Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

adoleo

  • 1 adoleō

        adoleō oluī, —, ēre    [2 OD-, OL-], to turn to vapor; hence, to burn in sacrifice: Verbenasque, V.: Iunoni iussos honores, the prescribed burntofferings, V.: altaria taedis, to fire up, V.: flammis Penatīs, to fill with sacred fires, V.—Poet., to destroy by fire: ut leves stipulae adolentur, O.
    * * *
    I
    adolere, -, - V INTRANS
    emit/give out a smell/odor
    II
    adolere, adolui, adolultus V TRANS
    worship, make/burn sacrifice/offerings; cremate; destroy/treat by fire/heat

    Latin-English dictionary > adoleō

  • 2 adoleo

    1.
    ăd-ŏlĕo, ui. ultum, 2, v. a. [oleo].
    I.
    To magnify; hence, in sacrificial language, to which this word chiefly belongs, to honor, to worship, or to offer in worship, to sacrifice, burn, according as it has such words as deos, aras, etc., or hostiam, viscera, and tura, for its object; v. explanation of this word in Non. 58, 21: “Adolere verbum est proprie sacra reddentium, quod significat votis ac supplicationibus numen auctius facere;” and “Adolere est urere, Verg. in Bucol. [8, 65], verbenasque adole pinguis et mascula tura. Adolere, augere, honorare, propitiare; et est verbum sacratum, ut macte, magis aucte.” etc.; so Serv. ad Verg. A. 1, 704: “Flammis adolere penates, i. e. colere, sed adolere est proprie augere. In sacris autem, kat euphêmismon, adolere per bonum omen dicitur, nam in aris non adolentur aliqua, sed cremantur,”) and ad E. 8, 65: “Adole: incende, sed kat euphêmismon dicitur;

    nam adole est auge” (not used in Cic.): sanguine conspergunt aras adolentque altaria donis,

    cover the altar with gifts, Lucr. 4, 1237:

    castis adolet dum altaria taedis,

    Verg. A. 7, 71:

    verbenasque adole pingues et mascula tura,

    id. E. 8, 65 (on which Serv. l. l.): flammis adolere penates, id. A. 1, 704:

    viscera tauri,

    Ov. F. 3, 803; 1, 276:

    focos,

    Stat. Th. 1, 514:

    cruore captivo adolere aras,

    to sprinkle the altars with the blood of captives, Tac. A. 14, 30:

    precibus et igne puro altaria adolentur,

    id. H. 2, 3: adolere honores, to honor the gods by offered gifts:

    Junoni Argivae jussos adolemus honores,

    Verg. A. 3, 547:

    nullos aris adoleret honores,

    Ov. M. 8, 741.—
    II.
    In later Lat., in gen., to burn, consume by fire:

    ut leves stipulae demptis adolentur aristis,

    Ov. M. 4, 192:

    id (corpus) igne adoleatur,

    Col. 12, 31:

    ut Aeneida, quam nondum satis elimāsset, adolerent,

    Gell. 17, 10:

    quas (prunas) gravi frigore adoleri multas jusserat,

    Eutr. 10, 9.
    2.
    ăd-ŏlĕo, ēre, v. n. [oleo], to give out or emit a smell or odor, to smell:

    unde hic, amabo, unguenta adolent?

    Plaut. Cas. 2, 3, 19 (cf. aboleo).

    Lewis & Short latin dictionary > adoleo

  • 3 adolescens

    ăd-ŏlesco, ēvi (rare ui, Varr. ap. Prisc. 872 P.;

    adolēsse sync. for adolevisse,

    Ov. H. 6, 11), ultum, 3, v. inch. [1. adoleo], to grow up, to grow (of everything capable of increase in magnitude).
    I.
    In gen.
    A.
    Lit., of men, animals, plants; seasons, passions, etc.;

    but esp. of age: postquam adolevit ad eam aetatem, uti, etc.,

    Plaut. Cas. prol. 47:

    ubi robustis adolevit viribus aetas,

    Lucr. 3, 450; cf. 4, 1035;

