Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

anew

  • 81 redardesco

    rĕd-ardesco, ĕre, v. n., to blaze up anew:

    flamma redardescet, quae modo nulla fuit,

    Ov. R. Am. 734.

    Lewis & Short latin dictionary > redardesco

  • 82 redauspico

    rĕd-auspĭco, āre, v. n., to take the auspices anew or again:

    exauspicavi ex vinclis: nunc intellego Redauspicandum esse in catenas denuo, comically for,

    to go back again, return, Plaut. Capt. 3, 5, 108 Brix ad loc.

    Lewis & Short latin dictionary > redauspico

  • 83 refingo

    rĕ-fingo, ĕre, v. a., to make again, make anew (very rare).
    I.
    Lit.: rem, Pac. ap. Varr. L. L. 7, § 91 Müll. (Trag. Rel. p. 108 Rib.):

    cerea regna,

    Verg. G. 4, 202.—
    II.
    Trop., to feign, pretend:

    laetiorem me refingens,

    App. M 3, p. 134, 24.

    Lewis & Short latin dictionary > refingo

  • 84 renormatus

    rĕ-normātus, a, um, Part. [normo], arranged or laid out anew:

    ager,

    Front. Col. p. 104 and 137 Goes.

    Lewis & Short latin dictionary > renormatus

  • 85 renovello

    rĕ-nŏvello, āre, v. a., to renew: vineam, i. e. to plant or set anew, Col. Arb. 6.

    Lewis & Short latin dictionary > renovello

  • 86 renovo

    rĕ-nŏvo, āvi, ātum, 1, v. a., to renew, restore (class., esp. in the trop. sense; syn.: instauro, redintegro).
    I.
    Lit.: marc fontes assidue renovant, Lucr. 2, 591; cf.:

    quibus (vaporibus) altae renovataeque stellae atque omnis aether refundunt eodem,

    Cic. N. D. 2, 46, 118:

    Lucifer renovatus undā Oceani,

    Sil. 7, 639:

    vides Virtutis templum a M. Marcello renovatum,

    Cic. N. D. 2, 23, 61:

    VIAS ET MILLIARIA,

    Inscr. Orell. 905:

    renovare veteres colonias,

    Cic. Agr. 2, 13, 34:

    vitem,

    Col. 4, 27, 6:

    durum arvum,

    to renew by ploughing, Ov. M. 15, 125:

    agrum aratro,

    id. Tr. 5, 12, 23; id. F. 1, 159:

    meus renovatur campus aratris,

    id. Am. 1, 3, 9:

    multa jugera (tauri),

    Tib. 3, 3, 5; but also, to restore by not cultivating, to let lie fallow:

    agrum,

    Ov. M. 1, 110:

    sedeat praeterea cottidie ad rationes, tabulasque testamenti omnibus renovet,

    retouch, change, alter before everybody, Petr. 117, 10.— Poet.:

    (Ulixem) veteres arcus leto renovasse procorum,

    i. e. used again, Prop. 3, 12 (4, 11), 35.— Absol.:

    non si Neptuni fluctu renovare operam des (sc.: purpureum colorem conchyli),

    to restore, Lucr. 6, 1076.—
    * 2.
    In partic., in business lang., to renew or redouble interest, i. e. to take interest on interest, take compound interest:

    Scaptius centesimis renovato in singulos annos faenore, contentus non fuit,

    Cic. Att. 6, 3, 5; cf. renovatio, I. 2.—
    II.
    Trop., to renew, restore:

    periculum sit, ne instauratas maximi belli reliquias ac renovatas audiamus,

    Cic. Prov. Cons. 8, 19:

    scelus renovare et instaurare,

    id. Verr. 1, 4, 11:

    institutum,

    id. Div. in Caecil. 21, 68:

    vetus exemplum,

    id. Phil. 1, 1, 1; cf.:

    veterem iram,

    Tac. H. 4, 36:

    veterem animi curam molestiamque,

    Cic. de Or. 3, 1, 1:

    nolo eam rem commemorando renovare,

    id. Quint. 21, 70:

    infandum, regina, jubes renovare dolorem,

    Verg. A. 2, 3:

    memoriam prope intermortuam,

    Cic. Mur. 7, 16:

    antiquarum cladium memoriam,

    Liv. 23, 41; 22, 61:

    bona praeterita gratā recordatione renovata,

    Cic. Fin. 1, 17, 57:

    haec studia,

    id. Div. 2, 2, 7; cf. id. Ac. 1, 3, 11:

    pristina bella,

    id. Rep. 6, 11, 11:

    bellum,

    id. Fam. 4, 7, 3:

    belli renovandi consilium capere,

    Caes. B. G. 3, 2; id. B. C. 3, 102; Sall. J. 36, 1; Liv. 2, 31; cf.

    proelium,

    Caes. B. G. 3, 20 fin.; Sall. J. 51, 5; Ov. M. 5, 156:

    casus omnes,

    Verg. A. 2, 750:

    vulnera,

    to tear open, Ov. Tr. 2, 209:

    rursus cursum,

    Caes. B. C. 3, 93:

    sacra rite,

    Liv. 5, 18:

    auspicia,

    id. 5, 31; 6, 5:

    societatem,

    Cic. Fam. 12, 28, 2; cf.

    foedus,

    Liv. 9, 43 fin.:

    amicitiam et societatem,

    id. 34, 31:

    dextras,

    Tac. A. 2, 58:

    luctus,

    Tib. 2, 6, 41; Ov. M. 14, 465:

    lacrimas,

    id. ib. 11, 472:

    renovata clades domūs,

    Juv. 10, 243:

    viam doloremque,

    Curt. 3, 12, 17:

    gaudia (with redintegrare),

    Plin. Pan. 61 fin.:

    annos Anchisae,

    i. e. to restore his youth, make him young again, Ov. M. 9, 424:

    senectutem,

    id. ib. 7, 215:

    florem aetatis ex morbo,

    Liv. 28, 35:

    annos renovaverat Titan,

    Tib. 4, 1, 113. —
    B.
    In partic.
    1.
    To repeat in words, say again, say repeatedly:

    hic renovabo illud, quod initio dixi, regnum comparari, etc.,

    Cic. Agr. 2, 10, 24; cf.:

    ut renovetur, non redintegretur oratio,

    Auct. Her. 2, 30, 47:

    de lege, de foedere, etc.... renovabo ea quae dicta sunt,

    Cic. Balb. 7. — With ut:

    (consules) ipsis tribunis (plebis) ut sacrosancti viderentur, renovarunt,

    declared anew, repeated, that, Liv. 3, 55 Drak.—
    2.
    To renew in strength; to refresh, recreate, recover, revive (syn.:

    recreare, reficere): quies renovavit corpora animosque ad omnia de integro patienda,

    Liv. 21, 21:

    animum auditoris ad ea quae restant,

    Cic. Inv. 2, 15, 49:

    animos equitum ad alicujus odium,

    id. de Or. 2, 48, 199:

    virtus, quae risum judicis movendo... animum aliquando reficit et a satietate vel a fatigatione renovat,

