Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

apparition

  • 21 vīsus

        vīsus ūs, m    [video], a looking, look, act of seeing, power of sight, vision: res visu foeda: obit truci omnia visu, i. e. looks fiercely on, V.: Mortalīs visūs reliquit, i. e. vanished, V: visūs effugiet tuos, O.—A thing seen, sight, appearance, apparition, vision: Rite secundarent visūs, V.: inopino territa visu, O.: nocturni visūs, L.—Appearance, seeming: visum quendam habere insignem: augustior humano visu, L. (al. humano habitu visūs).
    * * *
    look, sight, appearance; vision

    Latin-English dictionary > vīsus

  • 22 idolon

    īdōlum or - on, i, n., = eidôlon.
    I.
    an image, form, esp. a spectre, apparition, ghost: idola atque atomos vincere Epicuri volam, Lucil. ap. Non. 478, 29:

    mox apparebat idolon, senex macie et squalore confectus, etc.,

    Plin. Ep. 7, 27, 5 (in Cic. Fin. 1, 6, 21; Fam. 15, 16, 1 and 2, written as Greek).—
    II.
    In the Church fathers, an idol: idolorum cultor, Aug. in. Psa. 78, 3; id. Serm. 123, 3:

    venerator idolorum,

    id. Conf. 8, 2:

    deficere a cultu idolorum,

    Lact. Mort. Pers. 2, 6; Tert. Idol. 1 sq.; id. Spect. 13 et saep.—Scanned īdŏlum, Prud. adv. Symm. 2, 48; Sedul. 5, 146 al.

    Lewis & Short latin dictionary > idolon

  • 23 idolum

    īdōlum or - on, i, n., = eidôlon.
    I.
    an image, form, esp. a spectre, apparition, ghost: idola atque atomos vincere Epicuri volam, Lucil. ap. Non. 478, 29:

    mox apparebat idolon, senex macie et squalore confectus, etc.,

    Plin. Ep. 7, 27, 5 (in Cic. Fin. 1, 6, 21; Fam. 15, 16, 1 and 2, written as Greek).—
    II.
    In the Church fathers, an idol: idolorum cultor, Aug. in. Psa. 78, 3; id. Serm. 123, 3:

    venerator idolorum,

    id. Conf. 8, 2:

    deficere a cultu idolorum,

    Lact. Mort. Pers. 2, 6; Tert. Idol. 1 sq.; id. Spect. 13 et saep.—Scanned īdŏlum, Prud. adv. Symm. 2, 48; Sedul. 5, 146 al.

    Lewis & Short latin dictionary > idolum

  • 24 mesonyctium

    mĕsŏnyctĭus, a, um, adj., mesonuktios, of midnight:

    afflatus,

    Isid. 5, 30, 4.— Hence, subst.: † mĕsŏnyctĭum, ii, n., = mesonuktion, midnight (post-class.): CVIVS MESONYCTIVM FACTVM EST V. ID. DEC., i. e. midnight apparition, Inscr. Mur. 333.

    Lewis & Short latin dictionary > mesonyctium

  • 25 mesonyctius

    mĕsŏnyctĭus, a, um, adj., mesonuktios, of midnight:

    afflatus,

    Isid. 5, 30, 4.— Hence, subst.: † mĕsŏnyctĭum, ii, n., = mesonuktion, midnight (post-class.): CVIVS MESONYCTIVM FACTVM EST V. ID. DEC., i. e. midnight apparition, Inscr. Mur. 333.

    Lewis & Short latin dictionary > mesonyctius

  • 26 occursaculum

    occursācŭlum, i, n. [occurso], that which meets or appears to one, an appearance, apparition:

    noctium occursacula,

    nocturnal apparitions, ghosts, App. Mag. p. 315, 26.

