Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

arēna

  • 41 Libye

    Lĭbya ( Lĭbŭa, Plaut. Curc. 3, 76), ae, and Lĭbyē, ēs, f., = Libuê, Libya, Plin. 5, 6, 6, § 39; Cic. N. D. 1, 36, 101:

    Graecus Aristippus, qui servos proicere aurum In media jussit Libya,

    Hor. S. 2, 3, 100.—
    B.
    Transf., Africa. —Form Libya: mundus... premitur Libyae devexus in Austros. [p. 1062] Verg. G. 1, 240; Juv. 11, 25.—Form Libye:

    Libye torretur,

    Sil. 1, 194:

    tibi habe frumentum, O Libye, dum tubera mittas,

    Juv. 5, 119.—
    II.
    Hence,
    A.
    Lĭbycus, a, um, adj., = Libukos, of Libya, Libyan:

    fines,

    Verg. A. 1, 339:

    cursus,

    id. ib. 6, 338:

    gentes,

    id. ib. 4, 320:

    lapilli,

    Numidian marble, Hor. Ep. 1, 10, 19:

    Libyca succensae lampade Cannae,

    the funeral pile on which Hannibal, after the battle of Cannæ, caused the bodies of the slaughtered Romans to be burned, Luc. 7, 880:

    orbes,

    a table-top of citrus, Mart. 2, 43, 9: Libycus campus in agro Argeo (i. e. Argivo) appellatus, quod in eo primum fruges ex Libya allatae sunt. Quam ob causam etiam Ceres ab Argeis Libyssa vocata est, Paul. ex Fest. p. 121 Müll.— Plur. subst.: Lĭbyci, ōrum, m., the Libyans, Macr. S. 1, 17.—
    2.
    Transf., African, Plaut. Cas. 3, 5, 16:

    mare Libycum,

    the Egyptian Sea, Plin. 5, 1, 1, § 1:

    fera,

    the lion, Ov. F. 5, 178:

    arenae,

    id. M. 4, 616:

    axis,

    the African sky, Afríca, Sen. Herc. Oet. 908:

    uvae,

    Col. 3, 2:

    crines,

    frizzly, woolly hair, Luc. 10, 129:

    pestes,

    i. e. snakes, id. 9, 805.—
    B.
    Lĭbys, yos and ys, and Libs, ĭbis, adj., = Libus, Líbyan:

    Libys lectulus,

    of citrus, Verg. Cir. 440:

    mons,

    Stat. S. 4, 2, 27.—Subst.
    1.
    Form Lĭbys, yos, m., a Libyan:

    Africam initio habuere Gaetuli et Libyes,

    Sall. J. 18 init.:

    Cancro (subditus) Libys,

    Sen. Herc. Oet. 24.—
    2.
    Form Libs.
    (α).
    A Libyan, Sid. Carm. 9, 94.—
    (β).
    = Africus (sc. ventus), the south-west wind (acc. Liba), Plin. 2, 47, 46, § 119.—
    C.
    Lĭbyssus, a, um, adj., Libyan:

    Libyssa arena,

    Cat. 7, 3:

    gens,

    Sil. 8, 206:

    ficus,

    Col. 10, 418: Libyssa Ceres, a surname of Ceres among the Argives, Paul. ex Fest. p. 121 (v. the passage under Libycus).—
    D.
    Lĭbystīnus, a, um, adj., = Libustinos, Libyan:

    montes Libystini,

    Cat. 60, 1:

    Apollo,

    a name given to Apollo by the Sicilians, because he had delivered them by a pestilence from an attack of the Carthaginians, Macr. S. 1, 17.—
    E.
    Lĭby-stis, ĭdis, f., = Libustis, Libyan:

    Libystis ursa,

    Verg. A. 5, 37.—
    F.
    Lĭbyus, a, um, adj., Libyan: Libya citrus, Varr. ap. Non. 86, 10:

    terra,

    Libya, Tac. A. 2, 60.

    Lewis & Short latin dictionary > Libye

  • 42 Libys

    Lĭbya ( Lĭbŭa, Plaut. Curc. 3, 76), ae, and Lĭbyē, ēs, f., = Libuê, Libya, Plin. 5, 6, 6, § 39; Cic. N. D. 1, 36, 101:

    Graecus Aristippus, qui servos proicere aurum In media jussit Libya,

    Hor. S. 2, 3, 100.—
    B.
    Transf., Africa. —Form Libya: mundus... premitur Libyae devexus in Austros. [p. 1062] Verg. G. 1, 240; Juv. 11, 25.—Form Libye:

    Libye torretur,

    Sil. 1, 194:

    tibi habe frumentum, O Libye, dum tubera mittas,

    Juv. 5, 119.—
    II.
    Hence,
    A.
    Lĭbycus, a, um, adj., = Libukos, of Libya, Libyan:

    fines,

    Verg. A. 1, 339:

    cursus,

    id. ib. 6, 338:

    gentes,

    id. ib. 4, 320:

    lapilli,

    Numidian marble, Hor. Ep. 1, 10, 19:

    Libyca succensae lampade Cannae,

    the funeral pile on which Hannibal, after the battle of Cannæ, caused the bodies of the slaughtered Romans to be burned, Luc. 7, 880:

    orbes,

    a table-top of citrus, Mart. 2, 43, 9: Libycus campus in agro Argeo (i. e. Argivo) appellatus, quod in eo primum fruges ex Libya allatae sunt. Quam ob causam etiam Ceres ab Argeis Libyssa vocata est, Paul. ex Fest. p. 121 Müll.— Plur. subst.: Lĭbyci, ōrum, m., the Libyans, Macr. S. 1, 17.—
    2.
    Transf., African, Plaut. Cas. 3, 5, 16:

    mare Libycum,

    the Egyptian Sea, Plin. 5, 1, 1, § 1:

    fera,

    the lion, Ov. F. 5, 178:

    arenae,

    id. M. 4, 616:

    axis,

    the African sky, Afríca, Sen. Herc. Oet. 908:

    uvae,

    Col. 3, 2:

    crines,

    frizzly, woolly hair, Luc. 10, 129:

    pestes,

    i. e. snakes, id. 9, 805.—
    B.
    Lĭbys, yos and ys, and Libs, ĭbis, adj., = Libus, Líbyan:

    Libys lectulus,

    of citrus, Verg. Cir. 440:

    mons,

    Stat. S. 4, 2, 27.—Subst.
    1.
    Form Lĭbys, yos, m., a Libyan:

