Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

admoneo

  • 1 admoneo

    admŏnĕo, ēre, mŏnŭi, mŏnĭtum - tr. - [st2]1 [-] avertir, faire souvenir de, faire songer (à une chose, présente ou passée), rappeler, informer. [st2]2 [-] faire songer (à un fait à venir), inviter, exhorter. [st2]3 [-] donner une leçon, châtier, admonester.    - admonere aliquem alicujus rei (aliqua re, aliquid): faire songer à qqn à propos de qqch, avertir qqn de qqch, rappeler qqch à qqn.    - admonere alicujus rei (de aliqua re): faire songer à qqch.    - admonere + prop. inf.: rappeler que, avertir que.    - quanta vis fraterni sit amoris admonere, Cic. Fam. 5, 2: faire comprendre quelle est la puissance de l'amour fraternel.    - admonere aeris alieni, Cic. Top. 1, 5: rappeler une dette, sommer un débiteur.    - sol ire lavatum admonuit, Hor. S. 1, 6, 125: le soleil nous fit souvenir d'aller au bain.    - admoneri ad: être poussé à, être engagé à.    - admonere (ut) + subj.: engager à.    - me tuis verbis admonuit, ut scriberem, Cic. Fam. 9, 6: il m'a engagé de ta part à écrire.    - hunc admonet iter caute faciat: il l’avertit d’être sur ses gardes pendant son trajet.    - admonere ne: engager à ne pas.    - admonere juvencum flagello, Col.: stimuler un taureau avec le fouet.    - admonere liberos verberibus, Sen. Clem. 1, 14: corriger ses enfants en les frappant.
    * * *
    admŏnĕo, ēre, mŏnŭi, mŏnĭtum - tr. - [st2]1 [-] avertir, faire souvenir de, faire songer (à une chose, présente ou passée), rappeler, informer. [st2]2 [-] faire songer (à un fait à venir), inviter, exhorter. [st2]3 [-] donner une leçon, châtier, admonester.    - admonere aliquem alicujus rei (aliqua re, aliquid): faire songer à qqn à propos de qqch, avertir qqn de qqch, rappeler qqch à qqn.    - admonere alicujus rei (de aliqua re): faire songer à qqch.    - admonere + prop. inf.: rappeler que, avertir que.    - quanta vis fraterni sit amoris admonere, Cic. Fam. 5, 2: faire comprendre quelle est la puissance de l'amour fraternel.    - admonere aeris alieni, Cic. Top. 1, 5: rappeler une dette, sommer un débiteur.    - sol ire lavatum admonuit, Hor. S. 1, 6, 125: le soleil nous fit souvenir d'aller au bain.    - admoneri ad: être poussé à, être engagé à.    - admonere (ut) + subj.: engager à.    - me tuis verbis admonuit, ut scriberem, Cic. Fam. 9, 6: il m'a engagé de ta part à écrire.    - hunc admonet iter caute faciat: il l’avertit d’être sur ses gardes pendant son trajet.    - admonere ne: engager à ne pas.    - admonere juvencum flagello, Col.: stimuler un taureau avec le fouet.    - admonere liberos verberibus, Sen. Clem. 1, 14: corriger ses enfants en les frappant.
    * * *
        Admoneo, admones, pen. corr. admonui, admonitum, pen. cor. admonere. Admonnester, Adviser, Advertir.
    \
        Admonere ad aurem. Cic. Advertir tout bas à l'oreille.
    \
        Admonere aliquem verbis alterius. Cic. L'advertir de par un autre.
    \
        Admonere flagello. Columel. Fouetter, Donner du fouet au beuf pour le haster un petit d'aller.

