Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

af+hverju+

  • 121 TREYSTA

    * * *
    (-sta, -str), v.
    1) to make trusty, make strong and safe (Höskuldr treysti mundriða í skildi);
    2) to make firm (t. vináttu e-s); t. herinn ok eggja, encourage and exhort the troops;
    3) to try the strength of a thing with the hand (hann treysti ‘silkibandit’ með handa-afli ok slitnaði eigi);
    4) to trust to, rely on (t. e-m or t. á e-n);
    5) to dare, venture (nú er sú öld í Noregi, at ek treysti eigi at halda ykkr hér heima með mér);
    6) refl., treystast = treysta 4 (treystust Numidiumenn betr fótum en vápnum); = treysta 5 (hann mun eigi t. öðru en gøra sem ek vil).
    * * *
    t, [traust; Dan. trouml;ste = to comfort], to make trusty, make strong and safe; Höskuldr treysti mundriða í skildi, Nj. 66; hann setti þar forráða-menn ok treysti sér fólk, Hkr. i. 84: to confirm, make firm, at treysta vináttu Snorra, Sturl. ii. 260; hann treysti sálu þína, Barl. 94; þá treysta fól hinn heimska svá at hann skal ríkastr vera, Sks. 342; treysta herinn ok eggja, Ó. H. 214; t. heilsu hans, Greg. 49; treystr með holdi ok blóði Guðs, Fms. xi. 38; várir menn þurfu nú at þér treystið þá, viii. 317.
    2. to try the strength of a thing with the hand; Egill færðisk við ok treysti stafinn ( grasped firmly) til þess er upp losnaði, Eg. 233; hann treysti með handa-afli ok slitnaði silki-bandit eigi, Edda 20; ganga at ásendunum ok t. svá fast, at brotnaði, Ld. 280; tók ek þá til, treysta ek á sem ek orkaða, gat ek honum þá fram kipt, … tók ek í hendr Böðvari, treysta ek þá af öllu afli …, Fb. ii. 136; treysta nú á timbr-veggina svá brakar í hverju tré, Grett. 99; treystu síðan á ásinn, til þess er hann brast í sundr, 154; fór hann þá ok treysti á sira Þorlák með alvarligri bæn, Bs. i. 269.
    II. reflex. to trust to, rely upon; with dat., ek treystumk hamingju minni ok sigrsæli, Fms. ii. 108; treystask eigi þeim griðum, ix. 520; at engum manni treystisk hann betr enn honum, xi. 392; engi hlutr er sá er sér megi treystask er Muspells-synir herja, Edda 8; öllum þeim sem honum treystask, Stj. 641; treystask í e-u (Latinism), Hom. 78, MS. 655 iv. 2; ek treysti (better treystisk) eigi at halda yðr heima með mér, Fms. ii. 4: cp. treysta sér, to dare, passim in mod. usage; eigi mun Sveinn konungr því treystask at taka, he wont dare, xi. 364; treystask betr fótum enn vápnum, Róm. 291; hann mun eigi treystask öðru enn göra sem ek vil, Nj. 229; höfðu þeir ætlað at veita honum atgöngu, en treystusk eigi, 36; treystisk ér ( be of good cheer), ok hirðit eigi at óttask, 623. 32; er með engu móti treystanda á hennar hverfanda hvel, Fms. i. 104; treysti hann svá vel her sínum, at …, 24.

    Íslensk-ensk orðabók > TREYSTA

  • 122 trjóna

    f.
    1) snout;
    2) pole.
    * * *
    u, f. [Dan. tryne; trana and trjóna seem to be akin]:—a snout, Lat. rostrum, Fms. vi. 143 (of a serpent); með gínandum trjónum, Landn. 257 (Hb.): of a hammer, trjónu-tröll, the ‘snout-ogress,’ of the hammer of Thor, Haustl.: of projecting land, Selmeina trjóna, the ness of Selund, i. e. Zealand, Hkr. i. (in a verse).
    2. of a pole; harðar trjónur, Gs. 17; var þá ok veift af hverju skipi trjónum (or = trjánum from tré?), Þorf. Karl. 424; tjald-trjóna, a tent-frame, Sturl. i. 147, 148.

