Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

minister

  • 1 minister

    mĭnister, tra, trum, adj. ( gen. plur. ministrūm, Stat. S. 3, 1, 86) [a double comp. in form, from minus and comp. ending -ter, Gr. ter-os; cf.: magister, sinister], that is at hand, that serves, ministers (as an adj. only poet. and later): lumina (i. e. oculi) propositi facta ministra tui, that further, promote; promotive, or in a subst. sense, Ov. H. 21, 114:

    minister Grex,

    Sil. 11, 274:

    ardor,

    Lucr. 5, 297:

    ministro baculo,

    with the aid of a staff, Ov. Ib. 261.—
    II.
    Subst.
    A.
    mĭnister, tri, m., an attendant, waiter, servant; also a priest's attendant or assistant; likewise an inferior officer, underofficial; hence, transf., an aider in a good or bad sense, a furtherer, promoter, helper, an abettor, accomplice:

    centum aliae (famulae), totidemque pares aetate ministri,

    Verg. A. 1, 705:

    Phrygius,

    the cup-bearer Ganymede, Val. Fl. 5, 691; Mart. 12, 15, 7:

    Falerni,

    a cup -bearer, Cat. 27, 1:

    ministri publici Martis,

    Cic. Clu. 15, 43:

    hostia Inter cunctantes cecidit moribunda ministros,

    Verg. G. 3, 488:

    ministri imperii tui,

    inferior officers, under-officials, Cic. Q. Fr 1, 1, 3:

    regni,

    an assistant in the regal government, a minister, Just. 16, 1, 3:

    infimi homines ministros se praebent in judiciis oratoribus,

    i. e. inform the orators what the law is, Cic. de Or 1, 45, 146:

    legum,

    a minister, administrator, id. Clu. 53, 198:

    sermonum,

    a mediator, negotiator, Tac. H. 2, 99:

    consiliorum suorum,

    Vell. 2, 129, 3:

    Tiberius Alexander... minister bello datus,

    Tac. A. 15, 28:

    ministri ac servi seditionum,

    Cic. Fam. 1, 9, 13:

    ministri ac satellites cupiditatum,

    id. Verr 2, 3, 8, § 21; so,

    furoris alieni,

    agents, instruments, Lact. 5, 11:

    libidinis, Cic Lael. 10, 35: socii scelerum atque ministri,

    Lucr. 3, 61:

    Calchante ministro,

    with the help of Calchas, Verg. A. 2, 100:

    ministrum esse in maleficio,

    Cic. Clu. 22, 60:

    minister fulminis ales,

    i. e. the eagle, Hor. C. 4, 4, 1:

    calidae gelidaeque (aquae) minister,

    one who serves, Juv. 5, 63:

    me nemo ministro fur erit,

    by my aid, id. 3, 46.—Esp. (eccl. Lat.), a minister of religion, a preacher of Christ:

    ut sim minister Christi,

    Vulg. Rom. 15, 16; id. Eph. 3, 7:

    fidelis,

    id. ib. 6, 21:

    Dei,

    id. 2 Cor. 6, 4:

    optimus,

    Aug. Conf. 10, 26.—Of inanimate things:

    sit anulus tuus non minister alienae voluntatis,

    Cic. Q. Fr 1, 1, 4:

    taedae, ardore ministro, suppeditant novum lumen,

    Lucr. 5, 297.—
    B.
    mĭnistra, ae, f., a female attendant, maid-servant; a female assistant or minister, at religious worship (class. only in the trop. signif.).
    1.
    Lit.:

    una ministrarum,

    Ov. M. 9, 90; 306; 14, 705:

    accipiat missas apta ministra notas,

    Ov. A. A. 3, 470:

    ara deae certe tremuit, pariente ministrā,

    i. e. the Vestal Sylvia, id. F. 3, 47.—Also among Christians:

    ancillae, quae ministrae dicebantur,

    i. e. deaconesses, Plin. Ep. 10, 97, 8.—
    2.
    Trop., a servant, handmaid; in a bad sense, an aider, accessory, abettor:

    ministra et famula corporis res familiaris,

    Cic. Tusc. 1, 31, 75:

    voluptatum satellites et ministrae,

    id. Fin. 2, 12, 37:

    Camilla delegit pacisque bonas bellique ministras,

    Verg. A. 11, 658.

