-
1 sea coast
-
2 alga
alga, ae, f. (vgl. das nordnorweg. ulka, ölke, ›anhaftender Schleim‹), I) Seegras, Seetang, bei den Griechen φῦκος, Verg. Aen. 7, 590. Col. 8, 17, 6: alga maris, Plin. 32, 66: alga marina, Pallad. 4, 10. § 13 u. 30: muscus et alga, Apul. apol. 35: Plur. algae, Ov. met. 14, 38. Auson. Mos. 69; epist. 9, 5 u. 33: umfaßt mehrere Arten, wovon eine (Fucus vesiculosus. L.) auf Kreta zum Rotfärben diente, Plin. 32, 66. Vgl. fucus. Das vom stürmischen Meere ausgeworfene bedeckt das Ufer, Turpil. com. 23. Val. Flacc. 1, 252, u. wurde zum Bedecken der Baumwurzeln gebraucht. Pallad. 4, 10, 2, nur in höchster Not als Viehfutter, Auct. b. Afr. 24, 4; dah. als sonst unbrauchbar u. wertlos, alga inutilis, Hor. carm. 3, 17, 9; u. sprichw. von etwas Wertlosem, vilior algā, Verg. ecl. 7, 42. Hor. sat. 2, 5, 8. – II) meton. die Seeküste. Catull. 64, 60 u. 168: algae inquisitores, Iuven. 4, 48 sq.
-
3 Amphilochus
Amphilochus, ī, m. (Ἀμφίλοχος), I) Sohn des Amphiaraus, der als Seher einen Tempel zu Oropus in Attika hatte, Liv. 45, 27, 10, u. gemeinschaftl. mit Mopsus griech. Städte (wie Mallus u.a.) an der Seeküste von Cilicien gründete, Cic. de div. 1, 88. – II) ein griech. Schriftsteller über Landwirtschaft, Varr. r.r. 1, 1, 8. Col. 1, 1, 8. Plin. 18, 144.
-
4 ora [1]
1. ōra, ae, f. (v. 1. ōs), das Äußerste jeder Sache, der Rand, Saum, das Ende, die Grenze, I) im allg.: poculi, Lucr.: regionum, Cic.: extremae silvae, Liv.: clipei, Verg.: orae vulneris, Cels.: orae lori, Gell.: purpurea ora, Borte (des Gewandes), Catull.: poet., oras evolvite belli, den Kriegsschauplatz, Verg. – Nbf. ōrum, Itiner. Anton. p. 15, 6 Gildemeister. – II) insbes.: A) die Küste, Seeküste, Italiae, Asiae, Liv.: oris Italiae maritimis, Cic.: oram Italiae legere u. dgl., s. 2. lego (no. I. 3, a) u. moratim. – meton., ora maritima = die Küstenbewohner, Cic. de imp. Pomp. 67: pulcherrimam Campaniae oram descivisse, Tac. hist. 3, 60. – B) die Gegend, Himmelsgegend, Cic., Verg. u. Plin.: orientis, Hor. – poet., Acheruntis orae, Unterwelt, Lucr.: u. luminis, Welt, Erde, Licht, Leben, Lucr. u. Verg. – C) der Erdgürtel, die Zone, Cic. Tusc. 1, 68.
-
5 Thisbe
Thisbē, ēs, f. (Θίσβη), I) eine schöne Babylonierin, Geliebte des Pyramus, Ov. met. 4, 55 sqq. – II) Stadt in Böotien, an einem Bergabhange in der Nähe der Seeküste, schon zu Homers Zeit berühmt durch wilde Tauben (πολυτρήρων Θίσβη), Hom. Il. 2, 502), j. Kakosia, Plin. 4, 26. Stat. Theb. 7, 261; 9, 768. – Dav. Thisbaeus, a, um, thisbëisch, columbae, Ov. met. 11, 300.
-
6 Thyni
Thȳnī, ōrum, m. (Θυνοί), eine thrazische Völkerschaft, die urspr. in der Nähe von Salmydessus am Schwarzen Meere wohnte u. nach Asien zog, wo sie an der Seeküste Bithyniens ihre Wohnsitze hatte, Plin. 4, 41; 5, 145 u. 150. Catull. 25, 7. – Dav.: A) Thȳnēus (Thynnaeus), a, um, thynëisch, litora, Val. Flacc. 4, 424. – B) Thȳnia, ae, f. (Θυνία), Thynien, die nördl. Gegend von Bithynien, die von den Thyniern bewohnt wurde, Catull. 31, 5 (wo jetzt nach den besten codd. Thunia gelesen wird): Nbf. Thynna, ae, f., Isid. orig. 19, 32. – C) Thȳniacus (Merkel Thynniacus), a, um, thyniazisch, sinus, am Schwarzen Meere in Thrazien, Ov. trist. 1, 10, 35. – D) Thȳnias, adis, f. (Θυνιάς, thynisch, nymphis Thyniasin (dat. graec.), Prop. 1, 20, 34. – E) Thȳnicus (Thynnicus), a, um, thynisch, lima, Anthol. Lat. 82 M. (b. Isid. orig. 19, 32, 6). – F) Thynnius, a, um, thynnisch, anulus, Isid. orig. 19, 32. § 5 u. 6. – G) Thȳnos, a, um, thynisch, merx. Hor. carm. 3, 7, 3.