    Íslensk-ensk orðabók > trjóna

  • 123 UNDR

    n.
    1) wonder (brestr svá mikill, at öllum þótti undr at);
    2) with the notion of shame, scandal (þat var undr mikit, at hann skyldi liggja fyrir fótum þeim); gøra sik (gørast, verða) at undri, to make a spectacle of oneself, be made a spectacle of.
    * * *
    n. [A. S. wundar; Engl. wonder; Germ. wunder; Dan. under]:—a wonder; undr þetta hélzk til dags, Nj. 272; skrípi ok undr, 20; ella mun yðr henda hver undr, Fms. iii. 28; þeir segja hverju undri þeir vóru orðnir, x. 304; Fróðár-undr, the spectres of Fróðá, Þorf. Karl., Eb. ch. 52–55; en er svá var komit undrum þeim, Eb. l. c.; heyr undr mikit, heyr örlygi, Gísl. 15 (a ditty); nú bregðr undrum við, ek em nú hér kominn, en litlu áðr var ek með fóstra mínum, Fms. i. 292; brestr svá mikill, at öllum þótti undr at, Ó. H. 135; undra ár, a wonder-year, Ann. 1118; undra-maðr, a portentous person; undr at afli, Fas. ii. 328: gen. plur. emphasizing, undra-digr, -hár, -brattr …, wondrous big, high, steep …
    2. with the notion of shame, scandal; þat var undr mikil, at hann skyldi liggja fyrir fótum þeim, Eg. 758; göra sik at undri, Fær. 262, Fms. vi. 359; görask svá at undrum, 364; mannfóli mikill ok gört þik at undri, Boll. 350; ok verða at undrum í drykkju-stofunni, Eg. 553; aldri fyrr sá ek menn svá at undri verða sem hér, Fms. viii. 234; undrum verði sá er hann hirðir, Karl. 45.

    Íslensk-ensk orðabók > UNDR

  • 124 VARNA

    (að), v.
    1) to withhold from one, deny one a thing, varna e-m e-s (varna e-m liðveizlu, máls, réttinda);
    2) varna við e-u, to abstain from (varna við kjötvi); varnaði-t við tárum, she could not forbear weeping.
    * * *
    að, [A. S. wearnian; Engl. warn], to warn off; v. e-m e-s (= varða e-m e-t), to warn a person off from a thing, deny him a thing; varna e-m liðveizlu, Korm. 206; varna þeim kaups, 218; v. þér réttinda, to deny thee justice, Fms. i. 82; vár honum þess varnat, vii. 261; v. Birni konungsdóms, v. 246; varna henni máls, Nj. 48, Band. 23 new Ed.; varna e-m bóta, Ísl. ii. 327; skal þér eigi þessa varna, Ld. 250; varna honum gjaldsins, Rd. 234; konungr varnaði þess eigi með öllu, Eg. 106; ek vii allra bóta v. um sonu þína, Korm. 48; ef hann varnar gjalds ( if he refuses to pay), verðr hann útlagr, Grág. ii. 281; ef menn varna þess at ganga þar í dóm, 322; hvat ek gaf eða hvers ek varnaði, Fms. vi. 220: with dat. less right, v. e-m lögligri atvinnu, Fb. i. 437: ellipt., ok honum er varnat (viz. þess), Grág. i. 405; hinum varðar útlegð ef þeir varna, 439; hann beiddi heima-mönnum griða, ok varnaði Egils, kvað hann eigi heima vera, and denied Egil, saying he was not at home, Sturl. iii. 173.
    2. varna við e-u, to abstain from; varnaðit við tárum, could not forbear weeping, Gh. 29; við hverju skal hann varna, Stj. 410: varna við kjötvi, to abstain from flesh, K. Þ. K. 124; í þeim dæmum megu allir sjá hvat þeir skolu göra eðr við hví varna, Eluc. 42; maðr á at varna við ( beware) at hann göri aldregi síðan slíkar syndir, Hom. 159.

