Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

accèdo

  • 1 accedo

    accēdo, ĕre, cessi, cessum, intr. et qqf. tr.    - parf. sync. accestis Virg. En. 1, 201. [st1]1 [-] s'avancer vers, entrer dans, s'approcher, aborder.    - aliquem ou ad aliquem accedere: aborder qqn.    - accedere ad locum: s'approcher d'un lieu.    - accedere in locum, Cic.: entrer dans un lieu.    - in funus accedere, Cic. Leg. 2, 66: se mêler à un cortège de funérailles.    - accedere ad manus, Nep.: en venir aux mains.    - ad hastam accedere, Nep. Att. 6, 3: prendre part à une enchère publique.    - ad amicitiam Caesaris accedere, Caes. BC. 1, 48: entrer dans l'alliance de César.    - ad veritatem accedere: se rapprocher de la vérité.    - accedere ad condiciones: donner son adhésion à des conditions.    - poét. accedere alicui loco: aborder un lieu.    - accedere silvis, Ov. M. 5, 674: gagner les forêts.    - accedere delubris, Ov. M. 15, 745: pénétrer dans les sanctuaires.    - caelo accedere, Ov. M. 15, 818: avoir accès au ciel (devenir dieu).    - in Macedoniam accedere: se rendre en Macédoine.    - accedere in aedes: pénétrer dans une maison.    - qua accedi poterant (loca), Tac.: à l'endroit où l'accès était facile.    - accedere locum, Virg. Liv.: s'approcher d'un lieu.    - vos et Scyllaeam rabiem... sonantis accestis (= accessisti) scopulos, Virg. En. 1: vous avez approché la rageuse Scylla, ses écueils retentissants.    - aliquem accedere, Sall. J. 62, 1: aborder qqn. --- cf. 20, 3; 71, 5; Tac. An. 2, 58; H. 3, 24. [st1]2 [-] marcher contre, marcher sur, attaquer.    - accedere ad oppidum: marcher contre une place-forte.    - accedere ad urbem, Cic. Cat. 3, 8: marcher sur Rome.    - accedere ad castra, Caes. BG. 5: marcher contre le camp. [st1]3 [-] s'ajouter à, venir comme surcroît, survenir, croître progressivement.    - ad mala hoc mihi accedit, Ter.: à mes maux s'ajoute celui-ci.    - accedet ei cura, Cic. Fin, 5,40: il lui viendra en outre le souci.    - cf. Cic. Att. 5, 20, 3; Nep. Milt. 4, 5; Liv. 24, 27, 8.    - accedent tibi a me haec dona, Liv.: voici en outre les présents que tu recevras de moi.    - accedit ut + subj.: il arrive (en outre) que, s'ajoute le fait que.    - souvent avec un adverbe - huc (eo, istuc) accedit quod + ind.: à cela s’ajoute (le fait) que.    - nihil novi accessit, Cic.: rien de nouveau n'est survenu.    - illi aetas accessit, Cic.: il a vieilli.    - ubi accedent anni, Hor.: quand les années s'accumuleront.    - ad Appii Claudii senectutem accedebat etiam ut caecus esset, Cic. CM. 16: à la vieillesse d'Appius Claudius s'ajoutait encore le fait qu'il était aveugle (... s'ajoutait encore sa cécité.)    - huc accedebant collecti ex praedonibus latronibusque Syriae Ciliciaeque provinciae, Caes. BC. 3: à eux s'était joint un ramassis de voleurs et de brigands, de Syrie, de Cilicie. [st1]4 [-] se disposer à, se charger de, encourir.    - accedere ad rem publicam: aborder la carrière politique, aborder les affaires publiques.    - accedere ad scribendum, Quint.: aborder la carrière des lettres.    - ad periculum accedere: s'exposer au danger.    - accedere periculum, Plaut.: s'exposer au danger.    - accedere ad causam (accedere causae), Cic.: se charger d'un procès.    - accedere ad vectigalia, Cic.: entreprendre la perception des impôts.    - accedere in eamdem infamiam, Plaut.: encourir la même infamie. [st1]5 [-] accéder à, donner son assentiment, se joindre à.    - accedere ad consilium alicujus, Nep.: se ranger à l'avis de qqn.    - accedere praecibus, Plin.-jn.: se joindre aux prières.    - accedere alicui, Tac.: embrasser la cause de qqn.    - illis non accedo, Quint.: je me sépare d'eux.    - societatem nostram accesserant, Tac.: ils étaient entrés dans notre alliance. [st1]6 [-] approcher de, ressembler à.    - Antonio Philippus accedebat, Cic. Brut. 173: Philippe ressemblait à Antoine.    - hoc ad socordiam accedit, Plin.: cette croyance est voisine de la sottise.
    * * *
    accēdo, ĕre, cessi, cessum, intr. et qqf. tr.    - parf. sync. accestis Virg. En. 1, 201. [st1]1 [-] s'avancer vers, entrer dans, s'approcher, aborder.    - aliquem ou ad aliquem accedere: aborder qqn.    - accedere ad locum: s'approcher d'un lieu.    - accedere in locum, Cic.: entrer dans un lieu.    - in funus accedere, Cic. Leg. 2, 66: se mêler à un cortège de funérailles.    - accedere ad manus, Nep.: en venir aux mains.    - ad hastam accedere, Nep. Att. 6, 3: prendre part à une enchère publique.    - ad amicitiam Caesaris accedere, Caes. BC. 1, 48: entrer dans l'alliance de César.    - ad veritatem accedere: se rapprocher de la vérité.    - accedere ad condiciones: donner son adhésion à des conditions.    - poét. accedere alicui loco: aborder un lieu.    - accedere silvis, Ov. M. 5, 674: gagner les forêts.    - accedere delubris, Ov. M. 15, 745: pénétrer dans les sanctuaires.    - caelo accedere, Ov. M. 15, 818: avoir accès au ciel (devenir dieu).    - in Macedoniam accedere: se rendre en Macédoine.    - accedere in aedes: pénétrer dans une maison.    - qua accedi poterant (loca), Tac.: à l'endroit où l'accès était facile.    - accedere locum, Virg. Liv.: s'approcher d'un lieu.    - vos et Scyllaeam rabiem... sonantis accestis (= accessisti) scopulos, Virg. En. 1: vous avez approché la rageuse Scylla, ses écueils retentissants.    - aliquem accedere, Sall. J. 62, 1: aborder qqn. --- cf. 20, 3; 71, 5; Tac. An. 2, 58; H. 3, 24. [st1]2 [-] marcher contre, marcher sur, attaquer.    - accedere ad oppidum: marcher contre une place-forte.    - accedere ad urbem, Cic. Cat. 3, 8: marcher sur Rome.    - accedere ad castra, Caes. BG. 5: marcher contre le camp. [st1]3 [-] s'ajouter à, venir comme surcroît, survenir, croître progressivement.    - ad mala hoc mihi accedit, Ter.: à mes maux s'ajoute celui-ci.    - accedet ei cura, Cic. Fin, 5,40: il lui viendra en outre le souci.    - cf. Cic. Att. 5, 20, 3; Nep. Milt. 4, 5; Liv. 24, 27, 8.    - accedent tibi a me haec dona, Liv.: voici en outre les présents que tu recevras de moi.    - accedit ut + subj.: il arrive (en outre) que, s'ajoute le fait que.    - souvent avec un adverbe - huc (eo, istuc) accedit quod + ind.: à cela s’ajoute (le fait) que.    - nihil novi accessit, Cic.: rien de nouveau n'est survenu.    - illi aetas accessit, Cic.: il a vieilli.    - ubi accedent anni, Hor.: quand les années s'accumuleront.    - ad Appii Claudii senectutem accedebat etiam ut caecus esset, Cic. CM. 16: à la vieillesse d'Appius Claudius s'ajoutait encore le fait qu'il était aveugle (... s'ajoutait encore sa cécité.)    - huc accedebant collecti ex praedonibus latronibusque Syriae Ciliciaeque provinciae, Caes. BC. 3: à eux s'était joint un ramassis de voleurs et de brigands, de Syrie, de Cilicie. [st1]4 [-] se disposer à, se charger de, encourir.    - accedere ad rem publicam: aborder la carrière politique, aborder les affaires publiques.    - accedere ad scribendum, Quint.: aborder la carrière des lettres.    - ad periculum accedere: s'exposer au danger.    - accedere periculum, Plaut.: s'exposer au danger.    - accedere ad causam (accedere causae), Cic.: se charger d'un procès.    - accedere ad vectigalia, Cic.: entreprendre la perception des impôts.    - accedere in eamdem infamiam, Plaut.: encourir la même infamie. [st1]5 [-] accéder à, donner son assentiment, se joindre à.    - accedere ad consilium alicujus, Nep.: se ranger à l'avis de qqn.    - accedere praecibus, Plin.-jn.: se joindre aux prières.    - accedere alicui, Tac.: embrasser la cause de qqn.    - illis non accedo, Quint.: je me sépare d'eux.    - societatem nostram accesserant, Tac.: ils étaient entrés dans notre alliance. [st1]6 [-] approcher de, ressembler à.    - Antonio Philippus accedebat, Cic. Brut. 173: Philippe ressemblait à Antoine.    - hoc ad socordiam accedit, Plin.: cette croyance est voisine de la sottise.
    * * *
        Accedo, accedis, pen. prod. accessi, accessum, accedere, Ex ad et cedo compositum. S'approcher, Se tirer pres, S'adjoindre, Arriver, Aborder.
    \
        Accedere ad manum. Cic. Si muli barbati in piscinis sint qui ad manum accedant. Qui viennent à la main, Quand on leur tend la main.
    \
        Ad hominem accedam. Terent. J'iray vers luy.
    \
        Alicui ad aurem accedere. Cic. S'approcher de son oreille pour luy s'accouster quelque chose de secret.
    \
        Huc accede. Plaut. Approche toy d'ici.
    \
        Obuiam alicui accedere. Plaut. Aller au devant de quelcun.
    \
        Accedere ad Rempub. Cic. Venir et s'addonner au maniement et gouvernement de la chose publicque.
    \
        Ad periculum accedere, pro Adire periculum. Cic. Se mettre en danger.
    \
        Accessit adiutor, pro Venit. Plin. iunior. Il a adjousté son aide, Il a aidé avec les autres.
    \
        Febris accedit. Cels. Vient, Commence à tenir.
    \
        Accedere etiam febris dicitur. Cels. Cic. Quand elle retourne son jour. \ Somnus accedit. Cels. Le sommeil me vient.
    \
        Illi aetas accessit. Cic. L'aage luy est accreu et augmenté, Il est vieilli. \ Illi animus accessit. Cic. Le cueur luy est creu.
    \
        Accessit annus tertius desyderio nostro. Ci. Oultre les deux annees que je suis en desir de te veoir, il m'en est advenue encore une troisieme, Voici la troisieme annee que je desire te veoir.
    \
        Accedit nobis illud incommodum quod, etc. Cic. Ceste incommodité ou inconvenient nous survient d'avantage.
    \
        Accedit cumulus ad eam liberalitatem. Cic. Elle est comblee, Augmentee jusques au bout.
    \
        Aliud malum accedit. Cels. Survient.
    \
        Plurimum pretio accedit. Colum. Le pris accroist.
    \
        Operi manus extrema accessit. Cic. Il est achevé.
    \
        Accedere nihil potest ad amorem. Cic. On ne scauroit plus aimer, On ne pourroit aimer d'avantage.
    \
        Ad amicitiam alicuius accedere. Caes. S'allier à luy.
    \
        Accessit mihi hoc ad labores reliquos. Cic. Ce m'est advenu oultre touts les autres labeurs.
    \
        Fortunis pernicies accessit. Cic. Est survenue.
    \
        Robur aetati accessit. Cic. La force luy est accreue selon l'aage.
    \
        Spatium morbis accedit. Cels. Quand ils ont desja duré quelque temps.
    \
        Accedit hoc ad maiorem socordiam. Plin. C'est encore plus grande folie, Il approche plus pres de folie.
    \
        Ad paternam enim magnitudinem animi, doctrina vberior accesserat. Cic. Oultre ce qu'il estoit d'aussi grand courage que son pere, il estoit plus scavant.
    \
        Accedere dicuntur, qui tanquam appendices sunt contractus emptionis. Varro. Estre accessoire et donné parmi le marché.
    \
        Accedent tibi a me haec dona. Liu. Je te donneray ces dons d'avantage.
    \
        Nihil noui accessit. Cic. Il n'est rien survenu de nouveau.
    \
        Accedit aetas vino. Cels. Quand il vieillist.
    \
        Ad causam accedere. Cic. S'entremettre du proces, Prendre le proces à mener, Se charger de proces.
    \
        Accessit ea res in cumulum. Cic. Est survenue ou adjoustee pour faire le comble.
    \
        Eo accessit studium doctrinae. Cic. Avec ce tu as estudié.
    \
        Eo accedit, quod mihi non est notum. Cic. Et avec ce, je ne scay, etc.
    \
        Eodem accedit, quod hoc quoque intelligere potestis. Ci. Oultre ce vous povez entendre que, etc.
    \
        Accedit huc summus timor. Cice. D'avantage une grande crainte, etc.
    \
        Accessit huc, quod postridie eius absolutionis, etc. Caelius Ciceroni. Adveint avec cela que le lendemain, etc.
    \
        Accedebat, quod alter decimum iam prope annum, etc. Liu. Il y avoit oultre ce que, etc. Oultre ce, D'avantage l'autre, etc.
    \
        Accessit meae temeritati, quod. Plin. Ma temerité et folle hardiesse est plus grande en tant que, etc.
    \
        Ad Appii Claudii senectutem accedebat etiam, vt caecus esset. Cic. Oultre ce qu'il estoit vieil, il estoit aussi aveugle.
    \
        Ad reliquos hic quoque labor mihi accessit, vt, etc. Cic. Oultre les autres travauls, cestuy est survenu, qu'il me fault, etc.
    \
        Qui ad sapientiam proxime accedunt. Cic. Qui approchent bien pres d'estre sages.
    \
        Aut ad id quam maxime accedat. Cic. Qui soit fort semblable, Qui approche fort de cela.
    \
        Accedere ad similitudinem alicuius rei. Cic. Resembler fort.
    \
        Proximus illi accedit. Cic. Il le suit de bien pres, et est fort semblable à luy.
    \
        Homero maxime accedit Virgilius. Quintil. Approche fort, Resemble fort.
    \
        Virtuti alicuius accedere. Cic. Approcher de la vertu d'aucun, Avoir à peu pres semblable vertu.
    \
        Nec Celso accedo. Quintil. Je ne suis point de l'opinion de Celsus, Je ne m'accorde point, et ne condescend point à son opinion.
    \
        Accedam in plerisque Ciceroni. Quintil. Je seray de l'opinion de Cicero.
    \
        Sacramento alicuius accedere. Tacit. Faire le serment de guerre à quelcun.
    \
        Sententiae cuiuspiam accedere. Tacit. Estre de l'advis ou opinion de quelcun.
    \
        Euripides magis accedit oratorio generi, quam Sophocles. Quintil. Il en approche plus pres.
    \
        Ad pactionem accedere, vel conditionem. Cic. S'accorder au traicté, Condescendre à quelque accord.
    \
        Societatem alicuius accedere. Tacit. S'allier et associer avec aucun.
    \
        Acceditur, pen. corr. Impersonale. Cice. Ad eas quum accederetur, iste cum omnibus copiis praesto fuit. Comme on approchoit d'elles.

