Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

Suessiones

  • 1 Suessiones

    Suessiōnes, um m.
    свесеионы, племя в Gallia Belgica, между реками Матрона и Изара, с главн. городом Noviodunum( ныне Soissons) Cs, PM

    Латинско-русский словарь > Suessiones

  • 2 Suessiones

    Suessiōnēs, um, m., eine gallische Völkerschaft in der Gegend des heutigen Soissons, Caes. b.G. 2, 3, 5 u.a.: Sing. Suessio, Not. Tir. 87, 39. – Form Suessōnēs, Lucan. 1, 423.

    lateinisch-deutsches > Suessiones

  • 3 Suessiones

    Suessiōnēs, um, m., eine gallische Völkerschaft in der Gegend des heutigen Soissons, Caes. b.G. 2, 3, 5 u.a.: Sing. Suessio, Not. Tir. 87, 39. – Form Suessōnēs, Lucan. 1, 423.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Suessiones

  • 4 Suessiones

    Sŭessĭōnes ( Sŭessōnes, trisyl., Luc. 1, 423), um, m., a people in Gaul, in the neighborhood of the modern Soissons, Caes, B. G. 2, 3; 2, 12; 2, 13; Hirt. B. G. 8, 6; Plin. 4, 17, 31, § 106.

    Lewis & Short latin dictionary > Suessiones

  • 5 Suessones

    Sŭessĭōnes ( Sŭessōnes, trisyl., Luc. 1, 423), um, m., a people in Gaul, in the neighborhood of the modern Soissons, Caes, B. G. 2, 3; 2, 12; 2, 13; Hirt. B. G. 8, 6; Plin. 4, 17, 31, § 106.

    Lewis & Short latin dictionary > Suessones

  • 6 Noviodunum

    Noviodūnum, ī n.
    Новиодун, название нескольких кельт. городов, принадлежавших
    1) племени Bituriges Cubi в Аквитании (ныне Nouan, близ Орлеана) Cs
    3) племени Suessiones( ныне Soissons, на реке Aisne) Cs

    Латинско-русский словарь > Noviodunum

  • 7 attribuo

    at-tribuo (ad-tribuo), buī, būtum, ere, zuerteilen, zuteilen, verleihen, I) eig.: A) im allg.: servos, pastores armat atque iis equos attribuit, machte sie beritten, Caes.: navibus III comparatis, ex quibus duas familiaribus suis attribuerat, unam ipse conscenderat, Caes.: non Stratonis modo regiam supellectilem attribui ei iussit, sed etiam etc., Curt.

    B) insbes.: 1) jmdm. einen Ort als Aufenthalt, Wohnsitz od. Besitztum zuteilen, zuweisen, anweisen, alteram partem eius vici Gallis concessit, alteram cohortibus ad hibernandum attribuit, Caes.: sibi agros attribuant, Caes.: quibus urbes agrosque attribui iussit, Curt.: ipsis attribueret sedem, Curt.: coloniae a rege attributae, Curt.: terra culturae causā attributa olim particulatim hominibus, ut Etruria Tuscis, Samnium Sabellis, Varr. sat. Men. 17. – iuventus, quae praesidio eius loci attributa erat, Liv.: u. m. dopp. Acc., electos ex omnibus legionibus fortissimos viros, antesignanos, centuriones Caesar ei classi attribuerat, als Zent., Caes. b. c. 1, 57, 1. – ebenso den Standort in der Schlacht, dextra pars (Flügel) Massiliensibus attribuitur, sinistra Nasidio, Caes.

