Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

senatus

  • 1 senatus

    sĕnātus, ūs ( gen. senati, Plaut. Cas. 3, 2, 6; id. Ep. 2, 2, 5; Sisenn. ap. Non. 484, 18; Cic. Div. in Caecil. 5, 19; also cited ap. Charis. p. 116 P.; Sall. C. 30, 3; 36, 5; 53, 1. acc. to Non. 484, 15; Charis. p. 10 P.; Don. Ter. Hec. 3, 2, 21; Prisc. p. 712 P.; id. Fragm. ap. Don. Ter. And. 2, 2, 28; also Cic. Fam. 2, 7, 4, acc. to the pr. man. of the Cod. Medic.; cf. Quint. 1, 6, 27.—Another form of the gen. senatuis, C. Fann. ap. Charis. p. 116 P.; Sisenn. ap. Non. 484, 19; also,

    as it seems,

    Varr. ib. 484, 19, yet the passage itself is wanting.—In old orthog. SENATVOS, S. C. de Bacch.; dat. senato, Quint. 1, 6, 27), m. [senex; like gerousia from gerôn; cf. Cic. Rep. 2, 28, 51; id. Sen. 6, 19], the council of the elders, the Senate, the supreme council in Rome, concerning whose origin, constitution, powers, etc., v. senator; cf. Momms. Hist. of Rome, 1, 113 sqq.; 1, 406 sqq. Am. ed.; Becker, Antiq. 2, 1, p. 339 sq.; 2, 2, p. 385 sq.; 2, 3, p. 210 sq.;

    and the authors there cited: quae (consilium, ratio, sententia) nisi essent in senibus, non summum consilium majores nostri appellassent senatum. Apud Lacedaemonios quidem ii, qui amplissimum magistratum gerunt, ut sunt sic etiam nominantur senes,

    Cic. Sen. 6, 19:

    Romuli senatus, qui constabat ex optimatibus,

    id. Rep. 2, 12, 23:

    (Majores nostri) senatum rei publicae custodem collo caverunt,

    id. Sest. 65, 137:

    senatus rem pu blicam tenuit, ut pleraque senatūs auctori tate gererentur,

    id. Rep. 2, 32, 56:

    ut potentia senatus atque auctoritas minueretur,

    id. ib. 2, 34, 59:

    cum potestas in populo, auctoritas in senatu sit,

    id. Leg. 3, 12, 28:

    nec per senatum solvi hac lege possumus,

    id. Rep. 3, 22, 33.—Freq. in the phrase: senatus populusque Romanus (often written S. P. Q. R.), the Senate and people of Rome, i.e. the State, the republic, Cic. Planc. 37, 90; id. Phil. 6, 2, 4;

    very rarely in reverse order: populus et senatus Romanus,

    Sall. J. 41, 2:

    populi Romani senatusque verbis,

    Liv. 7, 31, 10; 24, 37, 7; Vitr. praef. 1, 1: senatus (senati, senatuis, v. supra) consultum, a decree of the Senate (v. consulo, P. a. III.); senatūs auctoritas, the same (v. auctoritas, 4.): censuit senatus, the Senate resolved; v. censeo, 3. b. (cf. also decerno, I. A., and decretum, s. v. decerno fin.):

    senatum convocare,

    Cic. Sull. 23, 65; id. Cat. 2, 6, 12: senatus [p. 1669] est continuo convocatus frequensque convenit, id. Fam. 10, 12, 3; cf.:

    senatus frequens vocatu Drusi in curiam venit,

    id. de Or. 3, 1, 2:

    vocare senatum,

    Liv. 3, 38:

    cito cogere,

    Cic. Fam. 5, 2, 3; Suet. Caes. 16; id. Tib. 23:

    habere senatum,

    Cic. Fam. 1, 4, 1; id. Q. Fr. 2, 13, 3; Suet. Aug. 29:

    agere,

    id. Caes. 88; id. Aug. 35:

    eo die non fuit senatus neque postero,

    no session of the Senate, Cic. Fam. 12, 25, a, 1:

    eodem die Tyriis (legatis) est senatus datus frequens,

    i. e. gave audience, id. Q. Fr. 2, 13, 2 sq.; so,

    dare senatum (legatis),

    Sall. J. 13, 9; Nep. Hann. 7, 6; Liv. 41, 6 et saep.:

    senatu dimisso,

    Cic. Lael. 3, 12:

    dimittere senatum,

    id. Verr. 2, 4, 65, § 146:

    mittere,

    id. Q. Fr. 2, 1, 1:

    multa ejus (Catonis) et in senatu et in foro vel provisa prudenter vel acta constanter ferebantur,

    in the meetings of the Senate, id. Lael. 2, 6; cf.:

    (Catilina) etiam in senatum venit,

    id. Cat. 1, 1, 2: ad senatum adduci, in senatu poni, id. Fragm. ap. Quint. 9, 3, 50:

    ad senatum in Capitolio stare,

    Cic. Ac. 2, 45, 137: in senatu sedere, to sit among the senators, on the senatorial seats (in the theatre), Suet. Claud. 25 fin.; cf.:

    in orchestram senatumque descendit,

    id. Ner. 12:

    in senatum venire,

    to become a senator, Cic. Fl. 18, 42:

    de senatu cooptando,

    nominating, electing, id. Verr. 2, 2, 49, § 122; Liv. 23, 3:

    de senatu movere,

    Cic. Clu. 43, 122:

    senatu movere,

    Sall. C. 23, 1 Dietsch; and:

    senatu emovere,

    Liv. 45, 15, 8:

    ex or de senatu eicere,

    Cic. Sen. 12, 42; id. Clu. 42, 119; 48, 135; Liv. 40, 51; 41, 27; 43, 15 al. (v. 1. lego and eicio): seminarium senatus, i. e. the order of Knights, from which new senators were elected, Liv. 42, 61, 5.—Also of the Senate of other nations: senatus (Gaditanus), Asin. ap. Cic. Fam. 10, 32, 2:

    Aeduorum,

    Caes. B. G. 1, 31, 6:

    Venetorum,

    id. ib. 3, 16 fin. et saep.:

    Judaeorum,

    Vulg. 2 Macc. 11, 27.—
    II.
    Trop., a council, i. e. consultation (mostly ante-class.):

    de re argentariā senatum convocare in corde consiliarium,

    Plaut. Ep. 1, 2, 56:

    sibi senatum consili in cor convocare,

    id. Most. 3, 1, 158; 5, 1, 8; id. Mil. 2, 6, 111:

    deūm,

    Mart. Cap. 6, § 582.