    Íslensk-ensk orðabók > VARNA

  • 125 VEÐR

    I)
    n.
    1) weather (gott, illt);
    2) wind (tók at lægja veðrit); sigla (stýra) í v. e-m, to get to the wind-ward of one, take the wind out of his sail;
    3) quarter, tack; veifði hann rœði annars veðrs til, he steered round with his oar on the other tack;
    4) the lower air (þetta smiði var svá mikit vorðit, at þat tók upp ór veðrum); v. rauf upp, the air cleared up;
    5) wind, scent; bersi hafði v. af manninum, the bear had wind of the man, scented him; komast við veðri, to be scented, rumoured; láta koma v. á e-n um e-t, to let one get scent of, throw out hints to one about a thing; staðarmenn mæltu mjök á. v., hinted broadly.
    (gen. -rs and -rar, pl. -rar), m.
    1) wether;
    * * *
    1.
    n. [A. S. and Old Engl. weder; Engl. weather; Germ. wetter; Dan. væder, sounded vǣr-et]:—the weather; kalt, vindlítið veðr, gott veðr, kyrt veðr, Fbr. 256; spurði hvat veðrs væri, id.; í hverju veðri, K. Þ. K.; veðr ræðr akri, Hm., Fms. ix. 353: the air, ná upp ór veðrum, out of the upper air, Edda (pref.); eldr, veðr, jörð, 625. 178,
    2. a wind; stormr veðrs, Fms. i. 101; bera klæði í veðr, Eb. 264: wind, a gale, hvasst veðr, a gale, Eg. 196; tók at lægja veðrit, Nj. 124; veðrit óx, 267; reka fyrir veðri ok straumi, Grág. ii. 384; sær eða vötn eða veðr, 275; stór veðr, great gales, Eg. 160; at veðr tvau verði senn í lopti, Fas. ii. 515, passim.
    3. naut. phrases; stýra á veðr e-m, Fms. ii. 305; beita undir veðr, Fb. i. 540; reru í kring um Bagla ok á veðr þeim, Fms. viii. 335; á veðr eldinum, 283; sigla á veðr e-m, to get to windward of one, to take the wind out of his sail, Band. 39 new Ed.; veifa ræði veðrs annars til, Hým. 25; láta í veðri vaka, to ‘see which way the wind blows’(?), metaph. to make believe, pretend, see vaka.
    4. phrases; hafa veðr af e-u, to get the wind of one, scent him, metaphor from hunting; bersi hafði veðr af manninum, the bear had wind of him, Grett. 101 A; ek hafða veðrit af þeim sem kallaði, Fas. i. 14; komask við veðri, to be scented, rumoured abroad, Fms. vii. 165, Ísl. ii. 482, Rd. 252; Hjalti lét koma veðr á þau ( threw out hints to them) um ræður þær er haun hafði upp-hafit, Ó. H. 59; staðar-menn mæltu mjök á veðr um, hinted broadly, Orkn. 342.
    B. COMPDS: veðrabati, veðrabálkr, veðrabrigði, veðrbelgr, veðrblaka, veðrborð, veðrdagr, veðreygr, veðrfall, veðrfastr, veðrfölnir, veðrglöggr, veðrgnýr, veðrgóðr, veðrharðr, veðrhimin, veðrahjálmr, veðrahöll, veðrkænn, veðrlítill, veðrsjúkr, veðrspár, veðrstaða, veðrsæll, veðrtekinn, veðrvandr, veðrviti.
    2.
    m., gen. veðrar, but veðrs, Stj. 133; [A. S. weder; Engl. wether; Germ. widder; Dan.-Swed. væder, väder]:—a wether; the word is obsolete in Icel. except in poetry (cp. hrútr), Edda (Gl.); þeir glöddusk sem veðrar, Stj. 177; ins hornótta veðrs, 133; veðr, N. G. L. i. 212; veðra-fjörðr, or corrupt, Viðris-fjörðr, in a pun = Hrúta-fjörðr, Grett. (in a verse).
    2. a battering-ram. Sks. 411.
    II. as a nickname, Landn.
    COMPDS: veðrarhorn, veðrarlamb.