    Lewis & Short latin dictionary > minister

  • 2 minister

    minister, trī, m. u. ministra, ae, f. (aus *ministeros zu minor), ein Untergebener, eine Untergebene = Bedienter, Aufwärter, Diener, Dienerin usw., a) im Hause, ministri, Verg.: ministra, Ov.: minister cubiculi, Liv.: minister vini, Mundschenk, Sen. (vgl. pincerna Salomonis et minister vini, Hieron. in Isai. 1, 1, 22): minister puer Falerni, Catull.: Phrygius, der Mundschenk Ganymedes, Mart.: u. v. dem, der aus Gefälligkeit dient u. gleichs. einen Bedienten vorstellt, Hor. – übtr., virtutes voluptatum ministrae, Cic. – b) beim Gottesdienste, Diener eines Gottes, Martis, Cic.: templorum, Firm.: pariente ministrā, Vestalin Sylvia, Ov.: bei Christen, ancillae, quae ministrae dicebantur (i.e. diaconissae), Plin. ep. – c) bei öffentlichen Ämtern, ministri imperii tui, Untergebene in den Provinzen, Gehilfen, Cic.: minister bello datus, als Kriegskommissär, Tac.: regni. Reichsverweser, Iustin.: pacis bellique ministrae, Gehilfinnen, Ratgeberinnen, Verg. – d) übh. der zur Hand geht, zu etwas behülflich ist, ein Gehilfe, Diener, Beförderer, Vollstrecker, Helfershelfer, libidinis, Cic.: sceleris, Liv.: irarum indulgentes ministri, Liv.: in maleficio, Cic.: ministri regis (v. den röm. Senatoren), Unterstützer, Freunde, Beförderer seiner Absichten, Sall.: ministros se praebent in iudiciis oratoribus, den Rednern sagen, was Rechtens ist, Cic.: huius imperii, Sen.: legum, Diener, Handhaber, Cic.: sermonum, Mittelsperson, die diese Reden hinterbrachte, Unterhändler, Tac. – ales minister fulminis, vom Adler Jupiters, Hor.: Calchante ministro, mit Hilfe des Kalchas, Verg. – von lebl. Subjj., sit anulus tuus non minister alienae voluntatis, Cic.: huic facinori tua domus ministra esse non debuit, Cic.: artes ministrae oratoris, Cic.: ministro baculo, mit Hilfe des Stabes, Ov.: dei ministra insula, Tac. – / Bei spät. Dicht. zuw. rein adjektivisch, minister grex, Dienerschar, Sil. 11, 274 sq.: ministrae potestates, Chalcid. Tim. 188: u. im Neutr., lumina ministra propositi tui, Ps. Ovid. her. 21, 114. – Nomin. Plur. arch. ministris, Corp. inscr. Lat. 1, 570: Genet. Plur. ministrûm bei Stat. silv. 3, 1, 86.

    lateinisch-deutsches > minister

  • 3 minister

    minister, trī, m. u. ministra, ae, f. (aus *ministeros zu minor), ein Untergebener, eine Untergebene = Bedienter, Aufwärter, Diener, Dienerin usw., a) im Hause, ministri, Verg.: ministra, Ov.: minister cubiculi, Liv.: minister vini, Mundschenk, Sen. (vgl. pincerna Salomonis et minister vini, Hieron. in Isai. 1, 1, 22): minister puer Falerni, Catull.: Phrygius, der Mundschenk Ganymedes, Mart.: u. v. dem, der aus Gefälligkeit dient u. gleichs. einen Bedienten vorstellt, Hor. – übtr., virtutes voluptatum ministrae, Cic. – b) beim Gottesdienste, Diener eines Gottes, Martis, Cic.: templorum, Firm.: pariente ministrā, Vestalin Sylvia, Ov.: bei Christen, ancillae, quae ministrae dicebantur (i.e. diaconissae), Plin. ep. – c) bei öffentlichen Ämtern, ministri imperii tui, Untergebene in den Provinzen, Gehilfen, Cic.: minister bello datus, als Kriegskommissär, Tac.: regni. Reichsverweser, Iustin.: pacis bellique ministrae, Gehilfinnen, Ratgeberinnen, Verg. – d) übh. der zur Hand geht, zu etwas behülflich ist, ein Gehilfe, Diener, Beförderer, Vollstrecker, Helfershelfer, libidinis, Cic.: sceleris, Liv.: irarum indulgentes ministri, Liv.: in maleficio, Cic.: ministri regis (v. den röm. Senatoren), Unterstützer, Freunde, Beförderer seiner Absichten, Sall.: ministros se praebent in iudiciis oratoribus, den Rednern sagen, was Rechtens ist, Cic.:
    ————
    huius imperii, Sen.: legum, Diener, Handhaber, Cic.: sermonum, Mittelsperson, die diese Reden hinterbrachte, Unterhändler, Tac. – ales minister fulminis, vom Adler Jupiters, Hor.: Calchante ministro, mit Hilfe des Kalchas, Verg. – von lebl. Subjj., sit anulus tuus non minister alienae voluntatis, Cic.: huic facinori tua domus ministra esse non debuit, Cic.: artes ministrae oratoris, Cic.: ministro baculo, mit Hilfe des Stabes, Ov.: dei ministra insula, Tac. – Bei spät. Dicht. zuw. rein adjektivisch, minister grex, Dienerschar, Sil. 11, 274 sq.: ministrae potestates, Chalcid. Tim. 188: u. im Neutr., lumina ministra propositi tui, Ps. Ovid. her. 21, 114. – Nomin. Plur. arch. ministris, Corp. inscr. Lat. 1, 570: Genet. Plur. ministrûm bei Stat. silv. 3, 1, 86.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > minister

  • 4 minister

        minister tra, trum, adj.    [3 MAN-], subordinate, that serves, ministering: Lumina (i. e. oculi) propositi facta ministra tui, furthering, O.: ministro baculo, with the aid of a staff, O.—As subst m., an attendant, waiter, servant, aider, furtherer, promoter, helper: quibus ministris ea egerit, by whose agency, S.: me ministro, by my aid, Iu.: ministri publici Martis: ministri imperi tui, under officers: ministros se praebent in iudiciis oratoribus, i. e. prompters: legum, administrator: ministri ac satellites cupiditatum: Calchante ministro, with the help of Calchas, V.: fulminis ales, i. e. the eagle, H.: calidae gelidaeque (aquae), one who serves, Iu.: sit anulus tuus non minister alienae voluntatis.
    * * *
    I
    attendant, servant, waiter; agent, aide; accomplice
    II

