Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

amatorĭum

  • 1 amatorium

    amatorĭum, ĭi, n. philtre d'amour.
    * * *
    amatorĭum, ĭi, n. philtre d'amour.
    * * *
        Amatorium. Plin. Chose contraignant à amours.

    Dictionarium latinogallicum > amatorium

  • 2 amatorium

    amātōrium, ī n. (sc. medicamentum)
    любовный напиток, приворотное зелье PM, Sen

    Латинско-русский словарь > amatorium

  • 3 amatorium

    ămātōrĭus, a, um, adj. [amator], loving, amorous, relating to love (sensual), amatory:

    frui voluptate amatoriā,

    Cic. Tusc. 4, 34, 73:

    Anacreontis tota poësis amatoria est,

    id. ib. 4, 33, 71:

    virus,

    a love-potion, Plin. 8, 22, 34, § 83; cf. id. 9, 25, 41, § 79; so,

    medicamentum,

    Suet. Calig. 50, and absol.: ămā-tōrĭum, i, n., a means of exciting love, a philter, philtron, Plin. 13, 25, 52, § 142; 28, 8, 27, § 106:

    ego tibi monstrabo amatorium: si vis amari, ama,

    Sen. Ep. 9; Quint. 7, 8, 2 al.— Adv.: ămātōrĭē, amorously, * Plaut. Merc. 3, 3, 20; * Cic. Phil. 2, 31, 77.

    Lewis & Short latin dictionary > amatorium

  • 4 amatorium

    poculum, venenum, любовный напиток (Paul. V. 23 § 14. 1. 3 § 2 D. 48, 8).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > amatorium

  • 5 amatorium

    love potion/charm/philter; anything which stimulates sexual passion

    Latin-English dictionary > amatorium

  • 6 virus

    virus, i, n. [st2]1 [-] suc, jus, humeur. [st2]2 [-] Cic. Plin. poison, venin. [st2]3 [-] drogue, potion. [st2]4 [-] Lucr. Col. mauvaise odeur, puanteur. [st2]5 [-] Plin. Man. saveur amère, amertume, âcreté. [st2]6 [-] Virg. Plin. semence animale. [st2]7 [-] au fig. venin, fiel, amertume.    - virus cochlearum, Plin.: bave des limaçons.    - virus amatorium, Plin.: philtre.    - virus odoris, Plin.: mauvaise odeur.    - evomere virus acerbitatis suae, Cic. Lael. 23: exhaler son fiel.    - futile virus linguae, Sil. 11, 560: vaine insolence.    - in illos virus habe qui... Mart.: garde les traits de la satire pour ceux qui...
    * * *
    virus, i, n. [st2]1 [-] suc, jus, humeur. [st2]2 [-] Cic. Plin. poison, venin. [st2]3 [-] drogue, potion. [st2]4 [-] Lucr. Col. mauvaise odeur, puanteur. [st2]5 [-] Plin. Man. saveur amère, amertume, âcreté. [st2]6 [-] Virg. Plin. semence animale. [st2]7 [-] au fig. venin, fiel, amertume.    - virus cochlearum, Plin.: bave des limaçons.    - virus amatorium, Plin.: philtre.    - virus odoris, Plin.: mauvaise odeur.    - evomere virus acerbitatis suae, Cic. Lael. 23: exhaler son fiel.    - futile virus linguae, Sil. 11, 560: vaine insolence.    - in illos virus habe qui... Mart.: garde les traits de la satire pour ceux qui...
    * * *
        Virus, priore prod. Indeclinabile, n. g. Plin. C'est proprement une forte et vehemente odeur qu'on sent principalement soubz les aiscelles de l'homme, Le bouquin, L'espaule de mouton.
    \
        Ingluuie natum virus extinguere vnguento. Pli. La puante haleine qui vient de gourmandise. Comme font les punaiz et verollez qui portent du musc sur euls.
    \
        Virus paludis. Colum. La puante odeur qui en sort.
    \
        Amatorium virus. Plin. Poison ou autre chose qu'on donne à boire ou à manger à aucun pour l'induire à aimer.
    \
        Lunare virus. Lucan. Flux menstrual d'une femme.
    \
        Malum virus. Virgil. Venim, Poison.
    \
        Mortiferum virus. Cic. Poison mortelle.
    \
        Virus, per metaphoram. Plin. Mauvaise saveur, Mauvais goust, Amaritude.
    \
        Virus. Plin. Teincture.
    \
        Virus. Plin. La semence que les bestes donnent à leurs femelles.