-
7 κατά-κειμαι
κατά-κειμαι (s. κεῖμαι), daliegen, darniederliegen; μῆλα τὰ δὴ κατέκειτ' ἐσφαγμένα Od. 10, 532; δοιοὶ γάρ τε πίϑοι κατακείαται ἐν Διὸς οὔδει Il. 24, 527; vgl. Hes. O. 366; ϑάμνῳ ὑπ' ἀμφικόμῳ κατακείμενος Il. 17, 676, mit der Nebenbdtg »darunter verborgen liegen«, wie ἐν λόχμῃ πυκινῇ κατέκειτο μέγας σῦς Od. 19, 439; Ar. ἐφ' ἁρμαμαξῶν, Ach. 70 Lys. 773. – Bes. krank darniederliegen, κατεκέατο ὀφϑαλμιῶντες Her. 7, 229, wie Luc. Icarom. 31; – zu Tische liegen, Plat. Conv. 177 d; ἐπὶ κλινῶν Rep. II, 372 d, öfter; ἐγὼ μέν μοι δοκῶ κατακεῖσϑαι, mich niederzulegen, Phaedr. 230 e; müßig daliegen, Xen. An. 3, 1, 14; – τὸ κατακείμενον, das niederwärts Liegende, nach der Seeküste zu Gelegene. – Uebertr., εἰ δ' ἀρετᾷ (v. l. ἀρετά) κατάκειται πᾶσαν ὀργάν Pind. I. 1, 41, was erkl. wird »wenn er sich mit allem Fleiß auf die Tugend legt«.
-
8 взморье
n (38; ий) Strand m (на В/П zu; an D), Küste f; Küstennähe f* * *взмо́рье n (- ий) Strand m (на В/П zu; an D), Küste f; Küstennähe f* * *взмо́рь|е<-я>ср2. (побере́жье) Küste f* * *n1) gener. Küste, Meeresküste2) geol. Küstengebiet, Küstengegend, Küstenland3) milit. Strand4) eng. Seestrand5) shipb. Seeküste -
9 морское побережье
-
10 морской берег
adj1) gener. Seestrand (с пляжем), Küste, Meeresküste, Meeresstrand, Strand2) geol. Meeresufer, Seeküste, Seestrand, Strandgegend, Strandküste3) poet. Gestade4) eng. Seegestade, Seeufer -
11 на море
-
12 побережье
n1) gener. Küste, Küstenland, Meeresküste, Seegestade, Strand (ìîðÿ), Ufer, Uferland, Küstenstrich, Wasserkante (Балтийского или Северного морей)2) geol. Küstenbereich, Küstengebiet, Küstengegend, Seeküste, Ufergebiet, Ufergelände, Uferstreifen, Uferstrich, Vorland, des Meeres Küste3) poet. Gestade4) milit. (морской) Küste, Meeresufer5) marin. Litoral -
13 у моря
-
14 морской
Meer-; See-; Marine-; maritim;морская банка — Bank (f);
морской земснаряд — Baggerschiff (n);
морской залив — Meerbusen (m);
морской лёд — Meereis (n);
морской канал — Meerenge (f); Meeresenge (f); Seegatt (n); Seekanal (m);
морские отложения — Meeresablagerungen (f) pl;
морское дно — Meeresboden (m); Meeresgrund (m);
морские осадки — Meeresablagerungen (f) pl;
морская бухта — Meeresbucht (f);
дюна морского берега — Meeresdüne (f);
морские исследования — Meeresforschungen (f) pl;
морские воды — Meeresgewässer (n);
морской берег — Meeresküste (f); Seeküste (f);
морской песок — Meeressand (m); Seesand (m);
морское течение — Meeresströmung (f);
морская волна — Meereswelle (f); Woge (f);
морской лёд — Salzwassereis (n);
морской песчаный берег — Sandstrand (m);
морские отложения — Sedimente (n) pl; Seeablagerung (f);
морской рукав — Seearm (m);
морская землечерпалка — Seebagger (m);
морская отмель, банка — Seebank (f);
морские гидротехнические сооружения — Seebauten (m) pl;
морской волна, вызванная сейсмическими явлениями — Seebebenwelle (f);
морская бухта — Seebucht (f);
морской лёд — Seeeis (n);
морской водозабор — Seeentnahme (f);
морское волнение — Seegang (m);
морская гавань, порт — Seehafen (m);
морской подводный кабель — Seekabel (n);
морская карта — Seekarte (f);
морское судно — Seeschiff (n);
морской шлюз — Seeschleuse (f);
морское защитное сооружение — Seeschutzbauten (m) pl;