    Latin-English dictionary > minister

  • 5 minister

    minister minister, tri m помощник

    Латинско-русский словарь > minister

  • 6 minister

    minister minister, tri m слуга, служитель

    Латинско-русский словарь > minister

  • 7 minister

    [st1]1 [-] mĭnistĕr, tra, trum: qui sert, qui aide.    - [minus + suffixe ter: "qui est moins, qui est subordonné" [] magis-ter: "qui est plus", maître]    - gén. plur. ministrūm, Stat. S. 3, 1, 86.    - minister grex, Sil.: troupeau d'esclaves.    - lumina propositi facta ministra tui, Ov.: ces yeux ont servi tes projets. [st1]2 [-] mĭnistĕr, tri, m.:    - voir ministra. a - serviteur, domestique.    - Virg. En. 1, 705; Catul. 27, 1; Cic. Rep. 1. 66.    - minister cubiculi, Liv.: valet de chambre.    - minister vini, Sen.: échanson. b - ministre [d'un dieu].    - Cic. Clu. 43. d - officier en sous-ordre.    - ministri imperii tui, Cic. Q. 1, 1, 10: tes subordonnés. g - ministre, instrument, agent.    - Cic. Fam. 1, 9,13 ; Lael. 35; Verr. 3, 21 ; Clu. 60.    - poét. minister ales fulminis, Hor. O. 4, 4, 1: l'oiseau qui porte la foudre.    - sit anulus tuus non minister alienae voluntatis, Cic. Q. 1, 1, 13: que ton anneau (ton sceau) soit, non pas l'instrument d'une volonté étrangère, mais... h - intermédiaire, agent.    - minister sermonum, Rubrius Gallus, Tac.: Rubrius Gallus, médiateur dans cette négociation.    - Calchante ministro, Virg. En. 2, 100: avec l'aide de Calchas. ii - prêtre [de Dieu].    - Vulg. Rom. 15, 16.
    * * *
    [st1]1 [-] mĭnistĕr, tra, trum: qui sert, qui aide.    - [minus + suffixe ter: "qui est moins, qui est subordonné" [] magis-ter: "qui est plus", maître]    - gén. plur. ministrūm, Stat. S. 3, 1, 86.    - minister grex, Sil.: troupeau d'esclaves.    - lumina propositi facta ministra tui, Ov.: ces yeux ont servi tes projets. [st1]2 [-] mĭnistĕr, tri, m.:    - voir ministra. a - serviteur, domestique.    - Virg. En. 1, 705; Catul. 27, 1; Cic. Rep. 1. 66.    - minister cubiculi, Liv.: valet de chambre.    - minister vini, Sen.: échanson. b - ministre [d'un dieu].    - Cic. Clu. 43. d - officier en sous-ordre.    - ministri imperii tui, Cic. Q. 1, 1, 10: tes subordonnés. g - ministre, instrument, agent.    - Cic. Fam. 1, 9,13 ; Lael. 35; Verr. 3, 21 ; Clu. 60.    - poét. minister ales fulminis, Hor. O. 4, 4, 1: l'oiseau qui porte la foudre.    - sit anulus tuus non minister alienae voluntatis, Cic. Q. 1, 1, 13: que ton anneau (ton sceau) soit, non pas l'instrument d'une volonté étrangère, mais... h - intermédiaire, agent.    - minister sermonum, Rubrius Gallus, Tac.: Rubrius Gallus, médiateur dans cette négociation.    - Calchante ministro, Virg. En. 2, 100: avec l'aide de Calchas. ii - prêtre [de Dieu].    - Vulg. Rom. 15, 16.
    * * *
        Minister, ministri: et Ministra, ministrae. Cic. Un serviteur, Une servante, Ministre, Vallet, Chamberiere, Meschine.
    \
        Minister in maleficio. Cic. Qui sert et aide à faire quelque meschanceté.
    \
        Baculus minister. Ouid. Comme le baston d'un aveugle.

    Dictionarium latinogallicum > minister

  • 8 minister

    I tra, trum [одного корня с minus ]
    помогающий, содействующий (m. grex Sil)
    II minister, trī m.
    1) слуга, подручный, служитель
    ales fulmĭnis m. H — орёл, несущий молнии
    m. Martis Cжрец Марса
    2) помощник, соратник ( consiliorum Sl)
    m. legum Cисполнитель или блюститель законов
    aliquo ministro J — при чьём-л. содействии, с чьей-л. помощью
    3) пособник (facinoris, in maleficio C); (слепое) орудие ( alienae voluntatis C)
    4) служитель культа, священник Vlg, Eccl