    Quint. 6, 3, 1:

    refici atque renovari,

    id. 12, 6, 6:

    ars variandi renovat aures,

    id. 11, 3, 44:

    fatigata (facundia) renovatur,

    id. 10, 5, 14:

    et virium plus afferunt ad discendum renovati ac recentes,

    restored and fresh, id. 1, 3, 9:

    renovato modica quiete exercitu,

    Liv. 36, 14:

    se novis opibus copiisque,

    Cic. Mur. 15, 33:

    ipsi mihi locus optimi illius viri desiderium renovavit,

    Plin. Ep. 6, 10, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > renovo

  • 87 repastino

    rĕ-pastĭno, āvi, ātum (old inf. repastinassere, Afran. Com. 288), 1, v. a.
    I.
    Lit., agricult. t. t., to dig again, to dig or delve anew; to dig around, trench, grub, Varr. R. R. 1, 18, 8; 1, 37, 4; Col. 3, 18; 4, 32, 3; Plin. 13, 13, 27, § 84; 17, 10, 11, § 61 al.; cf. Fest. pp. 137 and 231.—
    II.
    Transf., to clean (post-class.). Lit.:

    ungues,

    Tert. Poen. 11.—
    III.
    Trop.: usum divitiarum, to check, = coercere, Tert. Cult. Fem. 9:

    vitam,

    i. e. to renew, id. Anim. 50 fin.:

    commissionem injuriae,

    i. e. to prevent, id. adv. Marc. 2, 18.

    Lewis & Short latin dictionary > repastino

  • 88 replumis

    rĕ-plūmis, e, adj. [pluma], covered again with feathers, fledged anew:

    corpus (aquilae),

    Paul. Nol. Carm. 21, 857.

    Lewis & Short latin dictionary > replumis

  • 89 repromitto

    rĕ-prōmitto, mīsi, missum, 3, v. a.
    I.
    Lit., mercant. t. t., to promise in return, to engage or bind one ' s self:

    repromittam istoc tibi nomine solutam rem futuram,

    Plaut. As. 2, 4, 48; id. Curc. 5, 2, 67; Cic. Rosc. Com. 13, 39; Suet. Claud. 20; Just. 22, 2, 5.—
    B.
    Transf., in gen., to promise in [p. 1573] return, etc.:

    non mehercule, inquit, tibi repromittere istuc quidem ausim,

    Cic. Brut. 5, 18: ad hunc gustum totum librum repromitto. Plin. Ep. 4, 27, 5; Suet. Tib. 17.—
    * II.
    To promise again or anew:

    imperaturum repromittens,

    Suet. Oth. 4.

    Lewis & Short latin dictionary > repromitto

  • 90 retracto

    rē̆-tracto (in many MSS. also written rē̆trecto), āvi, ātum, 1, v. a. [id.].
    I.
    To take hold of or handle again; to take in hand again, undertake anew, etc. (class.; esp. in the trop. sense).
    A.
    Lit. (mostly poet.):

    arma,

    Liv. 2, 30:

    ferrum,

    Verg. A. 7, 694; 10, 396:

    gladios, Petr. poët. 89, 61: vulnera,

    to feel again, Ov. Tr. 3, 11, 19; 4, 4, 41; cf.:

    manu sua vota (i. e. the image),

    id. M. 10, 288:

    pedamenta,

    to go over again, retouch, Col. 4, 26, 1:

    agrum,

    to look over again, examine again, id. 1, 4, 1:

    dextras in bella,

    Sil. 10, 257:

    noctem,

    id. 3, 216. — Poet.:

    Venerem,

    Lucr. 4, 1200.—
    B.
    Trop., of mental action, to reconsider, examine again, revise, etc. (syn. recognosco):

    qui omnia, quae ad cultum deorum pertinerent, diligenter retractarent et tamquam relegerent, sunt dicti religiosi,

    Cic. N. D. 2, 28, 72; cf.:

    fata domus (with relegere),

    Ov. M. 4, 569: locus orationis a me retractandus, Cic. Mur. 26, 54:

    augemus dolorem retractando,

    id. Att. 8, 9, 3:

    desueta verba,

    Ov. Tr. 5, 7, 63:

    secum deae memorata,

    id. M. 7, 714:

    vota,

    id. ib. 10, 370:

    gaudium,

    Plin. Ep. 7, 24, 8:

    leges retractavit,

    revised, Suet. Aug. 34:

    leges (librum), sed retractatum,

    Plin. Ep. 8, 21, 6:

    carmina diligentius,

    Suet. Gram. 2:

    Ceae munera neniae,

    Hor. C. 2, 1, 38.— Impers. pass.:

    posterā die retractatur,

    the negotiation is renewed, Tac. G. 22 fin.
    II. (α).
    Absol.:

    veniet tempus et quidem celeriter et sive retractabis sive properabis,

    Cic. Tusc. 1, 31, 76:

    Appius nunc vocari Icilium, nunc retractantem arripi jubet,

    Liv. 3, 49 Drak.; 3, 52; 37, 18; Sall. H. Fragm. 1, 19; Col. 2, 2, 26:

    aut quid jam, Turne, retractas,

    Verg. A. 12, 889.—
    (β).
    With acc., to withdraw, retract any thing:

    nihil est quod dicta retractent Ignavi Aeneadae,

    Verg. A. 12, 11: largitiones factas ante aliquantum tempus retractari non oportet, Traj. ap. Plin. Ep. 10, 111 (112).— Transf., to detract from, disparage, = detrecto:

    retractandi levandique ejus operis gratiā,

    Gell. 14, 3, 4. — Hence, rē̆tractātus, a, um, P. a. (acc. to I. B.), revised, corrected: retractatius suntagma, Cic. Att. 16, 3, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > retracto

  • 91 retraho

    rē̆-trăho, xi, ctum, 3, v. a.
    I.
    To draw back, withdraw; to call back (class.).
    A.
    Lit.:

    me retrahis,

    Plaut. Rud. 4, 3, 8;

    aliquem,

    Cic. Sen. 23, 83; Liv. 30, 20; 21, 63 (in the last two passages with revocare);

    10, 25: bos domitus et procurrentem (bovem) retrahit, et cunctantem producit,

    holds back, Col. 6, 2, 10: aliquem hinc, Lucceius ap. Cic. Fam. 5, 14, 1:

    Hannibalem in Africam (Scipio),

    Cic. Fin. 2, 17, 56:

    aliquem in urbem,

    Caes. B. C. 1, 9:

    manum,

    Cic. Cael. 26, 63:

    pedem,

    Verg. A. 10, 307:

    quo fata trahunt retrahuntque,

    id. ib. 5, 709:

    castra intra penitus,

    Liv. 36, 17 Drak.:

    occulere aut retrahere aliquid (pecuniae),

    to keep back, withhold, id. 32, 38 fin.:

    se,

    Cic. Cael. 27, 64; Hor. Ep. 1, 18, 58:

    se ab ictu,

    Ov. M. 3, 87:

    se a convivio,

    Cels. 1, 1, 5; Capitol. Anton. Phil. 14, 2.—

    Mid.: (corpuscula complexa) inter se retrahuntur,

    Lucr. 2, 155:

    in servitutem retrahi,

    Tac. A. 13, 26. —
    2.
    In partic., to drag back, bring back a fugitive, Caes. B. G. 5, 7; Liv. 2, 12; 25, 7:

    ut retractus, non reversus, videretur,

    Cic. Phil. 6, 4, 10; Sall. C. 39, 5:

    ex fugā, 47, 4: fugientem,

    Just. 38, 9, 6; 38, 10, 13. —

    Hence, comically, of fugitive money,

    Ter. Heaut. 4, 2, 11; cf. also infra, B.—
    B.
    Trop., to draw back, withdraw, remove, etc.:

    postquam poëta vetus poëtam non potest Retrahere ab studio,

    to withdraw, remove, Ter. Phorm. prol. 2:

    aliquem a re publicā,

    Cic. Sest. 15, 34:

    Thebas ab interitu,

    Nep. Epam. 8, 4:

    aliquem ex magnis detrimentis,

    Suet. Aug. 71:

    ex viginti trecentisque millibus ad centum quinquaginta retraxit,

    i. e. he reduced them to one hundred and fifty thousand, Suet. Caes. 41 Oud.:

    verba,

    to keep back, suppress, Sen. Ep. 3, 6; so,

    vires ingenii,

    id. ib. 79, 3: noctes, to shorten, Manil. 4, 253:

    stellae splendorem suum,

    Vulg. Joel, 2, 10: genus ejusmodi calliditatis et calumniae retrahetur in odium judicis, is drawn or converted into, results in, Cic. Part. 39, 137:

    imaginem nocturnae quietis ad spem haud dubiam retraxit,

    Tac. A. 16, 1.—

    With reference to the signif. A. 2: illa (verba), quae jam majoribus nostris ademit oblivio fugitiva,

    Varr. L. L. 5, § 5 Müll. —
    II.
    To draw again or anew; to bring forth or to light again, make known again (so perh. only in Tac.).
    A.
    Lit.:

    Caesar Antistium Veterem absolutum adulterii increpitis judicibus ad dicendam majestatis causam retraxit,

    Tac. A. 3, 38:

    aliquem postero die ad eosdem cruciatus,

    id. ib. 15, 57:

    Treviros in arma,

    id. H. 4, 70 fin.
    B.
    Trop.:

    oblitterata aerarii monimenta,

    Tac. A. 13, 23:

    potiorem civitatis partem ad societatem Romanam,

    id. H. 4, 56 fin. — Hence, rĕtractus, a, um, P. a., drawn back, lying back, remote, distant: emporium in intimo sinu Corinthiaco, Liv. 36, 21:

    in trorsus sinus maris,

    id. 26, 42.— Comp.:

    retractior a mari murus,

    Liv. 34, 9:

    retractius paulo cubiculum,

    Plin. Ep. 2, 17, 6:

    retracti introrsum oculi,

    deep-set, Sen. Contr. 1, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > retraho

  • 92 revoco

    rĕ-vŏco, āvi, ātum, 1, v. a.
    I.
    To call back, recall (class. and freq., esp. in the trop. sense).
    A.
    Lit.
    1.
    In gen.:

    quotiens foras ire volo, me retines, revocas,

    Plaut. Men. 1, 2, 5; cf. Suet. Claud. 15 fin.:

    de meo cursu rei publicae sum voce revocatus,

    Cic. Fam. 10, 1, 1:

    aliquem ex itinere,

    id. Div. 2, 8, 20; Suet. Aug. 98; id. Tib. 21:

    revocatus de exsilio Camillus,

    Liv. 5, 46:

    revocatum ex provinciā,

    Suet. Claud. 1:

    Caesar in Italiam revocabatur,

    Caes. B. C. 2, 18 fin.:

    spes Campanae defectionis Samnites rursus ad Caudium revocavit,

    Liv. 9, 27:

    quid me intro revocas?

    Plaut. Rud. 5, 2, 12.— Absol.:

    heus abiit: quin revocas?

    Plaut. Ps. 1, 3, 12; id. Ep. 2, 2, 17; id. Truc. 1, 2, 19: exclusit; revocat;

    redeam?

    Ter. Eun. 1, 1, 4; Hor. S. 2, 3, 264; Ter. Ad. 3, 2, 22; Liv. 30, 20: abeo;

    et revocas nono post mense,

    Hor. S. 1, 6, 61; Ov. M. 1, 503.—
    b.
    Transf., of things, to draw or fetch back, to withdraw, turn back, etc.:

    lumina revocata,

    Ov. M. 7, 789:

    oculos meos,

    id. H. 16, 232:

    cupidas manus,

    id. A. A. 1, 452:

    pedem ab alto,

    Verg. A. 9, 125; cf.

    gradum,

    id. ib. 6, 128:

    deficientem capillum a vertice,

    to stroke back, Suet. Caes. 45:

    habenas,

    Sil. 16, 344:

    manus post terga,

    to bind, Sen. Thyest. 685:

    proscissam terram in liram,

    to bring back, restore, Col. 2, 10, 5; cf.:

    in vitibus revocantur ea, quae, etc.,

    are pruned, Cic. de Or. 2, 21, 88; v. infra, B. 1. — Poet.:

    gelidos artus in vivum calorem,

    Ov. M. 4, 248.—
    2.
    In partic.
    a.
    Milit. t. t.
    (α).
    To call back, recall; to call off, withdraw soldiers from a march or from any enterprise:

    his rebus cognitis Caesar legiones equitatumque revocari atque itinere desistere jubet,

    Caes. B. G. 5, 11:

    insequentes nostros, ne longius prosequerentur, Sulla revocavit,

    id. B. C. 3, 51; Liv. 25, 14:

    quae receptui canunt, ut eos etiam revocent,

    Cic. Rep. 1, 2, 3:

    tardius revocati proelio excesserant,

    Sall. C. 9, 4; cf. Verg. A. 5, 167:

    equites,

    Caes. B. C. 1, 80:

    reliquas copias,

    id. B. G. 7, 35:

    naves omnes,

    id. B. C. 3, 14:

    hos certo signo,

    id. ib. 1, 27 fin.;

    1, 28: milites ab opere,

    id. B. G. 2, 20:

    legiones ab opere,

    id. B. C. 1, 82:

    aestus crescens revocaverat fatigatos,

    Amm. 24, 4, 17.—
    (β).
    To recall to duty soldiers from a furlough:

    milites,

    Cic. Verr. 2, 5, 31, § 89:

    veteranos,

    Tac. H. 2, 82:

    inter ceteros conveteranos suos revocatus,

    Inscr. Orell. 3580.—
    (γ).
    In gen., to call back, recall:

    (Neptunus Tritona) jubet fluctus et flumina signo Jam revocare dato,

    Ov. M. 1, 335.—
    b.
    A theatrical t. t., to call for the repetition of a speech, a vocal performance, etc., to call back a player; to encore:

    Livius (Andronicus), cum saepius revocatus vocem obtudisset, etc.,

    Liv. 7, 2:

    Diphilus tragoedus revocatus aliquoties a populo,

    Val. Max. 6, 2, 9:

    quoties ego hunc (sc. Archiam) vidi magnum numerum versuum dicere ex tempore! quoties revocatum eandem rem dicere commutatis verbis atque sententiis,

    Cic. Arch. 8, 18:

    revocatus praeco, iterum pronunciavit eadem,

    Liv. 33, 32.—Also with an inanim. object:

    cum Orestem fabulam doceret Euripides, primos tres versus revocasse dicitur Socrates,

    to have encored, Cic. Tusc. 4, 29, 63. — Absol.:

    revocasse et repeti coëgisse,

    Plin. Ep. 3, 5, 12.— Impers. pass.:

    nominatim sum appellatus in Bruto Tullius qui libertatem civibus stabiliverat. Milies revocatum est,

    Cic. Sest. 58, 123.—
    c.
    To recall from death, bring back to life:

    quā servetis revocatum a morte Dareta,

    Verg. A. 5, 476; cf.:

    Paeoniis revocatum herbis et amore Dianae,

    id. ib. 7, 769:

    dysentericos a morte revocari,

    Plin. 23, 6, 60, § 113.—
    B.
    Trop.
    1.
    In gen., to call back, recall, resume; to withdraw, retire; to regain, recover; to draw back, draw off or away; to withhold, restrain, etc.:

    facilius sicut in vitibus revocantur ea, quae sese nimium profuderunt,

    are checked, pruned, Cic. de Or. 2, 21, 88: et vires et corpus amisi: sed si morbum depulero, facile illa revocabo, will regain, recover, id. Fam. 7, 26, 2:

    quae (studia) remissa temporibus, longo intervallo intermissa revocavi,

    id. Tusc. 1, 1, 1; cf.:

    quod, utcunque praetermissum, revocari non posset,

    Liv. 44, 40:

    praetermissa,

    Plin. 18, 6, 8, § 44:

    quae (philosophia) nunc prope dimissa revocatur,

    Cic. Ac. 2, 4, 11:

    veteres artes,

    Hor. C. 4, 15, 12:

    priscos mores,

    Liv. 39, 41:

    antiquam duramque militiam,

    Tac. A. 1, 20 fin.:

    quaedam exoleta,

    Suet. Claud. 22:

    omissa,

    id. Vesp. 16; id. Dom. 4 et saep.:

    nonnumquam animum incitatum revoco ipse et reflecto,

    Cic. Sull. 16, 46; cf. id. Att. 13, 1:

    vinolenti dubitant, haesitant, revocant se interdum,

    recover themselves, bethink themselves, id. Ac. 2, 17, 52:

    ut quaedam contra naturam depravata restituerentur et corrigerentur ab naturā, cum se ipsa revocasset aut arte atque medicinā,

    had recovered herself, id. Div. 2, 46, 96:

    revocare se non poterat familiaritate implicatus,

    could not withdraw, id. Pis. 29, 70:

    primae revocabo exordia pugnae,

    Verg. A. 7, 40; cf. Sen. Ben. 7, 25, 2 al.:

    revocari in memoriam somnii,

    Just. 1, 5, 3; 7, 1, 8.— Poet., with inf.: nec tamen illa suae revocatur parcere famae, nor can she be induced, persuaded, etc., Prop. 1, 16, 11:

    memoriam ad referendam gratiam admonitione revocare,

    to bring, induce, Sen. Ben. 5, 25, 6: scalam nobis in memoriam revocare, Aug. Civ. Dei, 16, 38, 2; id. Serm. 280, 1:

    in memoriam rursus revocatus,

    Petr. 10:

    revocat tua forma parentem (with recordor),

    Sil. 16, 193:

    magni est ingenii revocare mentem a sensibus,

    Cic. Tusc. 1, 16, 38; cf.:

    eos ab illā consuetudine,

    id. Rep. 2, 13, 25:

    quos (homines) spes praedandi studiumque bellandi ab agriculturā et cottidiano labore revocabat,

    Caes. B. G. 3, 17:

    aliquam a cupiditate,

    Cic. Clu. 5, 12:

    aliquem a turpissimo consilio,

    id. Att. 3, 15, 4:

    aliquem a tanto scelere,

    id. Cat. 3, 5, 10; cf. id. ib. 1, 9, 22:

    animum ab irā,

    Ov. Tr. 2, 557:

    jam lapsos ab errore,

    Quint. 2, 6, 2:

    perterritos animos a metu,

    id. 2, 16, 8 et saep.:

    ab errore ad rectiorem viam,

    Lact. 1, 1, 21: cum ex saevis et perditis rebus ad meliorem statum fortuna revocatur, Cic. ap. Amm. 15, 5, 23:

    disceptationem ab rege ad Romanos revocabant,

    Liv. 41, 20:

    rebus institutis ad humanitatem atque mansuetudinem revocavit animos hominum studiis bellandi jam immanes ac feros,

    Cic. Rep. 2, 14, 27:

    ad quam eos quasi formulam dicendi revocent,

    id. Opt. Gen. 5, 15:

    ad quae me exempla revocas,

    id. Verr. 2, 3, 90, § 210; Quint. 10, 7, 32:

    rem paene ad manus,

    Cic. Clu. 49, 136:

    me ad pristina studia revocavi,

    id. Brut. 3, 11:

    me ad meum munus pensumque revocabo,

    id. de Or. 3, 30, 119:

    se ad industriam,

    id. Brut. 94, 323:

    se rursus ad moestitiam,

    id. Tusc. 3, 27, 64:

    se ad se,

    id. Ac. 2, 16, 51:

    vilicum ad rationem,

    compel to an account, Cato, R. R. 2, 2:

    libertinos ingratos revocavit in servitutem,

    Suet. Claud. 25:

    fortunae possessionesque omnium in dubium incertumque revocabuntur,

    Cic. Caecin. 27, 76:

    ad spem consulatūs in partem revocandam aspirare non auderet,

    to bring over to his side, Liv. 4, 35:

    quod temporis hortorum aut villarum curae seponitur, in animum revocabo,

    will transfer to my mind, Tac. A. 14, 54:

    abi, Quo blandae juvenum te revocant preces (= a me ad se vocant, Orell.),

    Hor. C. 4, 1, 7.—
    2.
    In partic.
    a.
    Pregn.: ad aliquid, to apply, reduce, refer a thing to something as a standard (syn. referre) (Ciceron.):

    impuri cujusdam et ambitiosi et omnia ad suam potentiam revocantis esse sententiam,

