-
1 ablativus
ablātīvus, ī m. (sc. casus) грам.отложительный или отделительный падеж ( часто соответствующий русскому творительному) AG, Q -
2 ablativus
-
3 ablātīvus
ablātīvus (casus), i, m. l'ablatif. -
4 ablativus
Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > ablativus
-
5 ablativus
ablātīvus, i, m. [id.], with or without casus, the ablative case (as denoting that from which something is taken away), Quint. 1, 5, 59; 1, 7, 3; 1, 4, 26; 7, 9, 10 al. -
6 ablativus
Iablativa, ablativum ADJablative (gram.)IIablative case (with or without casus) (gram.) -
7 casus
ablātīvus (casus), i, m. l'ablatif.* * *ablātīvus (casus), i, m. l'ablatif.* * *Casus, huius casus, m. gen. Cic. Cas, Fortune, Adventure, Cheute, Tombement, Ruine, Trebuchement.\Casuum maris ignarus. Tacit. Ignorant les adventures et fortunes de mer.\Caecus casus. Cic. Qui est sans aucune raison.\Fortuiti casus. Columel. Cas d'adventure.\Grauis casus et miserabilis. Cic. Grand meschef, ou Mesadventure, ou Mesadvenue.\Incerto casu pendere res dicitur. Seneca. Quand la chose est doubteuse, Quand on est incertain quelle en sera la fin, et qu'il en adviendra.\Infestus casus. Cic. Mal'adventure, Mauvaise fortune, Meschef.\Marini casus. Virg. Adventures ou fortunes de mer.\Nefandus casus. Seneca. Un cas indigne d'estre recité.\Sinister casus. Stat. Male fortune, Mesadventure, Mesadvenue, Mal'adventure,\Subitus casus. Iuuen. Un cas subit, soubdain.\Accipere grauiter casum aliquem. Cice. En estre marri, Le porter mal patiemment.\Adesse casu. Cic. Estre present par cas d'adventure.\Adesse in casu alicuius. Cic. Estre present quand la fortune luy est advenue.\Agi casibus. Virg. Estre tormenté et agité, etc.\Auertere casum dicitur Deus. Virgil. Divertir le malheur, ou male fortune.\Casu forte temere nonnunquam concurrunt somnia. Cic. Par cas d'adventure.\In casum dare. Tacit. Mettre à l'adventure, Mettre en hazard, Hazarder, Adventurer.\Demisit me in eum casum fortuna. Plancus ad Senatum. Fortune m'a mis en ceste perplexité et necessité.\Euadere casus. Virg. Eviter les dangers.\Indignari casum amici. Virg. Estre marri de la fortune de son ami.\Inuehere casum. Cic. Amener.\Natus in sylua casu quodam. Liu. D'adventure.\Onerare casus suos. Seneca. Augmenter, Aggraver.\In casu esse. Cic. En la puissance de fortune.\Casus, pro Periculo. Celsus. Danger, Peril.\Casibus grauissimis opitulari. Cels. Aider, et secourir.\Casus vrbis. Virg. La ruine.\Casus altior. Iuuen. Cheute de hault.\Celerare casus. Lucret. Haster la cheute, Cheoir vistement.\Dari ad casum. Cic. Estre rué jus. -
8 abl.
ablativus - аблатив -
9 abl. abs.
-
10 abl.
ablativus - аблатив -
11 abl. abs.
