-
41 arrogatio
arrogātio, ōnis, f. (arrogo), die feierliche Annahme einer mündigen u. selbständigen Person an Kindes Statt, die in den comitia centuriata unter der Autorität u. Genehmigung des Volkes geschah (vgl. adoptio), wobei der Adoptierende gefragt wurde, ob er den u. den adoptieren, u. der zu Adoptierende, ob er adoptiert sein wolle, s. Gaius inst. 1. § 99. Ulp. fr. 8. § 2 sqq. Gell. 5, 19, 8. Aur. Vict. Caes. 2, 1.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > arrogatio
-
42 consularis
cōnsulāris (arch. cōsulāris), e (consul), zum Konsul gehörig, konsularisch, des Konsuls od. der Konsuln, eines Konsuls (prägn. = eines Konsuls würdig, sich für einen Konsul geziemend), Konsul-, zuw. eines gewesenen Konsuls, eines Konsularen, I) adi.: aetas, das zum Konsulamte gesetzliche Alter (von 43 Jahren), Cic.: animus, animi (Mut), Liv. u. Plin. ep.: arma, Vell.: auctoritas, Cic.: candidatus, ein Bewerber um das Konsulat, Cic.: comitia, zur Konsulwahl abgehaltene, Cic.: cura et sollicitudo, mit dem Konsulamte verbundene, Plin. pan.: exercitus, Liv.: familia, in der ein Glied Konsul gewesen ist, Cic. u. Suet.: ebenso domus, Plin.: femina, Gattin eines Konsularen, Suet.: impedimenta, die Konsuln aufhaltende, Liv.: imperium, Cic.: insignia, Tac.: legati (s. unten no. II, A), Suet.: leges, von den Konsuln gegebene, Liv.: libido, Cic.: lictor, Hor.: locus, Platz, Rangplatz der Konsularen (im Senate), Cic.: c. munera (zB. obire), Liv.: officium, Cic., officia, Plin. pan.: oratio, die Rede eines Konsuls (= die eines Konsuls würdige Rede), Liv.: ornamenta, eines K. (unter den Kaisern auch an Nichtkonsuln verliehen), Suet.: consulari patre genitus, der Sohn eines Konsularen, Plin. pan.: tribuni militum consulari potestate, Liv.: provincia, Caes.: res operosa ac minime c., für die K. gar nicht geeignet, Liv.: senex, ein————greiser Konsular, Tac.: vindicta, Vell.: vinum, nach dem Konsul benannt, unter dem er gekeltert worden, Mart.: vir (s. unten no. II, A), Plin. pan. u. Suet. – quam consulare, dem konsular. Gebrauche gemäß, Plin. pan. – II) subst., cōnsulāris, is, m. A) (vollst. consularis vir) einer der Konsul gewesen war, der Konsular, Cic. u.a. – so auch filius, frater c., Vell. – In der Kaiserzeit steht consularis besonders für diejenigen Statthalter der kaiserlichen Provinzen, die Konsuln gewesen waren, eig. legatus consularis, Tac. – B) in der Kaiserzeit auch Titel für höhere Staatsbeamte, die, ohne Konsuln gewesen zu sein, die Erlaubnis erhielten, die konsular. Insignien zu tragen, Tac. u. Suet. – Dav. adi., adoptio c., A. durch einen Konsularen, Quint. 6. prooem. 13.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > consularis
-
43 nuncupo
nūncupo, āvī, ātum, āre (nomen u. capio), nennen, benennen, benamen, I) im allg.: alqd nomine dei, Cic.: mensem e suo nomine, Suet.: quae essent linguā nuncupata, namentlich angeführt, Cic.: maria, titulos, hernennen, namentlich anführen, Plin.: auctorem sui nominis, Liv. – poet., alcis fidem, anrufen, Pacuv. tr. 141. – II) insbes.: A) feierlich u. öffentlich aussprechen, abkündigen, a) Gelübde, bes. von dem in die Provinz abgehenden Konsul nach vorhergegangenem Opfer, vota pro imperio suo communique re publica, Cic.: vota pro incolumitate exercitus, Val. Max.: u. bl. vota, Cic. u. Liv. – b) eine Adoption, consultatum, pro rostris an in senatu an in castris adoptio nuncuparetur Tac. hist. 1, 17. – B) vor Zeugen als Erben nennen, zum Erben ernennen, mündlich einsetzen, heredem, Tac. u. Suet.: voce nuncupare heredem, Iustin.: nuncupare alqm inter heredes, einen zum Miterben ernennen, Suet.: nec quia offendit alius, nuncuparis, sed quia ipse meruisti, Plin. pan.: nuncupatum testamentum, ein im Beisein von Zeugen aufgesetztes Testament, wobei der Erblasser die Erben mit Namen genannt hat, Plin. ep.: alii testamenta sua nuncupant, kündigen laut ab u. plaudern so aus (in der Trunkenheit), Plin. – C) zu einer Würde ausrufen, m. dopp. Acc., alqm Caesarem, Aur. Vict.: alqam reginam, Iustin. – D) einer Gott-————heit, dem Dienste einer Gottheit zusprechen, weihen, widmen, navem deae nuncupare dedicareque, Apul.: me ministerio felici (deae) nuncupatum destinatumque, Apul. – ⇒ Archaist. Konj. Perf. od. Fut. exakt. nuncupassit, XII tabb. leg. 6. fr. 1 ed. Schoell ( bei Cic. de or. 1, 245). -
44 senilis
senīlis, e (senex), zu den Greisen gehörig, greisenhaft, eines Greises, der Greise, Greisen-, prudentia, Cic.: statua incurva, Cic.: anni, Ov. u. Cael. Aur.: aetas, Greisenalter (= die Greise), Cael. Aur. u. Th. Prisc.: turpe senilis amor, Ov.: ulcera senilia, Plin.: seniles partes iuveni mandare, Hor.: stultitia, Cic.: animus, Liv.: adoptio, von einem Greise herrührend, Tac.: s. illud facinus, das böse alte Weib, Apul. -
45 supervacuus
super-vacuus, a, um, überflüssig, unnütz, unnötig, cibus, Cels.: carnes, Plin.: radix, Plin.: frondes, Colum.: auxilium, curatio, Cels.: res, Sen. rhet.: adoptio, Sen. rhet.: labor, Quint.: facta, Suet.: doctrina, Suet.: metus, Ov.: irritatio, Val. Max.: mihi Baias Musa supervacuas Antonius facit, unnütz, unwirksam, Hor. – supervacuum est m. Infin., Colum. 5, 1, 8. Cels. 3, 18. p. 99, 13 D.; 3, 20. p. 104, 20 D. u.a. Sen. suas. 6, 24. Sen. de brev. vit. 6, 3. Plin. ep. 7, 17, 5. Curt. 7, 4 (16), 18 u. 8, 8 (26), 4. Pallad. 3, 25, 4. – adv., in supervacuum, Sen.: ex supervacuo, Liv.: u. bl. supervacuo, Plin. u. ICt.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > supervacuus
-
46 testamentarius
tēstāmentārius, a, um (testamentum), zum Testamente gehörig, I) adi.: lex, Cic. Verr. 1, 108: hereditas, durch ein Testament, ICt.: ebenso adoptio, Plin. – II) subst., testamentārius, iī, m., a) der Testamentschreiber, Ulp. dig. 28, 5, 9. § 3 u. 6 a. Corp. inscr. Lat. 2, 1734. – b) im üblen Sinne, der Verfertiger und Unterschieber falscher Testamente, der Testamentschmied ( dagegen falsarius einer, der Testamente verfälscht), Cic. de off. 3, 73 u. Sest. 39.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > testamentarius
-
47 arrogare
1) усыновлять лицо sui juris arrogatio, акт такого усыновления, прот. adoptare, adoptio в тесн. смысле (Gaj. I. 99. Ulp. VIII 2. sq. 1. 1 § 1. 1. 2. 25. § 1. 1. 40. D. 1, 7);2) присваивать себе что-нибудь, приписывать: arrog. sibi dignitatem (1. 8 pr. § 1. C. Th. 6, 22);arrogator, усыновитель лица sui juris (1. 2. § 2. 1. 15. pr. 1. 19. 22. pr. eod.).
arrogatio, присваивание, притязание (1. 2. C. Th. 10, 4. 1. 68. C. Th. 12, l).