    Lewis & Short latin dictionary > occursaculum

  • 27 phantasia

    phantăsĭa, ae, f., = phantasia, an idea, notion, fancy (post-Aug.):

    Nicetas longe disertius hanc phantasiam movit,

    Sen. Suas. 2, 15:

    cor tuum phantasias patitur,

    Vulg. Ecclus. 34, 6.—As a term of reproach: phantasia, non homo, a mere notion or fancy, the mere semblance of a man, Petr. 38 fin. (in Cic. Ac. 1, 11, 40; 2, 6, 8 al., written as Greek, and translated visum).—
    II.
    A phantom, apparition:

    (animus) colli-git visa nocturna, quas phantasias nos adpellamus,

    Amm. 14, 11, 18.

    Lewis & Short latin dictionary > phantasia

  • 28 phantasma

    phantasma, ătis, n., = phantasma.
    I.
    An apparition, spectre, phantom (postAug.; cf.:

    idolon, imago, simulacrum): velim scire, esse phantasmata et habere figuram... an inania, etc.,

    Plin. Ep. 7, 27, 1:

    si phantasma fuit Christus,

    Tert. adv. Marc. 5, 7; Vulg. Matt. 14, 26; id. Marc. 6, 49.—
    II.
    In gen., an image, appearance, phantasm of an object (late Lat. for visum, imago, species):

    Alexandriam cum eloqui volo, quam nunquam vidi, praesto est apud me phantasma ejus,

    Aug. Trinit. 8, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > phantasma

  • 29 phasma

    phasma, ătis, n., = phasma, an apparition, spectre, phantom.
    I.
    The title of a comedy of Menander, Ter. Eun. prol. 9.—
    II.
    The title or principal part of a farce by a mimograph named Catullus:

    clamosum ut ageres phasma Catulli,

    Juv. 8, 186.

    Lewis & Short latin dictionary > phasma

  • 30 species

    spĕcĭes, ēi ( gen. sing. specie or specii, Matius ap. Gell. 9, 14, 15; gen. and dat. plur. were not in use in Cicero's time, but formarum, formis were used instead; cf. Cic. Top. 7, 30.—At a later period were introduced:

    specierum,

    Pall. Oct. 14, 15; Cod. Just. 1, 2, 10; Cael. Aur. Tard. 1, 5, § 151; cf. Charis. p. 18 P.; and Diom. p. 281 P.:

    speciebus,

    App. ad Asclep. p. 92, 25; Cod. Just. 11, 9, 1 al.; Dig. 28, 2, 29, § 10), f. [specio].
    I.
    Act., a seeing, sight, look, view (rare; cf.

    aspectus): speciem quo vortimus,

    Lucr. 4, 242; so id. 4, 236 (for which, a little before, visus); 5, 707; 5, 724; Vitr. 3, 2 fin.; 5, 9:

    si tantis intervallis nostra species potest id animadvertere,

    id. 9, 4:

    qui sensus nostros specie primā acerrime commovent,

    Cic. de Or. 3, 25, 98:

    qui doloris speciem ferre non possunt,

    id. Tusc. 2, 23, 54.—
    II.
    Pass., prop. that which is seen in a thing, i. e. the outward appearance, outside, exterior; shape, form, figure, mien, etc. (freq. and class.; syn. forma).
    A.
    Lit.:

    praeter speciem stultus,

    Plaut. Most. 4, 2, 49:

    quod speciem ac formam similem gerit ejus imago,

    Lucr. 4, 52; cf.:

    quae species formaque pugnae, qui motus hominum non ita expictus est, ut, etc.,

    outlines, contours, Cic. Tusc. 5, 39, 114:

    esse aliquem humanā specie et figurā,

    id. Rosc. Am. 22, 63:

    hominis esse specie deos confitendum est,

    id. N. D. 1, 18, 48:

    edepol specie lepida mulier!

