Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

Tarpēia

  • 1 Tarpeia

    Tarpēius, i, m.; Tarpēia, ae, f., a Roman proper name; so esp.,
    1.
    Sp. Tarpeius, the father of Tarpeia, who opened the citadel to the Sabines, Liv. 1, 11; Val. Max. 9, 6, 1.—
    2.
    Tarpeia, a Roman maiden, who treacherously opened the citadel to the Sabines, and for her reward was killed by the weight of their arms, which they cast upon her, Flor. 1, 1; Aur. Vict. Vir. Ill. 2; cf. Liv. 1, 11, 6 sqq.; Ov. M. 14, 776.—Hence,
    A.
    Tarpēius, a, um, adj., Tarpeian:

    mons,

    the Tarpeian Rock, the name of a rock on the Capitoline Hill, from which criminals were thrown headlong, Varr. L. L. 5, § 41 Müll.; Liv. 1, 55;

    called also, saxum,

    id. 6, 20; Tac. A. 6, 19; Fest. p. 343 Müll.:

    rupes,

    Tac. H. 3, 71; and absol.:

    in Tarpeio fodientes,

    Plin. 28, 2, 4, § 15:

    ad Tarpeium raptus (Metellus),

    id. 7, 44, 45, § 143:

    arx,

    the citadel on the Capitoline Hill, Prop. 4, (5), 4, 29; Ov. M. 15, 866:

    pater,

    Capitoline Jupiter, Prop. 4 (5), 1, 7; cf.

    fulmina,

    Juv. 13, 78;

    and dei,

    who were worshipped on the Capitoline Hill, Luc. 8, 863:

    coronae,

    given to victors in the Capitoline games, Mart. 9, 41, 1; cf.

    frons,

    id. 9, 4, 8;

    and quercus,

    id. 4, 54, 1:

    lex,

    named after a certain Tarpeius, Cic. Rep. 2, 35, 60; Fest. p. 237 Müll.:

    pudicitia,

    of a Tarpeia, Prop. 1, 16, 2.—
    B.
    Tarpēiānus, a, um, adj., Tarpeian:

    haedus,

    of the Tarpeian Hill, Apic. 8, 6 and 8.

    Lewis & Short latin dictionary > Tarpeia

  • 2 Tarpeianus

    Tarpēius, i, m.; Tarpēia, ae, f., a Roman proper name; so esp.,
    1.
    Sp. Tarpeius, the father of Tarpeia, who opened the citadel to the Sabines, Liv. 1, 11; Val. Max. 9, 6, 1.—
    2.
    Tarpeia, a Roman maiden, who treacherously opened the citadel to the Sabines, and for her reward was killed by the weight of their arms, which they cast upon her, Flor. 1, 1; Aur. Vict. Vir. Ill. 2; cf. Liv. 1, 11, 6 sqq.; Ov. M. 14, 776.—Hence,
    A.
    Tarpēius, a, um, adj., Tarpeian:

    mons,

    the Tarpeian Rock, the name of a rock on the Capitoline Hill, from which criminals were thrown headlong, Varr. L. L. 5, § 41 Müll.; Liv. 1, 55;

    called also, saxum,

    id. 6, 20; Tac. A. 6, 19; Fest. p. 343 Müll.:

    rupes,

    Tac. H. 3, 71; and absol.:

    in Tarpeio fodientes,

    Plin. 28, 2, 4, § 15:

    ad Tarpeium raptus (Metellus),

    id. 7, 44, 45, § 143:

    arx,

    the citadel on the Capitoline Hill, Prop. 4, (5), 4, 29; Ov. M. 15, 866:

    pater,

    Capitoline Jupiter, Prop. 4 (5), 1, 7; cf.

    fulmina,

    Juv. 13, 78;

    and dei,

    who were worshipped on the Capitoline Hill, Luc. 8, 863:

    coronae,

    given to victors in the Capitoline games, Mart. 9, 41, 1; cf.

    frons,

    id. 9, 4, 8;

    and quercus,

    id. 4, 54, 1:

    lex,

    named after a certain Tarpeius, Cic. Rep. 2, 35, 60; Fest. p. 237 Müll.:

    pudicitia,

    of a Tarpeia, Prop. 1, 16, 2.—
    B.
    Tarpēiānus, a, um, adj., Tarpeian:

    haedus,

    of the Tarpeian Hill, Apic. 8, 6 and 8.

