-
41 figmentum
ī n. [ fingo ]1) образ2) изображение ( animalis AG)3) творение4) воображение, вымысел ( poëtarum Lact) -
42 figulus
I ī m. [ fingo ]1) горшечник, гончар Vr, Col, PM etc.rota figuli Sen etc. — гончарный круг2) кирпичникII Figulus, ī m.Фигул, cognomen в родах Марциев и Нигидиев C, Sl etc. -
43 figura
figūra, ae f. [ fingo ]1) фигура, наружный вид, внешние очертания, образ (f. lapĭdis O; navis Cs; mundi C; humana, muliebris C)2) расположение (взаимоотношение) частей, уклад, строение (natura et f. corporis C)3) положение, поза ( aliquot figuras exprimere Pt)4) изображение (ligneola hominis f. Ap)5) тень, призрак, видение ( figurae mirae simulacraque Lcr)6) характер, свойство, род (negotii, ingenii C)7) грам. форма падежа (alia nomina quinque figuras habent Vr)8) мат. фигура (f. quadrangula PM)9) ритор. фигура, оборот (f. orationis Q)10) филос. прообраз, идея Sen11) способ, форма ( pereundi mille figurae O) -
44 finctus
fīnctus, a, um арх. Ter part. pass. к fingo -
45 fingibilis
e [ fingo ]воображаемый, кажущийся ( visus CA) -
46 finxi
fīnxī pf. к fingo -
47 gerulifigulus
geruli-figulus, ī m. [ fingo ] -
48 refingo
re-fingo, —, —, ereопять образовывать, снова создавать ( aliquid V)laetiorem se r. Ap — принять весёлый вид -
49 Я не придумываю гипотез
Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Я не придумываю гипотез
-
50 circumfingo
circum-fingo, ere, ringsumher bilden, Tert. de anim. 23.
-
51 confingo
cōn-fingo, fīnxī, fictum, ere, bildend zusammensetzen, bilden, verfertigen, I) eig.: nidos, Plin.: favos et ceras, Plin. – II) übtr., erdenken, erdichten, fälschlich vorgeben, vorspiegeln, causas falsas ad discordiam, Ter.: crimen incredibile, Cic.: crimina in alqm, Liv.: homicidium in se, sich einen M. andichten, ICt.: lacrimae confictae dolis, Ter. – m. folg. Acc. u. Infin., id vos a viro optimo cogitatum esse confingitis, Cic. Deiot. 16; vgl. Iustin. 32, 2, 9.
-
52 defingo
dē-fingo, fīnxī, fictum, ere, abformen, in eine Form bringen, panem, Cato r. r. 74 u. 121. – sarkastisch übtr., schildernd (v. Dichter), vermodeln, verhunzen, Rheni luteum caput, Hor. sat. 1, 10, 37.
-
53 ficte
fictē, Adv. (fictus v. fingo), erlogen, zum Scheine, verb. ficte et simulate, Cic. ad Q. fr. 1, 1, 4. § 13: ficte et fallaciter, Cic. de domo 77: ut caverem, ne cui suspicionem f. reconciliatae gratiae darem, Cic. ep. 3, 12, 4. – / Nbf. fincte, Commodian. 1, 19, 4 D.
-
54 ficticius
fictīcius, a, um (fictus v. fingo), I) auf künstlichem Wege gefertigt, künstlich, Plin. 14, 98 u. 100; 15, 24; 37, 199. – II) erdichtet, fingiert, actiones, Ulp. regul. 28, 12.
-
55 fictilis
fictilis, e (fingo), I) irden, tönern, vasa, Cic.: dolium, Col.: urceus, Vitr.: olla, Col. u. Fest.: patella, Hieron.: fidelia, Col.: figurae, Cic.: antefixa deorum, Liv.: litteratae fictiles epistulae, auf Ton geschriebene Br. (scherz. = Weinflaschen mit Etiketten), Plaut. – subst., fictile, is, n. (sc. vas), ein irdenes Gefäß, -Geschirr, Tongefäß, Tongeschirr, crudum, novum, Plin.: Tuscum, Pers.: gew. Plur., fictilia Tuberonis, Sen.: f. Tusca, Mart.: fictilibus dimicare, Iustin.: fictilibus (auf ird. G.) cenare, Iuven.: soli omnium Vinio fictilibus ministrari iussit, ließ in irdenen Bechern kredenzen, Tac.: omnia (ponuntur) fictilibus (in ird. Gesch.), Ov. – II) erdichtet, species narrationis, Prisc. praeex. 2. § 5.
