Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

and+in+fact

  • 101 Mens

    mens, mentis ( nom. sing. mentis: terra corpus est, at mentis ignis est, Enn. ap. Prisc. p. 764 P.; so too, istic est de sole sumptus; isque totus mentis est, Enn. ap. Varr. L. L. 5, § 59 Müll.; cf. Enn. p. 168, v. 6 and 7 Vahl.), f. [from the root men, whence memini, q. v., and comminiscor], the mind, disposition; the heart, soul (class.).
    I.
    In gen.: fusi sine mente ac sine sensu ullo jaceant, Enn. ap. Non. 312, 26 (Ann. v. 134 Vahl.):

    nubilam mentem Animi habeo,

    Plaut. Cist. 2, 1, 6:

    mens animi,

    Cat. 65, 4:

    mens animi vigilat,

    Lucr. 4, 758:

    mala mens, malus animus,

    bad disposition, bad heart, Ter. And. 1, 1, 137:

    hominum erga se mentes,

    feelings, sentiments, Suet. Calig. 60:

    mens mollis ad calamitates perferendas,

    Caes. B. G. 3, 19:

    humanae mentis vitium... saeva cupido,

    Juv. 14, 175.—
    II.
    In partic.
    A.
    The conscience:

    cum vero jurato sententia dicenda est, meminerit, deum se adhibere testem, id est ut ego arbitror, mentem suam,

    Cic. Off. 3, 10, 44:

    auditor, cui frigida mens est crimi nibus,

    Juv. 1, 166:

    quos diri conscia fact, Mens habet attonitos et surdo verbere caedit,

    id. 13, 194.—
    B.
    The intellectual faculties, the mind, understanding, intellect, reason, judgment, discernment, consideration, reflection, etc.: mens, cui regnum totius animi ( soul) a naturā tributum est, Cic. Tusc. 3, 5, 11:

    animus ita est constitutus, ut habeat praestantiam mentis,

    id. Fin. 5, 12, 34:

    deorum mente atque ratione omnem mundum administrari et regi,

    id. N. D. 1, 2, 4:

    mente complecti aliquid,

    to comprehend, understand, id. Tusc. 1, 16, 37:

    sanum mentis esse,

    to be of sound mind, Plaut. Trin. 2, 4, 53:

    mens sana in corpore sano, Juv 10, 356: mentis suae esse,

    to be in one's right mind, in one's senses, Cic. Pis. 21, 50; so,

    mentis compotem esse,

    id. ib. 20, 48: captus mente, out of his senses, beside himself, mad (cf. menceps), id. Ac. 2, 17, 53; Paul. Sent. 3, 4, a, 11:

    mentem amittere,

    to lose one's mind, Cic. Har. Resp. 15. 31:

    mentis inops,

    Ov. H. 15, 139:

    huic ex tempore dicenti effluit mens,

    his recollection vanished, Cic. Brut. 61, 218:

    quis est tam vecors, qui ea, quae tanta mente fiunt, casu putet posse fieri?

    id. Har. Resp. 9, 19:

    vobis dent mentem oportet (di), ut prohibeatis, sicut mihi dederunt, ut, etc.,

    Liv. 6, 18:

    quid tibi istuc in mentem venit?

    what comes into your mind? what are you thinking of? Plaut. Am. 2, 2, 34:

    modo hercle in mentem venit,

    id. As. 3, 2, 42:

    venit hoc mihi in mentem, te, etc.,

    id. Aul. 2, 2, 49:

    venit in mentem, ut, etc.,

    id. Curc. 4, 4, 2.—With inf., Plaut. Bacch. 4, 7, 31.—With nom.:

    miserae ubi venit in mentem mortis metus,

    Plaut. Rud. 3, 3, 23:

    servi venere in mentem calliditates,

    Ter. Heaut. 5, 1, 13:

    quotiescumque patria in mentem veniret,

    Liv. 5, 54, 3; 8, 5, 10; Quint. 12, 9, 13; cf.:

    numquam ea res tibi tam belle in mentem venire potuisset,

    Cic. Att. 12, 37, 2; id. Har. Resp. 26, 55.—With gen. (so mostly in Cic.):

    non minus saepe ei venit in mentem potestatis, quam aequitatis tuae,

    he bethought himself of, Cic. Quint. 2, 6:

    tibi tuarum virtutum veniat in mentem,

    id. de Or 2, 61, 249:

    venit mihi Platonis in mentem,

    id. Fin. 5, 1, 2:

    solet mihi in mentem venire illius temporis,

    id. Fam. 7, 3, 1.—
    C.
    Mind, thought, plan, purpose, intention, design. quā facere id possis, nostram nunc accipe mentem, Verg. A. 1, 676: ut nemini dubium esse debeat, quin reliquo tempore eādem mente sim futurus, [p. 1133] Nep. Hann. 2, 5:

    Dolabella classem eā mente comparavit, ut,

    Cic. Fam. 12, 14, 1:

    mentes deorum scrutari in fibris,

    Ov. M. 15, 136:

    ferro percussit, sed non occidendi mente, Mos. et Rom. Leg. Coll. 1, 6, 3: poenae modus ex mente facientis statui potest,

    ib. 13, 3, 2:

    in mente est mihi dormire,

    I have a mind to, Petr. 21.—
    D.
    Spirit, boldness, courage: addere mentem, to give courage to, Hor Ep. 2, 2, 36:

    demittunt mentes,

    lose courage, Verg. A. 12, 609 (cf. animus).—
    E.
    Personified: Mens, the goddess of thought, whose festival was held on the eighth of June, Cic. Leg. 2, 8, 19:

    Menti aedem T. Octacilius praetor vovit,

    Liv. 22, 10; cf. Ov. F. 6, 241.

    Lewis & Short latin dictionary > Mens

  • 102 mens

    mens, mentis ( nom. sing. mentis: terra corpus est, at mentis ignis est, Enn. ap. Prisc. p. 764 P.; so too, istic est de sole sumptus; isque totus mentis est, Enn. ap. Varr. L. L. 5, § 59 Müll.; cf. Enn. p. 168, v. 6 and 7 Vahl.), f. [from the root men, whence memini, q. v., and comminiscor], the mind, disposition; the heart, soul (class.).
    I.
    In gen.: fusi sine mente ac sine sensu ullo jaceant, Enn. ap. Non. 312, 26 (Ann. v. 134 Vahl.):

    nubilam mentem Animi habeo,

    Plaut. Cist. 2, 1, 6:

    mens animi,

    Cat. 65, 4:

    mens animi vigilat,

    Lucr. 4, 758:

    mala mens, malus animus,

    bad disposition, bad heart, Ter. And. 1, 1, 137:

    hominum erga se mentes,

    feelings, sentiments, Suet. Calig. 60:

    mens mollis ad calamitates perferendas,

    Caes. B. G. 3, 19:

    humanae mentis vitium... saeva cupido,

    Juv. 14, 175.—
    II.
    In partic.
    A.
    The conscience:

    cum vero jurato sententia dicenda est, meminerit, deum se adhibere testem, id est ut ego arbitror, mentem suam,