-
12 absolutus
1. absolūtus, a, umpart. pf. к absolvo2. adj.1) законченный, полный ( annus PM)2) доведённой до (достигший) совершенства, совершенный (perfectus atque a. C)3) независимый, самостоятельный ( causa Dig); неограниченный, абсолютный, безусловный ( necessitudo C)4) грам. абсолютный, т. е. употребляемый без дополнения ( verbum); самостоятельный ( ablativus); положительный ( gradus) или стоящий в положительной степени ( adjectivum) -
13 casus
cāsus, ūs m. [ cado ]1) падение (lapidum PJ; nivis L)gravi casu decidere H — рухнуть тяжёлым падением (т. е. грузно, тяжело)2) крушение, крах, падение ( rei publicae Sl); гибель, смерть (urbis V; Gracchorum Cs)3) ошибка, погрешность, проступок ( sine aliquo casu aut prolapsione C)4) склон, исход, конец5) грам. падежc. rectus (nominativus) Vr, C — именительный падежc. genetivus( interrogandi, patricus) Q etc. — родительный падежc. dativus( dandi) Q, Vr etc. — дательный падежc. accusativus( accusandi) Q, Vr — винительный падежc. vocativus( vocandi) AG, Vr — звательный падежc. ablativus( sextus, Latinus) Q, Vr — отложительный (творительный или инструментальный) падежcasuum series Vr — склонениеcasus obliqui (conversi) Vr, Sen, C — косвенные падежи6) приход, наступление ( mortis C)7) случай, повод, возможность (victoriae Sl; navigandi C)fortuna illi casum praeclari facinoris dedit Sl — судьба дала ему возможность совершить блестящий подвиг8) обстоятельства, положениеquae in nostro simili casu dicturi essemus Q — то, что мы сказали бы, оказавшись в подобном положении9) случайность, превратность ( varii casūs bellorum L)aliquid in casum dare T — подвергать что-л. опасности10) происшествие, событие (преим. случайное, неожиданное)11) несчастное происшествие, несчастьеsi quis c. puerum egerit Orco H — если какой-л. несчастный случай увлечёт ребёнка в преисподнюю (т. е. пресечёт его жизнь) -
14 comparativus
comparātīvus, a, um [ comparo II \]сравнительный, основанный на сопоставлении (проступка с побуждением) ( judicatio C)c. casus грам. — ablativusgradus c. грам. — сравнительная степень -
15 Latinus
I Latīnus, a, um [ Latium ]Latinus casus Vr — ablativus (которого не было в греч. языке)Latinae coloniae Su — колонии, получившие латинское право (см. latinitas 2.)3) ясный, прямой ( plane el Latine loqui C)II Latīnus, ī m.латинянин, житель Латия L etc.III Latīnus, ī m.Латин, миф. царь Лаврента (в Латии), сын Фавна и нимфы Марики, отец Лавинии, тесть Энея L, V, Just -
16 septimus
-
17 casus
cāsus, ūs, m. (cado), das Fallen, der Fall, I) im allg.: A) eig.: a) im Raume, sowohl das Herabfallen, stillicidi, Lucr.: nivis, Liv.: fulminum, Plin.: lapidum, Plin. ep. – als das Einfallen, Einstürzen, camerae, Dict.: celsae graviore casu decidunt turres, Hor. – u. das Umfallen, Umstürzen, der Umsturz, Sturz, vehiculi, Plin.: equi, Spart.: gravi casu concĭdere, Phaedr.: ad casum dare, umwerfen, Acc. fr.: casus, quo (infantes) in terram toties deferuntur, Quint. – im Bilde, v. polit. Fall, Sturz, Cic. Sest. 140; u. v. moral. Fall, Cic. Cael. 41. – b) das Sich-Neigen, Sinken einer Jahreszeit, extremae sub casum hiemis, Verg. georg. 