    2, 1123: adultum robur,

    id. 2, 1131; 5, 798: postquam adoluerit haec juventus, Varr. ap. Prisc. p. 872 P.:

    qui adoleverit,

    Cic. N. D. 1, 35:

    viriditas herbescens, quae sensim adolescit,

    id. Sen. 15, 51:

    ter senos proles adoleverat annos,

    Ov. F. 3, 59:

    adolescere ramos cernat,

    id. M. 4, 376:

    adolēsse segetes,

    id. H. 6, 11:

    simul atque adoleverit aetas,

    Hor. S. 1, 9, 34:

    cum matura adoleverit aetas,

    Verg. A. 12, 438.—Hence, transf. from age to the person, to grow up, come to maturity, mature:

    adulta virgo,

    Liv. 26, 50 al.:

    arundines non sine imbre adolescunt,

    Plin. 9, 16, 23, § 56:

    in amplitudinem,

    id. 12, 1, 3, § 7:

    in crassitudinem,

    id. 13, 7, 15, § 58; so 16, 34, 62, § 151;

    8, 14, 14, § 36 al.: ac dum prima novis adolescit frondibus aetas,

    Verg. G. 2, 362:

    quoad capillus adolesceret,

    Gell. 17, 9. —
    B.
    Fig., to grow, increase, augment, to become greater:

    cupiditas agendi adolescit una cum aetatibus,

    Cic. Fin. 5, 20:

    ratio cum adolevit,

    id. Leg. 1, 7:

    ingenium brevi adolevit,

    Sall. J. 63, 3:

    postquam res publica adolevit,

    id. C. 51, 40; id. J. 2:

    quantum superbiae socordiaeque Vitellio adoleverit,

    Tac. H. 2, 73:

    Cremona numero colonorum, adolevit,

    id. ib. 3, 34:

    ver adolescit,

    advances, id. A. 13, 36; 2, 50:

    caepe revirescit, decedente luna, inarescit adolescente,

    Gell. 20, 8.—
    II.
    Esp., in sacrificial lang., to be kindled, to burn (cf. 1. adoleo):

    Panchaeis adolescunt ignibus arae,

    Verg. G. 4, 379.—Hence, ădŏlescens, entis, v. adules-.— ădultus, a, um, P. a., grown up, adult.
    A.
    Lit.
    1.
    Of living beings:

    Ab his ipsis (virginibus), cum jam essent adultae,

    Cic. Tusc. 5, 20, 58; so,

    virgo,

    id. Brut. 96, 330; Liv. 26, 50; Hor. C. 3, 2, 8 al.; cf.:

    adultae aetate virgines,

    Suet. Aug. 69:

    pueri,

    Quint. 2, 2, 3:

    liberi,

    Suet. Tib. 10:

    filius,

    id. Claud. 39:

    catuli,

    Plin. 9, 8, 7, § 22:

    locustae,

    id. 11, 29, 35, § 105:

    fetus (apum),

    Verg. G. 4, 162.— Comp.:

    (hirundinum) pullorum adultiores,

    Plin. 10, 33, 49, § 92.—
    2.
    Of things (concrete and abstract):

    vitium propagine,

    Hor. Epod. 2, 9:

    crinis,

    Stat. S. 2, 122:

    lanugo,

    Amm. 16, 12 al.:

    aetas,

    Lucr. 2, 1123; Cic. Verr. 2, 3, 68, § 160:

    aestas,

    advanced, Tac. A. 2, 23:

    autumnus,

    id. ib. 11. 31:

    nox,

    id. H. 3, 23.—
    B.
    Fig., grown, matured, adult:

    populus adultus jam paene et pubes,

    Cic. Rep. 2, 11; so,

    qui non nascentibus Athenis, sed jam adultis fuerunt,

    id. Brut. 7, 27; cf.:

    nascenti adhuc (eloquentiae) nec satis adultae,

    Tac. Or. 25:

    res nondum adultae,

    Liv. 2, 1, 6:

    pestis rei publicae (of Catiline),

    Cic. Cat. 1, 12, 30:

    auctoritas nondum adulta,

    Tac. A. 1, 46:

    conjuratio,

    id. ib. 15, 73; cf.:

    incipiens adhuc et necdum adulta seditio,

    id. H. 1, 31 al.

