-
1 adjuger
[adʒyʒe]Verbe transitif (aux enchères) adjudicaradjuger quelque chose à quelqu’un atribuir algo a alguémadjugé! vendido!Verbe pronominal (se réserver) atribuir-se* * *[adʒyʒe]Verbe transitif (aux enchères) adjudicaradjuger quelque chose à quelqu’un atribuir algo a alguémadjugé! vendido!Verbe pronominal (se réserver) atribuir-se -
2 adjuger
[adʒyʒe]Verbe transitif (aux enchères) adjudicaradjuger quelque chose à quelqu’un atribuir algo a alguémadjugé! vendido!Verbe pronominal (se réserver) atribuir-se* * *I.adjuger adʒyʒe]verboII.( atribuir-se) apropriar-ses'adjuger le meilleur lotatribuir-se a melhor parte -
3 присуждать
нсв юрadjudicar vt; condenar vt, ( приговорить) sentenciar vt; ( присвоить) conferir vt, outorgar vt, conceder vt -
4 adjudge
ad.judge[ədʒ'∧dʒ] vt 1 julgar, pronunciar culposo. to adjudge someone guilty / declarar alguém culpado. 2 ordenar, decretar. to adjudge someone bankrupt / decretar a falência de alguém. 3 condenar, sentenciar. 4 decidir judicialmente. 5 adjudicar. -
5 adjudicate
[ə'‹u:dikeit](to act as a judge (in an artistic competition etc).) julgar- adjudicator* * *ad.ju.di.cate[ədʒ'u:dikeit] vt+vi adjudicar: 1 julgar, sentenciar. he was adjudicated a murderer / ele foi sentenciado como assassino. 2 presidir e deliberar como magistrado ou juiz de direito. to adjudicate at servir de árbitro. -
6 award
[ə'wo:d] 1. verb1) (to give (someone something that he has won or deserved): They awarded her first prize.) conceder2) (to give: He was awarded damages of $5,000.) atribuir2. noun(a prize etc awarded: The film awards were presented annually.) prémio* * *a.ward[əw'ɔ:d] n 1 prêmio, recompensa, distinção, concessão. 2 arbítrio, juízo, laudo, sentença. 3 Jur adjudicação. • vt 1 premiar, recompensar, conceder, conferir. 2 Jur adjudicar, outorgar. arbitrator’s award decisão de árbitro. -
7 knock
[nok] 1. verb1) (to make a sharp noise by hitting or tapping, especially on a door etc to attract attention: Just then, someone knocked at the door.) bater2) (to cause to move, especially to fall, by hitting (often accidentally): She knocked a vase on to the floor while she was dusting.) deitar ao chão3) (to put into a certain state or position by hitting: He knocked the other man senseless.) bater4) ((often with against, on) to strike against or bump into: She knocked against the table and spilt his cup of coffee; I knocked my head on the car door.) bater2. noun1) (an act of knocking or striking: She gave two knocks on the door; He had a nasty bruise from a knock he had received playing football.) pancada2) (the sound made by a knock, especially on a door etc: Suddenly they heard a loud knock.) pancada•- knocker- knock-kneed
- knock about/around
- knock back
- knock down
- knock off
- knock out
- knock over
- knock up
- get knocked up* * *[nɔk] n 1 pancada, golpe, batida. 2 som, produzido por uma pancada. 3 infortúnio, má sorte, revés, contratempo. 4 Amer crítica dura e freqüentemente fútil. • vt+vi 1 bater, dar pancadas, surrar. 2 derrubar batendo. 3 fazer ruído, barulho anormal (máquina). 4 impelir, arremessar. 5 Amer sl criticar, censurar. 6 Brit espantar, chocar, impressionar. he knocked them cold 1 ele os deixou inconscientes (com uma pancada). 2 ele os deixou atordoados. I am quite knocked up eu estou totalmente esgotado. I knocked him into a cocked hat eu lhe dei uma surra, eu o derrotei fragorosamente. that knocked him back a 100 dollars isto lhe custou 100 dólares. that knocks me estou surpreso. to knock about a) bater, tratar com violência. b) coll vaguear, perambular. to knock against someone a) encontrar alguém por acaso. b) encontrar por acaso. to knock against something colidir, chocar(-se), bater contra alguma coisa. to knock along andar ao acaso, passear ociosamente. to knock at the door bater à porta. to knock down a) abater, derrubar com uma pancada. b) fig deixar perplexo. c) arrematar, adjudicar (num leilão). d) coll abaixar os preços (de venda). to knock down for a song sl vender a troco de bananas, por nada. to knock for a loop a) derrotar. b) confundir, surpreender. to knock in enfiar com força. to knock off a) liquidar rapidamente. b) parar ou cessar o trabalho. knock it off! / pare com isso! c) deduzir, descontar. d) 4 sl matar. e) sl roubar. to knock one’s head against a brick wall bater com a cabeça na parede, encontrar total resistência. to knock on the head a) atordoar ou matar com uma pancada na cabeça. b) fig arruinar, frustrar. to knock out a) Sport eliminar. b) Box nocautear, vencer por nocaute. c) coll surpreender, impressionar. to knock the bottom out of a) refutar alegações num argumento. b) fig tirar a base, o fundamento a alguma coisa. to knock together fazer, montar ou compilar às pressas. to knock up a) golpear ou forçar para cima. b) acordar batendo à porta. c) fatigar, esgotar, cansar. d) montar ou organizar às pressas. e) sl ficar grávida. -
8 to knock down
to knock downa) abater, derrubar com uma pancada. b) fig deixar perplexo. c) arrematar, adjudicar (num leilão). d) coll abaixar os preços (de venda).————————to knock downatropelar. to let someone down 1 humilhar. 2 deixar ao desamparo, abandonar alguém.