    Africam initio habuere Gaetuli et Libyes,

    Sall. J. 18 init.:

    Cancro (subditus) Libys,

    Sen. Herc. Oet. 24.—
    2.
    Form Libs.
    (α).
    A Libyan, Sid. Carm. 9, 94.—
    (β).
    = Africus (sc. ventus), the south-west wind (acc. Liba), Plin. 2, 47, 46, § 119.—
    C.
    Lĭbyssus, a, um, adj., Libyan:

    Libyssa arena,

    Cat. 7, 3:

    gens,

    Sil. 8, 206:

    ficus,

    Col. 10, 418: Libyssa Ceres, a surname of Ceres among the Argives, Paul. ex Fest. p. 121 (v. the passage under Libycus).—
    D.
    Lĭbystīnus, a, um, adj., = Libustinos, Libyan:

    montes Libystini,

    Cat. 60, 1:

    Apollo,

    a name given to Apollo by the Sicilians, because he had delivered them by a pestilence from an attack of the Carthaginians, Macr. S. 1, 17.—
    E.
    Lĭby-stis, ĭdis, f., = Libustis, Libyan:

    Libystis ursa,

    Verg. A. 5, 37.—
    F.
    Lĭbyus, a, um, adj., Libyan: Libya citrus, Varr. ap. Non. 86, 10:

    terra,

    Libya, Tac. A. 2, 60.

    Lewis & Short latin dictionary > Libys

  • 43 Libyssus

    Lĭbya ( Lĭbŭa, Plaut. Curc. 3, 76), ae, and Lĭbyē, ēs, f., = Libuê, Libya, Plin. 5, 6, 6, § 39; Cic. N. D. 1, 36, 101:

    Graecus Aristippus, qui servos proicere aurum In media jussit Libya,

    Hor. S. 2, 3, 100.—
    B.
    Transf., Africa. —Form Libya: mundus... premitur Libyae devexus in Austros. [p. 1062] Verg. G. 1, 240; Juv. 11, 25.—Form Libye:

    Libye torretur,

    Sil. 1, 194:

    tibi habe frumentum, O Libye, dum tubera mittas,

    Juv. 5, 119.—
    II.
    Hence,
    A.
    Lĭbycus, a, um, adj., = Libukos, of Libya, Libyan:

    fines,

    Verg. A. 1, 339:

    cursus,

    id. ib. 6, 338:

    gentes,

    id. ib. 4, 320:

    lapilli,

    Numidian marble, Hor. Ep. 1, 10, 19:

    Libyca succensae lampade Cannae,

    the funeral pile on which Hannibal, after the battle of Cannæ, caused the bodies of the slaughtered Romans to be burned, Luc. 7, 880:

    orbes,

    a table-top of citrus, Mart. 2, 43, 9: Libycus campus in agro Argeo (i. e. Argivo) appellatus, quod in eo primum fruges ex Libya allatae sunt. Quam ob causam etiam Ceres ab Argeis Libyssa vocata est, Paul. ex Fest. p. 121 Müll.— Plur. subst.: Lĭbyci, ōrum, m., the Libyans, Macr. S. 1, 17.—
    2.
    Transf., African, Plaut. Cas. 3, 5, 16:

    mare Libycum,

    the Egyptian Sea, Plin. 5, 1, 1, § 1:

    fera,

    the lion, Ov. F. 5, 178:

    arenae,

    id. M. 4, 616:

    axis,

    the African sky, Afríca, Sen. Herc. Oet. 908:

    uvae,

    Col. 3, 2:

    crines,

    frizzly, woolly hair, Luc. 10, 129:

    pestes,

    i. e. snakes, id. 9, 805.—
    B.
    Lĭbys, yos and ys, and Libs, ĭbis, adj., = Libus, Líbyan:

    Libys lectulus,

    of citrus, Verg. Cir. 440:

    mons,

    Stat. S. 4, 2, 27.—Subst.
    1.
    Form Lĭbys, yos, m., a Libyan:

    Africam initio habuere Gaetuli et Libyes,

    Sall. J. 18 init.:

    Cancro (subditus) Libys,

    Sen. Herc. Oet. 24.—
    2.
    Form Libs.
    (α).
    A Libyan, Sid. Carm. 9, 94.—
    (β).
    = Africus (sc. ventus), the south-west wind (acc. Liba), Plin. 2, 47, 46, § 119.—
    C.
    Lĭbyssus, a, um, adj., Libyan:

    Libyssa arena,

    Cat. 7, 3:

    gens,

    Sil. 8, 206:

    ficus,

    Col. 10, 418: Libyssa Ceres, a surname of Ceres among the Argives, Paul. ex Fest. p. 121 (v. the passage under Libycus).—
    D.
    Lĭbystīnus, a, um, adj., = Libustinos, Libyan:

    montes Libystini,

    Cat. 60, 1:

    Apollo,

    a name given to Apollo by the Sicilians, because he had delivered them by a pestilence from an attack of the Carthaginians, Macr. S. 1, 17.—
    E.
    Lĭby-stis, ĭdis, f., = Libustis, Libyan:

    Libystis ursa,

    Verg. A. 5, 37.—
    F.
    Lĭbyus, a, um, adj., Libyan: Libya citrus, Varr. ap. Non. 86, 10:

    terra,

    Libya, Tac. A. 2, 60.

    Lewis & Short latin dictionary > Libyssus

  • 44 Libystinus

    Lĭbya ( Lĭbŭa, Plaut. Curc. 3, 76), ae, and Lĭbyē, ēs, f., = Libuê, Libya, Plin. 5, 6, 6, § 39; Cic. N. D. 1, 36, 101:

    Graecus Aristippus, qui servos proicere aurum In media jussit Libya,

    Hor. S. 2, 3, 100.—
    B.
    Transf., Africa. —Form Libya: mundus... premitur Libyae devexus in Austros. [p. 1062] Verg. G. 1, 240; Juv. 11, 25.—Form Libye:

    Libye torretur,

    Sil. 1, 194:

    tibi habe frumentum, O Libye, dum tubera mittas,

    Juv. 5, 119.—
    II.
    Hence,
    A.
    Lĭbycus, a, um, adj., = Libukos, of Libya, Libyan:

    fines,

    Verg. A. 1, 339:

    cursus,

    id. ib. 6, 338:

    gentes,

    id. ib. 4, 320:

    lapilli,

    Numidian marble, Hor. Ep. 1, 10, 19:

    Libyca succensae lampade Cannae,

    the funeral pile on which Hannibal, after the battle of Cannæ, caused the bodies of the slaughtered Romans to be burned, Luc. 7, 880:

    orbes,

    a table-top of citrus, Mart. 2, 43, 9: Libycus campus in agro Argeo (i. e. Argivo) appellatus, quod in eo primum fruges ex Libya allatae sunt. Quam ob causam etiam Ceres ab Argeis Libyssa vocata est, Paul. ex Fest. p. 121 Müll.— Plur. subst.: Lĭbyci, ōrum, m., the Libyans, Macr. S. 1, 17.—
    2.
    Transf., African, Plaut. Cas. 3, 5, 16:

    mare Libycum,

    the Egyptian Sea, Plin. 5, 1, 1, § 1:

    fera,

    the lion, Ov. F. 5, 178:

    arenae,

    id. M. 4, 616:

    axis,

    the African sky, Afríca, Sen. Herc. Oet. 908:

    uvae,

    Col. 3, 2:

    crines,

    frizzly, woolly hair, Luc. 10, 129:

    pestes,

    i. e. snakes, id. 9, 805.—
    B.
    Lĭbys, yos and ys, and Libs, ĭbis, adj., = Libus, Líbyan:

    Libys lectulus,

    of citrus, Verg. Cir. 440:

    mons,

    Stat. S. 4, 2, 27.—Subst.
    1.
    Form Lĭbys, yos, m., a Libyan:

    Africam initio habuere Gaetuli et Libyes,

    Sall. J. 18 init.:

    Cancro (subditus) Libys,

    Sen. Herc. Oet. 24.—
    2.
    Form Libs.
    (α).
    A Libyan, Sid. Carm. 9, 94.—
    (β).
    = Africus (sc. ventus), the south-west wind (acc. Liba), Plin. 2, 47, 46, § 119.—
    C.
    Lĭbyssus, a, um, adj., Libyan:

    Libyssa arena,

    Cat. 7, 3:

    gens,

    Sil. 8, 206:

    ficus,

    Col. 10, 418: Libyssa Ceres, a surname of Ceres among the Argives, Paul. ex Fest. p. 121 (v. the passage under Libycus).—
    D.
    Lĭbystīnus, a, um, adj., = Libustinos, Libyan:

    montes Libystini,

    Cat. 60, 1:

    Apollo,

    a name given to Apollo by the Sicilians, because he had delivered them by a pestilence from an attack of the Carthaginians, Macr. S. 1, 17.—
    E.
    Lĭby-stis, ĭdis, f., = Libustis, Libyan:

    Libystis ursa,

    Verg. A. 5, 37.—
    F.
    Lĭbyus, a, um, adj., Libyan: Libya citrus, Varr. ap. Non. 86, 10:

    terra,

    Libya, Tac. A. 2, 60.

    Lewis & Short latin dictionary > Libystinus

  • 45 Libystis

    Lĭbya ( Lĭbŭa, Plaut. Curc. 3, 76), ae, and Lĭbyē, ēs, f., = Libuê, Libya, Plin. 5, 6, 6, § 39; Cic. N. D. 1, 36, 101:

    Graecus Aristippus, qui servos proicere aurum In media jussit Libya,

    Hor. S. 2, 3, 100.—
    B.
    Transf., Africa. —Form Libya: mundus... premitur Libyae devexus in Austros. [p. 1062] Verg. G. 1, 240; Juv. 11, 25.—Form Libye:

    Libye torretur,

    Sil. 1, 194:

    tibi habe frumentum, O Libye, dum tubera mittas,

    Juv. 5, 119.—
    II.
    Hence,
    A.
    Lĭbycus, a, um, adj., = Libukos, of Libya, Libyan:

    fines,

    Verg. A. 1, 339:

    cursus,

    id. ib. 6, 338:

    gentes,

    id. ib. 4, 320:

    lapilli,

    Numidian marble, Hor. Ep. 1, 10, 19:

    Libyca succensae lampade Cannae,

    the funeral pile on which Hannibal, after the battle of Cannæ, caused the bodies of the slaughtered Romans to be burned, Luc. 7, 880:

    orbes,

    a table-top of citrus, Mart. 2, 43, 9: Libycus campus in agro Argeo (i. e. Argivo) appellatus, quod in eo primum fruges ex Libya allatae sunt. Quam ob causam etiam Ceres ab Argeis Libyssa vocata est, Paul. ex Fest. p. 121 Müll.— Plur. subst.: Lĭbyci, ōrum, m., the Libyans, Macr. S. 1, 17.—
    2.
    Transf., African, Plaut. Cas. 3, 5, 16:

    mare Libycum,

    the Egyptian Sea, Plin. 5, 1, 1, § 1:

    fera,

    the lion, Ov. F. 5, 178:

    arenae,

    id. M. 4, 616:

    axis,

    the African sky, Afríca, Sen. Herc. Oet. 908:

    uvae,

    Col. 3, 2:

    crines,

    frizzly, woolly hair, Luc. 10, 129:

    pestes,

    i. e. snakes, id. 9, 805.—
    B.
    Lĭbys, yos and ys, and Libs, ĭbis, adj., = Libus, Líbyan:

    Libys lectulus,

    of citrus, Verg. Cir. 440:

    mons,

    Stat. S. 4, 2, 27.—Subst.
    1.
    Form Lĭbys, yos, m., a Libyan:

    Africam initio habuere Gaetuli et Libyes,

    Sall. J. 18 init.:

    Cancro (subditus) Libys,

    Sen. Herc. Oet. 24.—
    2.
    Form Libs.
    (α).
    A Libyan, Sid. Carm. 9, 94.—
    (β).
    = Africus (sc. ventus), the south-west wind (acc. Liba), Plin. 2, 47, 46, § 119.—
    C.
    Lĭbyssus, a, um, adj., Libyan:

    Libyssa arena,

    Cat. 7, 3:

    gens,

    Sil. 8, 206:

    ficus,

    Col. 10, 418: Libyssa Ceres, a surname of Ceres among the Argives, Paul. ex Fest. p. 121 (v. the passage under Libycus).—
    D.
    Lĭbystīnus, a, um, adj., = Libustinos, Libyan:

    montes Libystini,

    Cat. 60, 1:

    Apollo,

    a name given to Apollo by the Sicilians, because he had delivered them by a pestilence from an attack of the Carthaginians, Macr. S. 1, 17.—
    E.
    Lĭby-stis, ĭdis, f., = Libustis, Libyan:

    Libystis ursa,

    Verg. A. 5, 37.—
    F.
    Lĭbyus, a, um, adj., Libyan: Libya citrus, Varr. ap. Non. 86, 10:

    terra,

    Libya, Tac. A. 2, 60.