    Lewis & Short latin dictionary > senatus

  • 2 senatus

    senātus, ūs, m. (senex), I) der röm. Senat (eine Art Staatsrat, als Träger des Volkswillens), bestehend aus durch Alter, Erfahrung u. Lebensweisheit ausgezeichneten Männern (senatores gen., s. senātor), die aus den Geschlechtern der Vollbürger (populus) gewählt wurden u. über das Wohl des Staates zu wachen hatten (also nicht Männer von obrigkeitlicher Würde, magistratus, obgleich außer den senatores auch Magistratspersonen am Senate teilnehmen konnten); den Vorsitz führten anfangs die Könige, später die Konsuln. Seine Versammlungen hielt der Senat an verschiedenen Orten, am häufigsten in der Kurie (curia). – Besondere Verbindungen: senatus populusque (Romanus) u. (selten) umgekehrt, s. 1. populus(Bd. 2. S. 1783): princeps senatus, der vom Zensor zuerst verlesene Senator, Liv.: in senatum venire, Senator werden, Cic. (vgl. unten): alqm in senatum legere (wählen), Cic. u. Liv.: senatum cooptare, Cic.: alqm senatu movere, aus dem Senate stoßen, Sall. u.a.: so auch alqm de senatu movere, Cic., u. alqm senatu removere, Liv.: alqm ex senatu eicere, Cic.: senatum legere, die Senatoren verlesen, Liv.: so auch senatum recitare, Cic. u. Liv.: senatum vocare, Liv., convocare, Cic., den Senat zusammenberufen: senatus (senati) consultum, ein förmlicher Senatsbeschluß, senatus auctoritas, ein Senatsgutachten (s. auctōritāsno. I, 3, a, α u. β das Nähere über beide), Cic. u.a. – von ähnlichen Körperschaften anderer Völker, senatus ac populus Carthaginiensis, Liv. – u. v. anderen Körperschaften, de senatu doctorum excludere, Hieron. epist. 125, 18: cum tamquam senatum philosophorum recitares, Cic. de nat. deor. 1, 94: Aeduos omnem senatum amisisse, Caes.: a seditiosis senatus (zu Gades) trucidatus aut expulsus est, Asin. Poll. in Cic. ep.: scherzh. = hoher Rat, senatum congerronum convocare, Plaut. most. 1049: de re argentaria senatum convocare in corde consiliarium, Plaut. Epid. 159: sibi senatum consili in cor convocare, Plaut. most. 688. – II) meton.: A) die Senatsversammlung, Senatssitzung, der Senat, senatum habere, Cic.: senatum mittere od. dimittere, Cic.: eo die senatus erat futurus, Cic.: in senatum venire, Cic.: senatus frequens, zahlreich, so daß ein Senatsbeschluß zustande kommen konnte, Cic.: datur alci senatus, es bekommt jmd. Audienz beim Senate, Cic., Sall. u.a. – übtr., v. anderen beratenden Versammlungen, deûm, Mart. Cap. 6. § 582: scherzh., redeo in senatum (die hohe Ratsversammlung) rusum, Plaut. mil. 592: frequens senatus poterit nunc haberier, Plaut. mil. 594. – B) der Ort, wo die Senatoren im Schauspiele sitzen, die Senatorensitze, -plätze, in senatu sedere, Suet. Claud. 25, 4: in orchestram senatumque descendere, Suet. Ner. 12, 3. – / Archaist. Genet. senatuis, G. Fann. bei Charis. 143, 14. Sisenn. hist. fr. 136 (bei Non. 484, 19). Varro u. Nigid. nach Gell. 4, 16, 1: senati, Plaut. Cas. 536; Epid. 189 G. Sisenn. hist. 3. fr. 17 (bei Non. 484, 17) u. 4. fr. 119 (bei Non. 130, 12). Cic. ep. 2, 7, 4 u. 5, 2, 9; ep. ad Brut. 1, 26. Cic. div. in Caecil. 19; de har. resp. 8 u. 14; Phil. 3, 38. Sall. Cat. 30, 3 u.a. SC. bei Cael. in Cic. ep. 8, 8, 6. SC. im Corp. inscr. Lat. 1, 199. lin. 4. Corp. inscr. Lat. 1, 200 u. 547 sqq. u. 632. Auson. edyll. 8, 5. p. 17 Schenkl; epist. 16, 19 u. 25, 36 (vgl. Quint. 1, 6, 27. Prob. app. 193, 21): archaist. Genet. senatuos, SC. de Bacch. im Corp. inscr. Lat. 1, 196. lin. 8. 17. 21. 33. – Dat. senatu (s. Gell. 4, 16, 5), Tac. ann. 1, 10 u.a. Capit. Albin. 12, 9: archaist. Abl. senato, Fasti Philoc. 1. Nov. im Corp. inscr. Lat. 1, 12. p. 276: Dat. u. Abl. Plur. senatibus, Prisc. 7, 91 (ohne Beleg).