морская сторона — Seeseite (f);
морская вода — Seewasser (n);
морское дело — Seewesen (n);
морской ветер — Seewind (m);
морское побережье — Strand (m);
морская буна — Strandbuhne (f);
морская береговая дюна — Stranddüne (f);
морской береговой вал — Strandwall (m);
-
15 alga
alga, ae, f. (vgl. das nordnorweg. ulka, ölke, ›anhaftender Schleim‹), I) Seegras, Seetang, bei den Griechen φῦκος, Verg. Aen. 7, 590. Col. 8, 17, 6: alga maris, Plin. 32, 66: alga marina, Pallad. 4, 10. § 13 u. 30: muscus et alga, Apul. apol. 35: Plur. algae, Ov. met. 14, 38. Auson. Mos. 69; epist. 9, 5 u. 33: umfaßt mehrere Arten, wovon eine (Fucus vesiculosus. L.) auf Kreta zum Rotfärben diente, Plin. 32, 66. Vgl. fucus. Das vom stürmischen Meere ausgeworfene bedeckt das Ufer, Turpil. com. 23. Val. Flacc. 1, 252, u. wurde zum Bedecken der Baumwurzeln gebraucht. Pallad. 4, 10, 2, nur in höchster Not als Viehfutter, Auct. b. Afr. 24, 4; dah. als sonst unbrauchbar u. wertlos, alga inutilis, Hor. carm. 3, 17, 9; u. sprichw. von etwas Wertlosem, vilior algā, Verg. ecl. 7, 42. Hor. sat. 2, 5, 8. – II) meton. die Seeküste. Catull. 64, 60 u. 168: algae inquisitores, Iuven. 4, 48 sq. -
16 Amphilochus
Amphilochus, ī, m. (Ἀμφίλοχος), I) Sohn des Amphiaraus, der als Seher einen Tempel zu Oropus in Attika hatte, Liv. 45, 27, 10, u. gemeinschaftl. mit Mopsus griech. Städte (wie Mallus u.a.) an der Seeküste von Cilicien gründete, Cic. de div. 1, 88. – II) ein griech. Schriftsteller über Landwirtschaft, Varr. r.r. 1, 1, 8. Col. 1, 1, 8. Plin. 18, 144.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Amphilochus
-
17 ora
1. ōra, ae, f. (v. 1. ōs), das Äußerste jeder Sache, der Rand, Saum, das Ende, die Grenze, I) im allg.: poculi, Lucr.: regionum, Cic.: extremae silvae, Liv.: clipei, Verg.: orae vulneris, Cels.: orae lori, Gell.: purpurea ora, Borte (des Gewandes), Catull.: poet., oras evolvite belli, den Kriegsschauplatz, Verg. – Nbf. ōrum, Itiner. Anton. p. 15, 6 Gildemeister. – II) insbes.: A) die Küste, Seeküste, Italiae, Asiae, Liv.: oris Italiae maritimis, Cic.: oram Italiae legere u. dgl., s. 2. lego (no. I. 3, a) u. moratim. – meton., ora maritima = die Küstenbewohner, Cic. de imp. Pomp. 67: pulcherrimam Campaniae oram descivisse, Tac. hist. 3, 60. – B) die Gegend, Himmelsgegend, Cic., Verg. u. Plin.: orientis, Hor. – poet., Acheruntis orae, Unterwelt, Lucr.: u. luminis, Welt, Erde, Licht, Leben, Lucr. u. Verg. – C) der Erdgürtel, die Zone, Cic. Tusc. 1, 68.————————2. ōra, ae, f. (verwandt mit orea od. aurea, ein Pferdezaum, in der Fuhrmannssprache), als t. t. der Schifferspr. = ein Tau, Schiffsseil, womit das Schiff am Ufer befestigt wird, oras et ancoras praecīdere, Liv.: oram solvere, Quint.: oras resolvere, Liv. -
18 Thisbe
Thisbē, ēs, f. (Θίσβη), I) eine schöne Babylonierin, Geliebte des Pyramus, Ov. met. 4, 55 sqq. – II) Stadt in Böotien, an einem Bergabhange in der Nähe der Seeküste, schon zu Homers Zeit berühmt durch wilde Tauben (πολυτρήρων Θίσβη), Hom. Il. 2, 502), j. Kakosia, Plin. 4, 26. Stat. Theb. 7, 261; 9, 768. – Dav. Thisbaeus, a, um, thisbëisch, columbae, Ov. met. 11, 300. -
19 Thyni