    Lewis & Short latin dictionary > adolescens

  • 4 adolesco

    ăd-ŏlesco, ēvi (rare ui, Varr. ap. Prisc. 872 P.;

    adolēsse sync. for adolevisse,

    Ov. H. 6, 11), ultum, 3, v. inch. [1. adoleo], to grow up, to grow (of everything capable of increase in magnitude).
    I.
    In gen.
    A.
    Lit., of men, animals, plants; seasons, passions, etc.;

    but esp. of age: postquam adolevit ad eam aetatem, uti, etc.,

    Plaut. Cas. prol. 47:

    ubi robustis adolevit viribus aetas,

    Lucr. 3, 450; cf. 4, 1035;

    2, 1123: adultum robur,

    id. 2, 1131; 5, 798: postquam adoluerit haec juventus, Varr. ap. Prisc. p. 872 P.:

    qui adoleverit,

    Cic. N. D. 1, 35:

    viriditas herbescens, quae sensim adolescit,

    id. Sen. 15, 51:

    ter senos proles adoleverat annos,

    Ov. F. 3, 59:

    adolescere ramos cernat,

    id. M. 4, 376:

    adolēsse segetes,

    id. H. 6, 11:

    simul atque adoleverit aetas,

    Hor. S. 1, 9, 34:

    cum matura adoleverit aetas,

    Verg. A. 12, 438.—Hence, transf. from age to the person, to grow up, come to maturity, mature:

    adulta virgo,

    Liv. 26, 50 al.:

    arundines non sine imbre adolescunt,

    Plin. 9, 16, 23, § 56:

    in amplitudinem,

    id. 12, 1, 3, § 7:

    in crassitudinem,

    id. 13, 7, 15, § 58; so 16, 34, 62, § 151;

    8, 14, 14, § 36 al.: ac dum prima novis adolescit frondibus aetas,

    Verg. G. 2, 362:

    quoad capillus adolesceret,

    Gell. 17, 9. —
    B.
    Fig., to grow, increase, augment, to become greater:

    cupiditas agendi adolescit una cum aetatibus,

    Cic. Fin. 5, 20:

    ratio cum adolevit,

    id. Leg. 1, 7:

    ingenium brevi adolevit,

    Sall. J. 63, 3:

    postquam res publica adolevit,

    id. C. 51, 40; id. J. 2:

    quantum superbiae socordiaeque Vitellio adoleverit,

    Tac. H. 2, 73:

    Cremona numero colonorum, adolevit,

    id. ib. 3, 34:

    ver adolescit,

    advances, id. A. 13, 36; 2, 50:

    caepe revirescit, decedente luna, inarescit adolescente,

    Gell. 20, 8.—
    II.
    Esp., in sacrificial lang., to be kindled, to burn (cf. 1. adoleo):

    Panchaeis adolescunt ignibus arae,

    Verg. G. 4, 379.—Hence, ădŏlescens, entis, v. adules-.— ădultus, a, um, P. a., grown up, adult.
    A.
    Lit.
    1.
    Of living beings:

    Ab his ipsis (virginibus), cum jam essent adultae,

    Cic. Tusc. 5, 20, 58; so,

    virgo,

    id. Brut. 96, 330; Liv. 26, 50; Hor. C. 3, 2, 8 al.; cf.:

    adultae aetate virgines,

    Suet. Aug. 69:

    pueri,

    Quint. 2, 2, 3:

    liberi,

    Suet. Tib. 10:

    filius,

    id. Claud. 39:

    catuli,

    Plin. 9, 8, 7, § 22:

    locustae,

    id. 11, 29, 35, § 105:

    fetus (apum),

    Verg. G. 4, 162.— Comp.:

    (hirundinum) pullorum adultiores,

    Plin. 10, 33, 49, § 92.—
    2.
    Of things (concrete and abstract):

    vitium propagine,

    Hor. Epod. 2, 9:

    crinis,

    Stat. S. 2, 122:

    lanugo,

    Amm. 16, 12 al.:

    aetas,

    Lucr. 2, 1123; Cic. Verr. 2, 3, 68, § 160:

    aestas,

    advanced, Tac. A. 2, 23:

    autumnus,

    id. ib. 11. 31:

    nox,

    id. H. 3, 23.—
    B.
    Fig., grown, matured, adult:

    populus adultus jam paene et pubes,

    Cic. Rep. 2, 11; so,

    qui non nascentibus Athenis, sed jam adultis fuerunt,

    id. Brut. 7, 27; cf.:

    nascenti adhuc (eloquentiae) nec satis adultae,

    Tac. Or. 25:

    res nondum adultae,

    Liv. 2, 1, 6:

    pestis rei publicae (of Catiline),

    Cic. Cat. 1, 12, 30:

    auctoritas nondum adulta,

    Tac. A. 1, 46:

    conjuratio,

    id. ib. 15, 73; cf.:

    incipiens adhuc et necdum adulta seditio,

    id. H. 1, 31 al.

    Lewis & Short latin dictionary > adolesco

  • 5 adolēscō

        adolēscō —, —, ere, inch.    [adoleo], to burn, blaze up, flame: adolescunt ignibus arae, V.
    * * *
    I
    adolescere, -, - V INTRANS
    burn, blaze up, flame, be kindled; (of a sacrifice)
    II
    adolescere, adolevi, adultus V INTRANS
    grow up, mature, reach manhood/peak; become established/strong; grow, increase
    III
    adolescere, adolui, adultus V INTRANS
    grow up, mature, reach manhood/peak; become established/strong; grow, increase

    Latin-English dictionary > adolēscō

  • 6 Adolenda

    Adŏlenda, ae, f. [1. adoleo], appears to be the name of a Roman goddess, who presided over the burning of trees struck by lightning: (immolavit) ADOLENDAE. COMMOLENDAE. DEFERVNDAE. OVES. II., etc., Frat. Arval., Orell. Inscr. 961 and 2270.

    Lewis & Short latin dictionary > Adolenda

  • 7 altaria

    altārĭa, jum, n. (ante-class and class. only in plur.; later in sing., in three forms: altāre, is, n., Fest. s. v. adulescit, p. 5; Isid. Orig. 15, 4: altar, āris, n., Prud. steph.; Vincent. 2, 515, and 9, 212; and altārĭum, ii, n., Inscr. Orell. 2519; Hier. Ep. 69.— Abl. altari, Petr. 135, Vulg. Gen. 33, 20, ib. Matt. 23, 20 al.) [cf. adoleo, adolesco, as sacrificial terms, Paul. ex Fest. p. 5 Müll., or altus [p. 97] from its height, id. ib. p. 29; Serv. ad Verg. E. 5, 66].
    I.
    That which was placed upon the altar proper (ara) for the burning of the victim (altaria sunt, in quibus igne adoletur, Paul. ex Fest. p. 5 Müll.; cf. id. ib. p. 29):

    celeres urunt altaria flammae,

    Tib. 4, 6, 17:

    structae diris altaribus arae,

    Luc. 3, 404:

    aris altaria imponere,

    Quint. Decl. 12, 26; Sol. 9.—Hence,
    II.
    Poet. (pars pro toto), a high altar (built and ornamented with more splendor than the ara; cf. Voss ad Verg. E. 5, 66;

    Hab. Syn. 129): Conspergunt aras adolentque altaria donis,

    Lucr. 4, 1237: en quattuor aras;

    Ecce duas tibi, Daphni, duas altaria Phoebo,

    two high altars to Phœbus, Verg. E. 5, 66 (ubi v. Wagn. and Voss):

    inter aras et altaria, i. e. in Capitolio,

    Plin. Pan. 1, 5:

    altaria thymiamatis,

    Vulg. Exod. 30, 27; ib. Rom. 11, 3 al.— Sing. (eccl. Lat.):

    aedificabit ibi altare Domino,

    Vulg. Gen. 12, 7; ib. Psa. 25, 6; ib. Matt. 5, 23:

    altare de terrā facere,

    ib. Exod. 20, 24:

    altare lapideum,

    ib. ib. 20, 25:

    altare aureum,

    ib. Num. 4, 11; ib. Apoc. 8, 3 al. persaepe.—Also plur. of a single altar:

    a cujus altaribus,

    Cic. Cat. 1, 9 fin.:

    ab altaribus fugatus,

    id. Har. Resp. 5:

    amoveri ab altaribus juvenem jussisset,

    Liv. 2, 12:

    Hannibalem altaribus admotum,

    id. 21, 1:

    altaria et aram complexa,

    Tac. A. 16, 31:

    sumptis in manus altaribus,

    Just. 24, 2; Suet. Aug. 94.