Латинско-русский словарь к источникам римского права > arrogare
-
48 consequi
1) следовать за чем, проистекать: cum adoptio fit - inter quos jura agnationis consequuntur (I. 7 D. 1, 7);consequens, a) последующий, по времени: conseq. est, ut videamus (1. 1. § 6 D. 26, 10), tempus conseq. (1. 6. C. 7, 33);
consequentia factionis testamenti, дальнейшее производство при составлении завещания (1. 28 pr. C. 6, 23);
b) соответственный, последовательный: huic sententiae conseq. est (1. 3 § 13 D. 24, 1. 1. 57 D. 40, 4): his conseq. erit;
hoc est conseq. illi (1. 18 § 1 D. 35, 2. 1. 20 § 1 D. 37, 4);
consequentia, аналогия, аналогичный случай (1. 141 pr. D. 50, 17); особ. проистекающий из законных оснований, согласный с законом, Praetor conseq. esse credidit, ut sua quoque bona in medium conferant (1. 1 pr. D. 37, 6);
conseq. est - aequius enim est (1. 1 § 8 D. 37, 7. 1. 34 D. 50, 17);
conseq. est dicere, existimare etc. (1. 19 § 3 D. 19, 2. 1. 30 § 1. 1. 40 § 1 D. 39, 1. 1. 19 § 3 D. 39, 5);
consequenter (adv.) согласно: cum confirmatum sit testamentum, conseq. tutoris quoque datio valebit (1. 10 § 2 D. 26, 2);
conseq. prioribus dicere (1. 11 § 6 D. 35, 2);
his conseq. et illud probatur (1. 14 § 6 D. 11, 3);
2) догонять, fugientem (1. 10 § 16 D. 42, 8). 3) приобретать: cons. actione s. per actionem (1. 5 D. 4, 3. I. 7 pr. D. 9, 2. 1. 29 D. 19, 1), per hereditatis petitionem (1. 7 D. 5, 4. 1. 51 § l D. 10, 2), per exceptionem (1. 18 § 5 eod. 1. 25 D. 26, 7), officio s. arbitrio judicis (1. 11 D. 9, 4. 1. 29 § 2. 3 D. 21, 1);si proponas - conseq. disemus (1. 3 § 5 D. 37, 5).
cons. dominium (1. 67 D. 46, 3), possessionem (1. 18 § 6 D. 10, 2), hereditatem, libertatem (1. 18 pr. D. 28, 6), legatum (1. 23 D. 4, 3. 1. 12 pr. D. 5, 2).
Латинско-русский словарь к источникам римского права > consequi
-
49 fraus
1) обман, в строгом смысле слова, имеет место тогда, когда одна сторона, желая склонить другую к принятию обязательства, употребила к вреду последней такие ухищрения, без которых другая сторона не заключила бы договора, fraus = dolus, противоп. culpa, negligentia (1. 63 D. 6, 1. 1. 7 § 1 D. 26, 10. 1. 52 § 1 D. 46, 1);ex improviso casu potius, quam fraude accidere (l. 1 C. 9, 16. 1. 5. D. 37. 15. 1. 8. § 6 D. 34, 3);
2) мошеннические ухищрения, fraudes in cura admissae (1. 3 § 11 D. 26, 10. 1. 23 § 4 D. 9, 2); особ. противозаконные действия, проступки, poena sine fraude esse non potest (1. 131 pr. D. 50, 16);per fraudem (прот. bona fide) locare alienum praedium (1. 35 pr. D. 19, 2. 1. 3 § 13 D. 26, 10), omittere hereditatem (1. 1 § 13 D. 29, 4).