    Cic. Off. 3, 10, 44:

    auditor, cui frigida mens est crimi nibus,

    Juv. 1, 166:

    quos diri conscia fact, Mens habet attonitos et surdo verbere caedit,

    id. 13, 194.—
    B.
    The intellectual faculties, the mind, understanding, intellect, reason, judgment, discernment, consideration, reflection, etc.: mens, cui regnum totius animi ( soul) a naturā tributum est, Cic. Tusc. 3, 5, 11:

    animus ita est constitutus, ut habeat praestantiam mentis,

    id. Fin. 5, 12, 34:

    deorum mente atque ratione omnem mundum administrari et regi,

    id. N. D. 1, 2, 4:

    mente complecti aliquid,

    to comprehend, understand, id. Tusc. 1, 16, 37:

    sanum mentis esse,

    to be of sound mind, Plaut. Trin. 2, 4, 53:

    mens sana in corpore sano, Juv 10, 356: mentis suae esse,

    to be in one's right mind, in one's senses, Cic. Pis. 21, 50; so,

    mentis compotem esse,

    id. ib. 20, 48: captus mente, out of his senses, beside himself, mad (cf. menceps), id. Ac. 2, 17, 53; Paul. Sent. 3, 4, a, 11:

    mentem amittere,

    to lose one's mind, Cic. Har. Resp. 15. 31:

    mentis inops,

    Ov. H. 15, 139:

    huic ex tempore dicenti effluit mens,

    his recollection vanished, Cic. Brut. 61, 218:

    quis est tam vecors, qui ea, quae tanta mente fiunt, casu putet posse fieri?

    id. Har. Resp. 9, 19:

    vobis dent mentem oportet (di), ut prohibeatis, sicut mihi dederunt, ut, etc.,

    Liv. 6, 18:

    quid tibi istuc in mentem venit?

    what comes into your mind? what are you thinking of? Plaut. Am. 2, 2, 34:

    modo hercle in mentem venit,

    id. As. 3, 2, 42:

    venit hoc mihi in mentem, te, etc.,

    id. Aul. 2, 2, 49:

    venit in mentem, ut, etc.,

    id. Curc. 4, 4, 2.—With inf., Plaut. Bacch. 4, 7, 31.—With nom.:

    miserae ubi venit in mentem mortis metus,

    Plaut. Rud. 3, 3, 23:

    servi venere in mentem calliditates,

    Ter. Heaut. 5, 1, 13:

    quotiescumque patria in mentem veniret,

    Liv. 5, 54, 3; 8, 5, 10; Quint. 12, 9, 13; cf.:

    numquam ea res tibi tam belle in mentem venire potuisset,

    Cic. Att. 12, 37, 2; id. Har. Resp. 26, 55.—With gen. (so mostly in Cic.):

    non minus saepe ei venit in mentem potestatis, quam aequitatis tuae,

    he bethought himself of, Cic. Quint. 2, 6:

    tibi tuarum virtutum veniat in mentem,

    id. de Or 2, 61, 249:

    venit mihi Platonis in mentem,

    id. Fin. 5, 1, 2:

    solet mihi in mentem venire illius temporis,

    id. Fam. 7, 3, 1.—
    C.
    Mind, thought, plan, purpose, intention, design. quā facere id possis, nostram nunc accipe mentem, Verg. A. 1, 676: ut nemini dubium esse debeat, quin reliquo tempore eādem mente sim futurus, [p. 1133] Nep. Hann. 2, 5:

    Dolabella classem eā mente comparavit, ut,

    Cic. Fam. 12, 14, 1:

    mentes deorum scrutari in fibris,

    Ov. M. 15, 136:

    ferro percussit, sed non occidendi mente, Mos. et Rom. Leg. Coll. 1, 6, 3: poenae modus ex mente facientis statui potest,

    ib. 13, 3, 2:

    in mente est mihi dormire,

    I have a mind to, Petr. 21.—
    D.
    Spirit, boldness, courage: addere mentem, to give courage to, Hor Ep. 2, 2, 36:

    demittunt mentes,

    lose courage, Verg. A. 12, 609 (cf. animus).—
    E.
    Personified: Mens, the goddess of thought, whose festival was held on the eighth of June, Cic. Leg. 2, 8, 19:

    Menti aedem T. Octacilius praetor vovit,

    Liv. 22, 10; cf. Ov. F. 6, 241.

    Lewis & Short latin dictionary > mens

  • 103 nunc

    nunc, adv. [Sanscr. nu, nūnam, now; Gr. nu, nun; cf. Lat. num, with demonstr. -ce], now, at present, at this time (prop of that which is present to the speaker or writer).
    A.
    In gen.
    1.
    Contrasted with past time (opp. tum, tunc, antea, quondam, aliquando, olim, etc.):

    longe aliam, inquam, praebes nunc atque olim,

    Plaut. As. 1, 3, 53; Ter. Heaut. 2, 1, 4:

    alium esse censes nunc me atque olim,

    id. And. 3, 3, 13:

    omnia, quae sunt conclusa nunc artibus, dispersa quondam fuerunt,

    Cic. de Or 1, 42, 187:

    sed tu illum animum nunc adhibe, quaeso, quo me tum esse oportere censebas,

    id. Fam. 6, 1, 16; Ter. Ad. 1, 2, 24; Verg. A. 6, 776: sed erat tunc excusatio oppressis;

    nunc nulla est,

    Cic. Phil. 7, 5, 14; Liv. 4, 34, 6; 4, 25, 13:

    arx minus aliquanto nunc munita quam antea,

    Cic. Div. in Caecil. 5, 13: nunc si videtur, hoc;

    illud alias,

    id. Tusc. 1, 11, 23; Liv. 29, 18, 18; Suet. Tib. 29:

    aut nunc... aut aliquando,

    Cic. Mil. 25, 67:

    ante hoc tempus numquam... sed nunc,

    id. Ac. 1, 1, 3.—
    2.
    Contrasted with future time (opp. postea, mox, olim, etc.):

    Cluentio nisi nunc satisfecero, postea satisfaciendi potestas non erit,

    Cic. Clu. 4, 10; Liv. 39, 19, 6:

    deos nunc testes esse, mox fore ultores,

    id. 3, 2, 4; 3, 25, 8:

    qui olim nominabitur, nunc intellegitur,

    Quint. 10, 1, 104; Verg. A. 4, 627; cf. Liv. 40, 15, 4.—
    3.
    Absol. of present time, without suggestion of contrast, = hodie, nostro tempore:

    nunc tibi pater hic est,

    Plaut. Capt. 5, 4, 21:

    Marcellus, qui nunc aedilis curulis est,

    Cic. de Or. 1, 13, 57.— With the interrog. ne, in the form nun-cine (for num-ce-ne;

    ante-class.): hem, nuncin demum?

    Ter. And. 4, 1, 59.—
    B.
    Strengthened by demum, denique, primum (v. h. vv.):

    nunc demum intellego,

    Plaut. Mil. 2, 6, 62; Ter. Heaut. 2, 3, 12:

    nunc demum rescribo his litteris,

    Cic. Att. 16, 3, 1:

    tantum accessit, ut mihi nunc denique amare videar, antea dilexisse,

    id. ib. 14, 17, A, 5; id. Fam. 9, 14, 11; Ov. A. A. 3, 121:

    nunc, quam rem oratum huc veni, primum proloquar,

    Plaut. Am. prol. 50; 2, 2, 63; 2, 2, 52:

    nunc primum hoc aures tuae crimen accipiunt?

