Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

abettor

  • 1 satelles

        satelles itis, m and f    an attendant, follower, courtier, life-guard: regii satellites, retinue, L.: satellites Naevi: si equites Romani satellites Numidae traderentur, S.: Aurum per medios ire satellites... amat, H.: Hannibalis, followers, L.— —An attendant, companion, follower: Iovis pinnata satelles, i. e. the eagle: Orci, i. e. Charon, H.: deae custos, satelles (i. e. Orion, of Diana), O.— An assistant in crime, accomplice, partner, abettor: stipatores corporis constituit, eosdem satellites potestatis: satellites scelerum.—Fig., an assistant, attendant: natura ei (sc. homini) sensūs tamquam satellites attribuit: Virtutis rigidus, H.
    * * *
    I
    attendant; courtier; follower; life guard; companion; accomplice, abettor
    II
    S:satellite

    Latin-English dictionary > satelles

  • 2 minister

    mĭnister, tra, trum, adj. ( gen. plur. ministrūm, Stat. S. 3, 1, 86) [a double comp. in form, from minus and comp. ending -ter, Gr. ter-os; cf.: magister, sinister], that is at hand, that serves, ministers (as an adj. only poet. and later): lumina (i. e. oculi) propositi facta ministra tui, that further, promote; promotive, or in a subst. sense, Ov. H. 21, 114:

    minister Grex,

    Sil. 11, 274:

    ardor,

    Lucr. 5, 297:

    ministro baculo,

    with the aid of a staff, Ov. Ib. 261.—
    II.
    Subst.
    A.
    mĭnister, tri, m., an attendant, waiter, servant; also a priest's attendant or assistant; likewise an inferior officer, underofficial; hence, transf., an aider in a good or bad sense, a furtherer, promoter, helper, an abettor, accomplice:

    centum aliae (famulae), totidemque pares aetate ministri,

    Verg. A. 1, 705:

    Phrygius,

    the cup-bearer Ganymede, Val. Fl. 5, 691; Mart. 12, 15, 7:

    Falerni,

    a cup -bearer, Cat. 27, 1:

    ministri publici Martis,

    Cic. Clu. 15, 43:

    hostia Inter cunctantes cecidit moribunda ministros,

    Verg. G. 3, 488:

    ministri imperii tui,

    inferior officers, under-officials, Cic. Q. Fr 1, 1, 3:

    regni,

    an assistant in the regal government, a minister, Just. 16, 1, 3:

    infimi homines ministros se praebent in judiciis oratoribus,

    i. e. inform the orators what the law is, Cic. de Or 1, 45, 146:

    legum,

    a minister, administrator, id. Clu. 53, 198:

    sermonum,

    a mediator, negotiator, Tac. H. 2, 99:

    consiliorum suorum,

    Vell. 2, 129, 3:

    Tiberius Alexander... minister bello datus,

    Tac. A. 15, 28:

    ministri ac servi seditionum,

    Cic. Fam. 1, 9, 13:

    ministri ac satellites cupiditatum,

    id. Verr 2, 3, 8, § 21; so,

    furoris alieni,

    agents, instruments, Lact. 5, 11:

    libidinis, Cic Lael. 10, 35: socii scelerum atque ministri,

    Lucr. 3, 61:

    Calchante ministro,

    with the help of Calchas, Verg. A. 2, 100:

    ministrum esse in maleficio,

    Cic. Clu. 22, 60:

    minister fulminis ales,

    i. e. the eagle, Hor. C. 4, 4, 1:

    calidae gelidaeque (aquae) minister,

    one who serves, Juv. 5, 63:

    me nemo ministro fur erit,

    by my aid, id. 3, 46.—Esp. (eccl. Lat.), a minister of religion, a preacher of Christ:

    ut sim minister Christi,

    Vulg. Rom. 15, 16; id. Eph. 3, 7:

    fidelis,

    id. ib. 6, 21:

    Dei,

    id. 2 Cor. 6, 4:

    optimus,

    Aug. Conf. 10, 26.—Of inanimate things:

    sit anulus tuus non minister alienae voluntatis,

    Cic. Q. Fr 1, 1, 4:

    taedae, ardore ministro, suppeditant novum lumen,

    Lucr. 5, 297.—
    B.
    mĭnistra, ae, f., a female attendant, maid-servant; a female assistant or minister, at religious worship (class. only in the trop. signif.).
    1.
    Lit.:

    una ministrarum,

    Ov. M. 9, 90; 306; 14, 705:

    accipiat missas apta ministra notas,

    Ov. A. A. 3, 470:

    ara deae certe tremuit, pariente ministrā,

    i. e. the Vestal Sylvia, id. F. 3, 47.—Also among Christians:

    ancillae, quae ministrae dicebantur,

    i. e. deaconesses, Plin. Ep. 10, 97, 8.—
    2.
    Trop., a servant, handmaid; in a bad sense, an aider, accessory, abettor:

    ministra et famula corporis res familiaris,

    Cic. Tusc. 1, 31, 75:

    voluptatum satellites et ministrae,

    id. Fin. 2, 12, 37:

    Camilla delegit pacisque bonas bellique ministras,

    Verg. A. 11, 658.

    Lewis & Short latin dictionary > minister

  • 3 ministra

        ministra ae, f    [minister], a female attendant, maid-servant, assistant: una ministrarum, O.: pariente ministrā, i. e. the Vestal Sylvia, O.—Fig., a servant, handmaid, accessory, abettor: res familiaris, ministra corporis: pacisque bellique ministrae, V.: huic facinori esse.
    * * *

    Latin-English dictionary > ministra

  • 4 gerulifigulus

    gĕrŭlĭfĭgŭlus, i, m. [gerulus + figulus], comic, an accessory, abettor:

    flagiti,

    Plaut. Bacch. 3, 1, 14; cf. 1. gerulus, I. B.

    Lewis & Short latin dictionary > gerulifigulus

  • 5 satelles

    sătellĕs, ĭtis, comm., an attendant upon a distinguished person, esp. a prince, a lifeguard; in plur., attendants, escort, train, retinue (class.; syn.: stipator, apparitor, accensus).
    I.
    Lit.:

    regii satellites,

    Liv. 2, 12; 34, 36 fin.; cf. Quint. 7, 2, 54:

    administri et satellites Sex. Naevii,

    Cic. Quint. 25, 80 (cf. infra, II.):

    habet sectatores vel potius satellites, qui, etc.,

    Tac. A. 16, 22:

    contumeliosum foret, si equites Romani satellites Numidae traderentur,

    Sall. J. 65, 2:

    Sullae,

    id. H. 1, 41, 2 Dietsch; cf. Liv. 34, 41:

    sequimini satellites,

    Plaut. Mil. 1, 78:

    aurum per medios ire satellites... amat,

    Hor. C. 3, 16, 9:

    ne posset adire, Cursus equi fecit circumfususque satelles,

    Ov. M. 14, 354:

    Caesaris,

    Tac. A. 2, 45:

    Sejani,

    id. ib. 6, 3 et saep.:

    Hannibalis,

    followers, satellites, Liv. 23, 12; 25, 28.—
    B.
    Transf. (mostly poet.), of attendants analog. to the preceding: Jovis pinnata satelles, i. e. the eagle, Cic. poët. Div. 1, 47, 106; id. Tusc. 2, 10, 24: Noctis, i. e. the evening-star, id. poët. ap. Non. 65, 10:

    Orci,

    i. e. Charon, Hor. C. 2, 18, 34: Neptuni, storms, etc., Plaut. Trin. 4, 1, 14.—Of the attendants of the queen-bee, Plin. 11, 17, 17, § 53.—Of Orion, as Diana's attendant, Ov. F. 5, 538. —
    II.
    Trop., an assistant, attendant:

    hominem natura non solum celeritate mentis ornavit, sed etiam sensus tamquam satellites attribuit ac nuncios,