    lateinisch-deutsches > senatus

  • 3 senatus

    senātus, ūs, m. (senex), I) der röm. Senat (eine Art Staatsrat, als Träger des Volkswillens), bestehend aus durch Alter, Erfahrung u. Lebensweisheit ausgezeichneten Männern (senatores gen., s. senator), die aus den Geschlechtern der Vollbürger (populus) gewählt wurden u. über das Wohl des Staates zu wachen hatten (also nicht Männer von obrigkeitlicher Würde, magistratus, obgleich außer den senatores auch Magistratspersonen am Senate teilnehmen konnten); den Vorsitz führten anfangs die Könige, später die Konsuln. Seine Versammlungen hielt der Senat an verschiedenen Orten, am häufigsten in der Kurie (curia). – Besondere Verbindungen: senatus populusque (Romanus) u. (selten) umgekehrt, s. populus (Bd. 2. S. 1783): princeps senatus, der vom Zensor zuerst verlesene Senator, Liv.: in senatum venire, Senator werden, Cic. (vgl. unten): alqm in senatum legere (wählen), Cic. u. Liv.: senatum cooptare, Cic.: alqm senatu movere, aus dem Senate stoßen, Sall. u.a.: so auch alqm de senatu movere, Cic., u. alqm senatu removere, Liv.: alqm ex senatu eicere, Cic.: senatum legere, die Senatoren verlesen, Liv.: so auch senatum recitare, Cic. u. Liv.: senatum vocare, Liv., convocare, Cic., den Senat zusammenberufen: senatus (senati) consultum, ein förmlicher Senatsbeschluß, senatus auctoritas, ein Senatsgutachten (s.
    ————
    auctoritas no. I, 3, a, α u. β das Nähere über beide), Cic. u.a. – von ähnlichen Körperschaften anderer Völker, senatus ac populus Carthaginiensis, Liv. – u. v. anderen Körperschaften, de senatu doctorum excludere, Hieron. epist. 125, 18: cum tamquam senatum philosophorum recitares, Cic. de nat. deor. 1, 94: Aeduos omnem senatum amisisse, Caes.: a seditiosis senatus (zu Gades) trucidatus aut expulsus est, Asin. Poll. in Cic. ep.: scherzh. = hoher Rat, senatum congerronum convocare, Plaut. most. 1049: de re argentaria senatum convocare in corde consiliarium, Plaut. Epid. 159: sibi senatum consili in cor convocare, Plaut. most. 688. – II) meton.: A) die Senatsversammlung, Senatssitzung, der Senat, senatum habere, Cic.: senatum mittere od. dimittere, Cic.: eo die senatus erat futurus, Cic.: in senatum venire, Cic.: senatus frequens, zahlreich, so daß ein Senatsbeschluß zustande kommen konnte, Cic.: datur alci senatus, es bekommt jmd. Audienz beim Senate, Cic., Sall. u.a. – übtr., v. anderen beratenden Versammlungen, deûm, Mart. Cap. 6. § 582: scherzh., redeo in senatum (die hohe Ratsversammlung) rusum, Plaut. mil. 592: frequens senatus poterit nunc haberier, Plaut. mil. 594. – B) der Ort, wo die Senatoren im Schauspiele sitzen, die Senatorensitze, -plätze, in senatu sedere, Suet. Claud. 25, 4: in orchestram senatumque descendere, Suet. Ner. 12, 3. – Archaist. Genet. senatuis, G.
    ————
    Fann. bei Charis. 143, 14. Sisenn. hist. fr. 136 (bei Non. 484, 19). Varro u. Nigid. nach Gell. 4, 16, 1: senati, Plaut. Cas. 536; Epid. 189 G. Sisenn. hist. 3. fr. 17 (bei Non. 484, 17) u. 4. fr. 119 (bei Non. 130, 12). Cic. ep. 2, 7, 4 u. 5, 2, 9; ep. ad Brut. 1, 26. Cic. div. in Caecil. 19; de har. resp. 8 u. 14; Phil. 3, 38. Sall. Cat. 30, 3 u.a. SC. bei Cael. in Cic. ep. 8, 8, 6. SC. im Corp. inscr. Lat. 1, 199. lin. 4. Corp. inscr. Lat. 1, 200 u. 547 sqq. u. 632. Auson. edyll. 8, 5. p. 17 Schenkl; epist. 16, 19 u. 25, 36 (vgl. Quint. 1, 6, 27. Prob. app. 193, 21): archaist. Genet. senatuos, SC. de Bacch. im Corp. inscr. Lat. 1, 196. lin. 8. 17. 21. 33. – Dat. senatu (s. Gell. 4, 16, 5), Tac. ann. 1, 10 u.a. Capit. Albin. 12, 9: archaist. Abl. senato, Fasti Philoc. 1. Nov. im Corp. inscr. Lat. 1, 12. p. 276: Dat. u. Abl. Plur. senatibus, Prisc. 7, 91 (ohne Beleg).

