Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

adoptio

  • 21 consularis

    [st1]1 [-] consŭlāris, e: de consul, consulaire.    - aetas consularis: l’âge pour être consul, l'âge requis pour le consulat (43 ans).    - consularis femina, Suet.: femme d'un consul.    - consularis exercitus, Liv.: armée commandée par un consul.    - consulare vinum, Mart.: vin qui porte le nom du consul sous lequel il a été fait, vin vieux.    - consularis domus, Plin.: famille qui compte un ou plusieurs consuls.    - consularis via, Plin.: grande route.    - consularis adoptio, Quint.: adoption par un consul.    - consularia comitia, Cic.: comices assemblés par ordre des consuls ou pour leur élection. [st1]2 [-] consŭlāris, is, m.: - [abcl][b]a - ancien consul, personnage consulaire. - [abcl]b - lieutenant de l'empereur (dans les provinces).[/b]
    * * *
    [st1]1 [-] consŭlāris, e: de consul, consulaire.    - aetas consularis: l’âge pour être consul, l'âge requis pour le consulat (43 ans).    - consularis femina, Suet.: femme d'un consul.    - consularis exercitus, Liv.: armée commandée par un consul.    - consulare vinum, Mart.: vin qui porte le nom du consul sous lequel il a été fait, vin vieux.    - consularis domus, Plin.: famille qui compte un ou plusieurs consuls.    - consularis via, Plin.: grande route.    - consularis adoptio, Quint.: adoption par un consul.    - consularia comitia, Cic.: comices assemblés par ordre des consuls ou pour leur élection. [st1]2 [-] consŭlāris, is, m.: - [abcl][b]a - ancien consul, personnage consulaire. - [abcl]b - lieutenant de l'empereur (dans les provinces).[/b]
    * * *
        Consularis, et hoc Consulare, pen. prod. vt Consularis vir. Qui a esté Consul, et à present ne l'est plus.
    \
        Consularis aetas. Cic. L'aage qu'il falloit avoir devant que pouvoir estre Consul.
    \
        Consularis cognitio. Quintil. La jurisdiction et congnoissance appartenante au seul Consul.
    \
        Dictum non Consulare. Cic. Parolle orde et vilaine, et indigne d'estre proferee par un homme ayant esté Consul.
    \
        Foemina Consularis. Tranquillus. La femme d'un qui a esté Consul, ou sa veufve non remariee.
    \
        Odi illam male Consularem. Cic. Je hay ceste femme faisant choses qui ne conviennent point, et ne sont honnestes à une qui est femme d'un qui a esté Consul.
    \
        Lictor Consularis. Horat. Sergeant, ou appariteur du Consul.

    Dictionarium latinogallicum > consularis

  • 22 adoption

    • omaksuminen
    • adoptointi
    • adoptio
    • lapseksi ottaminen
    * * *
    noun adoptio, omaksuminen

    English-Finnish dictionary > adoption

  • 23 adoptivus

    ădoptīvus, a, um, adj. [adopto], pertaining to adoption, made or acquired by adoption, adoptive: filius, an adopted son: P. Scipio, Fragm. ap. Gell. 5, 19 (opp. naturalis, a son by birth):

    filiorum neque naturalem Drusum neque adoptivum Germanicum patria caritate dilexit,

    Suet. Tib. 52: pater adoptivus, who has adopted one as son (or grandson, v. adoptio), an adoptive father, Dig. 45, 1, 107: frater, soror, etc., a brother, sister, etc., by adoption, not by birth, ib. 23, 2, 12, and 38, 8, 3;

    so also, familia,

    the family into which one has been received by adoption, ib. 37, 4, 3: adoptiva sacra, of the family into which one has been adopled (opp. paterna):

    neque amissis sacris paternis in haec adoptiva venisti,

    Cic. Dom. 13, 35: nomen, received by adoption (opp. nomen gentile), Suet. Ner. 41:

    nobilitas,

    nobility acquired by adoption, Ov. F. 4, 22.— Transf., of the ingrafting of plants (cf. adoptio):

    fissaque adoptivas accipit arbor opes,

    bears fruits not natural to it, ingrafted, Ov. Med. Fac. 5; Mart. 13, 46:

    quae sit adoptivis arbor onusta comis,

    Pall. de Insit. 20; cf. 144, 160 (cf. Verg. G. 2, 82: Miraturque (arbos) novas frondes et non sua poma).

