-
21 Trieb
Trieb, I) in Pflanzen: a) das Treiben: motus. – b) das Getriebene, der Schößling: germen. – II) im Menschen: motus (innere Bewegung, Anregung, z.B. naturalis). – appetitio (das Verlangen nach etwas als Handlung, z.B. cognitionis). – appetitus (das Verlangen [2313] als Zustand, bes. der Trieb der Tiere, der Instinkt). – impetus (der heftige Drang der Seele zu etwas, z.B. benevolentiae). – studium (der Eifer, eifrige Drang zu einer Sache, z.B. historiae). – cupiditas (die Begierde nach etwas übh.). – incitatio mentis (der innere Antrieb). – sensus (das innere Gefühl, z.B. amandi). – desiderium (das sehnliche Verlangen nach etwas). – edler T., virtus: ein heißer T., ardor mentis (z.B. ad gloriam): leidenschaftlicher T., libīdo: gierige Triebe, avidae libidines: niedrige, unedle Triebe, studia prava od. turpia od. humilia. – einen T. zu etwas haben od. fühlen, studio od. desiderio alcis rei duci od. impelli; appetere od. concupiscere alqd: einen heftigen, starken T. zu etwas haben od. fühlen, ad alqd rapi; repentino animi impetu in alqd incitari: einen unwiderstehlichen T. zu etwas haben od. fühlen, trahi et duci ad alqd: keinen T. zu etwas haben od. fühlen, abhorrere od. alienum esse ab alqa re. – aus eigenem Triebe, s. freiwillig ( Adv.).
-
22 Tätigkeitstrieb
Tätigkeitstrieb, agendi aliquid cupiditas; appetitio, quā ad agendum impellimur.
-
23 Verlangen [2]
Verlangen, das, I) innerer Trieb, Neigung: appetitio. appetitus. appetentia (das Trachten). – cupiditas (Begierde). – desiderium (das sehnliche Verlangen, die Sehnsucht); alle: nach etwas, alcis rei. – ein V. nach etwas bekommen, alcis rei desiderio incendi: V. nach etwas haben, tragen, s. verlangen no. I. – mit V., cupide. – II) Wille, Forderung: voluntas. – was ist dein V.? quid vis? quid fieri iubes?
-
24 аппетит
appetitus,us m; appetitio,onis f -
25 detractio
dētractio, ōnis, f. (detraho), das Wegnehmen, die Wegnahme, I) im guten Sinne: A) eig.: 1) im allg. (Ggstz. adiectio), illa enim ipsa efficiuntur detractione (durch Wegmeißeln), Cic. de div. 2, 48: Plur., adiectiones et detractiones (cuneorum), Vitr. 9, 8 (9), 7. – 2) insbes.: a) das Wegnehmen vom Körper durch Scheren, das Abscheren, capillorum, Cael. Aur. chron. 3, 8, 131. – b) als mediz. t. t. die Abführung, Ausleerung, Abzapfung, Entziehung aus dem Körper, confecti aut consumpti cibi, Cic. Tim. 16: umoris, Cael. Aur. chron. 3, 8. § 115. 129. 135: sanguinis, die Blutabzapfung, Blutentziehung, Cels. 2, 7. p. 43, 32 D.; 2, 10. p. 53, 14 D. u. ö. Plin. 17, 246. Quint. 2, 10, 6: sanguinis per venas detr., Cael. Aur. acut. 3, 4, 25: im Zshg. bl. detractio, Cels. 2, 10. p. 53, 34 D. – Plur., detractiones, Plin. 16, 244 u. 17, 133: Ggstz. adiectiones, Vitr. 1, 6, 3. – B) übtr., die Wegnahme, a) übh., die Wegnahme, der Abzug, cuius loci detractionem fieri velit, welchen Platz er sich vorbehalten möchte, Cic. ad Att. 12, 35, 1. – b) als t. t. der Baukunst, die Wegnahme, Verringerung, gew. Plur. detractiones (Ggstz. adiectiones, die Hinzufügungen, Zusätze, Verstärkungen), Vitr. 6, 2, 1; 6, 2, 4; 10, 6 (Maßzusätze): tunc erit, ut ingenio et acumine de symmetriis detractiones et adiectiones fiant, Vitr. 6, 3, 11. – c) als gramm. t. t., α) die Weg-————nahme, Weglassung eines Buchstaben, einer Silbe, die Verkürzung um einen Buchstaben, eine Silbe (Ggstz. adiectio), Quint. 