    Cic. Lael. 16, 59:

    misericordiā movetur, si is, qui audit, adduci potest, ut illa, quae de altero deplorentur, ad suas res revocet,

    id. de Or. 2, 52, 211:

    omnia ad artem et ad praecepta,

    id. ib. 2, 11, 44:

    omnia ad scientiam,

    id. Fin. 2, 13, 43:

    illa de urbis situ ad rationem,

    id. Rep. 2, 11, 22:

    rationem ad veritatem,

    id. Off. 3, 21, 84:

    rem ad illam rationem conjecturamque,

    id. Dom. 6, 15.—
    b.
    To recall, revoke, retract, cancel (not so till after the Aug. per.): si facta mihi revocare liceret. Ov. M. 9, 617:

    promissum suum,

    Sen. Ben. 4, 39, 2:

    sententiam suam,

    Dig. 48, 18, 1 fin.:

    libertatem (shortly after: in servitutem retrahi),

    Tac. A. 13, 26:

    litteras,

    Suet. Vesp. 8:

    legatum ad quingenta,

    id. Galb. 5.—
    c.
    As law t. t.: domum, domum suam revocare, to appeal to a judge of one ' s own country or city: (legatis) revocandi domum suam jus datur, Dig. 5, 1, 2, §§ 3, 4, and 5.—
    II.
    To ask back again, to invite in return: mutuo vocare, Non. (rare): domum suam istum non fere quisquam vocabat. Nec mirum;

    qui neque in urbe viveret neque revocaturus esset,

    Cic. Rosc. Am. 18, 52; Varr. ap. Non. 167, 14:

    cum vulpem revocasset,

    Phaedr. 1, 25, 7; Lact. 6, 12, 3.—Hence, transf.:

    tribuni plebis quoniam adhuc praesens certamen contentionemque fugerunt: nunc in meam contionem prodeant, et, quo provocati ad me venire noluerunt, revocati saltem revertantur,

    i. e. now that they are invited to come back, Cic. Agr. 3, 1, 1.—
    III.
    To call again, summon anew (rare):

    itaque hominem populus revocat, et retrahatur necesse est,

    i. e. to answer a renewed accusation, Cic. Q. Fr. 2, 4 (6), 6:

    tribuni de integro agere coeperunt revocaturosque se easdem tribus renuntiarunt,

    Liv. 45, 36 fin.; cf. id. 40, 46:

    refectum est convivium et rursus Quartilla ad bibendum revocavit,

    challenged us again, Petr. 23:

    convivam in diem posterum,

    Suet. Claud. 32.

    Lewis & Short latin dictionary > revoco

  • 93 rursum

    rursus, rursum, and arch. rūsum or russum (rursum and rusum are the most usual forms in the ante-class., and rursus in the class. per.), adv. [contr. from revorsus or revorsum, from reverto; cf. prorsus and sursum], turned back or backwards, back, backwards (opp. prorsus): rursus retro, Non.
    I.
    Lit. (only ante-class.): rursus prorsus reciprocat fluctus feram, Enn. ap. Non. 164, 11, and 384 fin. (Trag. v. 143 Vahl.); cf.:

    trepidari sentio et cursari rursum prorsum,

    Ter. Hec. 3, 1, 35: mortales multi rursus ac prorsus meant, Varr. ap. Non. 384, 32:

    cum ex alto puteo sursum ad summum escenderis, Maximum periculum inde esse, a summo ne rursum cadas?

    Plaut. Mil. 4, 4, 15:

    ego cunas recessim rursum vorsum trahere et ducere,

    id. Am. 5, 1, 60; cf. id. Ep. 2, 2, 63.—
    II.
    Transf.
    A.
    To indicate the reverse of something, on the contrary, on the other hand, in return, again (freq. in all periods and kinds of composition; syn.: retro, contra, in vicem): in hominum aetate multa eveniunt hujusmodi: Capiunt voluptates: capiunt rursum miserias;

    Irae interveniunt, redeunt rursum in gratiam, etc.,

    Plaut. Am. 3, 2, 58 sq.:

    bellum, pax rursum,

    Ter. Eun. 1, 1, 16; Plaut. Merc. 2, 3, 15:

    quicquid dicunt, laudo: id rursum si negant laudo id quoque,

    Ter. Eun. 2, 2, 20: Mi. Salutat. Ag. Saluta hunc rursus Punice meis verbis, Plaut. Poen. 5, 2, 40:

    accipe a me rursum rationem doli,

    id. Mil. 3, 1, 178:

    succurrit Pulfioni Varenus et laboranti subvenit... Huic (Vareno) rursus circumvento fert subsidium Pulfio,

    Caes. B. G. 5, 44:

    eos ipse rursus singulos exceptans,

    id. ib. 7, 47 fin.; 51; id. B. C. 1, 45, 3:

    clamore sublato excipit rursus ex vallo clamor,

    id. B. G. 7, 88; Sall. J. 69, 1:

    postquam luxu atque desidiā civitas corrupta est, rursus respublica magnitudine suā imperatorum vitia sustentabat,

    id. C. 53, 5: primum Metellum esse rati, portas clausere;

    deinde rursus Jugurtham arbitrati obvii procedunt,

    id. J. 69, 1:

    ut illae superiores (partes) in medium locum mundi gravitate ferantur, sic hae rursum rectis lineis in caelestem locum subvolent,

    Cic. Tusc. 1, 17, 40:

    cum totam terram contueri licebit... tum et habitabiles regiones et rursum omni cultu propter vim frigoris vacantes,

    id. ib. 1, 20, 45; id. Rep. 2, 4, 9:

    quod (Gorgias) judicaret hoc oratoris esse maxime proprium, rem augere posse laudando vituperandoque rursus affligere,

    id. Brut. 12, 47:

    necesse erit cupere et optare... rursus autem recte factis angi,

    id. Lael. 16, 59; id. Tusc. 4, 31, 65:

    neque rursum eam totam repudiaret,

    id. de Or. 1, 24, 110; so,

    neque rursum,

    Quint. 1, 10, 2; 2, 4, 3; 10, 3, 10;

    12, 5, 4: Iliacos intra muros peccatur et extra. Rursus, quid virtus et quid sapientia possit, etc.,

    Hor. Ep. 1, 2, 17:

    aequum est, Peccatis veniam poscentem reddere rursus,

    id. S. 1, 3, 75; Curt. 9, 2, 9; Tac. Agr. 29; id. A. 1, 80:

    his, rursus illis exitiabile,

    id. H. 3, 22.—Hence sometimes with retro, contra, invicem:

    concede, nihil esse bonum, nisi, etc.... Vide rursus retro,

    Cic. Fin. 5, 28, 83:

    hi rursus invicem anno post in armis sunt: illi domi remanent,

    Caes. B. G. 4, 1:

    in amicorum vitiis tam cernis acutum? etc. At tibi contra Evenit, inquirant vitia ut tua rursus et illi,

    Hor. S. 1, 3, 28.—
    B.
    Denoting return to a former action or its repetition, back again, again, anew (syn.:

    iterum, denuo): em rursum nunc nugas agis,

    Plaut. Men. 4, 2, 61:

    quem (Peliam) Medea dicitur Fecisse rursus ex sene adulescentulum,

    id. Ps. 3, 2, 82; cf.:

    uti quidque in sua corpora rursum Dissolvat natura,

    Lucr. 1, 215:

    eadem gigni rursusque augescere dixi,

    id. 5, 250:

    obloquere rursum?

