-
1 schmieren
schmíerenI vt1. сма́зывать, ма́зать; нама́зывать; прома́зывать, вма́зыватьé ine Sá lbe auf die Hand schmí eren — сма́зать ру́ку ма́зью
Bú tter aufs Brot schmí eren — нама́зать ма́сло на хлеб, (по)ма́зать хлеб ма́слом
Lehm in die Fú gen schmí eren — прома́зывать ще́ли [сты́ки] гли́ной
á lles geht wie geschmí ert фам. — всё идё́т как по ма́слу
2. фам. подма́зывать (кого-л.), дава́ть на ла́пу (кому-л.)er hat ihn geschmí ert фам. — он подма́зал его́ ( он дал ему взятку)
◇wer gut schmiert, der gut fährt посл. — не подма́жешь, не пое́дешь
3. разг. ма́зать, гря́зно [с кля́ксами] писа́ть; па́чкать; мара́тьer hat die Klá ssenarbeit sehr geschmí ert — контро́льную рабо́ту он написа́л о́чень неря́шливо
etw. an die Wand schmí eren — намара́ть что-л. на стене́
4. разг. пренебр. состря́пать, наката́ть ( статью)II vi1. ма́зать, па́чкать (о ручке, чернилах и т. п.)2. разг. нечи́сто игра́ть [петь], фальши́витьdir muß man á lles erst ins Maul schmí eren фам. — тебе́ всё на́до снача́ла разжева́ть
man schmiert das nicht jé dem aufs Bútterbrot [aufs Brot] фам. — э́того не ска́жешь [не сле́дует говори́ть] всем и ка́ждому
-
2 Schmiere
Schmíere I f =, -n фам.1. мазь, сма́зка2. (ли́пкая) грязь◇er bezá hlte die gá nze Schmí ere — он за всё заплати́л
es ist nun á lles é ine Schmí ere — тепе́рь уже́ всё трын-трава́, тепе́рь уже́ всё еди́но, оди́н чёрт
Schmíere II f:Schmíere III f =, -n фам. пренебр.бродя́чая тру́ппа, балага́н, ма́ленький второразря́дный теа́тр -
3 schmieden
-
4 Schminke
Schmínke f =, -nкосме́тика; грим -
5 кузнечный
Schmíede- (опр. сл.)кузне́чный цех — Schmíedewerkstatt f (умл.), Schmíede f
-
6 наждачный
Schmírgel- (опр. сл.)нажда́чная бума́га — Sándpapier n; тех. Schmírgelpapier n
-
7 Schmiede
Schmíede f =, -nку́зница -
8 Schmieden
-
9 schmiegen
schmíegen, sich1. (an A) прижима́ться, жа́ться (к кому-л., чему-л.)sich in die É cke schmí egen — притули́ться, устро́иться в уголке́
2. (an A, um A) прилега́ть, облега́ть ( о платье) -
10 schmiegsam
schmíegsam a1. ги́бкий, эласти́чный2. перен. ги́бкий; пода́тливый -
11 schminke
Schmínke f o.Pl. грим.* * *die, -n грим, помада. -
12 schminken
schmínken sw.V. hb tr.V. гримирам; sich schminken гримирам се; sich (Dat) das Gesicht schminken гримирам си лицето.* * *tr гримирам; sie schminkt sich sehr тя се гримира силно. -
13 schmirgeln
schmírgeln sw.V. hb tr.V. шмиргелувам, шлифовам, полирам с шмиргел, с шкурка.* * *tr точа, полирам с шмиргел. -
14 schmissig
schmíssig adj umg увличащ, жив, бърз, ефектен.* * *s гов със замах. -
15 Schminkstift
Schmínkstift m молив за гримиране. -
16 Schminktisch
Schmínktisch m маса за гримиране (в театрална гримцорна и др.). -
17 Schmirgel
Schmírgel m o.Pl. шмиргел. -
18 Schmirgelpapier
Schmírgelpapier n шкурка. -
19 schmitzen
schmítzen sw.V. hb tr.V. landsch шибам, удрям с камшик, пръчка. -
20 выковать
schmíeden vt (тж. перен.)