    Lewis & Short latin dictionary > adoptivus

  • 24 adoptatio

    adoptātio, ōnis f. C, Sl etc. = adoptio

    Латинско-русский словарь > adoptatio

  • 25 senilis

    senīlis, e [ senex ]
    старческий, стариковский (anni O; corpus C; ruga O); подобающий старику, свойственный старости ( prudentia C)
    adulescens in quo est senile aliquid C — юноша, в котором есть нечто стариковское

    Латинско-русский словарь > senilis

  • 26 adoptatio

    adoptātio, ōnis, f. (adopto) = adoptio (w.s.), die Annahme an Kindesstatt, Gell. 5, 19, 2: Theophani, Cic.: adoptatione in regnum pervenisse, Sall.: in adoptationem venire, Spart.: per adoptationem in alterius familiam transire, Boëth.: Plur., adoptationes filiorum, Cic. Tusc. 1, 31 (al. adoptiones).

    lateinisch-deutsches > adoptatio

  • 27 affiliatio

    affīliātio, ōnis, f. = adoptio, Gloss. IV, 303, 56.

    lateinisch-deutsches > affiliatio

  • 28 arrogatio

    arrogātio, ōnis, f. (arrogo), die feierliche Annahme einer mündigen u. selbständigen Person an Kindes Statt, die in den comitia centuriata unter der Autorität u. Genehmigung des Volkes geschah (vgl. adoptio), wobei der Adoptierende gefragt wurde, ob er den u. den adoptieren, u. der zu Adoptierende, ob er adoptiert sein wolle, s. Gaius inst. 1. § 99. Ulp. fr. 8. § 2 sqq. Gell. 5, 19, 8. Aur. Vict. Caes. 2, 1.

    lateinisch-deutsches > arrogatio

  • 29 consularis

    cōnsulāris (arch. cōsulāris), e (consul), zum Konsul gehörig, konsularisch, des Konsuls od. der Konsuln, eines Konsuls (prägn. = eines Konsuls würdig, sich für einen Konsul geziemend), Konsul-, zuw. eines gewesenen Konsuls, eines Konsularen, I) adi.: aetas, das zum Konsulamte gesetzliche Alter (von 43 Jahren), Cic.: animus, animi (Mut), Liv. u. Plin. ep.: arma, Vell.: auctoritas, Cic.: candidatus, ein Bewerber um das Konsulat, Cic.: comitia, zur Konsulwahl abgehaltene, Cic.: cura et sollicitudo, mit dem Konsulamte verbundene, Plin. pan.: exercitus, Liv.: familia, in der ein Glied Konsul gewesen ist, Cic. u. Suet.: ebenso domus, Plin.: femina, Gattin eines Konsularen, Suet.: impedimenta, die Konsuln aufhaltende, Liv.: imperium, Cic.: insignia, Tac.: legati (s. unten no. II, A), Suet.: leges, von den Konsuln gegebene, Liv.: libido, Cic.: lictor, Hor.: locus, Platz, Rangplatz der Konsularen (im Senate), Cic.: c. munera (zB. obire), Liv.: officium, Cic., officia, Plin. pan.: oratio, die Rede eines Konsuls (= die eines Konsuls würdige Rede), Liv.: ornamenta, eines K. (unter den Kaisern auch an Nichtkonsuln verliehen), Suet.: consulari patre genitus, der Sohn eines Konsularen, Plin. pan.: tribuni militum consulari potestate, Liv.: provincia, Caes.: res operosa ac minime c., für die K. gar nicht geeignet, Liv.: senex, ein greiser Konsular, Tac.: vindicta, Vell.: vinum, nach dem Konsul benannt, unter dem er gekeltert worden, Mart.: vir (s. unten no. II, A), Plin. pan. u. Suet. – quam consulare, dem konsular. Gebrauche gemäß, Plin. pan. – II) subst., cōnsulāris, is, m. A) (vollst. consularis vir) einer der Konsul gewesen war, der Konsular, Cic. u.a. – so auch filius, frater c., Vell. – In der Kaiserzeit steht consularis besonders für diejenigen Statthalter der kaiserlichen Provinzen, die Konsuln gewesen waren, eig. legatus consularis, Tac. – B) in der Kaiserzeit auch Titel für höhere Staatsbeamte, die, ohne Konsuln gewesen zu sein, die Erlaubnis erhielten, die konsular. Insignien zu tragen, Tac. u. Suet. – Dav. adi., adoptio c., A. durch einen Konsularen, Quint. 6. prooem. 13.