    Dictionarium latinogallicum > virus

  • 7 amatorius

    amatōrĭus, a, um relatif à l'amour, qui inspire l'amour.    - amatorium (medicamentum): philtre d'amour.
    * * *
    amatōrĭus, a, um relatif à l'amour, qui inspire l'amour.    - amatorium (medicamentum): philtre d'amour.
    * * *
        Amatorius sermo. Cic. Propos amoureux, ou d'amours.
    \
        Amatoria poesis. Cic. Qui traicte ou parle d'amours.

    Dictionarium latinogallicum > amatorius

  • 8 medicamentum

    medicāmentum, ī n. (= medicamen)
    1) лечебное средство, лекарство (m. salubre C)
    2) средство, облегчение (m. doloris, laborum C)
    4) любовный напиток, приворотное зелье (m. amatorium Su); волшебное питьё ( medicamento ex sene adulescentulum facere Pl)
    6) косметическое средство, притирание ( candōris et rubōris C)
    7) приправа (vini Cato, Col)

    Латинско-русский словарь > medicamentum

  • 9 amatorius

    amātōrius, a, um (amator), zum Liebhaber (des andern Geschlechts) od. zur (sinnl.) Liebe gehörig, verliebt, zärtlich, buhlerisch, Liebes-, sermo, Cic.: poësis (Anacreontis), verliebten Inhalts, Cic.: epistulae, Apul.: u. so versus (Plur.), Gell.: ioci, Augustin.: oculi, Apul.: frui voluptate amatoriā, die Freuden der Liebe genießen, Cic.: virus, Plin., od. medicamentum, Suet., dass. was subst. bl. amātōrium, ī, n., ein »Liebesmittel, Liebestrank« usw., Sen. ep. 9, 6. Quint. 7, 3, 30.

    lateinisch-deutsches > amatorius

  • 10 carmen [1]

    1. carmen, minis, n. (aus *canmen v. cano), der Ton, Gesang, das Lied, I) im allg.: carmine vocali clarus citharāque Philammon, Ov. met. 11, 317: carmina vocum, Ov.: texere carmina, Claud. – vom Gesang des Schwans, Ov.: vom Kreischen der Eule, Verg.: vom plätschernden Ton der Wellen, Claud. – II) insbes.: A) das Gedicht, die Dichtung, a) im weit. Sinne von jeder Art poetischer Produktion, Epik, Dramatik, Lyrik, im Ggstz. zur Prosa (soluta oratio od. prosa), während poëma nur Gedicht im höhern Sinne, bes. Epos, non prosā modo... sed etiam carmine, Quint.: carminum auctores, Quint.: satirici carminis (Dichtungsart) scriptor, Lact.: carminum suorum actor (in einem dramatischen Stücke), Liv.: c. Saliorum, Varr. LL.: lyricorum carmina, Quint.: c. lyricum, Porphyr. Hor.: c. epicum, Quint.: c. tragicum, Hor.: c. Aeolium, Hor.: c. funebre, Quint.: c. georgicum, Col.: c. pastorale, Ter. Maur.: c. nuptiale, Hier.: c. amatorium, Augustin.: c. saeculare, Suet.: c. Saliare Numae, Hor.: obscoena carmina, schmutzige Spott-, Schmähgedichte, Prop.: qui cantus (feierliche, religiöse Gesänge), quae carmina (Lieder, bes. Rundgesänge, griech. σκόλια), Cic.: carmina levia et faciles versus, leichtfertige Lieder u. spielende (tändelnde) Verse, Tac.: carmina fundere, condere, contexere, Cic.: carmina pangere, Lucr.: carmina componere od. fingere, Hor., od. facere, Verg.: carmina scribere, Hor.: carmen patrium canere, Curt.: carmina dicere in imperatorem, Liv.: ac ne carmen (Poesie) quidem sani coloris enituit, Petr. – b) lyrische Dichtung, Ode, Hor.: c. amabile, erotische Dichtung, Hor. – u. dem Drama gegenüber für Epos u. Lyrik, fabula, quae versatur in tragoediis et carminibus, Quint. – c) ein Gesang = ein Teil eines größern Gedichts, eine Rhapsodie, primum, Lucr. 6, 937. – und eine Stelle (ein Vers od. mehrere) aus einem Gedichte, Vers, Verse (s. die Auslgg. zu Cic. Tusc. 1, 37), illud mollissimum c., Cic.: Euripideum c. illud, Cic.: notum est id totum carmen incisum in sepulcro, Cic. – d) eine poetische Inschrift, Verg., Prop. u.a.: od. Aufschrift, wie über den Eingängen der Tempel, Cic. Arch. 27. – B) ein Orakelspruch, Weissagespruch, eine Weissagung, Verg., Liv. u.a.: carmina Sibyllina, Lact. – C) ein Zauberspruch, eine Zauberformel, XII tabb. fr., Quint., Verg. u.a. – D) ein Rätsel in Versen, carmen ponere, interpretari, solvere, Hyg. fab. 67. – E) wegen des uralten Gebrauchs, Sittensprüche, Lehrformeln, Eides-, Religions- u. Gesetzesformeln im saturnin. Versmaß abzufassen, ein Spruch, eine Formel, insbes. eine Religions-, Eides-, Gebets-, Gesetzesformel, Appii Caeci c., Sittengedichte, Cic.: Catonis c. de moribus, Gell.: c. magistri, Cic.: c. necessarium, Cic. – diro quodam carmine iurare, Liv. – lex horrendi carminis, von schrecklichem Inhalte, Liv.: carmen rogationis, Liv.: carmina cruciatus, Cic.: alci carmen componere, Cic. – carmen (Gebetlied, Gebet) Christo quasi deo dicere secum invicem, Plin. ep.: sollemne carmen precationis peragere, Liv.: ex carmine sacro praeeunte verba sacerdote precationes facere, Liv. – / Vgl. übh. H. Düntzer Das Wort carmen als Spruch, Formel, Lehre (in Zeitschr. für das Gymnasialw. 11, 1 ff.).

