-
1 animalis
ănĭmālis, e [st2]1 [-] d'air, de l'air, d'air respirable. [st2]2 [-] qui respire, animé, vivant. [st2]3 [-] qui fait vivre, vital, vivifiant. [st2]4 [-] relatif à la vie, de la vie. - hostia animalis, Macr. S. 3: victime dont la vie seule est consacrée aux dieux (la chair étant réservée aux prêtres, en particulier). - Dii animales, Serv.: dieux qui précédemment avaient été des hommes. - resurrectio animalis, Tert.: résurrection de l'homme.* * *ănĭmālis, e [st2]1 [-] d'air, de l'air, d'air respirable. [st2]2 [-] qui respire, animé, vivant. [st2]3 [-] qui fait vivre, vital, vivifiant. [st2]4 [-] relatif à la vie, de la vie. - hostia animalis, Macr. S. 3: victime dont la vie seule est consacrée aux dieux (la chair étant réservée aux prêtres, en particulier). - Dii animales, Serv.: dieux qui précédemment avaient été des hommes. - resurrectio animalis, Tert.: résurrection de l'homme.* * *Animalis, et hoc animale, pe. pro. Adiect. Lucr. Qui ha une ame.\Animalis spiritus. Plin. Qui donne ame et vie. -
2 animalis
ănĭmālis, e, adj. [anima].I.Consisting of air, aërial (cf. anima, I. and II. A.):II. A.simplex est natura animantis, ut vel terrena vel ignea vel animalis vel umida,
Cic. N. D. 3, 14, 34:naturam esse quattuor omnia gignentium corporum... terrena et humida... reliquae duae partes, una ignea, altera animalis,
id. Tusc. 1, 17, 40: animalis spirabilisque natura, cui nomen est aër (B. and K.;others read animabilis),
id. N. D. 2, 36, 91:spirabilis, id est animalis,
id. Tusc. 1, 18, 42.—In gen.:B.corpora,
Lucr. 2, 727:pulli,
id. 2, 927:colligata corpora vinculis animalibus,
Cic. Tim. 9:intellegentia,
id. Ac. 2, 37:ut mutum in simulacrum ex animali exemplo veritas transferatur,
from the living original, id. Inv. 2, 1.—In the lang. of sacrifice:hostia animalis,
an offering of which only the life is consecrated to the gods, but the flesh is destined for the priests and others, Macr. S. 3, 5; Serv. ad Verg. A. 3, 231; 4, 56.—Dii animales, gods who were formerly men, Serv. ad Verg. A. 3, 168.— -
3 animalis
animālis, e (anima), I) aus Luft bestehend, luftartig, luftig, natura, Cic.: corporum levium concursio, Cic.: duae partes, una ignea, altera animalis, Cic. – II) zum Atmen dienend, vena, Scrib. 84. – III) zum Leben gehörig, 1) act., Leben enthaltend u. gebend (Ggstz. inanimus, inanimalis), cibus, Lebensluft, Cic.: intellegentia, geistige Lebenskraft, Cic.: spiritus, Lebensgeister, Vitr. u. Plin. – neutr. subst., omnia constant ex vacuo et solido, ex animali et inanimali, Tert. apol. 48: u. so Plur. animalia, Ggstz. inanimalia, Tert. adv. Hermog. 36. Ps. Apul. Ascl. c. 21 in. (vgl. animal no. I). – 2) pass., beseelt, lebend, lebendig, a) übh.: corpora, Lucr.: exemplum, lebendes Original, Cic.: quadrupes inanima cum animali sono, Pacuv. fr. – subst., animālis, is, f., das lebende Wesen, das Tier, Apul. met. 2, 25; de mundo 28 u. 36. – b) in der Religionsspr.: α) di animales, Götter, die aus Menschenseelen entstanden sind (wie Penates u. Di viales), Labeo b. Serv. Verg. Aen. 3, 168; vgl. Apul. de deo Socr. c. 13. – β) in der Opferspr., hostia animalis, ein Opfertier, von dem nur die Seele, das Leben den Göttern geweiht, das Fleisch usw. aber für die Priester bestimmt wird, Macr. sat. 3, 5. § 1 u. 5. Arnob. 7, 3.