3) действие в ущерб кому, к вреду (tit. D. 42, 8. C. 7, 75. 1. 63 § 15 D. 36, 1. 1. 4 § 19 D. 40, 5. 1. 18. 23 D. 40, 9. 1. 5. C. 7, 2. 1. 1. C. 7, 11);capitalem fraudem amittere (1. 1 § 1. 1. 23 § 2 D. 21, 1).
in fraudem credit. adire hereditatem (1. 1 § 5 D. 42, 6. tit D. 38, 5. C. 6, 5. cf. 1. 16 D. 37, 14. 1. 45 pr. § 3 D. 49, 14);
fraudis causa adoptio facta (1. 7 § 2 D. 48, 20);
in fraudem futurae actionis (с целью прекратить иск) erogare bona sua (1. 68 § 1 D. 17, 2);
patronus si clienti fraudem fecerit, sacer esto (L. XII tab. VIII. 21);
4) неприменение права путем злонамеренного обхода, in fraudem legis facit, qui salvis verbis legis sententiam eins cir cumvenit;fraude esto (L. XIL tab. X. 8).
fraus enim legi fit, ubi quod fieri noluit, fieri autem non vetuit, id fit. (1. 29. 30 D. 1, 3. cf. l. 7 § 7 D. 2, 14. 1. 44 pr. D. 21, 1);
in fraudem eius legis (Gai. I. 46);
in fraudem creditorum (Gai. I. 37-47);
in fraudem stipulatoris (Gai. III. 215);
fraus legi facta (1. 64. § 1 D. 35, 1. 1. 6 § 3 D. 37, 14. 1. 7 § 1 D. 40, 9. 1. 103 D. 30. 1. 123 § 1 eod. 1. 18 pr. D. 34, 9. 1. 3 pr. § 1 seq. D. 49, 14);
in fraudem legis sententiam dicere (1. 15 § 1 D. 5, 1. 1. 32 D. 40, 4. 1. 27 D. 35, 2);
fraue Scto facta, adhibita (1. 1 § 3 D. 14, 6. 1. 8 § 6 D 16, 1);
5) вред, убыток, опасение, наказание, veteres fraudem pro poena ponere solebant (1. 23 § 2 D. 21, 1. 1. 32 D. 47, 10. 1. 8 D. 48, 2. cf. 1. 26 § 2 D. 4, 6. 1. 1 pr. D. 35, 2. 1. 25 pr. D. 48, 5);in fraudem constitutionum adiectum (1. 13 § 26 D. 19, 1. 1. 16 C. 4, 32).
fraudi esse alicui (1. 114 § 14 D. 30. 1. 6 C. 4, 54);
si plus, minusve secuerunt, se fraude esto (Leg. XII. Tab. III. 6).
Латинско-русский словарь к источникам римского права > fraus
-
50 imitari
подражать: adoptio naturam imitatur (§ 4 J. 1, 11); подделывать (1. 23 D. 48,10); применять, per analogiam: imit. edictum, ius (1. 23 § I D. 28, 5. 1. 43 pr. D. 28, 6); выражать, заменять diuturni mores legem imitantur (§9 J. 1, 2).Латинско-русский словарь к источникам римского права > imitari
-
51 in
(praep.) 1) в, а) на вопрос: где? на ком? куда? deponere in aede (см. s. а); ип flumine factum (1. 1 § 11 D. 43, 12. 1. 1 § 4. 1. 7 § 5 D. 43, 24. 1. 1 § 2 D. 47, 9. 1. 23 pr. 25 pr. D. 48, 5);succedere in jus, locum etc. (см. succed.);
conferre in aliquid s. aliquem (см. s. 4. 5);
imputari in quartam etc. (см. imputare s. 1. 1. 7 § 5 D. 40, 12. 1. 6 D. 4, 1. 1. 5 D. 1, 6);
esse in causa aliqua, in potestate, servitute etc. (см. esse s. c.);
in adoptionem dare, habere;
in adoptione esse (см. adoptio);
in possessione esse;
in possessionem mittere (см. possidere);
in eo esse, ut etc. (1. 44 D. 2, 14. 1. 30 § 2 D. 29, 2. 1. 24 D. 42, 8);
in difficili esse (1. 29 § 15 D. 28, 2);