    Cic. Verr. 2, 2, 8, § 24; 2, 2, 60, § 147:

    hoc quoque propter tuos ternos denarios nunc primum postulatur,

    id. ib. 2, 3, 25, § 63.—
    C.
    In special phrases.
    1.
    Ut nunc est, as things now are, in the present state of affairs, as matters stand: constitui, ut nunc est, cum exercitu proficisci, Poll. ap. Cic. Fam. 9, 31, 17:

    quae (causae) si manebunt... et, ut nunc est, mansurae videntur,

    Cic. Att. 12, 29, 1:

    suaviter, ut nunc est, inquam,

    Hor. S. 1, 9, 5.—
    2.
    Qui nunc sunt, the men of this time, those now living, the present age:

    judiciis, qui nunc sunt. hominum,

    Cic. ad Q. Fr. 1, 1, 15, § 43; Plin. 22, 25, 71, § 147; cf.:

    tace stulta: non tu nunc hominum mores vides?

    of the men of this day, Plaut. Pers. 3, 1, 57.—
    3.
    Nunc ipsum, just now, at this very time:

    quin nunc ipsum non dubitabo rem tantam abicere si id erit rectius,

    Cic. Att. 7, 3, 2; 8, 9, 2; 12, 40, 2:

    nunc tamen ipsum,

    id. ib. 12, 16, 11.—Nunc repeated with emphasis:

    nunc, nunc o liceat crudelem abrumpere vitam,

    Verg. A. 8, 579 (al. nunc o nunc);

    5, 189: nunc, nunc adeste, nunc in hostiles domos Iram vertite,

    Hor. Epod. 5, 53.—
    II.
    Transf.
    A.
    Of past or future time, conceived as present, now, at that time.
    1.
    Of past time:

    id adeo nos nunc factum invenimus,

    Plaut. Most. 2, 2, 46: item Menandri Phasma nunc nuper dedit (Gr. nun arti), Ter. Eun. prol. 9:

    nunc in causā refrixit,

    Cic. Planc. 23, 55:

    quos ego campos antea nitidissimos vidissem, hos ita vastatos nunc videbam, ut, etc.,

    id. Verr. 2, 3, 18, § 47:

    nunc reus erat apud Crassum,

    id. Att. 2, 24, 4:

    cum eum antea tui similem in dicendo viderim, tum vero nunc... multo videbam similiorem,

    id. Brut. 71, 250:

    incerto nunc etiam exitu victoriae signa intulerunt,

    Caes. B. G. 7, 62, 6; 6, 40, 6: nunc Saliaribus Ornare pul vinar deorum Tempus erat dapibus, Hor C. 1, 37, 2.—Esp. in orat. obliq., where the nunc of direct narration is retained: dixit, nunc demum se voti esse damnatum, Nep Timol. 5, 3; Liv. 3, 19, 8; 3, 40, 10; 8, 33, 18; 8, 34, 3;

    42, 52, 8: nec nunc adulteria objecturum ait,

    Tac. A. 11, 30; cf. Nipperd. ad Tac. A. 14, 35; Krebs, Antibarb. p. 774. —
    2.
    Of future time (rare):

    quis nunc te adibit? Cui videberis bella? Quem nunc amabis?

    Cat. 8, 16 sq.; Just. 8, 2, 10.—
    B.
    Of the state of affairs, the condition of the argument, etc., now, under these circumstances, in view of this.
    1.
    In gen.:

    nunc quoniam hominem generavit et ornavit deus, perspicuum sit, etc.,

    Cic. Leg. 1, 9, 27; Prop. 4, 9, 73:

    vera igitur illa sunt nunc omnia,

    Cic. Ac. 2, 33, 106:

    non ego nunc vereor, ne sis mihi vilior istis,

    Prop. 1, 2, 25; Ov. F. 1, 333:

    nunc itaque et versus et cetera ludicra pono,

    Hor. Ep. 1, 1, 10:

    quid nunc?

    Plaut. As. 3, 3, 71; id. Aul. 2, 3, 77.—
    2.
    Introducing a fact or conclusion opposed to a previous supposition or thought:

    etiamsi ad vos esset singulos aliquid ex hoc agro perventurum, tamen honestius eum vos universi quam singuli possideretis. Nunc vero cum ad nos nihil pertineat, etc.,

    Cic. Agr. 2, 31, 85; id. Tusc. 3, 1, 2; id. Cat. 2, 7, 16; id. Font. 11, 24: si ecastor nunc habeas quod des, alia verba perhibeas;

    nunc quia nihil habes, maledictis te eam ductare postulas,

    Plaut. As. 1, 3, 36; id. Bacch. 3, 3, 8; Quint. 8, 6, 48; 10, 5, 7; Liv. 21, 40, 3:

    quodsi Mazaeus supervenisset, ingens clades accipi potuit: nunc, dum ille segnis in eo tumulo sedet, etc.,

    Curt. 4, 12, 15.—
    C.
    Nunc... nunc, now... now; at one time, at another; sometimes... sometimes:

    tribuni plebis nunc fraudem, nunc neglegentiam consulum accusabant,

    Liv. 4, 2:

    nunc hac parte, nunc illā,

    id. 34, 13:

    ut nunc in liminibus starent, nunc errabundi domos suas pervagarentur,

    id. 1, 29:

    nunc hos, nunc illos aditus omnemque pererrat Arte locum,

    Verg. A. 5, 441; 5, 189:

    nunc huc, nunc illuc curro,

    Ov. H. 10, 19.—Also thrice repeated:

    nunc ad prima signa, nunc in medium, nunc in ultimo agmine aderat,

    Curt. 7, 3, 17; Just. 4, 1, 4;

    and even five times,

    Sen. Dial. 5 (Ira), 3, 6.—The first nunc is sometimes poetically omitted: pariterque sinistros, Nunc dextros solvere sinus, Verg. A. [p. 1228] 5, 830.—
    b.
    Nunc... mox, Vell. 2, 63.—
    c.
    Nunc... postremo, Liv. 3, 49.—
    d.
    Nunc... modo, Liv. 8, 32; Ov. M. 13, 922.—
    D.
    In forming a climax, but now, Plaut. Bacch. 3, 3, 8:

    quae quidem multo plura evenirent, si ad quietem integri iremus: nunc onusti cibo et vino perturbata et confusa cernimus,

    Cic. Div. 1, 29, 60:

    si haec non ad cives Romanos, si non ad homines, verum ad bestias conqueri vellem, tamen tantā rerum atrocitate commoverentur. Nunc vero cum loquar apud senatores populi Romani, etc.,

    id. Verr. 2, 5, 67, § 171:

    si... nunc (vero),

    id. Font. 11, 25; id. Cat. 2, 7, 14; id. Fam. 15, 13, 3: cum aliquid videbatur caveri posse, tum id neglegi dolebam;

    nunc vero, eversis omnibus rebus, etc.,

    id. ib. 6, 21, 1: cum... nunc vero, Brut. ap. Cic. Fam. 11, 19, 1.—
    E.
    In a transition, to introduce a new subject, in that case, now, then: abi nunc, populi fidem implora, Auct. ap. Cic. Fam. 10, 32, 3; Sen. Ben. 5, 12, 3 sq.; 6, 35, 5; Plaut. Stich. 1, 3, 17; cf. Sall. J. 14, 17; for nunciam, v. jam, I. A. 1. b.