-
4 animalis
animālis, e (anima), I) aus Luft bestehend, luftartig, luftig, natura, Cic.: corporum levium concursio, Cic.: duae partes, una ignea, altera animalis, Cic. – II) zum Atmen dienend, vena, Scrib. 84. – III) zum Leben gehörig, 1) act., Leben enthaltend u. gebend (Ggstz. inanimus, inanimalis), cibus, Lebensluft, Cic.: intellegentia, geistige Lebenskraft, Cic.: spiritus, Lebensgeister, Vitr. u. Plin. – neutr. subst., omnia constant ex vacuo et solido, ex animali et inanimali, Tert. apol. 48: u. so Plur. animalia, Ggstz. inanimalia, Tert. adv. Hermog. 36. Ps. Apul. Ascl. c. 21 in. (vgl. animal no. I). – 2) pass., beseelt, lebend, lebendig, a) übh.: corpora, Lucr.: exemplum, lebendes Original, Cic.: quadrupes inanima cum animali sono, Pacuv. fr. – subst., animālis, is, f., das lebende Wesen, das Tier, Apul. met. 2, 25; de mundo 28 u. 36. – b) in der Religionsspr.: α) di animales, Götter, die aus Menschenseelen entstanden sind (wie Penates u. Di viales), Labeo b. Serv. Verg. Aen. 3, 168; vgl. Apul. de deo Socr. c. 13. – β) in der Opferspr., hostia animalis, ein Opfertier, von dem nur die Seele, das Leben den Göttern geweiht, das Fleisch usw. aber für die Priester bestimmt wird, Macr. sat. 3, 5. § 1 u. 5. Arnob. 7, 3.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > animalis
-
5 animālis
animālis e, adj. [anima], of air, aerial: natura. — Of life, vital: cibus. — Animate, living: intellegentia: exemplum.* * *Ianimal, living creatureIIanimalis, animale ADJmade of air; animal, of living creatures, living, live, animate; vital -
6 animalis
I animālis, e [ anima ]1) воздушный, воздухообразный (a. spirabilisque natura C)2) поддерживающий жизнь, животворящий (spiritus Vtr, PM)cibus a. C — aēr3) живой, одушевлённый ( corpora Lcr)exemplum animale C — живой подлинник, оригинал4) культ.dii или daemones animales Ap — обожествлённые души усопших (напр. Penates)hostia a. Macr — жертвенное животное (душа которого приносилась в жертву богам, а мясо предназначалось жрецам)II animālis, is f.живое существо, животное Ap -
7 animalis
одушевленный, animale s. res animalis = animal s. 2. (1. 1 § 1. D. 6. 1. 1. 2 D. 33, 10. 1. 235 pr. D. 50, 16).Латинско-русский словарь к источникам римского права > animalis
-
8 animalis
e животныйЛатинско-русский медицинско-фармацевтический словарь > animalis
-
9 in-animālis
in-animālis e, adj., without life, inanimate: animalia inanimaliaque omnia, L. (al. inanima). -
10 animaliter
ănĭmālis, e, adj. [anima].I.Consisting of air, aërial (cf. anima, I. and II. A.):II. A.simplex est natura animantis, ut vel terrena vel ignea vel animalis vel umida,
Cic. N. D. 3, 14, 34:naturam esse quattuor omnia gignentium corporum... terrena et humida... reliquae duae partes, una ignea, altera animalis,
id. Tusc. 1, 17, 40: animalis spirabilisque natura, cui nomen est aër (B. and K.;others read animabilis),
id. N. D. 2, 36, 91:spirabilis, id est animalis,
id. Tusc. 1, 18, 42.—In gen.:B.corpora,
Lucr. 2, 727:pulli,
id. 2, 927:colligata corpora vinculis animalibus,
Cic. Tim. 9:intellegentia,
id. Ac. 2, 37:ut mutum in simulacrum ex animali exemplo veritas transferatur,
from the living original, id. Inv. 2, 1.—In the lang. of sacrifice:hostia animalis,
an offering of which only the life is consecrated to the gods, but the flesh is destined for the priests and others, Macr. S. 3, 5; Serv. ad Verg. A. 3, 231; 4, 56.—Dii animales, gods who were formerly men, Serv. ad Verg. A. 3, 168.— -
11 cibus