in pendenti, suspenso esse (см.);
in rebus humanis esse (см. humanus);
esse in facultatibus, dote etc. (см. esse s. g.);
in bonis habere (1. 73 pr. D. 35, 2);
b) для обознач. времени а) = intra, в, в течение = intra (1. 1 § 9 D. 38, 9), напр. ita data conditione: illud facito in diebus, in biduo conditionem impleri oportet (1. 217 § 1 D. 50, 16. 1. 3 § 11 D. 40, 7. cf. l. 40 pr. D. 18, 1. 1. 8 D. 2, 12. 1. 29 pr. D. 28, 2. 1. 2 § 6 D. 28, 6);
b) при определ. момента, минуты, в, во время (1. 78 § 2. 1. 91 § 1. 1. 92 pr. D. 32. 1. 16 D. 39, 5. и. 53 D. 26, 7. 1. 6 § 1 D. 18, 1. 1. 32 D. 8, 3);
in praesenti, in praesentiarum (см. praesens s. 1. b);
in continenti (см. s. 2);
c) о cpoке, с которого напр. сделка подлежит исполнению, in diem vel sub conditione debitorem esse, deberi (1. 16 pr. D. 5, 3. 1. 14 D. 34, 3. 1. 27 pr. D. 40, 9);
stipulari (1. 22 D. 44, 7. 1. 8 § 1 D. 46, 2. 1. 5 eod. 1. 43 § 1 D. 23, 3. 1. 44 § 1 D. 44, 7. 1. 16 § 5 D. 46, 1. 1. 12 § 2 D. 20, 4. 1. 73 § 4 D. 35, 2. 1. 8 § 1 D. 46, 2. 1. 49 D. 35, 1. cf. 1. 41 § 15 D. 40, 5. 1. 6 § 6. 1. 22 § 2 D. 36, 1. 1. 22 D. 28, 7. 1. 55 § 1 D. 36, 1. 1. 62 pr. D. 28, d);
in diem addicere (см. s. 2); 5) тк. для обозн. прекратительного срока, когда определяется конец времени, по которое юридическое действие или обязательство должно существовать = ad s. 4. а.напр. in advintum (=usque ad adv.) successoris jus dicere debet proconsul (1. 10 pr. D. 1, 16);
in Calendas Julias precario possidere (1. 12 pr. D. 43, 26. 1. 56 § 4 D. 45, 1. 1. 3 § 4 D. 43, 30. 1. 57 D. 24, 1. 1. 58 pr. D. 36, 1. cf. 1. 40 D. 22, 1. 1. 7 § 15 D. 26, 7. 1. 15 § 1. 2 D. 39, 2. 1. 10 D. 46, 5. 1. 9 § 1. 1. 24 § 2 D. 19, 2. 1. 8 § 3. 4 D. 2, 15. 1. 12 pr. C. 3, 33); иногда показывает меру, ип tantum, it;
in totum, in assem, in infi. nitum (см.);
2) между, в числе, creditores habere, in quibus et Sejum (1. 67 § 2 D. 12, 6. 1. 73 § 1 D. 50, 17. § 9 J. 2, 10). 3) на, для (цель), in hoc accipere, ut etc. (1. 31 § 2 D. 39, 6. 1. 39 D. 4, 3. 1. 13 D. 40, 2);in totam, omnem causam se obligare etc. (см. causa s. 4. b.).
legare in hoc (1. 14 § 1 eod. 1. 8 § 15 D. 2, 15);
in fraudem alicuius facere (см. fraus s. 3. 4);
4) касательно: in rem pacisci (1. 27 D. 2, 14);ludere in pecuniat, играть на деньги (1. 2 § 1 D. 11, 5).
in portionem legatorum pacisci (1. 73 pr. D. 35, 2);
5) против, imperium habere in aliq. (1. 3 D. 1, 18. 1. 10 pr. D. 2, 11. 1. 3 § 2 D. 2, 12. 1. 3 § 5 D. 23, 5. 1. 7 D. 22, 3. 1. 1 § 19. 27. 1. 2. 3 D. 48, 18);in litem jurare (см. lis s. 2. 1. 5. 8 D. 1, 6. 1. 27 pr. D. 2, 14. 1. 17 D. 2, 15. 1. 25 pr. D. 3, 3. 1. 31 § 1. 1. 34 D. 3, 5. 1. 29, D. 29, 1. 1. 88 D. 50, 16. 1. 69 § 3 D. 21, 2. 1. 8 § 3 D. 4, 2. 1. 58 D. 2, 14. 1. 55 eod.).