    Plaut. Cist. 4, 2, 88:

    feri malam tu illi rursum,

    id. Cas. 2, 6, 55:

    te suam (causam) rogavit rursum ut ageres,

    Ter. Phorm. 5, 5, 8:

    quo loco, si tibi hoc sumis... facis, ut rursus plebes in Aventinum sevocanda esse videatur,

    Cic. Mur. 7, 15:

    Helvetii, qui in montem sese receperant, rursus instare et proelium redintegrare coeperunt,

    Caes. B. G. 1, 25; cf.: bellum inferre, id. ap. Cic. Att. 9, 16, A:

    confligere cum Bruti classe,

    Caes. B. C. 2, 3 fin.; 4 fin.:

    terga vertere,

    id. ib. 1, 45:

    rursus minuente aestu,

    id. B. G. 3, 12; 5, 8; cf. Varr. L. L. 5, § 40 Müll.: rursus aliam in partem fugam petebant, Caes. B. G. 2, 24:

    has (cohortes) subsidiariae ternae, et rursus aliae totidem, suae cujusque legionis, subsequebantur,

    id. B. C. 1, 83; cf. id. ib. 2, 9; Sall. J. 103, 2. —In beginning a new strophe (= Gr. palin): rursus, et hoc iterum repetamus carmen, Val. Cat. Dir. 14.—Pleon., with denuo, etc.:

    Diphilus hanc Graece scripsit, post id rursum denuo Latine Plautus,

    Plaut. Cas. prol. 34:

    revortor rursus denuo Karthaginem,

    id. Poen. prol. 79; Auct. B. Hisp. 35.—Freq. with words compounded with re; like reverti, regredi, se recipere, reducere, revocare, etc., v. h. vv.

    Lewis & Short latin dictionary > rursum

  • 94 rursus

    rursus, rursum, and arch. rūsum or russum (rursum and rusum are the most usual forms in the ante-class., and rursus in the class. per.), adv. [contr. from revorsus or revorsum, from reverto; cf. prorsus and sursum], turned back or backwards, back, backwards (opp. prorsus): rursus retro, Non.
    I.
    Lit. (only ante-class.): rursus prorsus reciprocat fluctus feram, Enn. ap. Non. 164, 11, and 384 fin. (Trag. v. 143 Vahl.); cf.:

    trepidari sentio et cursari rursum prorsum,

    Ter. Hec. 3, 1, 35: mortales multi rursus ac prorsus meant, Varr. ap. Non. 384, 32:

    cum ex alto puteo sursum ad summum escenderis, Maximum periculum inde esse, a summo ne rursum cadas?

    Plaut. Mil. 4, 4, 15:

    ego cunas recessim rursum vorsum trahere et ducere,

    id. Am. 5, 1, 60; cf. id. Ep. 2, 2, 63.—
    II.
    Transf.
    A.
    To indicate the reverse of something, on the contrary, on the other hand, in return, again (freq. in all periods and kinds of composition; syn.: retro, contra, in vicem): in hominum aetate multa eveniunt hujusmodi: Capiunt voluptates: capiunt rursum miserias;

    Irae interveniunt, redeunt rursum in gratiam, etc.,

    Plaut. Am. 3, 2, 58 sq.:

    bellum, pax rursum,

    Ter. Eun. 1, 1, 16; Plaut. Merc. 2, 3, 15:

    quicquid dicunt, laudo: id rursum si negant laudo id quoque,

    Ter. Eun. 2, 2, 20: Mi. Salutat. Ag. Saluta hunc rursus Punice meis verbis, Plaut. Poen. 5, 2, 40:

    accipe a me rursum rationem doli,

    id. Mil. 3, 1, 178:

    succurrit Pulfioni Varenus et laboranti subvenit... Huic (Vareno) rursus circumvento fert subsidium Pulfio,

    Caes. B. G. 5, 44:

    eos ipse rursus singulos exceptans,

    id. ib. 7, 47 fin.; 51; id. B. C. 1, 45, 3:

    clamore sublato excipit rursus ex vallo clamor,

    id. B. G. 7, 88; Sall. J. 69, 1:

    postquam luxu atque desidiā civitas corrupta est, rursus respublica magnitudine suā imperatorum vitia sustentabat,

    id. C. 53, 5: primum Metellum esse rati, portas clausere;

    deinde rursus Jugurtham arbitrati obvii procedunt,

    id. J. 69, 1:

    ut illae superiores (partes) in medium locum mundi gravitate ferantur, sic hae rursum rectis lineis in caelestem locum subvolent,

    Cic. Tusc. 1, 17, 40:

    cum totam terram contueri licebit... tum et habitabiles regiones et rursum omni cultu propter vim frigoris vacantes,

    id. ib. 1, 20, 45; id. Rep. 2, 4, 9:

    quod (Gorgias) judicaret hoc oratoris esse maxime proprium, rem augere posse laudando vituperandoque rursus affligere,

    id. Brut. 12, 47:

    necesse erit cupere et optare... rursus autem recte factis angi,

    id. Lael. 16, 59; id. Tusc. 4, 31, 65:

    neque rursum eam totam repudiaret,

    id. de Or. 1, 24, 110; so,

    neque rursum,

    Quint. 1, 10, 2; 2, 4, 3; 10, 3, 10;

    12, 5, 4: Iliacos intra muros peccatur et extra. Rursus, quid virtus et quid sapientia possit, etc.,

    Hor. Ep. 1, 2, 17:

    aequum est, Peccatis veniam poscentem reddere rursus,

    id. S. 1, 3, 75; Curt. 9, 2, 9; Tac. Agr. 29; id. A. 1, 80:

    his, rursus illis exitiabile,

    id. H. 3, 22.—Hence sometimes with retro, contra, invicem:

    concede, nihil esse bonum, nisi, etc.... Vide rursus retro,

    Cic. Fin. 5, 28, 83:

    hi rursus invicem anno post in armis sunt: illi domi remanent,

    Caes. B. G. 4, 1:

    in amicorum vitiis tam cernis acutum? etc. At tibi contra Evenit, inquirant vitia ut tua rursus et illi,

    Hor. S. 1, 3, 28.—
    B.
    Denoting return to a former action or its repetition, back again, again, anew (syn.:

    iterum, denuo): em rursum nunc nugas agis,

    Plaut. Men. 4, 2, 61:

    quem (Peliam) Medea dicitur Fecisse rursus ex sene adulescentulum,

    id. Ps. 3, 2, 82; cf.:

    uti quidque in sua corpora rursum Dissolvat natura,

    Lucr. 1, 215:

    eadem gigni rursusque augescere dixi,

    id. 5, 250:

    obloquere rursum?