    Lewis & Short latin dictionary > Tarpeianus

  • 3 Tarpeius

    Tarpēius, i, m.; Tarpēia, ae, f., a Roman proper name; so esp.,
    1.
    Sp. Tarpeius, the father of Tarpeia, who opened the citadel to the Sabines, Liv. 1, 11; Val. Max. 9, 6, 1.—
    2.
    Tarpeia, a Roman maiden, who treacherously opened the citadel to the Sabines, and for her reward was killed by the weight of their arms, which they cast upon her, Flor. 1, 1; Aur. Vict. Vir. Ill. 2; cf. Liv. 1, 11, 6 sqq.; Ov. M. 14, 776.—Hence,
    A.
    Tarpēius, a, um, adj., Tarpeian:

    mons,

    the Tarpeian Rock, the name of a rock on the Capitoline Hill, from which criminals were thrown headlong, Varr. L. L. 5, § 41 Müll.; Liv. 1, 55;

    called also, saxum,

    id. 6, 20; Tac. A. 6, 19; Fest. p. 343 Müll.:

    rupes,

    Tac. H. 3, 71; and absol.:

    in Tarpeio fodientes,

    Plin. 28, 2, 4, § 15:

    ad Tarpeium raptus (Metellus),

    id. 7, 44, 45, § 143:

    arx,

    the citadel on the Capitoline Hill, Prop. 4, (5), 4, 29; Ov. M. 15, 866:

    pater,

    Capitoline Jupiter, Prop. 4 (5), 1, 7; cf.

    fulmina,

    Juv. 13, 78;

    and dei,

    who were worshipped on the Capitoline Hill, Luc. 8, 863:

    coronae,

    given to victors in the Capitoline games, Mart. 9, 41, 1; cf.

    frons,

    id. 9, 4, 8;

    and quercus,

    id. 4, 54, 1:

    lex,

    named after a certain Tarpeius, Cic. Rep. 2, 35, 60; Fest. p. 237 Müll.:

    pudicitia,

    of a Tarpeia, Prop. 1, 16, 2.—
    B.
    Tarpēiānus, a, um, adj., Tarpeian:

    haedus,

    of the Tarpeian Hill, Apic. 8, 6 and 8.

    Lewis & Short latin dictionary > Tarpeius

  • 4 dēiciō or dēiiciō

        dēiciō or dēiiciō iēcī, iectus, ere    [de + iacio], to throw down, hurl down, precipitate, prostrate, raze, fell, cut down, tear down, destroy: alqm de ponte in Tiberim: alqm de saxo (Tarpeio), L.: a cervicibus iugum: se de muro, leap, Cs.: saxi deiectae vertice caprae, V.: se per munitiones, leap over, Cs.: venti a montibus se deiciunt, L.: volnerato equo deiectus, Cs.: statuas veterum hominum: naves deiciendi operis missae, to destroy, Cs.: monumenta regis, H.: muros, L.: ut omnes Hermae deicerentur, N.: deiectā turri, Cs.: caput uno ictu, V.; libellos, to tear down: sortīs, to cast, Cs.: deiectis lacrimis, shed, Pr.—Poet., with dat: Gyan leto, V.—Prov.: de gradu deici (orig. of a gladiator), to be thrown off one's balance, i. e. lose one's head.—To drive out, dislodge, expel: nostri deiecti sunt loco, Cs.: praesidium ex saltu, Cs.: Gallorum agmen ex rupe Tarpeiā, L.: praesidium Claternā.— To drive out, turn out of possession, eject, dispossess: unde sis deiectus: ex eo loco.— Pass: deici, to be driven out of one's course: naves ad inferiorem partem insulae, Cs.: classis tempestate vexata ad Belearīs insulas deicitur, L. — To lay low, strike down, kill, slay, slaughter: paucis deiectis, Cs.: quem telo primum Deicis? V.: (viperam) Deice, crush, V.: super iuvencum stabat deiectum leo, Ph.— To lower, let fall, de press: in pectora mentum, O.—Fig., to cast down: oculos: voltum, V.: deiectus oculos, with downcast eyes, V.: Deiecto in humum voltu, O.— To remove, avert, divert, turn away, repel: hunc metum Siciliae damnatione istius: oculos a re p.: quantum mali de humanā condicione: vitia a se ratione: eum de sententiā.— To prevent from obtaining, deprive, rob of: de possessione imperi vos, L.: principatu, Cs.: eā spe, Cs.: deiecta coniuge tanto, V.: uxore deiectā (sc. coniugio), Ta.: hoc deiecto, after his fall, N.—In elections, to defeat, disappoint, prevent the choice of: me aedilitate: eiusdem pecuniā de honore deici: civis optimus praeturā deiectus: deiectis honore per coitionem, L.