    Lewis & Short latin dictionary > nunc

  • 104 quidem

    quĭdem, adv.
    I.
    Indeed:

    sibi quidem persuaderi, eum, etc.,

    Caes. B. C. 1, 40:

    tantum doleo, ac mirifice quidem,

    Cic. Att. 2, 19, 1:

    in his locis post solstitium Canicula oritur, et quidem aliquot diebus,

    id. Div. 2, 44, 93.—
    B.
    Esp.
    1.
    In a confirmation or extension of what precedes, too, also:

    et poscit quidem,

    Ter. Heaut. 3, 3, 45:

    pergam, quo coepi hoc iter, Et quidem ego,

    id. Hec. 1, 2, 120:

    quod quidem perillustre fuit,

    Nep. Att. 12, 3.—
    2.
    In a qualification or opposing thought, but, however, yet:

    utebatur hominibus improbis multis, et quidem optimis se viris deditum esse simulabat,

    Cic. Cael. 5, 12:

    re quidem verā,

    but in fact, Nep. Con. 2, 2; id. Hann. 2, 6.—
    C.
    In the phrases,
    1.
    Ne... quidem, not even:

    ne obsidibus quidem datis pacem redimere potuisse,

    Caes. B. G. 1, 37 (v. ne).—
    2.
    Nec (neque)... quidem, and not indeed, and that not (very rare, and never ac or et ne quidem; v. Madv. ad Cic. Fin. Exc. 111, p. 809 sqq.; Rib. Lat. Part. p. 46 sqq.): his litteris animum tuum confirmandum puto;

    nec iis quidem verbis, quibus... sed ut, etc.,

    Cic. Fam. 6, 6, 2:

    nec ejus quidem rei finem video,

    id. ib. 12, 1, 1:

    nec nunc quidem viris desidero adulescentis,

    id. Sen. 9, 27; Quint. 9, 3, 55. —
    II.
    At least, certainly, in truth, forsooth:

    unum quidem hercle certum promitto tibi,

    Plaut. Stich. 3, 2, 26:

    non video causam, cur ita sit, hoc quidem tempore,

    Cic. Att. 9, 2, 2:

    ex me quidem nihil audire potuisses,

    id. N. D. 1, 21, 57:

    nunc quidem profecto Romae es,

    id. Att. 6, 5, 1:

    volui id quidem efficere certe,

    id. Brut. 3, 13:

    quidem certe,

    Plaut. Am. 1, 1, 261; Caes. B. G. 7, 50, 4 al.— In expressing the utmost indignation, indeed, truly:

    nam istaec quidem contumelia est,

    for that is an affront indeed, Ter. Heaut. 3, 3, 5; Caes. ap. Suet. Caes. 82.—
    III.
    In introducing an example, for instance, for example:

    Dicaearchus quidem et Aristoxenus nullum omnino animum esse dixerunt,

    Cic. Tusc. 1, 22, 51; 1, 33, 80; Nep. Att. 11, 4; 14, 1

    Lewis & Short latin dictionary > quidem

  • 105 vērus

        vērus adj. with comp. and sup.    [1 VEL-], true, real, actual, genuine: internosci omnia simulata a veris: vera an falsa, T.: verus ac germanus Metellus: gloria: causa verissima: amicus, H.: id si ita est, ut... sin autem illa veriora, ut, etc.: si verum est, quod nemo dubitat, ut populus R. superarit, etc., a fact, N.—Right, proper, fitting, suitable, reasonable, just: ah, Idnest verum? T.: quod est rectum, verum quoque est: lex: nil Grosphus nisi verum orabit et aequum, H.: neque verum esse, qui suos fines tueri non potuerint, alienos occupare, Cs.: verum est, (agrum) habere eos, etc., L.: me verius unum Pro vobis foedus luere, V.: praeclarum illud est, et, si quaeris, rectum quoque et verum, ut, etc., right and just.—Truthful, true, veracious: Sum verus? T: Apollinis os, O.: verissimus et sapientissimus iudex, most upright.
    * * *
    vera -um, verior -or -us, verissimus -a -um ADJ
    true, real, genuine, actual; properly named; well founded; right, fair, proper

    Latin-English dictionary > vērus

  • 106 quoniam

    quŏn-ĭam, adv. [quom = cum, and jam], since now, since then, since, seeing that, because, whereas (quoniam gives a ground or reason, quod and quia give the determining cause or reason).
    I.
    With indic., stating a fact: quoniam significat non solum id quod quia, sed etiam id quod postquam, hac scilicet de causā, quod Graeci epei, utriusque significationem obtinet, Fest. p. 261 Müll.:

    quoniam ambo nos delusistis,

    Plaut. As. 3, 3, 121; id. Aul. prol. 9:

    quoniam quidem circumventus inimicis praeceps agor,

    Sall. C 31, 9; id. J. 85, 44; 31, 21:

    quoniam ad hunc locum perventum est,

    Caes. B. G. 6, 11; 7, 50:

    quam me stultitiam (quoniam non est genus unum) Insanire putas?

    Hor. S. 2, 3, 301:

    quoniam ita tu vis,

    Cic. Planc. 33, 82:

    quapropter, quoniam res in id discrimen adducta est,

    id. Phil. 3, 11, 29; Verg. E. 2, 55.—
    II.
    With subj. (introducing a reason conceived by the mind, or given by another person):

    quoniam civitati consulere non possent,

    Caes. B. G. 5, 3; 1, 35; 6, 1:

    quoniam magna sequatur ubertas,

    Plin. 11, 14, 14, § 34; so Nep. Milt. 7, 5; id. Eum. 9, 6:

    quoniam tam propinqua sint castra,

    id. ib. 6, 40; 7, 72; Caes. B. C. 1, 72.—
    III.
    Introducing an obj.-clause (post-class.), that:

    videtis quoniam et vos hoc facere videtis,

    Cypr. Ep. 8, 3; Tert. Idol. 22:

    non advertit, quoniam, etc.,

    Cael. Aur. Tard. 3, 8, 100; 2, 8, 53:

    negat quoniam Jesus non est Christus,

    Vulg. 1 Joan. 2, 22; cf. v. 19; id. 1 Cor. 6, 15.

    Lewis & Short latin dictionary > quoniam

  • 107 sicut

    sīc-ut and (far less. freq. but class.) sīc-ŭti, adv., so as, just as, as.
    I.
    Lit.
    A.
    With a separate clause.
    (α).
    Form sicut:

    sicut dixi, faciam,

    Plaut. Trin. 3, 2, 59:

    clanculum, sicut praecepi,

    id. ib. 3, 3, 76:

    nempe sicut dicis (shortly after: ita ut dicis),

    id. Aul. 2, 4, 15; so,

    sicut dicis,

    id. Bacch. 4, 4, 67; id. Men. prol. 74:

    hae sunt, sicut praedico,

    id. Most. 3, 2, 84; cf. id. Bacch. 3, 6, 20:

    stultitia magna est, Hominem amatorem ad forum procedere, etc.... sicut ego feci stultus,

    id. Cas. 3, 3, 4:

    si ille huc redibit, sicut confido affore,

    id. Capt. 3, 5, 38:

    sic ut tu huic potes,

    id. ib. 5, 1, 16:

    primum Montem Sacrum, sicut erat in simili causā antea factum, deinde Aventinum (occupasse),

    Cic. Rep. 2, 37, 63; 6, 18, 19:

    sicut ait Ennius,

    id. ib. 1, 41, 64; cf.:

    sicut sapiens poëta dixit,

    id. Par. 5, 1, 34:

    ut se quoque, sicut socios, dignos existimetis,

    id. Imp. Pomp. 5, 13:

    valeant preces apud te meae, sicut pro te hodie valuerunt,

    Liv. 23, 8:

    consules turpissimi, sicut hi recentes rerum exitus declararunt,

    Cic. Planc. 35, 86:

    sicut summarum summa est aeterna,

    Lucr. 5, 361:

    sicut Cicero dicit,

    Quint. 9, 3, 83:

    sicut ostendimus,

    id. 11, 3, 174 al. —
    (β).
    Form sicuti:

    sicuti dixi prius,

    Plaut. Rud. 4, 4, 67:

    habuit ille, sicuti meminisse vos arbitror, permulta signa,

    Cic. Cael. 5, 12:

    sicuti me quoque erroris mei paenitet,

    id. ib. 6, 14:

    urbem Romam, sicuti ego accepi, condidere atque habuere initio Trojani,

    Sall. C. 6, 1:

    sicuti dignum erat,

    Quint. 11, 3, 148.—
    b.
    Corresp. to ita, itidem, sic.
    (α).
    Form sicut:

    sicut tuom vis gnatum tuae Superesse vitae, Ita te obtestor, etc.,

    Plaut. As. 1, 1, 1: sicut verbis nuncupavi, ita pro republicā Quiritium... legiones mecum Dis Manibus devoveo, an old formula in Liv. 8, 9:

    sicut coronatus laureā coronā oraculum adisset, ita, etc.,

    id. 23, 11; 21, 13; Quint. 1, 2, 26; 9, 1, 8; 9, 3, 100;