    lateinisch-deutsches > carmen [1]

  • 11 medicamentum

    medicāmentum, ī, n. (medicor), wie das griech. φάρμακον, ein Arzneimittel, Arzneikörper, I) eig.: A) im guten Sinne, das Heilmittel, sowohl gegen innere Krankheiten, Medikament, Medizin, Arznei, als gegen äußere Verletzungen, Salbe, Pflaster, 1) eig.: salutare, Cic., od. salubre, Liv.: medicamenta, quibus sanantur oculi, Sen.: medicamentum componere, Plin.: medicamentum bibere, Curt., haurire, Plin., od. sumere, Curt.: epotis aliquibus medicamentis, Cels.: m. concipitur venis u. m. diffundit se in venas, Curt.: hoc die solitum vinum novum et vetus libari et degustari medicamenti causā, Varro LL. – 2) bildl., Heilmittel, Hilfsmittel gegen usw., laborum, Cic.: doloris, Cic.: illud panchrestum m. suum, vom Geld, Cic. – B) im üblen Sinne: 1) Giftmittel, Gifttrank, Gift, coquere medicamenta, Gifttränke, Liv.: medicamento sagittas tingere, Plin.: epoto medicamento, Liv. – v. Abtreibungsmitteln, medicamentis partum abigere, Cic. – 2) Zaubermittel, Zaubertrank, medicamento Peliam fecit adulescentulum, Plaut.: amatorium, Liebestrank, Suet.: medicamentis aquam inquinare, Hyg. – II) übtr., jedes Mittel zur künstlichen Hervorbringung physischer Wirkungen, A) im allg., v. Mitteln zum Verbessern od. Schönen des Weins, Würzstoff, Cato u. Colum. – v. Verschönerungen eines Hauses, bes. vom Tünchwerk, Vopisc. Firm. 3, 2. – B) insbes.: 1) Färbemittel, Färbestoff, Farbe, Cic. fr., Plin. u.a. – als künstliches Verschönerungsmittel (der Schildkrötenschalen usw.), Sen. de ben. 7, 9, 2. – 2) im Bilde, fucati medicamenta candoris et ruboris, weiße u. rote Schminke der Worte (von dem allzu gesuchten Redeschmuck), Cic. or. 79.

