-
1 εὐ-άγκαλος
εὐ-άγκαλος, leicht auf den Arm zu nehmen, leicht oder angenehm zu umarmen, ἄχϑος οὐκ εὐάγκ. Aesch. Prom. 350; φόρτον u. φορτίον, Sp.; ἀνδράσιν εὐάγκ. ὁμίλημα Luc. Amor. 25; Themist.; Poll. 2, 139 erkl. εὔφορτος. – Bei Eust. amor. was leicht, gut umfaßt, λιμήν.
-
2 πρωτό-χνοος
πρωτό-χνοος, att. zsgzgn πρωτόχνους, von od. mit dem ersten Milchhaare, Luc. amor. 53.
-
3 πρωτόῤ-ῥιζος
πρωτόῤ-ῥιζος, die erste Wurzel, den Ursprung in sich habend, Luc. amor. 19.
-
4 πρωτο-σπόρος
πρωτο-σπόρος, zuerst säend, zeugend, u. mit verändertem Ton, πρωτόσπορος, zuerst gesäet, gezeugt; ἀρχή, Luc. amor. 32, wie Coluth. 62; Ἥρη, Nonn. D. 9, 142; Christus, ϑεοῠ φωνή, Claudian. (I, 19).
-
5 πρό-ωρος
-
6 προ-πεμπτήριος
προ-πεμπτήριος, = Folgdm; ᾠδαί Eumath. amor. 1, u. a. Sp.
-
7 προς-αφ-αιρέω
προς-αφ-αιρέω (s. αἱρέω), noch dazu wegnehmen, med. noch dazu für sich wegnehmen, τινί τι, Is. 1, 2, Dem. 20, 35 u. Sp., wie Luc. amor. 36.
-
8 προς-ερπύζω
προς-ερπύζω, = προςέρπω, Ael. H. A. 2, 3; προςείρπυσε, Plut. Pyrrh. 3; Luc. amor. 12 steht noch προςείρπυε.
-
9 προς-εγγίζω
προς-εγγίζω, annähern, χείλη χείλεσι, Luc. amor. 53; intrans., sich nähern, τινί, Pol. 39, 1, 4.
-
10 προς-κλύζω
προς-κλύζω, mit den Wellen anspülen, anschlagen, ϑάλαττα προςκλύζει, Xen. Cyr. 6, 2, 22; τῷ ὄρει προςκλύζει τὸ πέλαγος, Pol. 5, 59, 5; Luc. amor. 53; πρός τι, Plut. Dio 24.
-
11 προς-κληρόω
προς-κληρόω, zuloofen, durchs Loos wozu wählen, nach dem Loose zutheilen; ὅτι τῷ βίῳ τούτῳ ἡ τύχη σε προςεκλήρωσε, das Schicksal hat dich diesem Leben, d. i. hat dir dies Lebensloos zugetheilt, Luc. amor. 3; ἡ ἑβδομὰς τῷ Μουσαγέτῃ προςκεκλήρωται, Plut. Symp. 9, 3, 1.
-
12 προς-ανά-κλισις
προς-ανά-κλισις, ἡ, das Anlehnen od. Anliegen woran, Luc. Amor. 31.
-
13 προ-ηγουμένως
προ-ηγουμένως, adv. part. von προηγέομαι, vorläufig; Ath. VI, 233 b, wo früher falsch προηγορευμένως stand; Plut. Demetr. 1; Luc. amor. 9; Heraclid. allegor. 24.
-
14 προ-έχω
προ-έχω, zsgzn προὔχω (s. ἔχω), 11 vorhaben, vorhalten, bes. zum Schutz, τὴν ἀσπίδα τῆς κωλῆς προέχων, Ar. Nubb. 989, u. ä. Sp.; τὼ χεῖρε προέχων, die Hände vorhaltend, Xen. Cyr. 2, 3, 10; u. so im med., προὔχοντο ἑκάστοϑι ἐννέα ταυρους, sie hatten neun Stiere vor sich, Od. 3, 8; vgl. Her. 2, 42 κριὸν ἐκδείραντα προέχεσϑαι τὴν κεφαλήν; u. in tmesi, πρὸ δὲ δούρατ' ἔχοντο, Il. 15, 355, sie streckten die Speere vor sich hin; übertr., σὺ μὲν τάδ' ἂν προὔχοιο, Soph. Ant. 80, vorschützen, προφασίζεσϑαι, Hesych.; vgl. Thuc. 1, 140; – voraushaben, τινός, vor Einem, οὔποτ' ἔκ γ' ἐμοῠ τιμὴν προέξουσ' οἱ κακοὶ τῶν ἐνδίκων, Soph. Ant. 208, Ehre vor den Gerechten voraushaben; vgl. Xen. οὐδὲν ἡμεῖς ὑμῶν προέξομεν, Cyr. 2, 1, 16; – auch von der Zeit, voraus, früher haben, Her. 9, 4; – fernhalten, dah. med. von sich fern halten, προὐσχόμην σε, ich hielt dich ab, ein Kind, das seine Nothdurft noch nicht allein verrichten kann, Ar. Nubb. 1386; – vorwärtsbringen, fördern, οὔ τι προέχει, es bringt nicht weiter, hilft Nichts, Her. 9, 27. – 2) intrans., hervorragen, hervortreten; ὅϑ' ἀκροτάτη πρόεχ' ἀκτή, Od. 12, 11, vgl. 10, 90. 