    Plaut. Cist. 4, 2, 88:

    feri malam tu illi rursum,

    id. Cas. 2, 6, 55:

    te suam (causam) rogavit rursum ut ageres,

    Ter. Phorm. 5, 5, 8:

    quo loco, si tibi hoc sumis... facis, ut rursus plebes in Aventinum sevocanda esse videatur,

    Cic. Mur. 7, 15:

    Helvetii, qui in montem sese receperant, rursus instare et proelium redintegrare coeperunt,

    Caes. B. G. 1, 25; cf.: bellum inferre, id. ap. Cic. Att. 9, 16, A:

    confligere cum Bruti classe,

    Caes. B. C. 2, 3 fin.; 4 fin.:

    terga vertere,

    id. ib. 1, 45:

    rursus minuente aestu,

    id. B. G. 3, 12; 5, 8; cf. Varr. L. L. 5, § 40 Müll.: rursus aliam in partem fugam petebant, Caes. B. G. 2, 24:

    has (cohortes) subsidiariae ternae, et rursus aliae totidem, suae cujusque legionis, subsequebantur,

    id. B. C. 1, 83; cf. id. ib. 2, 9; Sall. J. 103, 2. —In beginning a new strophe (= Gr. palin): rursus, et hoc iterum repetamus carmen, Val. Cat. Dir. 14.—Pleon., with denuo, etc.:

    Diphilus hanc Graece scripsit, post id rursum denuo Latine Plautus,

    Plaut. Cas. prol. 34:

    revortor rursus denuo Karthaginem,

    id. Poen. prol. 79; Auct. B. Hisp. 35.—Freq. with words compounded with re; like reverti, regredi, se recipere, reducere, revocare, etc., v. h. vv.

    Lewis & Short latin dictionary > rursus

  • 95 russum

    rursus, rursum, and arch. rūsum or russum (rursum and rusum are the most usual forms in the ante-class., and rursus in the class. per.), adv. [contr. from revorsus or revorsum, from reverto; cf. prorsus and sursum], turned back or backwards, back, backwards (opp. prorsus): rursus retro, Non.
    I.
    Lit. (only ante-class.): rursus prorsus reciprocat fluctus feram, Enn. ap. Non. 164, 11, and 384 fin. (Trag. v. 143 Vahl.); cf.:

    trepidari sentio et cursari rursum prorsum,

    Ter. Hec. 3, 1, 35: mortales multi rursus ac prorsus meant, Varr. ap. Non. 384, 32:

    cum ex alto puteo sursum ad summum escenderis, Maximum periculum inde esse, a summo ne rursum cadas?

    Plaut. Mil. 4, 4, 15:

    ego cunas recessim rursum vorsum trahere et ducere,

    id. Am. 5, 1, 60; cf. id. Ep. 2, 2, 63.—
    II.
    Transf.
    A.
    To indicate the reverse of something, on the contrary, on the other hand, in return, again (freq. in all periods and kinds of composition; syn.: retro, contra, in vicem): in hominum aetate multa eveniunt hujusmodi: Capiunt voluptates: capiunt rursum miserias;

    Irae interveniunt, redeunt rursum in gratiam, etc.,

    Plaut. Am. 3, 2, 58 sq.:

    bellum, pax rursum,

    Ter. Eun. 1, 1, 16; Plaut. Merc. 2, 3, 15:

    quicquid dicunt, laudo: id rursum si negant laudo id quoque,

    Ter. Eun. 2, 2, 20: Mi. Salutat. Ag. Saluta hunc rursus Punice meis verbis, Plaut. Poen. 5, 2, 40:

    accipe a me rursum rationem doli,

    id. Mil. 3, 1, 178:

    succurrit Pulfioni Varenus et laboranti subvenit... Huic (Vareno) rursus circumvento fert subsidium Pulfio,

    Caes. B. G. 5, 44:

    eos ipse rursus singulos exceptans,

    id. ib. 7, 47 fin.; 51; id. B. C. 1, 45, 3:

    clamore sublato excipit rursus ex vallo clamor,

    id. B. G. 7, 88; Sall. J. 69, 1:

    postquam luxu atque desidiā civitas corrupta est, rursus respublica magnitudine suā imperatorum vitia sustentabat,

    id. C. 53, 5: primum Metellum esse rati, portas clausere;

    deinde rursus Jugurtham arbitrati obvii procedunt,

    id. J. 69, 1:

    ut illae superiores (partes) in medium locum mundi gravitate ferantur, sic hae rursum rectis lineis in caelestem locum subvolent,

    Cic. Tusc. 1, 17, 40:

    cum totam terram contueri licebit... tum et habitabiles regiones et rursum omni cultu propter vim frigoris vacantes,

    id. ib. 1, 20, 45; id. Rep. 2, 4, 9:

    quod (Gorgias) judicaret hoc oratoris esse maxime proprium, rem augere posse laudando vituperandoque rursus affligere,

    id. Brut. 12, 47:

    necesse erit cupere et optare... rursus autem recte factis angi,

    id. Lael. 16, 59; id. Tusc. 4, 31, 65:

    neque rursum eam totam repudiaret,

    id. de Or. 1, 24, 110; so,

    neque rursum,

    Quint. 1, 10, 2; 2, 4, 3; 10, 3, 10;

    12, 5, 4: Iliacos intra muros peccatur et extra. Rursus, quid virtus et quid sapientia possit, etc.,

    Hor. Ep. 1, 2, 17:

    aequum est, Peccatis veniam poscentem reddere rursus,

    id. S. 1, 3, 75; Curt. 9, 2, 9; Tac. Agr. 29; id. A. 1, 80:

    his, rursus illis exitiabile,

    id. H. 3, 22.—Hence sometimes with retro, contra, invicem:

    concede, nihil esse bonum, nisi, etc.... Vide rursus retro,

    Cic. Fin. 5, 28, 83:

    hi rursus invicem anno post in armis sunt: illi domi remanent,

    Caes. B. G. 4, 1:

    in amicorum vitiis tam cernis acutum? etc. At tibi contra Evenit, inquirant vitia ut tua rursus et illi,

    Hor. S. 1, 3, 28.—
    B.
    Denoting return to a former action or its repetition, back again, again, anew (syn.:

    iterum, denuo): em rursum nunc nugas agis,

    Plaut. Men. 4, 2, 61:

    quem (Peliam) Medea dicitur Fecisse rursus ex sene adulescentulum,

    id. Ps. 3, 2, 82; cf.:

    uti quidque in sua corpora rursum Dissolvat natura,

    Lucr. 1, 215:

    eadem gigni rursusque augescere dixi,

    id. 5, 250:

    obloquere rursum?

