Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

and+simply

  • 101 redigo

    rĕd-ĭgo, ēgi, actum, 3, v. a. [ago].
    I.
    To drive, lead, or bring back (syn. reduco).
    A.
    Lit.:

    (Sol) Disjectos redegit equos,

    Lucr. 5, 403:

    si materiem nostram collegerit aetas Post obitum, rursumque redegerit, ut sita nunc est,

    bring it back, restore it to its present condition, id. 3, 848:

    filia parva duas redigebat rupe capellas,

    Ov. F. 4, 511:

    tauros in gregem,

    Varr. R. R. 2, 5, 12; cf.:

    in sua rura boves,

    Ov. F. 3, 64:

    oppidani (hostem) fusum fugatumque in castra redigunt,

    Liv. 21, 9:

    hostium equitatum in castra,

    id. 26, 10:

    turbam ferro in hostes,

    id. 37, 43:

    aliquem Capuam,

    id. 26, 12 fin.:

    aliquem in exsilium,

    Just. 9, 4, 7. —
    B.
    Trop.:

    rem ad pristinam belli rationem redegit,

    Caes. B. C. 1, 76 fin.:

    annum neglegentia conturbatum ad pristinam rationem,

    Suet. Aug. 31:

    disciplinam militarem ad priscos mores,

    Liv. 8, 6 fin.: aliquid ad ultimam sui generis formam speciemque, Cic. Or. 3, 10:

    omnia redegit in singulas rationes praeceptionis,

    Auct. Her. 4, 2, 3:

    aliquem in concordiam,

    Plaut. Am. 1, 2, 13:

    vos in gratiam,

    Ter. Phorm. 5, 7, 73:

    tu, qui ais, redige in memoriam,

    recall it to my mind, id. ib. 2, 3, 36:

    in memoriam,

    Cic. Phil. 2, 7, 18; id. Fam. 1, 9, 9:

    (poëtae) formidine fustis Ad bene dicendum delectandumque redacti,

    brought back, reduced, Hor. Ep. 2, 1, 155.—Far more freq.,
    II.
    (With the idea of agere predominant; cf. recido and redeo, II.) To get together, call in, collect, raise, receive, take a sum of money or the like by selling, etc.:

    cum omnem pecuniam ex aerario exhausissetis, ex vectigalibus redegissetis, ab omnibus regibus coëgissetis,

    Cic. Agr. 2, 36, 98; cf.:

    pecuniam ex bonis patriis,

    id. Phil. 13, 5, 10;

    and simply pecuniam,

    id. Rab. Post. 13, 37; Hor. Epod. 2, 69:

    omne argentum tibi,

    to scrape together, Plaut. Pers. 2, 5, 23:

    bona vendit, pecuniam redigit... pecunia, quam ex Agonidis bonis redegisset,

    Cic. Div. in Caecil. 16, 56; cf. Liv. 5, 16:

    quod omnis frumenti copia decumarum nomine penes istum esset redacta, etc.,

    Cic. Verr. 2, 3, 73, § 171:

    fructus,

    Dig. 36, 4, 5, § 22 (after colere agros); 22, 1, 46; cf.:

    pars maxima (praedae) ad quaestorem redacta est,

    Liv. 5, 19:

    fructus ad eum,

    Dig. 10, 2, 51:

    quicquid captum ex hostibus est, vendidit Fabius, consul, ac redegit in publicum,

    paid it into the public treasury, Liv. 2, 42:

    venditum sub hastā in aerarium,

    id. 4, 53:

    (patres) victi irā vetuere reddi (bona regia), vetuere in publicum redigi,

    id. 2, 5, 1; cf.:

    praedam in fiscum,

    Tac. H. 4, 72:

    aliquid in commune,

    Dig. 17, 2, 52, § 6.—
    B.
    To bring or reduce a thing to any condition, circumstance, etc.; to make or render it so and so (cf. reddo); constr. with in (so most freq.), ad, sub, an adv. of place, absol., or with a double acc.
    (α).
    With in:

    viros in servitutem,

    Plaut. Aul. 2, 1, 47:

    Aeduos in servitutem,

    Caes. B. G. 2, 14, 3:

    in pristinam sortem servitutis,

    Just. 6, 5, 1:

    vidulum in potestatem alicujus,

    Plaut. Rud. 5, 3, 22:

    civitatem in potestatem,

    Caes. B. G. 7, 13 fin.; Hirt. B. G. 8, 24 fin.; 45; Cic. Quint. 55, 152; id. Phil. 5, 17, 46; id. Verr. 2, 2, 13, § 33; Tac. Agr. 18; Vell. 2, 94, 4; cf.:

    civitatem in dicionem potestatemque populi Romani,

    Caes. B. G. 2, 34 fin.:

    aliquos in dicionem,

    Cic. Balb. 10, 25; Liv. 41, 19:

    gentes in dicionem hujus imperii,

    Cic. Phil. 4, 5, 13:

    Arvernos in provinciam,

    to reduce to a province, Caes. B. G. 1, 45; 7, 77 fin.; cf.:

    partem Britanniae, etc., in formam provinciae,

    Tac. Agr. 14; Suet. Caes. 25; id. Aug. 18; id. Tib. 37 fin.; id. Calig. 1; Liv. Epit. 45; 93:

    in formulam provinciae,

    Vell. 2, 38, 1:

    in formam praefecturae,

    id. 2, 44, 4:

    in id redactus sum loci, Ut, etc.,

    Ter. Phorm. 5, 7, 86; cf.:

    republicā in tranquillum redactā,

    Liv. 3, 40; and:

    mentem in veros timores,

    Hor. C. 1, 37, 15:

    si hoc genus (pecuniarum) in unum redigatur,

    be brought into one mass, Cic. Phil. 5, 4, 13:

    dispositio est, per quam illa, quae invenimus, in ordinem redigimus,

    reduce to order, Auct. Her. 3, 9, 16; cf.:

    arbores in ordinem certaque intervalla,

    Quint. 8, 3, 9; but: ut veteres grammatici auctores alios in ordinem redegerint, alios omnino exemerint numero, brought, admitted into the rank of classics (cf. Gr. enkrinein; opp. numero eximere = ekkrinein):

    libertinos in equestrem ordinem,

    Lampr. Alex. Sev. 18; Just. 5, 6, 5; Quint. 1, 4, 3;

    for which: redigere aliquem (poëtam) in numerum,

    id. 10, 1, 54;

    also,

    to lower, degrade, Suet. Vesp. 15; v. ordo; cf. Liv. ap. Prisc. 1173 P.; Plin. Ep. 2, 6, 5:

    quod prosa scriptum redigere in quaedam versiculorum genera,

    Quint. 9, 4, 52:

    in hanc consuetudinem memoriā exercitatione redigendā,

    id. 11, 2, 45:

    servos, in dominium nostrum,

    Dig. 1, 5, 5:

    in nihilum redigam te, et non eris,

    Vulg. Ezech. 26, 21:

    in cinerem,

    id. 2 Pet. 2, 6: provinciam in solitudinem, Lact. de Ira Dei, 5, 4.—
    (β).
    With ad:

    aliquem ad inopiam redigere,

    to reduce to poverty, Ter. Heaut. 5, 1, 56:

    aliquem ad incitas,

    Plaut. Poen. 4, 2, 85; id. Trin. 2, 4, 136:

    genus id ad interitum,

    Lucr. 5, 877; Cic. ap. Lact. 7, 11, 5; cf.:

    prope ad internecionem gente ac nomine Nerviorum redacto,

    Caes. B. G. 2, 28:

    ad nihilum redigere,

    Vulg. Psa. 72, 20:

    victoriam ad vanum et irritum,

    to render empty and useless, Liv. 26, 37 fin.: cf.: [p. 1541] spem ad irritum, id. 28, 31:

    aliquid ante dubium ad certum,

    to render certain, id. 44, 15:

    carnes excrescentes ad aequalitatem,

    Plin. 30, 13, 39, § 113 (shortly afterwards reducunt); cf.:

    cicatrices ad planum,

    id. 20, 9, 36, § 93:

    aliquem ad desperationem,

    Suet. Aug. 81; Just. 6, 5, 7 et saep.:

    redegit se ad pallium et crepidas,

    Suet. Tib. 13.—
    (γ).
    With sub:

    Galliam sub populi Romani imperium,

    Caes. B. G. 5, 29, 4:

    Corcyram sub imperium Atheniensium,

    Nep. Timoth. 2, 1:

    barbaros sub jus dicionemque,

    Liv. 28, 21:

    incolas ejus insulae sub potestatem Atheniensium,

    Nep. Milt. 1, 4; 2 fin.; id. Paus. 2, 4; id. Pelop. 5:

    totam Italiam sub se,

    id. Flor. 1, 9, 8:

    GENTES SVB IMPERIVM,

    Inscr. Grut. 226.—
    (δ).
    With adv. of place:

    eo redigis me, ut, etc.,

    Ter. Eun. 4, 4, 23:

    eo, ut,

    Flor. 1, 2, 4:

    hem! Quo redactus sum!