1, 5, 14. Fortunat. art. 28, 1. p. 294, 11 sqq. (K.). – β) die Ausstoßung eines Buchstaben (zB. des m), die Elision (Ggstz. suspensio), Isid. 1, 31, 6. – γ) die Auslassung eines Wortes, die Ellipse (Ggstz. adiectio), Quint. 1, 5, 38 u. 40: Plur., Quint. 9, 3, 18. – d) die Abnahme eines Übels, die Befreiung von etw., doloris, Gell. 2, 6, 12 u. 2, 9, 3. – II) im üblen Sinne, die Entziehung, Beeinträchtigung, detr. atque appetitio alieni (fremden Eigentums), Cic. de off. 3. 30.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > detractio
-
26 elanguesco
ē-languēsco, guī, ere, erschlaffen, schlaff werden, ermatten, a) v. Pers., Tac. u.a.: viribus, Vell.: alienā ignaviā, Liv.: socordiā, Tac.: Campaniae deliciis, Aur. Vict. – b) v. Lebl., erschlaffen, ermatten, abnehmen, nachlassen, ins Stocken geraten, venae elanguescunt, Cels.: arbor elanguescit, geht ein, Suet.: omnis eius appetitio (Eßlust) pristina elanguescit (verliert sich), Gell.: cura elanguit, die Teilnahme erkaltete, Tac.: eorum vigor (Spannkraft) animi corporisque elanguescit, Gell.: elanguescit vis, Plin.: proelium, quod iam elanguerat, accendere, Curt.: differendo deinde elanguit res, Liv.: distractione civium elanguescit bonum proprium civitatis, Varro de vit. P. R. 2. fr. 6 (bei Non. 287, 15).Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > elanguesco
-
27 iniuriosus
iniūriōsus, a, um (iniuria), I) widerrechtlich handelnd, unrechtmäßig, ungerecht, frevelhaft, appetitio alienorum, Cornif. rhet.: vita, Cic.: venti (freche), pes, Hor.: alqm verbis iniuriosissimis lacerare, Augustin. epist. 36, 3. – iniuriosum est m. folg. Infin., rapto vivere, Sen. ep. 70, 28. – v. Pers., superbus et iniuriosus (subst.), Sen.: iniuriosi in proximos, Cic.: adversus patrem iniuriosior, Sen. contr. 2, 4 (12), 5: genus hominum iniuriosissimum, Hadrian. bei Vopisc. Saturn. 8, 5. – II) insbes., verletzend, ictus, Plin. 17, 227.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > iniuriosus
-
28 Алчность
fames, is, f; ardor, oris, m; desiderium, ii, n; cupiditas, atis, f; (inexpleta) auri fames; inexplebilis, insatiabilis bonorum, divitiarum cupiditas; avaritia, ae, f (magistratuum); aviditas, atis, f;• алчность есть преступное желание чужого - avaritia est injuriosa appetitio alienorum;
• имя этой болезни - алчность - ei morbo nomen est avaritia;
-
29 Домогательство
- affectatio (alieanae fortunae); ambitus; petitio; appetitio; contentio; -
30 Идеал
- effigia; effigies (justi imperii; perfectae eloquentiae); species; specimen; idea; ideale; ipsum optimum, forma optimi, exemplar, summum (bonum), singularis summae perfectionis species, imago, undique expleta et perfecta forma, optima et perfecta species, optimum; appetitio, appetentia, appetitus us• gn, optabile; meta, finis is e m (f), bravium;
-
31 Инстинкт
- instinctus (naturae); appetitio naturalis; sensus naturalis; appetitus naturae, motus / actio naturalis, naturae insita,• повинуясь своему собачьему инстинкту - canino usus ingenio;
-
32 Стремление