    2) als t. t. der Geschäftsspr., attr. pecuniam, Geld anweisen, überweisen, durch Anweisung zuteilen, -verleihen, a) v. einer Privatperson, Faberius si venerit, videbis, ut tantum attribuatur, si modo attribuetur, quantum debetur, Cic. ad Att. 13, 2, 1: dah. prägn., attr. alqm, auf jmd. anweisen, attributos (die Angewiesenen) quod appellas, valde probo, Cic. ad Att. 13, 22, 4: sei (= si) is quei (= qui) adtributus erit, eam pecuniam... ei quoi (= cui) attributus erit, non solverit, Corp. inscr. Lat. 1, 2, 206. lin. 41 sq.: u. m. Dat. der Summe, tamtae pecuniae eum eosve attribuito, ibid. 40 sq.: quamtae pecuniae attributus erit, tamtam pecuniam et eius dimidium ei, quoi (= cui) adtributus erit, dare debeto, ibid. lin. 43. – b) von Staats wegen (s. Müller Liv. 1, 43, 9), »(Antonius) mihi pecuniam attribuit?« Cupio videre, qui id audeat dicere, Cic.: pecunia attributa, numerata est, Cic.: censoribus postulantibus, ut pecuniae summa sibi, quā in opera publica uterentur, attribueretur, vectigal annuum decretum, Liv.: unde (pecunia publica) erat attributa, Cic.: nonne sestertium centiens octogiens ex aerario tibi attributum Romae in quaestu reliquisti? Cic.: his talenta D ad belli usum attributa, Curt. – prägn., auf jmd. anweisen, quibus equos alerent, viduae attributae, quae bina milia aeris in annos singulos penderent, Liv. 1, 43, 9.

    3) jmdm. etw. zur Besorgung, Leitung, Führung zuteilen, pecus omne equitibus auxiliariis agendum attribuit, Sall.: attribuit nos trucidandos Cethego, Cic.: Amynandro Aetolos concitandos ad bellum attribuit, Liv.; vgl. ceterorum (captivorum) curam benigne tuendorum C. Flaminio quaestori attribuit, Liv.: ei (pontifici) sacra omnia exscripta exsignataque attribuit, quibus etc., übertrug ihm den ganzen Gottesdienst mit der schriftlichen Übersicht und Nachweisung usw., Liv. – bes. jmdm. ein milit. Kommando zuteilen, eine Stadt, Soldaten, Schiffe usw. unter jmds. Leitung ( Kommando) stellen, ihm unterordnen, oppidum civibus Romanis, Caes.: naves singulas equitibus Romanis, Caes.: alci IV legiones, Caes.: equites praefectis, Curt. – ebenso eine Provinz usw., video, cui Apulia sit attributa, qui habeat Etruriam etc., qui sibi has urbanas insidias caedis atque incendiorum depoposcerit, Cic.: alci Sogdianam regionem, alci satrapeam Mediae, Curt.: regnum filio eius, Curt.

    4) als publiz. t. t., eine Völkerschaft od. einen Fürsten einem andern Volke od. Fürsten als unterworfen u. zinsbar zuteilen, ihm unterwerfen, mediatisieren, einverleiben, insulae, quae erant a Sulla Rhodiis attributae, Cic.: Suessiones Remis attributi, Caes.: ipsi (Commio) Morinos attribuerat, Caes.: Ariarathen Ariobarzani attribuit, qui sub eius imperio et ditione esset, Auct. b. Alex.

    5) einer Sache die u. die Summe als Abgabe zuteilen, d.i. als Abgabe auflegen, damit belegen, his rebus omnibus terni in milia aeris attribuerentur, Liv. 39, 44, 3.

    II) übtr.: A) im allg., zuerteilen, zuteilen, verlei hen, ne aut irato facultas ad dicendum data, aut cupido auctoritas attributa esse videatur, Cic.: huc accedit summus timor, quem mihi natura pudorque meus attribuit, Cic.: si legi, loco, urbi, monumento attribueretur oratio, die Rede dem Gesetz usw. gleichs. in den Mund gelegt würde, Cic. – nunc illud satis est, non attribuere ad amissionem amicorum miseriam nostram, hinzuzufügen, hinzuzubringen, Cic. – senae horae in orbem operi attributae sunt, wurden zugewiesen bestimmt, Liv.

