Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

a+commission

  • 41 vigintiviratus

    rank/office of a member of commission of twenty (municipal administrators)

    Latin-English dictionary > vigintiviratus

  • 42 xvir

    decemvir, one of ten men; (commission of ten, board with consular powers)

    Latin-English dictionary > xvir

  • 43 mandatum

    I.
    order, decree, mandate, instruction.
    II.
    commission, charge, entrust.

    Latin-English dictionary of medieval > mandatum

  • 44 aerarius

    aerārĭus, a, um, adj. [aes].
    I.
    That pertains to or is made of copper, bronze, etc.:

    aerarium metallum,

    a copper-mine, Vitr. 7, 9; Plin. 33, 5, 26, § 86;

    fornaces,

    smelting-furnaces, id. 11, 36, 42, § 119:

    fabrica,

    the preparation of copper, id. 7, 56, 57, § 197 faber, a coppersmith, id. 34, 8, 19, 6, § 61 (also aerarius alone; v. below).—
    II.
    Of or pertaining to money:

    propter aerariam rationem non satis erat in tabulis inspexisse quantum deberetur,

    on account of the standard of coin, Cic. Quint. 4:

    hinc dicuntur milites aerarii, ab aere quod stipendia facerent,

    Varr. L. L. 5, § 181 Müll.: tribunus, who superintended disbursements of the public treasury: aerarii tribuni a tribuendo aere sunt appellati, Paul. ex Fest. p. 2 Müll.;

    or, acc. to Varr.: ab eo, quibus attributa erat pecunia, ut militi reddant, tribuni aerarii dicti,

    Varr. L. L. 5, § 181 Müll.; v. tribunus.—Hence, subst.: aerārĭus, i, m.
    1.
    (Sc. faber.) One who works in copper, etc., a coppersmith:

    in aerariorum officinis,

    Plin. 16, 6, 8, § 23:

    aerariorum marculi,

    Mart. 12, 57, 6; so Inscr. Orell. 4140.—
    2.
    (Sc. civis.) A citizen of the lowest class, who paid only a poll-tax (aera pendebat), and had no right of voting. Other citizens, upon the commission of great crimes, were degraded by the censors into this class, and deprived of all previous dignities. (Cf. Gell. 4, 12 and 29; Drak. ad Liv. 24, 18, 6;

    Smith's Dict. Antiq., and Nieb. Röm. Gesch. 2, 63 and 452.) Referre aliquem in aerarios,

    Cic. Clu. 43. eximere aliquem ex aerariis, id. de Or. 2, 66 ext.; Liv. 24, 18:

    omnes, quos senatu moverunt, quibusque equos ademerunt (censores) aerarios fecerunt et tribu moverunt,

    id. 42, 10 al. —
    B.
    aerārĭa, ae, f.
    1.
    (Sc. fodina, like argentaria and ferraria, Liv. 34, 21:

    auraria,

    Tac. A. 6, 19 al.) A mine:

    multis locis apud eos (sc. Aquitanos) aerariae structuraeque sunt,

    Caes. B. G. 3, 21 Herz. —
    2.
    (Sc. officina.) A smelting or refining house, Varr. L. L. 8, 33.—
    3.
    (Sc. fornax.) A smelting-furnace, Plin. 34, 13, 33, § 128.—
    C.
    aerārĭum, i, n. (sc. stabulum), the place in the temple of Saturn at Rome, where the public treasure was kept, the treasury: to tamieion, to koinon: Aerarium sane populus Romanus in aede Saturni habuit, Paul. ex Fest. p. 2 Müll.; cf. Plin. Pan. 92:

    referre pecuniam in aerarium,

    Cic. Agr. 2, 27 (for which deferre is often used in Liv. q.v.):

    dare alicui pecuniam ex aerario,

    id. Verr. 2, 3, 70.—Also for the public treasure or finances:

    C. Gracchus, cum largitiones maximas fecisset et effudisset aerarium,

    Cic. Tusc. 3, 20, 48, Nep. Arist. 3, 1; id. Att. 8.—In the time of the emperors the aerarium (public treasure) was distinguished from fiscus (the wealth of the emperor):

    bona Sejani ablata aerario, ut in fisco cogerentur,

    Tac. A. 6, 2; Plin. Pan. 36, Suet. Vesp. 16;

    v. fiscus. In the treasury the public archives were kept: factum senatus consultum, ne decreta patrum ante diem decimum ad aerarium deferrentur,

    Tac. A. 3, 51; cf. id. ib. 13, 28; Suet. Aug. 94; id. Caes. 28;

    and also the standards: signa ex aerario prompta,

    Liv. 4, 22.—The Quaestores aerarii (under Augustus and his immediate successors the Praetores) presided over the aerarium, with whom the Tribuni aerarii were associated as assistants; cf.

    Quaestor and Tribunus.—The aerarium contained also a fund, established after the invasion of Gaul, and augmented by the immense booty acquired in the wars with Carthage, Macedonia, Corinth, etc., as well as by the tribute of the manumissi, which could be used only in cases of extreme public necessity, hence with the epithet sanctius,

    Caes. B. C. 1, 24:

    aurum vicesimarium, quod in sanctiore aerario ad ultimos casus servaretur, promi placuit,

    Liv. 27, 10; cf. Cic. Att. 7, 21; id. Verr. 2, 4, 63 (of the Syracusans). Hence trop., Quint. 10, 3, 3:

    aerarium militare, destined by Aug. for defraying the expenses of war,

    Tac. A. 1, 78; Suet. Aug. 49; Plin. Pan. 92, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > aerarius

  • 45 Bellerophon

    Bellĕrŏphōn, ontis ( Bellĕrŏ-phontes, ae, Aus. Ep. 25 fin.; Serv. ad Verg. A. 5, 118; 6, 288), m., = Bellerophôn, Theocr. (regularly formed Bellerophontês), son of Glaucus and grandson of Sisyphus; he was sent by Prœtus, at the calumnious instigation of his wife Sthenebœa, with a letter to Iobates, in which the latter was requested to put him to death;

    he received from him the commission to slay the Chimæra, which he executed, riding upon the flying Pegasus,

    Cic. Tusc. 3, 26, 63; Hor. C. 3, 7, 15; 3, 12, 7; 4, 11, 28; Manil. 5. 97; Juv. 10, 325; Hyg. Fab. 2; 57; id. Astr. 2, 18; Serv. l. l.; Fulg. Myth. 3, 1.—Prov. for any one who carries a message unfavorable to himself (cf. Uriah's letter), Plaut. [p. 226] Bacch. 4, 7, 12.—Hence,
    II.
    Bellĕrŏ-phontēus, a, um, adj., of or belonging to Bellerophon:

    equus,

    i. e. Pegasus, Prop. 3 (4), 3, 2:

    habenae,

    Claud. IV. Cons. Hon. 560:

    sollicitudines,

    Rutil. Itin. 1, 449.

    Lewis & Short latin dictionary > Bellerophon

  • 46 Bellerophontes

    Bellĕrŏphōn, ontis ( Bellĕrŏ-phontes, ae, Aus. Ep. 25 fin.; Serv. ad Verg. A. 5, 118; 6, 288), m., = Bellerophôn, Theocr. (regularly formed Bellerophontês), son of Glaucus and grandson of Sisyphus; he was sent by Prœtus, at the calumnious instigation of his wife Sthenebœa, with a letter to Iobates, in which the latter was requested to put him to death;

    he received from him the commission to slay the Chimæra, which he executed, riding upon the flying Pegasus,

    Cic. Tusc. 3, 26, 63; Hor. C. 3, 7, 15; 3, 12, 7; 4, 11, 28; Manil. 5. 97; Juv. 10, 325; Hyg. Fab. 2; 57; id. Astr. 2, 18; Serv. l. l.; Fulg. Myth. 3, 1.—Prov. for any one who carries a message unfavorable to himself (cf. Uriah's letter), Plaut. [p. 226] Bacch. 4, 7, 12.—Hence,
    II.
    Bellĕrŏ-phontēus, a, um, adj., of or belonging to Bellerophon:

    equus,

    i. e. Pegasus, Prop. 3 (4), 3, 2:

    habenae,

    Claud. IV. Cons. Hon. 560:

    sollicitudines,

    Rutil. Itin. 1, 449.

    Lewis & Short latin dictionary > Bellerophontes

  • 47 Bellerophonteus

    Bellĕrŏphōn, ontis ( Bellĕrŏ-phontes, ae, Aus. Ep. 25 fin.; Serv. ad Verg. A. 5, 118; 6, 288), m., = Bellerophôn, Theocr. (regularly formed Bellerophontês), son of Glaucus and grandson of Sisyphus; he was sent by Prœtus, at the calumnious instigation of his wife Sthenebœa, with a letter to Iobates, in which the latter was requested to put him to death;

    he received from him the commission to slay the Chimæra, which he executed, riding upon the flying Pegasus,

    Cic. Tusc. 3, 26, 63; Hor. C. 3, 7, 15; 3, 12, 7; 4, 11, 28; Manil. 5. 97; Juv. 10, 325; Hyg. Fab. 2; 57; id. Astr. 2, 18; Serv. l. l.; Fulg. Myth. 3, 1.—Prov. for any one who carries a message unfavorable to himself (cf. Uriah's letter), Plaut. [p. 226] Bacch. 4, 7, 12.—Hence,
    II.
    Bellĕrŏ-phontēus, a, um, adj., of or belonging to Bellerophon:

    equus,

    i. e. Pegasus, Prop. 3 (4), 3, 2:

    habenae,

    Claud. IV. Cons. Hon. 560:

    sollicitudines,

    Rutil. Itin. 1, 449.

    Lewis & Short latin dictionary > Bellerophonteus

  • 48 commissio

    commissĭo, ōnis, f. [committo].
    I.
    (Acc. to committo, I. B.) Lit., a setting or bringing together in contest; hence, the beginning of a contest (in the public games, etc.):

    tecum ago, ut jam ab ipsā commissione ad me... persequare, etc.,

    Cic. Att. 15, 26, 1; 16, 5, 1:

    ludorum,

    Suet. Aug. 43; id. Galb. 6; Plin. Ep. 7, 24, 6; id. Pan. 54, 1; Macr. S. 2, 7.—
    B.
    Meton., a speech at the opening of the games; hence, a prize declamation, ostentatious speech, agônisma, Calig. ap. Suet. Calig. 53; Suet. Aug. 89; v. Casaub. in h. ll.—
    II.
    (Acc. to committo, II. B. 4.) A perpetration, commission:

    piaculi,

    Arn. 4, p. 148.

