-
21 apscessus
going away, departure, withdrawal, absence; remoteness; abscess -
22 essoniator
one who essoins; one who excuses court absence -
23 essonio
essoniare, essoniavi, essoniatus V TRANSessoin; excuse court absence -
24 essonium
essoin; excuse for court absence -
25 incircumcisio
-
26 Absente reo
-
27 Ex parte
-
28 Exeat
-
29 In absentia
-
30 absentia
-
31 commeatus
I.A going to and fro, passing freely, going at will:II.in eo conclavid ego perfodi parietem, Quā conmeatus clam esset hinc huc mulieri,
Plaut. Mil. 2, 1, 65; cf.:commeatum vocis exercent fauces,
Pall. 1, 3.—Meton.A.A place through which one can pass back and forth, a thoroughfare, passage (rare; cf.:B.abitus, aditus, circuitus, etc.): nimis beat, quod conmeatus transtinet trans parietem,
Plaut. Mil. 2, 5, 58:per hortum utroque conmeatus continet,
id. Stich. 3, 1, 44; Dig. 43, 8, 2, § 25.—A leave of absence from one ' s station for a definite time, a furlough:C.commeare, ultro citro ire: unde commeatus dari dicitur, id est tempus, quo ire, redire quis posset,
Fest. p. 277, 27 Müll.:dare commeatum totius aestatis,
Cic. Verr. 2, 5, 25, § 62:petere,
Vell. 2, 11, 2; Suet. Tib. 10; id. Ner. 35; id. Galb. 6; id. Claud. 23:sumere,
Liv. 3, 46, 10:dare,
id. 3, 46, 9; Suet. Calig. 29:accipere,
Plin. Ep. 3, 4, 2:in commeatu esse,
to be on furlough, Liv. 33, 29, 4:commeatu abesse,
Suet. Tib. 72; Dig. 4, 6, 35, § 9:in iis stativis satis liberi commeatus erant,
Liv. 1, 57, 4:(legiones) promiscuis militum commeatibus infirmaverat,
Tac. A. 15, 10; cf. id. H. 1, 46:cum miles ad commeatus diem non adfuit,
on the day when the furlough expired, Quint. 7, 4, 14; cf. Auct. Her. 1, 14, 24:commeatūs spatium excedere,
Dig. 49, 16, 14:ultra commeatum abesse,
ib. 50, 1, 2, § 6.— Transf.:cras igitur (sc. proficiscar), nisi quid a te commeatus,
Cic. Att. 13, 41 fin. dub. (al. commeat); v. Orell. N. cr.:longum mihi commeatum dederat mala valetudo,
rest, Sen. Ep. 54, 1:servitus assidua... sine intervallo, sine commeatu,
id. Q. N. 3, praef. § 16.—A train, a convoy, caravan, a company carried, a transportation, trip, passage:D.Londinium copiā negotiatorum et commeatuum maxime celebre,
Tac. A. 14, 33; 13, 39; Suet. Ner. 20:duobus commeatibus exercitum reportare instituit,
Caes. B. G. 5, 23: secundum commeatum in Africam mittit ad Caesarem, Auct. B. Afr. 34: commeatibus per municipia ac colonias dispositis, supplies of provisions, relays of horses, etc., Suet. Tib. 38:cerneres canes... per omnem nostrum commeatum morsibus ambulare,
App. M. 8, p. 209, 18.—Provisions, supplies (very freq., esp. in the histt., in sing. and plur.): interclude inimicis commeatum;2.tibi muni viam, Quā cibatus commeatusque ad te et legiones tuas Tuto possit pervenire,
Plaut. Mil. 2, 2, 70 sq.; cf.:importare in coloniam,
id. Ep. 3, 2, 7:ex omnibus provinciis commeatu et publico et privato prohibebamur,
Cic. Imp. Pomp. 17, 53:ne foro quidem et commeatu juvare populum Romanum,
id. Verr. 2, 5, 21, § 52:commeatu nostros prohibere,
