-
1 πλατάνιστος
πλατάνιστος, ἡ, = πλάτανος; Il. 2, 307. 310; Her. 5, 119; Ap. Rh. 2, 733; χλοερά, Thall. 4 (IX, 220).
-
2 πλάτανος
πλάτανος, ἡ, der Platanus oder die Platane (weil sie ihre Aeste weit ausbreitet, πλατύς); Ar. Nubb. 995; Plat. Phaedr. 229 a ff. u. Folgde; ἱερὰ ἀμφιλαφής, Thall. 3 (VI, 170).
-
3 πένθιμος
-
4 τρι-τάλᾱς
-
5 τανυ-μήκης
τανυ-μήκης, ες, lang gestreckt, schlank, ἰτέαι, Thall. 3 (VI, 170).
-
6 φυλλάς
φυλλάς, άδος, ἡ, 1) ein Blätterhaufen, ein Lager, eine Streu von Blättern; στειπτή Soph. Phil. 33; φυλλάδα ἐπιβάλλειν Her. 8, 24; λεχαίη Ap. Rh. 1, 1183. – 2) ein Ast mit Blättern, Ar. Vesp. 398; Laubwerk, Laub, ῥίζης γὰρ οὔσης φυλλὰς ἵκετ' ἐς δόμους Aesch. Ag. 940; τεμενία, der laubreiche Hain, Soph. Tr. 751; παρνησία Eur. Andr. 1101; τείνεσϑαι Thall. 4 (IX, 220); φυλλὰς εὔκαρπος, Fruchtbaum, Agath. 25 (V, 292); – ἡ δριμεῖα, ein Kräutergericht, = φυλλίς, Ath. IV, 134, vgl. Poll. 6, 71.
-
7 φάρμακον
φάρμακον, τό, jedes künstliche Mittel, bes. zur Hervorbringung physischer Wirkungen; – 1) Heilmittel, Arzneimittel, sowohl gegen äußerliche Verletzungen als gegen innere Krankheiten, sowohl äußerlich, als innerlich zu brauchen; oft bei Hom.: ἐπιϑήσει φάρμαχ', ἅ κεν παύσῃσι μελαινάων ὀδυνάων Il. 4, 191; ἐπ' ἄρ' ἤπια φάρμακα πάσσε ib. 218; ἐπιπάσσων ὀδυνήφατα φάρμακα 5, 401. 900; ἀκήματα ὀδυνάων 15, 394; – πραΰ Pind. Ol. 13, 85; ὁποίοις φαρμάκοις ἰάσιμος Aesch. Prom. 473; Soph. Ai. 1234 u. in Prosa. – Nach der Art des Gebrauches unterschieden die Alten χριστά, παστά oder ἐπίπαστα, πλαστά u. καταπλαστόν, Ar. Plut. 716 Theocr. 11, 1, βρώσιμα, πότιμα oder πιστά; φάρμακον πεπωκώς Her. 4, 160; vgl. Aesch. Prom. 479 ff.; φάρμακα προςανέα πίνοντας Pind. P. 3, 53; Plat. Gorg. 456 b; Xen. An. 6, 2,11. – 2) Gift, tödtliches, Verderben, Unheil bringendes Mittel; κακά, λυγρά, οὐλόμενα, ἀνδροφόνα, ϑ υμοφϑόρα, Il 22, 94 Od. 1, 261. 2, 329. 10, 213. 236. 394; Soph. Trach. 682; φαρμάκοις μῆναί τινα Ar. Th. 561; φάρμακα εἰςβάλλειν εἰς τὰ φρέατα Thuc. 2, 48. – 3) Zaubermittel; denn dem einfachen Naturmenschen gilt Arznei, Gift und Zaubermittel für Eins; sowohl von Zaubertränken und Salben, als von Zauberformeln und Beschwörungen, Il. 11, 741 Od. 4, 220. 230; – jedes geheime Mittel, Etwas zu bewirken, Her. 3, 85. – 4) Uebh. Hülfsmittel, Gegenmittel; Hes. O. 481; αὐρᾶν ψυχρᾶν, gegen kalte Lüfte, Pind. Ol. 9, 97; νόσου Aesch. Prom. 249; πάλαι τὸ σιγᾶν φάρμακον βλάβης ἔχω Ag. 534; πόνων Eur. Bacch. 