    Latin-English dictionary > dēiciō or dēiiciō

  • 5 rūpēs

        rūpēs is, f    [RAP-], a rock, cliff: ex magnis rupibus nactus planitiem, Cs.: inter saxa rupesque, L.: ex rupe Tarpeiā, L.: aëria, V.: cavae, caverns, V.: rupes, quae prodit in aequor, cliff, V.
    * * *
    cliff; rock

    Latin-English dictionary > rūpēs

  • 6 Tarpēius

        Tarpēius adj.,    of Tarpeia, Tarpeian: mons, the Tarpeian Rock near the Capitol, from which criminals were thrown, L.: arx, the citadel on the Capitoline Hill, V., O.: nemus, Pr.: fulmina, i. e. of Jupiter Capitolinus, Iu.

    Latin-English dictionary > Tarpēius

  • 7 Aternius

    Āternĭus, ii, m., a Roman family name: Aternius Fontinalis, a consul A. U. C. 300, Cic. Rep. 2, 35, 60 Mai; from him proceeded the Lex Aternia (or Tarpeia; cf.

    Fest. s. v. peculatus, p. 237 Müll.): de multā,

    Gell. 11, 1, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > Aternius

  • 8 deicio

    dē-ĭcĭo or dejicio, jēci, jectum, 3, v. a. [jacio], to throw or cast down; to hurl down, precipitate (very freq., and class.).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    araneas de foribus et de pariete,

    Plaut. Stich. 2, 2, 31:

    aliquem de ponte in Tiberim,

    Cic. Rosc. Am. 35, 100; cf.:

    aliquem e ponte,

    Suet. Caes. 80:

    aliquem de saxo (Tarpeio),

    Liv. 5, 47; 6, 20; Hor. S. 1, 6, 39; cf.

    aliquem saxo Tarpeio,

    Tac. A. 6, 19:

    aliquem equo,

    Caes. B. G. 4, 12, 5; Liv. 4, 19:

    jugum servile a cervicibus,

    Cic. Phil. 1, 2, 6:

    togam ab umeris,

    Suet. Aug. 52; cf.:

    togam de umero,

    id. Caes. 9 al.; esp. reflex. with pron.:

    se de muro,

    Caes. B. C. 1, 18, 3; cf.:

    se de superiore parte aedium,

    Nep. Dion, 4 fin.:

    se per munitiones,

    Caes. B. G. 3, 26, 5:

    se a praealtis montibus (venti),

    Liv. 28, 6:

    librum in mare,

    Cic. Q. Fr. 2, 14; cf.:

    aliquem in locum inferiorem,

    Caes. B. G. 5, 44, 12:

    aliquem e summo in Tartara,

    Lucr. 5, 1124:

    elatam securim in caput (regis),

    Liv. 1, 40; cf. id. 7, 10:

    equum e campo in cavam hanc viam,

    force to leap down, id. 23, 47:

    bustum aut monumentum, aut columnam,

    Cic. Leg. 2, 26; so,

    statuas veterum hominum (c. c. depellere simulacra deorum),

    id. Cat. 3, 8, 19:

    monumenta regis templaque Vestae,

    Hor. Od. 1, 2, 15:

    signa aenea in Capitolio (tempestas),

    Liv. 40, 2:

    omnes Hermas,

    Nep. Alcib. 3:

    turrim,

    Caes. B. C. 2, 22; cf.

    arces,

    Hor. Od. 4, 14, 13 et saep.:

    arbores,

    to fell, Liv. 21, 37, 2; Vitr. 2, 9, 4:

    caput uno ictu,

    to cut off, Verg. A. 9, 770; id. ib. 10, 546:

    libellos,

    to tear down, Cic. Quint. 6, 27; Sen. Ben. 4, 12 (but Caes. B. G. 3, 15, antemnis disjectis is the true reading): comam, Afran. ap. Non. 514, 2; cf.:

    crinibus dejectis,

    loose, dishevelled, Tac. A. 14, 30:

    sortes,

    to cast into the urn, Caes. B. C. 1, 6, 5:

    dejectam aerea sortem accepit galea,

    Verg. A. 5, 490 sq.:

    cum dejecta sors esset,

    Liv. 21, 42; cf.:

    pernam, glandium,

    to throw into the pot, Plaut. Stich. 2, 2, 36:

    alvum,

    to purge, Cato R. R. 158; cf.:

    casei caprini, qui facillimi deiciantur,

    i. e. are most easily digested, Varr. R. R. 2, 11, 3;