Caes. B. G. 2, 9 fin.:neque exercitum sine magno commeatu atque molimento in unum locum contrahere posse,
id. ib. 1, 34; Quint. 8, 6, 26:maritimi,
Liv. 5, 54, 4:ex montibus invecti,
id. 9, 13, 10:advecti,
id. 9, 32, 2:convecto,
id. 2, 14, 3 al.; Suet. Calig. 43:magni commeatus frumenti Romam subvecti,
Liv. 28, 4, 7.—Freq. opp. frumentum, the remaining supplies of war:* E.ad Vesontionem rei frumentariae commeatūsque causā moratur,
Caes. B. G. 1, 39:uti frumento commeatuque Caesarem intercluderet,
id. ib. 1, 48; 3, 6; 3, 23 fin.; cf. Plaut. Mil. 2, 2, 70 supra.—Transf.:commeatus argentarius,
gain acquired by money transactions, Plaut. Ps. 1, 5, 9. -
32 commeo
com-mĕo ( conm-), āvi, ātum, 1, v. n., to go and come, pass to and fro: remeare redire, ut commeare ultro citroque ire, unde commeatus (leave of absence;I.v. commeatus, II. B.) dari dicitur, id est tempus, quo ire et redire commode quis possit,
Fest. p. 276, 5, and p. 277, 25.—Hence freq. with ultro and citro (in good prose; freq. in Cic. and the histt.; not in Quint.).In gen.A.Usu. of living beings:B.pisciculi ultro ac citro commeant,
Varr. R. R. 3, 5, 16; Cic. N. D. 2, 33, 84; Liv. 25, 30, 5; Plin. 2, 38, 38, § 104; Suet. Calig. 19:cum terra in aquam se vertit et cum ex aquā oritur aër, ex aëre aether, cumque eadem vicissim retro commeant,
Cic. N. D. 3, 12, 31; 2, 19, 49:ut tuto ab repentino hostium incursu etiam singuli commeare possent,
Caes. B. G. 7, 36 fin.:inter Veios Romamque,
Liv. 5, 47, 11; cf.:commeantibus invicem nuntiis,
Tac. A. 13, 38:quā viā omnes commeabant,
Nep. Eum. 8, 5; Plin. 10, 23, 32, § 63; Plin. Ep. 2, 7, 6. —Transf., of inanim. and abstr. objects: alterum (genus siderum) spatiis inmutabilibus ab ortu ad occasum commeans. Cic. N. D. 2, 19, 49: (fossam) latitudinis, [p. 378] quā contrariae quinqueremes commearent, pass to and fro, Suet. Ner. 31; cf. Cic. Verr. 2, 5, 18, § 46; Tac. A. 2, 28; 4, 41:C.quadrigae inter se occurrentes, sine periculo commeare dicuntur,
Curt. 5, 1, 25:spiritum a summo ore in pulmonem, atque inde sursum in os commeare,
Gell. 17, 11, 3.— Impers. commeatur, we, they, etc., go, Dig. 43, 8, 2, § 21 al.—Rarely with cognate acc. vias, Dig. 48, 10, 27, § 2 (for Plaut. Capt. 1, 2, 82, v. 1. commeto).—II.With particular reference to the terminus ad quem, to go, come, travel somewhere repeatedly or frequently; to visit a place often, to frequent:B.insula Delos, quo omnes undique cum mercibus commeabant,
Cic. Imp. Pomp. 18, 55; cf. Caes. B. G. 1, 1; cf. Cic. Att. 8, 9, 3; Gell. 6, 10:in urbem,
Ter. Hec. 1, 2, 100; Plaut. Truc. 3, 2, 14; Tac. A. 1, 46.—Transf. to inanim. or abstr. things:nam illaec catapultae ad me crebro commeant,
Plaut. Curc. 3, 28:cujus in hortos, domum, Baias jure suo libidines omnium commearent,
Cic. Cael. 16, 38:crebro illius litterae ab aliis ad nos commeant,
id. Att. 8, 9, 3; cf. Tac. A. 4, 41. -
33 conmeatus
I.A going to and fro, passing freely, going at will:II.in eo conclavid ego perfodi parietem, Quā conmeatus clam esset hinc huc mulieri,
Plaut. Mil. 2, 1, 65; cf.:commeatum vocis exercent fauces,