    Lewis & Short latin dictionary > Libystis

  • 46 Libyus

    Lĭbya ( Lĭbŭa, Plaut. Curc. 3, 76), ae, and Lĭbyē, ēs, f., = Libuê, Libya, Plin. 5, 6, 6, § 39; Cic. N. D. 1, 36, 101:

    Graecus Aristippus, qui servos proicere aurum In media jussit Libya,

    Hor. S. 2, 3, 100.—
    B.
    Transf., Africa. —Form Libya: mundus... premitur Libyae devexus in Austros. [p. 1062] Verg. G. 1, 240; Juv. 11, 25.—Form Libye:

    Libye torretur,

    Sil. 1, 194:

    tibi habe frumentum, O Libye, dum tubera mittas,

    Juv. 5, 119.—
    II.
    Hence,
    A.
    Lĭbycus, a, um, adj., = Libukos, of Libya, Libyan:

    fines,

    Verg. A. 1, 339:

    cursus,

    id. ib. 6, 338:

    gentes,

    id. ib. 4, 320:

    lapilli,

    Numidian marble, Hor. Ep. 1, 10, 19:

    Libyca succensae lampade Cannae,

    the funeral pile on which Hannibal, after the battle of Cannæ, caused the bodies of the slaughtered Romans to be burned, Luc. 7, 880:

    orbes,

    a table-top of citrus, Mart. 2, 43, 9: Libycus campus in agro Argeo (i. e. Argivo) appellatus, quod in eo primum fruges ex Libya allatae sunt. Quam ob causam etiam Ceres ab Argeis Libyssa vocata est, Paul. ex Fest. p. 121 Müll.— Plur. subst.: Lĭbyci, ōrum, m., the Libyans, Macr. S. 1, 17.—
    2.
    Transf., African, Plaut. Cas. 3, 5, 16:

    mare Libycum,

    the Egyptian Sea, Plin. 5, 1, 1, § 1:

    fera,

    the lion, Ov. F. 5, 178:

    arenae,

    id. M. 4, 616:

    axis,

    the African sky, Afríca, Sen. Herc. Oet. 908:

    uvae,

    Col. 3, 2:

    crines,

    frizzly, woolly hair, Luc. 10, 129:

    pestes,

    i. e. snakes, id. 9, 805.—
    B.
    Lĭbys, yos and ys, and Libs, ĭbis, adj., = Libus, Líbyan:

    Libys lectulus,

    of citrus, Verg. Cir. 440:

    mons,

    Stat. S. 4, 2, 27.—Subst.
    1.
    Form Lĭbys, yos, m., a Libyan:

    Africam initio habuere Gaetuli et Libyes,

    Sall. J. 18 init.:

    Cancro (subditus) Libys,

    Sen. Herc. Oet. 24.—
    2.
    Form Libs.
    (α).
    A Libyan, Sid. Carm. 9, 94.—
    (β).
    = Africus (sc. ventus), the south-west wind (acc. Liba), Plin. 2, 47, 46, § 119.—
    C.
    Lĭbyssus, a, um, adj., Libyan:

    Libyssa arena,

    Cat. 7, 3:

    gens,

    Sil. 8, 206:

    ficus,

    Col. 10, 418: Libyssa Ceres, a surname of Ceres among the Argives, Paul. ex Fest. p. 121 (v. the passage under Libycus).—
    D.
    Lĭbystīnus, a, um, adj., = Libustinos, Libyan:

    montes Libystini,

    Cat. 60, 1:

    Apollo,

    a name given to Apollo by the Sicilians, because he had delivered them by a pestilence from an attack of the Carthaginians, Macr. S. 1, 17.—
    E.
    Lĭby-stis, ĭdis, f., = Libustis, Libyan:

    Libystis ursa,

    Verg. A. 5, 37.—
    F.
    Lĭbyus, a, um, adj., Libyan: Libya citrus, Varr. ap. Non. 86, 10:

    terra,

    Libya, Tac. A. 2, 60.

    Lewis & Short latin dictionary > Libyus

  • 47 luctator

    luctātor, ōris, m. [luctor], a wrestler.
    I.
    Lit.:

    fortior in fulva novus est luctator arena,

    Ov. Tr. 4, 6, 31:

    luctator ter abjectus perdidit palmam,

    Sen. Ben. 5, 3, 1; id. Ep. 88, 18; Quint. 2, 8, 7; 12, 2, 12.—
    B.
    Esp. a wrestler represented in art:

    Naucerus luctatorem anhelantem fecit,

    Plin. 34, 8, 19, § 80; 35, 11, 40, § 130.—
    II.
    Transf.: (vinum) pedes captat primum, luctator dolosus est, a treacherous foe, in allusion to the wrestler, who strove to grasp his opponent's feet, Plaut. Ps. 5, 1, 5.

    Lewis & Short latin dictionary > luctator

  • 48 podium

    pŏdĭum, ii, n., = podion, an elevated place, a height.
    I.
    In gen. (post-class.):

    podia ternis alta pedibus fabricantur,

    Pall. 1, 38.—
    II.
    In partic.
    A.
    A projection in a building, a jutty, balcony, podium (postAug.), Plin. Ep. 5, 6, 22; Vitr. 3, 3; 5, 7; 7, 4, 4; Dig. 33, 7, 12, § 22.—
    B.
    A projecting part in the circus or amphitheatre, a parapet or balcony next to the arena, where the emperor and other distinguished persons sat, Suet. Ner. 12; cf. Plin. 37, 3, 11, § 45:

    omnes ad podium spectantes,

    Juv. 2, 147.