    Dictionarium latinogallicum > admoneo

  • 2 admoneo

    admoneo admoneo, monui, monitum, ere указывать

    Латинско-русский словарь > admoneo

  • 3 admoneo

    admoneo admoneo, monui, monitum, ere советовать

    Латинско-русский словарь > admoneo

  • 4 admoneo

    admoneo admoneo, monui, monitum, ere предупреждать, предостерегать

    Латинско-русский словарь > admoneo

  • 5 admoneo

    admoneo admoneo, ui, itum, ere напоминать

    Латинско-русский словарь > admoneo

  • 6 admoneo

    admoneo admoneo, ui, itum, ere побуждать

    Латинско-русский словарь > admoneo

  • 7 admoneo

    admoneo, 2, warn, admonish, Mt. 2:22; 2 T. 1:6; Ti. 3:1.*

    English-Latin new dictionary > admoneo

  • 8 admoneo

    ad-mŏnĕo, ui, ĭtum, 2, v. a., to bring up to one's mind, to put one in mind of ( in a friendly manner), to remind, suggest, advise, warn, admonish (by influencing more directly the reason and judgment; while in adhortor the admonition is addressed immediately to the will, Doed. Syn. 1, 164: “Moneo, et admoneo hoc differunt, quod monemus futura, admonemus praeterita; illa ut caveamus et discamus, haec ut recordemur,” Aus. Popma, p. 29; cf. Ellendt ad Cic. Brut. 3, 11: “in monente benevolentia, in admonente memoria,” Ernest. no. 1663).
    I.
    In gen., constr. absol. and with aliquem alicujus rei or de aliqua re, aliquam rem (Sallust employs them all); with ut or ne. when an action follows; with acc. and inf. or a rel. clause, when merely an historical [p. 42] fact is brought to view, Zumpt, § 439 and 615.
    (α).
    Absol.:

    qui admonent amice, docendi sunt,

    Cic. N. D. 1, 3:

    amicissime admonere,

    id. Att. 7, 26:

    si sitis admoneret, profluente aquā vitam tolerat,

    Tac. A. 15, 45 fin.:

    admonitus in somnis,

    Vulg. Matt. 2, 22.—
    (β).
    Aliquem alicujus rei:

    admonebat alium egestatis, alium cupiditatis suae,

    Sall. C. 21:

    quoniam nos tanti viri res admonuit,

    id. J. 95:

    admonere aliquem foederis,

    Liv. 35, 13; 5, 51:

    judices legum et religionis,

    Suet. Tib. 33:

    admonitus hujus aeris alieni,

    Cic. Top. 1, 5:

    aetatis et condicionis admoneri,

    Suet. Dom. 2; cf. Drak. ad Liv. 2, 36, 6.—And with acc. of person omitted:

    adversae res admonuerunt religionum,

    Liv. 5, 51; 5, 46, 6:

    veterum recentiumque admonens,

    Tac. H. 3, 24.—
    (γ).
    Aliquem de aliqua re:

    de aede Telluris et de porticu Catuli me admones,

    Cic. Q. Fr. 3, 1, 4:

    ut aliquid aliquando de doctrinae studiis admoneamur,

    id. Rep. 1, 9:

    de moribus civitatis tempus admonuit,

    Sall. C. 5:

    admonuit eos de auxiliis Dei,

    Vulg. 2 Macc. 8, 19.—Sometimes in passing from a subject already discussed to a new one, = docere, dicere, to treat of, to speak of:

    de multitudine (verborum) quoniam quod satis esset admonui, de obscuritate pauca dicam,

    Varr. L. L. 6, § 40 Müll.—
    (δ).
    With two acc. (in gen., only with illud, istuc, quod, multa, res, etc.):

    ridiculum est te istuc me admonere,

    Ter. Heaut. 2, 3, 112:

    illud te esse admonitum volo,

    Cic. Cael. 3, 8:

    jam illud non sunt admonendi, ut, etc.,

    id. Off. 2, 19, 68:

    illud me praeclare admones,

    id. Att. 9, 9:

    sin quippiam essem admonitus,

    id. Fam. 5, 8:

    multa praeterea ostentis, multa extis admonemur,

    id. N. D. 2, 66:

    eam rem nos locus admonuit,

    Sall. J. 79.—
    (ε).
    With acc. and inf.:

    admonuisti etiam dictum aliquod in petitionem tuam dici potuisse,

    Cic. Planc. 34, 85 B. and K.:

    et meminerant et admonebant alii alios, supplicium ex se, non victoriam peti,

    Liv. 28, 19: nostri detrimento admonentur diligentius stationes disponere, Auct. B. G. 8, 12.—
    (ζ).
    With a rel. clause:

    meus me sensus, quanta vis fraterni sit amoris, admonet,

    Cic. Fam. 5, 2.—
    (η).
    With ut or ne:

    admonebat me res, ut, etc.,

    Cic. Off. 2, 19, 67:

    Caninius noster me tuis verbis admonuit, ut scriberem,

    id. Fam. 9, 6:

    ea res admonet, ut, etc.,

    Tac. A. 3, 25; so,

    corresp. with moneo,

    Sen. Ep. 24, 16.—
    (θ).
    With the simple subj. (in the historians):

    simulque admonerent liberis suis prospiceret,

    Nep. Ph. 1:

    nisi Seneca admonuisset venienti matri occurreret,

    Tac. A. 13, 5:

    admonuit negotiis abstineret,

    Suet. Tib. 50:

    illud me admones, cum illum videro, ne nimis indulgenter, et cum gravitate potius loquar,

    Cic. Att. 9, 9, 2 (where ut is to be supplied from the preceding ne).—
    (ι).
    With a simple inf. (so most freq. after the Aug. per., but also in Cic.):

    ut mos erat istius atque ut eum suae libidines facere admonebant,

    Cic. Verr. 2, 1, 24, § 63:

    easdem decedere campis admonuit,

    Verg. G. 4, 186; so,

    Matrem Admonuit ratibus sacris depellere taedas,

    id. A. 9, 109:

    sol acrior ire lavatum admonuit,

    Hor. S. 1, 6, 125; so Ov. M. 3, 601; 6, 150:

    nihil agere quod non prosit, fabella admonet,

    Phaedr. 3, 17; Tac. A. 15, 67:

    regrediendum (sc. esse sibi),

    Tac. Agr. 25.—
    (κ).
    With ad and the gerund.:

    ad thesaurum reperiendum,

    Cic. Div. 2, 65, 134.—
    (λ).
    With abl. of means or cause:

    de quibus (discordiis) ipsis his prodigiis a dis immortalibus admonemur,

    Cic. Har. Resp. 21, 44:

    proximi diei casu admoniti omnia ad defensionem paraverunt,

    Caes. B. C. 2, 14:

    divinā admonitus plagā,

    Vulg. 2 Macc. 9, 11.—
    II.
    Esp.
    A.
    To recall a thing to memory, to bring to remembrance (without any accessory notion of admonition); with acc. or gen.:

    cum memor anteactos semper dolor admonet annos,

    Tib. 4, 1, 189 Müll. (some read here admovet):

    admonuit dominae deseruitque Venus,

    id. 1, 5, 40:

    nomen, quod possit equorum Admonuisse,

    Ov. M. 15, 543.—
    B.
    Of a creditor, to remind a debtor of his debt, to ask payment, to dun:

    cum tibi cotidie potestas hominis fuisset admonendi, verbum nullum facis,

    Cic. Quint. 12; so id. Top. 1 fin.
    C.
    In the poets and in later Lat., to urge or incite to action (cf. admonitor):

    telo admonuit bijugos,

    Verg. A. 10, 586; so Spart. Sever. 11 fin.:

    liberos verberibus,

    Sen. Clem. 1, 14; id. Const. Sap. 12 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > admoneo

  • 9 admoneo

    ad-moneo, monuī, monitum, ēre
    a. aliquem rei alicujus L или de re aliquā C — напоминать кому-л. о чём-л.
    a. aliquid T, C etc. — напоминать о чём-л.
    2)
    а) побуждать, увещевать, указывать, советовать (aliquem, ut aliquid faciat C)
    б) предостерегать, предупреждать
    3)
    (canis) admonitus calce, ut cubaret Pt — собака, которую пинком ноги заставили лечь
    б) понукать, погонять ( bijugos telo V)