Pall. 1, 3.—Meton.A.A place through which one can pass back and forth, a thoroughfare, passage (rare; cf.:B.abitus, aditus, circuitus, etc.): nimis beat, quod conmeatus transtinet trans parietem,
Plaut. Mil. 2, 5, 58:per hortum utroque conmeatus continet,
id. Stich. 3, 1, 44; Dig. 43, 8, 2, § 25.—A leave of absence from one ' s station for a definite time, a furlough:C.commeare, ultro citro ire: unde commeatus dari dicitur, id est tempus, quo ire, redire quis posset,
Fest. p. 277, 27 Müll.:dare commeatum totius aestatis,
Cic. Verr. 2, 5, 25, § 62:petere,
Vell. 2, 11, 2; Suet. Tib. 10; id. Ner. 35; id. Galb. 6; id. Claud. 23:sumere,
Liv. 3, 46, 10:dare,
id. 3, 46, 9; Suet. Calig. 29:accipere,
Plin. Ep. 3, 4, 2:in commeatu esse,
to be on furlough, Liv. 33, 29, 4:commeatu abesse,
Suet. Tib. 72; Dig. 4, 6, 35, § 9:in iis stativis satis liberi commeatus erant,
Liv. 1, 57, 4:(legiones) promiscuis militum commeatibus infirmaverat,
Tac. A. 15, 10; cf. id. H. 1, 46:cum miles ad commeatus diem non adfuit,
on the day when the furlough expired, Quint. 7, 4, 14; cf. Auct. Her. 1, 14, 24:commeatūs spatium excedere,
Dig. 49, 16, 14:ultra commeatum abesse,
ib. 50, 1, 2, § 6.— Transf.:cras igitur (sc. proficiscar), nisi quid a te commeatus,
Cic. Att. 13, 41 fin. dub. (al. commeat); v. Orell. N. cr.:longum mihi commeatum dederat mala valetudo,
rest, Sen. Ep. 54, 1:servitus assidua... sine intervallo, sine commeatu,
id. Q. N. 3, praef. § 16.—A train, a convoy, caravan, a company carried, a transportation, trip, passage:D.Londinium copiā negotiatorum et commeatuum maxime celebre,
Tac. A. 14, 33; 13, 39; Suet. Ner. 20:duobus commeatibus exercitum reportare instituit,
Caes. B. G. 5, 23: secundum commeatum in Africam mittit ad Caesarem, Auct. B. Afr. 34: commeatibus per municipia ac colonias dispositis, supplies of provisions, relays of horses, etc., Suet. Tib. 38:cerneres canes... per omnem nostrum commeatum morsibus ambulare,
App. M. 8, p. 209, 18.—Provisions, supplies (very freq., esp. in the histt., in sing. and plur.): interclude inimicis commeatum;2.tibi muni viam, Quā cibatus commeatusque ad te et legiones tuas Tuto possit pervenire,
Plaut. Mil. 2, 2, 70 sq.; cf.:importare in coloniam,
id. Ep. 3, 2, 7:ex omnibus provinciis commeatu et publico et privato prohibebamur,
Cic. Imp. Pomp. 17, 53:ne foro quidem et commeatu juvare populum Romanum,
id. Verr. 2, 5, 21, § 52:commeatu nostros prohibere,
Caes. B. G. 2, 9 fin.:neque exercitum sine magno commeatu atque molimento in unum locum contrahere posse,
id. ib. 1, 34; Quint. 8, 6, 26:maritimi,
Liv. 5, 54, 4:ex montibus invecti,
id. 9, 13, 10:advecti,
id. 9, 32, 2:convecto,
id. 2, 14, 3 al.; Suet. Calig. 43:magni commeatus frumenti Romam subvecti,
Liv. 28, 4, 7.—Freq. opp. frumentum, the remaining supplies of war:* E.ad Vesontionem rei frumentariae commeatūsque causā moratur,
Caes. B. G. 1, 39:uti frumento commeatuque Caesarem intercluderet,
id. ib. 1, 48; 3, 6; 3, 23 fin.; cf. Plaut. Mil. 2, 2, 70 supra.—Transf.:commeatus argentarius,