    Lewis & Short latin dictionary > podium

  • 49 sicca

    siccus, a, um, adj. [cf. Sanscr. cush, to dry up; Gr. auô], dry.
    I.
    Lit.
    A.
    In gen. (mostly poet. and in post-Aug. prose; cf.

    aridus): arena,

    Verg. G. 1, 389:

    fauces fluminum,

    id. ib. 4, 427:

    siccāque in rupe resedit,

    id. A. 5, 180:

    litus,

    id. ib. 6, 162:

    siccum et sine umore ullo solum,

    Quint. 2, 4, 8:

    glebae,

    Hor. Epod. 16, 55:

    agri,

    id. S. 2, 4, 15:

    lacus,

    Prop. 2, 14 (3, 6), 11:

    regio,

    Curt. 9, 10, 2:

    via (opp. palustris),

    Dig. 43, 8, 2, § 32 et saep.— Sup.:

    horreum siccissimum,

    Col. 12, 15, 2:

    oculi,

    tearless, Quint. 6, 2, 27; Prop. 1, 17, 11; Hor. C. 1, 3, 18; so,

    lumina,

    Tib. 1, 1, 66; Luc. 9, 1044:

    genae,

    Prop. 4 (5), 11, 80; Ov. H. 11, 10:

    decurrere pedibus super aequora siccis,

    id. M. 14, 50;

    and, transf.: siccus aerumnas tuli,

    tearless, Sen. Herc. Oet. 1270:

    pocula,

    Tib. 3, 6, 18:

    urna,

    Hor. C. 3, 11, 23:

    panis,

    dry bread, Sen. Ep. 83, 6; Plin. 22, 25, 68, § 139:

    agaricum manducatum siccum,

    id. 26, 7, 18, § 32; Capitol. Anton. 13; Vop. Tac. 11:

    spolia non sanguine sicca suo,

    Prop. 4 (5), 10, 12:

    cuspis,

    Stat. Th. 8, 383:

    ensis,

    Sen. Troad. 50.—With gen.:

    sicci stimulabant sanguinis enses,

    i. e. bloodless, Sil. 7, 213:

    carinae,

    standing dry, Hor. C. 1, 4, 2:

    magna minorque ferae (i. e. ursa major et minor), utraque sicca,

    i. e. that do not dip into, set beneath the sea, Ov. Tr. 4, 3, 2; so,

    signa,

    id. ib. 4, 9, 18:

    aquae,

    i. e. snow, Mart. 4, 3, 7:

    vox,

    dried up with heat, husky, Ov. M. 2, 278 et saep.—
    2.
    As subst.: siccum, i; and plur.: sicca, ōrum, n., dry land, a dry place; dry places:

    donec rostra tenent siccum,

    Verg. A. 10, 301:

    in sicco,

    on the dry land, on the shore, Prop. 3, 10 (9), 6; Verg. G. 1, 363; Liv. 1, 4; Plin. 9, 8, 8, § 27; 26, 7, 22, § 39:

    ut aqua piscibus, ut sicca terrenis, circumfusus nobis spiritus volucribus convenit,

    Quint. 12, 11, 13:

    harundo, quae in siccis provenit,

    Plin. 16, 36, 66, § 165; so,

    in siccis,

    id. 17, 22, 35, § 170.—
    B.
    In partic.
    1.
    Of the weather, dry, without rain:

    sive annus siccus est... seu pluvius,

    Col. 3, 20, 1:

    ver,

    Plin. 11, 29, 35, § 101:

    aestivi tempora sicca Canis,

    Tib. 1, 4, 6;

    for which: incipit et sicco fervere terra Cane,

    Prop. 2, 28 (3, 24), 4:

    sole dies referente siccos,

    Hor. C. 3, 29, 20:

    siccis aër fervoribus ustus,

    Ov. M. 1, 119:

    caelum,

    Plin. 18, 12, 31, § 123:

    ventus,

    id. 2, 47, 48, § 126; Luc. 4, 50:

    luna,

    Prop. 2, 17 (3, 9), 15; Plin. 17, 9, 8, § 57; cf. id. 17, 14, 24, § 112:

    nubes,

    i. e. without rain, Luc. 4, 331:

    hiemps,

    without snow, Ov. Am. 3, 6, 106.—
    2.
    Of the human body, dry, as a healthy state (opp. rheumy, catarrhal, tumid, etc.), firm, solid, vigorous:

    (mulier) sicca, succida,

    Plaut. Mil. 3, 1, 192; Petr. 37:

    corpora sicciora cornu,

    Cat. 23, 12:

    corpora graciliora siccioraque,

    Plin. 34, 8, 19, § 65:

    (puella) Nec bello pede... nec ore sicco,

    free from saliva, Cat. 43, 3; cf.

    tussis,

    without expectoration, Cels. 4, 6:

    medicamentum,

    causing dryness, Scrib. Comp. 71. —
    3.
    Dry, thirsty:

    nimis diu sicci sumus,

    Plaut. Pers. 5, 2, 41; cf.:

    siti sicca sum,

    id. Curc. 1, 2, 26; 1, 2, 22; id. Ps. 1, 2, 51; Hor. S. 2, 2, 14:

    faucibus siccis,

    fasting, Verg. A. 2, 358.—
    b.
    Transf., abstemious, temperate, sober (syn. sobrius): Art. Ego praeter alios meum virum fui rata Siccum, frugi, continentem, etc. Pa. At nunc dehinc scito, illum ante omnes... Madidum, nihili, incontinentem, Plaut. As. 5, 2, 7; so (opp. vinolentus) Cic. Ac. 2, 27, 88; id. Agr. 1, 1, 1; id. Fragm. ap. Non. 395, 4 (opp. vinolenti); Sen. Ep. 18, 3; Hor. S. 2, 3, 281; id. C. 4, 5, 39:

    siccis omnia dura deus proposuit,

    id. ib. 1, 18, 3; id. Ep. 1, 19, 9; 1, 17, 12.—
    II.
    Trop.
    1.
    Firm, solid (acc. to I. B. 2.):

    (Attici) sani duntaxat et sicci habeantur,

    Cic. Opt. Gen. 3, 8; cf.:

    nihil erat in ejus oratione nisi sincerum, nihil nisi siccum atque sanum,

    id. Brut. 55, 202; Quint. 2, 4, 6.—
    2.
    Of style, dry, insipid, jejune (acc. to I. B. 3.):

    siccum et sollicitum et contractum dicendi propositum,

    Quint. 11, 1, 32:

    sicca et incondita et propemodum jejuna oratio,

    Gell. 14, 1, 32:

    durus et siccus,

    Tac. Or. 21:

    ne sicci omnino atque aridi pueri rhetoribus traderentur,

    ignorant, unformed, unprepared, Suet. Gram. 4.—
    3.
    Dry, cold:

    medullae,

    i. e. void of love, cold, Prop. 2, 12 (3, 3), 17; so,

    puella,

    Ov. A. A. 2, 686; Mart. 11, 81, 2; cf. id. 11, 17, 8.—Hence, adv.: siccē, dryly, without wet or damp (very rare; perh. only in the two foll. passages).
    A.
    Lit.:

    ut bos sicce stabuletur,

    Col. 6, 12, 2.—
    B.
    Trop.:

    eos solos Attice dicere, id est quasi sicce et integre,

    firmly, solidly, Cic. Opt. Gen. 4, 12; v. supra, II.