    B) insbes.: 1) als rhetor. u. gramm. t. t., alci (rei) attribui, einer Pers. od. Sache als Eigenschaft, nähere Bestimmung (als Prädikat od. Attribut) zuerteilt-, erteilt-, beigelegt werden, dah. attributum esse (als Prädikat od. Attribut) zukommen, zu einer Pers. od. Sache ganz eigentlich gehören, unter etw. mitbegriffen sein, omnis res [argumentando] confirmatur aut ex eo, quod personis, aut ex eo, quod negotiis est attributum. Ac personis has res attributas putamus: nomen, naturam, victum, fortunam, habitum, adfectionem, studia, consilia, facta, casus, orationes... Ac personis quidem haec videntur esse attributa. Negotiis autem quae sunt attributa, partim sunt continentia etc., Cic. de inv. 1, 34 sqq.: etiam quod iumentorum causā apparatum esset, quibus dominus uteretur, penori attributum dicit, zum Penus gehörig, mit unter dem P. begriffen, Gell. 4, 1, 21.

    2) jmdm. etwas als Wirkung od. Schuld zuteilen = zuschreiben, beimessen, beilegen, bonos exitus attribuimus dis immortalibus, Cic.: quod mihi cum illo erat commune, sibi soli attribuit, Cic.: qui (Cato) si eruditius videbitur disputare, attribuito litteris Graecis, Cic.: hoc si cupidius factum existimas, Caesari attribues; si familiarius, utrique nostrum, Cic.: tanta fuit Verris impudentia, ut aliis causam calamitatis attribueret, quae omnis propter avaritiam ipsius accidisset, Cic.: m. folg. quod (daß usw.), quod Sicyonii te laedunt, Catoni et eius aemulatori attribues Servilio, Cic.

    lateinisch-deutsches > attribuo

  • 8 Remi

    Rēmī (Rhēmi), ōrum, m., I) eine belgische Völkerschaft zwischen der Matrona (Marne) u. Axona (Aisne); ihre Grenznachbarn im Westen waren die Suessiones, die Carnutes ihre Klienten, Caes. b. G. 2, 3. Tac. hist. 4, 67 sq. – Sing. Iccius Remus, Caes. b. G. 2, 6: poet. kollektiv, Lucan. 1, 424. – II) die Hauptstadt der Remi (früher Durocortorum), j. Reims, Amm. 15, 11, 10 u. 16, 2, 8.