    Íslensk-ensk orðabók > VEÐR

  • 126 veita

    * * *
    I)
    (-tta, -ttr), v.
    1) to grant, give (v. e-m líð, hjálp, huggun, grið, trygðir);
    2) to help, assist, stand by one (þeir veittu Gizuri hvíta í hverju máli);
    3) to grant, permit (Þ. beiddist at sjá gripina, ok þat veitti hón henni); v. e-m bœn, to grant one a request;
    4) v. veizlu, to give a feast; v. brúðkaup e-s, to hold a wedding; v. útferð e-s, to hold a funeral feast; also absol. to give a feast or entertainment (v. stórmannliga, með inni mestu rausn);
    5) to entertain, treat (konungr veitti sveitungum sínum);
    6) to sustain, support an indigent person (síra Hafliði veitti þessi góðu konu allt til dauðadags);
    7) of a performance; v. e-u áhald, to lay hold on; v. atfór, heimferð at e-m, to make an expedition against one; v. e-m atsókn, to allack; v. e-m áverka, to inflict a wound on; v. e-m eptirför, to pursue one;
    8) e-t veitir e-m þungt, erfitt, it proves hard, difficult for one (Dönum veitti þungt atsóknin); impers., keisaranum veitti þungt, the emperor had the luck against him; e-t veitir erfitt, it is hard work; Geirmundi veitti betr, G. got the better of it, carried the day;
    9) to happen (þat veitir sjaldan, optliga, stundum);
    10) recipr., veitast at, to back one another (vit Egill munum nú v. at); þeir veittust at öllum málum, they stood by one another in all suits.
    (-tta, -ttr), v. to convey, lead (water), with acc. or dat. (v. vatn or vatni); v. ánni ór enum forna farveg, to divert the river from its old course; impers., veitir vatn til sjóvar, the rivers trend towards the sea.
    f.
    3) = veitiengi.
    * * *
    u, f., qs. vreita, dropping the r, [akin to reitr, rít, q. v., the root word; A. S. wrîtan = to trench; this is borne out by the mod. Norwegian forms as stated by Ivar Aasen, veit in Sogn, but vreite in Thelemarken; reite near Mandal]:—a trench, ditch; of vatn-veitur, of water-trenches, aqueducts, Grág. (Kb.) ii. 97; eigi skal hann annarra lönd meiða í veitunni, … of veitu-garða, trench-ditches, Grág. ii. 281; eigi á maðr at göra veitur í landi sínu svá at hann spilli landi eða engi manns þess er fyrir neðan býr, 282.