    opp. alvum superiorem,

    i. e. to vomit, Cato R. R. 156, 2.—
    B.
    Esp.
    1.
    Milit. t. t., to drive out, dislodge an enemy from his position: hostes muro turribusque dejecti, Caes. B. G. 7, 28; cf.:

    nostri dejecti sunt loco,

    id. ib. 7, 51:

    praesidium ex saltu,

    id. B. C. 1, 37 fin.; cf.:

    agmen Gallorum ex rupe Tarpeia,

    Liv. 7, 10:

    ex tot castellis,

    id. 44, 35:

    praesidium Claternā,

    Cic. Phil. 8, 2, 6; cf.:

    praesidium loco summe munito,

    Hor. Ep. 2, 2, 30: praesidium (without abl.), Caes. B. G. 7, 36, 7; id. B. C. 3, 23, 2; Liv. 4, 53 al.:

    castra hostium,

    to destroy, id. 25, 14:

    praetorium,

    id. 41, 2 et saep.—
    2.
    Jurid. t. t., to drive out, turn out of possession, eject, dispossess (cf. deduco):

    unde vi prohibitus sis... unde dejectus?

    Cic. Caecin. 13; cf. id. ib. 17, 50:

    nisi ex eo loco ubi vestigium impresserit, deici neminem posse,

    id. ib. 27, 76 fin.:

    aliquem de possessione imperii,

    Liv. 45, 22.—
    3.
    Naut. t. t., pass.: deici, to be driven out of one's course:

    naves ad inferiorem partem insulae,

    Caes. B. G. 4, 28, 2:

    classis tempestate vexata ad Balearīs insulas deicitur,

    Liv. 23, 34, 16; id. 23, 40, 6.—
    4.
    Pregn. (cf.: cado, concĭdo, decĭdo; caedo, concīdo, decīdo, etc.), to fell with a mortal wound, to bring down dead to the ground; to kill, slay:

    his dejectis et coacervatis cadaveribus,

    Caes. B. G. 2, 27, 4; 4, 12; id. B. C. 1, 46; 3, 51; cf.:

    quem telo primum, quem postremum aspera virgo Deicis?

    Verg. A. 11, 665:

    avem ab alto caelo,

    id. ib. 5, 542; cf. id. ib. 11, 580:

    Glaucoque bovem Thetidique juvencam Deicit Ancaeus,

    i. e. slaughters as a sacrifice, Val. Fl. 1, 191:

    super juvencum stabat dejectum leo,

    Phaedr. 2, 1, 1:

    (Hercules) aves sagittis dejecit,

    Lact. 1, 9, 2:

    gruem,

    Verg. A. 11, 580.—
    5.
    To lower, let down, hang down, depress, of the head, etc. (cf. II. A. infra):

    dejecto capite (opp. supino capite),

    Quint. 11, 3, 69.—Of a nod (opp. relato capite), Apul. Met. 10.—Of a wild beast:

    id (caput) dejectum semper in terram,

    Plin. 8, 21, 32, § 77:

    in pectora mentum,

    Ov. M. 12, 255:

    euntes dejecta cervice Getae,

    Claud. VI. Cons. Hon. 180.—
    II.
    Trop.
    A.
    In gen.:

    pueri Sisennae oculos de isto numquam deicere,

    never took their eyes off him, Cic. Verr. 2, 4, 15; cf. id. ib. 2, 5, 71:

    oculos a republica,

    id. Phil. 1, 1:

    dejecit vultum et demissa voce locuta est,

    cast down her eyes, Verg. A. 3, 320; cf.:

    oculos in terram,

    Quint. 1, 11, 9 al.;

    and in Gr. construction, dejectus oculos,

    with downcast eyes, Verg. A. 11, 480:

    dejectus vultum,

    Stat. Th. 3, 367:

    ecquid ergo intellegis quantum mali de humana condicione dejeceris?