24, 82, wie ἠϊόνες 6, 138; πύργῳ ἔπι προὔχοντι, Il. 22, 97; ἐπὶ προὔχοντι μελάϑρῳ, Od. 19, 544, τῇ κεφαλῇ, Xen. Cyr. 4, 3, 16; τὸ προέχον τῆς ἐμβολῆς, Thuc. 2, 76. Auch im Lauf der erste, vorderste sein, den Vorsprung haben, Il. 23, 325. 413; vgl. προέχων τῶν ἄλλων, Her. 9, 22; u. vom Range, δήμου προὔχουσιν, sie haben den Vorrang vor dem Volke, sind die Angesehensten im Volke, H. h. Cer. 1, 151; τέχνα γὰρ τέχνας ἑτέρας προὔχει, übertrifft sie, Soph. Phil. 138, τῇ δ' ἐπιστήμῃ σύ μου προὔχοις τάχ' ἄν, O. R. 1116; u. in Prosa, gew. τινός τινι, Einen worin, Her. 1, 1. 32. 2, 136. 3, 82. 9, 22; δυνάμει προὔχοντες, Thuc. 1, 18, u. öfter; τὸν προέχοντα εἴκοσιν ἡλικίας ἔτεσιν, Plat. Legg. IX, 879 c, vgl. Rep. VI, 484 d; Xen. vrbdt es auch mit dem accus. der Person, ἑνὶ μόνῳ προέχουσιν ἡμᾶς οἱ ἱππεῖς, An. 3, 2, 19; Folgde; ὁ δανειζόμενος ἐν παντὶ προέχει ἡμῶν, Dem. 56, 1; τῇ εὐχερείᾳ καὶ τόλμῃ προεῖχον οἱ μισϑοφόροι, Pol. 15, 13, 1; Ggstz von λείπεσϑαι, Plut. Nic. 3; ἐκείνων μεγέϑει τοσοῠτον προὔχει, Luc. musc. enc. 1; auch προέχειν κατὰ σοφίαν, amor. 30, u. absolut, οἱ προὔχοντες, die Ersten, Angesehenen, Scyth. 10; Harmon. 2, u. a. Sp. – Bei Hom. durchgängig und auch sonst häufig ist die zusammengezogene Form προὔχω; nur wo das Augment stehen sollte, wird πρόεχε statt προεῖχε geschrieben, nicht προὖχε, Od. 12, 11. – Vgl. noch προΐσχω.
-
15 πτοέω
πτοέω, auch πτοιέω u. πτοιάω, scheuchen, in Furcht u. Schrecken setzen, und dadurch zum Fliehen bringen, fortjagen, pass. sich fürchten, ängstigen, φρένες ἐπτοίηϑεν, Od. 22, 298; ἐπτοημένοι φρένας, Aesch. Prom. 858, vgl. Ch. 528; πτοιοῠμαι ὑπέρ τινος, Philet. 13; εἵρξει νιν ἐπτοημένας δεινοῖς δράκο υσιν, Eur. El. 1255, u. öfter; ἔρωτι αὐτὸς ἐπτοάϑης, I. A. 586; bes. = von einer Leidenschaft hingerissen werden, z. B. von leidenschaftlicher Liebe, Theogn. 1012; Mimn. 3, 2, Bach; vgl. μεϑ' ὁμήλικας ἐπτοίηται, er gafft unruhig, unstät nach andern Gleichalterigen, Hes. O. 449; im perf. gefesselt sein, τὸ περὶ τὰς ἐπιϑυμίας μὴ ἐπτοῆσϑαι, Plat. Phaed. 68 c, vgl. 108 a Rep. IV, 439 d; Folgde; εἰς γυναῖκας ἐπτόητο, Luc. amor. 5; πρός τι, Plut. Sull. 7; περὶ τὰ ὄψα, de occulte viv. i. A.; πτοηϑεὶς ἐπὶ τοῖς ἠγγελμένοις, Pol. 31, 19, 4, in Furcht gesetzt; ἐπτοημένος καὶ πλήρης ἀγωνίας, im Ggstz von περιχαρής, 8, 21, 2; Sp.
-
16 πυκνό-καρπος
πυκνό-καρπος, mit dichten oder vielen Früchten, μυῤῥίνη, Luc. amor. 12.
-
17 πωλο-δαμνέω
πωλο-δαμνέω, ein Fohlen bändigen, ein junges Pferd abrichten und zureiten; π ωλοδαμνήσας, Eur. Rhes. 187. 624; Luc. amor. 15; Plut.; u. übertr., erziehen, αὐτίκ' ὠμοῖς αὐτὸν ἐν νόμοις πατρὸς δεῖ πωλοδαμνεῖν κἀξομοιοῠσϑαι φύσιν, Soph. Ai. 545.