    Латинско-русский словарь > admoneo

  • 10 admoneo

    ad-moneo, uī, itum, ēre, jmd. aus Veranlassung an etw. denken machen, mahnen, a) durch Ansprache an das Gedächtnis = jmd. an etw. denken lassen, mahnen, erinnern, α) übh.: alqm de alqa re, selten alcis rei, Cic. u.a. – m. allg. Acc. rei, alqm haec, eam rem, multa u. dgl., Ter., Cic. u.a.: selten m. bestimmtem Acc. rei, wie ante actos annos, Tibull. – m. folg. Acc. u. Infin., Cic., Liv. u.a. – m. folg. indir. Fragesatz durch quantus, qui u. dgl., Cic. u.a. – Passiv. absol., et admoneri (sich einblasen, soufflieren lassen) et ad libellum respicere vitiosum, Quint. – β) als t.t. der Geschäftsspr., jmd. (an eine Schuld) mahnen, alqm, Cic.: alqm aeris alieni, Cic. – b) durch Ansprache an die Einsicht, jmd. erinnern= α) jmdm. etw. zu bedenken geben, jmd. bedeuten, jmd. auf etw. aufmerksam machen, jmdm. wegen etw. einen Wink geben, Vorstellungen machen, jmdm. etw. einschärfen, jmd. freundlich warnen, belehren, zurechtweisen, vermahnen (mit ders. Konstrukt. wie no. a), Cic., Liv. u.a. – im Passiv, multa extis admonemur, Cic.: admonitus ab aliis, Sall. – u. β) mit Hinweisung auf die dadurch bezweckte Entschließung od. Handlung = jmd. zu etw. ermahnen, zureden, auffordern, veranlassen (Ggstz. deterrere), absol., Plaut.: si sitis admoneret, trieb, mahnte, Tac.: m. folg. ut od. ne u. Konj., Cic., Sen. u.a.: m. bl. Konj., Cic., Nep. u.a.: m. ad od. in u. Akk., in consilium, ad aleae lusum, Suet.: ad thesaurum reperiendum admoneri, Cic.: m. Infin., Cic. u.a. – Dah. γ) jmdm. gleichs. ein Denkzeichen machen, d.i. empfindlich u. tätlich an seine Schuldigkeit mahnen, zurechtweisen, züchtigen, u. somit (zur Tätigkeit) antreiben, telo biiugos, anspornen, Verg.: liberos verberibus, Sen.: a servo eius manu leviter admonitus, Plin. ep.