- impetus; appetitio; appetitus; studium; intentio; aviditas; nisus; cupido, inis f (ingens; urbis condendae); affectatio; animus; voluntas;• одинаковое стремление частиц к движению в противоположных направлениях - massularum nisus aequalis in directiones contrarias sese movendi;
• стремление приобщиться к мистериям - accipiendorum sacrorum cupido;
• стремление к власти - affectatio imperii;
• стремление к реформам - studium novarum rerum;
-
33 adpeto
1.ap-pĕto ( adp-, Lachm., Baiter, Weissenb., Halm; app-, Ritschl, Kayser), īvi or ii, ītum, 3, v. a. and n. (class.; in poetry rare); act., to strive after a thing, to try to get, to grasp after (syn.: adfecto, nitor in aliquid).I.Lit.A.In gen.:B.solem manibus adpetere,
Cic. Div. 1, 23, 46; so id. ib. 2, 41:placentam,
Plin. 7, 53, 54, § 183; so, adpetere manum osculis, to seize upon the hand with kisses, i. e. in order to kiss it, Plin. 11, 45, 103, § 250;hence, appeti, of old men whose hands one seizes and kisses: haec enim ipsa sunt honorabilia, salutari, adpeti, decedi, adsurgi, etc.,
Cic. Sen. 18, 63; hence (like accedere), to go or come somewhere, to approach, arrive at:urbem,
Suet. Caes. 42.— Of things without life: mare terram adpetens, pressing or rushing on, Cic. N. D. 2, 39, 100:crescebat interim urbs, munitionibus alia atque alia adpetendo loca,
by continually advancing farther, Liv. 1, 8:Thule, quam hactenus nix et hiems adpetebat,
only snow and frost had approached, Tac. Agr. 10.—Esp., to attack, to fall or seize upon, assault, assail (syn.:C.peto, adgredior, adorior, invado): lapidibus appetere,
Cic. Dom. 5, 13:ferro atque insidiis,
id. Rosc. Am. 11, 30; id. Planc. 29 fin.:umerum gladio,
Caes. B. C. 2, 35; Liv. 7, 26:aquila aquaticas aves adpetit,
Plin. 10, 3, 3, § 9:morsu,
Tac. H. 4, 42; Dig. 38, 2, 14; 48, 5, 27 al.— Trop.:ignominiis omnibus appetitis,
Cic. Quint. 31:me amor appetit,
Plaut. Cist. 2, 1, 8:(uxor) falsā suspitione appetitur,
Vulg. Num. 5, 14.—Trop., [p. 142] to strive after earnestly, to desire eagerly, to long for (syn.: peto, cupio, expeto; opp. declino, aspernor; v. infra): aliut in dies magis adpetitur, * Lucr. 5, 1279:II.ut bona naturā adpetimus, sic a malis naturā declinamus,
Cic. Tusc. 4, 6, 13; cf. id. N. D. 3, 13, 33:idem non modo non recusem, sed appetam etiam atque deposcam,
id. Phil. 3, 14:inimicitias potentium appetere,
id. Mil. 36; so id. Rosc. Am. 18; id. Verr. 2, 5, 2; id. Agr. 2, 23:alterum esse adpetendum, alterum aspernandum,
id. Fin. 1, 9, 31 al.:amicitiam,
Caes. B. G. 1, 40:adulescentium familiaritates,
Sall. C. 14, 5:hereditates,
Suet. Aug. 60:divitias,
Vulg. Sap. 8, 5; ib. 1 Tim. 6, 10:nihil ornamentorum,
Suet. Vesp. 12 al.:alienum,
Phaedr. 1, 4, 1:nec abnuendum imperium nec adpetendum,
Sen. Thyest. 472 et saep.—Also of food, to have an appetite for (cf. appetitio, II. B.):appetitur vilis oliva,
Mart. 9, 27:pisciculos minutos, caseum,
Suet. Aug. 76.—Constr. with inf. as object:ut adpetat animus agere semper aliquid,
Cic. Fin. 5, 20, 55; Stat. Th. 1, 234; Pall. 10, 13, 2.—Neutr., to draw on or nigh, to approach, be at hand (only of time and things having relation to it;A.syn.: venio, advenio, adpropinquo, adsum): cum appetit meridies,