gain acquired by money transactions, Plaut. Ps. 1, 5, 9. -
34 conmeo
com-mĕo ( conm-), āvi, ātum, 1, v. n., to go and come, pass to and fro: remeare redire, ut commeare ultro citroque ire, unde commeatus (leave of absence;I.v. commeatus, II. B.) dari dicitur, id est tempus, quo ire et redire commode quis possit,
Fest. p. 276, 5, and p. 277, 25.—Hence freq. with ultro and citro (in good prose; freq. in Cic. and the histt.; not in Quint.).In gen.A.Usu. of living beings:B.pisciculi ultro ac citro commeant,
Varr. R. R. 3, 5, 16; Cic. N. D. 2, 33, 84; Liv. 25, 30, 5; Plin. 2, 38, 38, § 104; Suet. Calig. 19:cum terra in aquam se vertit et cum ex aquā oritur aër, ex aëre aether, cumque eadem vicissim retro commeant,
Cic. N. D. 3, 12, 31; 2, 19, 49:ut tuto ab repentino hostium incursu etiam singuli commeare possent,
Caes. B. G. 7, 36 fin.:inter Veios Romamque,
Liv. 5, 47, 11; cf.:commeantibus invicem nuntiis,
Tac. A. 13, 38:quā viā omnes commeabant,
Nep. Eum. 8, 5; Plin. 10, 23, 32, § 63; Plin. Ep. 2, 7, 6. —Transf., of inanim. and abstr. objects: alterum (genus siderum) spatiis inmutabilibus ab ortu ad occasum commeans. Cic. N. D. 2, 19, 49: (fossam) latitudinis, [p. 378] quā contrariae quinqueremes commearent, pass to and fro, Suet. Ner. 31; cf. Cic. Verr. 2, 5, 18, § 46; Tac. A. 2, 28; 4, 41:C.quadrigae inter se occurrentes, sine periculo commeare dicuntur,
Curt. 5, 1, 25:spiritum a summo ore in pulmonem, atque inde sursum in os commeare,
Gell. 17, 11, 3.— Impers. commeatur, we, they, etc., go, Dig. 43, 8, 2, § 21 al.—Rarely with cognate acc. vias, Dig. 48, 10, 27, § 2 (for Plaut. Capt. 1, 2, 82, v. 1. commeto).—II.With particular reference to the terminus ad quem, to go, come, travel somewhere repeatedly or frequently; to visit a place often, to frequent:B.insula Delos, quo omnes undique cum mercibus commeabant,
Cic. Imp. Pomp. 18, 55; cf. Caes. B. G. 1, 1; cf. Cic. Att. 8, 9, 3; Gell. 6, 10:in urbem,
Ter. Hec. 1, 2, 100; Plaut. Truc. 3, 2, 14; Tac. A. 1, 46.—Transf. to inanim. or abstr. things:nam illaec catapultae ad me crebro commeant,
Plaut. Curc. 3, 28:cujus in hortos, domum, Baias jure suo libidines omnium commearent,
Cic. Cael. 16, 38:crebro illius litterae ab aliis ad nos commeant,
id. Att. 8, 9, 3; cf. Tac. A. 4, 41. -
35 desiderium
dēsīdĕrĭum, ii, n. [desidero], a longing, ardent desire or wish, properly for something once possessed; grief, regret for the absence or loss of any thing (for syn. cf.: optio, optatio, cupido, cupiditas, studium, appetitio, voluntas—freq. and class.).I.Prop.(α).With gen. object.:(β).te desiderium Athenarum cepisset,
Ter. Hec. 1, 2, 13; cf.:me desiderium tenet urbis,
Cic. Fam. 2, 11; Hor. Ep. 1, 14, 22;and, locorum,
Ov. Tr. 3, 2, 21:rerum earum,
Lucr. 3, 901; cf. id. 3, 922; 918:esse in desiderio alicujus,
Cic. Fam. 2, 12 fin.:desiderium conjunctissimi viri ferre,
id. Lael. 27, 104:Scipionis desiderio moveri,
id. ib. 3, 10:tam cari capitis,
Hor. Od. 1, 24, 1:defuncti,
Suet. Calig. 6 et saep.:desiderio id fieri tuo (for tui),