    lateinisch-deutsches > consularis

  • 30 nuncupo

    nūncupo, āvī, ātum, āre (nomen u. capio), nennen, benennen, benamen, I) im allg.: alqd nomine dei, Cic.: mensem e suo nomine, Suet.: quae essent linguā nuncupata, namentlich angeführt, Cic.: maria, titulos, hernennen, namentlich anführen, Plin.: auctorem sui nominis, Liv. – poet., alcis fidem, anrufen, Pacuv. tr. 141. – II) insbes.: A) feierlich u. öffentlich aussprechen, abkündigen, a) Gelübde, bes. von dem in die Provinz abgehenden Konsul nach vorhergegangenem Opfer, vota pro imperio suo communique re publica, Cic.: vota pro incolumitate exercitus, Val. Max.: u. bl. vota, Cic. u. Liv. – b) eine Adoption, consultatum, pro rostris an in senatu an in castris adoptio nuncuparetur Tac. hist. 1, 17. – B) vor Zeugen als Erben nennen, zum Erben ernennen, mündlich einsetzen, heredem, Tac. u. Suet.: voce nuncupare heredem, Iustin.: nuncupare alqm inter heredes, einen zum Miterben ernennen, Suet.: nec quia offendit alius, nuncuparis, sed quia ipse meruisti, Plin. pan.: nuncupatum testamentum, ein im Beisein von Zeugen aufgesetztes Testament, wobei der Erblasser die Erben mit Namen genannt hat, Plin. ep.: alii testamenta sua nuncupant, kündigen laut ab u. plaudern so aus (in der Trunkenheit), Plin. – C) zu einer Würde ausrufen, m. dopp. Acc., alqm Caesarem, Aur. Vict.: alqam reginam, Iustin. – D) einer Gottheit, dem Dienste einer Gottheit zusprechen, weihen, widmen, navem deae nuncupare dedicareque, Apul.: me ministerio felici (deae) nuncupatum destinatumque, Apul. – / Archaist. Konj. Perf. od. Fut. exakt. nuncupassit, XII tabb. leg. 6. fr. 1 ed. Schoell ( bei Cic. de or. 1, 245).

    lateinisch-deutsches > nuncupo

  • 31 senilis

    senīlis, e (senex), zu den Greisen gehörig, greisenhaft, eines Greises, der Greise, Greisen-, prudentia, Cic.: statua incurva, Cic.: anni, Ov. u. Cael. Aur.: aetas, Greisenalter (= die Greise), Cael. Aur. u. Th. Prisc.: turpe senilis amor, Ov.: ulcera senilia, Plin.: seniles partes iuveni mandare, Hor.: stultitia, Cic.: animus, Liv.: adoptio, von einem Greise herrührend, Tac.: s. illud facinus, das böse alte Weib, Apul.

    lateinisch-deutsches > senilis

  • 32 supervacuus

    super-vacuus, a, um, überflüssig, unnütz, unnötig, cibus, Cels.: carnes, Plin.: radix, Plin.: frondes, Colum.: auxilium, curatio, Cels.: res, Sen. rhet.: adoptio, Sen. rhet.: labor, Quint.: facta, Suet.: doctrina, Suet.: metus, Ov.: irritatio, Val. Max.: mihi Baias Musa supervacuas Antonius facit, unnütz, unwirksam, Hor. – supervacuum est m. Infin., Colum. 5, 1, 8. Cels. 3, 18. p. 99, 13 D.; 3, 20. p. 104, 20 D. u.a. Sen. suas. 6, 24. Sen. de brev. vit. 6, 3. Plin. ep. 7, 17, 5. Curt. 7, 4 (16), 18 u. 8, 8 (26), 4. Pallad. 3, 25, 4. – adv., in supervacuum, Sen.: ex supervacuo, Liv.: u. bl. supervacuo, Plin. u. ICt.

    lateinisch-deutsches > supervacuus

  • 33 testamentarius

    tēstāmentārius, a, um (testamentum), zum Testamente gehörig, I) adi.: lex, Cic. Verr. 1, 108: hereditas, durch ein Testament, ICt.: ebenso adoptio, Plin. – II) subst., testamentārius, iī, m., a) der Testamentschreiber, Ulp. dig. 28, 5, 9. § 3 u. 6 a. Corp. inscr. Lat. 2, 1734. – b) im üblen Sinne, der Verfertiger und Unterschieber falscher Testamente, der Testamentschmied ( dagegen falsarius einer, der Testamente verfälscht), Cic. de off. 3, 73 u. Sest. 39.