    thou hast removed, averted, Cic. Tusc. 1, 8; cf.:

    quantum de doloris terrore,

    id. ib. 2, 5, 14:

    vitia a se ratione,

    id. ib. 4, 37, 80; cf.:

    cruciatum a corpore (with depellere omnia verbera),

    id. Verr. 2, 5, 62:

    hunc metum Siciliae,

    id. ib. 2, 5, 49 fin.:

    quae replenda vel deicienda sunt,

    Quint. 10, 4, 1:

    eum de sententia dejecistis,

    hast diverted from his opinion, Cic. Phil. 9, 4, 8:

    fortis et constantis est, non tumultuantem de gradu deici, ut dicitur,

    id. Off. 1, 23, 80; cf. id. Att. 16, 15, 3.—
    B.
    In partic. (acc. to no. I. B. 2.), to cast one down from the prospect of a thing; to prevent from obtaining, to deprive, rob of:

    de honore deici,

    Cic. Verr. 1, 9, 25:

    de possessione imperii,

    Liv. 45, 22, 7;

    for which, ad deiciendum honore eum,

    Liv. 39, 41;

    and, dejecti honore,

    id. 3, 35; so with simple abl.:

    aliquem aedilitate,

    Cic. Verr. 1, 8, 23:

    aedilitate,

    id. Verr. 2, 1, 8, § 23:

    praeturā,

    id. Mur. 36, 76:

    principatu,

    Caes. B. G. 7, 63, 8:

    certo consulatu,

    Liv. 40, 46, 14:

    spe,

    id. 44, 28, 1:

    ea spe,

    Caes. B. G. 1, 8, 4; cf.:

    opinione trium legionum (i. e. spe trium legionum colligendarum),

    id. ib. 5, 48:

    conjuge tanto,

    Verg. A. 3, 317. —Without abl.: M. Caelium mentio illa fatua... subito dejecit, etc., Cael. ap. Cic. Fam. 8, 4, 3:

    cum inimicum eo quoque anno petentem dejecisset,

    Liv. 38, 35:

    uxorem (sc. conjugio),

    Tac. A. 11, 29 fin.:

    hoc dejecto,

    after his fall, Nep. Thras. 3, 1; cf. Tac. A. 2, 3; Luc. 8, 27:

    ex alto dejectus culmine regni,

    Sil. 17, 143.—
    C.
    To humble:

    deicimur, sed non perimus,

    Vulg. 2 Cor. 4, 9:

    deiciendi hominis causa,

    Lact. 4, 27, 17.—Hence, dejectus, a, um, P. a. (very rare).
    I.
    Sunk down, low:

    equitatus noster etsi dejectis atque inferioribus locis constiterat,

    Caes. B. C. 1, 46, 3:

    dejectius,

    Tert. adv. Marc. 1, 6 fin.
    II.
    (Acc. to no. II. B., deprived of hope; hence) Cast down, dejected, dispirited:

    haud dejectus equum duci jubet,

    Verg. A. 10, 858; cf.: [p. 535] haud sic dejecta, Stat. Th. 3, 315:

    in epilogis plerumque dejecti et infracti sumus,

    Quint. 9. 4, 138.— Sup. does not occur.—
    * Adv. dējectē, low; only comp., dejectius, Tert. adv. Marc. 2, 27 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > deicio

  • 9 prospiciens

    prō-spĭcĭo, exi, ectum, 3, v. n. and a. [specio].
    I. A.
    In gen.: neque post respiciens, neque ante prospiciens, Varr. ap. Non. 443, 2:

    parum prospiciunt oculi,

    do not see well, Ter. Phorm. 5, 1, 8; Plaut. Curc. 2, 3, 38:

    grues volant ad prospiciendum alte,

    Plin. 10, 23, 30, § 58:

    ex superioribus locis prospicere in urbem,

    Caes. B. C. 2, 5:

    multum,

    to have an extensive prospect, Cic. Fam. 7, 20, 1:

    per umbram,

    Verg. A. 2, 733:

    procul,

    id. ib. 12, 353:

    ex moenibus,

    Hor. C. 3, 2, 8: longe lateque, Auct. B. Hisp. 8.—
    B.
    In partic.
    1.
    To look out, to watch, be on the watch:

    puer ab januā prospiciens,

    Nep. Hann. 12, 4:

    pavorem simulans (feles) prospexit toto die,

    Phaedr. 2, 4, 20:

    Michol prospiciens per fenestram,

    Vulg. 2 Reg. 6, 16; cf. Ambros. Off. 2, 29, 46.—
    2.
    To look or see to beforehand, to exercise foresight, to look out for, take care of, provide for any thing:

    ego jam prospiciam mihi,

    Ter. Ad. 4, 2, 50:

    consulere ac prospicere debemus, ut, etc.,

    Cic. Verr. 2, 1, 58, § 133:

    prospicite atque consulite,

    id. ib. 2, 1, 8, §

    22: ut prospicias et consulas rationibus meis,

    id. Fam. 3, 2, 1:

    consulite vobis, prospicite patriae,

    id. Cat. 4, 2, 3:

    homo longe in posterum prospiciens,

    id. Fam. 2, 8, 1:

    ut illum intellegatis non longe animo prospexisse morientem,

    id. Clu. 12, 34:

    prospicite, ut, etc.,

    id. Font. 17, 39:

    statuebat prospiciendum, ne, etc.,

    Caes. B. G. 5, 7:

    in annum,

    Varr. R. R. 1, 23, 3.— Impers. pass.:

    senatusconsulto prospectum est, ne, etc.,

    Paul. Sent. 4, 2.— Absol.: malo nos prospicere quam ulcisci, [p. 1477] Ter. Eun. 4, 6, 24:

    plagae crescunt, Nisi prospicis,

    id. Phorm. 5, 2, 17.—
    II. A.
    In gen. ( poet. and in post-Aug. prose):

    Italiam summā ab undā,

    Verg. A. 6, 357:

    campos Prospexit longe,

    id. ib. 11, 909; Hor. C. 3, 25, 10:

    moenia urbis Tarpeiā de rupe,

    Luc. 1, 195:

    ex speculis adventantem hostium classem,

    Liv. 21, 49, 8:

    ut hostium agmen inde prospicerent,

    Curt. 3, 8, 26:

    ex edito monte cuncta,

    id. 7, 6, 4.—
    b.
    Transf., of situations, to have or command a view of, look or lie towards, to overlook:

    domus prospicit agros,

    Hor. Ep. 1, 10, 23:

    cenatio latissimum mare, amoenissimas villas prospicit,

    Plin. Ep. 2, 17, 12; Plin. 5, 16, 15, § 72; Phaedr. 2, 5, 10:

    freta prospiciens Tmolus,

    Ov. M. 11, 150; 8, 330.—
    c.
    Trop.:

    aliquis infans decessit, cui nihil amplius contigit quam prospicere vitam,

    to see life from a distance, to get a glimpse of, Sen. Ep. 66, 42:

    turpe est seni aut prospicienti senectutem, etc.,

    one who sees old age before him, id. ib. 33, 7:

    neque prospexisse castra,

    i. e. life in camp, Plin. Pan. 15, 2.—
    B.
    In partic.
    1.
    To look at attentively, to gaze at (very rare):

    aliquem propter aliquid,

    Nep. Dat. 3, 3.—
    2.
    To foresee a thing (class.):

    multo ante, tamquam ex aliquā speculā, prospexi tempestatem futuram,

    Cic. Fam. 4, 3, 1; cf.:

    longe prospicere futuros casus rei publicae,

    id. Lael. 12, 40; id. Dom. 5, 12:

    multum in posterum,

    id. Mur. 28, 59:

    ex imbri soles,

    Verg. G. 1, 393. —With rel.-clause:

    ut jam ante animo prospicere possis, quibus de rebus auditurus sis,

    Cic. Quint. 10, 35; id. Div. in Caecil. 13, 42.—
    3.
    To look out for, provide, procure:

    habitationem alicui,

    Petr. 10:

    sedem senectuti,

    Liv. 4, 49 fin.:

    maritum filiae,

    Plin. Ep. 1, 14, 1.—In pass.:

    nisi si prospectum interea aliquid est, desertae vivimus,

    Ter. Heaut. 2, 4, 11:

    commeatus a praetore prospectos in hiemem habere,

    Liv. 44, 16:

    ad ferramenta prospicienda,

    Cic. Sull. 19, 55.—Hence,
    A.
    prōspĭcĭ-ens, entis, P. a., endowed with foresight, Gell. 2, 29, 1.—
    B.
    prōspĭcĭenter, adv., providently, considerately, carefully (post-class.):

    res prospicienter animadversas,

    Gell. 2, 29, 1.—
    C.
    prōspectē, adv., providently, deliberately, considerately, advisedly, prudently (post-class.):

    decernere,

    Tert. Apol. 6.— Sup.:

    adhaerebit bono,

    Aug. Ep. ad Maced. 55.

