-
1 dijuncte
dis-jungo or dījungo, xi, ctum, 3, v. a., to disjoin, disunite, separate, opp. to [p. 591] conjungo (freq. and class.).I.Lit.A.Esp., to unyoke draught cattle:B.asinum, bovem ab opere,
Varr. R. R. 2, 6, 4; Col. 2, 3, 1; Plin. 18, 27, 67, § 251:bovem opere,
Col. 6, 15, 2;and simply bovem,
id. 6, 14 fin.; Cic. Div. 2, 36 fin.; Hor. Ep. 1, 14, 28; Ov. M. 14, 648 al.—To wean sucklings:C.agnos a mamma,
Varr. R. R. 2, 1, 20; 2, 7, 12 al.—In gen., to divide, separate, part, remove.(α).With acc. only, Plaut. Mil. 4, 8, 18:(β).intervallo locorum et temporum dijuncti sumus,
Cic. Fam. 1, 7:quod (flumen) Jugurthae Bocchique regnum disjungebat,
Sall. J. 92, 5 et saep.—With ab:(γ).nisi (fons) munitione ac mole lapidum disjunctus esset a mari,
Cic. Verr. 2, 4, 53:qua in parte Cappadocia ab Armenia disjungitur,
Sall. H. Fragm. IV. 20 ed. Gerl. (ap. Non. 535, 17); Liv. 42, 59.—With simple abl.: Italis longe disjungimur oris, * Verg. A. 1, 252.—* (δ).With inter se, Lucr. 3, 803.—II.Trop., to separate, part, divide (esp. freq. in Cic.).(α).With acc. only (very rarely):(β).sin eos (oratorem et philosophum) disjungent, hoc erunt inferiores, etc.,
Cic. de Or. 3, 35 fin.; id. Rep. 2, 37.—With ab:A.ea res disiunxit illum ab illa,
Ter. Hec. 1, 2, 86; cf.:eos a colonis,
Cic. Sull. 21:populum a senatu,
id. Lael. 12, 41:Pompeium a Caesaris amicitia,
id. Phil. 2, 9 fin.:me ab orationibus,
id. Fam. 1, 9, 23 Orell. N. cr.:nos a corporibus (shortly before, sevocare, avocare, and secernere animum a corpore),
id. Tusc. 1, 31:pastionem a cultura,
Varr. R. R. 1, 2, 22; cf. ib. 1, 3:honesta a commodis (opp. commiscere),
Cic. N. D. 1, 7, 16:artem a scientia,
Quint. 2, 15, 2:veterem amicitiam sibi ab Romanis,
Liv. 42, 46, 6 et saep.—Hence, disjunctus, a, um, P. a., separate, distinct; distant, remote.—With ab or absol.Lit.:B.Aetolia procul a barbaris disjuncta gentibus,
Cic. Pis. 37, 91; cf.:in locis disjunctissimis maximeque diversis,
id. de Imp. Pomp. 4.—Trop.1.In gen., apart, different, remote.(α).With ab:(β).vita maxime disjuncta a cupiditate et cum officio conjuncta,
Cic. Rosc. Am. 14, 39:homines Graecos, longe a nostrorum hominum gravitate disjunctos,
id. Sest. 67, 141:mores Caelii longissime a tanti sceleris atrocitate disjuncti,
id. Cael. 22; cf. id. de Or. 1, 3 fin.; id. Pis. 1, 3; cf. in comp.:nihil est ab ea cogitatione dijunctius,
id. Ac. 2, 20 fin. et saep.—Absol.:2.neque disjuncti doctores, sed iidem erant vivendi praeceptores atque dicendi,
id. de Or. 3, 15, 57:ratio, quae similitudines transferat et disjuncta conjungat,
id. Fin. 2, 14, 45.—Esp., of discourse, disconnected, abrupt, disjointed:3.conjunctio, quae neque asperos habet concursus, neque disjunctos atque hiantes,
Cic. Part. Or. 6, 21; cf.of the orator himself: Brutum (oratorem) otiosum atque dijunctum,
Tac. Or. 18.—In dialectics, opposed:a.disjuncta conjungere,
Cic. Fin. 2, 14, 45: omne, quod ita disjunctum sit, quasi aut etiam, aut non, etc., i. e. logically opposed, disjunctive (i. q. disjunctio, II. A.), id. Ac. 2, 30, 97.—As subst.: disjunc-tum, i, n., that which is logically opposed: quod Graeci diezeugmenon axiôma, nos disjunctum dicimus, Gell. 16, 8, 12.— Adv.disjunctē ( dij-), separately, distinctly, disjunctively (opp. conjuncte), Fest. s. v. SACRAM VIAM, p. 292, 5 Müll.— Comp.:b.non satis quae disjunctius dicuntur, intellegis,
Cic. Phil. 2, 13, 32.— Sup., Amm. 20, 3, 11. —disjunctim ( dij-), opp. conjunctim, Gai. 2, 199; 205; Dig. 28, 7, 5; 35, 1, 49 al. -
2 disjunctum