    Ter. Eun. 2, 2, 7.—
    (ε).
    Absol.: ut credam, redigunt animum mihi argumenta, Att. ap. Non. 174, 10 (Trag. Rel. v. 516 Rib.): ut ejus animum retundam, redigam, ut, quo se vortat, nesciat, bring it down, so that, etc., Ter. Heaut. 5, 1, 73; Lucr. 1, 553.—
    (ζ).
    With double acc., to make or render a thing something (very rare;

    more freq. reddere): quae facilia ex difficillimis animi magnitudo redegerat,

    Caes. B. G. 2, 27 fin.:

    (Ubios) Suevi multo humiliores infirmioresque redegerunt,

    id. ib. 4, 3 fin.; Aus. Mos. 224.—
    2.
    In designations of number, etc., pregn., to bring within a number or extent; to lessen, diminish, reduce:

    familiam jam ad paucos redactam paene ab interitu vindicasti,

    Cic. Marcell. 4, 10; cf.:

    redigere omnis fere in quadrum numerumque sententias,

    id. Or. 61, 208:

    hosce ipsos (libros octo) utiliter ad sex libros redegit Diophanes,

    reduced, abridged, Varr. R. R. 1, 1, 10:

    ex hominum milibus LX. vix ad D.... sese redactos esse dixerunt,

    Caes. B. G. 2, 28:

    ad semuncias redacta,

    Tac. A. 6, 16:

    judicia ad duo genera judicum redegit,

    Suet. Caes. 41; id. Vesp. 10:

    non ad numerum redigar duorum,

    Ov. M. 6, 199:

    quod si comminuas vilem redigatur ad assem,

    Hor. S. 1, 1, 43:

    ne res ad nilum redigantur funditus omnes,

    Lucr. 1, 791; 2, 752; cf. Ov. M. 14, 149:

    rem maximam redigere ad minimum,

    Lact. 3, 9, 15.

    Lewis & Short latin dictionary > redigo

  • 102 κατά

    κατά, before γ sometimes κάγ, before δ κάδ, before π and φ κάπ, before ρ κάρ (and by some written in combination with its case, e. g. καγγόνυ, καδδύναμιν): down.—I. adv., down, utterly (here belong all examples of ‘tmesis’ so-called); κατὰ δάκρυ χέουσα, fig., κατὰ δ' ὅρκια πάτησαν, ‘under foot,’ Il. 4.157 ; κατὰ δ' ἅρματα ἄξω, break ‘to pieces;’ κατὰ ταῦρον ἐδηδώς, having devoured, stronger than ‘eaten,’ through the force of κατά, Il. 17.542; Πηλῆά γ' ὀίομαι ἢ κατὰ πάμπαν | τεθνάμεν, to be dead and gone, cf. καταθνήσκω, Il. 19.334; the appropriate case of a subst. may specify the relation of the adv., κατὰ δὲ νότιος ῥέεν ἱδρὼς | ὤμων καὶ κεφαλῆς (local gen.), Il. 11.811.—II. prep., (a) w. gen., down, down from, down over, κατ' οὐρανοῦ εἰλήλουθεν, Od. 7.199; κατ ὀφθαλμοῦ κέχυτ ἀχλύς, Il. 5.696; ἀμβροσίην καὶ νέκταρ ἐρυθρὸν | στάξε κατὰ ῥῖνῶν, ‘down through,’ ‘in through,’ Il. 19.39 ; κατ' ἄκρης, ‘from top to bottom,’ ‘utterly.’— (b) w. acc., down, down through, down into, κατὰ τεῖχος ἔβησαν, Il. 13.737; of motion not so vaguely as ἀνά, ‘up and down,’ but usually rather with reference to some definite end or purpose, δοιὼ δὲ κυβιστητῆρε κατ' αὐτοὺς.. ἐδίνευον κατὰ μέσσους, ‘among them.. down the centre,’ Od. 4.18 ; ναίειν κατὰ πόλιν, in particular places throughout the city, Il. 2.130; so, κατὰ γαῖαν, κατὰ πόντον, and simply local, κατὰ στῆθος, in the breast, met., κατὰ θῦμόν, ‘in the heart;’ transferred from the physical or local sense to other relations, distributive, according to, by, κατὰ φῦλα, κατὰ στίχας, so κατὰ σφέας, ‘by themselves;’ fitness, κατὰ θῦμόν, according to one's wish; κατὰ κόσμον, κατ' αἶσαν, κρομύοιο λοπὸν κάτα, ‘after the semblance’ of an onion-skin, Od. 19.233; purpose, κατὰ πρῆξιν, ‘on business’; κατὰ δαῖτα, ‘for a banquet,’ Il. 1.424.

    A Homeric dictionary (Greek-English) (Ελληνικά-Αγγλικά ομηρικό λεξικό) > κατά

  • 103 lisa

    f.
    1 A smooth stone for polishing paper.
    2 striped mullet.
    3 thicklip grey mullet, Chelon labrosus, Mugil labrosus.
    4 lyssa.
    pres.indicat.
    3rd person singular (él/ella/ello) present indicative of spanish verb: lisar.
    * * *
    1 grey mullet
    * * *
    f., (m. - liso)
    * * *
    SF
    1) Caribe * (=cerveza) beer
    2) And (=pez) mullet
    liso
    * * *
    1) (Zool) ( de mar) grey mullet; ( de río) loach
    2) (Ven arg) ( cerveza) beer
    * * *
    Ex. Samples analysed were turbot, white bream, gilt-head bream, and grey mullet.
    * * *
    1) (Zool) ( de mar) grey mullet; ( de río) loach
    2) (Ven arg) ( cerveza) beer
    * * *

    Ex: Samples analysed were turbot, white bream, gilt-head bream, and grey mullet.

    * * *
    A ( Zool) (de mar) grey mullet; (de río) loach
    B ( Ven arg) (cerveza) beer
    * * *

    liso,-a
    I adjetivo
    1 (textura) smooth, even
    2 (sin rizos, sin pliegues) straight
    3 (sin estampar) plain
    4 Dep corre los doscientos metros lisos, he runs the two hundred metres sprint
    5 LAm (descarado) rude
    II adverbio lisa y llanamente, purely and simply
    ' lisa' also found in these entries:
    Spanish:
    liso
    - llanamente
    English:
    in
    * * *
    lisa nf
    1. [pez] striped mullet
    2. Ven [cerveza] beer
    * * *
    f ZO grey mullet

    Spanish-English dictionary > lisa

  • 104 chateaubriand

       Double steak cut from the beef tenderloin
       a thick fillet of grilled tenderloin steak, especially from the fat cattle in Brittany around the town of Chateaubriant.
       thick filet steak, traditionally served with sautéed potatoes and a sauce of white wine, dark beef stock, butter, shallots, and herbs, or with a béarnaise sauce.
       ♦ A thick slice of beef from the heart of the tenderloin, grilled or sautéed and simply sauced. Many restaurants claim their chateaubriand to be the head of the tenderloin, cut for two, which is roasted and carved tableside.