    10, 1, 1: sicut medico diligenti natura corporis cognoscenda est, sic equidem, etc.,

    Cic. de Or. 2, 44, 186:

    sicut magno accidit casu, ut, etc.... sic magnae fuit fortunae, etc.,

    Caes. B. G. 6, 30:

    sicuti merci pretium statuit... Itidem divos dispertisse vitam humanam aequom fuit,

    Plaut. Mil. 3, 1, 131.—
    (β).
    Form sicuti:

    sicuti... ita,

    Caes. B. C. 3, 15; cf. infra, B. b.—
    B.
    Without a separate verb (so most freq.).
    (α).
    Form sicut:

    sicut fortunatorum memorant insulas (is est ager),

    Plaut. Trin. 2, 4, 148:

    sicut familiae,

    id. Men. prol. 74; id. Cas. 2, 6, 46: te esse sapientem, nec sicut vulgus, sed ut eruditi solent appellare sapientem, Cic. Lael. 2, 6:

    Graeciae, sicut apud nos, delubra magnifica,

    id. Rep. 3, 9, 14:

    non debent esse amicitiarum sicut aliarum rerum satietates,

    id. Lael. 19, 67:

    ut tuo judicio uteretur, sicut in rebus omnibus,

    id. Ep. ad Brut. 1, 5, 3; id. Tusc. 1, 17, 40:

    provinciam suam hanc esse Galliam, sicut illam nostram,

    Caes. B. G. 1, 44; 6, 19:

    nihil me, sicut antea, juvat Scribere versiculos,

    Hor. Epod. 11, 1 et saep.:

    hunc, sicut omni vitā, tum petentem premebat nobilitas,

    Liv. 39, 41; 34, 9, 10:

    nec sicut vulnere sanguis,

    Luc. 3, 638 Drak. N. cr.
    (β).
    Form sicuti:

    me amicissime cottidie magis Caesar amplectitur: familiares quidem ejus, sicuti neminem,

    Cic. Fam. 6, 6, 13: sicuti te, Lucil. ap. Non. p. 174, 33.—
    b.
    Corresp. to ita, item, sic, etc. (cf. supra, A. b.):

    praecipuum lumen sicut eloquentiae, ita praeceptis quoque ejus, dedit M. Tullius,

    Quint. 3, 1, 20; so id. 8, prooem. § 29; 9, 1, 18;

    10, 1, 14: sicut in foro non bonos oratores, item in theatro actores malos perpeti,

    Cic. de Or. 1, 26, 118:

    illi, sicut Campani Capuam, sic Rhegium habituri perpetuam sedem erant,

    Liv. 28, 28:

    sicut in vitā, in causis quoque,

    Quint. 12, 1, 13; cf. Liv. 9, 17 Drak. N. cr.
    II.
    In partic.
    A.
    With an accessory idea of cause, inasmuch as, since (perh. only in the two foll. passages):

    nunc occasio'st faciundi, prius quam in urbem advenerit, sicut cras hic aderit, hodie non venerit,

    Plaut. Ep. 2, 2, 87:

    quo lubet, sicut soror Ejus huc gemina advenit Ephesum,

    id. Mil. 4, 1, 28 Brix ad loc.; cf. id. Pers. 1, 3, 57.—
    B.
    Pregn.: sicut est, erat, etc., in confirmation of a former proposition, as indeed it is ( was), as it really is ( was), as is ( was) the fact (class.;

    a favorite expression with Cic.): sint nobis isti, qui de ratione vivendi disserunt, magni homines, ut sunt,

    Cic. Rep. 3, 3, 4:

    huc accedit, quod, quamvis ille felix sit, sicut est, tamen, etc.,

    id. Rosc. Am. 8, 22:

    sit ista res magna, sicut est,

    id. Leg. 1, 5, 17; Liv. 7, 35:

    sit licet, sicut est, ab omni ambitione longe remotus,

    Plin. Ep. 5, 15, 2:

    illa, quamvis ridicula essent, sicut erant, mihi tamen risum non moverunt,

    Cic. Fam. 7, 32, 3:

    secundam eam Paulus, sicut erat, victoriam ratus,

    Liv. 45, 7:

    poteratque viri vox illa videri, sicuti erat,

    Ov. M. 12, 205:

    quamvis scelerati illi fuissent, sicuti fuerunt, pestiferi cives tamen, etc.,

    Cic. de Or. 1, 53, 230.—Less freq. with other verbs:

    quamvis enim multis locis dicat Epicurus, sicut dicit, satis fortiter de dolore, tamen, etc.,

    Cic. Off. 3, 33, 117 Beier:

    quamquam in consuetudine cottidianā perspexisses, sicuti perspicies,

    id. Fam. 3, 10, 2:

    quod fore, sicut accidit, videbat,

    Caes. B. G. 5, 58:

    terrendi magis hostes erant quam fallendi, sicut territi sunt,

    Liv. 25, 24.— Strengthened by re verā:

    apud nos, re verā sicut sunt, mercenarii scribae existimantur,

    Nep. Eum. 1, 5.—
    C.
    For introducing a term of comparison, as it were, like, as, as if, = tamquam (class.):

    ut sese splendore animi et vitae suae sicut speculum praebeat civibus,

    Cic. Rep. 2, 42, 69:

    qui, sicut unus paterfamilias, loquor,

    id. Inv. 2, 5, 19:

    quod me sicut alterum parentem et observat et diligit,

    id. Fam. 5, 8, 4:

    (natura) rationem in capite sicut in arce posuit,

    id. Tusc. 1, 10, 20; id. de Or. 1, 29, 132:

    ex his duabus diversis sicuti familiis unum quoddam est conflatum genus,

    id. Inv. 2, 3, 8:

    ab ejus (cornus) summo, sicut palmae, rami quam late diffunduntur,

    Caes. B. G. 6, 26 fin.:

    multi mortales vitam sicut peregrinantes transegere,

    Sall. C. 2, 8; 31, 5; 38, 3; id. J. 60, 4; Liv. 7, 11.—
    D.
    For introducing an example, as, as for instance, etc. (class.):

    quibus in causis omnibus, sicut in ipsā M.' Curii... fuit summa de jure dissensio,