    Латинско-русский словарь > minister

  • 9 minister

    служитель, a) частного лица, напр. circa ministros terribilis (1. 22 § 7 D. 24, 3);

    ministra, служительница (1. 29 C. 9, 9);

    b) должностного лица, напр. praetoria potestate vel manu ministrorum cogere (1. 1 § 2 D. 25, 5): c) церкви (1. 10 C. 1, 3);

    d) помогающий, пособник, min. interdictae rei (1. 15 § 2 D. 50, 1);

    facinoris (1. 17 § 3 D. 48, 18);

    caedis (1. 14 D. 29, 5).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > minister

  • 10 minister

    , tri m
      слуга, помощник, прислужник

    Dictionary Latin-Russian new > minister

  • 11 Mínistér vetulí puér Falérni

    Катулл, XXVII:
    Mínistér vetulí puér Falérni,
    Ínger mí calicés amárióres.
    Ébrioós(o) acin(o) ébriósióris.
    Át vos quó libet hínc abíte, lýmphae,
    Víni pérniciés, et ád sevéros
    Mígrat(e): híc merus ést thyóniánus!
    До краев мне наполни чашу, мальчик!
    Так велела Постумия, царица,
    Что пьяней виноградных пьяных ягод.
    Ты же прочь уходи, струя речная!
    (Перевод А. Пиотровского)
    Наслаждение нас съедает, - говорит Монтань [ Более правильная транскрипция старофранцузского написания Montaigne вместо укоренившегося ныне "Монтень". - авт. ], - сердце скоро пресыщается. Юноша, наливающий фалернское, дай горького! - восклицает Катулл, увенчанный розами, пресыщенный на пиршестве.
    Minister vetuli puer Falerni,
    Inger mi calices amariores.
    Так создано сердце человеческое, и не без причины: в самом высочайшем блаженстве у источника наслаждения оно обретает горечь. (К. Н. Батюшков, Нечто о морали, основанной на философии и религии.)
    Minister vetuli, puer.
    Чашу мне наполни, мальчик!
    Вы же, воды, прочь теките
    И струей, вину враждебной,
    Строгих постников поите:
    Чистый нам любезен Бахус. (А. С. Пушкин, Мальчику.)

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Mínistér vetulí puér Falérni

  • 12 Homo naturae minister et interpres

    Человек - служитель и истолкователь природы.
    Фрэнсис Бэкон, Великое восстановление наук. Предисловие.
    Луи Пастер - был - гением экспериментального метода, обладавшим тайною - "лучезарных опытов", которые, объясняя природу, тем самым сообщали человеку власть над нею. Он был тот человек, пришествие которого восторженно возвещал Бэкон - "человек, истолкователь природы и ее властелин [ Заменяя латинское слово minister словом "властелин", К. А. Тимирязев существенно изменяет мысль Бэкона. - авт. ]" - homo naturae minister et interpres. (К. А. Тимирязев, Луи Пастер.)

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Homo naturae minister et interpres

  • 13 ad - minister

        ad - minister trī, m    one who is at hand to help, an assistant, minister, helper: administris ad ea sacrificia Druidibus utuntur, Cs.: consiliorum, S. — Esp., a tool, instrument, pandar: Naevi: istius cupiditatum.—An engineer, attendant: opus et administros tutari, S.

    Latin-English dictionary > ad - minister

  • 14 Горькой влагою старого Фалерна...

    Minister vetuli puer Falerni...

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Горькой влагою старого Фалерна...

  • 15 adiutor [2]

    2. adiūtor, ōris, m. (adiuvo), der Unterstützer, a) übh. = der unterstützende, fördernde Gehilfe, Beistand, der Förderer, Beförderer, im üblen Sinne = der Helfershelfer (Synon. minister, administer), duc adiutores tecum ad navim qui ferant, Plaut.: non mihi, sed tibi hic venit adiutor, Cic.: quibus adiutoribus regem aggressus, unter deren Beistand, Sall.: u. so paucos homines hoc adiutore Q. Opimium omnibus bonis evertisse, Cic. – hic adiutor meus et monitor, Ter.: Plancus nunc adiutor Bruti, nunc proditor, Vell. – adiutor iracundiae, Ter.: victoriae populi Romani, Cic.: sententiae, Cic.: consiliorum periculorumque, Cic.: harum omnium rerum L. ille Torquatus auctor, adiutor, particeps exstitit, Cic. – m. Dat., deos adiutores incepto invocantes, Dict. 2, 10: cuius ipse honori et dignitati semper faverit atque adiutor fuerit, Caes. b.c. 1, 7, 1: m. in u. Abl., ille absentis in onmibus adiutor, Cic.: in psaltria hac emunda hic adiutor fui, Ter.: his se tribus adiutoribus in re gerenda esse usurum dicebat, Cic.: in quo adiutores Stoicos optimos habemus, Cic.: m. ad od. contra u. Akk. (s. Seyff. zu Cic. Lael. 10, 35. p. 252), ut aut libidinis ministri aut adiutores essent ad iniuriam, Cic.: his adiutor contra patriam inventus est nemo, Cic. – b) der regelmäßige Gehilfe, Beistand, Handlanger, als Tagelöhner, Cato r.r. – als Gehilfe des Hauptschauspielers auf der Bühne (Spieler einer Nebenrolle, mit der Flöte od. mit Gesang Begleitender usw.), Phaedr. 5, 5, 14; übtr., Hor. sat. 1, 9, 46. – als Gehilfe eines Rhetors, Hilfslehrer, Unterlehrer (ὑποδιδάσκαλος), Quint. u. Suet. – als Gehilfe bei literar. Arbeiten, in litteris studiorum alcis, Gell. – bes. der öffentl. bestellte Gehilfe eines Staatsbeamten, wie unser Adjunkt, Adjutant, adiutores triumviris quinqueviri, Liv.: quos tibi comites et adiutores negotiorum publicorum dedit ipsa natura, Cic.: P. Manlius in Hispaniam citeriorem adiutor consuli datus, Liv.: M. Iunius Silanus propraetor adiutor ad res gerendas datus est, Liv.: publice ab Atheniensibus Evagorae adiutor datus, Nep.: huic (quaestori) Fulvium Postumium adiutorem submiserat, Caes.: in qua regione adiutore legatoque fratre meo usus est, Vell.: impetratis a senatu decem adiutoribus, Suet.: die Freunde u. Minister des Kaisers, Vell. u. Suet.: u.a. Hofstellen mit ab, wie adi. ab epistulis, ab actis u. dgl., Inscr.