Ter. Heaut. 2, 3, 66; cf.:voluntas, in qua inest aliqua vis desiderii ad sanandum volnus injuriae,
Cic. Fam. 15, 4, 14.—Absol.: pectora dura tenet desiderium, Enn. ap. Cic. Rep. 1, 41:II.alicui esse magno desiderio,
Ter. Heaut. 4, 5, 5:explere exspectationem diuturni desiderii,
Cic. de Or. 1, 47, 205:quo (desiderio) conficior,
id. Or. 10:ex desiderio laborare,
id. Fam. 6, 11:facere aliquid cum desiderio,
id. Lael. 21, 81:demus hoc desiderio jam pene publico,
Quint. 8, 4, 29 et saep. In plur.: desideria alicujus commovere, Cic. Rab. perd. 9, 24; Hor. Od. 4, 5, 15 et saep.Trop., of a person, as the object of longing:III.nunc desiderium, curaque non levis,
Hor. Od. 1, 14, 18: desiderio meo nitenti, Catull. 2, 5;and as a term of endearment: mea lux, meum desiderium... valete, mea desideria, valete,
Cic. Fam. 14, 2, 2 fin.; Catull. 2, 5.—Transf.A.Want, need, necessity, [p. 557] in general (rare;B.not ante-Aug.): cibi potionisque desiderium naturale,
Liv. 21, 4 et saep.:pro desiderio corporum,
Plin. 11, 50, 111, § 264:desideria scabendi,
id. 30, 14, 43, § 127 al. —In the time of the empire, a request, petition on the part of inferiors:C.desideria militum ad Caesarem ferenda,
Tac. A. 1, 19; 1, 26; Suet. Aug. 17; Plin. Pan. 79, 6; Dig. 1, 16, 9; 25, 3, 5.—Desires, pleasures (late Lat.):servientibus desideriis et voluptatibus,
Vulg. Tit. 3, 3:carnis,
id. Ephes. 2, 3. -
36 duritia
dūrĭtĭa, ae (also rarely dūrĭtĭes, Cels. 3, 24; 6, 18, 6 al.; acc.: duritiem, * Lucr. 4. 268; Cat. 66, 50; Ov. M. 1, 401; 4, 751; id. H. 4, 85 Jahn. N. cr.; abl.:I.duritie,
Plin. Pan. 82, 6; Suet. Ner. 34), f. [durus], hardness.Lit.A.In gen.:B.saxi,
Lucr. 4, 269; cf. Ov. M. 1, 401;and 4, 751: ferri,
Cat. 66, 50:adamantina,
Plin. 37, 11, 73, § 189:lactis coacti,
id. 23, 7, 64, § 126:pellis,
Ov. M. 3, 64 sq. et saep.—Esp., in medic. lang., induration:2.praecordiorum,
Cels. 3, 24:alvi,
Suet. Ner. 34:vulvarum,
Plin. 28, 19, 77, § 250 al. —In the plur., Plin. 23, 4, 40, § 82 sq.; 28, 15, 60, § 212; 25, 5, 22, § 55; 28, 17, 70, § 234 al.—Of wine, hardness, harsh flavor, opp. suavitas, Plin. 14, 7, 9, § 74.—II.Trop.A.(Acc. to durus, II. A.) A severe mode of life, rigor, austerity: in parsimonia atque in duritia atque industria omnem adolescentiam meam abstinui, agro colendo, etc., Cato ap. Fest. S. V. REPASTINARI, p. 281, 23 Müll.; Plaut. Most. 1, 2, 75; id. Truc. 2, 2, 56; * Caes. B. G. 6, 21, 3; Cic. Tusc. 5, 26, 74; id. Part. 23, 81; Sall. J. 100, 5; Tac. A. 6, 34; Plin. Pan. 82, 6 al.; cf.2.transf.: qui patientiam et duritiam in Socratico sermone maxime adamārat,
Cic. de Or. 3, 17. —Absence of feeling, insensibility:B.eam animi duritiam, sicut corporis, quod cum uritur non sentit, etc.,
Cic. Dom. 36, 97; cf. id. ib. 38, 101:duritiā ferrum ut superes adamantaque,
Ov. H. 2, 137;so in eccl. Lat. freq. cordis,
Vulg. Matt. 19, 8; and duritia alone:populi,
id. Deut. 9, 27.—(Acc. to durus, II.) Harshness, strictness, rigor: tua duritia antiqua, * Ter. Heaut. 3, 1, 26; Prop. 3, 12, 20 (4, 11, 20 M.).— Poet.:C.duritiae mihi non agerere reus,