    lateinisch-deutsches > testamentarius

  • 34 Adoption

    Adoption, adoptio. adoptatio (die Annahme eines noch in väterlicher Gewalt Stehenden, noch Unmündigen an Kindes- od. Enkels Statt). – arrogatio (die Annahme eines Selbständigen, Mündigen an Kindes Statt). – durch A. erlangt, adoptivus. Adoptivbruder, frater adoptivus. Adoptivschwester, soror adoptiva. Adoptivsohn, filius adoptivus od. adoptatus. Adoptivvater, pater adoptator. – umschr., is, qui adoptat od. adoptabat.

    deutsch-lateinisches > Adoption

  • 35 Aufnahme

    Aufnahme, aditus (Zutritt zu jmd.). – adoptio (Aufnahme in eine Familie an Kindes Statt). – cooptatio (Au. in ein Kollegium). – bei jmd. Au. finden, hospitio alcis accipi: eine gu te, schlechte Au. finden, bene, male accipi od. benigne, male excipi, bei jmd. ab alqo: nach seiner Au., receptus. – in Au. sein, in usu esse (im Gebrauch sein); florere. vigere (blühen, in gutem Zustande, in Ansehen sein): nicht in Au. sein, displicere (mißfallen); iacēre (unbeachtet bleiben oder daniederliegen, z. B. ars tua iacet): nicht mehr in Au. sein, in usu esse desisse. – in Au. kommen, d. i. α) Beifall finden: probari; commendari (anempfohlen werden). – β) = aufkommen (von Gewohnheiten, Sitten etc.), w. s.: mehr in Au. kommen, usitatiorem esse coepisse (üblicher werden). – etwas in Au. bringen, alqd iuvare (unterstützen), commendare (empfehlen); alci rei auctoritatem facere (zu Ansehen verhelfen, zur Mode machen).

    deutsch-lateinisches > Aufnahme

  • 36 agitatum

        Tractatus et agitatus. Cic. De qui on a traicté et consulté ensemble.
    \
        Adoptio Theophanis agitata est. Cic. On a parlé et traicté de l'adoption, etc.
    \
        Agitatior, Comparatiuus: vt, Agitatior animus, Seneca. Plus agile et subtil esprit, ou plus vif et prompt, Moins pesant.

    Dictionarium latinogallicum > agitatum

  • 37 saluber

    sălūbĕr (sălūbris), bris, bre [st2]1 [-] bon pour la santé, sain, salubre, salutaire. [st2]2 [-] utile, favorable, convenable. [st2]3 [-] qui est en bonne santé, sain, bien-portant, vigoureux, robuste.    - sunt partes agrorum aliae pestilentes, aliae salubres, Cic. Div. 1, 36, 79: certaines parties sont insalubres, d'autres fort saines.    - credebat rex bellicosus salubriora militiae quam domi esse juvenum corpora: le roi belliqueux croyait que les jeunes gens se portaient mieux à la guerre que chez eux.    - salubre mendacium, Liv. 2.64: mensonge utile.    - sententia reipublicae saluberrima, Cic.: avis le plus utile à l'Etat.    - vinum corpori salubre, Col. 12, 27: vin bon pour le corps.    - exemplum salubre juventuti: exemple salutaire à la jeunesse.    - salubre pretium, Col.: prix convenable, prix raisonnable.    - coeptis saluber es, Ov.: sois propice à nos desseins.    - salubri corpore pecora, Col.: bétail bien portant.    - quidquid in oratione est salsum aut salubre, Cic.: tout ce qui dans le langage est piquant et solide.
    * * *
    sălūbĕr (sălūbris), bris, bre [st2]1 [-] bon pour la santé, sain, salubre, salutaire. [st2]2 [-] utile, favorable, convenable. [st2]3 [-] qui est en bonne santé, sain, bien-portant, vigoureux, robuste.    - sunt partes agrorum aliae pestilentes, aliae salubres, Cic. Div. 1, 36, 79: certaines parties sont insalubres, d'autres fort saines.    - credebat rex bellicosus salubriora militiae quam domi esse juvenum corpora: le roi belliqueux croyait que les jeunes gens se portaient mieux à la guerre que chez eux.    - salubre mendacium, Liv. 2.64: mensonge utile.    - sententia reipublicae saluberrima, Cic.: avis le plus utile à l'Etat.    - vinum corpori salubre, Col. 12, 27: vin bon pour le corps.    - exemplum salubre juventuti: exemple salutaire à la jeunesse.    - salubre pretium, Col.: prix convenable, prix raisonnable.    - coeptis saluber es, Ov.: sois propice à nos desseins.    - salubri corpore pecora, Col.: bétail bien portant.    - quidquid in oratione est salsum aut salubre, Cic.: tout ce qui dans le langage est piquant et solide.
    * * *
        Saluber, haec salubris, et hoc salubre: vel, hic et haec salubris, et hoc salubre, pen. prod. Qui donne santé, Salubre, Salutaire, Sain.
    \
        Aer, cibus, locus, salubres dicuntur. Colum. Sains.
    \
        Consilium salubre. Cic. Bon conseil et utile.
    \
        Adoptio salubris pupillo. Vlp. Prouffitable.
    \
        Verba salubria. Ouid. Parolles par lesquelles un malade est guari, ou un mort est resuscité.
    \
        Salubre corpus. Sallust. Qui est en santé, Sain.
    \
        Si salubres factae sunt. Cic. Si elles sont guaries.