    Dictionarium latinogallicum > accedo

  • 2 accedo

    accedo accedo, cessi, cessum, ere подходить

    Латинско-русский словарь > accedo

  • 3 accedo

    accedo accedo, cessi, cessum, ere приближаться

    Латинско-русский словарь > accedo

  • 4 accedo

    accedo, cessi, 3, come to, Mt. 24:3; 27:58; approach, draw nigh, 7:25; 11:6.

    English-Latin new dictionary > accedo

  • 5 accedo

    -ere/cessi/cessum v 3 i
    rapprocher (se accedo), approcher (s'accedo), ressembler

    Dictionarium Latino-Gallicum botanicae > accedo

  • 6 accedo

    ac-cēdo, cessi, cessum, 3, v. n. ( perf. sync., accēstis, Verg. A. 1, 201), to go or come to or near, to approach (class.).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen., constr. with ad, in, the local adverbs, the acc., dat., infin., or absol.
    (α).
    With ad:

    accedam ad hominem,

    Plaut. Mil. 2, 6, 14; so,

    ad aedīs,

    id. Amph. 1, 1, 108:

    ad flammam,

    Ter. Andr. 1, 1, 103:

    omnīs ad aras,

    to beset every altar, Lucr. 5, 1199:

    ad oppidum,

    Caes. B. G. 2, 13:

    ad ludos,

    Cic. Pis. 27, 65:

    ad Caesarem supplex,

    id. Fam. 4, 4, 3: ad manum, to come to their hands (of fishes), id. Att. 2, 1, 7:

    ad Aquinum,

    id. Phil. 2, 41, 106; so,

    ad Heracleam,

    id. Verr. 2, 5, 49, § 129.— Impers.:

    ad eas (oleas) cum accederetur,

    Cic. Caecin. 8, 22.—
    (β).
    With in:

    ne in aedīs accederes,

    Cic. Caecin. 13, 36:

    in senatum,

    id. Att. 7, 4, 1:

    in Macedoniam,

    id. Phil. 10, 6:

    in funus aliorum,

    to join a funeral procession, id. Leg. 2, 26, 66 al. —
    (γ).
    With local adv.:

    eodem pacto, quo huc accessi, abscessero,

    Plaut. Trin. 3, 2, 84:

    illo,

    Cic. Caecin. 16, 46:

    quo,

    Sall. J. 14, 17.—
    (δ).
    With acc. (so, except the names of localities, only in poets and historians, but not in Caesar and Livy):

    juvat integros accedere fontīs atque haurire,

    Lucr. 1, 927, and 4, 2:

    Scyllaeam rabiem scopulosque,

    Verg. A. 1, 201:

    Sicanios portus,

    Sil. 14, 3; cf. id. 6, 604:

    Africam,

    Nep. Hann. 8:

    aliquem,

    Sall. J. 18, 9; 62, 1; Tac. H. 3, 24:

    classis Ostia cum magno commeatu accessit,

    Liv. 22, 37, 1:

    Carthaginem,

    Plin. Ep. 7, 27, 3.—
    (ε).
    With dat. ( poet.):

    delubris,

    Ov. M. 15, 745:

    silvis,

    id. ib. 5, 674: caelo (i. e. to become a god), id. ib. 15, 818, and 870.—
    * (ζ).
    With inf.:

    dum constanter accedo decerpere (rosas),

    App. M. 4, p. 143 med.
    (η).
    Absol.:

    accedam atque hanc appellabo,

    Plaut. Am. 1, 3, 17:

    deici nullo modo potuisse qui non accesserit,

    Cic. Caecin. 13, 36:

    accessit propius,

    ib. 8, 22:

    quoties voluit blandis accedere dictis,

    Ov. M. 3, 375 al. — Impers.: non potis accedi, Enn. ap. Cic. Tusc. 2, 16, 38 (Trag. v. 17 ed. Vahl.):

    quod eā proxime accedi poterat,

    Cic. Caecin. 8, 21.
    B.
    In partic.
    1.
    To approach a thing in a hostilemanner (like aggredior, adorior), to attack:

    acie instructa usque ad castra hostium accessit,

    Caes. B. G. 1, 51:

    sese propediem cum magno exercitu ad urbem accessurum,

    Sall. C. 32 fin.:

    ad manum,

    to fight hand to hand, to engage in close combat, Nep. Eum. 5, 2; Liv. 2, 30, 12:

    ad corpus alicujus,

    Cic. Q. Fr. 3, 2, 2: Atque accedit muros Romana juventus, Enn. ap. Gell. 10, 29 (Ann. v. 527 ed. Vahl.): hostīs accedere ventis navibus velivolis, id. ap. Macr. S. 6, 5 (Ann. v. 380 ib.);

    and, in malam part.,

    Ter. Heaut. 3, 3, 22.—
    2.
    Mercant. t. t.:

    accedere ad hastam,

    to attend an auction, Nep. Att. 6, 3; Liv. 43, 16, 2.—
    3.
    In late Lat.: ad manus (different from ad manum, B. 1), to be admitted to kiss hands, Capit. Maxim. 5.
    II.
    Fig.
    A.
    In gen., to come near to, to approach:

    haud invito ad aurīs sermo mi accessit,

    Ter. Hec. 3, 5, 32; so,

    clemens quidam sonus aurīs ejus accedit,

    App. M. 5, p. 160:

    si somnus non accessit,

    Cels. 3, 18; cf.:

    febris accedit,

    id. 3, 3 sq.:

    ubi accedent anni,

    Hor. S. 2, 2, 85; cf.:

    accedente senectā,

    id. Ep. 2, 2, 211.
    B.
    In partic.
    1.
    To come to or upon one, to happen to, to befall (a meaning in which it approaches so near to accĭdo that in many passages it has been proposed to change it to the latter; cf. Ruhnk. Rut. Lup. 1, p. 3; 2, p. 96; Dictat. in Ter. p. 222 and 225); constr. with ad or (more usually) with dat.:

    voluntas vostra si ad poëtam accesserit,

    Ter. Phorm. prol. 29:

    num tibi stultitia accessit?

    have you become a fool? Plaut. Am. 2, 2, 77:

    paulum vobis accessit pecuniae,

    Ter. Hec. 3, 5, 56:

    dolor accessit bonis viris, virtus non est imminuta,

    Cic. Att. 1, 16, 9:

    quo plus sibi aetatis accederet,

    id. de Or. 1, 60, 254 al.
    2.
    With the accessory idea of increase, to be added = addi; constr. with ad or dat.: primum facie (i. e. faciei) quod honestas accedit, Lucil. ap. Gell. 1, 14; so ap. Non. 35, 20:

    ad virtutis summam accedere nihil potest,

    Cic. Fin. 4, 24:

    Cassio animus accessit,

    id. Att. 5, 20; 7, 3; id. Clu. 60 al.:

    pretium agris,

    the price increases, advances, Plin. Ep. 6, 19, 1.— Absol.:

    plura accedere debent,

    Lucr. 2, 1129:

    accedit mors,

    Cic. Fin. 1, 18, 60; id. de Or. 2, 17, 73:

    quae jacerent in tenebris omnia, nisi litterarum lumen accederet,

    id. Arch. 6, 14 (so, not accenderet, is to be read).—If a new thought is to be added, it is expressed by accedit with quod ( add to this, that, etc.) when it implies a logical reason, but with ut ( beside this, it happens that, or it occurs that) when it implies an historical fact (cf. Zumpt, §