Thȳnī, ōrum, m. (Θυνοί), eine thrazische Völkerschaft, die urspr. in der Nähe von Salmydessus am Schwarzen Meere wohnte u. nach Asien zog, wo sie an der Seeküste Bithyniens ihre Wohnsitze hatte, Plin. 4, 41; 5, 145 u. 150. Catull. 25, 7. – Dav.: A) Thȳnēus (Thynnaeus), a, um, thynëisch, litora, Val. Flacc. 4, 424. – B) Thȳnia, ae, f. (Θυνία), Thynien, die nördl. Gegend von Bithynien, die von den Thyniern bewohnt wurde, Catull. 31, 5 (wo jetzt nach den besten codd. Thunia gelesen wird): Nbf. Thynna, ae, f., Isid. orig. 19, 32. – C) Thȳniacus (Merkel Thynniacus), a, um, thyniazisch, sinus, am Schwarzen Meere in Thrazien, Ov. trist. 1, 10, 35. – D) Thȳnias, adis, f. (Θυνιάς, thynisch, nymphis Thyniasin (dat. graec.), Prop. 1, 20, 34. – E) Thȳnicus (Thynnicus), a, um, thynisch, lima, Anthol. Lat. 82 M. (b. Isid. orig. 19, 32, 6). – F) Thynnius, a, um, thynnisch, anulus, Isid. orig. 19, 32. § 5 u. 6. – G) Thȳnos, a, um, thynisch, merx. Hor. carm. 3, 7, 3. -
20 берег
мKüste f; Ufer nна берег — zum Land, zum Ufer
на берегу — am Lande, am Ufer
берег, каменистый — Steinküste f
берег, крутой — Steilküste f
берег моря — Seeküste f, Strand m, Küste f
берег, наветренный — Luvküste f; Luvufer n
берег, подветренный — Leeküste f; Leeufer n
- 1
- 2
См. также в других словарях:
Seeküste — Seeküste, so v.w. Meeresufer … Pierer's Universal-Lexikon
Seeküste, die — Die Seeküste, plur. die n, die Küste an der See, das Seeufer, auch nur die Küste schlechthin, im Nieders. die Seekante … Grammatisch-kritisches Wörterbuch der Hochdeutschen Mundart
Seeküste — Küstengebiet (Nordsee); Küste; Waterkant (umgangssprachlich) * * * See|küs|te, die (selten): Meeresküste … Universal-Lexikon
Alexanders des Großen Krieg gegen Persien u. Indien — Alexanders des Großen Krieg gegen Persien u. Indien. Die erste Veranlassung zu diesem Kriege, zu welchem sich schon Alexanders Vater, Philippos, rüstete, war dessen Wunsch, Besitzungen an den Küsten des Hellespont zu haben, u. in Griechenland,… … Pierer's Universal-Lexikon
Kroatien-Slawonien — (kroat. Hrvatskai Slavonija, magyar. Horvát Szlavonország, spr. hórwāt ßláwōnórßāg), Königreich, das mit der ehemaligen kroatisch slawonischen Militärgrenze einen Bestandteil der Länder der ungarischen Krone bildet (s. die Karten »Österreich… … Meyers Großes Konversations-Lexikon
Aleppo — arabisch حلب, DMG Ḥalab Aleppo … Deutsch Wikipedia
Brighton — Koordinaten 50° 49′ N, 0° 8′ W … Deutsch Wikipedia
Caecina-Schlacht — Römisch Germanische Kriege Datum 15 n. Chr Ort Möglicherweise Kalkriese bei Bramsche Ausgang Unentschieden Konfliktparteien … Deutsch Wikipedia
Djidda — Lage der Stadt Dschidda (arabisch جدّة, DMG Ǧidda) ist die wichtigste Hafenstadt Saudi Arabiens am Roten Meer. Sie liegt in der Provinz Hedschas. (Englische Transkription: Jiddah oder Jeddah; weitere Schreibweisen: Jidda, Jedda, Djidda, Djeddeh … Deutsch Wikipedia
Dschidda — Basisdaten Staat: Saudi Arabien Provinz: Mekka … Deutsch Wikipedia
Dschiddah — Lage der Stadt Dschidda (arabisch جدّة, DMG Ǧidda) ist die wichtigste Hafenstadt Saudi Arabiens am Roten Meer. Sie liegt in der Provinz Hedschas. (Englische Transkription: Jiddah oder Jeddah; weitere Schreibweisen: Jidda, Jedda, Djidda, Djeddeh … Deutsch Wikipedia