    Italiano-Inglese Cucina internazionale > chateaubriand

  • 105 digamma

    dĭgammon, i, or dĭgamma, ătis, n., also dĭgammos, i, f. (sc. littera), = digammon (sc. stoicheion) or digamma, the Aeolic double gamma or digamma (W), represented in Latin sometimes by V, sometimes by F, which, written upside down, thus, F, the Emperor Claudius wished to substitute for both F and V, Quint. 1, 7, 27; cf. Tac. A. 11, 14; Suet. Claud. 41 (v. the letters F and V).
    (α).
    Digammon, Quint. 1, 4, 7 Zumpt and Meyer N. cr.; Prob. Verg. G. 1, 70; Don. p. 1736 P. Lind. N. cr.; Cassiod. p. 2292 P.—
    (β).
    Digammos littera, Ter. Maur. p. 2387 P.;

    and simply digammos,

    Serv. Aen. 1, 292; 642; 6, 359; Pompei. ad Don. p. 21 Lind. N. cr.
    (γ).
    Digamma, Prisc. p. 542 P.; 545 fin. ib.; 709 ib. al.—
    II.
    Used jestingly to denote an incomebook (from the title Fundorum reditus, the first letter of which is a digamma), Cic. Att. 9, 9, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > digamma

  • 106 digammon

    dĭgammon, i, or dĭgamma, ătis, n., also dĭgammos, i, f. (sc. littera), = digammon (sc. stoicheion) or digamma, the Aeolic double gamma or digamma (W), represented in Latin sometimes by V, sometimes by F, which, written upside down, thus, F, the Emperor Claudius wished to substitute for both F and V, Quint. 1, 7, 27; cf. Tac. A. 11, 14; Suet. Claud. 41 (v. the letters F and V).
    (α).
    Digammon, Quint. 1, 4, 7 Zumpt and Meyer N. cr.; Prob. Verg. G. 1, 70; Don. p. 1736 P. Lind. N. cr.; Cassiod. p. 2292 P.—
    (β).
    Digammos littera, Ter. Maur. p. 2387 P.;

    and simply digammos,

    Serv. Aen. 1, 292; 642; 6, 359; Pompei. ad Don. p. 21 Lind. N. cr.
    (γ).
    Digamma, Prisc. p. 542 P.; 545 fin. ib.; 709 ib. al.—
    II.
    Used jestingly to denote an incomebook (from the title Fundorum reditus, the first letter of which is a digamma), Cic. Att. 9, 9, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > digammon

  • 107 digammos

    dĭgammon, i, or dĭgamma, ătis, n., also dĭgammos, i, f. (sc. littera), = digammon (sc. stoicheion) or digamma, the Aeolic double gamma or digamma (W), represented in Latin sometimes by V, sometimes by F, which, written upside down, thus, F, the Emperor Claudius wished to substitute for both F and V, Quint. 1, 7, 27; cf. Tac. A. 11, 14; Suet. Claud. 41 (v. the letters F and V).
    (α).
    Digammon, Quint. 1, 4, 7 Zumpt and Meyer N. cr.; Prob. Verg. G. 1, 70; Don. p. 1736 P. Lind. N. cr.; Cassiod. p. 2292 P.—
    (β).
    Digammos littera, Ter. Maur. p. 2387 P.;

    and simply digammos,

    Serv. Aen. 1, 292; 642; 6, 359; Pompei. ad Don. p. 21 Lind. N. cr.
    (γ).
    Digamma, Prisc. p. 542 P.; 545 fin. ib.; 709 ib. al.—
    II.
    Used jestingly to denote an incomebook (from the title Fundorum reditus, the first letter of which is a digamma), Cic. Att. 9, 9, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > digammos

  • 108 eneco

    ē-nĕco or ēnĭco, cŭi (enicavit, Plaut. As. 5, 2, 71), ctum (less freq. enecatum; in the part. enecatus, Plin. 18, 13, 34, § 127; 30, 12, 34, § 108;

    and, enectus,

    id. 7, 9, 7, § 47; 26, 15, 90, § 159), 1 (old form of the fut. perf. enicasso, Plaut. Most. 1, 3, 55 and 66), v. a., to kill off, kill completely, to kill, [p. 646] stay (freq. and class., esp. in the transf. signif.; syn.: neco, interficio, interimo, conficio, caedo, occido, concido, trucido, jugulo, obtrunco, etc.).
    I.
    Lit.:

    puer ambo anguis enicat,

    Plaut. Am. 5, 1, 67; id. Most. 1, 3, 62; id. Aul. 5, 22; id. Rud. 2, 5, 19; Varr. ap. Non. 81, 12; Plin. 23, 2, 31, § 63 et saep.:

    cicer, ervum,

    i. e. to stifle in growth, to destroy, Plin. 18, 17, 44, § 155; cf.

    Bacchum (i. e. vinum),

    Luc. 9, 434 (with exurere messes).—
    II.
    Transf., in gen., to exhaust utterly, to wear out, destroy: enectus Tantalus siti, Poët. ap. Cic. Tusc. 1, 5, 10 Fischer N. cr.; cf. fame, Plaut. Pers. 2, 5, 17; Cic. Div. 2, 35; Liv. 21, 40 al.:

    bos est enectus arando,

    Hor. Ep. 1, 7, 87.—
    2.
    In colloq. lang., to torment, torture, plague to death:

    aliquem amando,

    Plaut. Merc. 2, 2, 41:

    aliquem jurgio,

    id. ib. 3, 2, 14:

    aliquem odio,

    id. As. 5, 2, 71; id. Pers. 1, 1, 49; id. Rud. 4, 3, 7:

    aliquem rogitando,

    Ter. Eun. 3, 5, 6;

    and simply aliquem,

    Plaut. Most. 3, 1, 120; id. Am. 5, 1, 4.—Esp. freq.:

    enicas or enicas me,

    you kill me, Plaut. Merc. 1, 2, 45; 2, 4, 25; id. Poen. 5, 4, 98; id. Truc. 1, 2, 21; Ter. Ph. 2, 3, 37; 5, 6, 16. —
    B.
    Trop.:

    ea pars animi, quae voluptate alitur, nec inopia enecta nec satietate affluenti,

    Cic. Div. 1, 29, 61; cf. id. Att. 6, 1, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > eneco

  • 109 obeo

    ŏb-ĕo, īvi or ĭi (obivi, Verg. A. 6, 801; Aus. Epit. 32, 4; Anthol. Lat. 4, 97, 1;

    contr. obit for obiit,

    Lucr. 3, 1042; Luc. 9, 189; Juv. 6, 559), ĭtum, 4 (lengthened form, obinunt obeunt, Paul. ex Fest. p. 189 Müll.), v. n. and a.
    I.
    Neutr., to go or come to or towards, to come in, to go to meet, go against (mostly poet. and in post-Aug. prose).
    A.
    In gen.:

    donec vis obiit,

    until force intervene, Lucr. 1, 222:

    dum acris vis obeat,

    id. 1, 247:

    obit infera Perseus in loca,

    Cic. Arat. 465 (Grot. 718):

    ad omnes hostium conatus,

    to go to meet, to oppose, Liv. 31, 21. —
    B.
    In partic.
    1.
    Of constellations, to go down, to set:

    abditur Orion, obit et Lepus abditus umbrā,

    Cic. Arat. 46, 3 (Grot. 716); Stat. S. 2, 1, 210:

    an sidera obirent, nascerenturve,

    Plin. 2, 26, 24, § 95.—Of the sun:

    in reliquis orientis aut obeuntis solis partibus,

    Cic. Rep. 6, 20, 22:

    in undis Sol fit uti videatur obire et condere lumen,

    Lucr. 4, 433.—Hence, to pass by:

    tres noctes,

    Plaut. Truc. 1, 1, 11.—
    2.
    Pregn., to fall, perish (syn.:

    occido, pereo, occumbo). —Of cities: et Agamede obiit et Hiera,

    Plin. 5, 31, 39, § 139; id. 5, 29, 31, § 117.— —Hence, to die:

    malo cruciatu ut pereas atque obeas cito,

    Plaut. Ep. 3, 4, 76; Lucr. 3, 1045;

    tecum vivere amem, tecum obeam libens,

    Hor. C. 3, 9, 24:

    simul se cum illis obituros,

    Liv. 5, 39, 13:

    gaudio,

    to die of joy, Plin. 7, 53, 54, § 180:

    morbo,

    of a disease, id. 11, 37, 71, § 187; Vell. 2, 47, 2; 2, 102, 1; Tac. A. 3, 6; Suet. Aug. 63; id. Tib. 39; id. Ner. 3; Plin. Ep. 3, 7, 10; 6, 2, 5:

    voluntariā morte obiit,

    Suet. Galb. 3 fin.; Vell. 2, 8, 7; Eutr. 7, 17:

    morte subitā,

    id. 8, 15:

    repentinā morte,

    id. 10, 17; Ambros. Ep. 53, 3.—
    II.
    Act. (freq. and class.), to go or come to a thing or place.
    A.
    In gen.:

    Acherontem nunc obibo, Enn. ap. Paul. ex Fest. s. v. ob, p. 201 Müll. (Trag. v. 278 Vahl.): tantum restitisset urbis, quantum flamma obire non potuisset,

    to reach, Cic. Cat. 3, 10, 25.—
    B.
    In partic.
    1.
    To travel over or through; to wander through, traverse, visit:

    nec vero Alcides tantum telluris obivit,

    Verg. A. 6, 801:

    tantas regiones barbarorum pedibus obiit,

    Cic. Fin. 5, 29, 87:

    villas,

    to visit, id. Fam. 7, 1, 5:

    comitia,

    id. Att. 1, 4, 1:

    cenas,

    id. ib. 9, 13, 6. —
    2.
    To run over with the eyes, to survey, review:

    oculis exercitum,

    to survey, Plin. Ep. 3, 7, 13:

    omnia visu,

    Verg. A. 10, 447.—In speaking, to go over, mention, recount:

    oratione omnes civitates,

    to enumerate, Cic. Verr. 2, 2, 51, § 125.—
    3.
    To go around, surround, overspread, envelop ( poet.):

    chlamydem limbus obibat Aureus,

    Ov. M. 5, 51:

    clipeum,

    Verg. A. 10, 482.—
    4.
    To apply [p. 1234] one's self to, to engage in, attend to any business or undertaking; to enter upon an office; to discharge, perform, execute, accomplish any thing:

    obeundi negotii studio tot loca adire,

    Cic. Imp. Pomp. 12, 34:

    hereditatum obeundarum causā,

    to enter upon, take possession of, id. Agr. 1, 3, 8:

    facinus,

    id. Cat. 1, 10, 26:

    pugnas,

    to engage in battle, Verg. A. 6, 167; Val. Fl. 3, 710:

    judicia,

    Cic. de Or. 1, 38, 173:

    legationem,

    to enter upon, undertake, id. Att. 15, 7; Nep. Dion. 1, 4:

    consularia munera,

    Liv. 2, 8:

    munus vigiliarum,

    id. 3, 6:

    publica ac privata officia,

    Just. 41, 3, 4:

    neque privatam rem... neque publicam,

    Cic. Imp. Pomp. 17, 53:

    ne ad omnia simul obire unus non possit,

    Liv. 10, 25, 14:

    rusticum opus,

    Col. 12, 3:

    bella,

    Liv. 4, 7:

    sacra,

    id. 1, 20:

    imperia,

    to perform, execute, Stat. Achill. 1, 149.—
    5.
    To meet:

    vadimonium,

    to meet one's bail, appear at the appointed time, Cic. Quint. 17, 54:

    diem,

    to appear on the day appointed, id. Lael. 2, 7; id. Phil. 3, 8, 29; id. Att. 13, 14, 1:

    annum petitiones tuae,

    i. e. to be a candidate the first year the law permits, id. Fam. 10, 25.—Hence, diem suum obire, to die:

    ea diem suom obiit,

    Plaut. Cist. 1, 3, 27; Sulp. ap. Cic. Fam. 4, 12, 2; Gell. 6, 8, 6; so,

    diem supremum,

    Nep. Milt. 7, 6;

    and simply, diem,

    Suet. Vesp. 1:

    mortem,

    Plaut. Aul. prol. 15; Cic. Phil. 5, 17, 48; hence, in the pass.:

    morte obitā (sc. ob rem publicam),

    id. Sest. 38, 83.—Hence, P. a. (anteand post-class.): ŏbĭtus, a, um, for mortuus, dead, Liv. Andron. ap. Prisc. p. 869 P.: obiti, the dead:

    obitis libatione profunditur,

    App. de Mund. p. 68:

    OBITAE,

    Inscr. Orell. 2673.

    Lewis & Short latin dictionary > obeo

  • 110 connement

    adv.
    1. Stupidly. Et connement je lui ai prêté du fric: And like a bloody fool I lent him some money (also: comme un con).
    2. Tout connement: Purely and simply. C'est tout connement la vérité: It's the plain and simple truth.

    Dictionary of Modern Colloquial French > connement

  • 111 заладила сорока Якова

    заладила (затвердила) сорока Якова < одно про всякого>
    погов.
    teach a magpie to say Joe, and it will call men so; you're harping on the same string; you're off on the old tune again

    - Два рублика, - сказал Чичиков. - Эк право, затвердила сорока Якова одно про всякого, как говорит пословица; как наладили на два, так не хотите с них и съехать. Вы давайте настоящую цену! (Н. Гоголь, Мёртвые души) — Two round roubles apiece,' said Chichikov. 'Say, really! Teach a magpie to say Joe, and it will call all men so, as the saying goes - you've got that tune of two roubles into your head and simply don't want to change it. You give me a real price.'

    Русско-английский фразеологический словарь > заладила сорока Якова

  • 112 descisco

    dē-scisco, īvi or ĭi, ītum, 3, v. n., orig. a publicist's t. t. to free one's self from a connection with any one, to withdraw, leave, revolt from, = sciscendo deficere; and with an indication of the terminus, to desert to, go over to any one (class. prose).
    I.
    Prop.:

    multae longinquiores civitates ab Afranio desciscunt,

    Caes. B. C. 1, 60 fin.; so,

    ab aliquo,

    id. ib. 2, 32, 2; Cic. Phil. 11, 9, 21; Liv. 6, 36; Nep. Alc. 5, 1; id. Dat. 5, 5; Just. 5, 1 fin. et saep.:

    ad aliquem (opp. a nobis deficere),

    Liv. 31, 7; cf.:

    Praeneste ab Latinis ad Romanos descivit,

    id. 2, 19;

    and simply: ad aliquem,

    id. 26, 21; Front. Strat. 4, 3, 14 al.; cf. pass. impers.:

    quibus invitis descitum ad Samnites erat,

    Liv. 9, 16; and Flor. 3, 5, 6.— Absol.:

    cum Fidenae aperte descissent,

    Liv. 1, 27; 21, 19; Tac. H. 1, 31; Suet. Caes. 68; Nep. Tim. 3, 1; id. Ham. 2, 2; Front. Strat. 1, 8, 6: Stat. Th. 2, 311 al.—
    II.
    Transf. beyond the political sphere, to depart, deviate, withdraw from a person or thing; to fall off from, be unfaithful to:

    a nobis desciscere quaeres?

    Lucr. 1, 104:

    a se ipse,

    Cic. Att. 2, 4, 2:

    si Cicero a Demosthene paulum in hac parte descivit,

    Quint. 9, 4, 146:

    cur Zeno ab hac antiqua institutione desciverit,

    Cic. Fin. 4, 8; so,

    a pristina causa,

    id. Fam. 1, 9, 17 Orell. N. cr.:

    a veritate,

    id. Ac. 2, 15:

    a natura,

    id. Tusc. 3, 2:

    a disciplina,

    Vell. 2, 81:

    a virtute,

    id. 2, 1:

    a consuetudine parentum,

    Plin. Ep. 3, 20, 4 et saep.:

    a vita,

    to separate, sever one's self, Cic. Fin. 3, 18, 61 (opp. manere in vita).— Pass. impers.:

    praecipiti cursu a virtute descitum, ad vitia transcursum,

    Vell. 2, 1.—Stating the terminus, to fall off to, decline to; to degenerate into:

    ab excitata fortuna ad inclinatam et prope jacentem,

    Cic. Fam. 2, 16; cf.:

    ad saevitiam, ad cupiditatem,

    Suet. Dom. 10: in regem (i. e. to degenerate, be transformed), Flor. 4, 3:

    in monstrum,

    id. 4, 11.—
    B.
    Of subjects not personal:

    quis ignorat et eloquentiam et ceteras artes descivisse ab ista vetere gloria,

    Tac. Or. 28:

    (vitis) gracili arvo non desciscit,

    does not degenerate, Col. 3, 2, 13:

    semina,

    id. 3, 10, 18.