cĭbus, cĭbi, m. [st2]1 [-] nourriture, aliment. [st2]2 [-] repas, mets, plat; pâture. [st2]3 [-] suc nourricier (des plantes), sève. - cibŭs, ūs, m. arch. Prisc. - cibum capere (capessere, sumere): prendre de la nourriture. - hospes non multi cibi, Cic.: hôte qui mange peu. - caseus maximi cibi, Varr.: fromage très nourrissant. - flentes orabant, ut se in servitutem receptos cibo juvarent, Caes. BG. 7: en pleurs, ils demandaient qu’on voulût bien les accepter comme esclaves et leur donner quelque nourriture. - far tostum cibo salubrius est, Plin.: le blé grillé donne une nourriture plus saine. - lupinum homini in cibo est, Plin.: le lupin est un aliment pour l'homme. - post cibum, Suet.: après le repas. - cibus animalis, Cic.: l'élément nutritif puisé dans l'air. - cibo meo, Plaut.: à mes dépens. - cibus furoris, Ov.: l'aliment de la fureur. - hamos abdit cibus, Tib.: l'appât cache l'hameçon.* * *cĭbus, cĭbi, m. [st2]1 [-] nourriture, aliment. [st2]2 [-] repas, mets, plat; pâture. [st2]3 [-] suc nourricier (des plantes), sève. - cibŭs, ūs, m. arch. Prisc. - cibum capere (capessere, sumere): prendre de la nourriture. - hospes non multi cibi, Cic.: hôte qui mange peu. - caseus maximi cibi, Varr.: fromage très nourrissant. - flentes orabant, ut se in servitutem receptos cibo juvarent, Caes. BG. 7: en pleurs, ils demandaient qu’on voulût bien les accepter comme esclaves et leur donner quelque nourriture. - far tostum cibo salubrius est, Plin.: le blé grillé donne une nourriture plus saine. - lupinum homini in cibo est, Plin.: le lupin est un aliment pour l'homme. - post cibum, Suet.: après le repas. - cibus animalis, Cic.: l'élément nutritif puisé dans l'air. - cibo meo, Plaut.: à mes dépens. - cibus furoris, Ov.: l'aliment de la fureur. - hamos abdit cibus, Tib.: l'appât cache l'hameçon.* * *Cibus, cibi. Toute sorte de viandes.\Fames vetitorum ciborum. Oui. Envie de manger viandes defendues.\Hora cibi. Ouid. L'heure de prendre son repas.\Nouitate cibi capi. Lucret. Estre affriandé d'une viande nouvelle.\Maturus cibo. Plin. Qui est tant meur qu'il est bon à manger.\Onustus cibo. Cic. Qui a trop mangé, Chargé de viande.\Penuria cibi. Lucret. Disette, ou faulte de viande.\Satias cibi. Lucret. Saoulement.\Varietas cibi et copia. Cic. Diversité et abondance.\Cibi auidus. Terent. Aspre à la viande, Goulu.\Contenti cibis nullo cogente creati. Ouid. Qui se contentoyent des viandes que nature produisoit d'elle mesme sans le labeur des hommes.\Expers cibi. Ouid. Qui ne mange point.\Acuti cibi. Plin. iunior. Qui donnent appetit.\Alienus cibus. Terent. Repeue franche, quand on disne aux despens d'autruy.\Anceps. Plin. Viande dangereuse.\Conditiuus cibus. Colum. De reserve, et de provision.\Crudus cibus. Iuuenal. Qui n'est point digeré en l'estomach.\Diurnus. Claud. La portion pour un jour.\Fallaces cibi. Ouid. Amorce, ou Appast.\Frigidi et repositi cibi fastidium mouent. Quintil. Viandes gardees.\Illiberalis cibus. Plin. Viande à povres gens.\Imperfectus. Iuuenal. Qui n'est point digeré, Viande indigeste.\Inuisus. Ouid. Qu'on hait.\Lautus. Terent. Bien apprestee et assaisonnee.\Lenis. Celsus. Qui n'est point aigre ne forte.\Lentus. Ouid. Qu'on masche à loisir et lentement.\Operosus cibus. Plin. Difficile à digerer.\Robustus. Cels. Qui soustiens fort, Qui est de grand nourrissement.\Perpetuus. Plaut. Qui ne fault point.\Simplex. Plin. Une sorte de viande.\Solitus. Ouid. Accoustumee.\Summus. Pli. Ce qu'on mange le dernier apres toute autre viande, Le dernier més.\Tetri cibi. Claud. Ordes et villaines, qu'on ha en horreur.\Vilis cibus. Horat. Qui ne couste gueres.\Adiicere cibo. Cels. Augmenter la pitance, Donner plus à manger.\Cibis aliquid apponere. Plaut. Mesler parmi.