    621 and 626): accedit enim, quod patrem amo,

    Cic. Att. 13, 21: so Cael. ap. Cic. Fam. 8, 2; Cic. Rosc. Am. 8, 22; id. Att. 1, 92 al.; Caes. B. G. 3, 2; 4, 16; Sall. C. 11, 5;

    on the other hand: huc accedit uti, etc.,

    Lucr. 1, 192, 215, 265 al.:

    ad App. Claudii senectutem accedebat etiam ut caecus esset,

    Cic. de Sen. 6, 16; so id. Tusc. 1, 19, 43; id. Rosc. Am. 31, 86; id. Deiot. 1, 2; Caes. B. G. 3, 13; 5, 16 al. When several new ideas are added, they are introduced by res in the plur.: cum ad has suspiciones certissimae res accederent: quod per fines Sequanorum Helvetios transduxisset; quod obsides inter eos dandos curāsset;

    quod ea omnia, etc.,

    Caes. B. G. 1, 19. Sometimes the historical idea follows accedit, without ut:

    ad haec mala hoc mihi accedit etiam: haec Andria... gravida e Pamphilo est,

    Ter. Andr. 1, 3, 11:

    accedit illud: si maneo... cadendum est in unius potestatem,

    Cic. Att. 8, 3, 1.
    3.
    To give assent to, accede to, assent to, to agree with, to approve of; constr. with ad or dat. (with persons only, with dat.):

    accessit animus ad meam sententiam,

    Plaut. Aul. 2, 7, 13; so Cic. Verr. 2, 3, 28, § 69; Nep. Milt. 3, 5:

    Galba speciosiora suadentibus accessit,

    Tac. H. 1, 34; so Quint. 9, 4, 2 al.
    4.
    To come near to in resemblance, to resemble, be like; with ad or dat. (the latter most freq., esp. after Cic.):

    homines ad Deos nulla re propius accedunt quam salutem hominibus dando,

    Cic. Lig. 12:

    Antonio Philippus proximus accedebat,

    id. Brut. 147; cf. id. Verr. 2, 2, 3; id. de Or. 1, 62, 263; id. Ac. 2, 11, 36 al.
    5.
    To enter upon, to undertake; constr. with ad or in:

    in eandem infamiam,

    Plaut. Trin. 1, 2, 84:

    ad bellorum pericula,

    Cic. Balb. 10:

    ad poenam,

    to undertake the infliction of punishment, id. Off. 1, 25, 89:

    ad amicitiam Caesaris,

    Caes. B. C. 1, 48:

    ad vectiǵalia,

    to undertake their collection as contractor, Cic. Verr. 2, 3, 42:

    ad causam,

    the direction of a lawsuit, id. ib. 2, 2, 38; id. de Or. 1, 38, 175 al. But esp.:

    ad rem publicam,

    to enter upon the service of the state, Cic. Off. 1, 9, 28; id. Rosc. Am. 1 al.,‡

    Lewis & Short latin dictionary > accedo

  • 7 accedo

    ac-cēdo, cessī, cessum, ere
    1)
    а) подходить, доходить, приближаться (ad aliquem C и aliquem Sl, T; ad Aquinum C и Carthaginem PJ; редко с dat.: a. silvis Sil и Aemoniis terris St)
    a. societatem alicujus T — заключить союз с кем-л.
    clementer accedi (pass.) posse T (о горах) — дать возможность подняться по отлогому склону
    б) идти, приходить ( in senatum C)
    a. ad amicitiam alicujus Cs — вступать в дружеские отношения с кем-л.
    3) подступать(ся), нападать (ad castra Cs; muros Nep и muris L)
    4) походить, быть похожим
    5) приступать, приниматься
    6) присоединяться, соглашаться (a. alicui Lcn; opinioni alicujus Q)
    a. ad sententiam alicujus Pl и sententiae alicujus Q — примкнуть к чьему-л. мнению
    7)
    а) прибавляться, увеличиваться, расти
    nihil a. potest ad eam rem Cк этому добавить нечего
    quo plus aetati ei accederet... C — чем старше он становился...
    б) безл.
    huc (eo) accedit, quod (ut)... C — к этому присоединяется ещё то (обстоятельство), что...
    ad senectutem accedebat etiam, ut caecus esset C(Аппий Клавдий) был стар и вдобавок слеп
    8) бросаться, ударять
    9) возникать, появляться, пробуждаться (dolor accedit V; febris accedit C)

    Латинско-русский словарь > accedo

  • 8 accedo

    ac-cēdo, cessī, cessum, ere (ad u. cedo), herzu-, herantreten, -kommen, einem Ziele nahen, sich nähern, wo erscheinen (Ggstz. abscedere, decedere, recedere), I) eig.: A) im allg.: a) v. Pers., m. Ang. wohin? durch ad m. Akk., ad aedes, Plaut.: ad fores, Ter.: ad eandem mensam cum servo, sich setzen, Sen.: ex inferiore loco ad tribunal, Liv.: ad urbem noctu, Cic.: ad Aquinum, ad Syracusas, Cic.: ad ludos, Cic.: ad eam confabulatum, Ter.: ad hominem, Plaut.: intro ad eram, Ter.: alci ad aurem et dicere, sich nähern, um ihm ins Ohr zu sagen, Cic.: ad manum, s. 1. manus.. – durch in mit Akk. (bes. wenn die Annäherung ein »Eintreten« zur Folge hat), in aedes, Cic.: in Macedoniam, Cic.: in funus, dem Leichenzug sich anschließen, mit zum Begräbnis gehen, Cic. – durch bl. Acc. (vgl. Drak. Liv. 9, 40, 19. Burm. Phaedr. 1, 25, 6. Nipperd. Tac. ann. 2, 45 u. 12, 31), terram cum classi, Cael. Ant. fr.: Africam, Varr.: Ariminum, Cic.: scopulos, Verg. u. Ps. Quint. decl.: Iugurtham, Sall. – absol. = nahen, kommen, gehen, Komik., Cic. u.a.: obviam, Plaut. – b) v. Lebl.: febris accedit, stellt sich ein (Ggstz. decedit), Cic.: luna accedens, der zunehmende (Ggstz. abscedens), Plin.: accedit ad aures sermo, Ter.: nomen famaque ad nos accedit, gelangt zu uns, Liv.

    B) insbes.: 1) als Bittender od. Hilfe Suchender jmdm. nahen, bei jmd. erscheinen, sich an jmd. wenden, senatus supplex accedit ad Caesarem, Cic.: acc. ad eos, Cic.: ad ephoros, Nep.: quo accedam aut quos appellem? Sall. – 2) feindlich herannahen, anrücken, angreifen, absol. (Ggstz. se recipere), Cic.: quocumque accederent equitatus hostium, Sall.: propius, Caes.: propius Ambiorigem, propius Romanos, Caes.: propius muros, Nep.: ad oppidum, ad Britanniam, Caes.: usque ad castra, Caes.: ad moenia, Liv.: muris, Liv.: (ad) has XIV cohortes, Pomp. in Cic. ep.: ad manum, handgemein werden, Nep.: ad corpus eius, ihm auf den Leib rücken, Cic.: ad te comminus accessit, ist dir auf den Leib gerückt scherzh. = hat dich mit seinem Besuche behelligt, Cic. – m. bl. Acc. (s. Nipperd. Tac. ann. 12, 31), astu, Nep.: Lemnum, Nep.: cum V navibus Africam in finibus Cyrenaeorum, Nep.: loca hostiliter, Sall. – 3) als Bieter oder Steigerer bei Auktionen erscheinen, ad hastam, Nep. u. Liv.: u. so ad illud scelus sectionis, Cic. – 4) als Bewerber um den Triumph (v. aus dem Krieg zurückkehrenden Feldherrn), ad urbem, Cic.: uno tempore ad urbem (v. beiden Konsuln), Liv.

    II) übtr.: A) im allg.: a) v. Pers.: has naturae partes, ihnen zu nahen = sie zu erforschen, Verg.: ad amicitiam Philippi, zur Fr. des Ph. gelangen, die Fr. des Ph. gewinnen, Nep.: ad praeceps, am Abgrund wandeln, ans Kühne streifen (v. Redner), Plin. ep.: sed propius accedam (ich will der Sache näher treten), de his nostris testibus dicam, Cic.: ut quisque proxime accederet, je näher uns jemand angeht, Cic. – b) v. Lebl.: voluntas vostra accedit ad poëtam, wendet sich dem D. zu, Ter.: accedit manus extrema operibus, wird gelegt an usw., Cic.: fervor accedit capiti, die Weinglut steigt zu Kopfe, Hor.