    Lewis & Short latin dictionary > altaria

  • 8 auctito

    auctĭto, āre, v. doub. freq. [augeo, aucto], to increase or augment much (only in the two foll. exs.).
    I.
    Lit.:

    pecunias faenore,

    Tac. A. 6, 16.—
    II.
    In the lang. of sacrifices (cf.: augeo, auctifico, adoleo, macto, etc.), to honor by offerings:

    sacris numinum potentiam,

    Arn. 7, p. 220.

    Lewis & Short latin dictionary > auctito

  • 9 oleo

    1.
    ŏlĕo, lŭi, 2 (collat. form ŏlo, ĕre; pres. subj. olat, Afran. ap. Non. 147, 2:

    olant,

    Plaut. Poen. 1, 2, 56; id. Most. 1. 3, 121; Pompon. ap. Non. 147, 5). v. n. and a. [root od-; cf. Gr. ozô; v. odor], to smell (class.; cf. odoro, fragro).
    I. A.
    Lit., constr. absol. or with acc., less freq. with abl. of that of which any thing smells:

    quid (jura) olant, nescias, nisi id unum, male ut olere intellegas,

    Plaut. Most. 1, 3, 120 sq.; id. Truc. 2, 4, 3: rosa recens a longinquo [p. 1262] olet, sicca propius, Plin. 21, 7, 18, § 37:

    olent, salsa sunt, ut tangere non velis,

    Plaut. Poen. 1, 2, 35:

    mulieres ideo bene olere, quia nihil olebant, videbantur,

    Cic. Att. 2, 1, 1; cf. Mart. 2, 12:

    hesperis noctu magis olet,

    Plin. 21, 7, 18, § 39:

    ceram crocum olere,

    of wax, Cic. de Or. 3, 25, 99:

    olet unguenta,

    Ter. Ad. 1, 2, 37:

    unguenta exotica,

    Plaut. Most. 1, 1, 41:

    vina fere dulces oluerunt mane Camenae,

    Hor. Ep. 1, 19, 5.— With abl.:

    cur nardo flammae non oluere meae?

    Prop. 5, 7, 32:

    Arabo rore,

    Ov. H. 15, 76:

    sulphure,

    id. M. 5, 405.—In a bad sense:

    cui os oleat,

    i. e. who has a foul breath, Dig. 21, 1, 12; cf. Mart. 12, 87.—
    B.
    Trop., to smell of, savor of any thing; to indicate, betray any thing: quid igitur? quid olet? responde! Pen. Furtum, scortum, prandium, Plaut. Men. 1, 2, 60:

    nihil olere peregrinum,

    to savor of, betray, Cic. de Or. 3, 12, 44:

    nihil ex Academiā,

    id. N. D. 1, 26, 72:

    malitiam,

    id. Rosc. Com. 7, 20:

    verba alumnum olent,

    betray, Quint. 8, 1, 3.—
    II.
    To betray itself or be observed by its smell:

    aurum huic olet,

    i. e. he smells out, observes that I have money, Plaut. Aul. 2, 2, 39:

    non olet, unde sit, quod dicitur cum illis?

    don't you perceive whence it comes? Cic. Or. 45, 154.—Hence, ŏlens, entis, P. a., smelling, odorous (mostly poet.).
    A.
    Sweet-smelling, fragrant, odoriferous:

    rami olentes,

    Verg. G. 1, 188:

    serpylla,

    Verg. G. 4, 30:

    olentia pascua,

    Ov. A. A. 1, 95:

    mentae,

    id. M. 10, 729:

    Hymettus,

    Stat. Th. 12, 622.—
    B.
    Lit., Stinking, foul, rank:

    leno,

    Plaut. Men. 5, 2, 111:

    maritus (i. e. hircus),

    Hor. C. 1, 17, 7:

    immundus olentia sudor Membra sequebatur,

    Verg. G. 3, 564:

    Medi ora,

    id. ib. 2, 134:

    fornix,

    Hor. S. 1, 2, 30:

    stagna Palici, i. e. olentia sulphure,

    Ov. P. 2, 10, 25:

    agri (from dead bodies),

    Luc. 7, 821.—
    2.
    Trop.:

    quaedam,

    musty, Tac. Or. 22 fin.
    2.
    ŏlĕo, ēre, 2 [root al-; Sanscr. ar-, to rise; cf.: indoles, almus, alumnus. etc.], to increase, grow, found only in the compounds: adoleo, aboleo, etc.