\Capere cibum. Cic. Prendre sa refection ou son repas.\Capere cibum cum aliquo. Terent. Manger avec aucun.\Capessere cibum. Cic. Prendre.\Carpere cibos digitis. Ouid. Prendre.\Concoquere cibum. Cic. Digerer.\Conficere cibos. Plin. Mascher bien menu. C'est aussi digerer.\Deducere cibum. Terent. Diminuer la pitance, Restraindre les morceaulx.\Deficiente cibo perire. Ouid. Mourir de faim.\Ingerere cibum aegroto. Celsus. Luy presenter la viande, et le presser de manger.\Libare cibum digitis. Ouid. Attoucher doulcement.\Mitificare. Cic. Digerer.\Minuere. Celsus. Diminuer la pitance.\Mitigare. Cic. Cuire.\Aues teneris infirmisque foetibus cibos ore suo collatos partiuntur. Quintil. Distribuent.\Peragere cibum. Plin. Digerer en l'estomach.\Praegustare cibos. Ouid. Faire l'essay de la viande.\Repositi cibi. Quintil. Viandes gardees.\Secretus cibo, id est a cibo secretus. Lucr. Qui n'ha que manger.\Seruire cibo suo. Plaut. A ses despens.\In cibo est homini. Plin. Les hommes en mangent.\Vacare cibo. Cels. Ne point manger.\Vincuntur cibi praecipue peruigilio. Plin. Se digerent.\Mali cibus. Ouid. Nourriture et entretenement de mal. -
12 exanimalis
ex-animālis, e1) убийственный ( curae Pl)2) безжизненный, бездыханный ( aliquem exanimalem facere Pl) -
13 figmentum
ī n. [ fingo ]1) образ2) изображение ( animalis AG)3) творение4) воображение, вымысел ( poëtarum Lact) -
14 humilitas
humilitās, ātis f. [ humilis ]1) небольшая вышина (arborum Sl; navium Cs); малый рост ( animalis C)2) низкий уровень, низкое положение ( sidĕrum C)3) простое происхождение, незнатность ( generis Sl)4) незначительность, маловажность ( rerum PM)5) смиренность, смирениеdejecto capite h. ostenditur Q — опущенная голова выражает смирение6) унижение7) малодушие, угнетённость, подавленность, уныние ( habet humilitatem metus C) -
15 tantillulum
-
16 animabilis
animābilis, e (animo), belebend, haec animabilis spirabilisque natura, cui nomen est aër, Cic. de nat. deor. 2, 91 ed. Schoem. (Baiter u. Müller animalis).
-
17 animaliter
animāliter, Adv. (animalis), tierisch, Augustin. retract. 1, 26. Claud. Mam. 1, 13 u. 1, 24. Salv. de stat. anim. 1, 13.
-
18 cibus
cibus, ī, m. (vgl. κίβος), die Speise für Menschen u. Tiere, die Nahrung, Kost, das Futter, I) eig.: 1) im allg.: levis, leichte, Cels.: levis et facilis (einfache), Plin. ep.: gravis, Cic.: acer, mollis, Cels.: agrestis (Ggstz. mitiora, n. pl.), Iustin.: silvestris, Wildbret, Capit.: vespertinus, Varr.: cibum sumere, zu sich nehmen, Nep.: multis diebus non cibum sumere, Iustin.: cibum capere cum alqo, Ter.: cibum capere, Cic. ep.: cibum capere nolle (v. einem Hunde), Plin.: cibum non accipere (v. Kranken), Cels.: cibos ministrare (auftragen), Tac.: cibum subducere, Cic.: alci (cani, porco) cibum obicere, Sen. u. Plin.: cibi minimi, plurimi, gar kein starker Esser, ein sehr starker Esser, Suet.: non multi cibi hospitem accipies, multi ioci, dem es nicht um vieles Essen zu tun ist, wohl aber um viele Späße, Cic. – 2) insbes.: a) der Nahrungsstoff, animalis, den die Lungen aus der Luft einsaugen, Cic. de nat. deor. 2, 136: esse maioris od. maximi cibi (v. Speisen), Varr. r. r. 1, 23, 2; 2, 11, 3. – im Körper, der von den Speisen sich absondernde Nahrungssaft, Speisesaft, Cic. de nat. deor. 2, 137. – u. v. Nahrungssaft für die Pflanzen, Lucr. 1, 352. Plin. 17, 12. – b) die Lockspeise, der Köder an der Angel, fallax, Ov.: cum tenues hamos abdidit ante cibus, Tibull. – II) übtr., Nahrung, quasi quidam humanitatis cibus, Cic.: causa cibusque mali, Ov.; u. so Ov. met. 6, 480. – / Akk. Plur. cibus, Fulgent. mitol. 2, 10. p. 50, 10 Helm.