    lateinisch-deutsches > admoneo

  • 11 admoneo

    ad-moneo, uī, itum, ēre, jmd. aus Veranlassung an etw. denken machen, mahnen, a) durch Ansprache an das Gedächtnis = jmd. an etw. denken lassen, mahnen, erinnern, α) übh.: alqm de alqa re, selten alcis rei, Cic. u.a. – m. allg. Acc. rei, alqm haec, eam rem, multa u. dgl., Ter., Cic. u.a.: selten m. bestimmtem Acc. rei, wie ante actos annos, Tibull. – m. folg. Acc. u. Infin., Cic., Liv. u.a. – m. folg. indir. Fragesatz durch quantus, qui u. dgl., Cic. u.a. – Passiv. absol., et admoneri (sich einblasen, soufflieren lassen) et ad libellum respicere vitiosum, Quint. – β) als t.t. der Geschäftsspr., jmd. (an eine Schuld) mahnen, alqm, Cic.: alqm aeris alieni, Cic. – b) durch Ansprache an die Einsicht, jmd. erinnern= α) jmdm. etw. zu bedenken geben, jmd. bedeuten, jmd. auf etw. aufmerksam machen, jmdm. wegen etw. einen Wink geben, Vorstellungen machen, jmdm. etw. einschärfen, jmd. freundlich warnen, belehren, zurechtweisen, vermahnen (mit ders. Konstrukt. wie no. a), Cic., Liv. u.a. – im Passiv, multa extis admonemur, Cic.: admonitus ab aliis, Sall. – u. β) mit Hinweisung auf die dadurch bezweckte Entschließung od. Handlung = jmd. zu etw. ermahnen, zureden, auffordern, veranlassen (Ggstz. deterrere), absol., Plaut.: si sitis admoneret, trieb, mahnte, Tac.: m. folg. ut od. ne u. Konj., Cic., Sen. u.a.: m. bl. Konj.,
    ————
    Cic., Nep. u.a.: m. ad od. in u. Akk., in consilium, ad aleae lusum, Suet.: ad thesaurum reperiendum admoneri, Cic.: m. Infin., Cic. u.a. – Dah. γ) jmdm. gleichs. ein Denkzeichen machen, d.i. empfindlich u. tätlich an seine Schuldigkeit mahnen, zurechtweisen, züchtigen, u. somit (zur Tätigkeit) antreiben, telo biiugos, anspornen, Verg.: liberos verberibus, Sen.: a servo eius manu leviter admonitus, Plin. ep.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > admoneo

  • 12 admoneo

    admonere, admonui, admonitus V TRANS
    admonish, remind, prompt; suggest, advise, raise; persuade, urge; warn, caution

    Latin-English dictionary > admoneo

  • 13 admoneo

    admonish, advise.

    Latin-English dictionary of medieval > admoneo

  • 14 admoneo

    , admonui, admonitum, admonere 2
      1) напоминать, предостерегать;
      2) побуждать, советовать;
      3) ободрять

    Dictionary Latin-Russian new > admoneo

  • 15 ammoneo... = admoneo.

    ammoniacum (s.-ent. gummi), i, n. gomme ammoniaque.

    Dictionarium latinogallicum > ammoneo... = admoneo.

  • 16 admonitus

    [st1]1 [-] admŏnĭtus, a, um: part. passé de admoneo; averti. [st1]2 [-] admŏnĭtŭs, ūs, m. (usité seul. à l'abl. admonitu): rappel, avertissement, conseil.    - admonitu alicujus: sur le conseil de qqn.
    * * *
    [st1]1 [-] admŏnĭtus, a, um: part. passé de admoneo; averti. [st1]2 [-] admŏnĭtŭs, ūs, m. (usité seul. à l'abl. admonitu): rappel, avertissement, conseil.    - admonitu alicujus: sur le conseil de qqn.
    * * *
        Admonitus, pen. cor. Participium. Ouid. Qui est admonnesté, ou adverti.