1, 340. – c) als gramm. t. t. der Kasus, Beugefall, c. rectus, der Nominativ, Varr. LL., Cic. u.a. (Ggstz. casus obliqui, Varr. LL., Sen. u.a., od. conversi, Cic.): ders. c. patricus, Varr. LL., u. c. nominativus, Quint.: c. genetivus, Quint.: ders. c. interrogandi, Nigid. fr.: c. dativus, Quint.: ders. c. dandi, Varr. LL. u. Nigid. fr.: c. accusativus, Quint.: ders. c. accusandi, Varr. LL.: c. vocativus, Gell.: ders. c. vocandi, Varr. LL.: c. ablativus, Quint.: ders. c. sextus, Varr. LL. u. Varr. fr., u. c. Latinus, Varr. fr.: casuum series, Varr. LL.: casum mutare, Quint.: verbum per casus ducere, Quint.: non omne nomen casus sex recipit, Sen. – B) übtr.: a) das Fallen, Stürzen in einen (niedern) Zustand, derFall, Sturz, quam gravis casus in servitium ex regno foret, Sall. Iug. 62, 9; vgl. (im Bilde) no. A, a. – b) der Fall, Eintritt nach seinem Verlaufe od. Erfolge, durae mortis casus, Verg.: aetas illa multo plures quam nostra mortis casus habet, Eintritt des Todes, d.i. Fälle, wo der Tod eintreten kann od. eintritt, tödliche Zufälle, Cic. – dah. die (sich darbietende) Gelegenheit zu etw. (s. Kritz Sall. Iug. 25, 9), aut vi aut dolis se casum victoriae inventurum, Sall.: casum pugnae praebere, Tac.: casum invadendae Armeniae obvenisse, Tac. – Meton., der Fall, der eintreten kann od. eintritt od. eingetreten ist, das Ereignis, das Vorkommnis, der Vorfall, der Zufall (s. Cic. de nat. deor. 1, 90; de div. 2, 15), α) übh.: casus communis et incertus, Cic.: casus mirabilis, Nep., admirabilis, Quint., mirificus, Cic.: casus quidam fatalis (Ggstz. casus voluntarius), Cic.: casus rariores, Cic.: casus secundi (Ggstz. casus adversi), Nep.: casus subiti repentinique, Suet.: casus varii, Wechselfälle, Liv. u. Vell. – novi casus temporum, neue Vorkommnisse, die die Zeitverhältnisse mit sich führen, Cic. – nihil consilia a casu differre, Tac. – oft Abl. casu, durch Zufall, zufällig, bald im Ggstz., zB. casu fieri aut forte fortunā, Cic.: evenire non temere nec casu, Cic.: sive casu sive consilio deorum, Caes.: seu sponte seu quolibet casu, Col.: necessitate an casu, Quint.: casu an huius persuasu et inductu, Cic. fr. – bald allein, zB. ego eo die casu apud Ptolemaeum cenavi, Cic.: ibi casu rex erat Ptolemaeus, Caes.: casu accĭdit, ut etc., Nep. – β) prägn., der ungünstige Zufall, der Unfall, meus ille casus tam horribilis, tam gravis etc., Cic.: varii nostri casus, Cic.: propter casus navigandi, der Zufälle halber, denen man zur See ausgesetzt ist, Cic.: casus (Plur.) loci, Ov.: Asiatica legatio filii casu deformata, Liv.: forte tulit casus (wollte ein unglücklicher Zufall), ut etc., Liv.: cum sui quemque casus per quinquennium absumpsissent, Liv.: multi fortuitis casibus intercĭderunt, Tac. – bei den Ärzten, Krankheitsfall, casus gravissimi, Cels.: propter huiusmodi casus, Scrib.: in hoc casu, Cels. – c) das Sinken, der Verfall, civitatis, Sall.: rei publicae, Sall. – II) prägn., das Fallen = das Hinsinken, der Untergang, a) lebl. Ggstde.: urbis Troianae, Verg.: civitatium, Iustin.: virium, Cael. Aur. – b) leb. Wesen, der Untergang, der Tod, bes. der gewaltsame, Bomilcaris, Sall.: Gaii Luciique, Suet.: Saturnini atque Gracchorum casus (Plur.), Caes.: casum mariti quiritans, Apul. – / zu Ciceros Zeit cāssus geschr., s. Quint. 1, 7, 20.