-
19 copulo
cōpulo, āvī, ātum, āre (copula), als Band oder durch ein Band verknüpfen, I) eig.: zusammenkoppeln, zusammenschließen, -binden, eadem catena et custodiam (Verhaftete) et militem copulat, Sen. – m. cum u. Abl., c. alci cum alqo caput et corpus, Plaut.: c. hominem cum belua, Cic.: und (im Bilde) omnes cum fortuna copulati sumus; aliorum aurea catena est, aliorum laxa, aliorum arte et sordida, Sen. – m. ad u. Akk., caput animalis ad pedem, Veget. mul.: im Passiv mit Dat., altera ratis huic copulata est, Liv. – II) übtr.: 1) räumlich, eng verbinden, eng vereinigen, a) lebl. Objj.: hedera truncum et ramos pererrat vicinasque platanos transitu suo copulat, Plin. ep.: interdum insulae iunctae copulataeque et continenti similes sunt, Plin. ep. – m. Dat. od. inter se, zB. non auro res aurum copulat una, Lucr.: est etiam, quasi ut anellis hamisque plicata inter se quaedam possint coplata teneri, Lucr. – im Passiv, v. Örtl. utrimque Armeniae maiori Sophene copulatur, Plin. – b) Pers., zusammenbringen, vereinen, copulati in ius pervenimus, Cic. – m. cum u. Abl., cave siris cum filia mea copulari hanc, zusammenkomme, -treffe, Plaut. Epid. 401. – 2) durch irgend ein inneres Band verketten, verknüpfen, in Zusammenhang bringen (Ggstz. separare, divellere, distrahere, relaxare), a) lebl. Objj.: res a natura copulatas errore divellere, Cic.: cum (virtutes) ita copulatae conexaeque sint (verknüpft u. verwebt sind, ut omnes omnium participes sint nec alia ab alia possit separari, tamen proprium suum cuiusque munus est, Cic. – m. cum u. Abl., od. m. inter se, zB. honestatem cum voluptate, tamquam hominem cum belua, copulabis? Cic.: ut facetis quoque argumentis societas haec cum deo copuletur, Plin.: neque (orator) exquirat oratione, an haec (diese Meinungen) inter se iungi copularique possint, Cic. – So nun bes. α) als rhet. t. t., Wörter zu einem Satze verbinden, verba, Quint. 10, 6, 2; vgl. copulatus, no. a. – od. den Periodenbau eng verknüpfen, zusammenfügen, constructio verborum tum coniunctionibus copuletur tum dissolutionibus relaxetur, Cic. – od. zwei Wörter zu einem verschlingen = zusammenziehen, libenter etiam copulando verba iungebant, ut sodes pro si audes, sis pro si vis, Cic. – β) Angaben in Gedanken verknüpfen, vereinigen, mens (hominum), quae disiuncta coniungat et cum praesentibus futura copulet, Cic.: ne dividatis saeculum, et antiquos et veteres vocitetis oratores, quos eorundem hominum aures agnoscere ac velut coniungere et copulare potuerunt, Tac. dial. – γ) moral. Zustände eng verknüpfen, fester knüpfen, befestigen, collegii coniunctio non mediocre vinculum mihi quidem attulisse videtur ad voluntates nostras copulandas, Cic. – quin illi remittendo de summa quisque iuris mediis copularent concordiam, Liv. – b) Pers. durch irgend ein Band im Staats - oder Familienleben verknüpfen, eng –, innig verbinden, L. Sullam copulatum sibi quaestorem habere, Vell.: ita quodam uno vinculo copulavit eos (milites), ut nulla nec inter eos nec adversus ducem seditio exstiterit, Liv.: copulati matrimonio, ICt.: feminae plebeiis nuptiis copulatae, ICt. – m. cum u. Abl., equester ordo, qui tum cum senatu copulatus fuit, Cic.: ille sic se cum inimico meo copularat, ut etc., Cic.: secundae adversaeque res tuae copulavere nos tecum, Curt. – m. dopp. Acc., alcis filiam alci c. coniugem (als G.), Amm. 20, 11, 3. – / Synkop. Form coplata bei Lucr. 6, 1086 (1088). – Parag. Infin. copularier, Arnob. 6, 22.