    Cic. de Or. 1, 56, 238; Nep. Dat. 9:

    omnibus periculis, sicut cum Spartam oppugnavit,

    id. Pel. 4: sicuti cum, Lucil. ap. Non. p. 154, 27: sicuti si, Enn. ap. Gell. 3, 14, 5 (Ann. v. 344 Vahl.); Quint. 9, 3, 89; so id. 9, 3, 16; 9, 3, 91; 7, 2, 17; 8, 3, 51; Suet. Aug. 56; 85 al.—
    E.
    Sicut eram, erat, etc., like the Gr. hôs eichon, to denote an unchanged condition of the subject in a new state of action, just as I ( he, etc.) was ( poet. and in post-Aug. prose):

    sicut eram, fugio sine vestibus,

    Ov. M. 5, 601; 6, 657:

    sicut erat, rectos defert in Tartara currus,

    Stat. Th. 7, 820; so, sicut erat, id. ib. 3, 680; 4, 803; 10, 37; Luc. 2, 365:

    ille, sicut nudatus erat, pervenit ad Graecos,

    Curt. 9, 7, 10; 10, 4, 2:

    sicut erat togatus,

    Suet. Claud. 34; Just. 14, 4, 1; 26, 2, 4 al.:

    sicut erant,

    Ov. M. 3, 178; Suet. Calig. 45; id. Oth. 8:

    sicut erit,

    Tib. 3, 1, 18.—Less freq. with another verb:

    sicut curru eminebat, oculos circumferens,

    Curt. 4, 14, 9:

    praecipitatum in flumen, sicut vestitus advenerat,

    Suet. Claud. 9.—Form sicuti:

    sicuti erat, cruentā veste, in castra pervenit,

    Curt. 8, 3, 10 —
    F.
    A few times in Sallust with an accessory hypothetical signif., as if, just as if, = quasi:

    alii sicuti populi jura defenderent, pars, etc.,

    Sall. C. 38, 3:

    sicuti jurgio lacessitus foret, in Senatum venit,

    id. ib. 31, 5:

    sicuti audiri a suis aut cerni possent, etc.,

    id. J. 60, 4:

    sicuti salutatum introire ad Ciceronem,

    id. C. 28, 1.—
    G.
    Of time, as soon as, after (very rare):

    sicut adulescit, terram inde colligimus,

    Pall. Apr. 2, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > sicut

  • 108 certum

        certum ī, n, and
    * * *
    that which is fixed/regular/definite/specified/certain/fact/reliable/settled

    Latin-English dictionary > certum

  • 109 dēmum

        dēmum adv.    [de with sup. ending], at length, at last, not till then, just, precisely, only: is demum est iustus triumphus: is demum mihi vivere videtur, qui, etc., no one but him, S.: exsilium quantum demum a perpetuā peregrinatione differt?: sciscitando eo demum pervenit, ut, etc., L.: placidā ibi demum morte quievit, V.—With nunc, now, now at length, at last, not till now: nunc demum intellego: nunc demum rescribo iis litteris, quas, etc.—With tum, then at length, then indeed, not till then: tum demum illa omnia victa videbantur, cum, etc.: tum demum inpulsi Latini, L.: Tum demum stagna revisunt, V.: quod si convenerit, tum demum decebit, etc.—With modo, only now, not till now: modone id demum sensti? Do you just begin to see? T.—With ibi, just there: Ibi demum ita aegre tulit, etc., T.—With sic, so at last, thus finally: Sic demum socios consumptā nocte reviso, V.—With abl. of time, just, not till, at last: decimo demum pugnavimus anno, O.: quartā vix demum exponimur horā, H.: his demum exactis, V.—In assurance, in fact, in very truth, assuredly, certainly, indeed: ea demum firma amicitia est, S.: ea sunt enim demum non ferenda in mendacio, quae, etc.
    * * *
    at last, finally; at length, in the end, eventually; other possibilities being dismissed; only/alone, and no other/nowhere else

    Latin-English dictionary > dēmum

  • 110 iūrō

        iūrō āvī, ātus, āre    [2 ius], to swear, take an oath: si aram tenens iuraret: ex animi tui sententiā, without reservation: Boeotum in crasso iurares aëre natum, H.: falsum, swear falsely: vere: testari deos per quos iuravisset, S.: per Iovem, by Jupiter: aedilis, qui pro se iuraret, in his stead, L.: idem omnis exercitus in se quisque iurat, i. e. each soldier individually, L.: Numquam ducturum uxorem, T.: se eum non deserturum, Cs.: verissimum ius iurandum.—With in and acc, to swear to observe, swear allegiance, vow obedience, adopt under oath: in legem: in leges, L.: in haec verba iurat ipse, takes this form of oath, Cs.: cur in certa verba iurent: in haec verba iures postulo, in this form of words, L.: in verba magistri, echo the sentiments, H.—To swear by, attest, call to witness: Terram, Mare, Sidera, V.: Iovem lapidem: quaevis tibi numina, O.: Samothracum aras, Iu.: Iurandae tuum per nomen arae, H.: dis iuranda palus, the Styx, by which the gods swear, O.—To swear to, attest by an oath: morbum, to the fact of sickness: id (nomen) iurare in litem, swear to a debt.—With person. obj., to swear, bind by an oath, cause to swear (only perf pass.): iudici demonstrandum est, quid iuratus sit: lex, in quam iurati sitis: iuratus se eum interempturum, L.— To conspire: In me, O.: in facinus, O.—In the phrase: iurare calumniam, to swear that an accusation is not malicious, L.

    Latin-English dictionary > iūrō

  • 111 quippe

        quippe adv. and conj.    [2 qui+-pe].    I. As adv., of course, as you see, obviously, as one might expect, naturally, by all means: leve nomen habet utraque res; quippe; leve enim est hoc, risum movere: ergo ad cenam si quis vocat, condemnetur. Quippe, inquit, etc.—Usu. followed by a causal particle: quod flagitabam... quippe cum bellum geri iam viderem: raro tantis animis concurrerunt classes, quippe cum pugnarent, etc., L. —With a relat. introducing an obvious explanation or reason: multa questus est Caesar, quippe qui vidisset, etc., as he would of course, after seeing, etc.: plurimum terroris tulit, quippe quibus aegre occursum est, etc., L.: solis candor inlustrior est... quippe qui tam late conluceat: convivia non inibat; quippe qui ne in oppidum quidem veniret. —With an explanatory appositive: sol Democrito magnus videtur, quippe homini erudito, i. e. as of course it must to an intelligent man: quidam contra miseriti Periturae quippe, Ph.—In irony, certainly, indeed, forsooth: Quippe vetor fatis, I, forsooth, am forbidden by the fates! V.: movet me quippe lumen curiae.—    II. As conj., introducing an obvious explanation or reason, since, for, for in fact: quippe benignus erat, for he was, you see, etc., H.: Quippe color nivis est, O.: quippe homo iam grandior ruri Se continebat, T.: neque provinciam invitus dederat; quippe foedum hominem a re p. procul esse volebat, S.: ego laudo... quippe qui saepe id remedium aegritudinumst, since somehow (see 2 qui), T.: Quippe etiam festis quaedam exercere diebus, Fas et iura sinunt, eince even, etc., V.
    * * *
    of course; as you see; obviously; naturally; by all means

    Latin-English dictionary > quippe

  • 112 scīlicet

        scīlicet adv.    [for scīre licet].—With acc. and inf, you may know, you may be sure, it is certain, it is obvious (old): scilicet Facturum me esse, T.: ubi illa formido decessit, scilicet lascivia atque superbia incessere, S.—As a particle of assurance, it is certain, it is obvious, of course, plainly, naturally, obviously, certainly: scilicet hoc Pansa aut non videt aut negliget: a te litteras exspectabam: nondum scilicet, not yet to be sure: quid ad haec Naevius? ridet scilicet nostram amentiam, qui, etc.: senectus semper agens aliquid: tale scilicet, quale, etc., such, naturally: unda scilicet omnibus Enaviganda, alas! H.: Brutus terram osculo contigit, scilicet, quod, etc., evidently because, L.: nota scilicet illa res, cum, etc., the fact is surely well known, etc.—In concession, of course, no doubt, I admit, certainly (usu. followed by sed or tamen): cognoscat (orator) memoriae veteris ordinem, maxime scilicet nostrae civitatis, sed etiam, etc.: tuli scilicet moleste, ut debui, sed tamen constitui ad te venire.—As an answer, of course, certainly, T.: Pa. fratris igitur Thaïs totast? Ch. scilicet, T. —In irony, of course, to be sure, doubtless, certainly, forsooth, it is likely: Si. Meum gnatum rumor est amare. Da. id populus curat scilicet! of course people care for that! T.: et ego id scilicet nesciebam!: vim scilicet ego desideravi.
    * * *
    one may know, certainly; of course