    Lewis & Short latin dictionary > sicca

  • 50 siccum

    siccus, a, um, adj. [cf. Sanscr. cush, to dry up; Gr. auô], dry.
    I.
    Lit.
    A.
    In gen. (mostly poet. and in post-Aug. prose; cf.

    aridus): arena,

    Verg. G. 1, 389:

    fauces fluminum,

    id. ib. 4, 427:

    siccāque in rupe resedit,

    id. A. 5, 180:

    litus,

    id. ib. 6, 162:

    siccum et sine umore ullo solum,

    Quint. 2, 4, 8:

    glebae,

    Hor. Epod. 16, 55:

    agri,

    id. S. 2, 4, 15:

    lacus,

    Prop. 2, 14 (3, 6), 11:

    regio,

    Curt. 9, 10, 2:

    via (opp. palustris),

    Dig. 43, 8, 2, § 32 et saep.— Sup.:

    horreum siccissimum,

    Col. 12, 15, 2:

    oculi,

    tearless, Quint. 6, 2, 27; Prop. 1, 17, 11; Hor. C. 1, 3, 18; so,

    lumina,

    Tib. 1, 1, 66; Luc. 9, 1044:

    genae,

    Prop. 4 (5), 11, 80; Ov. H. 11, 10:

    decurrere pedibus super aequora siccis,

    id. M. 14, 50;

    and, transf.: siccus aerumnas tuli,

    tearless, Sen. Herc. Oet. 1270:

    pocula,

    Tib. 3, 6, 18:

    urna,

    Hor. C. 3, 11, 23:

    panis,

    dry bread, Sen. Ep. 83, 6; Plin. 22, 25, 68, § 139:

    agaricum manducatum siccum,

    id. 26, 7, 18, § 32; Capitol. Anton. 13; Vop. Tac. 11:

    spolia non sanguine sicca suo,

    Prop. 4 (5), 10, 12:

    cuspis,

    Stat. Th. 8, 383:

    ensis,

    Sen. Troad. 50.—With gen.:

    sicci stimulabant sanguinis enses,

    i. e. bloodless, Sil. 7, 213:

    carinae,

    standing dry, Hor. C. 1, 4, 2:

    magna minorque ferae (i. e. ursa major et minor), utraque sicca,

    i. e. that do not dip into, set beneath the sea, Ov. Tr. 4, 3, 2; so,

    signa,

    id. ib. 4, 9, 18:

    aquae,

    i. e. snow, Mart. 4, 3, 7:

    vox,

    dried up with heat, husky, Ov. M. 2, 278 et saep.—
    2.
    As subst.: siccum, i; and plur.: sicca, ōrum, n., dry land, a dry place; dry places:

    donec rostra tenent siccum,

    Verg. A. 10, 301:

    in sicco,

    on the dry land, on the shore, Prop. 3, 10 (9), 6; Verg. G. 1, 363; Liv. 1, 4; Plin. 9, 8, 8, § 27; 26, 7, 22, § 39:

    ut aqua piscibus, ut sicca terrenis, circumfusus nobis spiritus volucribus convenit,

    Quint. 12, 11, 13:

    harundo, quae in siccis provenit,

    Plin. 16, 36, 66, § 165; so,

    in siccis,

    id. 17, 22, 35, § 170.—
    B.
    In partic.
    1.
    Of the weather, dry, without rain:

    sive annus siccus est... seu pluvius,

    Col. 3, 20, 1:

    ver,

    Plin. 11, 29, 35, § 101:

    aestivi tempora sicca Canis,

    Tib. 1, 4, 6;

    for which: incipit et sicco fervere terra Cane,

    Prop. 2, 28 (3, 24), 4:

    sole dies referente siccos,

    Hor. C. 3, 29, 20:

    siccis aër fervoribus ustus,

    Ov. M. 1, 119:

    caelum,

    Plin. 18, 12, 31, § 123:

    ventus,

    id. 2, 47, 48, § 126; Luc. 4, 50:

    luna,

    Prop. 2, 17 (3, 9), 15; Plin. 17, 9, 8, § 57; cf. id. 17, 14, 24, § 112:

    nubes,

    i. e. without rain, Luc. 4, 331:

    hiemps,

    without snow, Ov. Am. 3, 6, 106.—
    2.
    Of the human body, dry, as a healthy state (opp. rheumy, catarrhal, tumid, etc.), firm, solid, vigorous:

    (mulier) sicca, succida,

    Plaut. Mil. 3, 1, 192; Petr. 37:

    corpora sicciora cornu,

    Cat. 23, 12:

    corpora graciliora siccioraque,

    Plin. 34, 8, 19, § 65:

    (puella) Nec bello pede... nec ore sicco,

    free from saliva, Cat. 43, 3; cf.

    tussis,

    without expectoration, Cels. 4, 6:

    medicamentum,

    causing dryness, Scrib. Comp. 71. —
    3.
    Dry, thirsty:

    nimis diu sicci sumus,

    Plaut. Pers. 5, 2, 41; cf.:

    siti sicca sum,

    id. Curc. 1, 2, 26; 1, 2, 22; id. Ps. 1, 2, 51; Hor. S. 2, 2, 14:

    faucibus siccis,

    fasting, Verg. A. 2, 358.—
    b.
    Transf., abstemious, temperate, sober (syn. sobrius): Art. Ego praeter alios meum virum fui rata Siccum, frugi, continentem, etc. Pa. At nunc dehinc scito, illum ante omnes... Madidum, nihili, incontinentem, Plaut. As. 5, 2, 7; so (opp. vinolentus) Cic. Ac. 2, 27, 88; id. Agr. 1, 1, 1; id. Fragm. ap. Non. 395, 4 (opp. vinolenti); Sen. Ep. 18, 3; Hor. S. 2, 3, 281; id. C. 4, 5, 39:

    siccis omnia dura deus proposuit,

    id. ib. 1, 18, 3; id. Ep. 1, 19, 9; 1, 17, 12.—
    II.
    Trop.
    1.
    Firm, solid (acc. to I. B. 2.):