    B) insbes.: 1) der Zeit nach herantreten, -kommen, sich nähern, accedunt anni (die Jahre = das Alter), Hor.: quo propius ad mortem accedam, Cic.: stat super caput fatum et pereuntes dies imputat propiusque ac propius accedit, kommt immer näher u. näher, Sen. – 2) zu einer Tätigkeit od. Teilnahme an derselben schreiten, sie übernehmen, mit ihr sich befassen, ad rem publicam, durch Bewerbung um öffentl. Ämter (zunächst um die Quästur) mit den Staatsangelegenheiten sich befassen, dem Staatsdienste sich zu widmen beginnen, Cic.: ad causam, eine Sache (vor Gericht), eine (gerichtliche) Verhandlung übernehmen (v. Verteidiger), Cic.: u. so huic causae, Cic.: ad causam publicam, sich der Sache des Staates annehmen, Cic.: ad vectigalia, sich mit dem Zollpacht befassen, Cic.: ebenso ad publica, Sen.: ad haec bona, sich an diese G. machen (um sie in Besitz zu nehmen), Cic.: ad periculum, an der Gefahr teilnehmen, Cic.: ad poenam, zur Strafe schreiten, Cic.: si quis expers veri et ignarus ad legendum accesserit, Lact. – 3) mit seiner Beistimmung, seinem Willen beitreten, beipflichten (Ggstz. abhorrere ab alqa re), ad sententiam alcis, Plaut.: ad condiciones, Cic.: ad hoc consilium, Nep.: Ciceroni in plerisque, Quint.: libenter his, qui haec prodiderunt, Vell.: alcis sententiae, Quint.: huic opinioni (Ggstz. dissentire), Quint. – societatem nostram, Tac. ann. 12, 31. – 4) als Zuwachs hinzukommen, zunehmen, wachsen (Ggstz. decedere, recedere, deminui, auferri), accessit ager, quem etc., Cato fr.: huc accedebat munificentia, Sall.: accedit eodem facies, Ov.: ad eas (naves) captivae Massiliensium accesserant VI, Caes.: nihil ad dignitatem accedit, Cic.: accedit ad causam novum crimen, Cic.: cum ad has suspiciones certissimae res accederent, Caes.: numerum accessit ad harum, gesellte sich ihnen zu, Ov.: quo plus aetatis ei accederet, je älter er würde, Cic.: accedit annus tertius desiderio nostro et labori tuo, Cic.: Remis studium accessit, Caes.: iis tantum fiduciae accessit, ut etc., ihre Z. stieg so sehr, Caes.: magis accessurum utrumque, werde noch mehr zunehmen, Liv.: volucres accedere silvis, als V. ein Zuwachs für den W. werden, Ov.: pretium accedit agris, der Preis der Ä. steigt, Plin. ep.: u. so plurimum pretio accedit, der Preis steigt sehr, Col. – accedet eo mons Gaurus, Cic.: huc accessit manus Ventidii, dazu kommt noch usw., Cic. – dah. die Verbdg. huc accedit od. eo accedit od. eodem accedit, zB. huc accedit summus timor, Cic.: eo accedebat hortator assiduus Sallustius, Cic.: accedit eodem vulgi voluntas, Cic.: u. so oft accedit huc (od. huc accedit), accedit eo (od. eo accedit), accedit etiam od. illud etiam, od. bl. accedit, quod m. Indikativ od. ut m. Konjunktiv, hierzu kommt noch, daß usw., Cic. u.a. (u. zwar ist accedit, quod = hierzu kommt noch der (faktische) Umstand, daß usw.; dagegen accedit, ut = dazu tritt noch der Fall ein, überdies geschieht es, daß usw.; vgl. Kühner Cic. Tusc. 1, 43 u. 5, 62. Sorof Cic. de or. 2, 198. Reisigs Vorll., neu bearb. v. Schmalz u. Landgraf, Bd. 3. S. 431 f.: nachaug. auch ad illa hoc quoque accessit, quod etc., Curt: his etiam illud accessit, quod etc., Lact: accedit his, quod etc., Plin. ep. (s. Krebs-Schmalz Antib. Bd. 1. S. 64. Aufl. 7. Lagergr. Plin. ep. p. 151). – m. folg. ne u. Konjunktiv, cum accessit id quoque, ne nisi rectā cervice spiritus trahatur, ὀρθόπνοια (appellatur), Cels. 4, 8 in. p. 130, 34 D. – 5) als Ereignis, das durch sein Eintreten äußerlich od. innerlich unsere Verhältnisse ändert, zuteil werden, zufallen, voluntas vostra si ad poëtam accesserit, Ter.: paululum vobis accessit pecuniae, Ter.: num tibi stultitia accessit aut superat superbia? bist du ein Narr geworden od. hast einen Sporn zu viel? Plaut.: alci animus accedit, es bekommt jmd. Mut, Cic.: plurimum consilii, animi, praesidii denique mihi accesserit, Cic. – Ggstz. discedo, zB. quorum adventu et Remis cum spe defensionis studium propugnandi accessit et hostibus eadem de causa spes potiundi oppidi discessit, Caes. – 6) bei Vergleichungen = nahe kommen, sich nähern, d. i. ähnlich sein, propius ad deos, Cic.: proxime deos, v. einer Pers., Cic.: prope ad similitudinem alcis rei, Cic.: sermone magis oratorio generi (v. Euripides), Quint.: Homero maxime (von einem Dichter), Quint. – / synk. Perf. accestis, Verg. Aen. 1, 201: synk. Plusquamperf. accesset, Turp. com. 59. – vulg. Perf. accedi, wovon accedisset, Itala (Rehd.) Marc. 6, 21.

    lateinisch-deutsches > accedo

  • 9 accedo

    ,cessi, cessum, ere
    приближаться

    Латинский для медиков > accedo

  • 10 accedo

    ac-cēdo, cessī, cessum, ere (ad u. cedo), herzu-, herantreten, -kommen, einem Ziele nahen, sich nähern, wo erscheinen (Ggstz. abscedere, decedere, recedere), I) eig.: A) im allg.: a) v. Pers., m. Ang. wohin? durch ad m. Akk., ad aedes, Plaut.: ad fores, Ter.: ad eandem mensam cum servo, sich setzen, Sen.: ex inferiore loco ad tribunal, Liv.: ad urbem noctu, Cic.: ad Aquinum, ad Syracusas, Cic.: ad ludos, Cic.: ad eam confabulatum, Ter.: ad hominem, Plaut.: intro ad eram, Ter.: alci ad aurem et dicere, sich nähern, um ihm ins Ohr zu sagen, Cic.: ad manum, s. manus. – durch in mit Akk. (bes. wenn die Annäherung ein »Eintreten« zur Folge hat), in aedes, Cic.: in Macedoniam, Cic.: in funus, dem Leichenzug sich anschließen, mit zum Begräbnis gehen, Cic. – durch bl. Acc. (vgl. Drak. Liv. 9, 40, 19. Burm. Phaedr. 1, 25, 6. Nipperd. Tac. ann. 2, 45 u. 12, 31), terram cum classi, Cael. Ant. fr.: Africam, Varr.: Ariminum, Cic.: scopulos, Verg. u. Ps. Quint. decl.: Iugurtham, Sall. – absol. = nahen, kommen, gehen, Komik., Cic. u.a.: obviam, Plaut. – b) v. Lebl.: febris accedit, stellt sich ein (Ggstz. decedit), Cic.: luna accedens, der zunehmende (Ggstz. abscedens), Plin.: accedit ad aures sermo, Ter.: nomen famaque ad nos accedit, gelangt zu uns, Liv.
    B) insbes.: 1) als Bittender od. Hilfe Suchender
    ————
    jmdm. nahen, bei jmd. erscheinen, sich an jmd. wenden, senatus supplex accedit ad Caesarem, Cic.: acc. ad eos, Cic.: ad ephoros, Nep.: quo accedam aut quos appellem? Sall. – 2) feindlich herannahen, anrücken, angreifen, absol. (Ggstz. se recipere), Cic.: quocumque accederent equitatus hostium, Sall.: propius, Caes.: propius Ambiorigem, propius Romanos, Caes.: propius muros, Nep.: ad oppidum, ad Britanniam, Caes.: usque ad castra, Caes.: ad moenia, Liv.: muris, Liv.: (ad) has XIV cohortes, Pomp. in Cic. ep.: ad manum, handgemein werden, Nep.: ad corpus eius, ihm auf den Leib rücken, Cic.: ad te comminus accessit, ist dir auf den Leib gerückt scherzh. = hat dich mit seinem Besuche behelligt, Cic. – m. bl. Acc. (s. Nipperd. Tac. ann. 12, 31), astu, Nep.: Lemnum, Nep.: cum V navibus Africam in finibus Cyrenaeorum, Nep.: loca hostiliter, Sall. – 3) als Bieter oder Steigerer bei Auktionen erscheinen, ad hastam, Nep. u. Liv.: u. so ad illud scelus sectionis, Cic. – 4) als Bewerber um den Triumph (v. aus dem Krieg zurückkehrenden Feldherrn), ad urbem, Cic.: uno tempore ad urbem (v. beiden Konsuln), Liv.
    II) übtr.: A) im allg.: a) v. Pers.: has naturae partes, ihnen zu nahen = sie zu erforschen, Verg.: ad amicitiam Philippi, zur Fr. des Ph. gelangen, die Fr. des Ph. gewinnen, Nep.: ad praeceps, am Abgrund wandeln, ans Kühne streifen (v. Redner), Plin. ep.:
    ————
    sed propius accedam (ich will der Sache näher treten), de his nostris testibus dicam, Cic.: ut quisque proxime accederet, je näher uns jemand angeht, Cic. – b) v. Lebl.: voluntas vostra accedit ad poëtam, wendet sich dem D. zu, Ter.: accedit manus extrema operibus, wird gelegt an usw., Cic.: fervor accedit capiti, die Weinglut steigt zu Kopfe, Hor.
    B) insbes.: 1) der Zeit nach herantreten, -kommen, sich nähern, accedunt anni (die Jahre = das Alter), Hor.: quo propius ad mortem accedam, Cic.: stat super caput fatum et pereuntes dies imputat propiusque ac propius accedit, kommt immer näher u. näher, Sen. – 2) zu einer Tätigkeit od. Teilnahme an derselben schreiten, sie übernehmen, mit ihr sich befassen, ad rem publicam, durch Bewerbung um öffentl. Ämter (zunächst um die Quästur) mit den Staatsangelegenheiten sich befassen, dem Staatsdienste sich zu widmen beginnen, Cic.: ad causam, eine Sache (vor Gericht), eine (gerichtliche) Verhandlung übernehmen (v. Verteidiger), Cic.: u. so huic causae, Cic.: ad causam publicam, sich der Sache des Staates annehmen, Cic.: ad vectigalia, sich mit dem Zollpacht befassen, Cic.: ebenso ad publica, Sen.: ad haec bona, sich an diese G. machen (um sie in Besitz zu nehmen), Cic.: ad periculum, an der Gefahr teilnehmen, Cic.: ad poenam, zur Strafe schreiten, Cic.: si quis expers veri et ignarus ad le-
    ————
    gendum accesserit, Lact. – 3) mit seiner Beistimmung, seinem Willen beitreten, beipflichten (Ggstz. abhorrere ab alqa re), ad sententiam alcis, Plaut.: ad condiciones, Cic.: ad hoc consilium, Nep.: Ciceroni in plerisque, Quint.: libenter his, qui haec prodiderunt, Vell.: alcis sententiae, Quint.: huic opinioni (Ggstz. dissentire), Quint. – societatem nostram, Tac. ann. 12, 31. – 4) als Zuwachs hinzukommen, zunehmen, wachsen (Ggstz. decedere, recedere, deminui, auferri), accessit ager, quem etc., Cato fr.: huc accedebat munificentia, Sall.: accedit eodem facies, Ov.: ad eas (naves) captivae Massiliensium accesserant VI, Caes.: nihil ad dignitatem accedit, Cic.: accedit ad causam novum crimen, Cic.: cum ad has suspiciones certissimae res accederent, Caes.: numerum accessit ad harum, gesellte sich ihnen zu, Ov.: quo plus aetatis ei accederet, je älter er würde, Cic.: accedit annus tertius desiderio nostro et labori tuo, Cic.: Remis studium accessit, Caes.: iis tantum fiduciae accessit, ut etc., ihre Z. stieg so sehr, Caes.: magis accessurum utrumque, werde noch mehr zunehmen, Liv.: volucres accedere silvis, als V. ein Zuwachs für den W. werden, Ov.: pretium accedit agris, der Preis der Ä. steigt, Plin. ep.: u. so plurimum pretio accedit, der Preis steigt sehr, Col. – accedet eo mons Gaurus, Cic.: huc accessit manus Ventidii, dazu kommt noch usw., Cic. – dah. die Verbdg. huc accedit od. eo acce-
    ————
    dit od. eodem accedit, zB. huc accedit summus timor, Cic.: eo accedebat hortator assiduus Sallustius, Cic.: accedit eodem vulgi voluntas, Cic.: u. so oft accedit huc (od. huc accedit), accedit eo (od. eo accedit), accedit etiam od. illud etiam, od. bl. accedit, quod m. Indikativ od. ut m. Konjunktiv, hierzu kommt noch, daß usw., Cic. u.a. (u. zwar ist accedit, quod = hierzu kommt noch der (faktische) Umstand, daß usw.; dagegen accedit, ut = dazu tritt noch der Fall ein, überdies geschieht es, daß usw.; vgl. Kühner Cic. Tusc. 1, 43 u. 5, 62. Sorof Cic. de or. 2, 198. Reisigs Vorll., neu bearb. v. Schmalz u. Landgraf, Bd. 3. S. 431 f.: nachaug. auch ad illa hoc quoque accessit, quod etc., Curt: his etiam illud accessit, quod etc., Lact: accedit his, quod etc., Plin. ep. (s. Krebs- Schmalz Antib. Bd. 1. S. 64. Aufl. 7. Lagergr. Plin. ep. p. 151). – m. folg. ne u. Konjunktiv, cum accessit id quoque, ne nisi rectā cervice spiritus trahatur, ὀρθόπνοια (appellatur), Cels. 4, 8 in. p. 130, 34 D. – 5) als Ereignis, das durch sein Eintreten äußerlich od. innerlich unsere Verhältnisse ändert, zuteil werden, zufallen, voluntas vostra si ad poëtam accesserit, Ter.: paululum vobis accessit pecuniae, Ter.: num tibi stultitia accessit aut superat superbia? bist du ein Narr geworden od. hast einen Sporn zu viel? Plaut.: alci animus accedit, es bekommt jmd. Mut, Cic.: plurimum consilii, animi, praesidii denique mihi accesse-
    ————
    rit, Cic. – Ggstz. discedo, zB. quorum adventu et Remis cum spe defensionis studium propugnandi accessit et hostibus eadem de causa spes potiundi oppidi discessit, Caes. – 6) bei Vergleichungen = nahe kommen, sich nähern, d. i. ähnlich sein, propius ad deos, Cic.: proxime deos, v. einer Pers., Cic.: prope ad similitudinem alcis rei, Cic.: sermone magis oratorio generi (v. Euripides), Quint.: Homero maxime (von einem Dichter), Quint. – synk. Perf. accestis, Verg. Aen. 1, 201: synk. Plusquamperf. accesset, Turp. com. 59. – vulg. Perf. accedi, wovon accedisset, Itala (Rehd.) Marc. 6, 21.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > accedo