283; τὸ ϑανεῖν κακῶν μέγιστον φάρμακον νομίζεται Heracl. 596; φόβου Plat. Legg. I, 647 e; πενϑέων Philet. 1; ἔρωτος Theocr. 14, 52, wie πρὸς τὸν ἔρωτα 11, 1; δίψης φάρμακα ἀλεξίκακα κύπελλα Thall. 3 (VI, 170); – aber auch Erregungsmittel; so heißt der Wein φάρμακον ἀφροσύνης, der Raserei erregt, u. Anacharsis nannte das Salböl der Ringer φάρμακον μανίας, wodurch sie gleichsam Wuth gegen einander hervorzaubern; – σωτηρίας φ. Eur. Phoen. 900; μνήμης καὶ σοφίας φ, Plat. Phaedr. 274 e, vgl. 275 a. – 5) Färbemittel; ἠνϑισμένοι φαρμάκοισι Her. 1, 93; πολύχροα Empedocl. 84; – Schminke, Malerfarbe, Plat. Crat. 424 e Polit. 277 c; s. Piers. Moer. p. 399 Schäf. D. Hal. C. V. p. 289. – Auch Reizmittel, den Wohlgeschmack der Speisen zu erhöhen, Würze; dah. übertr., κάλλιστον φάρμακον ἀρετᾶς ἐπὶ ϑανάτῳ εὑρέ-σϑαι, die Würze, welche die Tugend selbst dem Tode giebt, Pind. P. 4, 187. – [Die Penultima ist von einigen ion. Dichtern auch lang gebraucht, Gaisf. Hephaest. 254 u. Hipponax, s. φαρμακός.]
-
8 χλοερός
-
9 μόρσιμος
μόρσιμος, ον, vom Schicksal bestimmt, fatalis; γήμαιϑ', ὅς κε πλεῖστα πόροι καὶ μόρσιμος ἔλϑοι, Od. 16, 392, öfter; bes. vom Schicksal zum Tode bestimmt, οὐ μέν με κτενέεις, ἐπεὶ οὔτοι μόρσιμός εἰμι, Il. 22, 13; μόρσιμον ἦμαρ, der vom Schicksal verhängte Todestag, 15, 613 Od. 10, 175; μόρσιμόν ἐστί τινι, es ist Einem beschieden, vom Schicksal verhängt, Il. 5, 874. 19, 417; so τὸ μόρσιμον, das Schicksal, οὐ παρφυκτόν, Pind. P. 12, 30; τὸ μ. Διόϑεν πεπρωμένον, N. 4, 61; τὸ μόρσιμον ἀπέδωκεν, N. 7, 44; ᾧ ϑανεῖν οὐ μόρσιμον, Aesch. Prom. 935; σὺν ἄλλοις πείσομαι τὸ μόρσιμον, Spt. 245; ἐπεκραίνετο μόρσιμος αἰών, Suppl. 46, öfter; μὴ παϑεῖν ἂν ἄλλο ἢ τὸ μόρσιμον, Soph. Ant. 236; παρεὶς τὸ μόρσιμον, Eur. Alc. 942; μόρσιμα οὔτι φυγεῖν ϑέμις, Heracl. 615; sp. D., μόρσιμον ὄπα ἧκεν, Ant. Thall. (VII, 188). – In Prosa selten, ἐδόκεε μόρσιμον εἶναι τῇ Βαβυλῶνι ἁλίσκεσϑαι, Her. 3, 154; Iambl.
-
10 ζύγιος
ζύγιος, ον (auch ζυγία, von der Hexe, der Beschützerinn der Ehen, Mus. 275; Anton. Thall. (VII, 188); Nonn. D. 32, 57; auch Ἀφροδίτη, Phot. bibl. p. 144, 6), – 1) zum Joche gehörig, ἴππος Eur. I. A. 221 Ar. Nubb. 122, Joch-, Zugpferd; von Wagen, bespannt, ϑηρῶν ζύγιοι σατίναι Eur. Hel. 1310. – 2) = ζυγίτης, VLL., wie Poll. 1, 87. 120; – κῶπαι ζύγιαι, = μεσόνεοι, Polyaen. 5, 22, 4.