Plaut. Most. 3, 1, 116:dies adpetebat,
Caes. B. G. 6, 35:nox jam adpetebat,
Liv. 8, 38; so id. 5, 44; 10, 42:tempus anni,
id. 34, 13; so id. 22, 1; 29, 10 al.:lux,
Tac. A. 4, 51 al.:partitudo cui appetit,
Plaut. Aul. 1, 1, 36:consularia comitia adpetebant,
Liv. 41, 28:adpetit finis,
Sen. Cons. ad Marc. 23 fin. — Hence, appĕtens ( adp-), entis, P. a. (acc. to II.); pr. striving passionately after something; hence,In gen., desirous of, eager for; constr. with gen.:B.appetens gloriae atque avidus laudis,
Cic. Imp. Pomp. 3:nihil est adpetentius similium sui,
id. Lael. 14, 50:studiosissimi adpetentissimique honestatis,
id. Tusc. 2, 24, 58; so Sall. C. 5, 4; id. J. 7, 1; Plin. 31, 6, 36, § 69:turbidi et negotiorum adpetentes,
Tac. A. 14, 57; id. H. 1, 49; 3, 39; 4, 6; 4, 83; Gell. 16, 3.—Esp., eager for money (cf. abundans), avaricious:2.homo non cupidus neque appetens,
Cic. Agr. 2, 8:grati animi, non appetentis, non avidi signa,
id. de Or. 2, 43, 182.— Adv.: appĕtenter ( adp-), eagerly, in a grasping spirit or manner:ne cupide quid agerent, ne adpetenter,
Cic. Off. 1, 10, 33; App. M. 7, p. 192, 40 Elm.— Comp. and sup. not used.appĕto ( adp-), ōnis, m. [1. appeto], he that strives eagerly for a thing, Laber. ap. Non. p. 74, 8 (Com. Rel. p. 251 Rib.). -
34 appeto
1.ap-pĕto ( adp-, Lachm., Baiter, Weissenb., Halm; app-, Ritschl, Kayser), īvi or ii, ītum, 3, v. a. and n. (class.; in poetry rare); act., to strive after a thing, to try to get, to grasp after (syn.: adfecto, nitor in aliquid).I.Lit.A.In gen.:B.solem manibus adpetere,
Cic. Div. 1, 23, 46; so id. ib. 2, 41:placentam,
Plin. 7, 53, 54, § 183; so, adpetere manum osculis, to seize upon the hand with kisses, i. e. in order to kiss it, Plin. 11, 45, 103, § 250;hence, appeti, of old men whose hands one seizes and kisses: haec enim ipsa sunt honorabilia, salutari, adpeti, decedi, adsurgi, etc.,
Cic. Sen. 18, 63; hence (like accedere), to go or come somewhere, to approach, arrive at:urbem,
Suet. Caes. 42.— Of things without life: mare terram adpetens, pressing or rushing on, Cic. N. D. 2, 39, 100:crescebat interim urbs, munitionibus alia atque alia adpetendo loca,
by continually advancing farther, Liv. 1, 8:Thule, quam hactenus nix et hiems adpetebat,
only snow and frost had approached, Tac. Agr. 10.—Esp., to attack, to fall or seize upon, assault, assail (syn.:C.peto, adgredior, adorior, invado): lapidibus appetere,
Cic. Dom. 5, 13:ferro atque insidiis,
id. Rosc. Am. 11, 30; id. Planc. 29 fin.:umerum gladio,
Caes. B. C. 2, 35; Liv. 7, 26:aquila aquaticas aves adpetit,
Plin. 10, 3, 3, § 9:morsu,
Tac. H. 4, 42; Dig. 38, 2, 14; 48, 5, 27 al.— Trop.:ignominiis omnibus appetitis,
Cic. Quint. 31:me amor appetit,
Plaut. Cist. 2, 1, 8:(uxor) falsā suspitione appetitur,
Vulg. Num. 5, 14.—Trop., [p. 142] to strive after earnestly, to desire eagerly, to long for (syn.: peto, cupio, expeto; opp. declino, aspernor; v. infra): aliut in dies magis adpetitur, * Lucr. 5, 1279:II.ut bona naturā adpetimus, sic a malis naturā declinamus,
Cic. Tusc. 4, 6, 13; cf. id. N. D. 3, 13, 33:idem non modo non recusem, sed appetam etiam atque deposcam,
id. Phil. 3, 14:inimicitias potentium appetere,