    lateinisch-deutsches > adiutor [2]

  • 16 administer

    ad-minister, strī, m., der zur Hand geht, Handreichung tut, I) im engern Sinne, der Diensttuende, Diener, hinc Casmilus nominatur Samothreces mysteris dius quidam administer diis magnis, Varr. LL. 7, 34: opus et administros (Arbeit u. Arbeiter) tutari, Sall. Iug. 76, 3. – II) im weitern Sinne, der Leiter, Mitleiter, Mitarbeiter, Gehilfe, Beistand, im üblen Sinne das Werkzeug, der Helfershelfer (vgl. Kritz Sall. Iug. 29, 2), Iovi se consiliarium atque administrum datum, Cic.: administris ad ea sacra druidibus utuntur, wobei die Dr. die gottesdienstlichen Handlungen leiten, Caes.: bellum sine administris geri, Sall.: alqo adminiculatore et quasi administro in studiis litterarum uti, Gell. – im üblen Sinne, administri et satellites Naevii, Cic.: C. Manlius, audaciae satelles atque administer tuae, Cic.: socius et administer omnium consiliorum assumitur Scaurus, Sall.: rerum huiusmodi omnium transactor et administer, Cic. – / Cic. Rosc. Am. 77 jetzt victus cotidiani minister.

    lateinisch-deutsches > administer

  • 17 aeger

    aeger, aegra, aegrum [st2]1 [-] malade, souffrant, affaibli (au physique). [st2]2 [-] malade (au moral), affaibli, chancelant, triste, malheureux, tourmenté, troublé, anxieux, inquiet. [st2]3 [-] qui fait souffrir, affligeant.    - aegris oculis esse: avoir mal aux yeux.    - aegris oculis: avec des yeux envieux.    - aeger ex pulmonibus: malade des poumons.    - pedibus aeger, Sall. C. 59, 4: qui a mal aux pieds.    - aeger animus: l'esprit malade, l'esprit tourmenté.    - aeger animi: malade dans son esprit.    - aeger manum: [malade relativement à la main] = qui a mal à la main.    - aeger pedes: [malade quant aux pieds] = qui a mal aux pieds.    - ab aegris servus: un soignant, un infirmier.    - aegri (aegrorum) minister: un infirmier, un garde-malade.    - aegri ministra: une infirmière, une garde-malade.    - aegri mortales (= miseri), Virg. En. 2.268: les malheureux mortels.    - animus aeger avaritiâ, Sall. J. 31: [le coeur malade par suite de l'avarice] = le coeur que l'avarice rend malade.
    * * *
    aeger, aegra, aegrum [st2]1 [-] malade, souffrant, affaibli (au physique). [st2]2 [-] malade (au moral), affaibli, chancelant, triste, malheureux, tourmenté, troublé, anxieux, inquiet. [st2]3 [-] qui fait souffrir, affligeant.    - aegris oculis esse: avoir mal aux yeux.    - aegris oculis: avec des yeux envieux.    - aeger ex pulmonibus: malade des poumons.    - pedibus aeger, Sall. C. 59, 4: qui a mal aux pieds.    - aeger animus: l'esprit malade, l'esprit tourmenté.    - aeger animi: malade dans son esprit.    - aeger manum: [malade relativement à la main] = qui a mal à la main.    - aeger pedes: [malade quant aux pieds] = qui a mal aux pieds.    - ab aegris servus: un soignant, un infirmier.    - aegri (aegrorum) minister: un infirmier, un garde-malade.    - aegri ministra: une infirmière, une garde-malade.    - aegri mortales (= miseri), Virg. En. 2.268: les malheureux mortels.    - animus aeger avaritiâ, Sall. J. 31: [le coeur malade par suite de l'avarice] = le coeur que l'avarice rend malade.
    * * *
        AEger, aegra, aegrum. Malade, Patient, ou Dolent, Ennuyé.
    \
        AEger amore. Liu. Languissant d'amour.
    \
        AEger animi. Liu. Qui ha le cueur dolent, triste, ennuyé, fasché.
    \
        Consilii aeger. Stat. Qui ne scait qu'il doibt faire.
    \
        AEger ex vulnere. Liu. Malade d'un coup ou d'une playe qu'on a receu.
    \
        AEger fluore. Cels. Malade du flux de ventre.
    \
        AEger pedibus. Sallust. Quintil. Qui ha mal aux pieds.
    \
        Comperit cuius morbi aeger esset. Valer. Max. Il congneut de quelle maladie il estoit malade.
    \
    \
        Amans aegra. Virgil. Triste et ennuyee.
    \
        Anhelitus aeger. Virg. Difficulté d'halene.
    \
        Animam aegram ponere. Id est vitam. Lucr. Mourir à grande difficulté et violence.
    \
        Animus aeger. Ouid. Triste.
    \
        Balatus aegri. Ouid. Quand les brebis sont si desbifees et langoureuses, que à grand peine peuvent elles beeller.
    \
        Hiatus aeger. Statius. Quand à grand peine peult on ouvrir la bouche.
    \
        Inuidia laetis aegra. Stat. Qui se marrit et contriste du bien et de la prosperité d'autruy.
    \
        Manus aegra. Ouid. Foible et debile.
    \
        Mors aegra. Virg. Difficile et violente.
    \
        AEgris oculis aliquid aspicere. Tacit. A regret.
    \
        Passus aegri. Valer. Flac. Quand on s'en va à regret, ou Quand à grand'peine s'en peult on aller.
    \
        AEgra respub. Cic. Qui est en tresmauvais estat.
    \
        Infirma atque aegra valetudo. Cic. Dehaitement.
    \
        AEgrum, aegri, absolute positum pro animi aegritudine. Plaut. Fascherie et ennuy.