  • 11 accedo

    accedere, accessi, accessus V
    come near, approach; agree with; be added to (w/ad or in + ACC); constitute

    Latin-English dictionary > accedo

  • 12 accedo

    to approach, come near /(things) to be added.

    Latin-English dictionary of medieval > accedo

  • 13 accedo

    ,cessi, cessum, ere
    приближаться

    Latin-Russian dictionary > accedo

  • 14 accedo

    , accessi, accessum, accedere 3
      1) подходить, приближаться;
      2) прибавляться; присоединяться

    Dictionary Latin-Russian new > accedo

  • 15 accēdō or ad-cēdō

        accēdō or ad-cēdō cessī    ( perf sync.accēstis, V.), cessūrus, ere, to go to, come to, come near, draw near, approach, enter: ad flammam inprudentius, T.: ad oppidum, Cs.: ad hastam, to attend an auction, N.: ad numerum harum, joins, O.: in oppidum: illo: quo, S.: quocumque, S.: iuxta, O.: proxime deos accessit Clodius: propius tribunal, Cu.: urbem, V.: Scyllaeam rabiem scopulosque, V.; (poet.): delubris, O.: regno, shares, O.: sacris, takes part in, O.: accede, come here, O.: deici nullo modo potuisse qui non accesserit; (impers.): quod eā proxime accedi poterat.—Esp., to approach in a hostile manner, attack: acie instructā usque ad castra hostium accessit, Cs.: ad urbem, S.: ad manum, to come to close quarters, N. — Fig., to come near, approach: haud invito ad aurīs sermo mi accessit tuos, T.: ubi accedent anni et, etc., when the years shall come, in which, etc., H. — Esp., to come, happen, befall: voluntas vostra si ad poëtam accesserit, T.: dolor accessit bonis viris.— With the idea of increase, to be added: ut ad causam novum crimen accederet: ad eas navīs accesserant sex, Cs.: Medis adcessere Libues, S.: tantum fiduciae Pompeianis accessit, their confidence rose so high, Cs.: huc accedebant conlecti ex praedonibus, these were joined by, Cs.; (poet.): in tua damna, O.—Esp. with a clause or neuter pron., representing a clause, as subject: ad haec mala hoc mihi accedit etiam: haec, etc., T.: accedet etiam nobis illud, iudex est, etc<*> accessit etiam, quod illa pars equitatūs se cum iis coniunxerat. Cs.: e<*> accedebat, quod iudices dati non erant: huc adcedebat, quod exercitum habuerat, etc., S.: huc accedit, quod occultior vestra cupiditas esset; with ut: accedit, ut eo facilius animus evadat: ad Appii senectutem accedebat, ut caecus esset: accedebat, ut tempestatem ferrent facilius, Cs.: ad hoc detrimentum accessit, ut prohiberentur, etc., Cs. —To assent, accede, agree, approve, accept: ad eius condiciones: ad hoc consilium, N.: suadentibus, Ta.—(In appearance or character), to come near, approach, resemble, be like: homines ad Deos nullā re propius accedunt quam salutem hominibus dando: proxime ad nostram disciplinam illam: Antonio Philippus proxime accedebat.—To enter upon, undertake: ad bellorum pericula: ad amicitiam Caesaris, Cs.: ad vectigalia, to undertake the collection of: ad causam, the direction of a lawsuit: ad invidiam levandam: has naturae partīs, take up, describe, V.: ad rem p., to enter on the service of the state: huic ego causae actor accessi, entered upon as prosecutor.

    Latin-English dictionary > accēdō or ad-cēdō

  • 16 azedo

    accedo

    Dizionario Aragonés - Castellán > azedo

  • 17 accessus

    [st1]1 [-] accessus, a, um: part. passé de accedo. [st1]2 [-] accessŭs, ūs, m.:    - dat. sing. accessu Apul. Mund. 34. a - arrivée, approche.    - Cic. Mil. 52 ; Sest. 131; Nat. 2, 19 ; Div. 2, 89.    - accessus ad res salutares, a pestiferis recessus, Cic. Nat. 2, 34: disposition à se porter vers ce qui est salutaire, à s'écarter de ce qui est nuisible.    - accessus hominum fugere, Stat.: fuir l'approche des hommes.    - accessus solis, Cic.: la proximité du soleil (par rapport à la terre).    - accessus et discussus aestuum, Cic.: le flux et le reflux. b - accès auprès de qqn, possibilité d'approcher qqn.    - Cic. Q. 1, 1, 25 ; Sen. Clem. 1, 13, 4. c - accès dans un lieu, abord.    - Virg. En. 8, 229 ; Liv. 44, 28, 13.    - navibus accessum petere, Liv. 29, 27, 9: chercher un lieu d'abordage pour les navires.    - explorare accessus, Flor.: explorer les abords d'un pays. d - accès, attaque d'une maladie.    - accessus febris, Plin.: accès de fièvre.
    * * *
    [st1]1 [-] accessus, a, um: part. passé de accedo. [st1]2 [-] accessŭs, ūs, m.:    - dat. sing. accessu Apul. Mund. 34. a - arrivée, approche.    - Cic. Mil. 52 ; Sest. 131; Nat. 2, 19 ; Div. 2, 89.    - accessus ad res salutares, a pestiferis recessus, Cic. Nat. 2, 34: disposition à se porter vers ce qui est salutaire, à s'écarter de ce qui est nuisible.    - accessus hominum fugere, Stat.: fuir l'approche des hommes.    - accessus solis, Cic.: la proximité du soleil (par rapport à la terre).    - accessus et discussus aestuum, Cic.: le flux et le reflux. b - accès auprès de qqn, possibilité d'approcher qqn.    - Cic. Q. 1, 1, 25 ; Sen. Clem. 1, 13, 4. c - accès dans un lieu, abord.    - Virg. En. 8, 229 ; Liv. 44, 28, 13.    - navibus accessum petere, Liv. 29, 27, 9: chercher un lieu d'abordage pour les navires.    - explorare accessus, Flor.: explorer les abords d'un pays. d - accès, attaque d'une maladie.    - accessus febris, Plin.: accès de fièvre.
    * * *
    I.
        Accessus, accessa, accessum, Nomen, siue participium a passiuo Acceditur: ex quo etiam fit inaccessus. Ouid. Et non accessis inuia fluminibus. Inaccessibles.
    II.
        Accessus, huius accessus, Verbale ad Accedo: cui contrarium est Abscessus, discessus, vel recessus. Cic. Venue, Arrivee, Approchement, Accez.
    \
        Anxius accessus. Plin. Difficile accez.
    \
        Maris accessus et recessus. Cic. Le flot de la mer qui va et vient, La venue et allee de la mer.
    \
        Tuus accessus. Cic. Ta venue.
    \
        Accessus et discessus solis. Cic. Approchement et esloignement.
    \
        Accessus et defectus dierum ac noctium. Martia. Capella. Accroissement et decroissement.
    \
        Febris accessus. Plin. Accez de fiebvre.
    \
        Dare alicui accessum. Ouid. Donner accez, ou entree à aucun, Le laisser entrer.
    \
        Negare accessum. Ouid. Ne point permettre qu'on y entre.
    \
        Prohibere accessum. Ouid. Garder ou empescher qu'on n'y entre.
    \
        Mollire accessus. Ouid. Faire les accez faciles, Faire qu'on ait facile accez à quelcun.