    Plaut. Cist. 4, 2, 88:

    feri malam tu illi rursum,

    id. Cas. 2, 6, 55:

    te suam (causam) rogavit rursum ut ageres,

    Ter. Phorm. 5, 5, 8:

    quo loco, si tibi hoc sumis... facis, ut rursus plebes in Aventinum sevocanda esse videatur,

    Cic. Mur. 7, 15:

    Helvetii, qui in montem sese receperant, rursus instare et proelium redintegrare coeperunt,

    Caes. B. G. 1, 25; cf.: bellum inferre, id. ap. Cic. Att. 9, 16, A:

    confligere cum Bruti classe,

    Caes. B. C. 2, 3 fin.; 4 fin.:

    terga vertere,

    id. ib. 1, 45:

    rursus minuente aestu,

    id. B. G. 3, 12; 5, 8; cf. Varr. L. L. 5, § 40 Müll.: rursus aliam in partem fugam petebant, Caes. B. G. 2, 24:

    has (cohortes) subsidiariae ternae, et rursus aliae totidem, suae cujusque legionis, subsequebantur,

    id. B. C. 1, 83; cf. id. ib. 2, 9; Sall. J. 103, 2. —In beginning a new strophe (= Gr. palin): rursus, et hoc iterum repetamus carmen, Val. Cat. Dir. 14.—Pleon., with denuo, etc.:

    Diphilus hanc Graece scripsit, post id rursum denuo Latine Plautus,

    Plaut. Cas. prol. 34:

    revortor rursus denuo Karthaginem,

    id. Poen. prol. 79; Auct. B. Hisp. 35.—Freq. with words compounded with re; like reverti, regredi, se recipere, reducere, revocare, etc., v. h. vv.

    Lewis & Short latin dictionary > russum

  • 96 subcresco

    suc-cresco ( subc-), ĕre, v. inch. n., to grow under or from under any thing; to grow up (very rare).
    I.
    Lit.:

    sub ordine naturali pilorum (in palpebris) alius ordo succrescit,

    Cels. 7, 7, 8:

    succrescit ab imo,

    Ov. M. 9, 352:

    ne patiantur herbam succrescere,

    Col. 4, 14, 2; cf.:

    mores mali, Quasi herba irrigua, succrevere uberrime,

    Plaut. Trin. 1, 1, 9.—
    B.
    Transf., to grow up to any thing: toties haustum cratera repleri Sponte suā, per seque vident succrescere vina, to spring up, or be supplied anew, Ov. M. 8, 680.—
    II.
    Trop.: non enim ille mediocris orator vestrae quasi succrescit aetati, grows up after, succeeds, * Cic. de Or. 3, 61, 230:

    se gloriae seniorum succrevisse,

    Liv. 10, 13, 17.

    Lewis & Short latin dictionary > subcresco

  • 97 succresco

    suc-cresco ( subc-), ĕre, v. inch. n., to grow under or from under any thing; to grow up (very rare).
    I.
    Lit.:

    sub ordine naturali pilorum (in palpebris) alius ordo succrescit,

    Cels. 7, 7, 8:

    succrescit ab imo,

    Ov. M. 9, 352:

    ne patiantur herbam succrescere,

    Col. 4, 14, 2; cf.:

    mores mali, Quasi herba irrigua, succrevere uberrime,

    Plaut. Trin. 1, 1, 9.—
    B.
    Transf., to grow up to any thing: toties haustum cratera repleri Sponte suā, per seque vident succrescere vina, to spring up, or be supplied anew, Ov. M. 8, 680.—
    II.
    Trop.: non enim ille mediocris orator vestrae quasi succrescit aetati, grows up after, succeeds, * Cic. de Or. 3, 61, 230:

    se gloriae seniorum succrevisse,

    Liv. 10, 13, 17.

    Lewis & Short latin dictionary > succresco

  • 98 superfeto

    sŭper-fēto, āre, v. n., to conceive anew while still with young, to superfetate, Plin. 10, 63, 83, § 179; 7, 11, 9, § 48; 8, 55, 81, § 219.

    Lewis & Short latin dictionary > superfeto

  • 99 verno

    verno, āre, v. n. [ver], to appear like spring, to flourish, be verdant; to spring, bloom, grow young, renew itself, etc. ( poet. and in post-Aug. prose; syn. vireo).
    I.
    Lit.:

    humus,

    Ov. M. 7, 284:

    arbores fruticesque,

    Plin. 22, 22, 46, § 95:

    caelum,

    id. 7, 2, 2, § 26:

    caelum bis floribus,

    Flor. 1, 16, 3:

    in Italiā aër semper quodammodo vernat vel auctumnat,

    Plin. 2, 50, 51, § 136:

    silva vernat,

    Sen. Herc. Oet. 380:

    vernantia lilia,

    blooming, Col. 10, 270:

    avis,

    i. e. begins to sing, Ov. Tr. 3, 12, 8; cf.

    apes,

    Col. 9, 9, 1;

    hence also: ager arguto passere,

    becomes enlivened again, resounds anew, Mart. 9, 55, 8:

    anguis,

    i. e. sheds its skin, Plin. 8, 27, 41, § 99.—
    II.
    Transf.:

    cum tibi vernarent dubiā lanugine malae,

    get the first down, Mart. 2, 61, 1: dum vernat sanguis, is young or lively, Prop. 4 (5), 5, 57:

    senio vernante,

    Claud. Laud. Stil. 1, 316.

    Lewis & Short latin dictionary > verno

См. также в других словарях:

  • Änew — Administration Pays  Turkmenistan !Turkménistan …   Wikipédia en Français

  • Anew — A*new , adv. [Pref. a + new.] Over again; another time; in a new form; afresh; as, to arm anew; to create anew. Dryden. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Anew — Änew 37°53′N 58°32′E / 37.883, 58.533 Änew est une ville du Turkménistan. Son nom est aussi écrit Annau ou Anau. Änew est …   Wikipédia en Français

  • anew — I adverb afresh, again, another time, newly, once more, over again II index de novo Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • anew — (adv.) c.1300, a neue, from O.E. of niowe (c.975); see A (Cf. a ) (1) + NEW (Cf. new). One word form dominant from c.1400 …   Etymology dictionary

  • anew — [adj/adv] fresh; again afresh, another time, come again, de novo, from scratch, from the beginning, in a different way, in a new way, lately, new, newly, once again, once more, one more time, over, over again, recently; concept 820 …   New thesaurus

  • anew — ► ADVERB chiefly literary 1) in a new or different way. 2) once more; again …   English terms dictionary

  • anew — [ə no͞o′, ənyo͞o′] adv. [ME aneue < of neue: see A 1 & NEW] 1. once more; again 2. in a new manner or form …   English World dictionary

  • Anew — Krassimir Anew Verband  Bulgarien Geburtstag 16. Juni 1987 …   Deutsch Wikipedia

  • anew — a|new [əˈnju: US əˈnu:] adv written [: Old English; Origin: of niwe of new ] 1.) start/begin anew to begin a different job, start to live in a different place etc, especially after a difficult period in your life ▪ I was ready to leave everything …   Dictionary of contemporary English

  • anew — [[t]ənju͟ː, AM ənu͟ː[/t]] ADV: ADV after v If you do something anew, you do it again, often in a different way from before. [WRITTEN] She s ready to start anew... He began his work anew. Syn: afresh …   English dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»