-
11 γαμο-στόλος
-
12 γηθόσυνος
γηθόσυνος, froh, heiter, Hom. γηϑόσυνος κῆρ Versende Iliad. 4, 272. 326. 18, 557, froh im Herzen; τοῦ μὲν ἔπειτα γηϑόσυνοι ϑεράποντες ἀπ' ὤμων τεύχε' ἕλοντο Iliad. 7, 122; χάρμῃ γηϑόσυνοι 13, 82; γηϑόσυνος οὔρῳ Odyss. 5, 269; femin. γηϑοσύνη Odyss. 11, 540, v. l. γηϑοσύνῃ, und Iliad. 13, 29, v. l. γηϑοσύνῃ und γηϑόσυν' ἡ, s. γηϑοσύνη. – Sp. D., z. B. Thall. 1 (VI, 235).
-
13 κάλπις
κάλπις, ιδος, ἡ, Krug, – a) Gefäß zum Wasserschöpfen, Wasserkrug; Od. 7, 20, κάλπιν; H. h. Cer. 107; Pind. Ol. 6, 40, ἀργυρέαν κάλπιδα; κάλπισί τ' ἐκ ποταμῶν δρόσον ἄρατε Ar. Ran. 1340. – Salbengefäß, Antiph. Ath. XII, 553 d Pol. 31, 3, 17. – b) Aschenkrug, Urne, Plut. Demetr. 53; κάλπιν ὑπὸ χϑόνα ϑέσϑαι Mel. 16 (XII, 74); ξυνή Theaet. 4 ( Plan. 221); κοίλη, βαιή, ἐλαφρή, Nicarch. 8 Thall. Mil. 5 M. Arg. 30 (IX, 330. VII, 373. 384), in letzterer Stelle Urne zum Loosen, wie Schol. Ar. Vesp. 320 κάλπεις nennt, ἔνϑ α τὰς ψήφους καϑίεσαν οἱ δικάζοντες, vgl. Luc. Hermot. 40. – Bei Ath. XI, 468 f wird aus Philemon ein besonderes Trinkgeschirr καλπίς erwähnt.
-
14 βοτηρικός
-
15 λᾱρός
λᾱρός (ΛΑΩ, λαύω), wohlschmeckend, süß, λαρόν τέ οἱ αἱμ' ἀνϑρώπου Il. 17, 572, λαρὸν παρὰ δεῖπνον ἔϑηκας 19, 316, οἶνον – ἄφυσσον ἡδύν, ὅτις μετὰ τὸν λαρώτατος ὃν σὺ φυλάσσεις (des Verses wegen für λαρότατος) Od. 2, 349; sp. D., εἴδατα καὶ μέϑυ λαρόν Ap. Rh. 1, 456; ἡμερίς Thall. 4 (IX, 220); ὕδωρ Plat. 15 (IX, 826). – Auch vom Gesicht, lieblich anzuschauen, Hes. frg.; Apollo, Hymn. (IX, 525, 12). – Vom Geruch, wohlriechend, τοῠ δ' ἄμβροτος ὀδμὴ τηλόϑι καὶ λειμῶνος ἐκαίνυτο λαρὸν ἀϋτμήν Mosch. 2, 92; ϑύοις ὕπο λαρὸν ὄδωδεν D. Per. 936; ἄνϑεα Ep. 695, a (App. 306). – Und sonst bei sp. D. nicht selten, angenehm, genußreich, ἔπος Agath. 39 (VII, 602), χείλεα Alc. Mess. 12 ( Plan. 226). – Compar. λαρότερον, Simonds. 48 (VII, 24).