    Lewis & Short latin dictionary > descisco

  • 113 dijuncte

    dis-jungo or dījungo, xi, ctum, 3, v. a., to disjoin, disunite, separate, opp. to [p. 591] conjungo (freq. and class.).
    I.
    Lit.
    A.
    Esp., to unyoke draught cattle:

    asinum, bovem ab opere,

    Varr. R. R. 2, 6, 4; Col. 2, 3, 1; Plin. 18, 27, 67, § 251:

    bovem opere,

    Col. 6, 15, 2;

    and simply bovem,

    id. 6, 14 fin.; Cic. Div. 2, 36 fin.; Hor. Ep. 1, 14, 28; Ov. M. 14, 648 al.—
    B.
    To wean sucklings:

    agnos a mamma,

    Varr. R. R. 2, 1, 20; 2, 7, 12 al.—
    C.
    In gen., to divide, separate, part, remove.
    (α).
    With acc. only, Plaut. Mil. 4, 8, 18:

    intervallo locorum et temporum dijuncti sumus,

    Cic. Fam. 1, 7:

    quod (flumen) Jugurthae Bocchique regnum disjungebat,

    Sall. J. 92, 5 et saep.—
    (β).
    With ab:

    nisi (fons) munitione ac mole lapidum disjunctus esset a mari,

    Cic. Verr. 2, 4, 53:

    qua in parte Cappadocia ab Armenia disjungitur,

    Sall. H. Fragm. IV. 20 ed. Gerl. (ap. Non. 535, 17); Liv. 42, 59.—
    (γ).
    With simple abl.: Italis longe disjungimur oris, * Verg. A. 1, 252.—
    * (δ).
    With inter se, Lucr. 3, 803.—
    II.
    Trop., to separate, part, divide (esp. freq. in Cic.).
    (α).
    With acc. only (very rarely):

    sin eos (oratorem et philosophum) disjungent, hoc erunt inferiores, etc.,

    Cic. de Or. 3, 35 fin.; id. Rep. 2, 37.—
    (β).
    With ab:

    ea res disiunxit illum ab illa,

    Ter. Hec. 1, 2, 86; cf.:

    eos a colonis,

    Cic. Sull. 21:

    populum a senatu,

    id. Lael. 12, 41:

    Pompeium a Caesaris amicitia,

    id. Phil. 2, 9 fin.:

    me ab orationibus,

    id. Fam. 1, 9, 23 Orell. N. cr.:

    nos a corporibus (shortly before, sevocare, avocare, and secernere animum a corpore),

    id. Tusc. 1, 31:

    pastionem a cultura,

    Varr. R. R. 1, 2, 22; cf. ib. 1, 3:

    honesta a commodis (opp. commiscere),

    Cic. N. D. 1, 7, 16:

    artem a scientia,

    Quint. 2, 15, 2:

    veterem amicitiam sibi ab Romanis,

    Liv. 42, 46, 6 et saep.—Hence, disjunctus, a, um, P. a., separate, distinct; distant, remote.—With ab or absol.
    A.
    Lit.:

    Aetolia procul a barbaris disjuncta gentibus,

    Cic. Pis. 37, 91; cf.:

    in locis disjunctissimis maximeque diversis,

    id. de Imp. Pomp. 4.—
    B.
    Trop.
    1.
    In gen., apart, different, remote.
    (α).
    With ab:

    vita maxime disjuncta a cupiditate et cum officio conjuncta,

    Cic. Rosc. Am. 14, 39:

    homines Graecos, longe a nostrorum hominum gravitate disjunctos,

    id. Sest. 67, 141:

    mores Caelii longissime a tanti sceleris atrocitate disjuncti,

    id. Cael. 22; cf. id. de Or. 1, 3 fin.; id. Pis. 1, 3; cf. in comp.:

    nihil est ab ea cogitatione dijunctius,

    id. Ac. 2, 20 fin. et saep.—
    (β).
    Absol.:

    neque disjuncti doctores, sed iidem erant vivendi praeceptores atque dicendi,

    id. de Or. 3, 15, 57:

    ratio, quae similitudines transferat et disjuncta conjungat,

    id. Fin. 2, 14, 45.—
    2.
    Esp., of discourse, disconnected, abrupt, disjointed:

    conjunctio, quae neque asperos habet concursus, neque disjunctos atque hiantes,

    Cic. Part. Or. 6, 21; cf.

    of the orator himself: Brutum (oratorem) otiosum atque dijunctum,

    Tac. Or. 18.—
    3.
    In dialectics, opposed:

    disjuncta conjungere,

    Cic. Fin. 2, 14, 45: omne, quod ita disjunctum sit, quasi aut etiam, aut non, etc., i. e. logically opposed, disjunctive (i. q. disjunctio, II. A.), id. Ac. 2, 30, 97.—As subst.: disjunc-tum, i, n., that which is logically opposed: quod Graeci diezeugmenon axiôma, nos disjunctum dicimus, Gell. 16, 8, 12.— Adv.
    a.
    disjunctē ( dij-), separately, distinctly, disjunctively (opp. conjuncte), Fest. s. v. SACRAM VIAM, p. 292, 5 Müll.— Comp.:

    non satis quae disjunctius dicuntur, intellegis,

    Cic. Phil. 2, 13, 32.— Sup., Amm. 20, 3, 11. —
    b.
    disjunctim ( dij-), opp. conjunctim, Gai. 2, 199; 205; Dig. 28, 7, 5; 35, 1, 49 al.

    Lewis & Short latin dictionary > dijuncte

  • 114 disjunctum

    dis-jungo or dījungo, xi, ctum, 3, v. a., to disjoin, disunite, separate, opp. to [p. 591] conjungo (freq. and class.).
    I.
    Lit.
    A.
    Esp., to unyoke draught cattle:

    asinum, bovem ab opere,

    Varr. R. R. 2, 6, 4; Col. 2, 3, 1; Plin. 18, 27, 67, § 251:

    bovem opere,

    Col. 6, 15, 2;

    and simply bovem,

    id. 6, 14 fin.; Cic. Div. 2, 36 fin.; Hor. Ep. 1, 14, 28; Ov. M. 14, 648 al.—
    B.
    To wean sucklings:

    agnos a mamma,

    Varr. R. R. 2, 1, 20; 2, 7, 12 al.—
    C.
    In gen., to divide, separate, part, remove.
    (α).
    With acc. only, Plaut. Mil. 4, 8, 18:

    intervallo locorum et temporum dijuncti sumus,

    Cic. Fam. 1, 7:

    quod (flumen) Jugurthae Bocchique regnum disjungebat,

    Sall. J. 92, 5 et saep.—
    (β).
    With ab:

    nisi (fons) munitione ac mole lapidum disjunctus esset a mari,

    Cic. Verr. 2, 4, 53:

    qua in parte Cappadocia ab Armenia disjungitur,

    Sall. H. Fragm. IV. 20 ed. Gerl. (ap. Non. 535, 17); Liv. 42, 59.—
    (γ).
    With simple abl.: Italis longe disjungimur oris, * Verg. A. 1, 252.—
    * (δ).
    With inter se, Lucr. 3, 803.—
    II.
    Trop., to separate, part, divide (esp. freq. in Cic.).
    (α).
    With acc. only (very rarely):

    sin eos (oratorem et philosophum) disjungent, hoc erunt inferiores, etc.,

    Cic. de Or. 3, 35 fin.; id. Rep. 2, 37.—
    (β).
    With ab:

    ea res disiunxit illum ab illa,

    Ter. Hec. 1, 2, 86; cf.:

    eos a colonis,

    Cic. Sull. 21:

    populum a senatu,

    id. Lael. 12, 41:

    Pompeium a Caesaris amicitia,

    id. Phil. 2, 9 fin.:

    me ab orationibus,

    id. Fam. 1, 9, 23 Orell. N. cr.:

    nos a corporibus (shortly before, sevocare, avocare, and secernere animum a corpore),

    id. Tusc. 1, 31:

    pastionem a cultura,

    Varr. R. R. 1, 2, 22; cf. ib. 1, 3:

    honesta a commodis (opp. commiscere),

    Cic. N. D. 1, 7, 16:

    artem a scientia,

    Quint. 2, 15, 2:

    veterem amicitiam sibi ab Romanis,

    Liv. 42, 46, 6 et saep.—Hence, disjunctus, a, um, P. a., separate, distinct; distant, remote.—With ab or absol.
    A.
    Lit.:

    Aetolia procul a barbaris disjuncta gentibus,

    Cic. Pis. 37, 91; cf.:

    in locis disjunctissimis maximeque diversis,

    id. de Imp. Pomp. 4.—
    B.
    Trop.
    1.
    In gen., apart, different, remote.
    (α).
    With ab:

    vita maxime disjuncta a cupiditate et cum officio conjuncta,

    Cic. Rosc. Am. 14, 39:

    homines Graecos, longe a nostrorum hominum gravitate disjunctos,

    id. Sest. 67, 141:

    mores Caelii longissime a tanti sceleris atrocitate disjuncti,

    id. Cael. 22; cf. id. de Or. 1, 3 fin.; id. Pis. 1, 3; cf. in comp.:

    nihil est ab ea cogitatione dijunctius,

    id. Ac. 2, 20 fin. et saep.—
    (β).
    Absol.:

    neque disjuncti doctores, sed iidem erant vivendi praeceptores atque dicendi,

    id. de Or. 3, 15, 57:

    ratio, quae similitudines transferat et disjuncta conjungat,

    id. Fin. 2, 14, 45.—
    2.
    Esp., of discourse, disconnected, abrupt, disjointed:

    conjunctio, quae neque asperos habet concursus, neque disjunctos atque hiantes,

    Cic. Part. Or. 6, 21; cf.

    of the orator himself: Brutum (oratorem) otiosum atque dijunctum,

    Tac. Or. 18.—
    3.
    In dialectics, opposed:

    disjuncta conjungere,

    Cic. Fin. 2, 14, 45: omne, quod ita disjunctum sit, quasi aut etiam, aut non, etc., i. e. logically opposed, disjunctive (i. q. disjunctio, II. A.), id. Ac. 2, 30, 97.—As subst.: disjunc-tum, i, n., that which is logically opposed: quod Graeci diezeugmenon axiôma, nos disjunctum dicimus, Gell. 16, 8, 12.— Adv.
    a.
    disjunctē ( dij-), separately, distinctly, disjunctively (opp. conjuncte), Fest. s. v. SACRAM VIAM, p. 292, 5 Müll.— Comp.:

    non satis quae disjunctius dicuntur, intellegis,

    Cic. Phil. 2, 13, 32.— Sup., Amm. 20, 3, 11. —
    b.
    disjunctim ( dij-), opp. conjunctim, Gai. 2, 199; 205; Dig. 28, 7, 5; 35, 1, 49 al.

    Lewis & Short latin dictionary > disjunctum

  • 115 disjungo

    dis-jungo or dījungo, xi, ctum, 3, v. a., to disjoin, disunite, separate, opp. to [p. 591] conjungo (freq. and class.).
    I.
    Lit.
    A.
    Esp., to unyoke draught cattle:

    asinum, bovem ab opere,

    Varr. R. R. 2, 6, 4; Col. 2, 3, 1; Plin. 18, 27, 67, § 251:

    bovem opere,

    Col. 6, 15, 2;

    and simply bovem,

    id. 6, 14 fin.; Cic. Div. 2, 36 fin.; Hor. Ep. 1, 14, 28; Ov. M. 14, 648 al.—
    B.
    To wean sucklings:

    agnos a mamma,

    Varr. R. R. 2, 1, 20; 2, 7, 12 al.—
    C.
    In gen., to divide, separate, part, remove.
    (α).
    With acc. only, Plaut. Mil. 4, 8, 18:

    intervallo locorum et temporum dijuncti sumus,

    Cic. Fam. 1, 7:

    quod (flumen) Jugurthae Bocchique regnum disjungebat,

    Sall. J. 92, 5 et saep.—
    (β).
    With ab:

    nisi (fons) munitione ac mole lapidum disjunctus esset a mari,

    Cic. Verr. 2, 4, 53:

    qua in parte Cappadocia ab Armenia disjungitur,

    Sall. H. Fragm. IV. 20 ed. Gerl. (ap. Non. 535, 17); Liv. 42, 59.—
    (γ).
    With simple abl.: Italis longe disjungimur oris, * Verg. A. 1, 252.—
    * (δ).
    With inter se, Lucr. 3, 803.—
    II.
    Trop., to separate, part, divide (esp. freq. in Cic.).
    (α).
    With acc. only (very rarely):

    sin eos (oratorem et philosophum) disjungent, hoc erunt inferiores, etc.,

    Cic. de Or. 3, 35 fin.; id. Rep. 2, 37.—
    (β).
    With ab:

    ea res disiunxit illum ab illa,

    Ter. Hec. 1, 2, 86; cf.:

    eos a colonis,

    Cic. Sull. 21:

    populum a senatu,

    id. Lael. 12, 41:

    Pompeium a Caesaris amicitia,

    id. Phil. 2, 9 fin.:

    me ab orationibus,

    id. Fam. 1, 9, 23 Orell. N. cr.:

    nos a corporibus (shortly before, sevocare, avocare, and secernere animum a corpore),

    id. Tusc. 1, 31:

    pastionem a cultura,

    Varr. R. R. 1, 2, 22; cf. ib. 1, 3:

    honesta a commodis (opp. commiscere),

    Cic. N. D. 1, 7, 16:

    artem a scientia,

    Quint. 2, 15, 2:

    veterem amicitiam sibi ab Romanis,

    Liv. 42, 46, 6 et saep.—Hence, disjunctus, a, um, P. a., separate, distinct; distant, remote.—With ab or absol.
    A.
    Lit.:

    Aetolia procul a barbaris disjuncta gentibus,

    Cic. Pis. 37, 91; cf.:

    in locis disjunctissimis maximeque diversis,

    id. de Imp. Pomp. 4.—
    B.
    Trop.
    1.
    In gen., apart, different, remote.
    (α).
    With ab:

    vita maxime disjuncta a cupiditate et cum officio conjuncta,

    Cic. Rosc. Am. 14, 39:

    homines Graecos, longe a nostrorum hominum gravitate disjunctos,

    id. Sest. 67, 141:

    mores Caelii longissime a tanti sceleris atrocitate disjuncti,

    id. Cael. 22; cf. id. de Or. 1, 3 fin.; id. Pis. 1, 3; cf. in comp.:

    nihil est ab ea cogitatione dijunctius,

    id. Ac. 2, 20 fin. et saep.—
    (β).
    Absol.:

    neque disjuncti doctores, sed iidem erant vivendi praeceptores atque dicendi,

    id. de Or. 3, 15, 57:

    ratio, quae similitudines transferat et disjuncta conjungat,

    id. Fin. 2, 14, 45.—
    2.
    Esp., of discourse, disconnected, abrupt, disjointed:

    conjunctio, quae neque asperos habet concursus, neque disjunctos atque hiantes,

    Cic. Part. Or. 6, 21; cf.

    of the orator himself: Brutum (oratorem) otiosum atque dijunctum,

    Tac. Or. 18.—
    3.
    In dialectics, opposed:

    disjuncta conjungere,

    Cic. Fin. 2, 14, 45: omne, quod ita disjunctum sit, quasi aut etiam, aut non, etc., i. e. logically opposed, disjunctive (i. q. disjunctio, II. A.), id. Ac. 2, 30, 97.—As subst.: disjunc-tum, i, n., that which is logically opposed: quod Graeci diezeugmenon axiôma, nos disjunctum dicimus, Gell. 16, 8, 12.— Adv.
    a.
    disjunctē ( dij-), separately, distinctly, disjunctively (opp. conjuncte), Fest. s. v. SACRAM VIAM, p. 292, 5 Müll.— Comp.:

    non satis quae disjunctius dicuntur, intellegis,

    Cic. Phil. 2, 13, 32.— Sup., Amm. 20, 3, 11. —
    b.
    disjunctim ( dij-), opp. conjunctim, Gai. 2, 199; 205; Dig. 28, 7, 5; 35, 1, 49 al.