id. Mil. 36; so id. Rosc. Am. 18; id. Verr. 2, 5, 2; id. Agr. 2, 23:alterum esse adpetendum, alterum aspernandum,
id. Fin. 1, 9, 31 al.:amicitiam,
Caes. B. G. 1, 40:adulescentium familiaritates,
Sall. C. 14, 5:hereditates,
Suet. Aug. 60:divitias,
Vulg. Sap. 8, 5; ib. 1 Tim. 6, 10:nihil ornamentorum,
Suet. Vesp. 12 al.:alienum,
Phaedr. 1, 4, 1:nec abnuendum imperium nec adpetendum,
Sen. Thyest. 472 et saep.—Also of food, to have an appetite for (cf. appetitio, II. B.):appetitur vilis oliva,
Mart. 9, 27:pisciculos minutos, caseum,
Suet. Aug. 76.—Constr. with inf. as object:ut adpetat animus agere semper aliquid,
Cic. Fin. 5, 20, 55; Stat. Th. 1, 234; Pall. 10, 13, 2.—Neutr., to draw on or nigh, to approach, be at hand (only of time and things having relation to it;A.syn.: venio, advenio, adpropinquo, adsum): cum appetit meridies,
Plaut. Most. 3, 1, 116:dies adpetebat,
Caes. B. G. 6, 35:nox jam adpetebat,
Liv. 8, 38; so id. 5, 44; 10, 42:tempus anni,
id. 34, 13; so id. 22, 1; 29, 10 al.:lux,
Tac. A. 4, 51 al.:partitudo cui appetit,
Plaut. Aul. 1, 1, 36:consularia comitia adpetebant,
Liv. 41, 28:adpetit finis,
Sen. Cons. ad Marc. 23 fin. — Hence, appĕtens ( adp-), entis, P. a. (acc. to II.); pr. striving passionately after something; hence,In gen., desirous of, eager for; constr. with gen.:B.appetens gloriae atque avidus laudis,
Cic. Imp. Pomp. 3:nihil est adpetentius similium sui,
id. Lael. 14, 50:studiosissimi adpetentissimique honestatis,
id. Tusc. 2, 24, 58; so Sall. C. 5, 4; id. J. 7, 1; Plin. 31, 6, 36, § 69:turbidi et negotiorum adpetentes,
Tac. A. 14, 57; id. H. 1, 49; 3, 39; 4, 6; 4, 83; Gell. 16, 3.—Esp., eager for money (cf. abundans), avaricious:2.homo non cupidus neque appetens,
Cic. Agr. 2, 8:grati animi, non appetentis, non avidi signa,
id. de Or. 2, 43, 182.— Adv.: appĕtenter ( adp-), eagerly, in a grasping spirit or manner:ne cupide quid agerent, ne adpetenter,
Cic. Off. 1, 10, 33; App. M. 7, p. 192, 40 Elm.— Comp. and sup. not used.appĕto ( adp-), ōnis, m. [1. appeto], he that strives eagerly for a thing, Laber. ap. Non. p. 74, 8 (Com. Rel. p. 251 Rib.). -
35 avaritia
ăvārĭtĭa, ae, f. [avarus], a greedy desire for possessions, greediness, avarice, covetousness (opp. abstinentia, Suet. Dom. 9;I.periphrastically, pecuniae cupiditas,
id. Vesp. 16; syn.: aviditas, cupido).Lit.:II.Est autem avaritia opinatio vehemens de pecuniā, quasi valde expetenda sit, inhaerens et penitus insita,
Cic. Tusc. 4, 11, 26: avaritia est injuriosa appetitio alienorum, Auct. ad Her. 4, 25:avaritiam si tollere voltis, mater ejus est tollenda luxuries,
Cic. de Or. 2, 40, 171:avaritia hians et imminens,
a gaping and eager avarice, id. Verr. 2, 2, 54:pueris talorum nucumque avaritia est: viris auri argentique et urbium,
Sen. Const. 12:avaritiae (sc. nimiae parsimoniae) singulos increpans,
Suet. Calig. 39 et saep.—In plur.:omnes avaritiae,
every kind of selfishness, Cic. Fin. 4, 27, 75. —Transf., of eagerness for food, gluttony:Quam siquis avidus poscit escam avariter, Decipitur in transennā avaritia sua,
Plaut. Rud. 4, 7, 13.— Trop.: avaritia gloriae, eager desire for renown or glory, Curt. 9, 2. -
36 declinatio