    Lewis & Short latin dictionary > commissio

  • 49 committo

    com-mitto ( con-m-), mīsi, missum, 3, v. a.
    I.
    Of two or more objects, to bring, join, combine into one whole; to join or put together, to connect, unite.
    A.
    In gen. (rare; not in Cic.), constr. inter se, cum aliquā re, alicui, with in and acc., and with acc. only.
    (α).
    Inter se:

    res in ordinem digestae atque inter se commissae,

    Quint. 7, prooem. §

    1: per nondum commissa inter se munimenta urbem intravit,

    Liv. 38, 4, 8; cf. thus with inter se:

    oras vulneris suturis,

    Cels. 7, 19:

    duo verba,

    Quint. 9, 4, 33:

    easdem litteras,

    id. ib.:

    duo comparativa,

    id. 9, 3, 19.—
    (β).
    With cum:

    costae committuntur cum osse pectoris,

    Cels. 8, 1.—
    (γ).
    With dat.:

    viam a Placentiā ut Flaminiae committeret,

    Liv. 39, 2, 10:

    quā naris fronti committitur,

    is joined to, Ov. M. 12, 315:

    quā vir equo commissus erat,

    id. ib. 12, 478 (of a Centaur); cf.

    of Scylla: delphinum caudas utero commissa luporum,

    Verg. A. 3, 428:

    commissa dextera dextrae,

    Ov. H. 2, 31:

    medulla spinae commissa cerebro,

    Cels. 8, 1:

    moles, quae urbem continenti committeret,

    Curt. 4, 2, 16; Flor. 1, 4, 2 Duker.—
    (δ).
    With in and acc.:

    commissa in unum crura,

    Ov. M. 4, 580:

    committuntur suturae in unguem,

    Cels. 8, 1.—
    (ε).
    With acc. only: barbaricam pestem navibus obtulit, commissam infabre, Pac. ap. Non. p. 40, 31 (Trag. Rel. v. 271 Rib.):

    commissis operibus,

    Liv. 38, 7, 10:

    fidibusque mei commissa mariti moenia,

    Ov. M. 6, 178:

    (terra) maria committeret,

    Curt. 3, 1, 13; 7, 7, 14:

    noctes duas,

    Ov. Am. 1, 13, 46; cf.: nocte commissā. Sen. Herc. Oet. 1698:

    commissa corpore toto,

    Ov. M. 4, 369; Lucil. ap. Non. p. 248, 25: cervix committitur primo [p. 380] artu, Val. Fl. 4, 310:

    domus plumbo commissa,

    patched, Juv. 14, 310.—
    B.
    In partic., to set or bring men or animals together in a contest or fight, as competitors, etc., to set together, set on (freq. in Suet.;

    elsewhere rare): pugiles Latinos cum Graecis,

    Suet. Aug. 45:

    quingenis peditibus, elephantis vicenis, tricenis equitibus hinc et inde commissis,

    id. Caes. 39; id. Claud. 34:

    camelorum quadrigas,

    id. Ner. 11; Luc. 1, 97:

    victores committe,

    Mart. 8, 43, 3; cf. id. Spect. 28, 1:

    licet Aenean Rutulumque ferocem Committas,

    i.e. you describe their contest in your poem, you bring them in contact with each other, Juv. 1, 162:

    eunucho Bromium committere noli,

    id. 6, 378:

    inter se omnes,

    Suet. Calig. 56:

    aequales inter se,

    id. Gram. 17.—
    b.
    Trop., to bring together for comparison, to compare, put together, match:

    committit vates et comparat, inde Maronem, Atque aliā parte in trutinā suspendit Homerum,

    Juv. 6, 436; cf. Prop. 2, 3, 21; Mart. 7, 24, 1.—
    2.
    Transf., of a battle, war: proelium, certamen, bellum, etc.
    a.
    To arrange a battle or contest, to enter upon, engage in, begin, join, commence, Cic. Div. 1, 35, 77:

    proelii committendi signum dare,

    Caes. B. G. 2, 21:

    cum proelium commissum audissent,

    id. ib. 7, 62:

    commisso ab equitibus proelio,

    id. B. C. 1, 40:

    in aciem exercitum eduxit proeliumque commisit,

    Nep. Eum. 3 fin.; id. Hann. 11, 3; id. Milt. 6, 3; Just. 2, 12, 7; 15, 4, 22; 22, 6, 6:

    postquam eo ventum est, ut a ferentariis proelium committi posset,

    Sall. C. 60, 2:

    commisso proelio, diutius nostrorum militum impetum hostes ferre non potuerunt,

    Caes. B. G. 4, 35; id. B. C. 1, 13; 2, 6 Kraner ad loc.:

    Caesar cohortatus suos proelium commisit,

    id. ib. 1, 25:

    utrum proelium committi ex usu esset, necne,

    id. ib. 1, 50; 1, 52; 2, 19; Nep. Milt. 5, 3:

    pridie quam Siciliensem pugnam classe committeret,

    Suet. Aug. 96:

    avidus committere pugnam,

    Sil. 8, 619:

    pugnas,

    Stat. Th. 6, 143:

    rixae committendae causā,

    Liv. 5, 25, 2:

    cum vates monere eum (regem) coepit, ne committeret, aut certe differret obsidionem,

    Curt. 9, 4, 27.—Of a drinking contest for a wager:

    a summo septenis cyathis committe hos ludos,

    Plaut. Pers. 5, 1, 19:

    nondum commisso spectaculo,

    Liv. 2, 36, 1:

    musicum agona,

    Suet. Ner. 23:

    aciem,

    Flor. 4, 2, 46:

    commissum (bellum) ac profligatum conficere,

    Liv. 21, 40, 11; 8, 25, 5; 31, 28, 1 al.; cf.:

    si quis trium temporum momenta consideret, primo commissum bellum, profligatum secundo, tertio vero confectum est,

    Flor. 2, 15, 2:

    committere Martem,

    Sil. 13, 155:

    quo die ludi committebantur,

    Cic. Q. Fr. 3, 4, 6:

    ludos dedicationis,

    Suet. Claud. 21:

    ludos,

    Verg. A. 5, 113.—
    b.
    In gen., to maintain a contest, etc., to fight a battle, to hold, celebrate games, etc. (rare):

    illam pugnam navalem... mediocri certamine commissam arbitraris?

    Cic. Mur. 15, 33:

    levia inde proelia per quatriduum commissa,

    Liv. 34, 37, 7:

    commisso modico certamine,

    id. 23, 44, 5.—
    (β).
    Absol. (post-Aug. and rare):

    contra quem Sulla iterum commisit,

    Eutr. 5, 6; 9, 24; Dig. 9, 1, 1:

    priusquam committeretur,

    before the contest began, Suet. Vesp. 5.—
    3.
    In gen.: committere aliquid, to begin any course of action, to undertake, carry on, hold (rare):

    tribuni sanguine commissa proscriptio,

    Vell. 2, 64 fin.:

    judicium inter sicarios committitur,

    Cic. Rosc. Am. 5, 11. —In part. perf.:

    egregie ad ultimum in audacter commisso perseveravit,

    Liv. 44, 4, 11; cf. id. ib. § 8; 44, 6, 14.—
    4.
    In partic., to practise or perpetrate wrong, do injustice; to commit a crime (very freq. and class.).
    (α).
    With acc.:

    ut neque timeant, qui nihil commiserint, et poenam semper ante oculos versari putent, qui peccaverint,

    Cic. Mil. 23, 61; cf. Quint. 7, 2, 30:

    commississe cavet quod mox mutare laboret,

    Hor. A. P. 168:

    ego etiam quae tu sine Verre commisisti, Verri crimini daturus sum,

    Cic. Div. in Caecil. 11, 35:

    quantum flagitii,

    id. Brut. 61, 219:

    tantum facinus,

    id. Rosc. Am. 23, 65:

    virilis audaciae facinora,

    Sall. C. 25, 1:

    majus delictum,

    Caes. B. G. 7, 4:

    nil nefandum,

    Ov. M. 9, 626:

    nefarias res,

    Cic. Phil. 6, 1, 2:

    scelus,

    id. Sull. 2, 6; Dig. 48, 9, 7:

    adulterium,

    Quint. 7, 2, 11; 7, 3, 1:

    incestum cum filio,

    id. 5, 10, 19:

    parricidium,

    id. 7, 2, 2:

    caedem,

    id. 7, 4, 43; 10, 1, 12; 5, 12, 3:

    sacrilegium,

    id. 7, 2, 18:

    fraudem,

    Hor. C. 1, 28, 31.— Aliquid adversus, in, erga:

    committere multa et in deos et in homines impie nefarieque,

    Cic. Verr. 2, 1, 2, § 6; cf.:

    in te,

    Verg. A. 1, 231:

    aliquid adversus populum Romanum,

    Liv. 42, 38, 3:

    aliquid erga te,

    Cic. Att. 3, 20, 3.—
    (β).
    Committere contra legem, in legem, lege, to offend, sin, commit an offence:

    quasi committeret contra legem,

    Cic. Brut. 12, 48:

    in legem Juliam de adulteriis,

    Dig. 48, 5, 39; 48, 10, 13:

    adversus testamentum,

    ib. 34, 3, 8, § 2:

    ne lege censoriā committant,

    Varr. R. R. 2, 1, 16:

    lege de sicariis,

    Quint. 7, 1, 9. —
    (γ).
    Absol.:

    hoc si in posterum edixisses, minus esset nefarium... nemo enim committeret,

    Cic. Verr. 2, 1, 43, § 110.—
    (δ).
    With ut, to be guilty or be in fault, so that, to give occasion or cause, that, to act so as that:

    id me commissurum ut patiar fieri,

    Plaut. Trin. 3, 2, 78:

    non committet hodie iterum ut vapulet,

    Ter. Ad. 2, 1, 5:

    ego nolo quemquam civem committere, ut morte multandus sit: tu, etiam si commiserit, conservandum putas,

    Cic. Phil. 8, 5, 15:

    committere ut accusator nominere,

    id. Off. 2, 14, 50; so Liv. 25, 6, 17:

    non committam, ut tibi ipse insanire videar,

    Cic. Fam. 5, 5, 3; 3, 7, 3; id. Att. 1, 6, 1; 1, 20, 3; id. de Or. 2, 57, 233; id. Off. 3, 2, 6; Brut. ap. Cic. Fam. 11, 20, 1, Quint. 1, 10, 30; 5, 13, 27; Cic. Leg. 1, 13, 37.—More rare in a like sense,
    (ε).
    With cur or quare:

    Caedicius negare se commissurum, cur sibi quisquam imperium finiret,

    Liv. 5, 46, 6:

    neque commissum a se, quare timeret,

    Caes. B. G. 1, 14.—
    (ζ).
    With inf.:

    non committunt scamna facere,

    Col. 2, 4, 3:

    infelix committit saepe repelli,

    Ov. M. 9, 632.—
    b.
    Poenam, multam, etc., jurid. t. t., to bring punishment upon one ' s self by an error or fault, to incur, make one ' s self liable to it:

    poenam,

    Cic. Verr. 2, 3, 12, § 30; cf. Quint. 7, 4, 20; and:

    committere in poenam edicti,

    Dig. 2, 2, 4:

    ut illam multam non commiserit,

    Cic. Clu. 37, 103; Dig. 35, 1, 6 pr.—
    (β).
    Committi, with a definite object, to be forfeited or confiscated, as a penalty:

    hereditas Veneri Erycinae commissa,

    Cic. Verr. 2, 1, 10, § 27; 2, 2, 14, § 36; so,

    commissae hypothecae,

    id. Fam. 13, 56, 2:

    commissa tibi fiducia,

    id. Fl. 21, 51:

    merces,

    Dig. 39, 4, 11, § 2:

    mancipium,

    ib. 39, 14, 6:

    praedia in publicum,

    ib. 3, 5, 12:

    hanc devotionem capitis esse commissam,

    incurred, Cic. Dom. 57, 145.—
    c.
    Also (mostly in jurid. Lat.) of laws, judicial regulations, promises, etc., that become binding in consequence of the fulfilment of a condition as the commission of a crime, etc.:

    in civitatem obligatam sponsione commissa iratis omnibus diis,

    a promise the condition of which has been fulfilled, Liv. 9, 11, 10 Weissenb. ad loc.; cf.:

    hanc ego devotionem capitis mei... convictam esse et commissam putabo,

    Cic. Dom. 57, 145:

    si alius committat edictum,

    transgresses, incurs its penalty, makes himself liable to, Dig. 37, 4, 3, § 11; cf.:

    commisso edicto ab alio filio, ib. lex 8, § 4: commisso per alium edicto, ib. lex 10, § 1 al.: statim atque commissa lex est,

    ib. 18, 3, 4, § 2:

    committetur stipulatio,

    ib. 24, 3, 56.
    II.
    To place a thing somewhere for preservation, protection, care, etc.; to give, intrust, commit to, to give up or resign to, to trust (syn.: commendo, trado, credo; very freq. and class.); constr. with aliquid ( aliquem) alicui, in aliquid, or absol.
    (α).
    Aliquid ( aliquem, se) alicui:

    honor non solum datus sed etiam creditus ac commissus,

    Cic. Verr. 2, 5, 14, § 35:

    nec illi (Catoni) committendum illud negotium, sed inponendum putaverunt,

    id. Sest. 28, 60:

    qui capita vestra non dubitatis credere, cui calceandos nemo commisit pedes?

    Phaedr. 1, 14, 16:

    ego me tuae commendo et committo fidei,

    Ter. Eun. 5, 2, 47 (cf. id. And. 1, 5, 61):

    ne quid committam tibi,

    Plaut. Most. 3, 3, 21; Ter. Hec. 2, 1, 15; id. And. 3, 5, 3; cf.:

    his salutem nostram, his fortunas, his liberos rectissime committi arbitramur,

    Cic. Off. 2, 9, 33; id. Att. 1, 13, 1; cf. id. ib. §

    4: tibi rem magnam,

    id. Fam. 13, 5, 1; id. Mil. 25, 68:

    quia commissi sunt eis magistratus,

    id. Planc. 25, 61:

    summum imperium potestatemque omnium rerum alicui,

    Nep. Lys. 1 fin.:

    domino rem omnem,

    Hor. S. 2, 7, 67:

    caput tonsori,

    id. A. P. 301:

    ratem pelago,

    id. C. 1, 3, 11:

    sulcis semina (corresp. with spem credere terrae),

    Verg. G. 1, 223; cf.:

    committere semen sitienti solo,

    Col. 2, 8, 4:

    ulcus frigori,

    Cels. 6, 18, n. 2:

    aliquid litteris,

    Cic. Att. 4, 1, 8; so,

    verba tabellis,

    Ov. M. 9, 587:

    vivunt commissi calores Aeoliae fidibus puellae,

    Hor. C. 4, 9, 11 al.:

    committere se populo, senatui, publicis praesidiis et armis (corresp. with se tradere),

    Cic. Mil. 23, 61; so,

    se urbi,

    id. Att. 15, 11, 1:

    se theatro populoque Romano,

    id. Sest. 54, 116:

    se proelio,

    Liv. 4, 59, 2:

    se pugnae,

    id. 5, 32, 4:

    se publico,

    to venture into the streets, Suet. Ner. 26:

    se neque navigationi, neque viae,

    Cic. Fam. 16, 8, 1; cf. id. Phil. 12, 10, 25; id. Imp. Pomp. 11, 31:

    se timidius fortunae,

    id. Att. 9, 6, 4:

    civilibus fluctibus,

    Nep. Att. 6, 1 al. —Prov.: ovem lupo (Gr. kataleipein oïn en lukoisi), Ter. Eun. 5, 1, 16.—
    (β).
    Aliquid ( aliquem, se) in aliquid (so esp. freq. in Liv.):

    aliquid in alicujus fidem committere,

    Ter. Hec. 1, 2, 34; cf. Liv. 30, 14, 4:

    se in id conclave,

    Cic. Rosc. Am. 23, 64:

    se in conspectum populi Romani,

    id. Verr. 2, 4, 11, § 26; cf. Pompei. ap. Cic. Att. 8, 12, C, 2:

    se in senatum,

    Cic. Q. Fr. 3, 2, 2; id. Ac. 2, 21, 68:

    summae fuisse dementiae dubiā spe impulsum certum in periculum se committere,

    id. Inv. 2, 8, 27:

    rem in casum ancipitis eventus,

    Liv. 4, 27, 6; cf.:

    duos filios in aleam ejus casus,

    id. 40, 21, 6:

    rem in aciem,

    id. 3, 2, 12; cf.:

    se in aciem,

    id. 7, 26, 11; 23, 11, 10;

    rempublicam in discrimen,

    id. 8, 32, 4; cf.:

    rerum summam in discrimen,

    id. 33, 7, 10. —
    (γ).
    Simply alicui, or entirely absol.:

    sanan' es, Quae isti committas?

    in trusting to him, Plaut. Curc. 5, 2, 55:

    ei commisi et credidi, Ter, Heaut. 5, 2, 13: haec cum scirem et cogitarem, commisi tamen, judices, Heio,

    Cic. Verr. 2, 4, 7, § 16:

    universo populo neque ipse committit neque illi horum consiliorum auctores committi recte putant posse,

    id. Agr. 2, 8, 20:

    venti, quibus necessario committendum existimabat,

    Caes. B. C. 3, 25:

    sed quoniam non es veritus concredere nobis, accipe commissae munera laetitiae,

    intrusted, Prop. 1, 10, 12:

    instant enim (adversarii) et saepe discrimen omne committunt, quod deesse nobis putant,

    often hazard the most important advantage, Quint. 6, 4, 17:

    cum senatus ei commiserit, ut videret, ne quid res publica detrimenti caperet,

    Cic. Mil. 26, 70.—With de:

    iste negat se de existimatione suā cuiquam nisi suis commissurum,

    Cic. Verr. 2, 3, 60, § 137. —Hence, P. a. as subst.: commissum, i, n.
    A.
    (Acc. to I. 3.) An undertaking, enterprise:

    nec aliud restabat quam audacter commissum corrigere,

    Liv. 44, 4, 8:

    supererat nihil aliud in temere commisso, quam, etc.,

    id. 44, 6, 14.—
    B.
    (Acc. to I. 4.) A transgression, offence, fault, crime:

    sacrum,

    Cic. Leg. 2, 9, 22:

    nisi aut quid commissi aut est causa jurgi,

    Plaut. Men. 5, 2, 21:

    ecquod hujus factum aut commissum non dicam audacius, sed quod, etc.,

    Cic. Sull. 26, 72; cf.

    turpe,

    Hor. C. 3, 27, 39:

    commissi praemia,

    Ov. F. 4, 590.—In plur.:

    post mihi non simili poenā commissa luetis,

    offences, Verg. A. 1, 136; so,

    fateri,

    Stat. S. 5, 5, 5:

    improba,

    Claud. Rapt. Pros. 2, 304.—
    2.
    Jurid. Lat., an incurring of fines, a confiscation or confiscated property, Suet. Calig. 41:

    in commissum cadere,

    Dig. 39, 4, 16:

    causa commissi,

    ib. 39, 4, 16 al.; 19, 2, 61 fin.:

    aliquid pro commisso tenetur,

    Quint. Decl. 341.—
    C.
    (Acc. to II.) That which is intrusted, a secret, trust:

    enuntiare commissa,

    Cic. Tusc. 2, 13, 31:

    commissa celare,

    Nep. Epam. 3, 2; cf. Juv. 9, 93:

    commissa tacere,

    Hor. S. 1, 4, 84:

    prodere,

    id. ib. 1, 3, 95:

    retinent commissa fideliter aures,

    id. Ep. 1, 18, 70:

    commissum teges (corresp. with arcanum scrutaberis),

    id. ib. 1, 18, 38; cf. id. A. P. 200.