    Cic. Leg. 1, 9, 26:

    virtutis verae custos rigidusque satelles,

    Hor. Ep. 1, 1, 17.—In Cicero more freq. in a bad sense, an assistant in crime, an accomplice, partner, abettor, etc.:

    stipatores corporis constituit, eosdem ministros et satellites potestatis,

    Cic. Agr. 2, 13, 32:

    satellites scelerum, ministros cupiditatum,

    id. Prov. Cons. 3, 5:

    C. Mallium, audaciae satellitem atque administrum tuae,

    id. Cat. 1, 3, 7:

    voluptatum satellites et ministras,

    id. Fin. 2, 12, 37; cf.

    (opp. dominatrix),

    id. Inv. 1, 2, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > satelles

  • 6 subministrator

    summĭnistrātor ( subm-), ōris, m. [id.], one who aids or assists; trop., an abettor, promoter (post- Aug.):

    libidinum testisque,

    Sen. Ep. 114, 23.

    Lewis & Short latin dictionary > subministrator

  • 7 subornator

    sŭbornātor, ōris, m. [suborno], an instigator, abettor, suborner (post-class.):

    subornatores ac delatores puniuntur,

    Paul. Sent. 5, 13:

    servorum,

    Lampr. Commod. 19 fin.:

    subornatore et conscio praefecto praetorio,

    Amm. 15, 5 med.

    Lewis & Short latin dictionary > subornator

  • 8 sumministrator

    summĭnistrātor ( subm-), ōris, m. [id.], one who aids or assists; trop., an abettor, promoter (post- Aug.):

    libidinum testisque,

    Sen. Ep. 114, 23.

    Lewis & Short latin dictionary > sumministrator

См. также в других словарях:

  • abettor — I noun accessory, accomplice, accomplice in crime, actuator, adjutant, advocate, aide, aider, assistant, associate, auxiliary, backer, coadjutor, collaborator, confederate, conspirator, cooperator, encourager, exponent, favorer, fomentor, helper …   Law dictionary

  • Abettor — (from to abet, Old French abeter , á and beter , to bait, urge dogs upon any one; this word is probably of Scandinavian origin, meaning to cause to bite), is a law term implying one who instigates, encourages or assists another to commit an… …   Wikipedia

  • abettor — accessory, accomplice, *confederate, conspirator …   New Dictionary of Synonyms

  • abettor — [n] assistant accessory, accomplice, co conspirator, confederate, cooperator, helper, partner in crime*, second, supporter; concept 348 …   New thesaurus

  • Abettor — Abetter A*bet ter, Abettor A*bet*tor, n. One who abets; an instigator of an offense or an offender. [1913 Webster] Note: The form abettor is the legal term and also in general use. [1913 Webster] Syn: {Abettor}, {Accessory}, {Accomplice}. Usage:… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • abettor — /abetar/ An instigator, or setter on; one who promotes or procures a crime to be committed. Handy v. State, 326 A.2d 189. One who commands, advises, instigates, or encourages another to commit a crime. A person who, being present, incites another …   Black's law dictionary

  • abettor — /abetar/ An instigator, or setter on; one who promotes or procures a crime to be committed. Handy v. State, 326 A.2d 189. One who commands, advises, instigates, or encourages another to commit a crime. A person who, being present, incites another …   Black's law dictionary

  • abettor — /euh bet euhr/, n. a person who abets. Also, abetter. [1505 15; < AF abettour. See ABET, OR2] * * * ▪ law       in law, a person who becomes equally guilty in the crime of another by knowingly and voluntarily aiding the criminal during the act… …   Universalium

  • abettor — abet ► VERB (abetted, abetting) (usu. in phrase aid and abet) ▪ encourage or assist (someone) to do something wrong, in particular to commit a crime. DERIVATIVES abetment noun abetter (also abettor) noun. ORIGIN Old French abeter, from be …   English terms dictionary

  • abettor — noun see abet …   New Collegiate Dictionary

  • abettor — noun A variant spelling of abetter to be preferred in legal documents. one who encourages in doing bad things …   Wiktionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»