-
56 fictio
fictio, ōnis, f. (fingo), das Bilden, Formen, I) die Bildung, die Gestaltung, A) im allg.: veretri, Phaedr. 4, 14, 1 M.: nostri corporis, Lact. 2, 12, 6: hominis, Lact. 2, 10, 5; 2, 12, 2; 4, 4, 8: fictio a capite sumit exordium, Lact. de opif. dei 12, 7: veri ac vivi hominis e limo, Lact. 2, 10, 13. – B) insbes., als rhet. t. t.: vocum fictiones, Wortbildungen, Gell. 18, 11, 2. – fictio nominis, entw. die Bildung eines Wortes nach einem Naturlaute (zB. mugitus), od. nach einem Namen usw. (zB. sullaturire, proscripturire), griech. ὀνοματοποιΐα, Quint. 8, 6, 31: od. die Umbildung, Umwandlung eines Namens od. Wortes, wenn durch Zusetzung, Weglassung od. Veränderung eines Buchstabens ein Wort einen andern Sinn bekommt, wie Tollius ( von tollere d.i. furari) st. Tullius, Quint. 6, 3, 53: od. auch wenn aus einem masc. ein fem. gemacht wird, wie porca aus porcus, Quint. 8, 3, 19. – II) die Erdichtung, A) im allg.: poëtarum fictiones, Lact. 1, 21, 44. – als rhet. t. t., fictio personae (= προσωποποΐα), die erdichtete Einführung einer Person, die Personifikation, Quint. 9, 2, 29 u.a. – B) insbes., die Erdichtung = die erdichtete Annahme von etw., der erdichtete Fall, die Fiktion, a) als rhet. t. t., voluntatis (der Absicht), Quint. 9, 2, 46: absol., Quint. 6, 3, 91: Ggstz. confessa (das Anerkannte), Quint. 5, 10, 95. – b) als jurist. t. t., legis, Paul. dig. 41, 3, 15 pr.: absol., Paul. dig. 35, 2, 1. – III) die Verstellung, Heuchelei, Capit. Macr. 4, 7 u. Eccl.
-
57 fictiosus
fictiōsus, a, um (fictus v. fingo), erdichtet, erlogen, nomen, Ps. Cypr. de aleat. 7.
-
58 fictor
fictor, ōris, m. (fingo), der Bildner, I) eig.: a) der Bildner, Bildhauer, Bildschnitzer, pictores fictoresque, Cic.: pictores fictoresque imaginum, Lact.: quomodo fictor hominis Prometheus fuit? Lact.: fictor locustae, Schöpfer, Hieron. – b) insbes., der Bildner von Opfertieren aus Teig od. Wachs, die statt der lebenden bei gewissen Opfern dargebracht wurden, sowie der Opferkuchen ubh., der Former der Opferbilder oder Opferkuchen, der Opferkuchenbäcker (vgl. Varro LL. 7, 44. Serv. Verg. Aen. 2, 116), Enn. ann. 121. Cic. de domo 139. Vgl. Ihm in Pauly-Wissowa Realenz. 6, 2271. – II) übtr.: a) der Bildner = Schöpfer, Urheber, fortunae, Plaut.: vitae agendae, Plaut.: poëmatis, Suet. fr. – b) der Erdichter, fandi, v. Ulixes, täuschender Redner, Meister in täuschender Rede, Verg. Aen. 9, 602. – / Nbf. finctor, Corp. inscr. Lat. 3, 11423.
-
59 fictoria
-
60 fictum
fictum, ī, n., s. fingo.
См. также в других словарях:
Fingo — may refer to:* The Fingo (Mfengu) tribe of South Africa. * Fingo fever, a disease of Victorian Australia. * FinGO, a mobile communications company. * The hypotheses non fingo . * Fingo (charm), the name for a Norwegian folk charm supposed to… … Wikipedia
Fingo (Mfengu) — Fingo (Ama Fengu, wanderers), a Bantu Negro people, allied to the Zulu family, who have given their name to the district of Fingoland, the South West portion of the Transkei division of the Cape Province. The Fingo tribes were formed from the… … Wikipedia
Fingo — (Fisju), Fürstenthum auf der zum Japanischen Reiche gehörigen Insel Kiu siu; schöne Waldungen; Ackerbau … Pierer's Universal-Lexikon
Fingö — Fingö, schwedische Skäreninsel im Bottnischen Meerbusen, zum Linköpings Län gehörig … Pierer's Universal-Lexikon
Fingo — Fingo, Kaffernstamm, nordöstl. vom Keiflusse, 152.000 Köpfe; ihr Gebiet 1875 als Transkeidistrikt der Kapkolonie einverleibt … Kleines Konversations-Lexikon
Fingo — Fingos Fingos Départ des Fingos (1840) Populations significative … Wikipédia en Français
fingo — ˈfiŋ(ˌ)gō noun (plural fingo or fingos or fingoes) Usage: usually capitalized 1. a. : a So. African people descended from a group of Negro refugees who were driven southward in native wars and later settled east of Great Fish river, Union of So.… … Useful english dictionary
Fingo — /ˈfɪŋoʊ/ (say fingoh) noun 1. a people of the Ciskei and Transkei regions of South Africa whose language is Xhosa. 2. (plural Fingo or Fingos) a member of this people. –adjective 3. of or relating to this people …
fingo — fin·go … English syllables
Hypotheses non fingo — (Latin for I feign no hypotheses ) is a famous phrase used by Isaac Newton in an essay General Scholium which was appended to the second (1713) edition of the Principia .It was his answer to those who had publicly challenged him to give an… … Wikipedia
Hypotheses non fingo — (en latín No compongo [una] hipótesis ) es una frase famosa empleada por Isaac Newton en su ensayo General Scholium, que se publicó en la tercera edición de sus Philosophiae Naturalis Principia Mathematica. Era su respuesta a aquellos que le… … Wikipedia Español