См. также в других словарях:
adjudicar — Se conjuga como: sacar Infinitivo: Gerundio: Participio: adjudicar adjudicando adjudicado Indicativo presente imperfecto pretérito futuro condicional yo tú él, ella, Ud. nosotros vosotros ellos, ellas, Uds. adjudico adjudicas adjudica… … Wordreference Spanish Conjugations Dictionary
adjudicar — v. tr. 1. [Direito] Declarar quem é que tem direito a. 2. [Por extensão] Entregar em praça ao maior licitante. 3. Conferir (a quem de direito) … Dicionário da Língua Portuguesa
adjudicar — verbo transitivo 1. Dar (una persona) [una cosa] a [otra persona que aspiraba a ella]: Le adjudicaron el premio sin merecerlo. verbo pronominal … Diccionario Salamanca de la Lengua Española
adjudicar — (Del lat. adiudicāre). 1. tr. Declarar que una cosa corresponde a una persona, o conferírsela en satisfacción de algún derecho. 2. prnl. Dicho de una persona: Apropiarse algo. 3. En ciertas competiciones, obtener, ganar, conquistar. El equipo… … Diccionario de la lengua española
adjudicar — (Del lat. adiudicare < ad, a + iudicare, juzgar.) ► verbo transitivo 1 Dar o conceder una cosa a una persona: ■ les adjudicó el condado. SE CONJUGA COMO sacar ► verbo pronominal 2 Tomar una persona una cosa para sí, haciéndose dueña de ella: ■ … Enciclopedia Universal
adjudicar — {{#}}{{LM A00777}}{{〓}} {{ConjA00777}}{{\}}CONJUGACIÓN{{/}}{{SynA00791}} {{[}}adjudicar{{]}} ‹ad·ju·di·car› {{《}}▍ v.{{》}} {{<}}1{{>}} {{♂}}Referido a algo a lo que se aspiraba,{{♀}} concedérselo a alguien, generalmente tras haber competido con… … Diccionario de uso del español actual con sinónimos y antónimos
adjudicar — ad|ju|di|car Mot Agut Verb transitiu i pronominal … Diccionari Català-Català
adjudicar — (v) (Intermedio) declarar algo propiedad o responsabilidad de una persona Ejemplos: Me han adjudicado una parte de obligaciones del jefe durante sus vacaciones. Tras el divorcio le adjudicaron la casa y el coche. Sinónimos: dar, otorgar … Español Extremo Basic and Intermediate
adjudicar — v tr (Se conjuga como amar) 1 Señalar algo como propio de algo o de alguien, darle u otorgarle algo: El catálogo de Scott de 1961 adjudicó a este timbre un valor de 17 500 dólares , Se le adjudicaron diez diputados al PPS 2 prnl Apropiarse… … Español en México
adjudicar(se) — Sinónimos: ■ conceder, conferir, dar, asignar, atribuir, donar, otorgar, ceder Antónimos: ■ quitar Sinónimos: ■ apropiarse, retener, apoderarse Antónimos: ■ … Diccionario de sinónimos y antónimos
adjudicar — transitivo 1) conferir, entregar, dar*. 2) aplicar, destinar. pronominal 3 apropiarse, retener, quedarse, tomar por sí … Diccionario de sinónimos y antónimos