-
18 casus
cāsus, ūs, m. (cado), das Fallen, der Fall, I) im allg.: A) eig.: a) im Raume, sowohl das Herabfallen, stillicidi, Lucr.: nivis, Liv.: fulminum, Plin.: lapidum, Plin. ep. – als das Einfallen, Einstürzen, camerae, Dict.: celsae graviore casu decidunt turres, Hor. – u. das Umfallen, Umstürzen, der Umsturz, Sturz, vehiculi, Plin.: equi, Spart.: gravi casu concĭdere, Phaedr.: ad casum dare, umwerfen, Acc. fr.: casus, quo (infantes) in terram toties deferuntur, Quint. – im Bilde, v. polit. Fall, Sturz, Cic. Sest. 140; u. v. moral. Fall, Cic. Cael. 41. – b) das Sich- Neigen, Sinken einer Jahreszeit, extremae sub casum hiemis, Verg. georg. 1, 340. – c) als gramm. t. t. der Kasus, Beugefall, c. rectus, der Nominativ, Varr. LL., Cic. u.a. (Ggstz. casus obliqui, Varr. LL., Sen. u.a., od. conversi, Cic.): ders. c. patricus, Varr. LL., u. c. nominativus, Quint.: c. genetivus, Quint.: ders. c. interrogandi, Nigid. fr.: c. dativus, Quint.: ders. c. dandi, Varr. LL. u. Nigid. fr.: c. accusativus, Quint.: ders. c. accusandi, Varr. LL.: c. vocativus, Gell.: ders. c. vocandi, Varr. LL.: c. ablativus, Quint.: ders. c. sextus, Varr. LL. u. Varr. fr., u. c. Latinus, Varr. fr.: casuum series, Varr. LL.: casum mutare, Quint.: verbum per casus ducere, Quint.: non omne nomen casus sex recipit, Sen. – B) übtr.: a) das Fallen, Stürzen in einen (niedern) Zustand, der————Fall, Sturz, quam gravis casus in servitium ex regno foret, Sall. Iug. 62, 9; vgl. (im Bilde) no. A, a. – b) der Fall, Eintritt nach seinem Verlaufe od. Erfolge, durae mortis casus, Verg.: aetas illa multo plures quam nostra mortis casus habet, Eintritt des Todes, d.i. Fälle, wo der Tod eintreten kann od. eintritt, tödliche Zufälle, Cic. – dah. die (sich darbietende) Gelegenheit zu etw. (s. Kritz Sall. Iug. 25, 9), aut vi aut dolis se casum victoriae inventurum, Sall.: casum pugnae praebere, Tac.: casum invadendae Armeniae obvenisse, Tac. – Meton., der Fall, der eintreten kann od. eintritt od. eingetreten ist, das Ereignis, das Vorkommnis, der Vorfall, der Zufall (s. Cic. de nat. deor. 1, 90; de div. 2, 15), α) übh.: casus communis et incertus, Cic.: casus mirabilis, Nep., admirabilis, Quint., mirificus, Cic.: casus quidam fatalis (Ggstz. casus voluntarius), Cic.: casus rariores, Cic.: casus secundi (Ggstz. casus adversi), Nep.: casus subiti repentinique, Suet.: casus varii, Wechselfälle, Liv. u. Vell. – novi casus temporum, neue Vorkommnisse, die die Zeitverhältnisse mit sich führen, Cic. – nihil consilia a casu differre, Tac. – oft Abl. casu, durch Zufall, zufällig, bald im Ggstz., zB. casu fieri aut forte fortunā, Cic.: evenire non temere nec casu, Cic.: sive casu sive consilio deorum, Caes.: seu sponte seu quolibet casu, Col.: necessitate an casu, Quint.: casu an huius persuasu et inductu, Cic. fr. – bald al-————lein, zB. ego eo die casu apud Ptolemaeum cenavi, Cic.: ibi casu rex erat Ptolemaeus, Caes.: casu accĭdit, ut etc., Nep. – β) prägn., der ungünstige Zufall, der Unfall, meus ille casus tam horribilis, tam gravis etc., Cic.: varii nostri casus, Cic.: propter casus navigandi, der Zufälle halber, denen man zur See ausgesetzt ist, Cic.: casus (Plur.) loci, Ov.: Asiatica legatio filii casu deformata, Liv.: forte tulit casus (wollte ein unglücklicher Zufall), ut etc., Liv.: cum sui quemque casus per quinquennium absumpsissent, Liv.: multi fortuitis casibus intercĭderunt, Tac. – bei