    Dictionarium latinogallicum > aeger

  • 18 ministerium

    mĭnistĕrĭum, ĭi, n. [minister] [st1]1 [-] fonction de serviteur, service, fonction.    - praestare (exhibere) alicui ministerium, Dig.: servir qqn.    - quod ministerium fuerat, ars haberi coepta, Liv. 39: ce qui n'avait été jusque-là qu'un vil métier commença à être regardé comme un art.    - omnes qui in aliquis ministeriis regiis... Liv. 45, 32: tous ceux qui avaient eu quelque emploi auprès du roi...    - Cic. Tim. 50 ; Sen. Ben. 3, 18, 1; Liv. 42, 15 ; Virg. En. 6, 223; Ov. M. 11, 625. [st1]2 [-] sens concret suite [de domestiques], personnel.    - Liv. 4, 8, 4 ; Plin. 12, 10 ; Suet. Ner. 12 ; Tac. An. 13, 27.    - ministerium aulicum, Lampr.: les officiers du palais impérial.    - coquinae ministerium, Amm.: le personnel de cuisine. [st1]3 [-] service de table.    - Lampr Alex. Sev. 34; Paul. Sent. 3, 6, 86. [st1]4 [-] au plur. les différents services ou ministères ou départements établis auprès des empereurs et confiés à des affranchis.    - ministeria a rationibus: comptabilité.    - ministeria a libellis: requêtes.    - ministeria ab epistulis: correspondance.
    * * *
    mĭnistĕrĭum, ĭi, n. [minister] [st1]1 [-] fonction de serviteur, service, fonction.    - praestare (exhibere) alicui ministerium, Dig.: servir qqn.    - quod ministerium fuerat, ars haberi coepta, Liv. 39: ce qui n'avait été jusque-là qu'un vil métier commença à être regardé comme un art.    - omnes qui in aliquis ministeriis regiis... Liv. 45, 32: tous ceux qui avaient eu quelque emploi auprès du roi...    - Cic. Tim. 50 ; Sen. Ben. 3, 18, 1; Liv. 42, 15 ; Virg. En. 6, 223; Ov. M. 11, 625. [st1]2 [-] sens concret suite [de domestiques], personnel.    - Liv. 4, 8, 4 ; Plin. 12, 10 ; Suet. Ner. 12 ; Tac. An. 13, 27.    - ministerium aulicum, Lampr.: les officiers du palais impérial.    - coquinae ministerium, Amm.: le personnel de cuisine. [st1]3 [-] service de table.    - Lampr Alex. Sev. 34; Paul. Sent. 3, 6, 86. [st1]4 [-] au plur. les différents services ou ministères ou départements établis auprès des empereurs et confiés à des affranchis.    - ministeria a rationibus: comptabilité.    - ministeria a libellis: requêtes.    - ministeria ab epistulis: correspondance.
    * * *
        Ministerium, ministerii. Plin. iunior. Service.
    \
        Ministerium. Virgil. Liu. La charge de faire quelque chose, Besongne, Operation.
    \
        Ministerium, pro ipsis ministris. Paulus. Plin. Serviteurs.

