Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

Priamus'

  • 1 Priamus

    Priamus, ī, m. (Πρίαμος), I) Sohn des Laomedon, König von Troja, Gemahl der Hekuba, von der er nach Homer 19, nach anderen noch mehr Söhne hatte, unter denen Hektor der edelste und tapferste war. Bei der Belagerung u. Zerstörung der Stadt Troja stand er schon in hohem Alter u. wurde von Pyrrhus oder Neoptolemus, dem Sohne des Achilles, getötet, Plaut. Bacch. 933 u. 973. Cic. Tusc. 1, 85. Ov. met. 13, 404 sq.: appell., Gordianus appellatus est sui temporis Priamus, weil er 43 Söhne hatte, Capit. Gord. 19, 3. – Dav.: A) Priamēis, idis, Akk. ida, f. (Πριαμηΐς), Tochter des Priamus, d.i. Kassandra, Ov. am. 1, 9, 37 u. art. am. 2, 405: Nbf. Priamis, Prisc. part. XII vers. Aen. 11. § 199. – B) Priamēius, a, um (Πριαμήϊος), zu Priamus gehörig, priamëisch, virgo, Verg.: hospes, v. Paris, Ov.: coniunx = Hecuba, Ov.: heros, Epit. Iliad.: Priameia fata, Orest. tr. – C) Prīamidēs (die erste Silbe wegen des Verses lang), ae, m. (Πριαμίδης; vgl. Prisc. part. XII vers. Aen. 11. § 199), der Priamide (Sohn des Priamus), Verg. u. Ov.: Plur. Priamidae, Söhne des Priamus, Ov.; meton. = Trojaner, Sil. – II) Priamus' I. Enkel, Sohn des Polites, Verg. Aen. 5, 564.

    lateinisch-deutsches > Priamus

  • 2 Priamus

    Priamus, ī, m. (Πρίαμος), I) Sohn des Laomedon, König von Troja, Gemahl der Hekuba, von der er nach Homer 19, nach anderen noch mehr Söhne hatte, unter denen Hektor der edelste und tapferste war. Bei der Belagerung u. Zerstörung der Stadt Troja stand er schon in hohem Alter u. wurde von Pyrrhus oder Neoptolemus, dem Sohne des Achilles, getötet, Plaut. Bacch. 933 u. 973. Cic. Tusc. 1, 85. Ov. met. 13, 404 sq.: appell., Gordianus appellatus est sui temporis Priamus, weil er 43 Söhne hatte, Capit. Gord. 19, 3. – Dav.: A) Priamēis, idis, Akk. ida, f. (Πριαμηΐς), Tochter des Priamus, d.i. Kassandra, Ov. am. 1, 9, 37 u. art. am. 2, 405: Nbf. Priamis, Prisc. part. XII vers. Aen. 11. § 199. – B) Priamēius, a, um (Πριαμήϊος), zu Priamus gehörig, priamëisch, virgo, Verg.: hospes, v. Paris, Ov.: coniunx = Hecuba, Ov.: heros, Epit. Iliad.: Priameia fata, Orest. tr. – C) Prīamidēs (die erste Silbe wegen des Verses lang), ae, m. (Πριαμίδης; vgl. Prisc. part. XII vers. Aen. 11. § 199), der Priamide (Sohn des Priamus), Verg. u. Ov.: Plur. Priamidae, Söhne des Priamus, Ov.; meton. = Trojaner, Sil. – II) Priamus' I. Enkel, Sohn des Polites, Verg. Aen. 5, 564.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Priamus

  • 3 Priamus

    Prĭămus, i, m., = Priamos.
    I.
    A son of Laomedon, king of Troy, husband of Hecuba, and father of Hector, Helenus, Paris, Deiphobus, Polyxena, Cassandra, etc.; he was slain by Neoptolemus or Pyrrhus, the son of Achilles, Enn. ap. Prisc. p. 607 P. (Ann. v. 17 Vahl.): o pater, o patria, o Pria. mi domus! id. ap. Cic. Tusc. 3, 19, 44 (Trag v. 118 Vahl.); Verg. A. 1, 458; 3, 50 al.; cf. Cic. Tusc. 1, 35, 85; Ov. M. 13, 404 sq.; Juv. 10, 258; Hyg. Fab. 89 and 90.—
    II.
    His grandson, named after him, the son of Polites, Verg. A. 5, 564.—Hence,
    A.
    Prĭă-mēis, ĭdis, f., = Priamêïs, Priam's daughter:

    Atrides visā Priameide,

    i. e. Cassandra, Ov. Am. 1, 9, 37:

    Priameida viderat ipsam,

    id. A. A. 2, 405.—
    B.
    Prĭămēĭus, a, um, adj., = Priamêïos, of or belonging to Priam:

    sceptra,

    Verg. A. 7, 252:

    virgo Cassandra,

    id. ib. 2, 403:

    conjux,

    i. e. Hecuba, Ov. M. 13, 404:

    hospes,

    i. e. Paris, id. A. A. 2, 5: heros, i. e. Hector, Auct. Pan. ad Pison. 162.—
    C.
    Prīămĭdes, ae, m., = Priamidês, a son of Priam:

    Priamiden Helenum regnare,

    Verg. A. 3, 295:

    Priamides Deiphobus,

    id. ib. 6, 494:

    nec quas Priamides in aquosae vallibus Idae Contulit,

    i. e. Paris, Ov. F. 6, 15:

    deploratos Priamidas,

    Priam's sons, id. M. 13, 482.

    Lewis & Short latin dictionary > Priamus

  • 4 Priamus

    ī m.
    Приам, сын Лаомедонта, муж. Гекубы (Гекабы), от которой он имел 19 (из 50) сыновей (в том числе Гектора, Гелена, Париса, Деифоба); царь Трои; убит сыном Ахилла, Пирром Pl, C, O, V etc.

    Латинско-русский словарь > Priamus

  • 5 Priameis

    Prĭămus, i, m., = Priamos.
    I.
    A son of Laomedon, king of Troy, husband of Hecuba, and father of Hector, Helenus, Paris, Deiphobus, Polyxena, Cassandra, etc.; he was slain by Neoptolemus or Pyrrhus, the son of Achilles, Enn. ap. Prisc. p. 607 P. (Ann. v. 17 Vahl.): o pater, o patria, o Pria. mi domus! id. ap. Cic. Tusc. 3, 19, 44 (Trag v. 118 Vahl.); Verg. A. 1, 458; 3, 50 al.; cf. Cic. Tusc. 1, 35, 85; Ov. M. 13, 404 sq.; Juv. 10, 258; Hyg. Fab. 89 and 90.—
    II.
    His grandson, named after him, the son of Polites, Verg. A. 5, 564.—Hence,
    A.
    Prĭă-mēis, ĭdis, f., = Priamêïs, Priam's daughter:

    Atrides visā Priameide,

    i. e. Cassandra, Ov. Am. 1, 9, 37:

    Priameida viderat ipsam,

    id. A. A. 2, 405.—
    B.
    Prĭămēĭus, a, um, adj., = Priamêïos, of or belonging to Priam:

    sceptra,

    Verg. A. 7, 252:

    virgo Cassandra,

    id. ib. 2, 403:

    conjux,

    i. e. Hecuba, Ov. M. 13, 404:

    hospes,

    i. e. Paris, id. A. A. 2, 5: heros, i. e. Hector, Auct. Pan. ad Pison. 162.—
    C.
    Prīămĭdes, ae, m., = Priamidês, a son of Priam:

    Priamiden Helenum regnare,

    Verg. A. 3, 295:

    Priamides Deiphobus,

    id. ib. 6, 494:

    nec quas Priamides in aquosae vallibus Idae Contulit,

    i. e. Paris, Ov. F. 6, 15:

    deploratos Priamidas,

    Priam's sons, id. M. 13, 482.

    Lewis & Short latin dictionary > Priameis

  • 6 Priameius

    Prĭămus, i, m., = Priamos.
    I.
    A son of Laomedon, king of Troy, husband of Hecuba, and father of Hector, Helenus, Paris, Deiphobus, Polyxena, Cassandra, etc.; he was slain by Neoptolemus or Pyrrhus, the son of Achilles, Enn. ap. Prisc. p. 607 P. (Ann. v. 17 Vahl.): o pater, o patria, o Pria. mi domus! id. ap. Cic. Tusc. 3, 19, 44 (Trag v. 118 Vahl.); Verg. A. 1, 458; 3, 50 al.; cf. Cic. Tusc. 1, 35, 85; Ov. M. 13, 404 sq.; Juv. 10, 258; Hyg. Fab. 89 and 90.—
    II.
    His grandson, named after him, the son of Polites, Verg. A. 5, 564.—Hence,
    A.
    Prĭă-mēis, ĭdis, f., = Priamêïs, Priam's daughter:

    Atrides visā Priameide,

    i. e. Cassandra, Ov. Am. 1, 9, 37:

    Priameida viderat ipsam,

    id. A. A. 2, 405.—
    B.
    Prĭămēĭus, a, um, adj., = Priamêïos, of or belonging to Priam:

    sceptra,

    Verg. A. 7, 252:

    virgo Cassandra,

    id. ib. 2, 403:

    conjux,

    i. e. Hecuba, Ov. M. 13, 404:

    hospes,

    i. e. Paris, id. A. A. 2, 5: heros, i. e. Hector, Auct. Pan. ad Pison. 162.—
    C.
    Prīămĭdes, ae, m., = Priamidês, a son of Priam:

    Priamiden Helenum regnare,

    Verg. A. 3, 295:

    Priamides Deiphobus,

    id. ib. 6, 494:

    nec quas Priamides in aquosae vallibus Idae Contulit,

    i. e. Paris, Ov. F. 6, 15:

    deploratos Priamidas,

    Priam's sons, id. M. 13, 482.

    Lewis & Short latin dictionary > Priameius

  • 7 Priamides

    Prĭămus, i, m., = Priamos.
    I.
    A son of Laomedon, king of Troy, husband of Hecuba, and father of Hector, Helenus, Paris, Deiphobus, Polyxena, Cassandra, etc.; he was slain by Neoptolemus or Pyrrhus, the son of Achilles, Enn. ap. Prisc. p. 607 P. (Ann. v. 17 Vahl.): o pater, o patria, o Pria. mi domus! id. ap. Cic. Tusc. 3, 19, 44 (Trag v. 118 Vahl.); Verg. A. 1, 458; 3, 50 al.; cf. Cic. Tusc. 1, 35, 85; Ov. M. 13, 404 sq.; Juv. 10, 258; Hyg. Fab. 89 and 90.—
    II.
    His grandson, named after him, the son of Polites, Verg. A. 5, 564.—Hence,
    A.
    Prĭă-mēis, ĭdis, f., = Priamêïs, Priam's daughter:

    Atrides visā Priameide,

    i. e. Cassandra, Ov. Am. 1, 9, 37:

    Priameida viderat ipsam,

    id. A. A. 2, 405.—
    B.
    Prĭămēĭus, a, um, adj., = Priamêïos, of or belonging to Priam:

    sceptra,

    Verg. A. 7, 252:

    virgo Cassandra,

    id. ib. 2, 403:

    conjux,

    i. e. Hecuba, Ov. M. 13, 404:

    hospes,

    i. e. Paris, id. A. A. 2, 5: heros, i. e. Hector, Auct. Pan. ad Pison. 162.—
    C.
    Prīămĭdes, ae, m., = Priamidês, a son of Priam:

    Priamiden Helenum regnare,

    Verg. A. 3, 295:

    Priamides Deiphobus,

    id. ib. 6, 494:

    nec quas Priamides in aquosae vallibus Idae Contulit,

    i. e. Paris, Ov. F. 6, 15:

    deploratos Priamidas,

    Priam's sons, id. M. 13, 482.

    Lewis & Short latin dictionary > Priamides

  • 8 Laomedon

    Lāomedōn, ontis, Akk. ontem u. onta, m. (Λαομέδων), König in Troja, Vater des Priamus, Ov. met. 11, 196 sqq. Hor. carm. 3, 3, 22. Hyg. fab. 89 u. 250. Cypr. idol. 2. – Dav.: a) Lāomedontēus, a, um, laomedonteisch, poet. = trojanisch, Verg. u. Sil.: u. (weil die Römer nach der Sage Nachkommen des Äneas) = römisch, Sil. – b) Lāomedontius, a, um (Λαομεδόντιος), laomedontisch, Verg. – c) Lāomedontiadēs, ae, m. (Λαομεδοντιάδης), der Laomedontiade (männliche Nachkomme des Laomedon), v. Priamus, Verg.: Plur. poet., Laomedontiadae, Genet. adûm, v. den Trojanern, Verg.; v. den Römern, Sil.