    Latin-English dictionary > scīlicet

  • 113 ut or utī

        ut or utī adv.    [for * quoti or * cuti; 2 CA-].    I. Of place, where (poet.): Nisus Labitur, caesis ut forte iuvencis Fusus madefecerat herbas, V.: Utque aër, tellus illic, O.—    II. Of time, when, as soon as, just as: ut hinc te intro ire iussi, opportune hic fit mi obviam, T.: ut peroravit, surrexit Clodius: ut vero aquam ingressi sunt... tum, etc., L.: Ariovistum, ut semel Gallorum copias vicerit, crudeliter imperare, Cs.: atque ego, ut primum fletu represso loqui posse coepi, Quaeso inquam, etc., as soon as ever: Siculi, ut primum videre volgari morbos, in suas quisque urbes dilapsi sunt, L.: deinde ut nulla vi perculsos sustinere poterat, Quid ultra moror, inquit, etc., L.: ut hinc forte ea ad obstetricem erat missa, T.: ut ad mare nostrae cohortes excubuerant, accessere subito Pompeiani, Cs.: litteras scripsi... statim ut tuas legerem (i. e. litteras nunc scribo, ut tuas legi): neque, ut quaeque res delata ad nos, tum denique scrutari locos (debemus): traditum esse ut quando aqua Albana abundasset, tum... victoriam de Veientibus dari, L.— Since, from the time at which: ut Brundisio profectus es, nullae mihi abs te sunt redditae litterae.—Of repeated action, whenever: ut quisque istius animum offenderat, in lautumias statim coniciebatur: ut cuique erat locus attributus, ad munitiones accedunt, Cs.: ut quisque arma ceperat... inordinati in proelium ruunt, L.: ut enim quisque dixerat, ita postulabatur, etc.—    III. Of manner.    A. Interrog., how, in what way, in what manner: Ut vales? T.: ut sese in Samnio res habent? L.: Ut valet? ut meminit nostri? H. —Usu. in dependent questions, with subj: Narratque ut virgo ab se integra etiam tum siet, T.: credo te audisse ut me circumsteterint: docebat ut omni tempore totius Galliae principatum Aedui tenuissent, Cs.: veniat in mentem, ut trepidos quondam maiores vestros... defenderimus, L.: Vides ut altā stet nive candidum Soracte, H.— With indic. (old or poet.): Illud vide, os ut sibi distorsit carnufex, T.: Aspice, venturo laetantur ut omnia saeclo! (i. e. omnia laetantia), V.—After verbs of fearing, how, in what way, lest... not, that... not: rem frumentariam, ut satis commode supportari posset, timere dicebant, Cs.: verebar ut redderentur: timeo ut sustineas: o puer, ut sis Vitalis, metuo, et maiorum ne quis amicus Frigore te feriat, H.: quia nihil minus, quam ut egredi obsessi moenibus auderent, timeri poterat, L.: ut ferulā caedas meritum... non vereor, H.—In exclamations: ut falsus animi est! T.: Gnaeus autem noster... ut totus iacet: Ut vidi, ut perii! ut me malus abstulit error! V.: ut tu Semper eris derisor! H.—    B. Relative, as: ut potero, feram, T.: Ciceronem et ut rogas amo, et ut meretur et debeo: Labienus, ut erat ei praeceptum... abstinebat, Cs.: ut plerumque fit, L.—Introducing an example, as, for example, for instance: est quiddam, quod suā vi nos inlectos ducit, ut amicitia: ceteri morbi, ut gloriae cupiditas, etc.: qui aliis nocent, in eādem sunt iniustitiā, ut si in suam rem aliena convertant: ut si quis ei quem urgeat fames venenum ponat, L.: causas, ut honorificentissimis verbis consequi potero, complectar: si virtus digna est gloriatione, ut est (i. e. sicut est): nemo, ut opinor, in culpā est, in my judgment: qui, ut credo, duxit, etc., I believe.—With correlative ita, sic, sometimes idem, item, as, just as, in the same manner as: omnīs posthabui mihi res, ita uti par fuit, T.: ut viro forti dignum fuit, ita calumniam eius obtrivit: si ut animis sic oculis videre possemus: disputationem exponimus, eisdem fere verbis, ut disputatumque est: fecisti item ut praedones solent: haec ut brevissime dici potuerunt, ita a me dicta sunt (i. e. ita breviter dicta sunt ut dici potuerunt): te semper sic colam ut quem diligentissime: eruditus autem sic ut nemo Thebanus magis, N.—In comparative clauses with indefinite subjects, ut quisque with a sup. or an expression implying a superlative, usu. followed by ita with a sup, the more... the more: ut quisque est vir optimus, ita difficillime alios improbos suspicatur, the better man one is, the harder it is for him to, etc.: ut quisque (morbus) est difficillimus, ita medicus nobilissimus quaeritur; cf. facillime ad res iniustas impellitur ut quisque altissimo animo est: ut quisque gradu proximus erat, ita ignominiae obiectus, L.: de captivis, ut quisque liber aut servus esset, suae fortunae a quoque sumptum supplicium est, according to each one's station, whether free or bound, L.—Introducing a general statement for comparison or confirmation, as, considering that, in accordance with the fact that, in view of what: haud scio hercle, ut homost, an mutet animum, T.: atque ille, ut semper fuit apertissimus, non se purgavit, sed, etc.: transire pontem non potuit, ut extrema resoluta crant, etc., L.: Epicharmi, acuti nec insulsi hominis, ut Siculi, as was natural for a Sicilian.—Introducing a limiting circumstance, as, considering, for: hic Geta ut captus est servorum, non malus, i. e. as far as this can be said of slaves, T.: civitas florens, ut est captus Germanorum, Cs.: Caelius Antipater, scriptor, ut temporibus illis, luculentus, for those times: (orationis genus) ut in oratore exile, for an orator: gens, ut in eā regione, divitiis praepollens, L.— With perinde or pro eo, as, in proportion as, according as, to the extent that, in the measure that: in exspectatione civitas erat, perinde ut evenisset res, ita communicatos honores habitura, L.: pro eo ut temporis difficultas aratorumque penuria tulit.—With a relat., as it is natural for persons, like one, since, seeing that: proficiscuntur, ut quibus esset persuasum, non ab hoste consilium datum, etc., like men convinced that, etc., Cs.: inde consul, ut qui iam ad hostīs perventum cerneret, procedebat, L.—Introducing a motive or assumption, as if, on the supposition that, in the belief that: narratio est rerum gestarum aut ut gestarum expositio: (Galli) laeti, ut exploratā victoriā, ad castra pergunt, L.—With ita or sic, introducing an oath or attestation, as, as it is true that: ita me di ament ut ego Laetor, etc., T.: ita vivam ut maximos sumptūs facio.—With correlative ita or sic, introducing contrasted clauses, as... so, as on the one hand... so on the other, although... yet, while... still, both... and: ut errare potuisti, sic decipi te non potuisse, quis non videt?: consul, ut fortasse vere, sic parum utiliter in praesens certamen, respondit, etc., L.: uti longe a luxuriā, ita famae propior, Ta.—Repeated as indefinite relative, in whatever manner, howsoever (only with indic.): Sed ut ut haec sunt, tamen hoc faciam, T.: sed ut ut est, indulge valetudini tuae.—Indefinite, in concessive or conditional clauses, however, in whatever manner, in whatever degree, although, granting that: quod ut ita sit—nihil enim pugno —quid habet ista res aut laetabile aut gloriosum?: nihil est prudentiā dulcius, quam, ut cetera auferat, adfert certe senectus: ut enim neminem alium rogasset, scire potuit, etc.: qui, ut non omnis peritissimus sim belli, cum Romanis certe bellare didici, L.: ac iam ut omnia contra opinionem acciderent, tamen se plurimum navibus posse, Cs.: Ut desint vires tamen est laudanda voluntas, O.