    Dictionarium latinogallicum > ministerium

  • 19 ministro

    mĭnistro, āre, āvi, ātum [minister] - tr. - [st1]1 [-] servir, faire un service; servir à table.    - pass. impers. avec dat. quo tibi commodius ministretur, Cic. Fam. 16, 14, 2: pour que ton service soit mieux fait.    - ministrare aliquem, Col. 12, 1, 6: servir qqn.    - absol. hic ministrabit dum ego edam, Plaut. Curc. 369: il fera le service pendant que je mangerai. --- Cic. Fin. 2, 23.    - cum maximis poculis ministraretur, Cic. Verr. 3, 105: alors que l'on servait à boire dans les plus grandes coupes.    - ministrare aliquem, Plaut. St. 689: servir qqn.    - ministrare pocula, Cic. Tusc. 1, 65: servir les coupes.    - ministrare Jovi bibere, Tusc. 1, 65: servir d'échanson à Jupiter.    - soli omnium Vinio fictilibus ministrari jussit, Tac. H. 1, 48: il ordonna que, de tous les convives, le seul Vinius fût servi en vaisselle de terre.    - ministrare jussa, Ov. H. 20, 133: exécuter les ordres. [st1]2 [-] mettre au service de, fournir, présenter, pourvoir.    - ministrare aliquid alicui: fournir qqch à qqn.    - cf. Cic. Pis. 26 ; Varr. R. 1, 31, 2 ; 3, 17, 5 ; Tac. H. 4, 12 ; Tib. 2, 2, 21; Hor. Ep. 1, 15, 20.    - ministrare sumptibus, Varr. 2 proef. 6: fournir (satisfaire) aux dépenses.    - ministrare velis, Virg. En. 6, 302: fournir aux voiles = satisfaire aux manoeuvres des voiles (servir les voiles ; cf. servir une bouche à feu).    - vinum quod verba ministret, Hor.: [un vin qui est de nature à fournir des paroles] = un vin qui rende éloquent.    - poét. ipse ratem vento stellisque ministrat, V.-Fl. 3, 38: lui-même fait le service de la barque au moyen de la voile et des étoiles (conduit la barque à la voile en se guidant sur les astres).
    * * *
    mĭnistro, āre, āvi, ātum [minister] - tr. - [st1]1 [-] servir, faire un service; servir à table.    - pass. impers. avec dat. quo tibi commodius ministretur, Cic. Fam. 16, 14, 2: pour que ton service soit mieux fait.    - ministrare aliquem, Col. 12, 1, 6: servir qqn.    - absol. hic ministrabit dum ego edam, Plaut. Curc. 369: il fera le service pendant que je mangerai. --- Cic. Fin. 2, 23.    - cum maximis poculis ministraretur, Cic. Verr. 3, 105: alors que l'on servait à boire dans les plus grandes coupes.    - ministrare aliquem, Plaut. St. 689: servir qqn.    - ministrare pocula, Cic. Tusc. 1, 65: servir les coupes.    - ministrare Jovi bibere, Tusc. 1, 65: servir d'échanson à Jupiter.    - soli omnium Vinio fictilibus ministrari jussit, Tac. H. 1, 48: il ordonna que, de tous les convives, le seul Vinius fût servi en vaisselle de terre.    - ministrare jussa, Ov. H. 20, 133: exécuter les ordres. [st1]2 [-] mettre au service de, fournir, présenter, pourvoir.    - ministrare aliquid alicui: fournir qqch à qqn.    - cf. Cic. Pis. 26 ; Varr. R. 1, 31, 2 ; 3, 17, 5 ; Tac. H. 4, 12 ; Tib. 2, 2, 21; Hor. Ep. 1, 15, 20.    - ministrare sumptibus, Varr. 2 proef. 6: fournir (satisfaire) aux dépenses.    - ministrare velis, Virg. En. 6, 302: fournir aux voiles = satisfaire aux manoeuvres des voiles (servir les voiles ; cf. servir une bouche à feu).    - vinum quod verba ministret, Hor.: [un vin qui est de nature à fournir des paroles] = un vin qui rende éloquent.    - poét. ipse ratem vento stellisque ministrat, V.-Fl. 3, 38: lui-même fait le service de la barque au moyen de la voile et des étoiles (conduit la barque à la voile en se guidant sur les astres).
    * * *
        Ministro, ministras, ministrare. Plautus. Servir, Ministrer, Bailler.
    \
        Fragra ministrant cibos. Seneca. Servent de viande.
    \
        Iussa medicorum ministrare. Ouid. Bailler et ministrer à un malade ce que les medecins ont ordonné et commandé.
    \
        Poculum ministrare. Cic. Servir d'eschanson.
    \
        Ministrare victum. Varro. Donner à vivre, Ministrer vivres.