    Lewis & Short latin dictionary > prospiciens

  • 10 prospicio

    prō-spĭcĭo, exi, ectum, 3, v. n. and a. [specio].
    I. A.
    In gen.: neque post respiciens, neque ante prospiciens, Varr. ap. Non. 443, 2:

    parum prospiciunt oculi,

    do not see well, Ter. Phorm. 5, 1, 8; Plaut. Curc. 2, 3, 38:

    grues volant ad prospiciendum alte,

    Plin. 10, 23, 30, § 58:

    ex superioribus locis prospicere in urbem,

    Caes. B. C. 2, 5:

    multum,

    to have an extensive prospect, Cic. Fam. 7, 20, 1:

    per umbram,

    Verg. A. 2, 733:

    procul,

    id. ib. 12, 353:

    ex moenibus,

    Hor. C. 3, 2, 8: longe lateque, Auct. B. Hisp. 8.—
    B.
    In partic.
    1.
    To look out, to watch, be on the watch:

    puer ab januā prospiciens,

    Nep. Hann. 12, 4:

    pavorem simulans (feles) prospexit toto die,

    Phaedr. 2, 4, 20:

    Michol prospiciens per fenestram,

    Vulg. 2 Reg. 6, 16; cf. Ambros. Off. 2, 29, 46.—
    2.
    To look or see to beforehand, to exercise foresight, to look out for, take care of, provide for any thing:

    ego jam prospiciam mihi,

    Ter. Ad. 4, 2, 50:

    consulere ac prospicere debemus, ut, etc.,

    Cic. Verr. 2, 1, 58, § 133:

    prospicite atque consulite,

    id. ib. 2, 1, 8, §

    22: ut prospicias et consulas rationibus meis,

    id. Fam. 3, 2, 1:

    consulite vobis, prospicite patriae,

    id. Cat. 4, 2, 3:

    homo longe in posterum prospiciens,

    id. Fam. 2, 8, 1:

    ut illum intellegatis non longe animo prospexisse morientem,

    id. Clu. 12, 34:

    prospicite, ut, etc.,

    id. Font. 17, 39:

    statuebat prospiciendum, ne, etc.,

    Caes. B. G. 5, 7:

    in annum,

    Varr. R. R. 1, 23, 3.— Impers. pass.:

    senatusconsulto prospectum est, ne, etc.,

    Paul. Sent. 4, 2.— Absol.: malo nos prospicere quam ulcisci, [p. 1477] Ter. Eun. 4, 6, 24:

    plagae crescunt, Nisi prospicis,

    id. Phorm. 5, 2, 17.—
    II. A.
    In gen. ( poet. and in post-Aug. prose):

    Italiam summā ab undā,

    Verg. A. 6, 357:

    campos Prospexit longe,

    id. ib. 11, 909; Hor. C. 3, 25, 10:

    moenia urbis Tarpeiā de rupe,

    Luc. 1, 195:

    ex speculis adventantem hostium classem,

    Liv. 21, 49, 8:

    ut hostium agmen inde prospicerent,

    Curt. 3, 8, 26:

    ex edito monte cuncta,

    id. 7, 6, 4.—
    b.
    Transf., of situations, to have or command a view of, look or lie towards, to overlook:

    domus prospicit agros,

    Hor. Ep. 1, 10, 23:

    cenatio latissimum mare, amoenissimas villas prospicit,

    Plin. Ep. 2, 17, 12; Plin. 5, 16, 15, § 72; Phaedr. 2, 5, 10:

    freta prospiciens Tmolus,

    Ov. M. 11, 150; 8, 330.—
    c.
    Trop.:

    aliquis infans decessit, cui nihil amplius contigit quam prospicere vitam,

    to see life from a distance, to get a glimpse of, Sen. Ep. 66, 42:

    turpe est seni aut prospicienti senectutem, etc.,

    one who sees old age before him, id. ib. 33, 7:

    neque prospexisse castra,

    i. e. life in camp, Plin. Pan. 15, 2.—
    B.
    In partic.
    1.
    To look at attentively, to gaze at (very rare):

    aliquem propter aliquid,

    Nep. Dat. 3, 3.—
    2.
    To foresee a thing (class.):

    multo ante, tamquam ex aliquā speculā, prospexi tempestatem futuram,

    Cic. Fam. 4, 3, 1; cf.:

    longe prospicere futuros casus rei publicae,

    id. Lael. 12, 40; id. Dom. 5, 12:

    multum in posterum,

    id. Mur. 28, 59:

    ex imbri soles,

    Verg. G. 1, 393. —With rel.-clause:

    ut jam ante animo prospicere possis, quibus de rebus auditurus sis,

    Cic. Quint. 10, 35; id. Div. in Caecil. 13, 42.—
    3.
    To look out for, provide, procure:

    habitationem alicui,

    Petr. 10:

    sedem senectuti,

    Liv. 4, 49 fin.:

    maritum filiae,

    Plin. Ep. 1, 14, 1.—In pass.:

    nisi si prospectum interea aliquid est, desertae vivimus,

    Ter. Heaut. 2, 4, 11:

    commeatus a praetore prospectos in hiemem habere,

    Liv. 44, 16:

    ad ferramenta prospicienda,

    Cic. Sull. 19, 55.—Hence,
    A.
    prōspĭcĭ-ens, entis, P. a., endowed with foresight, Gell. 2, 29, 1.—
    B.
    prōspĭcĭenter, adv., providently, considerately, carefully (post-class.):

    res prospicienter animadversas,

    Gell. 2, 29, 1.—
    C.
    prōspectē, adv., providently, deliberately, considerately, advisedly, prudently (post-class.):

    decernere,

    Tert. Apol. 6.— Sup.:

    adhaerebit bono,

    Aug. Ep. ad Maced. 55.