    Lewis & Short latin dictionary > committo

  • 50 conmitto

    com-mitto ( con-m-), mīsi, missum, 3, v. a.
    I.
    Of two or more objects, to bring, join, combine into one whole; to join or put together, to connect, unite.
    A.
    In gen. (rare; not in Cic.), constr. inter se, cum aliquā re, alicui, with in and acc., and with acc. only.
    (α).
    Inter se:

    res in ordinem digestae atque inter se commissae,

    Quint. 7, prooem. §

    1: per nondum commissa inter se munimenta urbem intravit,

    Liv. 38, 4, 8; cf. thus with inter se:

    oras vulneris suturis,

    Cels. 7, 19:

    duo verba,

    Quint. 9, 4, 33:

    easdem litteras,

    id. ib.:

    duo comparativa,

    id. 9, 3, 19.—
    (β).
    With cum:

    costae committuntur cum osse pectoris,

    Cels. 8, 1.—
    (γ).
    With dat.:

    viam a Placentiā ut Flaminiae committeret,

    Liv. 39, 2, 10:

    quā naris fronti committitur,

    is joined to, Ov. M. 12, 315:

    quā vir equo commissus erat,

    id. ib. 12, 478 (of a Centaur); cf.

    of Scylla: delphinum caudas utero commissa luporum,

    Verg. A. 3, 428:

    commissa dextera dextrae,

    Ov. H. 2, 31:

    medulla spinae commissa cerebro,

    Cels. 8, 1:

    moles, quae urbem continenti committeret,

    Curt. 4, 2, 16; Flor. 1, 4, 2 Duker.—
    (δ).
    With in and acc.:

    commissa in unum crura,

    Ov. M. 4, 580:

    committuntur suturae in unguem,

    Cels. 8, 1.—
    (ε).
    With acc. only: barbaricam pestem navibus obtulit, commissam infabre, Pac. ap. Non. p. 40, 31 (Trag. Rel. v. 271 Rib.):

    commissis operibus,

    Liv. 38, 7, 10:

    fidibusque mei commissa mariti moenia,

    Ov. M. 6, 178:

    (terra) maria committeret,

    Curt. 3, 1, 13; 7, 7, 14:

    noctes duas,

    Ov. Am. 1, 13, 46; cf.: nocte commissā. Sen. Herc. Oet. 1698:

    commissa corpore toto,

    Ov. M. 4, 369; Lucil. ap. Non. p. 248, 25: cervix committitur primo [p. 380] artu, Val. Fl. 4, 310:

    domus plumbo commissa,

    patched, Juv. 14, 310.—
    B.
    In partic., to set or bring men or animals together in a contest or fight, as competitors, etc., to set together, set on (freq. in Suet.;

    elsewhere rare): pugiles Latinos cum Graecis,

    Suet. Aug. 45:

    quingenis peditibus, elephantis vicenis, tricenis equitibus hinc et inde commissis,

    id. Caes. 39; id. Claud. 34:

    camelorum quadrigas,

    id. Ner. 11; Luc. 1, 97:

    victores committe,

    Mart. 8, 43, 3; cf. id. Spect. 28, 1:

    licet Aenean Rutulumque ferocem Committas,

    i.e. you describe their contest in your poem, you bring them in contact with each other, Juv. 1, 162:

    eunucho Bromium committere noli,

    id. 6, 378:

    inter se omnes,

    Suet. Calig. 56:

    aequales inter se,

    id. Gram. 17.—
    b.
    Trop., to bring together for comparison, to compare, put together, match:

    committit vates et comparat, inde Maronem, Atque aliā parte in trutinā suspendit Homerum,

    Juv. 6, 436; cf. Prop. 2, 3, 21; Mart. 7, 24, 1.—
    2.
    Transf., of a battle, war: proelium, certamen, bellum, etc.
    a.
    To arrange a battle or contest, to enter upon, engage in, begin, join, commence, Cic. Div. 1, 35, 77:

    proelii committendi signum dare,

    Caes. B. G. 2, 21:

    cum proelium commissum audissent,

    id. ib. 7, 62:

    commisso ab equitibus proelio,

    id. B. C. 1, 40:

    in aciem exercitum eduxit proeliumque commisit,

    Nep. Eum. 3 fin.; id. Hann. 11, 3; id. Milt. 6, 3; Just. 2, 12, 7; 15, 4, 22; 22, 6, 6:

    postquam eo ventum est, ut a ferentariis proelium committi posset,

    Sall. C. 60, 2:

    commisso proelio, diutius nostrorum militum impetum hostes ferre non potuerunt,

    Caes. B. G. 4, 35; id. B. C. 1, 13; 2, 6 Kraner ad loc.:

    Caesar cohortatus suos proelium commisit,

    id. ib. 1, 25:

    utrum proelium committi ex usu esset, necne,

    id. ib. 1, 50; 1, 52; 2, 19; Nep. Milt. 5, 3:

    pridie quam Siciliensem pugnam classe committeret,

    Suet. Aug. 96:

    avidus committere pugnam,

    Sil. 8, 619:

    pugnas,

    Stat. Th. 6, 143:

    rixae committendae causā,

    Liv. 5, 25, 2:

    cum vates monere eum (regem) coepit, ne committeret, aut certe differret obsidionem,

    Curt. 9, 4, 27.—Of a drinking contest for a wager:

    a summo septenis cyathis committe hos ludos,

    Plaut. Pers. 5, 1, 19:

    nondum commisso spectaculo,

    Liv. 2, 36, 1:

    musicum agona,

    Suet. Ner. 23:

    aciem,

    Flor. 4, 2, 46:

    commissum (bellum) ac profligatum conficere,

    Liv. 21, 40, 11; 8, 25, 5; 31, 28, 1 al.; cf.:

    si quis trium temporum momenta consideret, primo commissum bellum, profligatum secundo, tertio vero confectum est,

    Flor. 2, 15, 2:

    committere Martem,

    Sil. 13, 155:

    quo die ludi committebantur,

    Cic. Q. Fr. 3, 4, 6:

    ludos dedicationis,

    Suet. Claud. 21:

    ludos,

    Verg. A. 5, 113.—
    b.
    In gen., to maintain a contest, etc., to fight a battle, to hold, celebrate games, etc. (rare):

    illam pugnam navalem... mediocri certamine commissam arbitraris?

    Cic. Mur. 15, 33:

    levia inde proelia per quatriduum commissa,

    Liv. 34, 37, 7:

    commisso modico certamine,

    id. 23, 44, 5.—
    (β).
    Absol. (post-Aug. and rare):

    contra quem Sulla iterum commisit,

    Eutr. 5, 6; 9, 24; Dig. 9, 1, 1:

    priusquam committeretur,

    before the contest began, Suet. Vesp. 5.—
    3.
    In gen.: committere aliquid, to begin any course of action, to undertake, carry on, hold (rare):

    tribuni sanguine commissa proscriptio,

    Vell. 2, 64 fin.:

    judicium inter sicarios committitur,

    Cic. Rosc. Am. 5, 11. —In part. perf.:

    egregie ad ultimum in audacter commisso perseveravit,

    Liv. 44, 4, 11; cf. id. ib. § 8; 44, 6, 14.—
    4.
    In partic., to practise or perpetrate wrong, do injustice; to commit a crime (very freq. and class.).
    (α).
    With acc.:

    ut neque timeant, qui nihil commiserint, et poenam semper ante oculos versari putent, qui peccaverint,

    Cic. Mil. 23, 61; cf. Quint. 7, 2, 30:

    commississe cavet quod mox mutare laboret,

    Hor. A. P. 168:

    ego etiam quae tu sine Verre commisisti, Verri crimini daturus sum,

    Cic. Div. in Caecil. 11, 35:

    quantum flagitii,

    id. Brut. 61, 219:

    tantum facinus,

    id. Rosc. Am. 23, 65:

    virilis audaciae facinora,

    Sall. C. 25, 1:

    majus delictum,

    Caes. B. G. 7, 4:

    nil nefandum,

    Ov. M. 9, 626:

    nefarias res,

    Cic. Phil. 6, 1, 2:

    scelus,

    id. Sull. 2, 6; Dig. 48, 9, 7:

    adulterium,

    Quint. 7, 2, 11; 7, 3, 1:

    incestum cum filio,

    id. 5, 10, 19:

    parricidium,

    id. 7, 2, 2:

    caedem,

    id. 7, 4, 43; 10, 1, 12; 5, 12, 3:

    sacrilegium,

    id. 7, 2, 18:

    fraudem,

    Hor. C. 1, 28, 31.— Aliquid adversus, in, erga:

    committere multa et in deos et in homines impie nefarieque,

    Cic. Verr. 2, 1, 2, § 6; cf.:

    in te,

    Verg. A. 1, 231:

    aliquid adversus populum Romanum,

    Liv. 42, 38, 3:

    aliquid erga te,

    Cic. Att. 3, 20, 3.—
    (β).
    Committere contra legem, in legem, lege, to offend, sin, commit an offence:

    quasi committeret contra legem,

    Cic. Brut. 12, 48:

    in legem Juliam de adulteriis,

    Dig. 48, 5, 39; 48, 10, 13:

    adversus testamentum,

    ib. 34, 3, 8, § 2:

    ne lege censoriā committant,

    Varr. R. R. 2, 1, 16:

    lege de sicariis,

    Quint. 7, 1, 9. —
    (γ).
    Absol.:

    hoc si in posterum edixisses, minus esset nefarium... nemo enim committeret,

    Cic. Verr. 2, 1, 43, § 110.—
    (δ).
    With ut, to be guilty or be in fault, so that, to give occasion or cause, that, to act so as that:

    id me commissurum ut patiar fieri,

    Plaut. Trin. 3, 2, 78:

    non committet hodie iterum ut vapulet,

    Ter. Ad. 2, 1, 5:

    ego nolo quemquam civem committere, ut morte multandus sit: tu, etiam si commiserit, conservandum putas,

    Cic. Phil. 8, 5, 15:

    committere ut accusator nominere,

    id. Off. 2, 14, 50; so Liv. 25, 6, 17:

    non committam, ut tibi ipse insanire videar,

    Cic. Fam. 5, 5, 3; 3, 7, 3; id. Att. 1, 6, 1; 1, 20, 3; id. de Or. 2, 57, 233; id. Off. 3, 2, 6; Brut. ap. Cic. Fam. 11, 20, 1, Quint. 1, 10, 30; 5, 13, 27; Cic. Leg. 1, 13, 37.—More rare in a like sense,
    (ε).
    With cur or quare:

    Caedicius negare se commissurum, cur sibi quisquam imperium finiret,

    Liv. 5, 46, 6:

    neque commissum a se, quare timeret,

    Caes. B. G. 1, 14.—
    (ζ).
    With inf.:

    non committunt scamna facere,

    Col. 2, 4, 3:

    infelix committit saepe repelli,

    Ov. M. 9, 632.—
    b.
    Poenam, multam, etc., jurid. t. t., to bring punishment upon one ' s self by an error or fault, to incur, make one ' s self liable to it:

    poenam,

    Cic. Verr. 2, 3, 12, § 30; cf. Quint. 7, 4, 20; and:

    committere in poenam edicti,

    Dig. 2, 2, 4:

    ut illam multam non commiserit,

    Cic. Clu. 37, 103; Dig. 35, 1, 6 pr.—
    (β).
    Committi, with a definite object, to be forfeited or confiscated, as a penalty:

    hereditas Veneri Erycinae commissa,

    Cic. Verr. 2, 1, 10, § 27; 2, 2, 14, § 36; so,

    commissae hypothecae,

    id. Fam. 13, 56, 2:

    commissa tibi fiducia,

    id. Fl. 21, 51:

    merces,

    Dig. 39, 4, 11, § 2:

    mancipium,

    ib. 39, 14, 6:

    praedia in publicum,

    ib. 3, 5, 12:

    hanc devotionem capitis esse commissam,

    incurred, Cic. Dom. 57, 145.—
    c.
    Also (mostly in jurid. Lat.) of laws, judicial regulations, promises, etc., that become binding in consequence of the fulfilment of a condition as the commission of a crime, etc.:

    in civitatem obligatam sponsione commissa iratis omnibus diis,

    a promise the condition of which has been fulfilled, Liv. 9, 11, 10 Weissenb. ad loc.; cf.:

    hanc ego devotionem capitis mei... convictam esse et commissam putabo,

    Cic. Dom. 57, 145:

    si alius committat edictum,

    transgresses, incurs its penalty, makes himself liable to, Dig. 37, 4, 3, § 11; cf.:

    commisso edicto ab alio filio, ib. lex 8, § 4: commisso per alium edicto, ib. lex 10, § 1 al.: statim atque commissa lex est,

    ib. 18, 3, 4, § 2:

    committetur stipulatio,

    ib. 24, 3, 56.
    II.
    To place a thing somewhere for preservation, protection, care, etc.; to give, intrust, commit to, to give up or resign to, to trust (syn.: commendo, trado, credo; very freq. and class.); constr. with aliquid ( aliquem) alicui, in aliquid, or absol.
    (α).
    Aliquid ( aliquem, se) alicui:

    honor non solum datus sed etiam creditus ac commissus,

    Cic. Verr. 2, 5, 14, § 35:

    nec illi (Catoni) committendum illud negotium, sed inponendum putaverunt,

    id. Sest. 28, 60:

    qui capita vestra non dubitatis credere, cui calceandos nemo commisit pedes?