dis-jungo or dījungo, xi, ctum, 3, v. a., to disjoin, disunite, separate, opp. to [p. 591] conjungo (freq. and class.).I.Lit.A.Esp., to unyoke draught cattle:B.asinum, bovem ab opere,
Varr. R. R. 2, 6, 4; Col. 2, 3, 1; Plin. 18, 27, 67, § 251:bovem opere,
Col. 6, 15, 2;and simply bovem,
id. 6, 14 fin.; Cic. Div. 2, 36 fin.; Hor. Ep. 1, 14, 28; Ov. M. 14, 648 al.—To wean sucklings:C.agnos a mamma,
Varr. R. R. 2, 1, 20; 2, 7, 12 al.—In gen., to divide, separate, part, remove.(α).With acc. only, Plaut. Mil. 4, 8, 18:(β).intervallo locorum et temporum dijuncti sumus,
Cic. Fam. 1, 7:quod (flumen) Jugurthae Bocchique regnum disjungebat,
Sall. J. 92, 5 et saep.—With ab:(γ).nisi (fons) munitione ac mole lapidum disjunctus esset a mari,
Cic. Verr. 2, 4, 53:qua in parte Cappadocia ab Armenia disjungitur,
Sall. H. Fragm. IV. 20 ed. Gerl. (ap. Non. 535, 17); Liv. 42, 59.—With simple abl.: Italis longe disjungimur oris, * Verg. A. 1, 252.—* (δ).With inter se, Lucr. 3, 803.—II.Trop., to separate, part, divide (esp. freq. in Cic.).(α).With acc. only (very rarely):(β).sin eos (oratorem et philosophum) disjungent, hoc erunt inferiores, etc.,
Cic. de Or. 3, 35 fin.; id. Rep. 2, 37.—With ab:A.ea res disiunxit illum ab illa,
Ter. Hec. 1, 2, 86; cf.:eos a colonis,
Cic. Sull. 21:populum a senatu,
id. Lael. 12, 41:Pompeium a Caesaris amicitia,
id. Phil. 2, 9 fin.:me ab orationibus,
id. Fam. 1, 9, 23 Orell. N. cr.:nos a corporibus (shortly before, sevocare, avocare, and secernere animum a corpore),
id. Tusc. 1, 31:pastionem a cultura,
Varr. R. R. 1, 2, 22; cf. ib. 1, 3:honesta a commodis (opp. commiscere),
Cic. N. D. 1, 7, 16:artem a scientia,
Quint. 2, 15, 2:veterem amicitiam sibi ab Romanis,
Liv. 42, 46, 6 et saep.—Hence, disjunctus, a, um, P. a., separate, distinct; distant, remote.—With ab or absol.Lit.:B.Aetolia procul a barbaris disjuncta gentibus,
Cic. Pis. 37, 91; cf.:in locis disjunctissimis maximeque diversis,
id. de Imp. Pomp. 4.—Trop.1.In gen., apart, different, remote.(α).With ab:(β).vita maxime disjuncta a cupiditate et cum officio conjuncta,
Cic. Rosc. Am. 14, 39:homines Graecos, longe a nostrorum hominum gravitate disjunctos,
id. Sest. 67, 141:mores Caelii longissime a tanti sceleris atrocitate disjuncti,
id. Cael. 22; cf. id. de Or. 1, 3 fin.; id. Pis. 1, 3; cf. in comp.:nihil est ab ea cogitatione dijunctius,
id. Ac. 2, 20 fin. et saep.—Absol.:2.neque disjuncti doctores, sed iidem erant vivendi praeceptores atque dicendi,
id. de Or. 3, 15, 57:ratio, quae similitudines transferat et disjuncta conjungat,
id. Fin. 2, 14, 45.—Esp., of discourse, disconnected, abrupt, disjointed:3.conjunctio, quae neque asperos habet concursus, neque disjunctos atque hiantes,
Cic. Part. Or. 6, 21; cf.of the orator himself: Brutum (oratorem) otiosum atque dijunctum,
Tac. Or. 18.—In dialectics, opposed:a.disjuncta conjungere,
Cic. Fin. 2, 14, 45: omne, quod ita disjunctum sit, quasi aut etiam, aut non, etc., i. e. logically opposed, disjunctive (i. q. disjunctio, II. A.), id. Ac. 2, 30, 97.—As subst.: disjunc-tum, i, n., that which is logically opposed: quod Graeci diezeugmenon axiôma, nos disjunctum dicimus, Gell. 16, 8, 12.— Adv.disjunctē ( dij-), separately, distinctly, disjunctively (opp. conjuncte), Fest. s. v. SACRAM VIAM, p. 292, 5 Müll.— Comp.:b.non satis quae disjunctius dicuntur, intellegis,
Cic. Phil. 2, 13, 32.— Sup., Amm. 20, 3, 11. —disjunctim ( dij-), opp. conjunctim, Gai. 2, 199; 205; Dig. 28, 7, 5; 35, 1, 49 al. -
3 disjungo