    Dictionarium latinogallicum > accessus

  • 18 accessio

    accessĭo (adcessio), ōnis, f. [accedo] [st1]1 [-] action d'approcher, approche.    - quid tibi huc accessio est? Plaut. Trin. 3, 2, 86: que viens-tu faire ici?    - quid tibi ad hasce adcessio est aedīs prope? Plaut. Truc. 2, 2, 3: pourquoi t'approches-tu de cette maison?    - is suis accessionibus consequebatur ut summa pecuniae referretur, Cic. Verr. 2, 2: par ses visites à domicile, il réussit à recueillir une grosse somme d'argent. [st1]2 [-] arrivée progressive (d'une maladie), accès (de fièvre), paroxysme.    - Cels. 2, 12; 3, 3 etc.; Sen. Ep. 85, 12; id. N. Q. 6, 18, 6; Suet. Vesp. 23. [st1]3 [-] arrivée en plus, addition, accroissement, augmentation.    - quaecumque tibi accessiones fient dignitatis, Cic. Fam 2, 1, 2: quels que soient pour toi les accroissements de considération.    - paucorum annorum accessio, Cic. Lael. 11: un prolongement de quelques années.    - accessio pecuniae, Nep. Att. 14, 2: accroissement de fortune.    - Cic. Tim. 18 ; Or. 124 ; Fin. 4, 67 ; Att. 12, 23, 2. [st1]4 [-] partie ajoutée, partie annexe, accessoire.    - accessionem adjunxit aedibus, Cic. Off. 1: il a agrandi la maison.    - fig. Syphax accessio Punici belli fuerat, Liv. 45, 7, 2: Syphax n'avait joué qu'un rôle secondaire dans la guerre punique.    - cf. Liv. 45, 26, 7 ; 45, 39, 7 ; etc. [st1]5 [-] philo. idée ajoutée, notion supplémentaire, complément.    - Cic. Fin. 2, 35 ; 2, 42 ; Ac. 2, 112. [st1]6 [-] ce qu'on donne en plus de la chose due ou stipulée, addition, supplément, surplus.    - accessio decumae, Cic. Rab. 11: addition au dixième.    - Cato. Agr. 144; Cic. Verr. 3, 83; 3, 118; Sen. Ep. 97, 5. [st1]7 [-] garantie accessoire, caution.    - Dig. 21, 1, 25, 9 ; 21, 1, 1, 1.
    * * *
    accessĭo (adcessio), ōnis, f. [accedo] [st1]1 [-] action d'approcher, approche.    - quid tibi huc accessio est? Plaut. Trin. 3, 2, 86: que viens-tu faire ici?    - quid tibi ad hasce adcessio est aedīs prope? Plaut. Truc. 2, 2, 3: pourquoi t'approches-tu de cette maison?    - is suis accessionibus consequebatur ut summa pecuniae referretur, Cic. Verr. 2, 2: par ses visites à domicile, il réussit à recueillir une grosse somme d'argent. [st1]2 [-] arrivée progressive (d'une maladie), accès (de fièvre), paroxysme.    - Cels. 2, 12; 3, 3 etc.; Sen. Ep. 85, 12; id. N. Q. 6, 18, 6; Suet. Vesp. 23. [st1]3 [-] arrivée en plus, addition, accroissement, augmentation.    - quaecumque tibi accessiones fient dignitatis, Cic. Fam 2, 1, 2: quels que soient pour toi les accroissements de considération.    - paucorum annorum accessio, Cic. Lael. 11: un prolongement de quelques années.    - accessio pecuniae, Nep. Att. 14, 2: accroissement de fortune.    - Cic. Tim. 18 ; Or. 124 ; Fin. 4, 67 ; Att. 12, 23, 2. [st1]4 [-] partie ajoutée, partie annexe, accessoire.    - accessionem adjunxit aedibus, Cic. Off. 1: il a agrandi la maison.    - fig. Syphax accessio Punici belli fuerat, Liv. 45, 7, 2: Syphax n'avait joué qu'un rôle secondaire dans la guerre punique.    - cf. Liv. 45, 26, 7 ; 45, 39, 7 ; etc. [st1]5 [-] philo. idée ajoutée, notion supplémentaire, complément.    - Cic. Fin. 2, 35 ; 2, 42 ; Ac. 2, 112. [st1]6 [-] ce qu'on donne en plus de la chose due ou stipulée, addition, supplément, surplus.    - accessio decumae, Cic. Rab. 11: addition au dixième.    - Cato. Agr. 144; Cic. Verr. 3, 83; 3, 118; Sen. Ep. 97, 5. [st1]7 [-] garantie accessoire, caution.    - Dig. 21, 1, 25, 9 ; 21, 1, 1, 1.
    * * *
        Accessio, accessionis, Verb. f. g. Avantage, Acroissement, Surcroist.
    \
        Annorum accessio. Cic. Addition, Adjoustement, Augmentation d'aage, Quelque peu d'ans adjoustez à ce qu'il avoit vescu.
    \
        Accessio et Decessio, contraria sunt. Cic. Acroissement, et decroissement, Augmentation et diminution.
    \
        Adiungere aedibus accessionem. Cic. Aggrandir sa maison.
    \
        Afferre accessionem ad veteres necessitudines. Cic. Accroistre et augmenter les anciennes amities.
    \
        Magnam accessionem sibi fecissent, siquas copias, etc. Plancus ad Cic. Ils se fussent fort accreuz, augmentez, et renforcez.
    \
        Accessio febris. Cels. Accez de fiebvre. Accessio Ciceroni in Verrem Act. 3. pro eo accipitur, quod vulgo Vinum ministrorum vocatur, Le vin des varlets, Ce qu'on donne pour les varlets oultre le marché.
    \
        Accessio decumarum. Cic. Les frais qu'on fait à cueillir les dixmes, ou decimes. B.
    \
        Accessiones etiam Fideiussores vocantur a Paulo. Pleiges.
    \
        Accessio. Plin. Accessoire, Ce qui est le moins principal en quelque chose.
    \
        Mortem accelerare. Plin. Avancer la mort d'aucun.
    \
        Si accelerare volent. Ci. S'ils se veulent haster, ou avancer, faire bonne diligence d'aller.
    \
        Gradum accelerare, vel iter, periphrasis, pro eo quod est Properare. Liu. se haster d'aller.
    \
        Accelerare alicui magistratum aliquem. Tacit. Luy bailler quelque office devant qu'il soit en aage suffisant.
    \
        Opus accelerare. Stat. Haster la besongne.
    \
        Praecepta accelerare. Claud. Faire diligemment ce qu'il nous est commandé.

    Dictionarium latinogallicum > accessio

  • 19 accessus

    1.
    accessus, a, um, Part. of accedo.
    2.
    accessus, ūs, m. [accedo], a going or coming to or near, an approaching, approach (syn. aditus; opp. recessus, discessus).
    I.
    Lit.:

    accessus nocturnus ad urbem,

    Cic. Mil. 19:

    (bestiarum) ad res salutares (opp. recessus),

    id. N. D. 2, 12 fin.:

    accessus prohibet refugitque viriles,

    Ov. M. 14, 636:

    solisaccessus discessusque,

    Cic. N. D. 2, 7;

    of the tide,

    id. Div. 2, 14 fin.;

    of a disease,

    Gell. 4, 2;

    of soldiers: difficilis,

    Caes. B. Afr. 5: maritimus, from the sea:

    pedestris,

    on the land side, id. B. Alex. 26:

    loci,

    to a place, id. B. Hisp. 38.—
    B.
    Transf.
    1.
    Poet. of permission to approach, access, admittance (cf. aditus):

    dare accessum alicui,

    Ov. Pont. 2, 2, 41:

    negare,

    id. Her. 10, 64.—
    2.
    The place by which one approaches, a passage, an entrance (in sing. and plur.), Verg. A. 8, 229; Suet. Caes. 58; Flor. 2, 12, 5;

    for ships,

    Liv. 29, 27, 9.—
    II.
    Fig.
    A.
    An approaching, approach:

    ita pedetemptim cum accessus a se ad causam facti, tum recessus,

    an approach to the matter, Cic. Fam. 9, 14, 7.—
    B.
    An accession, increase: accessu istius splendoris, Cod. Th. 6, 35, 7.

    Lewis & Short latin dictionary > accessus

  • 20 adeo

    1.
    ăd-ĕo, ĭī, and rarely īvi, ĭtum (arch. adirier for adiri, Enn. Rib. Trag. p. 59), 4, v. n. and a. (acc. to Paul. ex Fest. should be accented a/deo; v. Fest. s. v. adeo, p. 19 Müll.; cf. the foll. word), to go to or approach a person or thing (syn.: accedo, aggredior, advenio, appeto).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen., constr.
    (α).
    With ad (very freq.): sed tibi cautim est adeundum ad virum, Att. ap. Non. 512, 10:

    neque eum ad me adire neque me magni pendere visu'st,

    Plaut. Cur. 2, 2, 12:

    adeamne ad eam?

    Ter. And. 4, 1, 15; id. Eun. 3, 5, 30: aut ad consules aut ad te aut ad Brutum adissent, Cic. Fragm. ap. Non. 208, 5:

    ad M. Bibulum adierunt, id. Fragm. ap. Arus. p. 213 Lind.: ad aedis nostras nusquam adiit,

    Plaut. Aul. 1, 1, 24:

    adibam ad istum fundum,

    Cic. Caec. 29 —
    (β).
    With in: priusquam Romam atque in horum conventum adiretis, Cic. Verr. 2, 4, 11, § 26 ed. Halm.—Esp.: adire in jus, to go to law:

    cum ad praetorem in jus adissemus,

    Cic. Verr. 4, § 147; id. Att. 11, 24; Caes. B. C. 1, 87, and in the Plebiscit. de Thermens. lin. 42: QVO DE EA RE IN IOVS ADITVM ERIT, cf. Dirks., Versuche S. p. 193.—
    (γ).
    Absol.:

    adeunt, consistunt, copulantur dexteras,

    Plaut. Aul. 1, 2, 38:

    eccum video: adibo,

    Ter. Eun. 5, 7, 5.—
    (δ).
    With acc.:

    ne Stygeos adeam non libera manes,

    Ov. M. 13, 465:

    voces aetherias adiere domos,

    Sil. 6, 253:

    castrorum vias,

    Tac. A. 2, 13:

    municipia,

    id. ib. 39:

    provinciam,

    Suet. Aug. 47:

    non poterant adire eum,

    Vulg. Luc. 8, 19:

    Graios sales carmine patrio,

    to attain to, Verg. Cat. 11, 62; so with latter supine:

    planioribus aditu locis,

    places easier to approach, Liv. 1, 33.—With local adv.:

    quoquam,

    Sall. J. 14:

    huc,

    Plaut. Truc. 2, 7, 60.—
    B.
    Esp.,
    1.
    To approach one for the purpose of addressing, asking aid, consulting, and the like, to address, apply to, consult (diff. from aggredior, q. v.). —Constr. with ad or oftener with acc.; hence also pass.:

    quanto satius est, adire blandis verbis atque exquaerere, sintne illa, etc.,

    Plaut. Ps. 1, 5, 35:

    aliquot me adierunt,

    Ter. And. 3, 3, 2:

    adii te heri de filia,

    id. Hec. 2, 2, 9: cum pacem peto, cum placo, cum adeo, et cum appello meam, Lucil. ap. Non. 237, 28:

    ad me adire quosdam memini, qui dicerent,

    Cic. Fam. 3, 10:

    coram adire et alloqui,

    Tac. H. 4, 65.— Pass.:

    aditus consul idem illud responsum retulit,

    when applied to, Liv. 37, 6 fin.:

    neque praetores adiri possent,

    Cic. Q. Fr. 1, 2, 5.—Hence: adire aliquem per epistulam, to address one in writing, by a letter:

    per epistulam, aut per nuntium, quasi regem, adiri eum aiunt,

    Plaut. Mil. 4, 6, 9 and 10; cf. Tac. A. 4, 39; id. H. 1, 9.—So also: adire deos, aras, deorum sedes, etc., to approach the gods, their altars, etc., as a suppliant (cf.:

    acced. ad aras,

    Lucr. 5, 1199): quoi me ostendam? quod templum adeam? Att. ap. Non. 281, 6:

    ut essent simulacra, quae venerantes deos ipsos se adire crederent,

    Cic. N. D. 1, 27:

    adii Dominum et deprecatus sum,

    Vulg. Sap. 8, 21:

    aras,

    Cic. Phil. 14, 1:

    sedes deorum,

    Tib. 1, 5, 39:

    libros Sibyllinos,

    to consult the Sibylline Books, Liv. 34, 55; cf. Tac. A. 1, 76:

    oracula,

    Verg. A. 7, 82.—
    2.
    To go to a thing in order to examine it, to visit:

    oppida castellaque munita,

    Sall. J. 94:

    hiberna,

    Tac. H. 1, 52.—
    3.
    To come up to one in a hostile manner, to assail, attack:

    aliquem: nunc prior adito tu, ego in insidiis hic ero,

    Ter. Ph. 1, 4, 52:

    nec quisquam ex agmine tanto audet adire virum,

    Verg. A. 5, 379:

    Servilius obvia adire arma jubetur,

    Sil. 9, 272.
    II.
    Fig.
    A.
    To go to the performance of any act, to enter upon, to undertake, set about, undergo, submit to (cf.: accedo, aggredior, and adorior).—With ad or the acc. (class.):

    nunc eam rem vult, scio, mecum adire ad pactionem,

    Plaut. Aul. 2, 2, 25:

    tum primum nos ad causas et privatas et publicas adire coepimus,

    Cic. Brut. 90:

    adii causas oratorum, id. Fragm. Scaur. ap. Arus. p. 213 Lind.: adire ad rem publicam,

    id. de Imp. Pomp. 24, 70:

    ad extremum periculum,

    Caes. B. C. 2, 7.—With acc.:

    periculum capitis,

    Cic. Rosc. Am. 38:

    laboribus susceptis periculisque aditis,

    id. Off. 1, 19:

    in adeundis periculis,

    id. ib. 24; cf.:

    adeundae inimicitiae, subeundae saepe pro re publica tempestates,

    id. Sest. 66, 139: ut vitae periculum aditurus videretur, Auct. B. G. 8, 48: maximos labores et summa pericula. Nep. Timol. 5:

    omnem fortunam,

    Liv. 25, 10:

    dedecus,

    Tac. A. 1, 39:

    servitutem voluntariam,

    id. G. 24:

    invidiam,

    id. A. 4, 70:

    gaudia,

    Tib. 1, 5, 39.—Hence of an inheritance, t. t., to enter on:

    cum ipse hereditatem patris non adisses,

    Cic. Phil. 2, 16; so id. Arch. 5; Suet. Aug. 8 and Dig.;

    hence also: adire nomen,

    to assume the name bequeathed by will, Vell. 2, 60.—
    B.
    Adire manum alicui, prov., to deceive one, to make sport of (the origin of this phrase is unc.; Acidalius conjectures that it arose from some artifice practised in wrestling, Wagner ad Plaut. Aul. 2, 8, 8):

    eo pacto avarae Veneri pulcre adii manum,

    Plaut. Poen. 2, 11; so id. Aul. 2, 8, 8; id. Cas. 5, 2, 54; id. Pers. 5, 2, 18.
    2.
    ăd-ĕō̆, adv. [cf. quoad and adhuc] (acc. to Festus, it should be accented adéo, v. the preced. word; but this distinction is merely a later invention of the grammarians; [p. 33] cf. Gell. 7, 7).
    I.
    In the ante-class. per.,
    A.
    To designate the limit of space or time, with reference to the distance passed through; hence often accompanied by usque (cf. ad), to this, thus far, so far, as far.
    1.
    Of space:

    surculum artito usque adeo, quo praeacueris,

    fit in the scion as far as you have sharpened it, Cato, R. R. 40, 3.— Hence: res adeo rediit, the affair has gone so far (viz., in deterioration, “cum aliquid pejus exspectatione contigit,” Don. ad Ter. Ph. 1, 2, 5):

    postremo adeo res rediit: adulescentulus saepe eadem et graviter audiendo victus est,

    Ter. Heaut. 1, 1, 61; cf. id. Ph. 1, 2, 5.—
    2.
    Of time, so long ( as), so long ( till), strengthened by usque, and with dum, donec, following, and in Cic. with quoad:

    merces vectatum undique adeo dum, quae tum haberet, peperisset bona,

    Plaut. Merc. 1, 1, 76; 3, 4, 72; id. Am. 1, 2, 10 al.:

    nusquam destitit instare, suadere, orare, usque adeo donec perpulit,

    Ter. And. 4, 1, 36; Cato, R. R. 67; id. ib. 76:

    atque hoc scitis omnes usque adeo hominem in periculo fuisse, quoad scitum sit Sestium vivere,

    Cic. Sest. 38, 82.—
    B.
    For the purpose of equalizing two things in comparison, followed by ut: in the same degree or measure or proportion... in which; or so very, so much, so, to such a degree... as (only in comic poets), Plaut. Ep. 4, 1, 38:

    adeon hominem esse invenustum aut infelicem quemquam, ut ego sum?

    Ter. And. 1, 5, 10.—Also followed by quasi, when the comparison relates to similarity:

    gaudere adeo coepit, quasi qui cupiunt nuptias,

    in the same manner as those rejoice who desire marriage, Ter. Heaut. 5, 1, 12.—
    C.
    (Only in the comic poets) = ad haec, praeterea, moreover, besides, too: ibi tibi adeo lectus dabitur, ubi tu haud somnum capias ( beside the other annoyances), a bed, too, shall be given you there, etc., Plaut. Ps. 1, 2, 80.—Hence also with etiam:

    adeo etiam argenti faenus creditum audio,

    besides too, id. Most. 3, 1, 101.—
    D.
    (Only in the comic poets.) Adeo ut, for this purpose that, to the end that:

    id ego continuo huic dabo, adeo me ut hic emittat manu,

    Plaut. Rud. 5, 3, 32:

    id adeo te oratum advenio, ut, etc.,

    id. Aul. 4, 10, 9:

    adeo ut tu meam sententiam jam jam poscere possis, faciam, etc.,

    id. ib. 3, 2, 26 (where Wagner now reads at ut):

    atque adeo ut scire possis, factum ego tecum hoc divido,

    id. Stich. 5, 4, 15. (These passages are so interpreted by Hand, I. p. 138; others regard adeo here = quin immo.)—
    E.
    In narration, in order to put one person in strong contrast with another. It may be denoted by a stronger emphasis upon the word to be made conspicuous, or by yet, on the contrary, etc.:

    jam ille illuc ad erum cum advenerit, narrabit, etc.: ille adeo illum mentiri sibi credet,

    Plaut. Am. 1, 2, 4 sq.; so id. Merc. 2, 1, 8 al.
    II.
    To the Latin of every period belongs the use of this word,
    A.
    To give emphasis to an idea in comparison, so, so much, so very, with verbs, adjectives, and substantives:

    adeo ut spectare postea omnīs oderit,

    Plaut. Capt. prol. 65:

    neminem quidem adeo infatuare potuit, ut ei nummum ullum crederet,

    Cic. Fl. 20, 47:

    adeoque inopia est coactus Hannibal, ut, etc.,

    Liv. 22, 32, 3 Weiss.:

    et voltu adeo modesto, adeo venusto, ut nil supra,

    Ter. And. 1, 1, 92:

    nemo adeo ferus est, ut, etc.,

    Hor. Ep. 1, 1, 39.—With usque:

    adeo ego illum cogam usque, ut mendicet meus pater,

    Plaut. Bacch. 3, 4, 10:

    usque adeo turbatur,

    even so much, so continually, Verg. E. 1, 12; Curt. 10, 1, 42; Luc. 1, 366.—In questions:

    adeone me fuisse fungum, ut qui illi crederem?

    Plaut. Bacch. 2, 3, 49:

    adeone hospes hujus urbis, adeone ignarus es disciplinae consuetudinisque nostrae, ut haec nescias?

    Cic. Rab. 10, 28; so id. Phil. 2, 7, 15; id. Fam. 9, 10; Liv. 2, 7, 10; 5, 6, 4.—With a negative in both clauses, also with quin in the last:

    non tamen adeo virtutum sterile saeculum, ut non et bona exempla prodiderit,

    Tac. H. 1, 3; so Suet. Oth. 9:

    verum ego numquam adeo astutus fui, quin, etc.,

    Ter. Ad. 2, 2, 13.—

    Sometimes the concluding clause is to be supplied from the first: quis genus Aeneadum, quis Trojae nesciat urbem?... non obtusa adeo gestamus pectora Poeni, viz.,

    that we know not the Trojans and their history, Verg. A. 1, 565:

    adeo senuerunt Juppiter et Mars?

    Juv. 6, 59.—Hence (post-Cic.): adeo non ut... adeo nihil ut... so little that, so far from that... (in reference to which, it should be noticed that in Latin the negative is blended with the verb in one idea, which is qualified by adeo) = tantum abest ut: haec dicta adeo nihil moverunt quemquam, ut legati prope violati sint, these words left them all so unmoved that, etc., or had so little effect, etc., Liv. 3, 2, 7: qui adeo non tenuit iram, ut gladio cinctum in senatum venturum se esse palam diceret, who restrained his anger so little that, etc. (for, qui non—tenuit iram adeo, ut), id. 8, 7, 5; so 5, 45, 4; Vell. 2, 66, 4: Curt. 3, 12, 22.—Also with contra in the concluding clause:

    apud hostes Afri et Carthaginienses adeo non sustinebant, ut contra etiam pedem referrent,

    Liv. 30, 34, 5. —
    B.
    Adeo is placed enclitically after its word, like quidem, certe, and the Gr. ge, even, indeed, just, precisely. So,
    1.
    Most freq. with pronouns, in order to render prominent something before said, or foll., or otherwise known (cf. in Gr. egôge, suge, autos ge, etc., Viger. ed. Herm. 489, vi. and Zeun.): argentariis male credi qui aiunt, nugas praedicant: nam et bene et male credi dico; id adeo hodie ego expertus sum, just this (touto ge), Plaut. Curc. 5, 3, 1; so id. Aul. 2, 4, 10; 4, 2, 15; id. Am. 1, 1, 98; 1, 2, 6; id. Ep. 1, 1, 51; 2, 2, 31; 5, 2, 40; id. Poen. 1, 2, 57: plerique homines, quos, cum nihil refert, pudet;

    ubi pudendum'st ibi eos deserit pudor, is adeo tu es,

    you are just such a one, id. Ep. 2, 1, 2:

    cui tu obsecutus, facis huic adeo injuriam,

    Ter. Hec. 4, 4, 68: tute adeo jam ejus verba audies, you yourself shall hear what he has to say (suge akousêi), Ter. And. 3, 3, 27: Dolabella tuo nihil scito mihi esse jucundius: hanc adeo habebo gratiam illi, i. e. hanc, quae maxima est, gratiam (tautên ge tên charin), Caes. ap. Cic. Att. 9, 16:

    haec adeo ex illo mihi jam speranda fuerunt,

    even this, Verg. A. 11, 275.—It is often to be translated by the intensive and, and just, etc. (so esp. in Cic. and the histt.): id adeo, si placet, considerate, just that (touto ge skopeite), Cic. Caec. 30, 87:

    id adeo ex ipso senatus consulto cognoscite,

    id. Verr. 2, 4, 64, 143; cf. id. Clu. 30, 80:

    ad hoc quicumque aliarum atque senatus partium erant, conturbari remp., quam minus valere ipsi malebant. Id adeo malum multos post annos in civitatem reverterat,

    And just this evil, Sall. C. 37, 11; so 37, 2; id. J. 68, 3; Liv. 2, 29, 9; 4, 2, 2: id adeo manifestum erit, si cognoverimus, etc., and this, precisely this, will be evident, if, etc., Quint. 2, 16, 18 Spald.—It is rarely used with ille:

    ille adeo illum mentiri sibi credet,

    Plaut. Am. 1, 2, 6.—Sometimes with the rel. pron.: quas adeo haud quisquam liber umquam tetigit, Plaut: Poen. 1, 2, 57; Cic. Fin. 2, 12, 37. —With interrog. pron.:

    Quis adeo tam Latinae linguae ignarus est, quin, etc.,

    Gell. 7, 17.—Adeo is joined with the pers. pron. when the discourse passes from one person to another, and attention is to be particularly directed to the latter: Juppiter, tuque adeo summe Sol, qui res omnes inspicis, and thou especially, and chiefly thou, Enn. ap. Prob.:

    teque adeo decus hoc aevi inibit,

    Verg. E. 4, 11; id. G. 1, 24: teque, Neptune, invoco, vosque adeo venti, Poët. ap. Cic. Tusc. 4, 34, 73;

    and without the copulative: vos adeo... item ego vos virgis circumvinciam,

    Plaut. Rud. 3, 4, 25.— Ego adeo often stands for ego quidem, equidem (egôge):

    tum libertatem Chrysalo largibere: ego adeo numquam accipiam,

    Plaut. Bacch. 4, 7, 30; so id. Mil. 4, 4, 55; id. Truc. 4, 3, 73:

    ego adeo hanc primus inveni viam,

    Ter. Eun. 2, 2, 16:

    nec me adeo fallit,

    Verg. A. 4, 96.—Ipse adeo (autos ge), for the sake of emphasis:

    atque hercle ipsum adeo contuor,

    Plaut. As. 2, 3, 24:

    ipsum adeo praesto video cum Davo,

    Ter. And. 2, 5, 4:

    ipse adeo senis ductor Rhoeteus ibat pulsibus,

    Sil. 14, 487.—
    2.
    With the conditional conjj. si, nisi, etc. (Gr. ei ge), if indeed, if truly:

    nihili est autem suum qui officium facere immemor est, nisi adeo monitus,

    unless, indeed, he is reminded of it, Plaut. Ps. 4, 7, 2: Si. Num illi molestae quippiam hae sunt nuptiae? Da. Nihil Hercle: aut si adeo, bidui est aut tridui haec sollicitudo, and if, indeed, etc. (not if also, for also is implied in aut), Ter. And. 2, 6, 7.—
    3.
    With adverbs: nunc adeo (nun ge), Plaut. As. 3, 1, 29; id. Mil. 2, 2, 4; id. Merc. 2, 2, 57; id. Men. 1, 2, 11; id. Ps. 1, 2, 52; id. Rud. 3, 4, 23; Ter. And. 4, 5, 26; Verg. A. 9, 156: jam adeo (dê ge), id. ib. 5, 268; Sil. 1, 20; 12, 534; Val. Fl. 3, 70. umquam adeo, Plaut. Cas. 5, 4, 23:

    inde adeo,

    Ter. Heaut. 1, 1, 1:

    hinc adeo,

    Verg. E. 9, 59: sic adeo (houtôs ge), id. A. 4, 533; Sil. 12, 646:

    vix adeo,

    Verg. A. 6, 498:

    non adeo,

    Ter. Heaut. 1, 1, 57; Verg. A. 11, 436. —
    4.
    With adjectives = vel, indeed, even, very, fully:

    quot adeo cenae, quas deflevi, mortuae!

    how very many suppers, Plaut. Stich. 1, 3, 59: quotque adeo fuerint, qui temnere superbum... Lucil. ap. Non. 180, 2: nullumne malorum finem adeo poenaeque dabis (adeo separated from nullum by poet. license)? wilt thou make no end at all to calamity and punishment? Val. Fl. 4, 63:

    trīs adeo incertos caeca caligine soles erramus,

    three whole days we wander about, Verg. A. 3, 203; 7, 629.—And with comp. or the adv. magis, multo, etc.:

    quae futura et quae facta, eloquar: multo adeo melius quam illi, cum sim Juppiter,

    very much better, Plaut. Am. 5, 2, 3; so id. Truc. 2, 1, 5:

    magis adeo id facilitate quam aliā ullā culpā meā, contigit,

    Cic. de Or. 2, 4, 15.—
    5.
    With the conjj. sive, aut, vel, in order to annex a more important thought, or to make a correction, or indeed, or rather, or even only:

    sive qui ipsi ambīssent, seu per internuntium, sive adeo aediles perfidiose quoi duint,

    Plaut. Am. prol. 71:

    si hercle scivissem, sive adeo joculo dixisset mihi, se illam amare,

    id. Merc. 5, 4, 33; so id. Truc. 4, 3, 1; id. Men. 5, 2, 74; Ter. Hec. 4, 1, 9: nam si te tegeret pudor, sive adeo cor sapientia imbutum foret, Pacuv. ap. Non. 521, 10:

    mihi adeunda est ratio, quā ad Apronii quaestum, sive adeo, quā ad istius ingentem immanemque praedam possim pervenire,

    or rather, Cic. Verr 2, 3, 46, 110; Verg. A. 11, 369; so, atque adeo:

    ego princeps in adjutoribus atque adeo secundus,

    Cic. Att. 1, 17, 9.—
    6.
    With the imperative, for emphasis, like tandem, modo, dum, the Germ. so, and the Gr. ge (cf. L. and S.), now, I pray:

    propera adeo puerum tollere hinc ab janua,

    Ter. And. 4, 4, 20 (cf. xullabete g auton, Soph. Phil. 1003).—
    C.
    Like admodum or nimis, to give emphasis to an idea (for the most part only in comic poets, and never except with the positive of the adj.; cf. Consent. 2023 P.), indeed, truly, so very, so entirely:

    nam me ejus spero fratrem propemodum jam repperisse adulescentem adeo nobilem,

    so very noble, Ter. Eun. 1, 2, 123:

    nec sum adeo informis,

    nor am I so very ugly, Verg. E. 2, 25:

    nam Caii Luciique casu non adeo fractus,

    Suet. Aug. 65:

    et merito adeo,

    and with perfect right, Ter. Hec. 2, 1, 42:

    etiam num credis te ignorarier aut tua facta adeo,

    do you, then, think that they are ignorant of you or your conduct entirely? id. Ph. 5, 8, 38.—
    D.
    To denote what exceeds expectation, even: quam omnium Thebis vir unam esse optimam dijudicat, quamque adeo cives Thebani rumificant probam, and whom even the Thebans (who are always ready to speak evil of others) declare to be an honest woman, Plaut. Am. 2, 2, 44.— Hence also it denotes something added to the rest of the sentence, besides, too, over and above, usually in the connection: -que adeo (rare, and never in prose; cf.

    adhuc, I.): quin te Di omnes perdant qui me hodie oculis vidisti tuis, meque adeo scelestum,

    and me too, Plaut. Rud. 4, 4, 122; cf. id. 4, 2, 32:

    haec adeo tibi me, ipsa palam fari omnipotens Saturnia jussit,

    Verg. A. 7, 427.
    III.
    After Caesar and Cicero (the only instance of this use adduced from Cicero's works, Off. 1, 11, 36, being found in a passage rejected by the best critics, as B. and K.).
    A.
    For adding an important and satisfactory reason to an assertion, and then it always stands at the beginning of the clause, indeed, for:

    cum Hanno perorāsset, nemini omnium cum eo certare necesse fuit: adeo prope omnis senatus Hannibalis erat: the idea is,

    Hanno's speech, though so powerful, was ineffectual, and did not need a reply; for all the senators belonged to the party of Hannibal, Liv. 21, 11, 1; so id. 2, 27, 3; 2, 28, 2; 8, 37, 2; Tac. Ann. 1, 50, 81; Juv. 3, 274; 14, 233.—Also for introducing a parenthesis: sed ne illi quidem ipsi satis mitem gentem fore (adeo ferocia atque indomita [p. 34] ingenia esse) ni subinde auro... principum animi concilientur, Liv. 21, 20, 8; so id. 9, 26, 17; 3, 4, 2; Tac. A. 2, 28.—
    B.
    When to a specific fact a general consideration is added as a reason for it, so, thus (in Livy very often):

    haud dubius, facilem in aequo campi victoriam fore: adeo non fortuna modo, sed ratio etiam cum barbaris stabat,

    thus not only fortune, but sagacity, was on the side of the barbarians, Liv. 5, 38, 4:

    adeo ex parvis saepe magnarum momenta rerum pendent,

    id. 27, 9, 1; so id. 4, 31, 5; 21, 33, 6; 28, 19; Quint. 1, 12, 7; Curt. 10, 2, 11; Tac. Agr. 1:

    adeo in teneris consuescere multum est,

    Verg. G. 2, 272.—
    C.
    In advancing from one thought to another more important = immo, rather, indeed, nay: nulla umquam res publica ubi tantus paupertati ac parsimoniae honos fuerit: adeo, quanto rerum minus, tanto minus cupiditatis erat, Liv. praef. 11; so Gell. 11, 7; Symm. Ep. 1, 30, 37.—
    D.
    With a negative after ne—quidem or quoque, so much the more or less, much less than, still less (post-Aug.):

    hujus totius temporis fortunam ne deflere quidem satis quisquam digne potuit: adeo nemo exprimere verbis potest,

    still less can one describe: it by words, Vell. 2, 67, 1:

    ne tecta quidem urbis, adeo publicum consilium numquam adiit,

    still less, Tac. A. 6, 15; so id. H. 3, 64; Curt. 7, 5, 35:

    favore militum anxius et superbia viri aequalium quoque, adeo superiorum intolerantis,

    who could not endure his equals even, much less his superiors, Tac. H. 4, 80.—So in gen., after any negative: quaelibet enim ex iis artibus in paucos libros contrahi solet: adeo infinito spatio ac traditione opus non est, so much the less is there need, etc., Quint. 12, 11, 16; Plin. 17, 12, 35, § 179; Tac. H. 3, 39.—(The assumption of a causal signif. of adeo = ideo, propterea, rests upon false readings. For in Cael. Cic. Fam. 8, 15 we should read ideo, B. and K., and in Liv. 24, 32, 6, ad ea, Weiss.).—See more upon this word in Hand, Turs. I. pp. 135-155.

    Lewis & Short latin dictionary > adeo

См. также в других словарях:

  • Accēdo — (lat.), ich trete bei, stimme bei …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • BLITERAE — quae Straboni Blitera, Βλιτέρα πόλις ἀσφαλὴς ad Obrim sita, Melae l. 2. c. 5. inter urbium quas habet Gallia Narbonensis opulentissimas, Septumanorum Blitera, Plinio l. 3. c. 4. Bliterae Septumanorum vocatur, adnumeraturque coloniis provinciae… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Homo Oeconomicus — Infobox Journal discipline = Economics abbreviation = HOEC publisher = Accedo Verlag country = Germany frequency = Quarterly history = 1983 present openaccess = website = http://www.homooeconomicus.org/ ISSN = 0943 0180Homo Oeconomicus (HOEC) is… …   Wikipedia

  • Accessus — is a term applied to the voting in conclave for the election of a pope, by which a cardinal changes his vote and accedes to some other candidate. When the votes of the cardinals have been counted after the first balloting and the two thirds… …   Wikipedia

  • Craigmillar Festival Society — The Craigmillar Festival Society (CFS) was a Community Arts organisation that existed in the Craigmillar area of Edinburgh, Scotland from 1962 to 2002. It is regarded as important contributor to the Community Arts Movement. Starting in 1967, many …   Wikipedia

  • Vesting Prayers — are prayers which are said while a cleric puts on vestments as part of a liturgy of the Catholic (Universal) Church, whether Eastern or Western. They feature as part of the liturgy in question itself, and take place either before or after a… …   Wikipedia

  • Liste lateinischer Phrasen/N — Lateinische Phrasen   A B C D E F G H I L M N O P Q R S T U V Inhaltsverzeichnis 1 …   Deutsch Wikipedia

  • Ne quid nimis — Lateinische Phrasen   A B C D E F G H I L M N O P …   Deutsch Wikipedia

  • Nolens volens — Lateinische Phrasen   A B C D E F G H I L M N O P …   Deutsch Wikipedia

  • Oliver Volckart — (* 23. Februar 1964 in Bonn) ist ein deutscher Wirtschaftshistoriker. Inhaltsverzeichnis 1 Leben 2 Publikationen (Auswahl) 3 Weblinks 4 …   Deutsch Wikipedia

  • Sainte-Eulalie (Corrèze) — Uzerche Uzerche Vue d Uzerche Administration Pays France Région Limousin Département Corrèze …   Wikipédia en Français

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»