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > senatus

  • 4 senātus

        senātus ūs (gen. senatī, S., C.), m    [SEN-].— In Rome, the council of the elders, council of state, Senate, body of senators (see senator): Romuli senatus, qui constabat ex optimatibus: cum potestas in populo, auctoritas in senatu sit: senatus populusque Romanus (often written S. P. Q. R.), i. e. the republic: senatūs consultum, a decree of the Senate: senati decreto missi, S.: omnia, de quibus senatus censuit: in senatum venire non potuit, become a senator: de cooptando senatu, choosing: ut et veterem senatum tollatis et novom cooptetis, L.: senatu movere, S.: a censoribus ex senatu eiectus: seminarium senatūs, i. e. the order of Knights (from which new senators were selected), L.— A meeting of the Senate, session: senatus frequens convenit, a quorum: senatum cito cogere: eo die non fuit senatus neque postero, no session: eodem die Tyriis (legatis) est senatus datus frequens, i. e. a quorum gave audience: dimittere senatum: multa eius in senatu provisa prudenter, in the meetings of the Senate: in senatum venire, attend.—In other nations, a Senate, council of state: Aeduorum, Cs.: Venetorum, Cs.
    * * *
    I
    senata, senatum ADJ
    II

    Latin-English dictionary > senātus

  • 5 senatus

    senātus, ūs (редко Pl, C, Sl ī) (dat. uī и ū) m. [ senex ]
    1) сенат, государственный совет Рима (при Ромуле из 100 членов, при Цезаре900, при Августе 600) (s. populusque Romanus C, Sl, L etc.)
    in senatum venire C — приходить в сенат, но тж. быть принятым в число сенаторов
    s. frequens C — многочисленное, т. е. правомочное собрание сената
    s. est — (или habetur) C etc. происходит заседание сената
    senatum alicui dare C, Sl etc. — дать кому-л. аудиенцию в сенате
    4) высший совещательный орган, совет старейшин у неримских народов (карфагенян, спартанцев и др.) Cs, L

    Латинско-русский словарь > senatus

  • 6 senatus

    senatus senatus, us m сенат

    Латинско-русский словарь > senatus

  • 7 senatus

    senatus[se´neitəs] n 1. ист. римски сенат; 2. академичен съвет в шотландски университет.