    (Attici) sani duntaxat et sicci habeantur,

    Cic. Opt. Gen. 3, 8; cf.:

    nihil erat in ejus oratione nisi sincerum, nihil nisi siccum atque sanum,

    id. Brut. 55, 202; Quint. 2, 4, 6.—
    2.
    Of style, dry, insipid, jejune (acc. to I. B. 3.):

    siccum et sollicitum et contractum dicendi propositum,

    Quint. 11, 1, 32:

    sicca et incondita et propemodum jejuna oratio,

    Gell. 14, 1, 32:

    durus et siccus,

    Tac. Or. 21:

    ne sicci omnino atque aridi pueri rhetoribus traderentur,

    ignorant, unformed, unprepared, Suet. Gram. 4.—
    3.
    Dry, cold:

    medullae,

    i. e. void of love, cold, Prop. 2, 12 (3, 3), 17; so,

    puella,

    Ov. A. A. 2, 686; Mart. 11, 81, 2; cf. id. 11, 17, 8.—Hence, adv.: siccē, dryly, without wet or damp (very rare; perh. only in the two foll. passages).
    A.
    Lit.:

    ut bos sicce stabuletur,

    Col. 6, 12, 2.—
    B.
    Trop.:

    eos solos Attice dicere, id est quasi sicce et integre,

    firmly, solidly, Cic. Opt. Gen. 4, 12; v. supra, II.

    Lewis & Short latin dictionary > siccum

  • 51 siccus

    siccus, a, um, adj. [cf. Sanscr. cush, to dry up; Gr. auô], dry.
    I.
    Lit.
    A.
    In gen. (mostly poet. and in post-Aug. prose; cf.

    aridus): arena,

    Verg. G. 1, 389:

    fauces fluminum,

    id. ib. 4, 427:

    siccāque in rupe resedit,

    id. A. 5, 180:

    litus,

    id. ib. 6, 162:

    siccum et sine umore ullo solum,

    Quint. 2, 4, 8:

    glebae,

    Hor. Epod. 16, 55:

    agri,

    id. S. 2, 4, 15:

    lacus,

    Prop. 2, 14 (3, 6), 11:

    regio,

    Curt. 9, 10, 2:

    via (opp. palustris),

    Dig. 43, 8, 2, § 32 et saep.— Sup.:

    horreum siccissimum,

    Col. 12, 15, 2:

    oculi,

    tearless, Quint. 6, 2, 27; Prop. 1, 17, 11; Hor. C. 1, 3, 18; so,

    lumina,

    Tib. 1, 1, 66; Luc. 9, 1044:

    genae,

    Prop. 4 (5), 11, 80; Ov. H. 11, 10:

    decurrere pedibus super aequora siccis,

    id. M. 14, 50;

    and, transf.: siccus aerumnas tuli,

    tearless, Sen. Herc. Oet. 1270:

    pocula,

    Tib. 3, 6, 18:

    urna,

    Hor. C. 3, 11, 23:

    panis,

    dry bread, Sen. Ep. 83, 6; Plin. 22, 25, 68, § 139:

    agaricum manducatum siccum,

    id. 26, 7, 18, § 32; Capitol. Anton. 13; Vop. Tac. 11:

    spolia non sanguine sicca suo,

    Prop. 4 (5), 10, 12:

    cuspis,

    Stat. Th. 8, 383:

    ensis,

    Sen. Troad. 50.—With gen.:

    sicci stimulabant sanguinis enses,

    i. e. bloodless, Sil. 7, 213:

    carinae,

    standing dry, Hor. C. 1, 4, 2:

    magna minorque ferae (i. e. ursa major et minor), utraque sicca,

    i. e. that do not dip into, set beneath the sea, Ov. Tr. 4, 3, 2; so,

    signa,

    id. ib. 4, 9, 18:

    aquae,

    i. e. snow, Mart. 4, 3, 7:

    vox,

    dried up with heat, husky, Ov. M. 2, 278 et saep.—
    2.
    As subst.: siccum, i; and plur.: sicca, ōrum, n., dry land, a dry place; dry places:

    donec rostra tenent siccum,

    Verg. A. 10, 301:

    in sicco,

    on the dry land, on the shore, Prop. 3, 10 (9), 6; Verg. G. 1, 363; Liv. 1, 4; Plin. 9, 8, 8, § 27; 26, 7, 22, § 39:

    ut aqua piscibus, ut sicca terrenis, circumfusus nobis spiritus volucribus convenit,

    Quint. 12, 11, 13:

    harundo, quae in siccis provenit,

    Plin. 16, 36, 66, § 165; so,

    in siccis,

    id. 17, 22, 35, § 170.—
    B.
    In partic.
    1.
    Of the weather, dry, without rain:

    sive annus siccus est... seu pluvius,

    Col. 3, 20, 1:

    ver,

    Plin. 11, 29, 35, § 101:

    aestivi tempora sicca Canis,

    Tib. 1, 4, 6;

    for which: incipit et sicco fervere terra Cane,

    Prop. 2, 28 (3, 24), 4:

    sole dies referente siccos,

    Hor. C. 3, 29, 20:

    siccis aër fervoribus ustus,

    Ov. M. 1, 119:

    caelum,

    Plin. 18, 12, 31, § 123:

    ventus,

    id. 2, 47, 48, § 126; Luc. 4, 50:

    luna,

    Prop. 2, 17 (3, 9), 15; Plin. 17, 9, 8, § 57; cf. id. 17, 14, 24, § 112:

    nubes,

    i. e. without rain, Luc. 4, 331:

    hiemps,

    without snow, Ov. Am. 3, 6, 106.—
    2.
    Of the human body, dry, as a healthy state (opp. rheumy, catarrhal, tumid, etc.), firm, solid, vigorous:

    (mulier) sicca, succida,

    Plaut. Mil. 3, 1, 192; Petr. 37:

    corpora sicciora cornu,

    Cat. 23, 12:

    corpora graciliora siccioraque,

    Plin. 34, 8, 19, § 65:

    (puella) Nec bello pede... nec ore sicco,

    free from saliva, Cat. 43, 3; cf.