    Dictionarium latinogallicum > admonitus

  • 17 prosum

    [st1]1 [-] prōsum, prōdesse, prōfui: - intr. -    - inf. futur profore Hor. Ep. 1, 8, 11.    - part. futur régulier profuturus. a - être utile à, servir à, contribuer à.    - prodesse alicui: être utile à qqn.    - plus in negotiis gerendis res quam verba prosunt, Cic. Ac. 2, 2: dans la gestion des affaires les faits servent plus que les mots.    - avec datif nihil tibi mea litterae proderunt, Cic. Fam. 12, 17, 7: ma lettre ne te servira à rien.    - prodesse omnibus, Cic. Nat. 2, 64: être utile à tous.    - id mirum quantum profuit ad concordiam civitatis, Liv. 2, 1, 11: cette mesure contribua étonnamment à mettre la concorde dans la cité.    - in id prodesse, ut... Quint. 8, 3, 9: servir à ceci, savoir à...    - ad aliquam rem alicui prodesse, Sall. J. 85: être utile à qqn en vue de qqch.    - prodesse + inf.: être utile de.    - quid prodest recondere se? Sen. Ep. 5, 43, 1: à quoi bon se cacher?    - multum prodest contemnere... Cic. Tusc. 4, 64: il est très utile de mépriser...    - hoc facere illum rei publicae prodest, Cic. Att. 2, 1, 6: cette manière qu'il a d'agir rend service à l'état.    - hortari ne... nihil profuturo gemitu pectus diduceret, Petr. 111: exhorter à ne pas déchirer sa poitrine de gémissements qui ne serviraient à rien.    - non possum scire an ei profuturus sim quem admoneo, Sen. Ep. 3, 29: je ne peux pas savoir si vraiment je vais rendre service à l'homme que j'avertis. b - en médec. être bon, salutaire, efficace.    - prodesse ad aliquam rem: être bon pour qqch.    - Plin. 22, 131; 22, 141, etc. [st1]2 [-] prōsum: c. prorsum.
    * * *
    [st1]1 [-] prōsum, prōdesse, prōfui: - intr. -    - inf. futur profore Hor. Ep. 1, 8, 11.    - part. futur régulier profuturus. a - être utile à, servir à, contribuer à.    - prodesse alicui: être utile à qqn.    - plus in negotiis gerendis res quam verba prosunt, Cic. Ac. 2, 2: dans la gestion des affaires les faits servent plus que les mots.    - avec datif nihil tibi mea litterae proderunt, Cic. Fam. 12, 17, 7: ma lettre ne te servira à rien.    - prodesse omnibus, Cic. Nat. 2, 64: être utile à tous.    - id mirum quantum profuit ad concordiam civitatis, Liv. 2, 1, 11: cette mesure contribua étonnamment à mettre la concorde dans la cité.    - in id prodesse, ut... Quint. 8, 3, 9: servir à ceci, savoir à...    - ad aliquam rem alicui prodesse, Sall. J. 85: être utile à qqn en vue de qqch.    - prodesse + inf.: être utile de.    - quid prodest recondere se? Sen. Ep. 5, 43, 1: à quoi bon se cacher?    - multum prodest contemnere... Cic. Tusc. 4, 64: il est très utile de mépriser...    - hoc facere illum rei publicae prodest, Cic. Att. 2, 1, 6: cette manière qu'il a d'agir rend service à l'état.    - hortari ne... nihil profuturo gemitu pectus diduceret, Petr. 111: exhorter à ne pas déchirer sa poitrine de gémissements qui ne serviraient à rien.    - non possum scire an ei profuturus sim quem admoneo, Sen. Ep. 3, 29: je ne peux pas savoir si vraiment je vais rendre service à l'homme que j'avertis. b - en médec. être bon, salutaire, efficace.    - prodesse ad aliquam rem: être bon pour qqch.    - Plin. 22, 131; 22, 141, etc. [st1]2 [-] prōsum: c. prorsum.
    * * *
        Prosum, prodes, profui, prodesse. Terent. Prouffiter à autruy, Aider et servir.
    \
        Id mirum quantum profuit ad concordiam ciuitatis. Liu. Combien il prouffita et servit à, etc.

    Dictionarium latinogallicum > prosum

  • 18 admonefacio

    admŏnĕ-făcĭo, ĕre, 3, v. a. [admoneo], to admonish, dub. in Cic. Planc. 34, 85, where B. and K. read admoneo; cf. also Wunder ad h. l.: in the Gloss. Gr. Lat. it also occurs as a transl. of hupomnêmatizô.

    Lewis & Short latin dictionary > admonefacio

  • 19 admonitio

    admŏnĭtĭo, ōnis, f. [admoneo].
    I.
    A reminding, recalling to mind, suggestion:

    illud ne indignuin quidem admonitione, ingens in epilogis verti discrimen,

    Cic. Quint. 6, 1, 37:

    tanta vis admonitionis inest in locis, ut, etc.,

    id. Fin. 5, 1:

    qua admonitione succurrit quod Varro tradit, etc.,

    Plin. 19, 1, 2, § 8:

    unius admonitione verbi in memoriam reponuntur,

    Quint. 11, 2, 19:

    unius admonitione verbi,

    id. 6, 1, 37.—Hence, transf.: admonitio morbi, or doloris, the returning sensations of a former sickness:

    si qua admonitio doloris supersit,

    Plin. 25, 8, 49, § 88:

    admonitionem morbi sentire,

    id. 24, 17, 101, § 158.—
    II.
    A friendly, mild admonition (cf. Cic. de Or. 2, 83: admonitio, quasi lenior objurgatio;

    v. admoneo, 1.): admonitio et praeceptum,

    Cic. Off. 1, 40 fin.; so id. de Or. 2, 70: si aliter sentirem certe admonitio tua me reprimere aut si dubitarem, hortatio impellere posset, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 4.—
    III.
    Correction, chastise ment:

    plures admonitione notavit,

    Suet. Aug. 39:

    admonitio fustium,

    Dig. 48, 19, 7.

    Lewis & Short latin dictionary > admonitio

  • 20 admonitus

    1.
    admŏnĭtus, a, um, Part. of admoneo.
    2.
    admŏnĭtus, ūs, m. [admoneo], used only in the abl.
    I.
    A reminding, suggestion (class.):

    acrius de claris viris locorum admonitu cogitamus,

    Cic. Fin. 5, 2; Ov. R. A. 729:

    admonitu Allobrogum praetorem misi,

    Cic. Cat. 3, 3, 8; Ov. F. 3, 612; Caes. B. C. 3, 92; Liv. 1, 48; Curt. 4, 13, 25; Tac. H. 3, 81.—
    II.
    Instance, request:

    admonitu tuo perfeci libros,

    Cic. Att. 13, 18:

    ut Attici admonitu eam reficiendam curaret,

    Nep. Att. 20; Liv. 1, 48.—
    III.
    Reproof:

    acrior admonitu est,

    Ov. M. 3, 564.

    Lewis & Short latin dictionary > admonitus

См. также в других словарях:

  • ԽՐԱՏԵՄ — (եցի.) NBH 1 0993 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 7c, 10c, 12c ն. νουθετέω admoneo παιδεύω, κατηχέω instruo, erudio μαστιγόω castigo, flagello եւն. Տալ զխրատ՝ ըստ ամենայն առման. որպէսՅորդորել, զգուշացուցանել. ազդել.… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ՄԻՏ — (մտի, զմտաւ. ՄԻՏՔ մտաց, մտօք.) NBH 2 0281 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 5c, 6c, 8c, 9c, 10c, 11c, 12c, 13c, 14c գ. ՄԻՏ ՄԻՏՔ. νοῦς mens διάνοια , ἕννοια, νόημα cogitatio, intellectus φρήν ingenium ἑνθύμησις φρόνησις… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ՅԻՇԵՑՈՒՑԱՆԵՄ — (ցուցի.) NBH 2 0360 Chronological Sequence: 5c ն. μιμνήσκω, ὐπομιμνήσκω, ἑπαναμιμνήσκω , προσυπομιμνήσκω in memoriam revoco, admoneo, commonefacio. Տալ յիշել. յուշ առնել այլում (որպէս եւ անձին). ʼի միտս արկանել. ազդ առնել. զեկուցանել.… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ՍՏԻՊԵՄ — (եցի.) NBH 2 0746 Chronological Sequence: Unknown date, 6c, 8c, 10c, 11c, 12c ն. σπεύδω, κατασπεύδω urgeo, accelero ἁναγκάζω cogo παραβιάζομαι vim facio ἑφίσταμαι insto παραινέω admoneo. Ճեպեցուցանել. փութացուցանել. տագնապել. բռնադատել.… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • faire — Faire, act. acut. Vient de l infinitif Latin Facere, ostant la lettre c. Facere, agere. L Italien syncope, et dit Fare. Faire de l argent à son creancier, Pecunias conquirere ad nomen eradendum ex tabulis creditoris. Faire argent, Conficere… …   Thresor de la langue françoyse

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»