-
18 πότος
πότος, ὁ, das Trinken, der Trunk; κρόμυον πότῳ ὄψον, Il. 11, 630, wo jetzt richtiger ποτῷ steht; gew. das Trinkgelag, ἀλλήλοις συνεῖναι ἐν τῷ πότῳ, Plat. Prot. 347 c; περὶ πότους τε καὶ εὐωχίας, Rep. I, 329 a (so im plur., Lys. 16, 11; ἡ ἐν τοῖς πότοις ἐπιδεξιότης, Aesch. 2, 47;. Plut. Them. 3); Folgde, wie Pol. 5, 15, 2; παρὰ πότον, beim Trinkgelage, Strab. 7, 3, 8; Luc. Prom. 4 Amor. 24; πότος ἦν καὶ λόγος, Asin. 3, u. sonst.
-
19 παρ-αυτά
παρ-αυτά, adv. statt παρ' αὐτά, wie es auch geschrieben wird, auf frischer That, sogleich, augenblicklich, vollständig, παρ' αὐτὰ τὰ πράγματα τὰ γιγνόμενα, vgl. Lob. Phryn. 47; so Aesch. Ag. 719; παραυτὰ μὲν ἐσιώπησε, τῇ δ' αὔριον, Pol. 24, 5, 11; τῆς παραυτὰ χρείας, Luc. Amor. 33; Sp. Häufiger ist das Folgde.
-
20 παρ-εμ-ποδίζω
παρ-εμ-ποδίζω, wie ἐμποδίζω, im Wege sein, hinderlich sein, τινί, Luc. Amor. 15 u. a. Sp.
См. также в других словарях:
Amor — Saltar a navegación, búsqueda Le printemps ( La primavera , 1873), pintura de Pierre Auguste Cot. El amor (del latín, amor, ōris) es un concepto universal relativo a la afinidad entre seres, definido de diversas formas según las diferen … Wikipedia Español
amor — ■ Amor: un juego en el cual hay dos que pierden, el hombre y la mujer, y uno sólo que gana: la especie. (Abate Prévost) ■ Entre el amor y la violencia, siempre acaba triunfando el amor. (Abraham Lincoln) ■ Que es efecto muy distinto el quererse… … Diccionario de citas
amor — (Del lat. amor, ōris). 1. m. Sentimiento intenso del ser humano que, partiendo de su propia insuficiencia, necesita y busca el encuentro y unión con otro ser. 2. Sentimiento hacia otra persona que naturalmente nos atrae y que, procurando… … Diccionario de la lengua española
amor — |ô| s. m. 1. Sentimento que induz a aproximar, a proteger ou a conservar a pessoa pela qual se sente afeição ou atração; grande afeição ou afinidade forte por outra pessoa (ex.: amor filial, amor materno). = AFETO ≠ ÓDIO, REPULSA 2. Sentimento… … Dicionário da Língua Portuguesa
amor — sustantivo masculino 1. Conjunto de fenómenos afectivos, emocionales y de conocimiento que ligan una persona a otra, o bien a una obra, objeto o idea: amor de hermano, amor a la vida, amor a la pintura. Sinónimo: cariño. 2. Suavidad, ternura: Le… … Diccionario Salamanca de la Lengua Española
amor — AMÓR, amoruri, s.n. Iubire, dragoste. ♢ Amor propriu = preţuire (uneori exagerată) pentru propria persoană, sentiment al demnităţii provenit din conştiinţa propriei valori a cuiva. ♦ (concr.) Iubit2 (2). – Din lat. amor, it. amore. Trimis de… … Dicționar Român
amor — amor·al; amor·al·ism; amor·al·ist; amor·al·is·tic; amor·pha; amor·phic; amor·phin·ism; amor·phism; amor·pho·phal·lus; amor·pho·phyte; amor·phous; amor·phus; amor·phy; amor·tis·seur; amor; amor·al·ly; amor·phose; amor·phous·ly; amor·phous·ness; … English syllables
+ amor — Álbum de Pedro Solano Publicación Junio del 2006 Grabación De Octubre del 2003 a Marzo del 2006, MEGA Estudios, Lima, Perú Género(s) … Wikipedia Español
Amor — bezeichnet Amor (Mythologie), römischer Gott der Liebe (1221) Amor, Asteroiden Amor (Band), britische Band Amor (Portugal), Gemeinde in Portugal Liebe, auf Latein, Spanisch, Portugiesisch, Katalanisch, Galicisch und Rumänisch AMOR (Roboter),… … Deutsch Wikipedia
Amor — has several meanings: * Amor is Latin, Catalan, Portuguese, Romanian and Spanish for love. *Amor is an alternative name for Cupid, the Roman god of love. His equivalent is Eros in Greek mythology. *Amor asteroids, a group of near Earth asteroids… … Wikipedia
Amor — AMOR, óris, ist insgemein so viel als Cupido, der daher nachzusehen. Jedoch aber wird auch ein anderer Amor für einen Sohn des Erebus, und der Nacht angegeben, und auf die bösen Begierden der Menschen gedeutet; da wieder ein anderer Amor der… … Gründliches mythologisches Lexikon