    tussis,

    without expectoration, Cels. 4, 6:

    medicamentum,

    causing dryness, Scrib. Comp. 71. —
    3.
    Dry, thirsty:

    nimis diu sicci sumus,

    Plaut. Pers. 5, 2, 41; cf.:

    siti sicca sum,

    id. Curc. 1, 2, 26; 1, 2, 22; id. Ps. 1, 2, 51; Hor. S. 2, 2, 14:

    faucibus siccis,

    fasting, Verg. A. 2, 358.—
    b.
    Transf., abstemious, temperate, sober (syn. sobrius): Art. Ego praeter alios meum virum fui rata Siccum, frugi, continentem, etc. Pa. At nunc dehinc scito, illum ante omnes... Madidum, nihili, incontinentem, Plaut. As. 5, 2, 7; so (opp. vinolentus) Cic. Ac. 2, 27, 88; id. Agr. 1, 1, 1; id. Fragm. ap. Non. 395, 4 (opp. vinolenti); Sen. Ep. 18, 3; Hor. S. 2, 3, 281; id. C. 4, 5, 39:

    siccis omnia dura deus proposuit,

    id. ib. 1, 18, 3; id. Ep. 1, 19, 9; 1, 17, 12.—
    II.
    Trop.
    1.
    Firm, solid (acc. to I. B. 2.):

    (Attici) sani duntaxat et sicci habeantur,

    Cic. Opt. Gen. 3, 8; cf.:

    nihil erat in ejus oratione nisi sincerum, nihil nisi siccum atque sanum,

    id. Brut. 55, 202; Quint. 2, 4, 6.—
    2.
    Of style, dry, insipid, jejune (acc. to I. B. 3.):

    siccum et sollicitum et contractum dicendi propositum,

    Quint. 11, 1, 32:

    sicca et incondita et propemodum jejuna oratio,

    Gell. 14, 1, 32:

    durus et siccus,

    Tac. Or. 21:

    ne sicci omnino atque aridi pueri rhetoribus traderentur,

    ignorant, unformed, unprepared, Suet. Gram. 4.—
    3.
    Dry, cold:

    medullae,

    i. e. void of love, cold, Prop. 2, 12 (3, 3), 17; so,

    puella,

    Ov. A. A. 2, 686; Mart. 11, 81, 2; cf. id. 11, 17, 8.—Hence, adv.: siccē, dryly, without wet or damp (very rare; perh. only in the two foll. passages).
    A.
    Lit.:

    ut bos sicce stabuletur,

    Col. 6, 12, 2.—
    B.
    Trop.:

    eos solos Attice dicere, id est quasi sicce et integre,

    firmly, solidly, Cic. Opt. Gen. 4, 12; v. supra, II.

    Lewis & Short latin dictionary > siccus

  • 52 venator

    vēnātor, ōris, m. [venor], a hunter.
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.: quasi venator tu quidem [p. 1967] es, dies atque noctes cum cane aetatem exigis, Plaut. Cas. 2, 5, 11; Cic. Tusc. 2, 17, 40; Caes. B. G. 6, 27; Hor. C. 1, 1, 26; 1, 37, 19; id. S. 1, 2, 105:

    COLLEGIVM VENATORVM,

    Inscr. Murat. 531, 2.—In apposit.:

    venator canis,

    a hunting-dog, hound, Verg. A. 12, 751:

    equus,

    a hunting-horse, hunter, Stat. Th. 9, 685; cf. venatrix.—
    B.
    In partic. (cf. venatio, I. B.), one who fights with wild beasts in the arena, Dig. 48, 19, 8, § 11; Tert. ad Mart. 5.—
    II.
    Trop.:

    venator adest nostris consiliis cum auritis plagis,

    Plaut. Mil. 3, 1, 14:

    physicus, id est speculator venatorque naturae,

    Cic. N. D. 1, 30, 83.

    Lewis & Short latin dictionary > venator

См. также в других словарях:

  • Arena TV — Arena Sport Rechte und Marketing GmbH Unternehmensform GmbH Gegründet …   Deutsch Wikipedia

  • Arena tv — Arena Sport Rechte und Marketing GmbH Unternehmensform GmbH Gegründet …   Deutsch Wikipedia

  • Arena — Saltar a navegación, búsqueda Para otros usos de este término, véase Arena (desambiguación). Dunas de arena. La arena es un conjunto de partículas de rocas disgregadas. En …   Wikipedia Español

  • arena — (Del lat. arēna). 1. f. Conjunto de partículas desagregadas de las rocas, sobre todo si son silíceas, y acumuladas, ya en las orillas del mar o de los ríos, ya en capas de los terrenos de acarreo. 2. Metal o mineral reducido por la naturaleza o… …   Diccionario de la lengua española

  • Arena 92 — Généralités Adresse Rue des Sorins Nanterre La Défense Coordonnées …   Wikipédia en Français

  • arenă — ARÉNĂ, arene, s.f. 1. Spaţiu aşternut cu nisip, rumeguş etc. din mijlocul unui amfiteatru antic, unde se desfăşurau reprezentaţiile. 2. Teren de sport, împrejmuit cu tribune pentru spectatori. 3. fig. Sferă, domeniu, loc de desfăşurare a unei… …   Dicționar Român

  • Arena — von Verona Innenraum der Arena von Verona …   Deutsch Wikipedia

  • arena — sustantivo femenino 1. (no contable) Conjunto de partículas desprendidas de las rocas que recubren el suelo: la arena de la playa. reloj* de arena. 2. (no contable) Metal o mineral que ha sido dividido en partes muy pequeñas por medios naturales… …   Diccionario Salamanca de la Lengua Española

  • Arena — Выступление группы на фестивале Baltic Progressive Festival в 2007 году Годы с 1995 Страна …   Википедия

  • Arena — Sf Kampfplatz (im Amphitheater) erw. fach. (16. Jh.) Entlehnung. Entlehnt aus it. arena und l. arēna, einer Nebenform von l. harēna Sand, Sandplatz . Der Platz für die Kämpfe war mit Sand bestreut.    Ebenso nndl. arena, ne. arena, nfrz. arène,… …   Etymologisches Wörterbuch der deutschen sprache

  • arena — [ə rē′nə] n. [L arena, harena, sand, sandy place, arena] 1. the central part of an ancient Roman amphitheater, where gladiatorial contests and shows took place 2. a) a central area used for entertainment or sports events and usually surrounded by …   English World dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»