dēclīnātĭo, ōnis, f. [id.], a bending from a thing, a bending aside; an oblique inclination or direction (good prose).I.Lit.:B.lanceam exigua corporis declinatione vitare,
Curt. 9, 7 fin.; cf.:quot ego tuas petitiones parva quadam declinatione effugi,
Cic. Cat. 1, 6, 15:declinare dixit (Epicurus) atomum perpaulum, et ipsa declinatio ad libidinem fingitur, etc.,
id. Fin. 1, 6, 19; so of the oblique motion of atoms, id. Fat. 10, 22; 22, 47.—Like the Gr. klima, the supposed slope of the earth towards the poles, a region of the earth or sky, a climate:II.declinatio mundi,
Col. 1 prooem. § 22; so,mundi,
id. 3, 1, 3; cf.:positio caeli et declinatio,
id. 1, 6, 18;so correspond. with regio caeli,
Col. 4, 24, 2; cf.also caeli,
the altitude of the pole, Vitr. 9, 7, 1.—Trop.A.In gen., a turning away from any thing; an avoiding, avoidance: ut bona natura appetimus, sic a malis natura declinamus;B.quae declinatio, si cum ratione fiet, cautio appelletur,
Cic. Tusc. 4, 6, 13; cf.so opp. appetitio,
id. N. D. 3, 13, 33; and in plur. Gell. 14, 1, 23:laboris, periculi,
Cic. Clu. 53 fin. —t. t.1.Of rhetor. lang., a short digression:2.declinatio brevis a proposito, non ut superior illa digressio,
Cic. de Or. 3, 53 fin.; id. Part. 15; cf. Quint. 9, 1, 32 and 34.—Of gramm. lang.: variation, inflection.(α).In the older grammarians, every change of form which a word undergoes; as declension, strictly so called, conjugation, comparison, derivation, etc., Varr. L. L. 8, § 2 sq.; 10, § 11 sq.; Cic. de Or. 3, 54; cf.(β).also of declension in its stricter sense,
Quint. 1, 4, 29; 1, 5, 63;of conjugation,
id. 1, 4, 13;of derivation,
id. 8, 3, 32; 2, 15, 4.—Among the later grammarians, of declension, properly so called, as distinguished from conjugatio, comparatio, derivatio, etc. So, Donatus: in declinatione compositivorum nominum, p. 174 P. (p. 13 Lind.). -
37 desiderium
dēsīdĕrĭum, ii, n. [desidero], a longing, ardent desire or wish, properly for something once possessed; grief, regret for the absence or loss of any thing (for syn. cf.: optio, optatio, cupido, cupiditas, studium, appetitio, voluntas—freq. and class.).I.Prop.(α).With gen. object.:(β).te desiderium Athenarum cepisset,
Ter. Hec. 1, 2, 13; cf.:me desiderium tenet urbis,
Cic. Fam. 2, 11; Hor. Ep. 1, 14, 22;and, locorum,
Ov. Tr. 3, 2, 21:rerum earum,
Lucr. 3, 901; cf. id. 3, 922; 918:esse in desiderio alicujus,
Cic. Fam. 2, 12 fin.:desiderium conjunctissimi viri ferre,
id. Lael. 27, 104:Scipionis desiderio moveri,
id. ib. 3, 10:tam cari capitis,
Hor. Od. 1, 24, 1:defuncti,
Suet. Calig. 6 et saep.:desiderio id fieri tuo (for tui),
Ter. Heaut. 2, 3, 66; cf.:voluntas, in qua inest aliqua vis desiderii ad sanandum volnus injuriae,
Cic. Fam. 15, 4, 14.—Absol.: pectora dura tenet desiderium, Enn. ap. Cic. Rep. 1, 41:II.alicui esse magno desiderio,
Ter. Heaut. 4, 5, 5:explere exspectationem diuturni desiderii,
Cic. de Or. 1, 47, 205:quo (desiderio) conficior,
id. Or. 10:ex desiderio laborare,
id. Fam. 6, 11:facere aliquid cum desiderio,
id. Lael. 21, 81:demus hoc desiderio jam pene publico,