    Íslensk-ensk orðabók > veita

  • 127 VILJA

    I) (vil, vilda, viljat), v.
    1) to will, wish, with infin. (nú vil ek spyrja yðr); Austmaðr kvazt vildu (pret. infin.) fyrir hafa land, the Easterling said he wished to have land for (the ship); with the infin. left out or understood; vildi Aðalráðr hann ekki þar, A. wished him not (to be) there; hón vildi hann feigan, she wished him dead; with subj., viltu, at ek fara til eyjanna, wilt thou that I shall go to the islands;
    2) with acc. to wish, want (eigi vil ek þessa); hvat vilt þú honum, what dost thou want with him?; v. hverjum manni gott, to wish good to everybody; v. heldr, to prefer (viltu heldr dóminn?);
    3) impers., var sigit inn eptir firðinum svá sem vera vildi, as best might be, at random; þá er vel vildi, when the luck was fair;
    4) v. e-m, to favour one (þat er ván, at þér mundi sœmdin v.);
    5) v. til, to happen (ef þat á. til at v.);
    6) refl., þeir viljast eigi við oss, they bear no good will towards us.
    II) from vili, will.
    * * *
    :—the FORMS of this verb,
    α. the 1st pers. pres. indic, was originally dissyllabic, like the pres. subj., both in Goth. and Icel.; the only form used in the Saga-times (10th century) being prob. vilja; vilja’k hljóð, Eyvind (Edda i. 248; the v. l. ‘vilra’ and ‘vilka’ shew that the scribes did not know the old form); eiga vilja heldr, Alm. 7 (but ek vil in the following verse); segðú mér þat ek vilja vita, Skm. 3; vilja ek sofna, Vkv. 31; né ek þik vilja níta, 37; ek vilja’k, Hým. 9; vilja ek þat líta, Am, 58: in prose, enn þó vilja ek heldr einn staf ríta, Skálda (Thorodd): in law formulas, at ek vilja skilja við félaga minn, = Gr. ὄτι βούλομαι; þat villag, Fms. vi. 205, v. l.: the monosyll. form is later, vil’k eigi ek, I will not, Gkv. 2. 27; accordingly the ‘ek vil’ in Alm. 8 should be restored to ‘allt þatz ek vilja’k vita,’ as is required by the preceding verse; so also in Vsp. 1 the true reading may be ‘vilja ek’ valfoður (see foot-note 5 in Bugge, l. c.)
    β. 2nd pers. pres. is monosyll. vill and vilt; þú vill, Vþm. 11, Hbl. 55, Gkv. 2. 8, 33; vill þú, Ls. 28: the older vellums have vill, the later vilt, ef þú vilt, Hm. 130, Ísl. ii. 214 (thrice), Nj. 41, 77, and so in mod. usage (ek vil, þú vilt, hann vili).
    γ. 3rd pers. vill, Skv. 1. 4, Hm. 63.
    δ. pret. vilda; part. viljat; pret. infin. vildu, Nj. 259, Ld. 216, Mork. 168.
    ε. forms with suffix; with pers. pron., 2nd pers. vil-du [Chaucer willow], wilt thou, Post. 134, 135, 231; but in mod. usage, viltu, and so Fb. i. 222, l. 36: with neg. suff., vilka ek, Am. 13; vilkat ek, I will not, Skv. i. 26; þú vill-at, thou willest not, Hm. 114; vildigak, I would not, Gkv. 2. 40; er ek vildigak, Helr. 13 (all the references to Bugge’s edition). [Ulf. wiljan = θέλειν, βούλεσθαι; A. S. willan; Engl. will; Dan. ville; Swed. vilja; Lat. velle; Gr. βούλεσθαι.]
    B. USAGES.—To will, wish:
    I. with infin., sá maðr hefir viljat villa leitina fyrir oss, Fms. i. 72; Guðrún kvaðsk vildu (pret. infin.) vita hvat þeir vildu at hafask, Ld. 216; hverjum vilt þú heldr gipta dóttur þína … ef þú vilt eigi … hverju þú vilt svara, Ísl. ii. 214; spurði ef hann vildi ríða, Gunnlaugr kvaðsk þat vilja, … hví býðr þú mýr eigi þat er ek vil þiggja, 212, 213; Austmaðr kvezk vildu ( said he would) fyrir hafa land, Nj. 259; hann létzk eigi þat vildu, Mork. 168; nú vil ek spyrja yðr, Nj. 35; hví vildo ljúga, Clem. 134; enda vildu trúa þá mundu miskunn fá, 135; hér vil ek bjóða fyrir góð boð, Nj. 77; sumir vilja skilja, 673. 51; Þorgeirr játaði því sem Kári vildi beitt hafa, Nj. 257.
    β. denoting futurity; maðr er andask vill, a person about to die, Hom. 155 (in a Norse vellum); in mod. Danish this usage has prevailed, but is hardly known in the old language, for in Icel. vilja always implies a notion of volition; hvárn þú vill (vilt, v. l.) hafa valit, Post. (Unger) 20.
    2. with subj., þat vilda ek bróðir, at þú, Nj. 2; vildir þú at ek stæða upp, … þá vildi (= vilda) ek, Fms. vi. 205; viltu at ek fara til eyjanna, Fb. i. 222.
    3. with acc., vita skyldir þú hvat þú vildir, Ísl. ii. 214; eigi vil ek þessa, 215; þú vilt eigi þessa kosti, Nj. 77; hvat vilt þú hánum, what do you want him for? 41; hvað viltú mér? vilja hverjum manni gott, to will (wish) good to everybody, Fms. i. 21.
    4. ellipt. an infin. being left out or understood; vildi Aðalráðr hann ekki þar, A. wished him not [ to be] there, Fms. xi. 419; ek vilda ekki vistir hans hér í landi, Eg. 523; hón vildi hann feigan, wished him dead, Nj. 269; ok skýra þat hvat hverr þeirra vill lög um þat mál, what he thinks to be the law, Grág. (Kb.) i. 214; ek vil á fund Ólvis, I wish to go, Nj. 41; ef hann vildi upp ór gröfinni, Eg. 234; hvárt sem heldr vildi (viz. göra), Nj. 251; vildi alþýðan hann til konungs, Fms. ix. 8; út vilja vegar þínir til Íslands, Fb. i. 222.
    5. impers., var siglt inn eptir firðinum svá sem vera vildi, as it would be, at random, Fms. ix. 22; sjaldan fór svá þá er vel vildi, seldom went it thus when the luck was fair, x. 408, Ld. 290 (of a bad omen); svá kann ok stundum at verða ef eigi vill vel, when matters go wrong, Sks. 323.
    6. vilja e-m, to favour one; þat er ván at þér mundi sæmðin vilja, Karl. 230.
    7. with prepp., vilja til, to happen; ef þat á til at vilja, Fas. i. 11.
    II. reflex., viljask e-t, to with for, Fr.
    2. to bear good will to one;(þeir) viljask eigi við oss, they bear no good will towards us, Fas. ii. 337 (but rare).
    3. part. viljandi, willing; göra e-t viljandi, Greg. 41, and passim.
    4. past pret. neut. vilt, q. v.