    Dictionarium latinogallicum > ministro

  • 20 adiutor

    1. adiūtor, ārī, (adiuvo) sich behilflich zeigen, behilflich sein, absol., Pacuv. tr. 98 u. 157: alqm, Afran. com. 207.
    ————————
    2. adiūtor, ōris, m. (adiuvo), der Unterstützer, a) übh. = der unterstützende, fördernde Gehilfe, Beistand, der Förderer, Beförderer, im üblen Sinne = der Helfershelfer (Synon. minister, administer), duc adiutores tecum ad navim qui ferant, Plaut.: non mihi, sed tibi hic venit adiutor, Cic.: quibus adiutoribus regem aggressus, unter deren Beistand, Sall.: u. so paucos homines hoc adiutore Q. Opimium omnibus bonis evertisse, Cic. – hic adiutor meus et monitor, Ter.: Plancus nunc adiutor Bruti, nunc proditor, Vell. – adiutor iracundiae, Ter.: victoriae populi Romani, Cic.: sententiae, Cic.: consiliorum periculorumque, Cic.: harum omnium rerum L. ille Torquatus auctor, adiutor, particeps exstitit, Cic. – m. Dat., deos adiutores incepto invocantes, Dict. 2, 10: cuius ipse honori et dignitati semper faverit atque adiutor fuerit, Caes. b.c. 1, 7, 1: m. in u. Abl., ille absentis in onmibus adiutor, Cic.: in psaltria hac emunda hic adiutor fui, Ter.: his se tribus adiutoribus in re gerenda esse usurum dicebat, Cic.: in quo adiutores Stoicos optimos habemus, Cic.: m. ad od. contra u. Akk. (s. Seyff. zu Cic. Lael. 10, 35. p. 252), ut aut libidinis ministri aut adiutores essent ad iniuriam, Cic.: his adiutor contra patriam inventus est nemo, Cic. – b) der regelmäßige Gehilfe, Beistand, Handlanger, als Tagelöhner, Cato r.r. – als Gehilfe des Hauptschauspielers
    ————
    auf der Bühne (Spieler einer Nebenrolle, mit der Flöte od. mit Gesang Begleitender usw.), Phaedr. 5, 5, 14; übtr., Hor. sat. 1, 9, 46. – als Gehilfe eines Rhetors, Hilfslehrer, Unterlehrer (ὑποδιδάσκαλος), Quint. u. Suet. – als Gehilfe bei literar. Arbeiten, in litteris studiorum alcis, Gell. – bes. der öffentl. bestellte Gehilfe eines Staatsbeamten, wie unser Adjunkt, Adjutant, adiutores triumviris quinqueviri, Liv.: quos tibi comites et adiutores negotiorum publicorum dedit ipsa natura, Cic.: P. Manlius in Hispaniam citeriorem adiutor consuli datus, Liv.: M. Iunius Silanus propraetor adiutor ad res gerendas datus est, Liv.: publice ab Atheniensibus Evagorae adiutor datus, Nep.: huic (quaestori) Fulvium Postumium adiutorem submiserat, Caes.: in qua regione adiutore legatoque fratre meo usus est, Vell.: impetratis a senatu decem adiutoribus, Suet.: die Freunde u. Minister des Kaisers, Vell. u. Suet.: u.a. Hofstellen mit ab, wie adi. ab epistulis, ab actis u. dgl., Inscr.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > adiutor

См. также в других словарях:

  • Minister(in) — Minister(in) …   Deutsch Wörterbuch

  • Minister — • Even before the Reformation the word minister was occasionally used in English to describe those of the clergy actually taking part in a function, or the celebrant as distinguished from the assistants, but it was not then used sine addito to… …   Catholic encyclopedia

  • minister — min‧is‧ter [ˈmɪnstə ǁ ər] noun [countable] in Britain and some other countries, a politician who is a member of the government and is either in charge of or has an important job in a government department: • a meeting of EU finance ministers •… …   Financial and business terms

  • minister — MINISTÉR, ministere, s.n. 1. Organ central al administraţiei de stat care conduce o anumită ramură a activităţii statului şi care este condus de un ministru; instituţia respectivă; p. ext. clădirea în care îşi are sediul această instituţie. 2.… …   Dicționar Român

  • Minister — can mean several things: Minister (Christianity), a Christian who ministers in some way Minister (diplomacy), the rank of diplomat directly below ambassador Minister (government), a politician who heads a ministry (government department) Shadow… …   Wikipedia

  • Minister — Sm std. (14. Jh.) Entlehnung. Entlehnt aus l. minister Diener , zu l. minor kleiner, geringer . Die Bedeutung Regierungsmitglied im 17. Jh. aus frz. ministre desselben Ursprungs (in merowingischer Zeit war das ministerium der Haus und Hofdienst… …   Etymologisches Wörterbuch der deutschen sprache

  • minister to — ˈminister to [transitive] [present tense I/you/we/they minister to he/she/it ministers to present participle ministering to past tense ministered to …   Useful english dictionary

  • Minister — Min is*ter, n. [OE. ministre, F. ministre, fr. L. minister, orig. a double comparative from the root of minor less, and hence meaning, an inferior, a servant. See 1st {Minor}, and cf. {Master}, {Minstrel}.] [1913 Webster] 1. A servant; a… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Minister — Min is*ter, v. i. 1. To act as a servant, attendant, or agent; to attend and serve; to perform service in any office, sacred or secular. [1913 Webster] The Son of man came not to be ministered unto, but to minister. Matt. xx. 28. [1913 Webster] 2 …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Minister — Minister: Die Bezeichnung für »oberster ‹Verwaltungs›beamter des Staates; Mitglied der Regierung« wurde im 17. Jh. aus gleichbed. frz. ministre (eigentlich »Diener«, dann etwa »Diener des Staates; mit einem politischen Amt Beauftragter«) entlehnt …   Das Herkunftswörterbuch

  • minister — [n1] person in charge of church abbot, archbishop, archdeacon, bishop, chaplain, clergy, clergyperson, cleric, clerical, clerk, confessor, curate, deacon, dean, diocesan, divine, ecclesiastic, lecturer, missionary, monk, parson, pastor, preacher …   New thesaurus

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»