Quint. 8, 4, 29 et saep. In plur.: desideria alicujus commovere, Cic. Rab. perd. 9, 24; Hor. Od. 4, 5, 15 et saep.Trop., of a person, as the object of longing:III.nunc desiderium, curaque non levis,
Hor. Od. 1, 14, 18: desiderio meo nitenti, Catull. 2, 5;and as a term of endearment: mea lux, meum desiderium... valete, mea desideria, valete,
Cic. Fam. 14, 2, 2 fin.; Catull. 2, 5.—Transf.A.Want, need, necessity, [p. 557] in general (rare;B.not ante-Aug.): cibi potionisque desiderium naturale,
Liv. 21, 4 et saep.:pro desiderio corporum,
Plin. 11, 50, 111, § 264:desideria scabendi,
id. 30, 14, 43, § 127 al. —In the time of the empire, a request, petition on the part of inferiors:C.desideria militum ad Caesarem ferenda,
Tac. A. 1, 19; 1, 26; Suet. Aug. 17; Plin. Pan. 79, 6; Dig. 1, 16, 9; 25, 3, 5.—Desires, pleasures (late Lat.):servientibus desideriis et voluptatibus,
Vulg. Tit. 3, 3:carnis,
id. Ephes. 2, 3. -
38 detractio
dētractĭo, ōnis, f. [detraho], a drawing off, taking away, withdrawal.I.In gen. (good prose):II.alieni, opp. appetitio,
Cic. Off. 3, 6, 30:doloris,
id. ib. 3, 33, 118:loci,
departure from, id. Att. 12, 35:sanguinis,
Cels. 4, 4; Quint. 2, 10, 6; Plin. 17, 26, 39, § 246:illa ipsa (sc. Praxitelia capita) efficiuntur detractione,
Cic. Div. 2, 21, 48.—In partic.A.Medic. t. t., a purging:B.cibi,
Cic. Univ. 6.—More freq. absol., Cels. 2, 10; Scrib. Comp. 101 et saep.—In plur., Vitr. 1, 6; Plin. 16, 44, 92, § 244; 22, 25, 64, § 133.—Rhet. t. t., a taking away, leaving out, ellipsis, Quint. 1, 5, 38; 9, 2, 37 al.—C.Detraction, slander, evil-speaking, Vulg. Sap. 1, 11.— Plur., id. 2 Cor. 12, 20. -
39 fortitudo
fortĭtūdo, ĭnis, f. [fortis], strength.I.Physically (very rare).A.In gen.: haec feminalia de bysso retorta ob fortitudinem solent contexi, firmness, durability, Hier. Ep. 64, 10:B.galeae,
Jul. Val. Rer. Gest. Al. 2, 25; cf.vini,
Macr. S. 7, 6, 17.—Bodily strength in men and animals:II.hircorum,
Phaedr. 4, 16, 6:corporis,
Macr. S. 7, 9, 5:nervorum,
id. ib. 7, 11, 8.— Absol. (opp. imbecillitas), Lact. 2, 2, 28; 2, 2, 67. —Far more freq. and class.,Mentally, firmness, manliness shown in enduring or undertaking hardship; fortitude, resolution, bravery, courage, intrepidity (cf. virtus):fortitudo est considerata periculorum susceptio et laborum perpessio,
Cic. Inv. 2, 54, 163:fortitudo est, inquit (Chrysippus), scientia rerum perferendarum vel affectio animi in patiendo ac perferendo summae legi parens sine timore,
id. Tusc. 4, 24, 53; cf.:fortitudo est animi affectio, cum in adeundo periculo et in labore ac dolore patiens, tum procul ab omni metu,
id. ib. 5, 14, 41:quae (fortitudo) est dolorum laborumque contemptio... Fortitudinem quoque aliquo modo expediunt, cum tradunt rationem neglegendae mortis, perpetiendi doloris,
id. Off. 3, 33, 117:fortitudo est rerum magnarum appetitio et rerum humilium contemptio et laboris cum utilitatis ratione perpessio,
Auct. Her. 3, 2, 3; cf. ib. 4, 25, 35:probe definitur a Stoicis fortitudo, cum eam virtutem esse dicunt propugnantem pro aequitate,
Cic. Off. 1, 19, 62 sq.:magnitudinis animi et fortitudinis est, nihil extimescere, omnia humana despicere, nihil quod homini accidere possit intolerandum putare,
id. ib. 3, 27, 100:unde in laboribus et periculis fortitudo?