См. также в других словарях:
schmilz — schmịlz, schmịlzt: ↑ schmelzen. * * * schmịlz, schmịlzt: ↑schmelzen … Universal-Lexikon
schmilzt — schmịlz, schmịlzt: ↑ schmelzen. * * * schmịlz, schmịlzt: ↑schmelzen … Universal-Lexikon
Schmirgel — Schmịr|gel 〈m. 5; unz.〉 das Mineral Korund, das als Poliermittel verwendet wird [<frühnhd. schmergel, schmirgel <ital. smeriglio; verwandt mit schmieren] * * * Schmịr|gel [gleichbed. ital. smeriglio (griech. smýris)], der; s, ; Syn.:… … Universal-Lexikon
Schmitz — Schmịtz 〈m. 1〉 1. Hieb, Schlag 2. Narbe, Schmiss 3. Schmutzfleck, Klecks 4. 〈Typ.〉 unscharfer Druck am Rand von Kolumnen [<mhd. smitze „Hieb, Streich“; → schmitzen „schlagen“] * * * Schmịtz, 1) Bruno, Architekt, * Düsseldorf 21. 11. 1858,… … Universal-Lexikon
Schmicke — Schmị|cke 〈f. 19; nddt.〉 Ende der Peitschenschnur; Sy Schmitze (2) [vermutl. Ablaut zu mnddt. smakke, mndrl. smacken „schlagen“] * * * Schmị|cke, die; , n [im 15. Jh. niederrhein. smicke, zu ↑schmicken] (landsch., bes. nordd.):… … Universal-Lexikon
Schmirgelscheibe — Schmịr|gel|schei|be 〈f. 19〉 umlaufende Scheibe aus Korund zum Schmirgeln * * * Schmịr|gel|schei|be, die: vgl. ↑Schmirgelpapier … Universal-Lexikon
Schmitze — Schmịt|ze 〈f. 19〉 1. Schlag, Hieb, bes. mit der Peitsche od. Rute 2. = Schmicke [→ Schmitz] * * * 2Schmịtz, der; es, e, Schmịt|ze, die; , n [mhd. smitz(e) = Schlag (mit der Peitsche), zu: smitzen, ↑schmitzen] (landsch., bes. ostmd.): 1.… … Universal-Lexikon
schmitzen — schmịt|zen 〈V. tr.; hat〉 1. schlagen, hauen, bes. mit Peitsche od. Rute 2. beschmutzen 3. 〈Typ.〉 am Rand von Kolumnen unscharf drucken [<mhd. smitzen „(mit Ruten) schlagen, geißeln“; über *smickezen zu smicke „Rute“; → Schmicke] * * *… … Universal-Lexikon
Schmidt-Regel — Schmịdt Re|gel, Schmịdt᾿sche Dop|pel|bin|dungs|re|gel [nach dem dt. Chemiker O. Schmidt (1884–1943)]: eine Doppelbindung in einer Kohlenstoffkette stärkt die benachbarten Einfachbindungen, schwächt dagegen die übernächsten C C Bindungen,… … Universal-Lexikon
Schmidt᾿sche Doppelbindungsregel — Schmịdt Re|gel, Schmịdt᾿sche Dop|pel|bin|dungs|re|gel [nach dem dt. Chemiker O. Schmidt (1884–1943)]: eine Doppelbindung in einer Kohlenstoffkette stärkt die benachbarten Einfachbindungen, schwächt dagegen die übernächsten C C Bindungen,… … Universal-Lexikon
Schminkstift — Schmịnk|stift, der: Schminke in Form eines Stifts. * * * Schmịnk|stift, der: Schminke in Form eines Stifts … Universal-Lexikon