    lateinisch-deutsches > medicamentum

  • 12 amatorius

    amātōrius, a, um (amator), zum Liebhaber (des andern Geschlechts) od. zur (sinnl.) Liebe gehörig, verliebt, zärtlich, buhlerisch, Liebes-, sermo, Cic.: poësis (Anacreontis), verliebten Inhalts, Cic.: epistulae, Apul.: u. so versus (Plur.), Gell.: ioci, Augustin.: oculi, Apul.: frui voluptate amatoriā, die Freuden der Liebe genießen, Cic.: virus, Plin., od. medicamentum, Suet., dass. was subst. bl. amātōrium, ī, n., ein »Liebesmittel, Liebestrank« usw., Sen. ep. 9, 6. Quint. 7, 3, 30.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > amatorius

  • 13 carmen

    1. carmen, minis, n. (aus *canmen v. cano), der Ton, Gesang, das Lied, I) im allg.: carmine vocali clarus citharāque Philammon, Ov. met. 11, 317: carmina vocum, Ov.: texere carmina, Claud. – vom Gesang des Schwans, Ov.: vom Kreischen der Eule, Verg.: vom plätschernden Ton der Wellen, Claud. – II) insbes.: A) das Gedicht, die Dichtung, a) im weit. Sinne von jeder Art poetischer Produktion, Epik, Dramatik, Lyrik, im Ggstz. zur Prosa (soluta oratio od. prosa), während poëma nur Gedicht im höhern Sinne, bes. Epos, non prosā modo... sed etiam carmine, Quint.: carminum auctores, Quint.: satirici carminis (Dichtungsart) scriptor, Lact.: carminum suorum actor (in einem dramatischen Stücke), Liv.: c. Saliorum, Varr. LL.: lyricorum carmina, Quint.: c. lyricum, Porphyr. Hor.: c. epicum, Quint.: c. tragicum, Hor.: c. Aeolium, Hor.: c. funebre, Quint.: c. georgicum, Col.: c. pastorale, Ter. Maur.: c. nuptiale, Hier.: c. amatorium, Augustin.: c. saeculare, Suet.: c. Saliare Numae, Hor.: obscoena carmina, schmutzige Spott-, Schmähgedichte, Prop.: qui cantus (feierliche, religiöse Gesänge), quae carmina (Lieder, bes. Rundgesänge, griech. σκόλια), Cic.: carmina levia et faciles versus, leichtfertige Lieder u. spielende (tändelnde) Verse, Tac.: carmina fundere, condere, contexere, Cic.: carmina pangere, Lucr.: carmina componere od.
    ————
    fingere, Hor., od. facere, Verg.: carmina scribere, Hor.: carmen patrium canere, Curt.: carmina dicere in imperatorem, Liv.: ac ne carmen (Poesie) quidem sani coloris enituit, Petr. – b) lyrische Dichtung, Ode, Hor.: c. amabile, erotische Dichtung, Hor. – u. dem Drama gegenüber für Epos u. Lyrik, fabula, quae versatur in tragoediis et carminibus, Quint. – c) ein Gesang = ein Teil eines größern Gedichts, eine Rhapsodie, primum, Lucr. 6, 937. – und eine Stelle (ein Vers od. mehrere) aus einem Gedichte, Vers, Verse (s. die Auslgg. zu Cic. Tusc. 1, 37), illud mollissimum c., Cic.: Euripideum c. illud, Cic.: notum est id totum carmen incisum in sepulcro, Cic. – d) eine poetische Inschrift, Verg., Prop. u.a.: od. Aufschrift, wie über den Eingängen der Tempel, Cic. Arch. 27. – B) ein Orakelspruch, Weissagespruch, eine Weissagung, Verg., Liv. u.a.: carmina Sibyllina, Lact. – C) ein Zauberspruch, eine Zauberformel, XII tabb. fr., Quint., Verg. u.a. – D) ein Rätsel in Versen, carmen ponere, interpretari, solvere, Hyg. fab. 67. – E) wegen des uralten Gebrauchs, Sittensprüche, Lehrformeln, Eides-, Religions- u. Gesetzesformeln im saturnin. Versmaß abzufassen, ein Spruch, eine Formel, insbes. eine Religions-, Eides-, Gebets-, Gesetzesformel, Appii Caeci c., Sittengedichte, Cic.: Catonis c. de moribus, Gell.: c. magistri, Cic.: c. necessarium, Cic. – diro quodam car-
    ————
    mine iurare, Liv. – lex horrendi carminis, von schrecklichem Inhalte, Liv.: carmen rogationis, Liv.: carmina cruciatus, Cic.: alci carmen componere, Cic. – carmen (Gebetlied, Gebet) Christo quasi deo dicere secum invicem, Plin. ep.: sollemne carmen precationis peragere, Liv.: ex carmine sacro praeeunte verba sacerdote precationes facere, Liv. – Vgl. übh. H. Düntzer Das Wort carmen als Spruch, Formel, Lehre (in Zeitschr. für das Gymnasialw. 11, 1 ff.).
    ————————
    2. carmen, minis, n. (caro, ere), die Krempel, Ven. Fort. init. epist. praem. carm. 5, 6.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > carmen