    Íslensk-ensk orðabók > VILJA

  • 128 vöndull

    m. bundle of hay (tóku þeir vöndul heys fyrir hvern hest).
    * * *
    m., dat. vöndli, a wisp, of hay; gefa vöndul heys af kýrfóðri hverju, Bs. i. 137; tóku þeir vöndul heys fyrir hvern hest, Sturl. iii. 164; hafi vöndul fyrir hross, Jb. 430; á kirkja vöndul af sex sútum heys hverjum of alla sveit, Ám. 37.

    Íslensk-ensk orðabók > vöndull

Страницы

См. также в других словарях:

  • Icelandic grammar — is a body of rules specifying how meanings are created in Icelandic. Icelandic is an inflected language with four cases: nominative, accusative, dative and genitive. Icelandic nouns can have one of three grammatical genders, masculine, feminine… …   Wikipedia

  • Islenska — Isländisch (Íslenska) Gesprochen in Island Sprecher 300.000 Linguistische Klassifikation Indogermanisch Germanisch Skandinavisch Isländisch …   Deutsch Wikipedia

  • Isländische Sprache — Isländisch (íslenska) Gesprochen in Island Sprecher 300.000 Linguistische Klassifikation Indogermanisch Germanisch Skandinavisch Isländisch …   Deutsch Wikipedia

  • Isländisches Alphabet — Isländisch (Íslenska) Gesprochen in Island Sprecher 300.000 Linguistische Klassifikation Indogermanisch Germanisch Skandinavisch Isländisch …   Deutsch Wikipedia

  • Íslenska — Isländisch (Íslenska) Gesprochen in Island Sprecher 300.000 Linguistische Klassifikation Indogermanisch Germanisch Skandinavisch Isländisch …   Deutsch Wikipedia

  • Icelandic language — Icelandic íslenska Pronunciation [is(t)lɛnska] Spoken in Iceland, Denmark,[citation need …   Wikipedia

  • Björgvin Halldórsson — Infobox musical artist Name = Björgvin Halldórsson Img capt = Background = solo singer Birth name = Björgvin Helgi Halldórsson Alias = Bo Halldorsson Born = April 16 1951 Origin = Iceland Occupation = Singer Associated acts = URL = Björgvin Helgi …   Wikipedia

  • Öskudagur — is an Icelandic holiday (Ash Wednesday) when children dress up in costumes and sing songs for candy. External links Bolludagur, Sprengidagur and Öskudagur Ash Wednesday in pictures Öskudagur and Winter Lights Festival …   Wikipedia

  • Svavar Guðnason — fæddist á [Höfn í Hornafirði] [http://is.wikipedia.org/wiki/Hornafj%C3%B6r%C3%B0ur] þann 18. nóvember 1909. Snemma kom í ljós hvert hugur Svavars stefndi. Svavar komst í kynni við málaralistina á uppvaxtarárum sínum, mest fyrir tilstilli Bjarna… …   Wikipedia

  • Harald Hårfagre — Haraldr hárfagri erhält das Königreich aus seines Vaters Händen Harald Hårfagre, Harald I. „Schönhaar“, Haraldr hinn hárfagri (* ca. 852; † 933) war der erste König des größten Teils der Küste Norwegens. Inhaltsverzeichnis 1 Sagas …   Deutsch Wikipedia

  • Harald I. (Norwegen) — Haraldr hárfagri erhält das Königreich aus seines Vaters Händen Harald Hårfagre (norweg., engl./schwedisch: Harald Hårfager ), Harald I. „Schönhaar“ oder „Haarschön“, Haraldr hinn hárfagri (* ca. 852; † 933) war der erste König des größten Teils… …   Deutsch Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
… Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»