-
1 ancre
ancre [ɑ̃kʀ]feminine noun* * *ɑ̃kʀnom féminin Nautisme anchorjeter l'ancre — lit to cast anchor; fig to settle down
lever l'ancre — lit to weigh anchor; fig (colloq) to get a move on (colloq)
* * *ɑ̃kʀ nf* * *ancre nf1 Naut anchor; jeter l'ancre lit to cast anchor; fig to settle down; lever l'ancre lit to weigh anchor; fig○ to get a move on○; être à l'ancre to be ou lie ou ride at anchor;ancre de salut or miséricorde sheet anchor.[ɑ̃kr] nom fémininêtre à l'ancre to ride ou to lie at anchora. (sens propre) to cast ou to drop anchorallez, on lève l'ancre! (familier & figuré) come on, let's go! -
2 ancre
[ɑ̃kʀ]Nom féminin âncora femininojeter l'ancre lançar âncoralever l'ancre levantar âncora* * *[ɑ̃kʀ]Nom féminin âncora femininojeter l'ancre lançar âncoralever l'ancre levantar âncora -
3 ancre
[ɑ̃kʀ]Nom féminin âncora femininojeter l'ancre lançar âncoralever l'ancre levantar âncora* * *ancre ɑ̃kʀ]nome femininoâncorale bateau a jeté l'ancreo navio lançou a âncoralevantar ferro -
4 ancre
ancre [ãkr]〈v.〉1 anker♦voorbeelden:être à l'ancre • voor anker liggenjeter l'ancre • het anker uitwerpenmouiller l'ancre • voor anker gaanf -
5 ancre
ancrekotva f -
6 ancre
f1) якорьjeter l'ancre — бросить якорьlever l'ancre — 1) поднять якорь; сняться с якоря 2) перен. разг. уйтиancre de touée — верп, стоп-анкер••ancre de salut — якорь спасения, последняя надежда2) анкер ( в часовых механизмах) -
7 ancre
f1. я́корь ◄pl. -я►;jeter l'ancre — станови́ться/стать на я́корь
2. fig. броса́ть/бро́сить я́корь;être à l''ancre — стоя́ть ipf. на я́коре; lever l'ancre — поднима́ть/подня́ть я́корь; снима́ться/ сня́ться с я́коря (partir); ancre de salut — я́корь спасе́ния, после́дняя наде́ждаmettre un navire à l'ancre — ста́вить/по= су́дно на я́корь;
2. techn. а́нкер (horloge);un mouvement à ancre — а́нкерный ход
-
8 ancre
f -
9 ancre
-
10 ancre
f -
11 ancre
f. (lat. ancora) 1. котва; jeter, mouiller l'ancre хвърлям котва; закотвям; lever l'ancre вдигам котва, отплувам; 2. желязна пръчка във формата на Т или Х, която поддържа стена; 3. декоративен елемент. Ќ c'est mon ancre de salut това е единствената ми надежда. Ќ Hom. encre. -
12 ancre
nf.mar. langar; jeter l'ancre langar tashlamoq (to‘xtash uchun); lever l'ancre langarni ko‘ tarmoq (jo‘nash uchun); l'ancre de salut oxirgi chora, so‘nggi umid. -
13 ancre
анкер
Крепежное устройство, заделываемое в какой-либо неподвижной конструкции или в грунте.
[СНиП I-2]
анкер
1. деталь, крепёжное устройство, конструктивный элемент, заделываемые в толщу конструкции или в грунт и служащие для крепления расчалок, оттяжек, вант и пр.