6) на, no, сообразно, in pedes singulos dare, in pedes mensurasve praestare (1. 30 § 3. 1. 36 D. 19, 2);valere in aliq. (1. 17 § 5 D. 2, 14).
7) in mortem (еще после смерти) mquisitionem extendere (1. 4 § 4 C. 1, 6).dividere in capita, stirpes (см. caput s. 2. 1. 31 C. 9, 9).
-
52 mancipare
1) посредством торжественной, фиктивной продажи отчуждать;mancipatio, такая торжественная форма приобретения права собственности, которая имела место а) по древнему рим. праву, как гражданская форма б) для приобретения собственности; в присутствии пяти свидетелей (cives romani puberes) весовщик (libripens) отвешивал продавцу (mancipio dans) нечеканенную медь (aes), представляющую собой покупную цену, а покупатель (mancipio accipiens) схватывал купленную вещь, произнося торжественные слова, в которых он называл эту вещь своей собственностью (Gai. I. 119-122. Ulp. XIX, 3-6. Vat. § 50). Исчезновение манципации относят к половине IV века по P. X. (1. 4. 5 C. Th. 8, 12); в) для установления сельских сервитутов (servitus praediirustici) (Gai. II. 29);
b) далее применялась манципация для составления завещания (testamentum per aes et libram); завещатель продавал (imaginarie) свое имущество (familia), в присутствии пяти свидетелей и весовщика, душеприказчику (familiae emtor) для того, чтобы затем в торжественных словах (nuncupatio, см.) возложить на него выполнение заключающихся в завещании предсмертных распоряжений (Gai. II. 102-108. Ulp. XX, 2-9. § 1. I. 2, 20); с) тк. dicis causa как вводный акт эмансипации; чтобы освободиться из под отеческой власти эмансипируемый сын должен был пройти через mancipium, т. е. он подлежал мнимой продаже, которая совершалась три раза. Только после троекратной манципации и manumissio сын становился persona sui iuris (Gai. I. 132-135. II. 142. Ulp. X, 1); оттуда mancipatio употребляется тк. в значении emancipatio (Paul. II. 25 § 2. 1. 8 C. Th. 15, 14); тк. = mancipium s. 2: ex mancipatione manumitti (Gai. I. 135-162); иногда и усыновление (adoptio) совершалось по древ. p. праву через акты продажи и уступки в суде (mancipatio и in iure cessio) (Gai. I. 134);
d) при заключении рим. брака cum manu, посредством coemtio, применялась тк. манципация (Gai. I. 133. cf. coemtio);
2) брать на откуп, как manceps (см. s. 1); (1. 2 C. 10, 55). 3) посвящать, включать, mancipari curiis (1. 14. 18 C. Th. 12, 1);e) далее в обязательн. отнош. при nexum (см.).
4) передавать, mancipari custodiis (1. 4 C. Th. 9, 3. 1. 19 C. Th. 9, 40);sponte se manc. ministerio censuali (1. 4 C. Th. 8, 2).
5) снабжать, наделять: praemio mancipari (1. un. C. 10, 13).flammarum exustionibus (1. 2 C. 9, 24).