    lateinisch-deutsches > Remi

  • 9 attribuo

    at-tribuo (ad-tribuo), buī, būtum, ere, zuerteilen, zuteilen, verleihen, I) eig.: A) im allg.: servos, pastores armat atque iis equos attribuit, machte sie beritten, Caes.: navibus III comparatis, ex quibus duas familiaribus suis attribuerat, unam ipse conscenderat, Caes.: non Stratonis modo regiam supellectilem attribui ei iussit, sed etiam etc., Curt.
    B) insbes.: 1) jmdm. einen Ort als Aufenthalt, Wohnsitz od. Besitztum zuteilen, zuweisen, anweisen, alteram partem eius vici Gallis concessit, alteram cohortibus ad hibernandum attribuit, Caes.: sibi agros attribuant, Caes.: quibus urbes agrosque attribui iussit, Curt.: ipsis attribueret sedem, Curt.: coloniae a rege attributae, Curt.: terra culturae causā attributa olim particulatim hominibus, ut Etruria Tuscis, Samnium Sabellis, Varr. sat. Men. 17. – iuventus, quae praesidio eius loci attributa erat, Liv.: u. m. dopp. Acc., electos ex omnibus legionibus fortissimos viros, antesignanos, centuriones Caesar ei classi attribuerat, als Zent., Caes. b. c. 1, 57, 1. – ebenso den Standort in der Schlacht, dextra pars (Flügel) Massiliensibus attribuitur, sinistra Nasidio, Caes.
    2) als t. t. der Geschäftsspr., attr. pecuniam, Geld anweisen, überweisen, durch Anweisung zuteilen, - verleihen, a) v. einer Privatperson, Faberius si venerit, videbis, ut tantum attribuatur, si modo attribuetur,
    ————
    quantum debetur, Cic. ad Att. 13, 2, 1: dah. prägn., attr. alqm, auf jmd. anweisen, attributos (die Angewiesenen) quod appellas, valde probo, Cic. ad Att. 13, 22, 4: sei (= si) is quei (= qui) adtributus erit, eam pecuniam... ei quoi (= cui) attributus erit, non solverit, Corp. inscr. Lat. 1, 2, 206. lin. 41 sq.: u. m. Dat. der Summe, tamtae pecuniae eum eosve attribuito, ibid. 40 sq.: quamtae pecuniae attributus erit, tamtam pecuniam et eius dimidium ei, quoi (= cui) adtributus erit, dare debeto, ibid. lin. 43. – b) von Staats wegen (s. Müller Liv. 1, 43, 9), »(Antonius) mihi pecuniam attribuit?« Cupio videre, qui id audeat dicere, Cic.: pecunia attributa, numerata est, Cic.: censoribus postulantibus, ut pecuniae summa sibi, quā in opera publica uterentur, attribueretur, vectigal annuum decretum, Liv.: unde (pecunia publica) erat attributa, Cic.: nonne sestertium centiens octogiens ex aerario tibi attributum Romae in quaestu reliquisti? Cic.: his talenta D ad belli usum attributa, Curt. – prägn., auf jmd. anweisen, quibus equos alerent, viduae attributae, quae bina milia aeris in annos singulos penderent, Liv. 1, 43, 9.
    3) jmdm. etw. zur Besorgung, Leitung, Führung zuteilen, pecus omne equitibus auxiliariis agendum attribuit, Sall.: attribuit nos trucidandos Cethego, Cic.: Amynandro Aetolos concitandos ad bellum attribuit, Liv.; vgl. ceterorum (captivorum) curam be-
    ————
    nigne tuendorum C. Flaminio quaestori attribuit, Liv.: ei (pontifici) sacra omnia exscripta exsignataque attribuit, quibus etc., übertrug ihm den ganzen Gottesdienst mit der schriftlichen Übersicht und Nachweisung usw., Liv. – bes. jmdm. ein milit. Kommando zuteilen, eine Stadt, Soldaten, Schiffe usw. unter jmds. Leitung ( Kommando) stellen, ihm unterordnen, oppidum civibus Romanis, Caes.: naves singulas equitibus Romanis, Caes.: alci IV legiones, Caes.: equites praefectis, Curt. – ebenso eine Provinz usw., video, cui Apulia sit attributa, qui habeat Etruriam etc., qui sibi has urbanas insidias caedis atque incendiorum depoposcerit, Cic.: alci Sogdianam regionem, alci satrapeam Mediae, Curt.: regnum filio eius, Curt.
    4) als publiz. t. t., eine Völkerschaft od. einen Fürsten einem andern Volke od. Fürsten als unterworfen u. zinsbar zuteilen, ihm unterwerfen, mediatisieren, einverleiben, insulae, quae erant a Sulla Rhodiis attributae, Cic.: Suessiones Remis attributi, Caes.: ipsi (Commio) Morinos attribuerat, Caes.: Ariarathen Ariobarzani attribuit, qui sub eius imperio et ditione esset, Auct. b. Alex.
    5) einer Sache die u. die Summe als Abgabe zuteilen, d.i. als Abgabe auflegen, damit belegen, his rebus omnibus terni in milia aeris attribuerentur, Liv. 39, 44, 3.
    II) übtr.: A) im allg., zuerteilen, zuteilen, verlei-
    ————
    hen, ne aut irato facultas ad dicendum data, aut cupido auctoritas attributa esse videatur, Cic.: huc accedit summus timor, quem mihi natura pudorque meus attribuit, Cic.: si legi, loco, urbi, monumento attribueretur oratio, die Rede dem Gesetz usw. gleichs. in den Mund gelegt würde, Cic. – nunc illud satis est, non attribuere ad amissionem amicorum miseriam nostram, hinzuzufügen, hinzuzubringen, Cic. – senae horae in orbem operi attributae sunt, wurden zugewiesen bestimmt, Liv.
    B) insbes.: 1) als rhetor. u. gramm. t. t., alci (rei) attribui, einer Pers. od. Sache als Eigenschaft, nähere Bestimmung (als Prädikat od. Attribut) zuerteilt-, erteilt-, beigelegt werden, dah. attributum esse (als Prädikat od. Attribut) zukommen, zu einer Pers. od. Sache ganz eigentlich gehören, unter etw. mitbegriffen sein, omnis res [argumentando] confirmatur aut ex eo, quod personis, aut ex eo, quod negotiis est attributum. Ac personis has res attributas putamus: nomen, naturam, victum, fortunam, habitum, adfectionem, studia, consilia, facta, casus, orationes... Ac personis quidem haec videntur esse attributa. Negotiis autem quae sunt attributa, partim sunt continentia etc., Cic. de inv. 1, 34 sqq.: etiam quod iumentorum causā apparatum esset, quibus dominus uteretur, penori attributum dicit, zum Penus gehörig, mit unter dem P. begriffen, Gell. 4, 1, 21.
    ————
    2) jmdm. etwas als Wirkung od. Schuld zuteilen = zuschreiben, beimessen, beilegen, bonos exitus attribuimus dis immortalibus, Cic.: quod mihi cum illo erat commune, sibi soli attribuit, Cic.: qui (Cato) si eruditius videbitur disputare, attribuito litteris Graecis, Cic.: hoc si cupidius factum existimas, Caesari attribues; si familiarius, utrique nostrum, Cic.: tanta fuit Verris impudentia, ut aliis causam calamitatis attribueret, quae omnis propter avaritiam ipsius accidisset, Cic.: m. folg. quod (daß usw.), quod Sicyonii te laedunt, Catoni et eius aemulatori attribues Servilio, Cic.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > attribuo