2. деталь для скрепления составных элементов или частей конструкций и машин (напр., бетона и стали в железобетонных конструкциях для обеспечения их совместной работы)
[Терминологический словарь по строительству на 12 языках (ВНИИИС Госстроя СССР)]Тематики
EN
- 1. anchor
- 2. anchorage
DE
FR
якорь
Приспособление для удержания судна на месте
[ ГОСТ 26069-86]Тематики
- палубные механизмы, судовые устройства
EN
DE
FR
34. Якорь
D. Schiffsanker
E. Anchor
F. Ancre
Приспособление для удержания судна на месте
Источник: ГОСТ 26069-86: Механизмы палубные и судовые устройства. Термины и определения оригинал документа
Франко-русский словарь нормативно-технической терминологии > ancre
-
14 ancre
f1) якорь2) час. анкер3) анкер, анкерный болт, фундаментный болт; анкерная связь4) анкерная крепь, штанговая крепь•- ancre à écrou -
15 ancre
Dictionnaire Français-Espagnol des expressions et locutions > ancre
-
16 ancre
fанкерный болт, анкер; анкерная связь; анкерная скобаancre à tête de marteau — анкерный болт с Т-образной [тавровой] головкой -
17 ancre
n fمرساة [mir'saː] f* * *n fمرساة [mir'saː] f -
18 ancré
укреплённый, закреплённый, прочно врытый -
19 ancre
-
20 ancre
См. также в других словарях:
ancre — [ ɑ̃kr ] n. f. • XIIe; lat. ancora 1 ♦ Lourd instrument d acier qui immobilise le navire, auquel il est relié par une ligne de mouillage, en se fixant sur le fond. « Les matelots mouillaient une nouvelle ancre » (Maurois). Navire qui chasse sur… … Encyclopédie Universelle
ancre — ANCRE. s. f. Grosse pièce de fer, dont les extrémités se terminent à deux branches tournées en arc, et de laquelle on se sert pour arrêter et pour fixer les vaisseaux quand on veut. L anneau, la vergue, le bras d une ancre. La grande ou la… … Dictionnaire de l'Académie Française 1798
Ancre — Die Ancre bei AlbertVorlage:In … Deutsch Wikipedia
ancré — ancré, ée (an kré, krée) part. passé. 1° Au propre. Vaisseau bien ancré. 2° Par extension. • Que de tombeaux grecs et romains, dont les pierres étaient ancrées de fer, ont disparu, BERN. DE S. P. Études, v.. 3° Fig. Établi fortement,… … Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré
Ancre [1] — Ancre (spr. Ankr), Stadt am Flusse Ancre, im Bezirk Doulens des französischen Departements Somme, Fabriken in Tuch, Leinwand, Papier, Salpeter, Getreidehandel; 2600 Ew.; sonst Marquisat in der Picardie … Pierer's Universal-Lexikon
Ancre [2] — Ancre, 1) Marschall d A., Baron von Lussigny, eigentlich Graf Concino Concini, geb. zu Florenz, Sohn eines Senators, kam i. J. 1600 mit Maria von Medicis an den französischen Hof, stand, vermählt mit der Folgenden, hoch in der Gunst der Königin,… … Pierer's Universal-Lexikon
Ancre — Ancre, Marschall von, eigentlich ein florentinischer Graf Concino Concini, kam mit Maria von Medicis, der zweiten Gemahlin Heinrichs IV. an den franz. Hof und übte durch sein Weib Eleonora Dori, genannt Galligaï, die Zofe der Königin war, auf… … Herders Conversations-Lexikon
Ancre — (spr. angkr ), Marschall d , eigentlich Concino Concini, Sohn eines Senators zu Florenz. begleitete Maria von Medici nach ihrer Vermählung mit Heinrich IV. von Frankreich 1600 an den französischen Hof, wo er sich der einflußreichen Kammerfrau… … Meyers Großes Konversations-Lexikon
Ancre — (spr. angkr), Baron von Lussigny, Marschall d , eigentlich Concino Concini, aus Florenz, kam im Gefolge Marias von Medici, der Gemahlin Heinrichs IV., 1600 an den franz. Hof, wurde nach Heinrichs Tod (1610) unter der Regentschaft der Königin… … Kleines Konversations-Lexikon
Ancre — [ãkr], Cosme Jean Baptiste, Marquis d , eigentlich Concino Concini [ tʃ ], französischer Marschall und Staatsmann, * Florenz 1575 (?), ✝ Paris 24. 4. 1617, Sohn eines florentinischen Notars; wurde als Günstling der Maria von Medici unter deren… … Universal-Lexikon
ancre — cancre chancre … Dictionnaire des rimes