    Phaedr. 1, 14, 16:

    ego me tuae commendo et committo fidei,

    Ter. Eun. 5, 2, 47 (cf. id. And. 1, 5, 61):

    ne quid committam tibi,

    Plaut. Most. 3, 3, 21; Ter. Hec. 2, 1, 15; id. And. 3, 5, 3; cf.:

    his salutem nostram, his fortunas, his liberos rectissime committi arbitramur,

    Cic. Off. 2, 9, 33; id. Att. 1, 13, 1; cf. id. ib. §

    4: tibi rem magnam,

    id. Fam. 13, 5, 1; id. Mil. 25, 68:

    quia commissi sunt eis magistratus,

    id. Planc. 25, 61:

    summum imperium potestatemque omnium rerum alicui,

    Nep. Lys. 1 fin.:

    domino rem omnem,

    Hor. S. 2, 7, 67:

    caput tonsori,

    id. A. P. 301:

    ratem pelago,

    id. C. 1, 3, 11:

    sulcis semina (corresp. with spem credere terrae),

    Verg. G. 1, 223; cf.:

    committere semen sitienti solo,

    Col. 2, 8, 4:

    ulcus frigori,

    Cels. 6, 18, n. 2:

    aliquid litteris,

    Cic. Att. 4, 1, 8; so,

    verba tabellis,

    Ov. M. 9, 587:

    vivunt commissi calores Aeoliae fidibus puellae,

    Hor. C. 4, 9, 11 al.:

    committere se populo, senatui, publicis praesidiis et armis (corresp. with se tradere),

    Cic. Mil. 23, 61; so,

    se urbi,

    id. Att. 15, 11, 1:

    se theatro populoque Romano,

    id. Sest. 54, 116:

    se proelio,

    Liv. 4, 59, 2:

    se pugnae,

    id. 5, 32, 4:

    se publico,

    to venture into the streets, Suet. Ner. 26:

    se neque navigationi, neque viae,

    Cic. Fam. 16, 8, 1; cf. id. Phil. 12, 10, 25; id. Imp. Pomp. 11, 31:

    se timidius fortunae,

    id. Att. 9, 6, 4:

    civilibus fluctibus,

    Nep. Att. 6, 1 al. —Prov.: ovem lupo (Gr. kataleipein oïn en lukoisi), Ter. Eun. 5, 1, 16.—
    (β).
    Aliquid ( aliquem, se) in aliquid (so esp. freq. in Liv.):

    aliquid in alicujus fidem committere,

    Ter. Hec. 1, 2, 34; cf. Liv. 30, 14, 4:

    se in id conclave,

    Cic. Rosc. Am. 23, 64:

    se in conspectum populi Romani,

    id. Verr. 2, 4, 11, § 26; cf. Pompei. ap. Cic. Att. 8, 12, C, 2:

    se in senatum,

    Cic. Q. Fr. 3, 2, 2; id. Ac. 2, 21, 68:

    summae fuisse dementiae dubiā spe impulsum certum in periculum se committere,

    id. Inv. 2, 8, 27:

    rem in casum ancipitis eventus,

    Liv. 4, 27, 6; cf.:

    duos filios in aleam ejus casus,

    id. 40, 21, 6:

    rem in aciem,

    id. 3, 2, 12; cf.:

    se in aciem,

    id. 7, 26, 11; 23, 11, 10;

    rempublicam in discrimen,

    id. 8, 32, 4; cf.:

    rerum summam in discrimen,

    id. 33, 7, 10. —
    (γ).
    Simply alicui, or entirely absol.:

    sanan' es, Quae isti committas?

    in trusting to him, Plaut. Curc. 5, 2, 55:

    ei commisi et credidi, Ter, Heaut. 5, 2, 13: haec cum scirem et cogitarem, commisi tamen, judices, Heio,

    Cic. Verr. 2, 4, 7, § 16:

    universo populo neque ipse committit neque illi horum consiliorum auctores committi recte putant posse,

    id. Agr. 2, 8, 20:

    venti, quibus necessario committendum existimabat,

    Caes. B. C. 3, 25:

    sed quoniam non es veritus concredere nobis, accipe commissae munera laetitiae,

    intrusted, Prop. 1, 10, 12:

    instant enim (adversarii) et saepe discrimen omne committunt, quod deesse nobis putant,

    often hazard the most important advantage, Quint. 6, 4, 17:

    cum senatus ei commiserit, ut videret, ne quid res publica detrimenti caperet,

    Cic. Mil. 26, 70.—With de:

    iste negat se de existimatione suā cuiquam nisi suis commissurum,

    Cic. Verr. 2, 3, 60, § 137. —Hence, P. a. as subst.: commissum, i, n.
    A.
    (Acc. to I. 3.) An undertaking, enterprise:

    nec aliud restabat quam audacter commissum corrigere,

    Liv. 44, 4, 8:

    supererat nihil aliud in temere commisso, quam, etc.,

    id. 44, 6, 14.—
    B.
    (Acc. to I. 4.) A transgression, offence, fault, crime:

    sacrum,

    Cic. Leg. 2, 9, 22:

    nisi aut quid commissi aut est causa jurgi,

    Plaut. Men. 5, 2, 21:

    ecquod hujus factum aut commissum non dicam audacius, sed quod, etc.,

    Cic. Sull. 26, 72; cf.

    turpe,

    Hor. C. 3, 27, 39:

    commissi praemia,

    Ov. F. 4, 590.—In plur.:

    post mihi non simili poenā commissa luetis,

    offences, Verg. A. 1, 136; so,

    fateri,

    Stat. S. 5, 5, 5:

    improba,

    Claud. Rapt. Pros. 2, 304.—
    2.
    Jurid. Lat., an incurring of fines, a confiscation or confiscated property, Suet. Calig. 41:

    in commissum cadere,

    Dig. 39, 4, 16:

    causa commissi,

    ib. 39, 4, 16 al.; 19, 2, 61 fin.:

    aliquid pro commisso tenetur,

    Quint. Decl. 341.—
    C.
    (Acc. to II.) That which is intrusted, a secret, trust:

    enuntiare commissa,

    Cic. Tusc. 2, 13, 31:

    commissa celare,

    Nep. Epam. 3, 2; cf. Juv. 9, 93:

    commissa tacere,

    Hor. S. 1, 4, 84:

    prodere,

    id. ib. 1, 3, 95:

    retinent commissa fideliter aures,

    id. Ep. 1, 18, 70:

    commissum teges (corresp. with arcanum scrutaberis),

    id. ib. 1, 18, 38; cf. id. A. P. 200.

    Lewis & Short latin dictionary > conmitto

  • 51 epistalma

    ĕpistalma, ătis, n., = epistalma, a commission of the emperor, Cod. Just. 7, 37, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > epistalma

  • 52 littera

    littĕra (less correctly lītĕra), ae, f. [lino, q. v.], a letter, a written sign or mark signifying a sound.
    I.
    Lit.:

    cubitum hercle longis litteris signabo jam usquequaque, si quis, etc.,

    Plaut. Rud. 5, 2, 7:

    quid hae locuntur litterae?

    id. Bacch. 4, 7, 3; cf.: quid istae narrant? Tox. Perconctare ex ipsis;

    ipsae tibi narrabunt,

    id. Pers. 4, 3, 29:

    sus rostro si humi A litteram impresserit,

    Cic. Div. 1, 13, 23:

    priscarum litterarum notae,

    id. ib. 2, 41, 85:

    maximis litteris incisum,

    id. Verr. 2, 2, 63, § 154 fin.:

    lenis appellatio litterarum,

    id. Brut. 74, 159:

    suavis appellatio litterarum,

    Quint. 11, 3, 35:

    quae si nostris litteris scribantur,

    id. 12, 10, 28 litterarum ordine, in alphabetical order, Plin. 37, 9, 54, § 138:

    verba primis litteris notare, Prob. de Not. Signif. 1 Huschke: digerere in litteram,

    to arrange alphabetically, Sen. Ep. 68, 18: scire litteras, [p. 1072] to be able to read and write, Plaut. Truc. 4, 2, 23; Vitr. 1, 1, 14:

    nescire litteras,

    not to be able to read and write, id. Clem. 2, 1, 2; Suet. Ner. 10:

    scribere aureis litteris,

    Gai. Inst. 2, 77:

    scientia litterarum,

    the art of writing, Dig. 29, 2, 93:

    facere litteram or litteras,

    to write, Plaut. As. 4, 1, 22; Cic. Ac. 2, 2, 6.—In the language of comedy:

    homo trium litterarum, i. e. fur,

    a thief, Plaut. Aul. 2, 4, 46: litteram ex se longam facere, i. e. to make an I by hanging perpendicularly, to hang one's self:

    neque quicquam meliust mihi, ut opinor, quam ex me ut faciam litteram longam, meum laqueo collum quando obstrinxero,

    id. ib. 1, 1, 37:

    littera salutaris, i. e. A. (absolvo) and tristis, i. e. C. (condemno), which were put on the voting-tablets,

    Cic. Mil. 6, 15.—
    II.
    Transf.
    A.
    Sing.
    1.
    A word, a line:

    ad me litteram numquam misit,

    Cic. Fam. 2, 17, 6: ad litteram, word for word, literally:

    locum ad litteram subjeci,

    Quint. 9, 1, 15.—
    2.
    A handwriting:

    Alexidis manum amabam, quod tam prope accedebat ad similitudinem tuae litterae,

    Cic. Att. 7, 2, 3; cf.:

    arguit ipsorum quos littera,

    Juv. 13, 138 (v. also infra B. 1. fin.).—
    B.
    Usually plur.
    1.
    Littĕrae, ārum, f., a letter, epistle: litteras resignare, to unseal or open a letter, Plaut. Trin. 3, 3, 65:

    ut litterarum ego harum sermonem audio,

    id. Ps. 1, 1, 97; Cic. Att. 1, 13, 1:

    dare alicui litteras ad aliquem,

    id. Cat. 3, 4, 9:

    litteras mittere,

    id. Att. 5, 21, 2:

    reddere alicui,

    id. ib. 5, 21, 4:

    accipere,

    id. ib. 5, 21, 7:

    remittere,

    id. ib. 11, 16, 4:

    nullas iis praeterquam ad te et ad Brutum dedi litteras,

    id. Fam. 3, 7, 1:

    queri apud aliquem per litteras,

    id. Att. 5, 21, 13: invitare aliquem perlitteras id. ib. 13, 2, 2:

    civitatum animos litteris temptare,

    Caes. B. C. 1, 40, 1: litterae missae, a letter sent by a person: litterae allatae, a letter received: hence, liber litterarum missarum et allatarum, a letter-book:

    L. M. (i. e. litterae missae)... L. A. (i. e. litterae allatae), etc.,

    Cic. Font. 4, 8; id. Verr. 2, 3, 71, § 167.—In poets also sometimes in sing.:

    quam legis a rapta Briseide littera venit,

    Ov. H. 3, 1; 5, 2; id. M. 9, 515; Tib. 3, 2, 27; Mart. 10, 73 al.—
    2.
    A writing, document, paper:

    litterae publicae,

    Cic. Verr. 2, 4, 63, § 140; 2, 4, 16, § 35; esp. a written acknowledgment:

    littera poscetur,

    Ov. A. A. 1, 428.—
    3.
    An account-book:

    ratio omnis et litterae,

    Cic. Quint. 11, 37; id. Verr. 2, 4, 12, § 27.—
    4.
    An edict, ordinance:

    praetoris litterae,

    Cic. Verr. 2, 5, 22, § 56:

    litteras revocavit,

    letter of appointment, commission, Suet. Vesp. 8. —
    5.
    Written monuments, records, literature:

    abest historia litteris nostris,

    is wanting in our literature, Cic. Leg. 1, 2, 5:

    Graecae de philosophia litterae,

    philosophical literature, id. Div. 2, 2, 5:

    genus hoc scriptionis nondum satis Latinis litteris illustratae,

    id. Brut. 64, 228; id. Tusc. 1, 1, 1; id. Fin. 1, 2, 4:

    Graecis litteris studere,

    id. Brut. 20, 78:

    damnum Hortensii interitu Latinae litterae fecerunt,

    id. ib. 33, 125:

    nullam artem litteris sine interprete et sine aliqua exercitatione percipi posse,

    merely from books, id. Fam. 7, 19:

    quod litteris exstet, Pherecydes primum dixit animos hominum esse sempiternos,

    id. Tusc. 1, 16, 38:

    parvae et rarae per eadem tempora litterae fuere,

    Liv. 6, 1, 2; 7, 3, 6:

    Etruscae,

    id. 9, 36, 3:

    paucissimos adhuc eloquentes litterae Romanae tulerunt,

    Quint. 10, 1, 123: amor litterarum, id. prooem. 6.—
    6.
    History, inasmuch as it is derived from written monuments:

    cupidissimus litterarum fuit,

    Nep. Cat. 3, 1; id. Pelop. 1:

    parvae et rarae per eadem tempora litterae fuere,

    Liv. 6, 1.—
    7.
    Literary labor, composition:

    omnis varietas litterarum mearum,

    Cic. Fam. 15, 4, 12:

    non nihil temporis tribuit litteris,

    Nep. Hann. 13, 2.—
    8.
    An inscription, Ov. M. 11, 706.—
    9.
    Learning, the sciences, liberal education, scholarship, letters:

    sit mihi orator tinctus litteris: audierit aliquid, legerit,

    Cic. de Or. 2, 20, 85:

    erant in eo plurimae litterae,

    id. Brut. 76, 265:

    homo communium litterarum, et politioris humanitatis non expers,

    id. de Or. 2, 7, 28:

    homo sine ingenio, sine litteris,

    id. Verr. 2, 4, 44, § 98:

    fuit in illo ingenium, ratio, memoria, litterae, cura, cogitatio, diligentia,

    id. Phil. 2, 45, 116:

    mihi nihil libri, nihil litterae, nihil doctrina prodest,

    id. Att. 9, 10, 2:

    litterarum scientia,

    id. Brut. 42, 153:

    litterarum coguitio,

    id. de Or. 3, 32, 127: nescire litteras, to be without a liberal education, id. Brut. 74, 259:

    altiores litterae,

    magic, Plin. 14, 4, 5, § 51.—Comically of the art of love: Litteras didicisti;

    quando scis, sine alios discere,

    Plaut. Truc. 4, 2, 22.

    Lewis & Short latin dictionary > littera

  • 53 Litterae

    littĕra (less correctly lītĕra), ae, f. [lino, q. v.], a letter, a written sign or mark signifying a sound.
    I.
    Lit.:

    cubitum hercle longis litteris signabo jam usquequaque, si quis, etc.,

    Plaut. Rud. 5, 2, 7:

    quid hae locuntur litterae?

    id. Bacch. 4, 7, 3; cf.: quid istae narrant? Tox. Perconctare ex ipsis;

    ipsae tibi narrabunt,

    id. Pers. 4, 3, 29:

    sus rostro si humi A litteram impresserit,

    Cic. Div. 1, 13, 23:

    priscarum litterarum notae,

    id. ib. 2, 41, 85:

    maximis litteris incisum,

    id. Verr. 2, 2, 63, § 154 fin.:

    lenis appellatio litterarum,

    id. Brut. 74, 159:

    suavis appellatio litterarum,

    Quint. 11, 3, 35:

    quae si nostris litteris scribantur,

    id. 12, 10, 28 litterarum ordine, in alphabetical order, Plin. 37, 9, 54, § 138:

    verba primis litteris notare, Prob. de Not. Signif. 1 Huschke: digerere in litteram,

    to arrange alphabetically, Sen. Ep. 68, 18: scire litteras, [p. 1072] to be able to read and write, Plaut. Truc. 4, 2, 23; Vitr. 1, 1, 14:

    nescire litteras,

    not to be able to read and write, id. Clem. 2, 1, 2; Suet. Ner. 10:

    scribere aureis litteris,

    Gai. Inst. 2, 77:

    scientia litterarum,

    the art of writing, Dig. 29, 2, 93:

    facere litteram or litteras,

    to write, Plaut. As. 4, 1, 22; Cic. Ac. 2, 2, 6.—In the language of comedy:

    homo trium litterarum, i. e. fur,

    a thief, Plaut. Aul. 2, 4, 46: litteram ex se longam facere, i. e. to make an I by hanging perpendicularly, to hang one's self:

    neque quicquam meliust mihi, ut opinor, quam ex me ut faciam litteram longam, meum laqueo collum quando obstrinxero,

    id. ib. 1, 1, 37:

    littera salutaris, i. e. A. (absolvo) and tristis, i. e. C. (condemno), which were put on the voting-tablets,

    Cic. Mil. 6, 15.—
    II.
    Transf.
    A.
    Sing.
    1.
    A word, a line:

    ad me litteram numquam misit,

    Cic. Fam. 2, 17, 6: ad litteram, word for word, literally:

    locum ad litteram subjeci,

    Quint. 9, 1, 15.—
    2.
    A handwriting:

    Alexidis manum amabam, quod tam prope accedebat ad similitudinem tuae litterae,

    Cic. Att. 7, 2, 3; cf.:

    arguit ipsorum quos littera,

    Juv. 13, 138 (v. also infra B. 1. fin.).—
    B.
    Usually plur.
    1.
    Littĕrae, ārum, f., a letter, epistle: litteras resignare, to unseal or open a letter, Plaut. Trin. 3, 3, 65:

    ut litterarum ego harum sermonem audio,

    id. Ps. 1, 1, 97; Cic. Att. 1, 13, 1:

    dare alicui litteras ad aliquem,

    id. Cat. 3, 4, 9:

    litteras mittere,

    id. Att. 5, 21, 2:

    reddere alicui,

    id. ib. 5, 21, 4:

    accipere,

    id. ib. 5, 21, 7:

    remittere,

    id. ib. 11, 16, 4:

    nullas iis praeterquam ad te et ad Brutum dedi litteras,

    id. Fam. 3, 7, 1:

    queri apud aliquem per litteras,

    id. Att. 5, 21, 13: invitare aliquem perlitteras id. ib. 13, 2, 2:

    civitatum animos litteris temptare,

    Caes. B. C. 1, 40, 1: litterae missae, a letter sent by a person: litterae allatae, a letter received: hence, liber litterarum missarum et allatarum, a letter-book:

    L. M. (i. e. litterae missae)... L. A. (i. e. litterae allatae), etc.,

    Cic. Font. 4, 8; id. Verr. 2, 3, 71, § 167.—In poets also sometimes in sing.:

    quam legis a rapta Briseide littera venit,

    Ov. H. 3, 1; 5, 2; id. M. 9, 515; Tib. 3, 2, 27; Mart. 10, 73 al.—
    2.
    A writing, document, paper:

    litterae publicae,

    Cic. Verr. 2, 4, 63, § 140; 2, 4, 16, § 35; esp. a written acknowledgment:

    littera poscetur,

    Ov. A. A. 1, 428.—
    3.
    An account-book:

    ratio omnis et litterae,

    Cic. Quint. 11, 37; id. Verr. 2, 4, 12, § 27.—
    4.
    An edict, ordinance:

    praetoris litterae,

    Cic. Verr. 2, 5, 22, § 56:

    litteras revocavit,

    letter of appointment, commission, Suet. Vesp. 8. —
    5.
    Written monuments, records, literature:

    abest historia litteris nostris,

    is wanting in our literature, Cic. Leg. 1, 2, 5:

    Graecae de philosophia litterae,

    philosophical literature, id. Div. 2, 2, 5:

    genus hoc scriptionis nondum satis Latinis litteris illustratae,

    id. Brut. 64, 228; id. Tusc. 1, 1, 1; id. Fin. 1, 2, 4:

    Graecis litteris studere,

    id. Brut. 20, 78:

    damnum Hortensii interitu Latinae litterae fecerunt,

    id. ib. 33, 125:

    nullam artem litteris sine interprete et sine aliqua exercitatione percipi posse,

    merely from books, id. Fam. 7, 19:

    quod litteris exstet, Pherecydes primum dixit animos hominum esse sempiternos,

    id. Tusc. 1, 16, 38:

    parvae et rarae per eadem tempora litterae fuere,

    Liv. 6, 1, 2; 7, 3, 6:

    Etruscae,

    id. 9, 36, 3:

    paucissimos adhuc eloquentes litterae Romanae tulerunt,

    Quint. 10, 1, 123: amor litterarum, id. prooem. 6.—
    6.
    History, inasmuch as it is derived from written monuments:

    cupidissimus litterarum fuit,

    Nep. Cat. 3, 1; id. Pelop. 1:

    parvae et rarae per eadem tempora litterae fuere,

    Liv. 6, 1.—
    7.
    Literary labor, composition:

    omnis varietas litterarum mearum,

    Cic. Fam. 15, 4, 12:

    non nihil temporis tribuit litteris,

    Nep. Hann. 13, 2.—
    8.
    An inscription, Ov. M. 11, 706.—
    9.
    Learning, the sciences, liberal education, scholarship, letters:

    sit mihi orator tinctus litteris: audierit aliquid, legerit,

    Cic. de Or. 2, 20, 85:

    erant in eo plurimae litterae,

    id. Brut. 76, 265:

    homo communium litterarum, et politioris humanitatis non expers,

    id. de Or. 2, 7, 28:

    homo sine ingenio, sine litteris,

    id. Verr. 2, 4, 44, § 98:

    fuit in illo ingenium, ratio, memoria, litterae, cura, cogitatio, diligentia,

    id. Phil. 2, 45, 116:

    mihi nihil libri, nihil litterae, nihil doctrina prodest,

    id. Att. 9, 10, 2:

    litterarum scientia,

    id. Brut. 42, 153:

    litterarum coguitio,

    id. de Or. 3, 32, 127: nescire litteras, to be without a liberal education, id. Brut. 74, 259:

    altiores litterae,

    magic, Plin. 14, 4, 5, § 51.—Comically of the art of love: Litteras didicisti;

    quando scis, sine alios discere,

    Plaut. Truc. 4, 2, 22.

    Lewis & Short latin dictionary > Litterae

  • 54 mandatarius

    mandātārĭus, ĭi, m. [mandatum], one to whom a charge or commission is given, an attorney, agent, mandatory (jurid. Lat.), Dig. 17, 1, 10, § 11 dub. (al. mandatores).

    Lewis & Short latin dictionary > mandatarius

  • 55 mandatela

    mandātēla, ae, f. [id.], a charge, the intrusting of a commission, Gai. Inst. 2, 104; Prisc. 622 P.

    Lewis & Short latin dictionary > mandatela

  • 56 mandatio

    mandātĭo, ōnis, f. [1. mando], a charge, commission (jurid. Lat.):

    mandatione,

    Dig. 41, 1, 37 init. (dub.; al. traditione).

    Lewis & Short latin dictionary > mandatio

  • 57 mandator

    mandātor, ōris, m. [id.], one who gives a charge or commission, a mandator.
    I.
    Lit. (post-class.):

    quod extra mandatum egit, non praejudicet mandatori,

    Gai. Inst. 1, 17 fin.; Dig. 3, 2, 20; 17, 1, 22; Tert. adv. Marc. 3, 2:

    caedis,

    Paul. Sent. 3, 5, 12; 5, 23, 11.—
    II.
    Transf.
    A.
    One who instigates or suborns accusers or informers (postAug.):

    et delatores mandatoresque erant ex licentia veteri,

    Suet. Tit. 8:

    delator compellitur edere mandatorem,

    Dig. 49, 14, 2.—
    B.

    Lewis & Short latin dictionary > mandator

  • 58 perpetue

    per-pĕtŭus, a, um, adj. ( comp. perpetuior, Cato ap. Prisc. p. 601 P.; sup. perpetuissimus, id. ib.) [peto], continuing throughout, continuous, unbroken, uninterrupted; constant, universal, general, entire, whole, perpetual (syn.:

    continuus, assiduus): sulcos perpetuos ducere,

    Cato, R. R. 33:

    quin aedes totae perpetuae ruant,

    Plaut. Most. 1, 2, 67:

    agmen,

    Cic. Pis. 22, 51:

    munitiones,

    Caes. B. C. 3, 44:

    palus,

    id. B. G. 7, 26:

    milites disposuit perpetuis vigiliisque stationibusque,

    id. B. C. 1, 21:

    perpetuis soliti patres considere mensis,

    Verg. A. 7, 176:

    vescitur Aeneas... perpetui tergo bovis,

    id. ib. 8, 182:

    Apenninus perpetuis jugis ab Alpibus tendens ad Siculum fretum,

    Plin. 3, 5, 7, § 48:

    tractus,

    id. 6, 20, 23, § 73:

    oratio perpetua (opp. altercatio),

    Cic. Att. 1, 16, 8; cf. Liv. 4, 6:

    disputatio,

    Cic. de Or. 2, 4, 16; id. Top. 26, 97:

    quaestiones perpetuae hoc adulescente constitutae sunt,

    a standing commission, a permanent tribunal for criminal investigation, id. Brut. 27, 105: perpetua historia, a continuous or general history, id. Fam. 5, 12, 2:

    colere te usque perpetuom diem,

    Plaut. Most. 3, 2, 78:

    diem perpetuum in laetitiā degere,

    this whole day, Ter. Ad. 4, 1, 5:

    triduum,

    id. ib. 4, 1, 4:

    biennium,

    id. Hec. 1, 2, 12:

    ignis Vestae perpetuus ac sempiternus,

    Cic. Cat. 4, 9, 18:

    lex perpetua et aeterna,

    id. N. D. 1, 15, 40:

    stellarum perennes cursus atque perpetui,

    id. ib. 2, 21, 55. stabilis et perpetua permansio, id. Inv. 2, 54, 164:

    voluntas mea perpetua et constans in rem publicam,

    id. Phil. 13, 6, 13:

    formido,

    Verg. E. 4, 14:

    assidua et perpetua cura,

    Cic. Fam. 6, 13, 2:

    perpetui scrinia Sili,

    of the immortal Silius, Mart. 6, 64, 10.—As subst.: perpĕtŭum, i, n., the abiding, permanent (opp. temporale), Lact. 2, 8, 68.—Hence: in perpetuum (sc. tempus), for all time, forever, in perpetuity, constantly: mulier repperit odium ocius Suā inmunditiā, quam in perpetuom ut placeat munditia sua. Plaut. Stich. 5, 5, 6:

    serva tibi in perpetuom amicum me,

    id. Capt. 2, 3, 81:

    in perpetuum comprimi,

    Cic. Cat. 1, 12, 30; id. Agr. 2, 21, 55:

    obtinere aliquid in perpetuum,

    id. Rosc. Am. 48, 139:

    non in perpetuum irascetur,

    Vulg. Psa. 102, 9 et saep.—So, in perpetuum modum = perpetuo, Plaut. Most. 3, 1, 5.—
    II.
    In partic.
    A.
    That holds constantly and universally, universal, general:

    perpetui juris et universi generis quaestio,

    Cic. de Or. 2, 33, 141:

    nec arbitror perpetuum quicquam in hoc praecipi posse,

    Plin. 17, 2, 2, § 19:

    ne id quidem perpetuum est,

    does not always hold good, Cels. 2, 10: illud in quo quasi certamen est controversiae... id ita dici placet, ut traducatur ad perpetuam quaestionem, to a general principle, [p. 1352] Cic. Or. 36, 126.—
    B.
    In augury: perpetua fulmina, perpetual lighlnings, i. e. whose prognostics refer to one's whole life, Sen. Q. N. 2, 47, 1.—
    C.
    In gram.:

    perpetuus modus,

    the infinitive mood, Diom. p. 331 P. —Hence, adv., in three forms, perpetuo (class.), perpetuum ( poet.), and perpetue (late Lat.).
    1.
    perpĕtŭō, constantly, uninterruptedly, perpetually, always, forever, utterly, hopelessly:

    perpetuon' valuisti?

    Plaut. Ep. 1, 1, 15:

    metuo ne technae meae perpetuo perierint,

    id. Most. 3, 1, 23:

    dico ut perpetuo pereas,

    id. Pers. 2, 4, 10; so,

    perpetuo perire,

    Ter. Eun. 5, 8, 13:

    opinionem retinere,

    Cic. Agr. 3, 1, 2:

    loquens,

    id. Ac. 2, 19, 63:

    sub imperio esse,

    Caes. B. G. 1, 31; Ov. M. 10, 97.—
    2.
    perpĕtŭum, constantly, uninterruptedly, perpetually:

    uti,

    Stat. S. 1, 1, 99.—
    3.
    perpĕtŭē, constantly, Cassiod. in Psa. 62, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > perpetue

  • 59 perpetuum

    per-pĕtŭus, a, um, adj. ( comp. perpetuior, Cato ap. Prisc. p. 601 P.; sup. perpetuissimus, id. ib.) [peto], continuing throughout, continuous, unbroken, uninterrupted; constant, universal, general, entire, whole, perpetual (syn.:

    continuus, assiduus): sulcos perpetuos ducere,

    Cato, R. R. 33:

    quin aedes totae perpetuae ruant,

    Plaut. Most. 1, 2, 67:

    agmen,

    Cic. Pis. 22, 51:

    munitiones,

    Caes. B. C. 3, 44:

    palus,

    id. B. G. 7, 26:

    milites disposuit perpetuis vigiliisque stationibusque,

    id. B. C. 1, 21:

    perpetuis soliti patres considere mensis,

    Verg. A. 7, 176:

    vescitur Aeneas... perpetui tergo bovis,

    id. ib. 8, 182:

    Apenninus perpetuis jugis ab Alpibus tendens ad Siculum fretum,

    Plin. 3, 5, 7, § 48:

    tractus,

    id. 6, 20, 23, § 73:

    oratio perpetua (opp. altercatio),

    Cic. Att. 1, 16, 8; cf. Liv. 4, 6:

    disputatio,

    Cic. de Or. 2, 4, 16; id. Top. 26, 97:

    quaestiones perpetuae hoc adulescente constitutae sunt,

    a standing commission, a permanent tribunal for criminal investigation, id. Brut. 27, 105: perpetua historia, a continuous or general history, id. Fam. 5, 12, 2:

    colere te usque perpetuom diem,

    Plaut. Most. 3, 2, 78:

    diem perpetuum in laetitiā degere,

    this whole day, Ter. Ad. 4, 1, 5:

    triduum,

    id. ib. 4, 1, 4:

    biennium,

    id. Hec. 1, 2, 12:

    ignis Vestae perpetuus ac sempiternus,

    Cic. Cat. 4, 9, 18:

    lex perpetua et aeterna,

    id. N. D. 1, 15, 40:

    stellarum perennes cursus atque perpetui,

    id. ib. 2, 21, 55. stabilis et perpetua permansio, id. Inv. 2, 54, 164:

    voluntas mea perpetua et constans in rem publicam,

    id. Phil. 13, 6, 13:

    formido,

    Verg. E. 4, 14:

    assidua et perpetua cura,

    Cic. Fam. 6, 13, 2:

    perpetui scrinia Sili,

    of the immortal Silius, Mart. 6, 64, 10.—As subst.: perpĕtŭum, i, n., the abiding, permanent (opp. temporale), Lact. 2, 8, 68.—Hence: in perpetuum (sc. tempus), for all time, forever, in perpetuity, constantly: mulier repperit odium ocius Suā inmunditiā, quam in perpetuom ut placeat munditia sua. Plaut. Stich. 5, 5, 6:

    serva tibi in perpetuom amicum me,

    id. Capt. 2, 3, 81:

    in perpetuum comprimi,

    Cic. Cat. 1, 12, 30; id. Agr. 2, 21, 55:

    obtinere aliquid in perpetuum,

    id. Rosc. Am. 48, 139:

    non in perpetuum irascetur,

    Vulg. Psa. 102, 9 et saep.—So, in perpetuum modum = perpetuo, Plaut. Most. 3, 1, 5.—
    II.
    In partic.
    A.
    That holds constantly and universally, universal, general:

    perpetui juris et universi generis quaestio,

    Cic. de Or. 2, 33, 141:

    nec arbitror perpetuum quicquam in hoc praecipi posse,

    Plin. 17, 2, 2, § 19:

    ne id quidem perpetuum est,

    does not always hold good, Cels. 2, 10: illud in quo quasi certamen est controversiae... id ita dici placet, ut traducatur ad perpetuam quaestionem, to a general principle, [p. 1352] Cic. Or. 36, 126.—
    B.
    In augury: perpetua fulmina, perpetual lighlnings, i. e. whose prognostics refer to one's whole life, Sen. Q. N. 2, 47, 1.—
    C.
    In gram.:

    perpetuus modus,

    the infinitive mood, Diom. p. 331 P. —Hence, adv., in three forms, perpetuo (class.), perpetuum ( poet.), and perpetue (late Lat.).
    1.
    perpĕtŭō, constantly, uninterruptedly, perpetually, always, forever, utterly, hopelessly:

    perpetuon' valuisti?

    Plaut. Ep. 1, 1, 15:

    metuo ne technae meae perpetuo perierint,

    id. Most. 3, 1, 23:

    dico ut perpetuo pereas,

    id. Pers. 2, 4, 10; so,

    perpetuo perire,

    Ter. Eun. 5, 8, 13:

    opinionem retinere,

    Cic. Agr. 3, 1, 2:

    loquens,

    id. Ac. 2, 19, 63:

    sub imperio esse,

    Caes. B. G. 1, 31; Ov. M. 10, 97.—
    2.
    perpĕtŭum, constantly, uninterruptedly, perpetually:

    uti,

    Stat. S. 1, 1, 99.—
    3.
    perpĕtŭē, constantly, Cassiod. in Psa. 62, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > perpetuum

  • 60 perpetuus

    per-pĕtŭus, a, um, adj. ( comp. perpetuior, Cato ap. Prisc. p. 601 P.; sup. perpetuissimus, id. ib.) [peto], continuing throughout, continuous, unbroken, uninterrupted; constant, universal, general, entire, whole, perpetual (syn.:

    continuus, assiduus): sulcos perpetuos ducere,

    Cato, R. R. 33:

    quin aedes totae perpetuae ruant,

    Plaut. Most. 1, 2, 67:

    agmen,

    Cic. Pis. 22, 51:

    munitiones,

    Caes. B. C. 3, 44:

    palus,

    id. B. G. 7, 26:

    milites disposuit perpetuis vigiliisque stationibusque,

    id. B. C. 1, 21:

    perpetuis soliti patres considere mensis,

    Verg. A. 7, 176:

    vescitur Aeneas... perpetui tergo bovis,

    id. ib. 8, 182:

    Apenninus perpetuis jugis ab Alpibus tendens ad Siculum fretum,

    Plin. 3, 5, 7, § 48:

    tractus,

    id. 6, 20, 23, § 73:

    oratio perpetua (opp. altercatio),

    Cic. Att. 1, 16, 8; cf. Liv. 4, 6:

    disputatio,

    Cic. de Or. 2, 4, 16; id. Top. 26, 97:

    quaestiones perpetuae hoc adulescente constitutae sunt,

    a standing commission, a permanent tribunal for criminal investigation, id. Brut. 27, 105: perpetua historia, a continuous or general history, id. Fam. 5, 12, 2:

    colere te usque perpetuom diem,

    Plaut. Most. 3, 2, 78:

    diem perpetuum in laetitiā degere,

    this whole day, Ter. Ad. 4, 1, 5:

    triduum,

    id. ib. 4, 1, 4:

    biennium,

    id. Hec. 1, 2, 12:

    ignis Vestae perpetuus ac sempiternus,

    Cic. Cat. 4, 9, 18:

    lex perpetua et aeterna,

    id. N. D. 1, 15, 40:

    stellarum perennes cursus atque perpetui,

    id. ib. 2, 21, 55. stabilis et perpetua permansio, id. Inv. 2, 54, 164:

    voluntas mea perpetua et constans in rem publicam,

    id. Phil. 13, 6, 13:

    formido,

    Verg. E. 4, 14:

    assidua et perpetua cura,

    Cic. Fam. 6, 13, 2:

    perpetui scrinia Sili,

    of the immortal Silius, Mart. 6, 64, 10.—As subst.: perpĕtŭum, i, n., the abiding, permanent (opp. temporale), Lact. 2, 8, 68.—Hence: in perpetuum (sc. tempus), for all time, forever, in perpetuity, constantly: mulier repperit odium ocius Suā inmunditiā, quam in perpetuom ut placeat munditia sua. Plaut. Stich. 5, 5, 6:

    serva tibi in perpetuom amicum me,

    id. Capt. 2, 3, 81:

    in perpetuum comprimi,

    Cic. Cat. 1, 12, 30; id. Agr. 2, 21, 55:

    obtinere aliquid in perpetuum,

    id. Rosc. Am. 48, 139:

    non in perpetuum irascetur,

    Vulg. Psa. 102, 9 et saep.—So, in perpetuum modum = perpetuo, Plaut. Most. 3, 1, 5.—
    II.
    In partic.
    A.
    That holds constantly and universally, universal, general:

    perpetui juris et universi generis quaestio,

    Cic. de Or. 2, 33, 141:

    nec arbitror perpetuum quicquam in hoc praecipi posse,

    Plin. 17, 2, 2, § 19:

    ne id quidem perpetuum est,

    does not always hold good, Cels. 2, 10: illud in quo quasi certamen est controversiae... id ita dici placet, ut traducatur ad perpetuam quaestionem, to a general principle, [p. 1352] Cic. Or. 36, 126.—
    B.
    In augury: perpetua fulmina, perpetual lighlnings, i. e. whose prognostics refer to one's whole life, Sen. Q. N. 2, 47, 1.—
    C.
    In gram.:

    perpetuus modus,

    the infinitive mood, Diom. p. 331 P. —Hence, adv., in three forms, perpetuo (class.), perpetuum ( poet.), and perpetue (late Lat.).
    1.
    perpĕtŭō, constantly, uninterruptedly, perpetually, always, forever, utterly, hopelessly:

    perpetuon' valuisti?

    Plaut. Ep. 1, 1, 15:

    metuo ne technae meae perpetuo perierint,

    id. Most. 3, 1, 23:

    dico ut perpetuo pereas,

    id. Pers. 2, 4, 10; so,

    perpetuo perire,

    Ter. Eun. 5, 8, 13:

    opinionem retinere,

    Cic. Agr. 3, 1, 2:

    loquens,

    id. Ac. 2, 19, 63:

    sub imperio esse,

    Caes. B. G. 1, 31; Ov. M. 10, 97.—
    2.
    perpĕtŭum, constantly, uninterruptedly, perpetually:

    uti,

    Stat. S. 1, 1, 99.—
    3.
    perpĕtŭē, constantly, Cassiod. in Psa. 62, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > perpetuus

См. также в других словарях:

  • Commission Européenne —  Ne doit pas être confondu avec Commission européenne des droits de l homme. Commission européenne Création …   Wikipédia en Français

  • Commission des Communautés Européennes — Commission européenne  Ne doit pas être confondu avec Commission européenne des droits de l homme. Commission européenne Création …   Wikipédia en Français

  • Commission des Communautés européennes — Commission européenne  Ne doit pas être confondu avec Commission européenne des droits de l homme. Commission européenne Création …   Wikipédia en Français

  • Commission europeen — Commission européenne  Ne doit pas être confondu avec Commission européenne des droits de l homme. Commission européenne Création …   Wikipédia en Français

  • Commission europeenne — Commission européenne  Ne doit pas être confondu avec Commission européenne des droits de l homme. Commission européenne Création …   Wikipédia en Français

  • commission — [ kɔmisjɔ̃ ] n. f. • XIIIe; mot du Nord; lat. commissio, de committere → commettre I ♦ Didact. Charge, mandat. ⇒ attribution, délégation, mission. Donner une commission à qqn. Charger qqn d une commission. Exécuter, remplir une commission. 1 ♦… …   Encyclopédie Universelle

  • Commission on Elections (Philippines) — Commission on Elections Komisyon ng Halalan Established: August 22, 1940 Chairman: Atty. Sixto Brillantes Website …   Wikipedia

  • Commission D'enquête Parlementaire En France —  Pour les autres articles nationaux, voir Commission d enquête parlementaire. En France, une commission d enquête parlementaire est une commission formée au sein de l Assemblée nationale ou du Sénat. Les commissions d enquête parlementaires… …   Wikipédia en Français

  • Commission Du Luxembourg — La Commission du Luxembourg qui a siégé au Palais du Luxembourg à Paris au printemps 1848, a été chargée de réfléchir sur une nouvelle organisation du travail afin d améliorer le sort des ouvriers. Sommaire 1 Contexte 2 Du ministère du travail à… …   Wikipédia en Français

  • Commission d'enquete parlementaire en France — Commission d enquête parlementaire en France  Pour les autres articles nationaux, voir Commission d enquête parlementaire. En France, une commission d enquête parlementaire est une commission formée au sein de l Assemblée nationale ou du… …   Wikipédia en Français

  • Commission d'enquête parlementaire (France) — Commission d enquête parlementaire en France  Pour les autres articles nationaux, voir Commission d enquête parlementaire. En France, une commission d enquête parlementaire est une commission formée au sein de l Assemblée nationale ou du… …   Wikipédia en Français

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»