    Lewis & Short latin dictionary > disjungo

  • 116 Rhamnus

    Rhamnūs, untis, f., = Rhamnous, the northernmost town of Attica, famed for an ancient temple of Themis, and in later times for a statue of Nemesis, the mod. Ovriokastro, Plin. 4, 7, 11, § 24; 36, 5, 4, § 17; Luc. 5, 233.— Hence,
    1.
    Rhamnūsĭus, a, um, adj., Rhamnusian Rhamnusium se aiebat esse, from Rhamnus, Ter. And. 5, 4, 27:

    Antiphon,

    Cic. Brut. 12, 47:

    virgo,

    i. e. Nemesis, Cat. 66, 71;

    also called dea,

    Claud. B. Get. 631; and simply Rhamnūsia, ae, f., Ov. M. 3, 406; id. Tr. 5, 8, 9; Stat S. 3, 5, 5. —
    2.
    Rhamnūsis, ĭdis, f., the Rhamnusian goddess, i. e. Nemesis, Ov. M. 14, 694.

    Lewis & Short latin dictionary > Rhamnus

  • 117 Rhamnusia

    Rhamnūs, untis, f., = Rhamnous, the northernmost town of Attica, famed for an ancient temple of Themis, and in later times for a statue of Nemesis, the mod. Ovriokastro, Plin. 4, 7, 11, § 24; 36, 5, 4, § 17; Luc. 5, 233.— Hence,
    1.
    Rhamnūsĭus, a, um, adj., Rhamnusian Rhamnusium se aiebat esse, from Rhamnus, Ter. And. 5, 4, 27:

    Antiphon,

    Cic. Brut. 12, 47:

    virgo,

    i. e. Nemesis, Cat. 66, 71;

    also called dea,

    Claud. B. Get. 631; and simply Rhamnūsia, ae, f., Ov. M. 3, 406; id. Tr. 5, 8, 9; Stat S. 3, 5, 5. —
    2.
    Rhamnūsis, ĭdis, f., the Rhamnusian goddess, i. e. Nemesis, Ov. M. 14, 694.

    Lewis & Short latin dictionary > Rhamnusia

  • 118 Rhamnusis

    Rhamnūs, untis, f., = Rhamnous, the northernmost town of Attica, famed for an ancient temple of Themis, and in later times for a statue of Nemesis, the mod. Ovriokastro, Plin. 4, 7, 11, § 24; 36, 5, 4, § 17; Luc. 5, 233.— Hence,
    1.
    Rhamnūsĭus, a, um, adj., Rhamnusian Rhamnusium se aiebat esse, from Rhamnus, Ter. And. 5, 4, 27:

    Antiphon,

    Cic. Brut. 12, 47:

    virgo,

    i. e. Nemesis, Cat. 66, 71;

    also called dea,

    Claud. B. Get. 631; and simply Rhamnūsia, ae, f., Ov. M. 3, 406; id. Tr. 5, 8, 9; Stat S. 3, 5, 5. —
    2.
    Rhamnūsis, ĭdis, f., the Rhamnusian goddess, i. e. Nemesis, Ov. M. 14, 694.

    Lewis & Short latin dictionary > Rhamnusis

  • 119 Rhamnusius

    Rhamnūs, untis, f., = Rhamnous, the northernmost town of Attica, famed for an ancient temple of Themis, and in later times for a statue of Nemesis, the mod. Ovriokastro, Plin. 4, 7, 11, § 24; 36, 5, 4, § 17; Luc. 5, 233.— Hence,
    1.
    Rhamnūsĭus, a, um, adj., Rhamnusian Rhamnusium se aiebat esse, from Rhamnus, Ter. And. 5, 4, 27:

    Antiphon,

    Cic. Brut. 12, 47:

    virgo,

    i. e. Nemesis, Cat. 66, 71;

    also called dea,

    Claud. B. Get. 631; and simply Rhamnūsia, ae, f., Ov. M. 3, 406; id. Tr. 5, 8, 9; Stat S. 3, 5, 5. —
    2.
    Rhamnūsis, ĭdis, f., the Rhamnusian goddess, i. e. Nemesis, Ov. M. 14, 694.

    Lewis & Short latin dictionary > Rhamnusius

  • 120 sors

    sors, tis (nom. sortis, Plaut. Cas. 2, 6, 28; abl. sorti. C. I. L. 198, 54; 200, 16; Plaut. Cas. 2, 7, 5; Liv. 4, 37, 6; 28, 45, 11; 29, 20, 4; cf. Neue, Formenl. 1, 241; but sorti is dat., Verg. G. 4, 165 Forbig. ad loc.; Sil. 7, 3, 65), f. [2. sero; cf.: fors, fero], any thing used to determine chances.
    I.
    Lit., a lot:

    aut populna sors aut abiegna,

    Plaut. Cas. 2, 6, 32:

    coniciam sortes in sitellam,

    id. ib. 2, 5, 34 sq.:

    tot in hydriam sortes conicerentur,

    Cic. Verr. 2, 2, 51, § 127:

    ponere in sitellam,

    Liv. 41, 18, 8;

    and simply conicere,

    Plaut. Cas. 2, 6, 34 sq.; Cic. Lig. 7, 21:

    deicere,

    Caes. B. C. 1, 6 fin.; Verg. A. 5, 490; cf.:

    cum dejecta in id sors esset,

    lots were cast for it, Liv. 21, 42:

    miscere,

    Cic. Div. 2, 41, 86:

    ducere,

    id. ib. 2, 41, 86; id. Verr. 2, 4, 64, § 143:

    cum de consularibus mea prima sors exisset,

    id. Att. 1, 19, 3:

    ut cujusque sors exciderat,

    Liv. 21, 42, 3:

    sortem in sitellam latam,

    id. 41, 18, 8 Weissenb.:

    et Caere sortes extenuatas (creditum est), as an omen of ill,

    id. 21, 62, 5 and 8:

    sortes suā sponte adtenuatas,

    id. 22, 1, 11.—Of chances or tickets in a lottery, Suet. Aug. 75 fin.; Lampr. Heliog. 21 fin.
    II.
    Transf.
    A.
    Abstr., a casting or drawing of lots, decision by lot, lot:

    quaestor quem sors dedit,

    Cic. Q. Fr. 1, 1, 3, § 11:

    res revocatur ad sortem,

    id. Verr. 2, 2, 51, § 127:

    sorti sum victus,

    Plaut. Cas. 2, 7, 5:

    ei sorte provincia Sicilia obvenit,

    Cic. Verr. 2, 2, 6, § 17; cf.:

    cui Sicilia provincia sorte evenisset,

    Liv. 29, 20;

    for which: cui ea provincia sorti evenit,

    id. 4, 37, 6:

    Q. Caecilio sorte evenit, ut in Bruttiis adversum Hannibalem bellum gereret,

    id. 28, 45, 11:

    sorte ductus,

    Cic. Rep. 1, 34, 51; Sall. Fragm. ap. Serv. Verg. A. 2, 201:

    sorte ducti e primoribus civitatis unus et viginti,

    Tac. A. 1, 54; 13, 29: sorte in provinciam proficisci, S. C. ap. Cic. Fam. 8, 8, 8:

    sorte agros legionibus assignare, Brut. ib., 11, 20, 3 et saep.: de se ter sortibus consultum dicebat,