-
16 ίτέα
ίτέα, ἡ, ion. ἰτέη u. ἰτείη, Ap. Rh. 4, 1428 (vgl. vimen, vieo), die Weide, der Weidenbaum, Il. 21, 850; ὠλεσίκαρποι, weil sie keine Frucht tragen, Od. 10, 510; Her. 1, 194; Sp.; τανυμήκεες Thall. 3 (VI, 170). – Ein von Weidenruthen geflochtener Schild, mit Erz überzogen, κατάχαλκος Eur. Heracl. 376, χαλκόνωτος Troad. 1193, vgl. Suppl. 695 Cycl. 7 u. Ar. bei Eust. 911, 63.
-
17 αὐχέω
αὐχέω, sich rühmen, absol., Eur. Alc. 95; ἐπί τινι Batrach. 57; τινί Eur. I. A. 412; Hel. 1384; τί Aristid., wie μηδὲν τόδ' αὔχει, frohlocke darüber nicht, Eur. Andr. 464; sogar τοίους ἀστέρας αὐχήσεις Thall. 5 (VII, 373); mit folgdm inf., Her. 2, 160; praes., Thuc. 2, 39; Sp. Bei Aesch. u. Eur. (Soph. hat das Wort gar nicht) = sagen, meinen, mit folgdm acc. c. inf., z. B. πόσον τιν' αὐχεῖςπάταγον ἀσπίδων βρέμειν Heraclid. 832; vgl. Cratin. bei Plut. Cim. 10 ηὔχουν αἰῶνα πάντα συνδιατρίψειν.
-
18 βῆμα
βῆμα, τό, 1) der Tritt, Schritt, Eur. Tr. 342 u. öfter; Xen. Cyr. 7, 5, 3 u. Sp.; Fußtapfen, H. h. Merc. 222. 345; vgl. Thall. 1 (VI, 235); übh. Gang, Weg, Soph. El. 163 O. C. 193. – 2) ein erhöhter Ort, auf den man tritt, um zu reden, Rednerbühne, Plat. Ion 535 e u. öfter, bes. bei Rednern, z. B. Dem. 59, 43; dah. ἐπὶ τὸ βῆμα ἀνέβην, ich trat öffentlich als Redner auf, 18, 66. Auch = Richterstuhl, Ar. Eccl. 677 Plut. 382. Bei den Römern die rostra. Von der Thymele Poll. 4, 123. – 3) ein Längenmaaß, Schritt, = 10 παλαισταί, = 2 1/2 πόδες, Hero.
-
19 ἀντιάζω
ἀντιάζω, dor. fut. ἀντιάξει Pind. Ol. 11, 88; vgl. ἀντιάω, 1) begegnen im freundlichen u. feindlichen Sinne, τινά Her. 2, 141; σφέας ἀντιάσας δώροις 1, 105. Sonst theils absolut, z. B. Soph. O. R. 134; theils mit dem dat., ὀργαῖς Pind. I. 5, 13, womit N. 1, 64 zu vgl., Γιγάντεσσιν μάχαν ἀντιάζειν, ihnen zum Kampf entgegentreten, d. h. den Kampf mit den Gig. beginnen (Ol. 11, 88 sagt er; πρὸς κάλαμον ἀντιάξει μελέων); λαμπάδες ϑαλάμοις ἠντίασαν Anth. Thall. (VII, 188); Soph. mit dem gen., τάφου El. 857, erlangen. – 2) mit Bitten angehen, anflehen, bei Tragg. theils absol., gew. τινά, Aesch. Ag. 1538; Soph. Ai. 487; Eur. Ion. 1119.