Ov. Tr. 1, 8, 46; cf.:oris, qui depudere didicerat,
Sen. Const. Sap. 17.—(Acc. to durus, II. B.) Hardness, oppressiveness, severity:duritia lenitasve multarum (legum),
Suet. Claud. 14; so,imperii,
Tac. H. 1, 23:operum,
id. A. 1, 35; cf.:caeli militiaeque,
id. ib. 13, 35. -
37 emaneo
ē-mănĕo, nsi, 2, v. n.* I.To stay without, remain beyond, Stat. Th. 7, 650.—II.Milit. t. t., to stay away beyond one's leave of absence, to exceed one's furlough, Dig. 49, 16, 3, § 4. -
38 immeritus
immĕrĭtus ( inm-), a, um, adj. [inmeritus], undeserved (in the adj. mostly poet. and in post-Aug. prose).I.Act., that has not deserved something, undeserving, guiltless, innocent:II.delicta majorum immeritus lues, Romane,
Hor. C. 3, 6, 1;so of persons,
id. ib. 1, 28, 30; Ov. Tr. 2, 274; Quint. 6 praef. § 4; cf.gens,
Verg. A. 3, 2:urbes,
Ov. M. 12, 550:agni,
Hor. S. 2, 3, 211:locus,
id. Ep. 1, 14, 12:paries,
id. S. 2, 3, 7:vestis,
id. C. 1, 17, 28:arbor,
Prop. 4 (5), 3, 19:ungues,
id. 2, 4, 3 (13).—With inf.:virtus recludens immeritis mori Caelum,
Hor. C. 3, 2, 21.— Subst.: inmĕrĭ-tum, i, n., the absence of guilt or desert:cur tu, obsecro, immerito meo me morti dedere optas?
for no fault of mine, Plaut. As. 3, 3, 18; id. Men. 2, 3, 25.—Pass., that is not deserved, undeserved, unmerited (much less freq.):laudibus haud immeritis onerare aliquem,
Liv. 4, 13 fin.:credulus immerita Phasida juvit ope,
Ov. F. 2, 42:opes,
Mart. 7, 32, 6:querelae,
Val. Fl. 8, 158.—Hence, adv.: immĕrĭto ( inm-), undeservedly, unjustly, without cause (esp. freq. with a negative):jam dudum te omnes nos accusare audio Immerito, et me omnium horunc immeritissimo,
Ter. Phorm. 2, 1, 60: si praeter opinionem, si immerito, si misera, si ingrata, etc., * Cic. de Or. 2, 79, 322:haud equidem immerito Cumanae carmine vatis Cautum,
Luc. 8, 824:ut eos non immerito probaverit sanctissimus censor,
with perfect justice, justly, Quint. 4 praef. § 3; so,non immerito,
id. 8, 6, 62; 9, 1, 12; 9, 4, 35; 10, 1, 116; Suet. Caes. 55; id. Calig. 10; 51; id. Ner. 13:neque immerito,
Ter. Ad. 4, 4, 8; Quint. 7 praef. § 2; 7, 7, 1; 10, 1, 27; 11, 2, 1;12, 10, 75: nec immerito,
id. 2, 8, 1; Sen. Ep. 11 fin. -
39 indoloria
1.in-dŏlōrĭa, ae, f. [2. in-dolor], i. q. indolentia (late Lat.; cf. Madv. ad Cic. Fin. 2, 4, 11), absence of pain, Sid. Ep. 14.2.indŏlōria, v. indolorius. -
40 inmerito
immĕrĭtus ( inm-), a, um, adj. [inmeritus], undeserved (in the adj. mostly poet. and in post-Aug. prose).I.Act., that has not deserved something, undeserving, guiltless, innocent:II.delicta majorum immeritus lues, Romane,
Hor. C. 3, 6, 1;so of persons,
id. ib. 1, 28, 30; Ov. Tr. 2, 274; Quint. 6 praef. § 4; cf.gens,
Verg. A. 3, 2:urbes,
Ov. M. 12, 550:agni,
Hor. S. 2, 3, 211:locus,
id. Ep. 1, 14, 12:paries,
id. S. 2, 3, 7:vestis,
id. C. 1, 17, 28:arbor,
Prop. 4 (5), 3, 19:ungues,
id. 2, 4, 3 (13).—With inf.:virtus recludens immeritis mori Caelum,
Hor. C. 3, 2, 21.— Subst.: inmĕrĭ-tum, i, n., the absence of guilt or desert:cur tu, obsecro, immerito meo me morti dedere optas?