    Dictionarium latinogallicum > saluber

  • 38 adoptive

    technology
    • otto
    * * *
    - tiv
    adjective his adoptive father.) adoptio-

    English-Finnish dictionary > adoptive

  • 39 adoptatio

    adoptātio, ōnis, f. (adopto) = adoptio (w.s.), die Annahme an Kindesstatt, Gell. 5, 19, 2: Theophani, Cic.: adoptatione in regnum pervenisse, Sall.: in adoptationem venire, Spart.: per adoptationem in alterius familiam transire, Boëth.: Plur., adoptationes filiorum, Cic. Tusc. 1, 31 (al. adoptiones).

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > adoptatio

  • 40 affiliatio

    affīliātio, ōnis, f. = adoptio, Gloss. IV, 303, 56.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > affiliatio

См. также в других словарях:

  • adoptio — index adoption (affiliation) Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • Adoptio — En el Derecho Romano, la adoptio consiste en la adopción de un alieni iuris, es decir, de alguien que se encuentra bajo la patria potestad de otro. Contenido 1 Tipos 1.1 Adoptio plena 1.2 Adoptio minus plena …   Wikipedia Español

  • adoptio — Same as adoption …   Ballentine's law dictionary

  • УСЫНОВЛЕНИЕ —    • Adoptio,          сокр. из adoptatio, различают:          a) adoptio в тесном смысле слова, когда лицо, которое хотят усыновить, находится само еще под отеческой властью,          b) arrogatio, если усыновляемый достиг уже гражданской… …   Реальный словарь классических древностей

  • ADOPTION — Le développement moderne de l’adoption est particulièrement remarquable. Si l’institution demeure inconnue notamment du droit musulman et de certaines législations d’Amérique latine, elle a pris une place importante dans les lois et dans les… …   Encyclopédie Universelle

  • Adoption im Römischen Reich — Kaiser Augustus, der bekannteste Adoptivsohn der römischen Geschichte In der römischen Republik war Adoption (von lateinisch adoptio, Annahme an Kindes Statt) ein üblicher Vorgang, vor allem in der Oberschicht und bei den Senatoren.… …   Deutsch Wikipedia

  • Adrogatio — Kaiser Augustus, der bekannteste Adoptivsohn der römischen Geschichte In der römischen Republik war Adoption (von lateinisch adoptio, Annahme an Kindes Statt) ein üblicher Vorgang, vor allem in der Oberschicht und bei den Senatoren.… …   Deutsch Wikipedia

  • Arrogatio — Kaiser Augustus, der bekannteste Adoptivsohn der römischen Geschichte In der römischen Republik war Adoption (von lateinisch adoptio, Annahme an Kindes Statt) ein üblicher Vorgang, vor allem in der Oberschicht und bei den Senatoren.… …   Deutsch Wikipedia

  • adopţie — ADÓPŢIE, adopţii, s.f. Faptul de a adopta (1); înfiere. [var.: adopţiúne s.f.] – Din fr. adoption, lat. adoptio, onis. Trimis de ana zecheru, 12.08.2002. Sursa: DEX 98  ADÓPŢIE s. v. înfiere. Trimis de siveco, 13.09.2007 …   Dicționar Român

  • Гражданские партнёрства в Финляндии — Легализация однополых союзов в Европе …   Википедия

  • Adoption — Ad|op|ti|on 〈f. 20〉 Aneignung ● Adoption eines Kindes Annahme an Kindes statt [<lat. adoptio] * * * Ad|op|ti|on, die; , en [lat. adoptio]: das ↑ Adoptieren (1), Adoptiertwerden. * * * I Adop …   Universal-Lexikon

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»