    Plaut. Rud. 2, 4, 2; cf.:

    bellan' videtur specie mulier?

    id. Bacch. 4, 7, 40; id. Most. 1, 3, 23; id. Mil. 4, 2, 10; 4, 6, 20:

    urbis speciem vidi,

    id. Pers. 4, 4, 2; so,

    species praeclara oppidi,

    Cic. Rep. 3, 32, 44; id. Verr. 2, 4, 58, § 129:

    sphaerae (Archimedeae), etc.,

    id. Rep. 1, 14, 21:

    navium,

    Caes. B. G. 4, 25; cf.:

    nova atque inusitata,

    id. ib. 2, 31:

    horribilis,

    id. ib. 7, 36:

    agro bene culto nihil potest esse specie ornatius,

    Cic. Sen. 16, 57:

    horum hominum species est honestissima,

    id. Cat. 2, 8, 18:

    ad speciem magnifico ornatu,

    as to outward appearance, id. Verr. 2, 1, 22, § 58:

    populi,

    id. Rep. 3, 33, 45:

    nec ulla deformior species est civitatis, quam illa, in quā opulentissimi optimi putantur,

    id. Rep. 1, 34, 51: speciem honesti habere, the look or semblance of what is right, id. Off. 3, 2, 7:

    turba majorem quam pro numero speciem ferens,

    Curt. 3, 2, 3; cf.:

    fallaces sunt rerum species, quibus credimus,

    Sen. Ben. 4, 34, 1.—
    2.
    Something seen, a spectacle, sight, appearance:

    ponite itaque ante oculos miseram quidem illam ac flebilem speciem,

    Cic. Phil. 11, 3:

    non tulit hanc speciem furiatā mente Coroebus,

    Verg. A. 2, 407 (cf. I. supra).—
    3.
    Trop., that which is seen by the mind, an idea, notion: hanc illi idean appellabant:

    nos recte speciem possumus dicere,

    Cic. Ac. 1, 8, 30; cf. id. Top. 7, 30:

    insidebat in ejus mente species eloquentiae,

    id. Or. 5, 18:

    excellentis eloquentiae speciem et formam adumbrabimus,

    id. ib. 14, 43:

    species, forma et notio viri boni,

    id. Off. 3, 20, 81; cf.:

    prima sit haec forma et species et origo tyranni,

    id. Rep. 2, 29, 51:

    qui species alias veri scelerisque capiet,

    Hor. S. 2, 3, 208:

    utinam non inanes species anxio animo figuraret,

    Curt. 7, 1, 36.—
    B.
    In partic.
    1.
    A look, show, seeming, appearance, semblance, pretence, cloak, color, pretext, etc. (opp. that which is real, actual, etc.).
    a.
    In gen.:

    obiciuntur saepe formae, quae reapse nullae sunt, speciem autem offerunt,

    Cic. Div. 1, 37, 81:

    ista securitas specie quidem blanda sed reapse, etc.,

    id. Lael. 13, 47:

    cujus rei species erat acceptio frumenti,

    Sall. J. 29, 4:

    fraudi imponere aliquam speciem juris,

    Liv. 9, 11:

    specie liberā... re verā, etc.,

    id. 35, 31; cf.:

    litteras inanis vanā specie libertatis adumbratas esse,

    id. 33, 31, 2 Weissenb. ad loc.:

    plurimi ibi a fallaci equitum specie agasonibusque excepti sunt,

    id. 7, 15, 7:

    si dux primam speciem adpropinquantis terroris sustinuisset,

    id. 44, 6, 6 Weissenb. ad loc.:

    quae (nomina) primā specie admirationem, re explicatā risum movent,

    Cic. Fin. 4, 22, 61:

    quaedam humanitatis habent primam speciem ut misericordia,

    id. Tusc. 4, 14, 32:

    similitudinem quandam speciemque sapientium gerere,

    id. Off. 3, 4, 16:

    si speciem utilitatis voluptas habere dicetur,

    id. ib. 3, 33, 120.— Hence,
    b.
    Esp. with gen. of that which is assumed or pretended, under pretext of, under pretence of, etc.
    (α).
    With abl.:

    fortis viros specie quādam virtutis adsimulatae tenebat,

    Cic. Cael. 6, 14.—
    (β).
    With sub:

    sub specie tutelae liberūm ejus invasisse regnum,

    Curt. 9, 2, 7; 10, 6, 21; Liv. 44, 24, 4.—
    (γ).
    With per:

    per speciem celebrandarum cantu epularum,

    Liv. 9, 30, 8:

    per speciem auxilii Byzantiis ferendi, re ipsā, etc.,

    id. 39, 35, 4; 40, 13, 8; 42, 52, 8.—
    (δ).
    With in:

    si quis in speciem refectionis (viae) deteriorem viam facit,

    Dig. 43, 11, 1, § 2.—Adverb.: in speciem, for a show, as a pretence:

    haud dubio in speciem consensu fit ad Poenos deditio,

    Liv. 24, 1, 8:

    dilatā in speciem actione, re ipsā sublatā,

    id. 3, 9, 13; so,

    ad speciem tabernaculis relictis,

    Caes. B. C. 2, 35 fin.; id. B. G. 1, 51; Quint. Cic. Pet. Cons. 5, 18 al.—
    2.
    Also with gen.: in speciem, after the manner, in the fashion, like (cf. tamquam; poet.):

    inque chori ludunt speciem,

    Ov. M. 3, 685:

    in montis speciem curvari,

    id. ib. 15, 509; cf.:

    scorpiones vermiculos ovorum specie pariunt,

    Plin. 11, 25, 30, § 86.—
    3.
    Pregn., like the Engl. show, for ornament, display, splendor, beauty (cf.:

    dignitas, venustas): ut in usum boni sint et in speciem populo,

    Plaut. Most. 1, 2, 42:

    fuit pompa, fuit species, fuit incessus saltem Seplasiā dignus et Capuā,

    Cic. Pis. 11, 24:

    adhibere quandam in dicendo speciem atque pompam,

    id. de Or. 2, 72, 294:

    speciem candoremque caeli,

    id. Tusc. 1, 28, 68; cf. id. N. D. 2, 37; 2, 39:

    specie et motu capere homines,

    id. Brut. 62, 224:

    triumpho praebere speciem,

    Liv. 34, 52, 10:

    addere speciem,

    id. 37, 40; 9, 40:

    si fortunatum species et gratia praestat,

    Hor. Ep. 1, 6, 49; cf. id. ib. 2, 2, 203:

    ducit te species,

    id. S. 2, 2, 35:

    speciem Saturnia vaccae probat,

    Ov. M. 1, 612:

    juvenis,

    Juv. 10, 310:

    corporis,

    Curt. 7, 9, 19; Vitr. 3, 2.—
    C.
    Transf.
    1.
    Concr. (for simulacrum, i. q. eidôgon).
    a.
    An appearance in sleep, a vision, apparition (mostly poet.), Lucr. 1, 125:

    repetit quietis Ipsa suae speciem,

    Ov. M. 9, 473:

    voce suā specieque viri turbata soporem Excutit,

    id. ib. 11, 677:

    in quiete utrique consuli eadem dicitur visa species viri, etc.,

    Liv. 8, 6:

    per nocturnas species,

    id. 26, 19; cf.:

    mirabundi velut ad somni vanam speciem,

    id. 33, 32, 7; Sil. 13, 394; Curt. 3, 6, 7.—
    b.
    A likeness, image, statue: tum species ex aere vetus concidit... Et divum simulacra peremit fulminis ardor... Sancta Jovis species... Haec tardata diu species tandem celsā in sede locata, Cic. poët. Div. 1, [p. 1737] 12, 21.—
    2.
    Reputation, honor:

    o speciem dignitatemque populi Romani, quam reges pertimescant,

    Cic. Dom. 33, 89.—
    3.
    The particular thing among many to which the looks are turned; hence, a particular sort, kind, or quality, a species:

    species pars est generis,

    App. Asclep. p. 78, 26:

    harum singula genera minimum in binas species dividi possunt, etc.,

    Varr. R. R. 3, 3, 3; cf.:

    genus est id, quod sui similes communione quādam, specie autem differentes, duas aut plures complectitur partes,