  • 14 medicamentum

    medicāmentum, ī, n. (medicor), wie das griech. φάρμακον, ein Arzneimittel, Arzneikörper, I) eig.: A) im guten Sinne, das Heilmittel, sowohl gegen innere Krankheiten, Medikament, Medizin, Arznei, als gegen äußere Verletzungen, Salbe, Pflaster, 1) eig.: salutare, Cic., od. salubre, Liv.: medicamenta, quibus sanantur oculi, Sen.: medicamentum componere, Plin.: medicamentum bibere, Curt., haurire, Plin., od. sumere, Curt.: epotis aliquibus medicamentis, Cels.: m. concipitur venis u. m. diffundit se in venas, Curt.: hoc die solitum vinum novum et vetus libari et degustari medicamenti causā, Varro LL. – 2) bildl., Heilmittel, Hilfsmittel gegen usw., laborum, Cic.: doloris, Cic.: illud panchrestum m. suum, vom Geld, Cic. – B) im üblen Sinne: 1) Giftmittel, Gifttrank, Gift, coquere medicamenta, Gifttränke, Liv.: medicamento sagittas tingere, Plin.: epoto medicamento, Liv. – v. Abtreibungsmitteln, medicamentis partum abigere, Cic. – 2) Zaubermittel, Zaubertrank, medicamento Peliam fecit adulescentulum, Plaut.: amatorium, Liebestrank, Suet.: medicamentis aquam inquinare, Hyg. – II) übtr., jedes Mittel zur künstlichen Hervorbringung physischer Wirkungen, A) im allg., v. Mitteln zum Verbessern od. Schönen des Weins, Würzstoff, Cato u. Colum. – v. Verschönerungen eines Hauses, bes. vom Tünchwerk,
    ————
    Vopisc. Firm. 3, 2. – B) insbes.: 1) Färbemittel, Färbestoff, Farbe, Cic. fr., Plin. u.a. – als künstliches Verschönerungsmittel (der Schildkrötenschalen usw.), Sen. de ben. 7, 9, 2. – 2) im Bilde, fucati medicamenta candoris et ruboris, weiße u. rote Schminke der Worte (von dem allzu gesuchten Redeschmuck), Cic. or. 79.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > medicamentum

  • 15 poculum

    1) бокал, чаша (1. 36 D. 34, 2). 2) питье, напиток, poc. amatorium, abortionis (Paul. V. 23, § 14).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > poculum

  • 16 amātōrius

        amātōrius adj.    [amator], loving, amorous, amatory: voluptas: poësis.
    * * *
    amatoria, amatorium ADJ
    of love or lovers, amatory; inducing love (potions); amorous, procuring love

    Latin-English dictionary > amātōrius

  • 17 amatorius

    ămātōrĭus, a, um, adj. [amator], loving, amorous, relating to love (sensual), amatory:

    frui voluptate amatoriā,

    Cic. Tusc. 4, 34, 73:

    Anacreontis tota poësis amatoria est,

    id. ib. 4, 33, 71:

    virus,

    a love-potion, Plin. 8, 22, 34, § 83; cf. id. 9, 25, 41, § 79; so,

    medicamentum,

    Suet. Calig. 50, and absol.: ămā-tōrĭum, i, n., a means of exciting love, a philter, philtron, Plin. 13, 25, 52, § 142; 28, 8, 27, § 106:

    ego tibi monstrabo amatorium: si vis amari, ama,

    Sen. Ep. 9; Quint. 7, 8, 2 al.— Adv.: ămātōrĭē, amorously, * Plaut. Merc. 3, 3, 20; * Cic. Phil. 2, 31, 77.