Латинско-русский словарь к источникам римского права > mancipare
-
53 natura
природа, a) (rerum) nat., естественный порядок, ход вещей, напр. ius et naturam recipere posse (1. 14 § 1 D. 11, 1. 1. 15 D. 1, 5. l. 4 pr. D. 38, 10. 1. 23 § 2 D. 41, 2. 1. 3 § 5 D. 41, 2. 1. 1 § 7 D. 21, 1. 1. 60 D. 42, 1. 1. 38 D. 50, 16. § 11 I. 3, 19. 1. 137 § 6 D. 45, 1. 1. 73 eod. 1. 186 D. 50, 17. 1. 3 § 1 D. 49, 8. 1. 188 § 1 D. 50, 17);naturae concedere (см. s. 4); - b) (rerum) nat. = мир, свет;
in (rerum) nat. esse = in rebus humanis esse (см. humanus s. 1); б) о живых существах, людях (1. 26 D. 1, 5. 1. 16 pr. D. 30. 1. 78 § 10 D. 36, 1. 1. 22 pr. D. 36, 2. 1. 2 pr. D. 37, 6. 1. 7 D. 38, 16. 1. 54 D. 40, 5); в) об имущественных предметах (1. 21 D. 5, 3. 1. 1 D. 7, 7. 1. 19 D. 15, 3. 1. 15 pr. D. 18, 1. 1. 1 D. 18, 4. 1. 13 § 5 D. 20, 1. 1. 50 § 1 D. 24, 1. 1. 24 pr. 1. 48 § 1. 1. 69 § 5. 1. 84 § 7. 1. 108 § 10 D. 30. 1. 40 § 4 D. 35, 1. 1. 20 pr. D. 38. 1. 1. 3 § 21 D. 41, 2. 1. 98 § 8 D. 46, 3);
a natura recedere = in rerum nat. esse desinere (1. 3 D. 42, 2); - c) природное отношение, именно родство, прот. adoptio (§ 4 I. 1, 11. 1. 1 pr. D. 1, 7. 1. 16 eod. cf. 1. 23 pr. D. 28, 2. 1. 195 § 2 D. 50, 16); тк. = origo (1. 6 pr. D. 50, 1); - d) природное качество, характер, humanae nat. congruum (1. 65 § 1 D. 32. 1. 38 D. 12, 1. 1. 30 § 6 D. 29, 1. 1. 2 § 2 D. 9, 2. 1. 5 § 5 D. 41, 1. 1. 1 § 7 D. 9, 1);
natura (прот. vitio corporis) sterilem esse (1. 14 § 3 D. 21, 1);
nat. loci, agri (1. 24 pr. D. 39, 2. 1. 1 § 14. 23. 1. 2 § 6 D. 39, 3. 1. 1 § 3 D. 43, 20): nat. aquae (1. 6 eod. 1. 1 § 13 D. 39, 3);
nat. fluminis (1. 30 § 2 D. 41, 1. 1. l4 § 1 D. 16, 3. 1. 15 D. 18, 6. 1. 10 § 1 D. 29, 3. 1. 83 § 5 D. 45, 1. 1. 2 § 1 eod. 1. 32 § 1 D. 8, 2. 1. 15 § 1 D. 8, 1. 1. 139 D. 45, 1); (1. 9 § 1 D. 45, 2. 1. 5 D. 46, 1);
actionis (1. 12 § 2 D. 4, 2. 1. 14 § 13 D. 11, 7. § 3 I. 3, 24. 1. 7 § 5 D. 2, 14);
negotii (1. 21 § 3 D. 22, 5);
depositi (1. 24 D. 16, 3. § 2. 3. I. 2, 20); - e) закон природы, естественное право, напр. natura debere (1. 31 § 1 D. 5, 3. 1. 26 § 12 D. 12, 6. 1. 41 eod. 1. 6 D. 16, 2. 1. 1 § 17 D. 35, 2. 1. 47 D. 36, 1. 1. 10 D. 50, 16. 1. 84 § 1 D. 50, 17);
nat. debitum (1. 1 § 7 D. 13, 5. 1. 60 D. 46, 1. 1. 19 pr. D. 3, 5. 1. 60 pr. D. 12, 6. 1. 14 eod. cf. 1. 206 D. 50, 17. 1. 10 eod. 1. 24 D. 1, 5. 1. 4 § 1 eod. 1. 45 D. 7, 1. 1. 1 § 12. 14. D. 44, 7. 1. 75 § 4 D. 45, 1).