    Caes. B. G. 1, 53 fin.:

    jubet extra sortem Theomnastum renuntiari,

    Cic. Verr. 2, 2, 51, § 127:

    extra sortem agrum Campanum dividere,

    Suet. Caes. 20. —
    B.
    A lot, share, the duty assigned by lot, esp. of the prætors, who divided by lot the duties of their office:

    praetores, Q. Fulvius Flaccus urbanam, M. Valerius Laevinus peregrinam sortem in juris dictione habuit,

    Liv. 23, 30, 18; 22, 35, 5; cf.:

    urbana, peregrina (sc. sors),

    id. 27, 36, 10; 28, 10, 9 al.:

    urbana et peregrina (provinciae), quae duorum ante sors fuerat,

    id. 25, 3, 2; 24, 44, 2; [p. 1733] cf. id. 35, 41, 6:

    comitia suae sortis esse,

    i.e. had by lot been assigned to him, id. 35, 6, 2;

    hence, numquam ex urbe afuit nisi sorte,

    i.e. on official duty, Cic. Planc. 27, 67.—
    C.
    In gen., an oracular response (which was often written on a little tablet or lot), a prophecy (cf. responsum):

    cum (Spartiatae) oraculum ab Jove Dodonaeo petivissent legatique illud, in quo inerant sortes, collocavissent: simia et sortis ipsas et cetera quae erant ad sortem parata, disturbavit,

    Cic. Div. 1, 34, 76:

    ut interpres egeat interprete et sors ipsa ad sortis referenda sit,

    id. ib. 2, 56, 115:

    Italiam Lyciae jussere capessere sortes,

    i.e. the oracles of the Lycian Apollo, Verg. A. 4, 346; 4, 377; so,

    Phoebeae,

    Ov. M. 3, 130:

    faticinae,

    id. ib. 15, 436:

    sacrae,

    id. ib. 1, 368;

    11, 412: edita oraculo,

    Curt. 3, 1, 16; 5, 4, 11; 6, 9, 18; Val. Max. 1, 6, 3:

    neque responsa sortium ulli alii committere ausus,

    Liv. 1, 56: conjecturam postulat, ut se edoceret, Quo sese vertant tantae sortes somniūm, Enn. ap. Cic. Div. 1, 21, 42 (Trag. v. 64 Vahl.).—
    2.
    In partic., oracular sayings, verses, or sentences at the opening of a book, selected for the purpose:

    sortes Vergilii or Vergilianae,

    Lampr. Alex. Sev. 14, 5; Spart. Had. 2, 8:

    sacrae,

    Tib. 1, 3, 11:

    sanctorum,

    Isid. Orig. 8, 9, 28:

    sortes tollere,

    Tib. 1. 1.:

    ducere,

    Juv. 6, 583:

    de paginis poëtae cujusdam sortem consulere,

    Aug. Conf. 4, 3:

    de paginis evangelicis sortes legere,

    id. Ep. 119.—
    D.
    In gen., like the Engl. lot, for fate, destiny, chance, fortune, condition, share, part (esp. freq. after the Aug. per.; cf.

    fors, casus, fortuna): nescia mens hominum fati sortisque futurae,

    Verg. A. 10, 501:

    ferrea sors vitae,

    Ov. Tr. 5, 3, 28:

    vires ultra sortemque senectae,

    Verg. A. 6, 114:

    iniqua,

    id. ib. 6, 332; Liv. 38, 23:

    qui fit, ut nemo, quam sibi sortem Seu ratio dederit seu fors objecerit, illa Contentus vivat,

    Hor. S. 1, 1, 1:

    sperat infestis, metuit secundis Alteram sortem,

    id. C. 2, 10, 14:

    sors mea fuit irrequieta,

    Ov. M. 2, 386:

    sors querenda, Non celanda foret,

    id. ib. 3, 551:

    aliena,

    Liv. 21, 43, 2:

    sunt quibus ad portas cecidit custodia sorti,

    to whose lot, Verg. G. 4, 165; Sil. 7, 368:

    homines ultimae sortis,

    Suet. Aug. 19; cf.: non tuae sortis juvenem, of your rank or condition, Hor. C. 4, 11, 22:

    sors tua mortalis,

    Ov. M. 2, 56:

    nec cedit nisi sorte mihi,

    id. ib. 5, 529:

    dilectos inter sors prima sodales,

    id. Tr. 4, 5, 1:

    huic sortem concede priorem,

    id. A. A. 1, 581:

    quattuor ille quidem juvenes totidemque crearat Femineae sortis,

    i. e. of the female sex, id. M. 6, 680; so,

    feminea,

    id. ib. 13, 651:

    altera,

    id. ib. 9, 676; cf. id. ib. 3, 329:

    Saturni sors ego prima fui,

    i. e. the first child, id. F. 6, 30:

    suae sortis oblitus,

    Curt. 3, 2, 11:

    ultima,

    id. 9, 2, 6:

    nec pars nec sors in sermone isto,

    Vulg. Act. 8, 21.—With gen.:

    cujus mali sors incidit Remis,

    Hirt. B. G. 8, 12, 3:

    incommodi,

    id. ib. 8, 1 fin.:

    nobis quoniam prima animi ingenique negata sors est, secundam ac mediam teneamus,

    Liv. 22, 29, 9:

    puer post avi mortem in nullam sortem bonorum natus (opp. omnium heredi bonorum),

    to no share of the property, id. 1, 34, 3:

    praedae mala sors,

    Ov. M. 13, 485:

    utrius vitae sortem legant,

    Just. 1, 6, 6:

    servitutis,

    id. 6, 5, 1.—
    2.
    In partic., in mercant. lang. (prop. fortune, money; hence), capital bearing interest, principal:

    et sors et fenus,

    Plaut. Most. 3, 1, 122; 5, 2, 38; 3, 1, 34; 3, 1, 64; 3, 1, 70; 3, 1, 84; Ter. Ad. 2, 2, 35; Cic. Att. 6, 1, 3; Liv. 6, 14; 6, 15; Plin. praef. § 23; Mart. 5, 42, 3; Dig. 33, 2, 24; Inscr. Orell. 4405; cf. Varr. L. L. 6, § 65, and id. ib. 5, § 183 Müll.—
    E.
    A rank, class, order (late Lat.):

    ex turbā imae sortis,

    Amm. 14, 6, 25.

    Lewis & Short latin dictionary > sors

См. также в других словарях:

  • purely and simply — phrase used for emphasis The reason was purely and simply that they didn’t listen. Thesaurus: ways of emphasizing what you are sayinghyponym to emphasize what you are sayingsynonym Main entry: purely …   Useful english dictionary

  • purely and simply — for only one reason or purpose. They closed the museum purely and simply because it cost too much to run …   New idioms dictionary

  • purely and simply — used for emphasis The reason was purely and simply that they didn t listen …   English dictionary

  • Simply Orange — Infobox Brand name=Simply Orange type=Beverage currentowner=Minute Maid, a division of The Coca Cola Company markets= introduced=2001 origin=USA website=http://www.simplyorangejuice.com/Simply Orange is an Apopka, Florida based company that was… …   Wikipedia

  • Simply Music — is the largest, playing based music education institution in the world. It primarily is responsible for creating, developing and presenting playing based music education programs designed for both teachers and students. The organization licenses… …   Wikipedia

  • Simply Red — Datos generales Origen Mánchester, Reino Unido …   Wikipedia Español

  • Simply the Best Super Stars — is an album released in 2001 in Warner Musics Simply the Best series. The album includes some of the best selling artists and groups from especially the 1980s and 1990s. Different versions of the album have been released including three… …   Wikipedia

  • Simply Deep — Album par Kelly Rowland Sortie 28 octobre 2002 (voir historique des sorties) Enregistrement 2001 2002 Durée 53:09 Genre …   Wikipédia en Français

  • Simply Red — en concert à Viña del Mar au Chili Genre musical Pop Blue eyed Soul …   Wikipédia en Français

  • Simply the Best Movie Album — is an album released at the end of 2001 in Warner Musics Simply the Best series. The album includes moviehits from the soundtracks of some of the biggest Hollywood blockbusters, both recent and cult classics. The album is released in both a one… …   Wikipedia

  • Simply Bed and Breakfast — (Saint Jean de Duras,Франция) Категория отеля: Адрес: Bonac, 47120 Saint J …   Каталог отелей

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»