-
20 ἀμφι-λαφής
ἀμφι-λαφής, ές, von alten Gramm. durch ἀμφιλαβής erklärt, umfassend (ohne daß man mit Suid. an ἀμφοτέραις χερσὶ λαμβάνειν zu denken hat), ausgedehnt, δύναμις Pind. Ol. 9, 88; βρονταί, gewaltiger Donner, Her. 4, 28; χιών 4, 50; von Bäumen, deren Zweige sich weit nach allen Seiten ausdehnen, 3, 114. 4, 172; πλάτανος Plat. Phaedr. 230 b; Ap. Rh. 2, 733; Thall. 3 (VI, 170) u. sp. D., ἄμπελοι Luc. Am. 12; von Gesträuch, Ael. N. A. 7, 6. Von weit sich erstreckenden Ländereien, κτήματα Herodian. 7, 12, 14; ἀμφιλαφὲς ἄλσος δένδρεσιν, ein mit Bäumen dicht bewachsener Hain, Call. Cer. 27; so wohl βουνὸς ἀμφ., dicht bewachsener Hügel, Plut. Syll. 16; νῆσος Ap. Rh. 4, 983. Auch von Thieren, groß, ἐλέφαντες Her. 3, 114; ἵππος Ap. Rh. 4, 1366; δόσις, reichlich, Aesch. Ag. 986; ἀφορμαὶ μέμψεων Luc. rhet. pr. 22; δεῖπνον, ἑστίασις, Ael. N. A. 3, 21. 9, 7; ὠφέλεια Plut. Flam. 5; Callim. Ap. 42 Ἀπόλλων τέχνῃ ἀμφιλαφής, von umfassender Kunst. Eigenthümlichere Vrbdgn sind: γόος, von beiden Seiten erhobene Trauerklage, Aesch. Ch. 328; παστάς, ringum eingeschlossen, Theocr. 24, 46; wenn es nicht auch hier geräumig ist; χορός Callim. Dian. 3, = κύκλιος. – Adv. ἀμφιλαφῶς τῶν πεδίων κομώντων, reich belaubt, Plut. Eum. 6.
- 1
- 2
См. также в других словарях:
Thall — or Thal is a town of Hangu District in the North West Frontier Province of Pakistan. [ [http://www.nrb.gov.pk/lg election/union.asp?district=60 dn=Hangu Tehsils Unions in the District of Hangu Government of Pakistan] ] It is administratively… … Wikipedia
thall- — pref. Variant of thallo . * * * … Universalium
thall- — combining form or thalli or thallo Etymology: New Latin, from Greek thall , thallo , from thallos more at thallus 1. : a young shoot … Useful english dictionary
thall(o)- — [Gr. thallos green shoot] a combining form denoting a relationship to a branch or shoot, or to thallium … Medical dictionary
thall — o, «us (G). A young shoot, twig … Dictionary of word roots and combining forms
Leah Neuberger Thall — Leah Neuberger, geb. Thall (* 17. Dezember 1915 in Columbus (Ohio); † 25. Januar 1993 in Manhattan) war in den 1950er Jahren die beste amerikanische Tischtennisspielerin. Sie gewann 1956 die Weltmeisterschaft im Mixed. Inhaltsverzeichnis 1 Namen… … Deutsch Wikipedia
Leah Thall — Leah Neuberger, geb. Thall (* 17. Dezember 1915 in Columbus (Ohio); † 25. Januar 1993 in Manhattan) war in den 1950er Jahren die beste amerikanische Tischtennisspielerin. Sie gewann 1956 die Weltmeisterschaft im Mixed. Inhaltsverzeichnis 1 Namen… … Deutsch Wikipedia
Freunde im All — Seriendaten Deutscher Titel Freunde im All Originaltitel Droids Produktion … Deutsch Wikipedia
Championnat du Monde de Tennis de table — Championnats du monde de tennis de table Les Championnats du monde de tennis de table individuel ont lieu depuis 1926 et se tiennent tous les 2 ans depuis 1957. 5 titres sont décernés, en simple et double messieurs, simple et double dames, et… … Wikipédia en Français
Championnat du monde de tennis de table — Championnats du monde de tennis de table Les Championnats du monde de tennis de table individuel ont lieu depuis 1926 et se tiennent tous les 2 ans depuis 1957. 5 titres sont décernés, en simple et double messieurs, simple et double dames, et… … Wikipédia en Français
Championnats du monde de tennis de table — Salle de la finale des championnats du monde 2009. Les Championnats du monde de tennis de table individuel ont lieu depuis 1926 et se tiennent tous les 2 ans depuis 1957. 5 titres sont décernés, en simple et double messieurs, simple et double… … Wikipédia en Français