Латинско-русский словарь к источникам римского права > natura
-
54 sabinianum Sctum
сепатское постановление, которое относится к усыновлению - adoptio ex tribus maribus (1. 10 § 3 C. 8, 48. § 14. I. 3, 1).Латинско-русский словарь к источникам римского права > sabinianum Sctum
-
55 salubris
полезный для здоровья, medicamenta sal. (1. 35 § 2 D. 18, 1); полезный, sal. consilium (1. 5 § 8 D. 26, 7);sal. adoptio (1. 17 § 2 D. 1, 7);
salubriter (adv.) = utiliter, напр. salubr. introduci (1. 25 D. 1, 3. 1. 1 C. 5, 6).
Латинско-русский словарь к источникам римского права > salubris
-
56 til-æsking
f. adoption, a translation of Lat. adoptio; tilæskingar-sonr, an adopted son, Fbr. 21, Fb. i. 512. -
57 senīlis
senīlis e, adj. [senex], of an old man, of old people, of old age, aged, senile: prudentia: ne forte seniles Mandentur iuveni partes, H.: corpus: anima, O.: guttur, H.: Stesichori statua, of an old man: adoptio, by an old man, Ta.: stultitia: hiemps, O.* * *senilis, senile ADJsenile, aged -
58 adoption
f. (lat. adoptio) 1. осиновяване; 2. одобряване, приемане; adoption de la résolution приемане на резолюцията. -
59 внутрисемейное усыновление ребёнка
Русско-финский новый словарь > внутрисемейное усыновление ребёнка
-
60 удочерение
1. adoptointi2. adoptio
См. также в других словарях:
adoptio — index adoption (affiliation) Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 … Law dictionary
Adoptio — En el Derecho Romano, la adoptio consiste en la adopción de un alieni iuris, es decir, de alguien que se encuentra bajo la patria potestad de otro. Contenido 1 Tipos 1.1 Adoptio plena 1.2 Adoptio minus plena … Wikipedia Español
adoptio — Same as adoption … Ballentine's law dictionary
УСЫНОВЛЕНИЕ — • Adoptio, сокр. из adoptatio, различают: a) adoptio в тесном смысле слова, когда лицо, которое хотят усыновить, находится само еще под отеческой властью, b) arrogatio, если усыновляемый достиг уже гражданской… … Реальный словарь классических древностей
ADOPTION — Le développement moderne de l’adoption est particulièrement remarquable. Si l’institution demeure inconnue notamment du droit musulman et de certaines législations d’Amérique latine, elle a pris une place importante dans les lois et dans les… … Encyclopédie Universelle
Adoption im Römischen Reich — Kaiser Augustus, der bekannteste Adoptivsohn der römischen Geschichte In der römischen Republik war Adoption (von lateinisch adoptio, Annahme an Kindes Statt) ein üblicher Vorgang, vor allem in der Oberschicht und bei den Senatoren.… … Deutsch Wikipedia
Adrogatio — Kaiser Augustus, der bekannteste Adoptivsohn der römischen Geschichte In der römischen Republik war Adoption (von lateinisch adoptio, Annahme an Kindes Statt) ein üblicher Vorgang, vor allem in der Oberschicht und bei den Senatoren.… … Deutsch Wikipedia
Arrogatio — Kaiser Augustus, der bekannteste Adoptivsohn der römischen Geschichte In der römischen Republik war Adoption (von lateinisch adoptio, Annahme an Kindes Statt) ein üblicher Vorgang, vor allem in der Oberschicht und bei den Senatoren.… … Deutsch Wikipedia
adopţie — ADÓPŢIE, adopţii, s.f. Faptul de a adopta (1); înfiere. [var.: adopţiúne s.f.] – Din fr. adoption, lat. adoptio, onis. Trimis de ana zecheru, 12.08.2002. Sursa: DEX 98 ADÓPŢIE s. v. înfiere. Trimis de siveco, 13.09.2007 … Dicționar Român
Гражданские партнёрства в Финляндии — Легализация однополых союзов в Европе … Википедия
Adoption — Ad|op|ti|on 〈f. 20〉 Aneignung ● Adoption eines Kindes Annahme an Kindes statt [<lat. adoptio] * * * Ad|op|ti|on, die; , en [lat. adoptio]: das ↑ Adoptieren (1), Adoptiertwerden. * * * I Adop … Universal-Lexikon