    Latin-English dictionary > ut or utī

  • 114 vērē

        vērē adv. with comp. and sup.    [verus], according to truth, truly, really, in fact: vere dicere: omnia vere vates locuta est, V.: libentius quam verius: Ligures latrones verius quam hostes iusti, L.: verissime loquor.—Properly, rightly, aright: hoc quom fit, ibi non vere vivitur, T.
    * * *
    verius, verissime ADV
    really, truly, actually, indeed; rightly, correctly, exactly; truthfully

    Latin-English dictionary > vērē

  • 115 etenim

    and indeed, because, since, as a matter of fact (independent reason, emphasis)

    Latin-English dictionary > etenim

  • 116 quinimmo

    indeed, in fact; but truely; but/and more/furthermore

    Latin-English dictionary > quinimmo

  • 117 quod

    I.
    (with comparative) the x the better (quod celior = the faster the better)
    II.
    (beginning sentence) and, but, now.
    III.
    (neut. sing. nom.) (the war), WHICH killed so many.
    IV.
    (neut. sing. acc.) (the sea), WHICH you cannot drink dry.
    V.
    (with time) since, as far as, to the extent that.
    VI.
    because, whereas, the point that, the fact that.

    Latin-English dictionary of medieval > quod

  • 118 adfirmatio

    affirmātĭo ( adf-), ōnis, f. [affirmo], an affirmation, declaration, confirmation, or averment of a fact or assertion:

    est enim jus jurandum adfirmatio religiosa,

    Cic. Off. 3, 29; so Planc. ap. Cic. Fam. 10, 21, and Cic. ib. 7:

    in spem venire alicujus adfirmatione de aliqua re,

    Caes. B. G. 7, 30:

    constantissima annalium adfirmatione,

    Plin. 28, 2, 4, § 15;

    multā abfirmatione abnuere,

    Curt. 6, 11.

    Lewis & Short latin dictionary > adfirmatio

  • 119 affirmatio

    affirmātĭo ( adf-), ōnis, f. [affirmo], an affirmation, declaration, confirmation, or averment of a fact or assertion:

    est enim jus jurandum adfirmatio religiosa,

    Cic. Off. 3, 29; so Planc. ap. Cic. Fam. 10, 21, and Cic. ib. 7:

    in spem venire alicujus adfirmatione de aliqua re,

    Caes. B. G. 7, 30:

    constantissima annalium adfirmatione,

    Plin. 28, 2, 4, § 15;

    multā abfirmatione abnuere,

    Curt. 6, 11.

    Lewis & Short latin dictionary > affirmatio

  • 120 confirmatio

    confirmātĭo, ōnis, f. [confirmo], a securing, establishing, confirming (in good prose, but only in trop. signif.; most freq. in Cic., Caes., and Quint.).
    * I.
    In gen.:

    perpetuae libertatis,

    Cic. Fam. 12, 8, 1.—
    II.
    Esp.
    A.
    A confirming, fortifying, quieting of a wavering, fearful mind; encouragement, consolation:

    animi,

    Caes. B. C. 1, 21; Cic. Fam. 6, 6, 1:

    Ciceronis,

    id. Att. 14, 13, 4:

    neque enim confirmatione nostrā egebat virtus tua,

    id. Fam. 6, 3, 1.—
    B.
    A confirming, verifying of a fact, assertion, etc.:

    perfugae,

    Caes. B. G. 3, 18; Cic. Inv. 1, 30, 48; Quint. 2, 17, 12.—Hence,
    2.
    In rhet., an adducing of proofs, Cic. Inv. 1, 24, 34; id. Part. Or. 8, 27; Quint. 4, 3, 1; 4, 4, 1; 4, 2, 79; 5, 14, 6 Spald. al.

    Lewis & Short latin dictionary > confirmatio

См. также в других словарях:

  • fact — n [Latin factum deed, real happening, something done, from neuter of factus, past participle of facere to do, make] 1: something that has actual existence: a matter of objective reality 2: any of the circumstances of a case that exist or are… …   Law dictionary

  • FACT — may refer to:*Federation Against Copyright Theft *Federation of American Consumers and Travelers *FACT ( facilitates chromatin transcription ), a protein factor affecting eukaryotic cells *FACT centre (Foundation for Creative Arts Technology), a… …   Wikipedia

  • Fact checker — A fact checker is the person who checks factual assertions in non fictional text, usually intended for publication in a periodical, to determine their veracity and correctness. The job requires general knowledge, but more important it requires… …   Wikipedia

  • Fact-value distinction — The fact value distinction is a concept used to distinguish between arguments which can be claimed through reason alone, and those where rationality is limited to describing a collective opinion. In another formulation, it is the distinction… …   Wikipedia

  • Fact sheet — A fact sheet is a presentation of data on any subject in a format emphasizing brevity, key points of interest or concern, a fairly minimalist design aesthetic, and a general desire to convey the most relevant information in the least amount of… …   Wikipedia

  • fact — W1S1 [fækt] n ▬▬▬▬▬▬▬ 1¦(true information)¦ 2 the fact (that) 3 in (actual) fact 4 the fact (of the matter) is 5 the fact remains 6¦(real events/not a story)¦ 7 facts and figures 8 the facts speak for themselves 9 after the fact ▬▬▬▬▬▬▬ …   Dictionary of contemporary English

  • Fact — (f[a^]kt), n. [L. factum, fr. facere to make or do. Cf. {Feat}, {Affair}, {Benefit}, {Defect}, {Fashion}, and { fy}.] 1. A doing, making, or preparing. [Obs.] [1913 Webster] A project for the fact and vending Of a new kind of fucus, paint for… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • fact — [ fækt ] noun *** 1. ) count a piece of true information: They have simply attempted to state the facts. fact about: Here children can discover basic scientific facts about the world. fact of: He wrote an article explaining the main facts of the… …   Usage of the words and phrases in modern English

  • fact and law — A term used to denote issues or events that have taken place and the legal jurisdiction that governs how they are viewed. Fact in legal terms, is the event, while law refers to the actual rules that determine how facts are viewed by the courts.… …   Law dictionary

  • FACT (biology) — FACT (facilitates chromatin transcription) is a heterodimeric protein complex that affects eukaryotic RNA polymerase II (Pol II) transcription elongation both in vitro and in vivo. It was discovered in 1998 as a factor purified from human cells,… …   Wikipedia

  • Fact Hunt — was (2005) a comedic TV quiz show aired late at night on various ITV regions. It was hosted by Al Murray in character as the Pub Landlord, the character he has long played in stand up routines and in the sitcom Time Gentlemen Please .Fact hunt… …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»