dis-jungo or dījungo, xi, ctum, 3, v. a., to disjoin, disunite, separate, opp. to [p. 591] conjungo (freq. and class.).I.Lit.A.Esp., to unyoke draught cattle:B.asinum, bovem ab opere,
Varr. R. R. 2, 6, 4; Col. 2, 3, 1; Plin. 18, 27, 67, § 251:bovem opere,
Col. 6, 15, 2;and simply bovem,
id. 6, 14 fin.; Cic. Div. 2, 36 fin.; Hor. Ep. 1, 14, 28; Ov. M. 14, 648 al.—To wean sucklings:C.agnos a mamma,
Varr. R. R. 2, 1, 20; 2, 7, 12 al.—In gen., to divide, separate, part, remove.(α).With acc. only, Plaut. Mil. 4, 8, 18:(β).intervallo locorum et temporum dijuncti sumus,
Cic. Fam. 1, 7:quod (flumen) Jugurthae Bocchique regnum disjungebat,
Sall. J. 92, 5 et saep.—With ab:(γ).nisi (fons) munitione ac mole lapidum disjunctus esset a mari,
Cic. Verr. 2, 4, 53:qua in parte Cappadocia ab Armenia disjungitur,
Sall. H. Fragm. IV. 20 ed. Gerl. (ap. Non. 535, 17); Liv. 42, 59.—With simple abl.: Italis longe disjungimur oris, * Verg. A. 1, 252.—* (δ).With inter se, Lucr. 3, 803.—II.Trop., to separate, part, divide (esp. freq. in Cic.).(α).With acc. only (very rarely):(β).sin eos (oratorem et philosophum) disjungent, hoc erunt inferiores, etc.,
Cic. de Or. 3, 35 fin.; id. Rep. 2, 37.—With ab:A.ea res disiunxit illum ab illa,
Ter. Hec. 1, 2, 86; cf.:eos a colonis,
Cic. Sull. 21:populum a senatu,
id. Lael. 12, 41:Pompeium a Caesaris amicitia,
id. Phil. 2, 9 fin.:me ab orationibus,
id. Fam. 1, 9, 23 Orell. N. cr.:nos a corporibus (shortly before, sevocare, avocare, and secernere animum a corpore),
id. Tusc. 1, 31:pastionem a cultura,
Varr. R. R. 1, 2, 22; cf. ib. 1, 3:honesta a commodis (opp. commiscere),
Cic. N. D. 1, 7, 16:artem a scientia,
Quint. 2, 15, 2:veterem amicitiam sibi ab Romanis,
Liv. 42, 46, 6 et saep.—Hence, disjunctus, a, um, P. a., separate, distinct; distant, remote.—With ab or absol.Lit.:B.Aetolia procul a barbaris disjuncta gentibus,
Cic. Pis. 37, 91; cf.:in locis disjunctissimis maximeque diversis,
id. de Imp. Pomp. 4.—Trop.1.In gen., apart, different, remote.(α).With ab:(β).vita maxime disjuncta a cupiditate et cum officio conjuncta,
Cic. Rosc. Am. 14, 39:homines Graecos, longe a nostrorum hominum gravitate disjunctos,
id. Sest. 67, 141:mores Caelii longissime a tanti sceleris atrocitate disjuncti,
id. Cael. 22; cf. id. de Or. 1, 3 fin.; id. Pis. 1, 3; cf. in comp.:nihil est ab ea cogitatione dijunctius,
id. Ac. 2, 20 fin. et saep.—Absol.:2.neque disjuncti doctores, sed iidem erant vivendi praeceptores atque dicendi,
id. de Or. 3, 15, 57:ratio, quae similitudines transferat et disjuncta conjungat,
id. Fin. 2, 14, 45.—Esp., of discourse, disconnected, abrupt, disjointed:3.conjunctio, quae neque asperos habet concursus, neque disjunctos atque hiantes,
Cic. Part. Or. 6, 21; cf.of the orator himself: Brutum (oratorem) otiosum atque dijunctum,
Tac. Or. 18.—In dialectics, opposed:a.disjuncta conjungere,
Cic. Fin. 2, 14, 45: omne, quod ita disjunctum sit, quasi aut etiam, aut non, etc., i. e. logically opposed, disjunctive (i. q. disjunctio, II. A.), id. Ac. 2, 30, 97.—As subst.: disjunc-tum, i, n., that which is logically opposed: quod Graeci diezeugmenon axiôma, nos disjunctum dicimus, Gell. 16, 8, 12.— Adv.disjunctē ( dij-), separately, distinctly, disjunctively (opp. conjuncte), Fest. s. v. SACRAM VIAM, p. 292, 5 Müll.— Comp.:b.non satis quae disjunctius dicuntur, intellegis,
Cic. Phil. 2, 13, 32.— Sup., Amm. 20, 3, 11. —disjunctim ( dij-), opp. conjunctim, Gai. 2, 199; 205; Dig. 28, 7, 5; 35, 1, 49 al.
Перевод: со всех языков на все языки
со всех языков на все языки- Со всех языков на:
- Все языки
- Со всех языков на:
- Английский