    Lewis & Short latin dictionary > prospicio

  • 11 rupes

    rūpes, is (collat. form rūpa, ae, App. M. 6, p. 72 Hildebr. min.; cf. Gloss. Isid. p. 693),f. [rumpo], a rock:

    ex magnis rupibus nactus planitiem,

    Caes. B. C. 1, 70:

    cum (oppidum) ex omnibus in circuitu partibus altissimas rupes despectusque haberet,

    id. B. G. 2, 29; cf. Liv. 32, 4;

    and with this cf.: inter saxa rupesque,

    id. 21, 40:

    ex rupe Tarpeiā,

    id. 7, 10:

    Parnasia,

    Verg. E. 6, 29:

    aëria,

    id. G. 4, 508:

    ardua,

    Ov. F. 5, 293; id. P. 1, 8, 51:

    cavae,

    caverns, grottos, Verg. G. 3, 253; so,

    ima (Sibyllae),

    id. A. 3, 443.—Of a cliff, Verg. A. 10, 693; Luc. 5, 514; Val. Fl. 3, 108; 4, 637; cf.:

    personantibus et respondentibus inter se rupibus,

    Just. 24, 6, 8.

    Lewis & Short latin dictionary > rupes

См. также в других словарях:

  • Tarpeïa — Tarpeia Tarpeia, était une vestale, fille de Sempronius Tarpeius, que Romulus avait nommé gouverneur du Capitole. D après la légende romaine, elle aurait livré la citadelle de Rome aux Sabins, alors en guerre contre les Romains. Sommaire 1 Récit… …   Wikipédia en Français

  • Tarpéia — Tarpeia Tarpeia, était une vestale, fille de Sempronius Tarpeius, que Romulus avait nommé gouverneur du Capitole. D après la légende romaine, elle aurait livré la citadelle de Rome aux Sabins, alors en guerre contre les Romains. Sommaire 1 Récit… …   Wikipédia en Français

  • Tarpeia — {{Tarpeia}} Tochter des Befehlshabers der Burg von Rom, die nach dem Raub der Sabinerinnen* von deren Angehörigen belagert wurde. Aus Liebe zum Anführer der Feinde oder aus Habsucht übte Tarpeia Verrat, erntete aber üblen Dank: Sie wurde entweder …   Who's who in der antiken Mythologie

  • Tarpeia — [tär pē′ə] n. Rom. Myth. a girl who treacherously opens the Capitoline citadel to the invading Sabines, who then crush her to death with their shields …   English World dictionary

  • Tarpeia — Une version de la légende : Tarpéia tuée par les Sabins pour avoir refusé de trahir Rome, frise de la basilique Aemilia Dans la mythologie romaine, Tarpeia est une héroïne de la guerre sabine, fille de Sempronius Tarpeius, que Romulus avait… …   Wikipédia en Français

  • Tarpeia — Tod der Tarpeia (Fries der Basilica Aemilia, 1. Jahrhundert) …   Deutsch Wikipedia

  • Tarpeia — /tahr pee euh/, n. Class. Myth. a vestal virgin who betrayed Rome to the Sabines and was crushed under their shields when she claimed a reward. * * * ▪ Roman mythology       in Roman mythology, daughter of the commander of the Capitol in Rome… …   Universalium

  • Tarpeia — /taˈpiə/ (say tah peeuh) noun Roman Legend a vestal virgin who betrayed Rome to the Sabines and was crushed by their shields when she asked for reward …  

  • Tarpeia — /tahr pee euh/, n. Class. Myth. a vestal virgin who betrayed Rome to the Sabines and was crushed under their shields when she claimed a reward …   Useful english dictionary

  • Lex Aternia Tarpeia — Type Loi …   Wikipédia en Français

  • DEJECTIO e Rupe Tarpeia — vide infra Paena, it. Tarpeia rupes …   Hofmann J. Lexicon universale

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»