    Lewis & Short latin dictionary > oleo

См. также в других словарях:

  • ԽՆԿԵՄ — (եցի.) NBH 1 0954 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 5c, 9c, 10c ն. ԽՆԿԵՄ μυρίζω unguentis imbuo. որ գրի եւ ԽՆԳԵՄ. Խնկօք եւ իւղովք պատել. զմռսել. անուշահոտ կացուցանել. ըստ յն. մեռոնել. *Յառաջագոյն խնկեաց(կամ խնգեաց) զմարմին իմ …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ԽՈՒՆԿ — (խընկոյ կամ խնկոյ. ոց.) NBH 1 0984 Chronological Sequence: Unknown date, 10c, 12c, 13c գ. ԽՈՒՆԿ θυμίαμα, ἅρωμα incensum, suffitus, aroma . տե՛ս եւ ԿՆԴՐՈՒԿ. λίβανος thus, tus. գրի եւ ԽՈՒՆԳ. որ եւ թ. կէօնլիք, քիւննիւք. Խիժ կամ աւիշկ ծառայ յարաբիա,… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ԾԽԵՄ — (եցի.) NBH 1 1018 Chronological Sequence: Early classical, 12c ն. θυμιάζω, θυμιάω adoleo, suffitum facio, suffio. Այրելով զխունկս ʼի ծուխ լուծանել կամ ծխել. խունկ արկանել՝ մատուցանել. խնկել. խունկ ծխել. ... *Ծխել խունկ. կամ խունկս ʼի վերայ… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ՃԵՆՃԵՐԵՄ — ( ) NBH 2 0179 Chronological Sequence: 10c, 11c չ. ՃԵՆՃԵՐԵԼ. ՃԵՆՃԵՐԱԼ կամ ՃԵՆՃԵՐԵԼ. Ձայն հանել ճանճերոյ կամ մեղուաց. բզզալ. *Շատ ճենճերաս ʼի ծակն, ʼի փեթակն ճանճիկ, անդ տըզզա՛ բզզա՛: Ակկարովնեան ճանճիցն ճենճերելով ճեմեալք ճոռոմաբանեն. Մագ. ՟Ը: ն …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ՈՂՋԱԿԻԶԵՄ — (եցի.) NBH 2 0513 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 10c, 12c, 13c ն. ὀλοκαυτέω, ὀλοκαυτίζω totum comburo, totam victimam cremo ὀλοκαρπόω totum adoleo, in holocaustum offero. Ողջոյն կիզուլ. ողջակէզ մատուցանել. զբոլորն այրել… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • Алтарь — (слав. олтарь, лат. altaria, altare; этимология термина неясна: возможно, от adoleo воскурять [благовония], сожигать или alo кормить, питать; традиц. толкование возвышенный жертвенник фиксирует лишь внеш. особенность А.) 1) жертвенник,… …   Российский гуманитарный энциклопедический словарь

  • al-2 —     al 2     English meaning: “to grow; to bear”     Deutsche Übersetzung: “wachsen; wachsen machen, nähren”     Material: O.Ind. an ala “ fire “ (“ the glutton “, W. Schulze KZ. 45, 306 = Kl. Schr. 216); Gk. νεᾱλής “ cheerful, strong “ (νέος +… …   Proto-Indo-European etymological dictionary

  • al-4 —     al 4     English meaning: “to burn”     Deutsche Übersetzung: “brennen”     Material: O.Ind. alütam n. “ fire, blaze, coal “ (also ulmukam “fire”); Lat. adoleō “ to worship, offer sacrifice, burn a sacrifice; to sacrifice on an altar; in gen …   Proto-Indo-European etymological dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»