id. Rep. 1, 2:illae sunt solae virtutes imperatoriae, labor in negotiis, fortitudo in periculis, industria in agendo, etc.,
id. de Imp. Pomp. 11, 29:hoc sentire prudentiae est: facere fortitudinis,
id. Sest. 40, 86: pro multitudine hominum et pro gloria belli atque fortitudinis, angustos se fines habere arbitrabantur (Helvetii), * Caes. B. G. 1, 2 fin.:fortitudinem Gallorum Germanorumque miramur,
Quint. 8, 4, 20:malarum rerum audacia fortitudo vocatur,
Sall. C. 52, 11.—In plur.: sunt igitur domesticae fortitudines non inferiores militaribus, proofs of valor, i. e. valiant decds, Cic. Off. 1, 2 fin.; Vitr. 10, 22. -
40 injuriosus
I.Lit.:II.injuriosi in proximos,
Cic. Off. 1, 14, 44:injuriosa et facinorosa vita,
id. Leg. 1, 14, 40:appetitio alienorum (avaritia),
Auct. Her. 4, 25, 35:adversus patrem injuriosior,
Sen. Contr. 2, 12 med.: genus hominum injuriosissimum, Hadrian. Imp. Ep. [p. 957] ap. Vopisc. Saturn. 8.—Transf., hurtful, noxious:injurioso ictu vitem verberare,
Plin. 17, 24, 37, § 227:ventus,
Hor. Epod. 17, 34:pes,
id. C. 1, 35, 13.— Adv.: injūrĭōsē, unjustly, unlawfully:qui in magistratibus injuriose decreverant,
Cic. Q. Fr. 1, 1, 7, § 21:sacra conjugalia tractare,
Val. Max. 2, 9, 2:magistratum tractare,
Dig. 1, 2, 2, § 24:aliquid facere,
ib. 47, 10, 32.— Comp.:mercatoribus injuriosius tractatis,
Cic. Imp. Pomp. 5, 11.— Sup.:aliquid in aliquem injuriosissime cogitare,
Aug. de Quaest. 83, n. 82.
См. также в других словарях:
appetitio — index desire Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 … Law dictionary
Аппетит — ( appetitio, от лат. appetitus желание есть) – ощущение, связанное с предстоящим приемом корма, результат возбуждения корковых (психических) центров, вызывающих секрецию желудоч ного сока … Словарь терминов по физиологии сельскохозяйственных животных
apetiţie — apetíţie s. f., pl. apetíţii Trimis de siveco, 10.08.2004. Sursa: Dicţionar ortografic APETÍŢIE s.f. (Latinism ; rar) Înclinare (către ceva), apetit. [gen. iei. / < lat. appetitio]. Trimis de LauraGellner, 04.11.2004. Sursa: DN APETÍŢIE s … Dicționar Român
аппетит — (лат. appetitio сильное стремление, желание, аппетит) приятное ощущение, связанное с предстоящим приемом пищи … Большой медицинский словарь
Appetition — Ap pe*ti tion, n. [L. appetitio: cf. F. app[ e]tition.] Desire; a longing for, or seeking after, something. Holland. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
Свобода воли = С. выбора — (το αύτεξούσιον или το εφ ημίν, liberum arbitrium) от времен Сократа и доселе спорный в филофии и богословии вопрос, который при объективной логической постановке сводится к общему вооросу об истинном отношении между индивидуальным существом и… … Энциклопедический словарь Ф.А. Брокгауза и И.А. Ефрона
Аппетит — I Аппетит (лат. appetitus стремление, желание) эмоциональное побуждение к приему определенной пищи в форме заведомого переживания удовольствия от предстоящей еды. Положительным характером эмоция А. отличается от субъективно неприятного ощущения… … Медицинская энциклопедия
МОНАДА — (греч. monas единица, единое) понятие доклассической и классической философии, используемое для обозначения фундаментальных элементов бытия. Термин введен в платоновской Академии на базе традиции пифагореизма в рамках бинарной оппозиции М. и… … История Философии: Энциклопедия
МОНАДОЛОГИЯ — ’МОНАДОЛОГИЯ’ очерк философской системы Лейбница, написанный в 1714 в последнее пребывание автора в Вене и предназначенный принцу Евгению Савойскому. ‘М.’ замыкает философскую трилогию, начатую ‘Новыми опытами о человеческом разумении’ и… … История Философии: Энциклопедия
МОНАДА — (греч. monas единица, единое) понятие доклассической и классической философии, используемое для обозначения фундаментальных элементов бытия. Термин введен в платоновской Академии на базе традиции пифагореизма в рамках бинарной оппозиции М. и… … Новейший философский словарь
ЛЕЙБНИЦ — (Leibniz) Готфрид Вильгельм (1646 1716) нем. философ, математик, физик и изобретатель, юрист, историк, языковед. Изучал юриспруденцию и философию в Лейпцигском и Йенском ун тах. В 1672 1676 в Париже. С 1676 состоял на службе у ганноверских… … Философская энциклопедия