    Lewis & Short latin dictionary > amatorius

  • 18 medicamentum

    mĕdĭcāmentum, i, n. [medicor], a drug, remedy, physic, medicine, medicament.
    I.
    Lit.:

    medicamentum alicui dare ad aquam intercutem,

    Cic. Off. 3, 24, 92:

    haurire,

    Plin. 24, 19, 113, § 174:

    sumere,

    to take, Curt. 3, 6, 3:

    componere,

    to compound, Plin. 32, 9, 34, § 106:

    somnificum,

    id. 37, 10, 57, § 158:

    medicamenta salubria,

    Liv. 8, 18:

    salutaria,

    Cic. N. D. 2, 53, 132.—Also of remedies applied externally:

    medicamentis delibutus,

    Cic. Brut. 60, 217.—
    B.
    Transf., like the Gr. pharmakon, a drug, a potion.
    1.
    A hurtful drug, poison: quaerit ibidem ab Hannibale, cur biberit medicamentum, Varr. ap. Non. 345, 23:

    coquere medicamenta,

    Liv. 8, 18:

    medicamentis partum abigere,

    Cic. Clu. 11, 32:

    medicamento sagittas tingere,

    Plin. 27, 11, 76, § 101:

    amatorium,

    a love-potion, philter, Suet. Calig. 50; of an enchanted potion, Plaut. Ps. 3, 2, 80.—
    2.
    A tincture for dyeing, a color, dye, mordant, Cic. Fragm. ap. Non. 521, 20:

    crassius,

    Sen. Q. N. 1, 3:

    rudia,

    Plin. 35, 6, 26, § 44.—
    3.
    A seasoning, condiment, Col. 12, 20.—
    4.
    A paint, wash, cosmetic, Sen. Ben. 7, 9, 2.—
    5.
    A plastering, Vop. Firm. 3.—
    II.
    Trop.
    A.
    A remedy, relief, antidote (rare but class.):

    multorum medicamentum laborum,

    Cic. Clu. 71, 201:

    doloris medicamenta illa Epicurea,

    id. Fin. 2, 7, 22:

    panchrestum medicamentum (sc. pecunia),

    id. Verr. 2, 3, 65, § 152.—
    B.
    (Acc. to I. B. 4.) An embellishment:

    medicamenta fucati candoris, et ruboris,

    Cic. Or. 23, 79.—
    C.
    An enchantment:

    ne quid mali medicamenti inferretur,

    Plin. 28, 9, 37, § 142.

    Lewis & Short latin dictionary > medicamentum

  • 19 repudiata

    rĕpŭdĭo, āvi, ātum, 1, v. a. [repudium], t. t.
    A.
    Of persons married or betrothed, to cast off, put away, divorce, repudiate (cf. reicio):

    sponsas admodum adulescens duas habuit... priorem... virginem adhuc repudiavit,

    Suet. Claud. 26:

    uxorem,

    id. Caes. 79; so id. Tib. 35 fin.:

    Liviam repudiatam relegavit,

    id. Calig. 25:

    ob hoc repudiatus,

    id. Gram. 3; Quint. 4, 2, 98; 8, 5, 31:

    si repudiatur miles, mulier mecum perit,

    Plaut. Truc. 4, 1, 8; cf.:

    repudiatus repetor,

    Ter. And. 1, 5, 14:

    sponsum,

    Suet. Caes. 21; id. Gram. 3:

    (mulier marito) amatorium dedit, repudiavit,

    Quint. 7, 8, 2:

    repudiari etiam futurum matrimonium potest,

    Dig. 50, 16, 191.—
    B.
    To reject, refuse to accept an inheritance:

    si heres bona repudiaverit,

    Dig. 37, 14, 21 fin.:

    fideicommissum,

    ib. 31, 1, 35:

    hereditatem,

    ib. 31, 1, 77, § 31:

    legatum a se,

    ib. 33, 5, 10:

    voluntatem defuncti,

    ib. 32, 1, 80.—
    II.
    Transf., in gen., to reject, refuse; to scorn, disdain, repudiate (very freq. and good prose;

    syn.: reprobo, aspernor, respuo): cujus vota et preces a vestris mentibus repudiare debetis,