    English-Bulgarian dictionary > senatus

  • 8 senatus

    [st1]1 [-] senātŭs, ūs, m. [senex]: - [abcl][b]a - sénat, conseil des anciens. - [abcl]b - salle du sénat. - [abcl]c - places réservées aux sénateurs. - [abcl]d - sénat quelconque. - [abcl]e - réunion, assemblée délibérante.[/b]    - senatum habere: convoquer et présider une séance du sénat.    - senatum vocare, Liv.: convoquer le sénat.    - senatum alicui dare: accorder à qqn l'audience du sénat.    - legatis senatus datus est, Cic.: le sénat donna audience aux ambassadeurs.    - senatum mittere (dimittere), Cic.: lever la séance du sénat.    - senatum cooptare, Liv.: élire les sénateurs.    - de senatu ejicere (movere), Cic.: rayer de la liste des sénateurs, chasser du sénat.    - senatus auctoritas: avis du sénat.    - frequentissimo senatu: devant un très grand nombre de sénateurs.    - senatus populusque Romanus (S. P. Q. R.): le Sénat et le peuple romain, l'Etat, la république.    - et in senatu et in foro, Cic.: et dans la curie et sur le forum.    - ad senatum adduci, Cic.: être amené devant le sénat.    - senatui placet (ut): le sénat décide (que).    - princeps senatus: le prince du sénat (d'ordinaire le plus ancien ex-censeur; il donne son avis le premier).    - in orchestram senatumque descendere, Suet. Ner. 12: venir s'asseoir à l'orchestre et sur les bancs des sénateurs.    - mihi senatum consilii in cor voco, Plaut. Most. 3.1.158: je rassemble dans ma tête le sénat de mes pensées (= mon conseil privé).    - senatus consultum, i, n.: senatus consulte (avis officiel du sénat, rédigé et signé, ayant force de loi).    - ex senatusconsulto: conformément à un décret du sénat. [st1]2 [-] Senātus, a, um: de Séna.
    * * *
    [st1]1 [-] senātŭs, ūs, m. [senex]: - [abcl][b]a - sénat, conseil des anciens. - [abcl]b - salle du sénat. - [abcl]c - places réservées aux sénateurs. - [abcl]d - sénat quelconque. - [abcl]e - réunion, assemblée délibérante.[/b]    - senatum habere: convoquer et présider une séance du sénat.    - senatum vocare, Liv.: convoquer le sénat.    - senatum alicui dare: accorder à qqn l'audience du sénat.    - legatis senatus datus est, Cic.: le sénat donna audience aux ambassadeurs.    - senatum mittere (dimittere), Cic.: lever la séance du sénat.    - senatum cooptare, Liv.: élire les sénateurs.    - de senatu ejicere (movere), Cic.: rayer de la liste des sénateurs, chasser du sénat.    - senatus auctoritas: avis du sénat.    - frequentissimo senatu: devant un très grand nombre de sénateurs.    - senatus populusque Romanus (S. P. Q. R.): le Sénat et le peuple romain, l'Etat, la république.    - et in senatu et in foro, Cic.: et dans la curie et sur le forum.    - ad senatum adduci, Cic.: être amené devant le sénat.    - senatui placet (ut): le sénat décide (que).    - princeps senatus: le prince du sénat (d'ordinaire le plus ancien ex-censeur; il donne son avis le premier).    - in orchestram senatumque descendere, Suet. Ner. 12: venir s'asseoir à l'orchestre et sur les bancs des sénateurs.    - mihi senatum consilii in cor voco, Plaut. Most. 3.1.158: je rassemble dans ma tête le sénat de mes pensées (= mon conseil privé).    - senatus consultum, i, n.: senatus consulte (avis officiel du sénat, rédigé et signé, ayant force de loi).    - ex senatusconsulto: conformément à un décret du sénat. [st1]2 [-] Senātus, a, um: de Séna.
    * * *
        Senatus, huius senatus et senati, pe. pro. Cic. Le Senat, La compagnie des Senateurs et conseillers de la ville de Rome. C'est aussi le lieu où les Senateurs s'assembloyent ordinairement.
    \
        Cato clamabat omni senatu Carthaginem delendam. Pli. A toutes assemblees du Senat, Toutes les fois que le Senat s'assembloit.
    \
        Cogere senatum. Cic. Assembler le Senat.
    \
        Cooptare senatum. Cic. Eslire gents pour servir au conseil d'une ville.
    \
        Discedit senatus. Cic. Les Senateurs s'en retournent en leur maisons.
    \
        Dare senatum alicui. Cic. Luy bailler audience dedens le Senat.
    \
        Frequentem senatum efficere. Caelius ad Ciceronem. Faire grande assemblee de Senateurs.
    \
        Extinguere senatum. Cic. Esteindre et abolir l'authorité du Senat.
    \
        Habere senatum. Cic. Consulter des affaires de la chose publique, Assembler le Senat.
    \
        In senatum legere. Cic. Le mettre au nombre des Senateurs.
    \
        Mitti vel dimitti senatus dicitur. Cic. Quand le Preteur donnoit congé au Senat de se lever.
    \
        Mouere senatu, et Ex senatu reiicere. Cic. Priver et mettre hors du Senat.
    \
        Eo die non fuit senatus. Cic. Le Senat ne fut point assemblé ce jour là.
    \
        In senatum venire. Cic. Estre faict Senateur.
    \
        Senatum consilii in cor conuocare. Plaut. Consulter et adviser en soymesme.