den Ärzten, Krankheitsfall, casus gravissimi, Cels.: propter huiusmodi casus, Scrib.: in hoc casu, Cels. – c) das Sinken, der Verfall, civitatis, Sall.: rei publicae, Sall. – II) prägn., das Fallen = das Hinsinken, der Untergang, a) lebl. Ggstde.: urbis Troianae, Verg.: civitatium, Iustin.: virium, Cael. Aur. – b) leb. Wesen, der Untergang, der Tod, bes. der gewaltsame, Bomilcaris, Sall.: Gaii Luciique, Suet.: Saturnini atque Gracchorum casus (Plur.), Caes.: casum mariti quiritans, Apul. – ⇒ zu Ciceros Zeit cāssus geschr., s. Quint. 1, 7, 20. -
19 Условные сокращения и обозначения
abl. - ablativus (sc. casus) - аблятивacc. - accusativus (sc. casus) - винительный падежadj. - adjectivum (sc. nomen) - имя прилагательноеoooadv. - adverbium - наречиеc. - cum - с, вместе с (например, c. abl. = cum ablativo с аблятивом)compar. - comparativus (sc. gradus) - сравнительная степеньconj. - conjunctio - союзconjunct. - conjunctivus (sc. modus) - сослагательное наклонениеdat. - dativus (sc. casus) - дательный падежdefect. - defectivum (sc. verbum) - недостаточный глаголdem. - demonstrativum (sc. pronomen) - указательное местоимениеdeminut. - demminutivum (sc. verbum) - уменьшительное словоdistribut. - distributivum (sc. numerale) - разделительное числительноеelat. – elativus (sc. gradus) букв.: 'поднятый, возвышенный’. Прилагательное в превосходной степени, употреблённой безотносительно к объекту сравненияetc. – et cetera – и так далееf – femininum (sc. genus) – женский родfut. – futurum (sc. tempus) – будущее времяgen. – genetivus (sc. casus) – родительный падежimperat. – imperativus (sc. modus) – повелительное наклонениеimpers. – impersonale (sc. verbum) – безличный глагол, безличное значениеindecl. - indeclinabile (sc. verbum) – несклоняемое словоindef. - indefinitum (sc. pronomen) - неопределённое местоимениеindic. - indicativus (sc. modus) - изъявительное наклонениеinf. - infinitivus (sc. modus) - неопределённое наклонениеintens. - intensivum (sc. verbum) –слово (преимущественно глагол) в усилительном значенииinterj. – interjectio – междометиеinterr. - interrogativum (sc. pronomen) - вопросительное местоимениеintrans. – intransitivum (sc. verbum) – непереходный глагол, непереходное значениеm – masculinum (sc. genus) – мужской родn – neutrum (sc. genus) – средний родnom. – nominativus (sc. casus) - именительный падежnum. - numerale (sc. nomen) - имя числительноеpart. - participium - причастиеpass. – passivum (sc. genus) – страдательный залогperf. – perfectum (sc. tempus) – перфектpl. – pluralis (sc. numerus) – множественное числоpl.t. – plurale tantum – только множественное (число)posit. - positivus (sc. gradus) - положительная степеньpostposit. – postpositio – постпозитивный предлог или союзpraep. – praepositio – предлогpraes. – praesens (sc. tempus) – настоящее времяpron. - pronomen - местоимениеrelat. - relativum (sc. pronomen) - относительное местоимениеsc. - scilicet - подразумеваетсяsg. – singularis (sc. numerus) – единственное числоsubst. - substantivum (sc. nomen) - имя существительноеsup. - supinum - супинsuperl. - superlativus (sc. gradus) - превосходная степеньtrans. – transitivum (sc. verbum) – переходный глагол, переходное значениеvoc. – vocativus (sc. casus) - звательный падеж(gen.sg.) – в родительном падеже единственного числа(m = f = n) – прилагательное или местоимение одинаково пишется во всех 3 родах(m = f,n) - прилагательное или местоимение одинаково пишется в мужском и женском родах(m,f,n) - прилагательное или местоимение неодинаково пишется во всех 3 родахp.p.p. – participium perfecti passivi – страдательное причастие прошедшего времени* данное слово отсутствует в словаре.Дворецкого И.Х.Dictionary Latin-Russian new > Условные сокращения и обозначения