    Cic. Clu. 70, 201:

    consilium senatūs a re publicā,

    to remove, withdraw from the State, id. de Or. 3, 1, 3:

    repudia istos comites,

    Plaut. Merc. 5, 2, 30:

    duces,

    Caes. B. C. 2, 32:

    nobilitatem supplicem,

    Cic. Planc. 20, 50:

    eloquentia haec forensis spreta a philosophis et repudiata,

    id. Or. 3, 13; cf.:

    repudiata rejectaque legatio,

    id. Phil. 9, 6, 15; Quint. 3, 6, 33:

    genus totum liberi populi,

    Cic. Rep. 1, 32, 49:

    condicionem,

    Plaut. Trin. 2, 4, 54; Cic. Quint. 14, 46:

    beneficium,

    Plaut. Trin. 3, 2, 11; cf.:

    gratiam populi Romani,

    Caes. B. G. 1, 40:

    consilium,

    Ter. And. 4, 3, 18:

    legem,

    Cic. Lael. 25, 96:

    patrocinium voluptatis (corresp. to vituperare),

    id. Fin. 2, 21, 67:

    provinciam,

    id. Phil. 3, 10, 26:

    opimum dictionis genus funditus,

    id. Or. 8, 25:

    ista securitas multis locis repudianda,

    id. Lael. 13, 47:

    iracundia omnibus in rebus repudianda,

    id. Off. 1, 25, 89:

    virtus, quam sequitur caritas, minime repudianda est,

    id. Lael. 17, 61.—Hence, part.: rĕpŭdĭātus, a, um; as subst.: rĕpŭ-dĭāta, ae, f., a divorced wife:

    sin autem vidua, vel repudiata,

    Vulg. Lev. 22, 13; id. Num. 30, 10; cf. id. Ezech. 44, 22.

    Lewis & Short latin dictionary > repudiata

  • 20 repudiatus

    rĕpŭdĭo, āvi, ātum, 1, v. a. [repudium], t. t.
    A.
    Of persons married or betrothed, to cast off, put away, divorce, repudiate (cf. reicio):

    sponsas admodum adulescens duas habuit... priorem... virginem adhuc repudiavit,

    Suet. Claud. 26:

    uxorem,

    id. Caes. 79; so id. Tib. 35 fin.:

    Liviam repudiatam relegavit,

    id. Calig. 25:

    ob hoc repudiatus,

    id. Gram. 3; Quint. 4, 2, 98; 8, 5, 31:

    si repudiatur miles, mulier mecum perit,

    Plaut. Truc. 4, 1, 8; cf.:

    repudiatus repetor,

    Ter. And. 1, 5, 14:

    sponsum,

    Suet. Caes. 21; id. Gram. 3:

    (mulier marito) amatorium dedit, repudiavit,

    Quint. 7, 8, 2:

    repudiari etiam futurum matrimonium potest,

    Dig. 50, 16, 191.—
    B.
    To reject, refuse to accept an inheritance:

    si heres bona repudiaverit,

    Dig. 37, 14, 21 fin.:

    fideicommissum,

    ib. 31, 1, 35:

    hereditatem,

    ib. 31, 1, 77, § 31:

    legatum a se,

    ib. 33, 5, 10:

    voluntatem defuncti,

    ib. 32, 1, 80.—
    II.
    Transf., in gen., to reject, refuse; to scorn, disdain, repudiate (very freq. and good prose;

    syn.: reprobo, aspernor, respuo): cujus vota et preces a vestris mentibus repudiare debetis,

    Cic. Clu. 70, 201:

    consilium senatūs a re publicā,

    to remove, withdraw from the State, id. de Or. 3, 1, 3:

    repudia istos comites,

    Plaut. Merc. 5, 2, 30:

    duces,

    Caes. B. C. 2, 32:

    nobilitatem supplicem,

    Cic. Planc. 20, 50:

    eloquentia haec forensis spreta a philosophis et repudiata,

    id. Or. 3, 13; cf.:

    repudiata rejectaque legatio,

    id. Phil. 9, 6, 15; Quint. 3, 6, 33:

    genus totum liberi populi,

    Cic. Rep. 1, 32, 49:

    condicionem,

    Plaut. Trin. 2, 4, 54; Cic. Quint. 14, 46:

    beneficium,

    Plaut. Trin. 3, 2, 11; cf.:

    gratiam populi Romani,

    Caes. B. G. 1, 40:

    consilium,

    Ter. And. 4, 3, 18:

    legem,

    Cic. Lael. 25, 96:

    patrocinium voluptatis (corresp. to vituperare),

    id. Fin. 2, 21, 67:

    provinciam,

    id. Phil. 3, 10, 26:

    opimum dictionis genus funditus,

    id. Or. 8, 25:

    ista securitas multis locis repudianda,

    id. Lael. 13, 47:

    iracundia omnibus in rebus repudianda,

    id. Off. 1, 25, 89:

    virtus, quam sequitur caritas, minime repudianda est,

    id. Lael. 17, 61.—Hence, part.: rĕpŭdĭātus, a, um; as subst.: rĕpŭ-dĭāta, ae, f., a divorced wife:

    sin autem vidua, vel repudiata,

    Vulg. Lev. 22, 13; id. Num. 30, 10; cf. id. Ezech. 44, 22.

    Lewis & Short latin dictionary > repudiatus

См. также в других словарях:

  • Amatorium — Ama|to|ri|um das; s, ...ien [...i̯ən] <aus lat. amatorium, substantiviertes Neutrum von amatorius »verliebt«> (veraltet) Liebestrank, ↑Aphrodisiakum …   Das große Fremdwörterbuch

  • Любовь — влечение одушевленного существа к другому для соединения с ним и взаимного восполнения жизни. Из обоюдности отношений можно логически вывести троякий вид Л.: 1) Л., которая более дает, нежели получает, или нисходящая Л. (amor descendens), 2) Л.,… …   Энциклопедический словарь Ф.А. Брокгауза и И.А. Ефрона

  • The Truth and the Light — The Truth And The Light: Music From The X Files Banda sonora de Mark Snow Publicación 8 de octubre de 1996 Género(s) música ambiental y electrónica Duración 45:50 min …   Wikipedia Español

  • ЛЮБОВНЫЙ НАПИТОК —    • Philtrum          и любовные чары, φίλτρον или poculum amatorium. Употребление таких средств считалось первыми императорами за отравление …   Реальный словарь классических древностей

  • Philtron — Philtron, griech., lat. poculum amatorium, Liebestrank …   Herders Conversations-Lexikon

  • Любовь — влечение одушевленного существа к другому для соединения сним и взаимного восполнения жизни. Из обоюдности отношений можнологически вывести троякий вид Л.: 1) Л., которая более дает, нежелиполучает, или нисходящая Л. (amor descendens), 2) Л.,… …   Энциклопедия Брокгауза и Ефрона

  • Секретные материалы (Саундтреки) — Ниже представлен список официальных музыкальных альбомов, содержащую звуковую дорожку к сериалу и фильмам Секретные материалы. Содержание 1 Songs In The Key Of X: Music From Inspired By The X Files 2 The Truth The Light: Music From The X Files 3… …   Википедия

  • ANACREON — Poeta Lyricus, ex Teio, Ioniae civitate, circa 61. et 62. Olymp. Euseb. Suid. ut scriptis, ita et totô vitae genete, supra modum lascivus. Amavit inter ceteros puerum, nomine Bathyllum, insigni pulchritudine spectabilem. Horatius Epod. Od. 14. v …   Hofmann J. Lexicon universale

  • LUPUS — I. LUPUS Cos. cum Maximo, A. U. C. 984. II. LUPUS Dux Seu. Imp. ab Albini militibus victus, de quo vide Casaub. ad Seu. Spartiani. III. LUPUS Ep. Senonensis, qui tantâ erat in pauperes munificentiâ, ut nullum sibi thesaurum relinqueret, sed omnes …   Hofmann J. Lexicon universale

  • MODULATIO — in pastionibus inventa primum, vel naturae impulsu, vel avicularum imitatione, velarborum sibilis, otium enim (quale Pastores agunt, cum Aratores in opere sint) voluptatis ac lasciviae pater. Et quidem duae species Cantolenarum natae sic sunt:… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • OARISTUS — Graece Ἀριςτύς, Poema continens confabulationem inter virum et uxorem fieri solitam, cuiusmodi habes apud Homerum Hectoris et Andromaches. Verum id unum exemplum, idque in opere iusto: non autem in Poematio separato. Cui simile quid, susurratio… …   Hofmann J. Lexicon universale

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»