    Dictionarium latinogallicum > senatus

  • 9 senatus

    НБАРС > senatus

  • 10 senatus

    n
    1) іст. сенат
    * * *
    n; лат.
    1) icт. сенат

    English-Ukrainian dictionary > senatus

  • 11 senatus

    [se'neɪtəs]
    сущ.; лат.; книжн.
    1) ( Senatus) сенат в Древнем Риме
    2) = senate 2)

    Англо-русский современный словарь > senatus

  • 12 senatus

    1. n лат. др. -рим. сенат
    2. n лат. совет

    English-Russian base dictionary > senatus

  • 13 senatus

    English-Ukrainian dictionary > senatus

  • 14 senatus

    сенат - Senatus consultum, постановление сената, которое имело legis vigorem, обязывало на практике, но не de iure, так как сенат не имел законодательной власти (Gai. I. 4 ср. Gai. I. 2. 26. 88. II. 5. III. 32. 1. 7 pr. D. 1, 1. 1. 2 § 9. 12 D. 1, 2).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > senatus

  • 15 senatus

    (латинское) (древнеримское) сенат - S. populusque Romanus сенат и народ римский (формула постановления) - S. consultum указ сената (латинское) совет( в университетах) - * academicus ученый совет

    Большой англо-русский и русско-английский словарь > senatus

  • 16 senatus

    [se'neɪtəs]
    1) Общая лексика: совет (в университетах)
    2) Древне-римское: сенат

    Универсальный англо-русский словарь > senatus

  • 17 senatus

    сенат
    совет

    Англо-русский большой универсальный переводческий словарь > senatus

  • 18 senatus

    subst. \/seˈneɪtəs\/ ( latin)
    1) ( historisk) (det romerske) senatet
    2) ( skotsk) administrativ forsamling

    English-Norwegian dictionary > senatus

  • 19 senatus

    n. (옛 로마)원로원, (스코)대학의 평의원회, 이사회

    English-Korean dictionary > senatus

  • 20 senatus

    (n) сенат; совет
    * * *

    Новый англо-русский словарь > senatus

См. также в других словарях:

  • SENATUS — totum illud Senatorum, de quibus supra, collegium seu concilium fuit: Q. Symmacho l. 1. Ep. 46. Pars melior humani generis: Petronio in Satyr. recti bonique Praeceptor: Cyneae Pyrrhi Legato, Regum consessus: quintiliano Declam. 329. Sanctissimus… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Senatus — de la Hermandad Dominicana de Salamanca. Para otros usos de este término, véase Senado romano. El Senatus es una insignia que utilizan algunas cofradías de penitencia en España, que procesionan en Semana Santa, para recordar la época de poder y… …   Wikipedia Español

  • Senatus [1] — Senatus, 1) so v.w. Senat, s.d.; 2) Versammlung des Senates …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Senatus [2] — Senatus (lat.), sechszählig …   Pierer's Universal-Lexikon

  • senatus — noun see senatus academicus …   Useful english dictionary

  • Senatus-consulte — Sénatus consulte Monarchie romaine 753 – 509 av. J. C. République romaine 509 – 27 av. J. C. Empire romain 27 av. J. C. – 476 Empire byzantin 395 – 1453 …   Wikipédia en Français

  • Senatus consulte — Sénatus consulte Monarchie romaine 753 – 509 av. J. C. République romaine 509 – 27 av. J. C. Empire romain 27 av. J. C. – 476 Empire byzantin 395 – 1453 …   Wikipédia en Français

  • Sénatus consulte — Monarchie romaine 753 – 509 av. J. C. République romaine 509 – 27 av. J. C. Empire romain 27 av. J. C. – 476 Empire byzantin 395 – 1453 …   Wikipédia en Français

  • sénatus-consulte — [ senatyskɔ̃sylt ] n. m. • 1477; senatconsult 1356; lat. senatus consultum « décision du sénat » ♦ Hist. Décret, décision du sénat romain. « Les diverses lois et les sénatus consultes qu on fit à Rome » (Montesquieu). ♢ (1800) Sous le Consulat,… …   Encyclopédie Universelle

  • Senatus consultum —    • Senātus consultum, есть решение сената, имеющее полную законную силу; auctoritas senatus есть точно так же решение С., но не имеющее полной (законной) силы. Так, напр., составлялись auctoritus, если senatus consultum оказывалось невозможным… …   Реальный словарь классических древностей

  • Senatus consultum ultimum — ( Final decree of the Senate or Final Act), more properly senatus consultum de re publica defendenda ( Decree of the Senate on defending the Republic ) is the modern term (based on Caesar s wording at Bel. Civ. 1.5) given to a decree of the Roman …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»