-
20 figmentum
fīgmentum, ī, n. (fingo), I) die Bildung, das Bildnis, Bild, Abbild, die Gestalt, animalis, Gell.: deae, Amm.: tamquam figmentum hominis, eine bloße Statue, Amm.: figmenta somniorum, Traumbilder od. -gestalten, Apul.: figmenta verborum nova, Gell. – II) etw. Erdichtetes, eine Erdichtung, poëtarum, Lact.: parricidiale, Spart.: laetitiae, Paneg. vet.: numquam temptatae cupiditatis figmenta, die Andichtung einer von ihnen nie gehegten Absicht (auf unser Gebiet), Amm.: alqm parricidali figmento interimere, unter dem Vorwand eines geplanten Brudermordes, Spart.
См. также в других словарях:
Animalis — Logo de l enseigne Animalis Création 1998 Dates clés 2001 Fusion de l enseigne Animalis et 1000 amis … Wikipédia en Français
Bifidobacterium animalis — Taxobox name = Bifidobacterium animalis image width = image caption = regnum = Bacteria divisio = Firmicutes classis = Actinobacteria ordo = Bifidobacteriales familia = Bifidobacteriaceae genus = Bifidobacterium species = B. animalis binomial =… … Wikipedia
Œconomia regni animalis — (Économie du règne animal) est un ouvrage de philosophie naturelle en deux volumes d Emanuel Swedenborg publié à Amsterdam entre 1740 et 1741. Il contient un important développement sur le sang et le système cardiaque ainsi que sur le… … Wikipédia en Français
Spiritus animālis — Spiritus animālis, s. Leben, S. 278 … Meyers Großes Konversations-Lexikon
CAPITUM Animalis — quod vendere militem vetat Aurelianus Imperator apud Vopiscum, c. 7. pabulum iumentorum est, ut Ammian. interpretatur, l. 22. quomodo vox accipitur in l. 7. 13. 17. Cod. Theodos. de Erogat. milit. ann. et alibi, et palea vettitur, l. 9. Capitatio … Hofmann J. Lexicon universale
Polus animalis — animalinis polius statusas T sritis embriologija atitikmenys: lot. Polus animalis ryšiai: platesnis terminas – pirminis ovocitas … Medicininės histologijos ir embriologijos vardynas
carbo animalis — ˌanəˈmalə̇s, äl , āl noun Etymology: New Latin, literally, animal charcoal : charcoal prepared from bone : bone black, ivory black … Useful english dictionary
CARBO ANIMALIS — КАРБО АНИМАЛИС — Исходный продукт. Хорошо прокаленный уголь, приготовленный из воловьей кожи.Описание исходного продукта. Мелкий черный порошок, который при прокаливании на платиновой жести тлеет без пламени и не распространяет никакого запаха или очень слабый… … Справочник по гомеопатии
Карбо анималис - Сarbo animalis, Уголь животный — Готовится прокаливанием воловьей кожи на платиновой жести. Приготовление растираний по § 6а с 90 градусным спиртом. Употребляемые разведения: 3х, 3, 6 и выше.Гомеопатический фармакопатогенез Карбо анималис: Рвущие головные боли, приливы крови к… … Справочник по гомеопатии
animal — 1. animal, aux [ animal, o ] n. m. • XIIe; mot lat., de anima « souffle, vie » I ♦ (Concept général, incluant l homme) 1 ♦ Biol. Être vivant organisé, doué de sensibilité et de motilité, hétérotrophe (difficile à distinguer du végétal à l état… … Encyclopédie Universelle
Probiotic — Probiotics are live microorganisms thought to be beneficial to the host organism. According to the currently adopted definition by FAO/WHO, probiotics are: Live microorganisms which when administered in adequate amounts confer a health benefit on … Wikipedia