  • 10 Remi

    Rēmī (Rhēmi), ōrum, m., I) eine belgische Völkerschaft zwischen der Matrona (Marne) u. Axona (Aisne); ihre Grenznachbarn im Westen waren die Suessiones, die Carnutes ihre Klienten, Caes. b. G. 2, 3. Tac. hist. 4, 67 sq. – Sing. Iccius Remus, Caes. b. G. 2, 6: poet. kollektiv, Lucan. 1, 424. – II) die Hauptstadt der Remi (früher Durocortorum), j. Reims, Amm. 15, 11, 10 u. 16, 2, 8.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Remi

  • 11 dē-terreō

        dē-terreō uī, itus, ēre,    to frighten off, deter, discourage, prevent, hinder: reliquos magnitudine poenae, Cs.: testīs verbis: pavidam ense, O.: deterritis tribunis, L.: in deterrendā liberalitate. adulescentīs a dicendi studio: a proposito, Cs.: ab persequendo hostīs, S.: a turpi meretricis amore, H.: Stoicos de sententiā: reges proelio deterrentur, S.: Silvestrīs homines Caedibus, H.: hominem verbis, ne auctionetur: multitudinem, ne frumentum conferant, Cs.: Suessiones quin cum his consentirent, Cs.: sapientem quo minus rei p. consulat: eius libidines commemorare pudore deterreor: agere metu deterrebar.—To avert, keep off: ut vis a censoribus nullius auctoritate deterreri quiverit, L.: nefas, O.—To repress, control: (iras) neque Deterret ensis, H.

    Latin-English dictionary > dē-terreō

  • 12 diviciacus

    Diviciacus; an Aeduan Gaul chief - Caesar; a Suessiones king

    Latin-English dictionary > diviciacus

  • 13 Divitiacus

    Lewis & Short latin dictionary > Divitiacus

  • 14 Galba

    galba, ae, f. [Gallic, perh. kindr. with the Germ. gelb (yellow) or Kalb (calf)].
    I.
    A small worm, the ash-borer, or the larva of the ash-spinner, Bombyx aesculi, Linn. acc. to Suet. Galb. 3.—
    II.
    In the Gallic, i. q. praepinguis, fat paunch, big belly, acc. to Suet. Galb. 3.—
    III.
    As a prop. name: Galba, ae, m.
    A.
    Name of a chief of the Suessiones, Caes. B. G. 2, 4, 7; 2, 13, 1.—
    B.
    A surname in the gens Sulpicia, Suet. Galb. 3.—So, Ser. Sulpicius Galba, consul in 610; v. Sulpicius; and the emperor of the same name, Suet. Galb.; Juv. 8, 5; 222.