    Cic. de Or. 1, 42, 189:

    primum illud genus quaerimus, ex quo ceterae species suspensae sunt... Homo species est, ut Aristoteles ait, canis species: commune his vinculum animal,

    Sen. Ep. 58, 7; Varr. R. R. 1, 9, 4; id. L. L. 10, § 18; Cic. Inv. 1, 27, 40; id. Or. 10, 33; id. Top. 18, 68; Quint. 3, 6, 26; 3, 10, 2; 5, 10, 90 al.: codicillis multas species vestis, argenti specialiter reliquit, many kinds or sorts, Dig. 34, 2, 19; cf. ib. 41, 1, 7.—
    b.
    In later jurid. lang., a special case:

    proponitur apud eum species talis: Sutor puero discenti cervicem percussit, etc.,

    Dig. 9, 2, 5 fin.; 31, 1, 85.—
    c.
    In late Lat., goods, wares (that are classed together; cf. assortment);

    publicae,

    Cod. Just. 1, 2, 10:

    annonariae,

    ib. 11, 73, 3:

    vendenda sit species,

    i. e. wine, Pall. Oct. 14, 3.—Esp., spices, drugs, etc., Macr. S. 7, 8 med.; Dig. 39, 4, 16, § 7; Pall. Oct. 14 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > species

  • 31 spectrum

    spectrum, i, n. [specio], an appearance, form, image of a thing; an apparition, spectre, the Gr. eidôlon (much less freq. than simulacrum and species): spectra Catiana... nam quae Democritus eidôla, Catius Insuber Epicureus spectra nominat, Cic. Fam. 15, 16, 1 sq.: spectra Catiana, Cass. ap. Cic. Fam. 15, 19, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > spectrum

  • 32 visio

    vīsĭo, ōnis, f. [video], the act or sense of seeing, sight, vision.
    I.
    Lit.: ignes... nostrae visioni occurrunt, App. de Mundo, p. 63 fin.; id. M. 2, p. 120, 32; 8, p. 203, 37: in caelestis sponsi visione requiescere, Greg. Mag. Homil. 2, 2, 8; 2, 2, 12.—
    B.
    Transf., a thing seen, an appearance, apparition, a vision:

    adventicia,

    Cic. Div. 2, 58, 120; cf. Macr. Somn. Scip. 1, 3.—
    II.
    Trop., an image of a thing in the mind; an idea, conception, notion:

    speciem dei percipi cogitatione... eamque esse ejus visionem, ut, etc.,

    Cic. N. D. 1, 37, 105:

    veri falsique,

    id. Ac. 2, 11, 33:

    falsa doloris,

    id. Tusc. 2, 18, 42.—As a transl. of the Gr. phantasia, Quint. 6, 2, 29.—
    B.
    Transf., in jurid. lang., a supposition, a case:

    in propositā quaestione tribus visionibus relatis, etc.,

    Dig. 5, 3, 25; so ib. 16, 1, 8; 17, 1, 29; 22, 3, 25 fin.; Tert. Anim. 9.

    Lewis & Short latin dictionary > visio

  • 33 visus

    1.
    vīsus, a, um, Part. of video.
    2.
    vīsus, ūs, m. [video], a seeing, looking; a look, glance; the faculty or act of seeing, sight, vision.
    I.
    Lit.: feminas omnes visu nocere, quae duplices pupillas habent, Cic. Fragm. ap. Plin. 7, 2, 2, § 18:

    visu effascinare,

    Plin. 7, 2, 2, § 16:

    oculorum visus,

    Lucr. 5, 101;