См. также в других словарях:
Ablativus absolutus — Der Ablativus absolutus (im Schülerjargon Abl. abs. genannt; auch Ablativ mit Partizip oder Ablativ mit Prädikativum (AmP)) ist eine lateinische Partizipialkonstruktion, die üblicherweise aus einem Substantiv und einem Partizip jeweils im Ablativ … Deutsch Wikipedia
Ablativus absolutus — Ab|la|ti|vus ab|so|lu|tus [auch ... ti:vus ] der; , ...vi ...ti <aus lat. ablativus absolutus »selbstständig stehender Ablativ«> im Lateinischen eine selbstständig im Satz stehende satzwertige Gruppe in Form einer Ablativkonstruktion; z. B … Das große Fremdwörterbuch
Ablativus absolutus — Ạb|la|ti|vus ab|so|lu|tus [auch: … ti:vʊs ], der; , …vi …ti ↑ [Ablativ, ↑ absolut] (Sprachwiss.): (in der lat. Sprache) syntaktisch einem Nebensatz gleichwertige Ablativkonstruktion. * * * Ạb|la|ti|vus ab|so|lu|tus, der; , ...vi ...ti [↑Ablativ … Universal-Lexikon
Ablativus absolutus — Ạb|la|ti|vus ab|so|lu|tus auch: Ạ|bla|ti|vus ab|so|lu|tus 〈[ vus] m.; Gen.: , Pl.: vi [ vi] ti; Gramm.〉 eine syntaktische Konstruktion im Lateinischen, die aus einem Ablativ u. einem Partizip im gleichen Kasus besteht, im Deutschen meist mit… … Lexikalische Deutsches Wörterbuch
Ablativus absolutus — Ạb|la|ti|vus ab|so|lu|tus, der; , ...vi ...ti (Sprachwissenschaft eine bestimmte Konstruktion in der lateinischen Sprache) … Die deutsche Rechtschreibung
Ablativ — Der Ablativ ist ein Kasus der Grammatik mehrerer lebender und toter Sprachen. Ursprünglich ein Separativ (daher auch die Etymologie von lat. auferre wegnehmen), hat er ein weites Funktionsspektrum bekommen. Seine häufigsten Funktionen sind… … Deutsch Wikipedia
Participium Coniunctum — Das Participium coniunctum oder abgekürzt PC ist eine syntaktische Konstruktion im Lateinischen, bei der ein Partizip mit einem Bezugsnomen in Kasus, Numerus und Genus kongruiert. Das Nomen (meist ein Substantiv oder ein Pronomen) hat… … Deutsch Wikipedia
Participium coniunctum — Das Participium coniunctum oder abgekürzt PC ist eine syntaktische Konstruktion im Lateinischen, bei der ein Partizip mit einem Bezugsnomen in Kasus, Numerus und Genus kongruiert. Das Nomen (meist ein Substantiv oder ein Pronomen) hat… … Deutsch Wikipedia
Abl. abs. — Der Ablativus absolutus (im Schülerjargon Abl. abs. genannt; auch Ablativ mit Partizip oder Ablativ mit Prädikativum (AmP)) ist eine lateinische Partizipialkonstruktion, die üblicherweise aus einem Substantiv und einem Partizip jeweils im Ablativ … Deutsch Wikipedia
Abl abs — Der Ablativus absolutus (im Schülerjargon Abl. abs. genannt; auch Ablativ mit Partizip oder Ablativ mit Prädikativum (AmP)) ist eine lateinische Partizipialkonstruktion, die üblicherweise aus einem Substantiv und einem Partizip jeweils im Ablativ … Deutsch Wikipedia
Ablabs — Der Ablativus absolutus (im Schülerjargon Abl. abs. genannt; auch Ablativ mit Partizip oder Ablativ mit Prädikativum (AmP)) ist eine lateinische Partizipialkonstruktion, die üblicherweise aus einem Substantiv und einem Partizip jeweils im Ablativ … Deutsch Wikipedia