    Lewis & Short latin dictionary > Galba

  • 15 galba

    galba, ae, f. [Gallic, perh. kindr. with the Germ. gelb (yellow) or Kalb (calf)].
    I.
    A small worm, the ash-borer, or the larva of the ash-spinner, Bombyx aesculi, Linn. acc. to Suet. Galb. 3.—
    II.
    In the Gallic, i. q. praepinguis, fat paunch, big belly, acc. to Suet. Galb. 3.—
    III.
    As a prop. name: Galba, ae, m.
    A.
    Name of a chief of the Suessiones, Caes. B. G. 2, 4, 7; 2, 13, 1.—
    B.
    A surname in the gens Sulpicia, Suet. Galb. 3.—So, Ser. Sulpicius Galba, consul in 610; v. Sulpicius; and the emperor of the same name, Suet. Galb.; Juv. 8, 5; 222.

    Lewis & Short latin dictionary > galba

См. также в других словарях:

  • SUESSIONES — et Suessones Caesari, l. 7. Bell. Gall. c. 75. et l. 1. c. 3. Suesiones Strab. l. 4. Vessones Ptolem. (cui Augusta Vessonum, pro Sueslonum) populi et urbs Galliae Belgicae in Campaniae et Picardiae confiniis, ad Axonam fluvium vulgo Soissons.… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Suessiōnes — (Suissŏnes), eins der mächtigsten Völker im Belgischen Gallien; sie wohnten neben den Bellovakern, Veromanduern u. Remern u. konnten 50,000 Mann ins Feld schicken; vor Cäsar herrschte Divitiacus über sie, welcher sich einen großen Theil des… …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Suessiones — The Suessiones (or perhaps Suessones) were a Belgic people of north eastern Gaul in the 1st century BC, inhabiting the region between the Oise and the Marne, based around the present day city of Soissons. They were conquered in 57 BC by Julius… …   Wikipedia

  • Diviciacus (Suessiones) — Diviciacus or Divitiacus was a king of the Belgic nation of the Suessiones in the early 1st century BC. Julius Caesar, writing in the mid 1st century BC, says that he had within living memory been the most powerful king in Gaul, ruling a large… …   Wikipedia

  • СРЕССИОНЫ —    • Suessiōnes или Suessōnes,          Σουεσσίωνες, сильное племя в бельгийской Галлии, между Матроной и Исарой, которое могло выставить более 50.000 человек и после белловаков считалось самым храбрым в Бельгии. Их царь Дивитиак не только владел …   Реальный словарь классических древностей

  • Belgae — The Belgae were a group of tribes living in northern Gaul in the 1st century BC, and later also attested in Britain. They gave their name to the Roman province of Gallia Belgica, and later, to the modern country of Belgium, where they are… …   Wikipedia

  • Augusta Suessionum — Soissons Wikipédia …   Wikipédia en Français

  • Soissons —  Pour les articles homophones, voir Soisson. 49° 22′ 54″ N 3° 19′ 25″ E …   Wikipédia en Français

  • Soissons — French commune nomcommune=Soissons Town hall région=Picardie département=Aisne arrondissement=Soissons canton=Chief town of 2 cantons insee=02722 cp=02200 maire=Édith Errasti mandat=2001 2008 intercomm=Soissonnais longitude=3.323611… …   Wikipedia

  • Bellovaci — [ Gaul in the 1st century BC, showing the relative position of the Bellovaci tribe.] The Bellovaci were among the most powerful and numerous of the Belgic tribes of north eastern Gaul conquered by Julius Caesar in 57 BC. The name survives today… …   Wikipedia

  • Battle of the Sabis — Infobox Military Conflict caption= conflict=Battle of the Sabis partof=the Gallic Wars date=57 BC place=Gaul result=Roman victory combatant1=Roman Republic combatant2=Nervii, Viromandui, Atrebates commander1=Julius Caesar commander2=Boduognatus… …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»