    so quint. 1, 2, 11: corpus visu tactuque manifestum,

    id. 1, 4, 20: visus in duas acies (divisus est), Lact. Opif. Dei, 10, 10; Ambros. in Luc. 7, 113 al.—In plur., Ov. F. 3, 406; Cael. Aur. Acut. 1, 15, 122; App. de Deo Socr. p. 43, 31.—
    II.
    Transf.
    A.
    The sight, the organ of sight:

    spectare inocciduis visibus,

    with everwatchful eyes, Stat. Th. 6, 277.—
    B.
    Object., a thing seen, a sight, appearance, an apparition, a vision:

    conspectus ab utrāque acie aliquanto augustior humano visu,

    Liv. 8, 9, 10:

    rite secundarent visus,

    Verg. A. 3, 36:

    inopino territa visu,

    Ov. M. 4, 232:

    nocturni visus,

    Liv. 8, 6, 11.—
    C.
    Appearance, seeming, probability:

    multa esse probabilia, quae quamquam non perciperentur, tamen, quia visum haberent quendam insignem et illustrem, iis sapientis vita regeretur,

    Cic. N. D. 1, 5, 12.

    Lewis & Short latin dictionary > visus

См. также в других словарях:

  • apparition — [ aparisjɔ̃ ] n. f. • 1190; lat. ecclés. apparitio « apparition, épiphanie » 1 ♦ Action d apparaître, de se montrer aux yeux. ⇒ manifestation. L apparition d un phénomène. L apparition du jour. ⇒ naissance. Apparition d une comète. Apparition de… …   Encyclopédie Universelle

  • apparition — apparition, phantasm, phantom, wraith, ghost, spirit, specter, shade, revenant mean a visible but immaterial appearance of a person or thing, especially a likeness of a dead person or of a person or thing that is not physically present.… …   New Dictionary of Synonyms

  • Apparition — Ap pa*ri tion, n. [F. apparition, L. apparitio, fr. apparere. See {Appear}.] 1. The act of becoming visible; appearance; visibility. Milton. [1913 Webster] The sudden apparition of the Spaniards. Prescott. [1913 Webster] The apparition of Lawyer… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • apparition — APPARITION. s. f. Manifestation de quelque objet, qui étant invisible de lui mème, se rend visible. L Apparition de l Ange Gabriel à la Sainte Vierge. L apparition des esprits, des spectres. [b]f♛/b] Il se dit aussi De la manifestation subite d… …   Dictionnaire de l'Académie Française 1798

  • apparition — Apparition. s. f. v. Manifestation de quelque objet qui estant invisible de luy mesme, se rend visible. Avoir une apparition. l apparition de l Ange Gabriel à la sainte Vierge. l apparition des esprits, des spectres. veritable apparition. fausse… …   Dictionnaire de l'Académie française

  • Apparition — (von lateinisch apperare erscheinen , oder apperatio Amtsdiener ) steht für: Apparition (Biologie), die Erscheinungsform von Tumoren L´Apparition d´Eglise éternelle, ein Orgelstück (1932) von Olivier Messiaen Das Erscheinen eines Sterns Eine… …   Deutsch Wikipedia

  • apparition — (n.) c.1500, unclosing (of Heaven), from Anglo Fr. aparicion, O.Fr. apparition, aparoison (15c.), used in reference to the Epiphany (revealing of Christ child to the Wise Men), from L.L. apparitionem (nom. apparitio) an appearance, also… …   Etymology dictionary

  • apparition — [ap΄ə rish′ən] n. [ME apparicioun < OFr apparition < ML apparitio, epiphany, appearance (in L, attendance, service) < apparere, APPEAR] 1. anything that appears unexpectedly or in an extraordinary way; esp., a strange figure appearing… …   English World dictionary

  • Apparitĭon — (v. lat.), Erscheinung …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Apparition — (lat.), das Sichtbarwerden (von Gestirnen); Erscheinung; Gespenst …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Apparition — (lat.), die (bes. außerordentliche) Erscheinung; das Sichtbarwerden (eines Sterns) …   Kleines Konversations-Lexikon

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»