for no fault of mine, Plaut. As. 3, 3, 18; id. Men. 2, 3, 25.—Pass., that is not deserved, undeserved, unmerited (much less freq.):laudibus haud immeritis onerare aliquem,
Liv. 4, 13 fin.:credulus immerita Phasida juvit ope,
Ov. F. 2, 42:opes,
Mart. 7, 32, 6:querelae,
Val. Fl. 8, 158.—Hence, adv.: immĕrĭto ( inm-), undeservedly, unjustly, without cause (esp. freq. with a negative):jam dudum te omnes nos accusare audio Immerito, et me omnium horunc immeritissimo,
Ter. Phorm. 2, 1, 60: si praeter opinionem, si immerito, si misera, si ingrata, etc., * Cic. de Or. 2, 79, 322:haud equidem immerito Cumanae carmine vatis Cautum,
Luc. 8, 824:ut eos non immerito probaverit sanctissimus censor,
with perfect justice, justly, Quint. 4 praef. § 3; so,non immerito,
id. 8, 6, 62; 9, 1, 12; 9, 4, 35; 10, 1, 116; Suet. Caes. 55; id. Calig. 10; 51; id. Ner. 13:neque immerito,
Ter. Ad. 4, 4, 8; Quint. 7 praef. § 2; 7, 7, 1; 10, 1, 27; 11, 2, 1;12, 10, 75: nec immerito,
id. 2, 8, 1; Sen. Ep. 11 fin.
См. также в других словарях:
absence — [ apsɑ̃s ] n. f. • XIIIe; lat. absentia 1 ♦ Le fait de n être pas dans un lieu où l on pourrait, où l on devrait être. On a remarqué l absence de Monsieur X dans, (à) cette réunion. Nous avons regretté votre absence. Loc. Briller par son absence … Encyclopédie Universelle
absence — ab‧sence [ˈæbsns] noun [countable, uncountable] HUMAN RESOURCES when a person is not at work, for example because they are ill: • Evelyn took charge in his absence. • The work of the department suffered because of her frequent absences. ˌleave… … Financial and business terms
absence — I (nonattendance) noun abandonment, absentia, abstention, avoidance, defection, desertion, nonappearance, nonpresence, removal, truancy, withdrawal associated concepts: absence from the state, absent creditors, absent debtor, absent defendant,… … Law dictionary
absence — Absence. s. f. Eloignement d une personne qui n est point dans le lieu de sa residence ordinaire. Longue, courte absence. élégie sur une absence. en mon absence. Il se dit aussi du deffaut de presence d une personne qui ne se trouve pas à une… … Dictionnaire de l'Académie française
Absence — Ab sence, n. [F., fr. L. absentia. See {Absent}.] 1. A state of being absent or withdrawn from a place or from companionship; opposed to {presence}. [1913 Webster] Not as in my presence only, but now much more in my absence. Phil. ii. 12. [1913… … The Collaborative International Dictionary of English
absence — ► NOUN 1) the state of being away from a place or person. 2) (absence of) the non existence or lack of. ● absence makes the heart grow fonder Cf. ↑absence makes the heart grow fonder … English terms dictionary
absence — (n.) late 14c., from O.Fr. absence (14c.), from L. absentia, noun of state from absentem (nom. absens), prp. of abesse be away from, be absent, from ab away (see AB (Cf. ab )) + esse to be (see ESSENCE (Cf. ess … Etymology dictionary
absence — Absence, f. penac. Absentia. Absence legitime, Absentia iusta et causaria. En nostre absence, Absentibus nobis, vel absente nobis … Thresor de la langue françoyse
absence — [n1] state of not being present absenteeism, AWOL*, cut*, French leave*, hooky*, nonappearance, nonattendance, no show*, truancy, vacancy; concept 746 Ant. existence, presence absence [n2] state of lacking something needed or usual dearth,… … New thesaurus
absence — [ab′səns] n. [ME < OFr < L absentia: see ABSENT] 1. the condition of being absent, or away 2. the time of being away 3. the fact of being without; lack [in the absence of evidence] 4. inattentiveness … English World dictionary
Absence — (fr., spr. Abfangs), Abwesenheit; A. d esprit (fr., spr. A. d Espri), Geistesabwesenheit … Pierer's Universal-Lexikon