    lateinisch-deutsches > Laomedon

  • 9 mando

    [st1]1 [-] mando, āre, āvi, ātum: - tr. - [abcl][b]a - charger de, charger d'une commission; enjoindre. - [abcl]b - assigner, donner, confier. - [abcl]c - faire dire, ordonner.[/b]    - mandare litteris: [confier aux lettres] = rédiger.    - nobis videtur, quicquid litteris mandetur, id commendari omnium eruditorum lectioni decere, Cic. Tusc. 2, 8: il nous semble que tout ce qu'on rédige doit être lisible pour tous les gens cultivés.    - aliquid alicui mandare: charger qqn de qqch.    - alicui mandare (ut) + subj.: charger qqn de.    - alicui mandare ne: charger qqn de ne pas.    - fugae vitam suam mandare: [ confier à la fuite son salut] = chercher son salut dans la fuite.    - reliqui sese fugae mandarunt atque in proximas silvas abdiderunt, Caes. BG. 1, 12: les autres cherchèrent leur salut dans la fuite et se cachèrent dans les forêts voisines.    - corpus humo mandare: inhumer, enterrer.    - filiam alicui mandare: donner à qqn une fille en mariage.    - infelix Priamus furtim mandarat (eum) alendum Threicio regi, Virg. En. 3, 49: le malheureux Priam l'avait confié secrètement à la charge du roi de Thrace. [st1]2 [-] mando, ĕre, mandi, mansum: - tr. - mâcher, manger, mordre, broyer (avec les dents); dévorer. [st1]3 [-] mando, ōnis, m.: glouton.
    * * *
    [st1]1 [-] mando, āre, āvi, ātum: - tr. - [abcl][b]a - charger de, charger d'une commission; enjoindre. - [abcl]b - assigner, donner, confier. - [abcl]c - faire dire, ordonner.[/b]    - mandare litteris: [confier aux lettres] = rédiger.    - nobis videtur, quicquid litteris mandetur, id commendari omnium eruditorum lectioni decere, Cic. Tusc. 2, 8: il nous semble que tout ce qu'on rédige doit être lisible pour tous les gens cultivés.    - aliquid alicui mandare: charger qqn de qqch.    - alicui mandare (ut) + subj.: charger qqn de.    - alicui mandare ne: charger qqn de ne pas.    - fugae vitam suam mandare: [ confier à la fuite son salut] = chercher son salut dans la fuite.    - reliqui sese fugae mandarunt atque in proximas silvas abdiderunt, Caes. BG. 1, 12: les autres cherchèrent leur salut dans la fuite et se cachèrent dans les forêts voisines.    - corpus humo mandare: inhumer, enterrer.    - filiam alicui mandare: donner à qqn une fille en mariage.    - infelix Priamus furtim mandarat (eum) alendum Threicio regi, Virg. En. 3, 49: le malheureux Priam l'avait confié secrètement à la charge du roi de Thrace. [st1]2 [-] mando, ĕre, mandi, mansum: - tr. - mâcher, manger, mordre, broyer (avec les dents); dévorer. [st1]3 [-] mando, ōnis, m.: glouton.
    * * *
    I.
        Mando, mandas, mandare. Plaut. Encharger, Bailler charge ou commission de faire quelque chose.
    \
        Mandare in vltimas terras. Cic. Envoyer au bout du monde.
    \
        Mandari infra mortuos. Cic. Estre envoyé encore plus bas que les morts.
    \
        Haec sunt quae mandari non possunt. Quintil. On n'y peult mettre lieutenant. Bud.
    \
        AEternitati mandare. Plin. iun. Faire immortel, Perpetuer.
    \
        Animis mandare ea quae adulta fructus huberrimos ferant. Cic. Semer ou planter en l'esprit.
    \
        Animis et mentibus mandare. Cic. Mettre en memoire, Retenir.
    \
        Semina mandare arenae. Ouid. Semer sur du gravier, Perdre sa peine.
    \
        Fidei alicuius pecuniam aliquam mandare. Plaut. Luy bailler quelque argent sur sa fiance.
    \
        Committere et mandare alicui bona sua. Terent. Bailler en garde.
    \
        Carmina mandare foliis. Virgil. Escrire sur des fueilles.
    \
        Se fugae mandare. Caes. S'enfuir.
    \
        Mandare vitam suam fugae et solitudini. Cicero. S'enfuir en quelque desert pour saulver sa vie, Mettre l'esperance de sa vie en une fuite.
    \
        Humo mandare aliquem. Virgil. Enterrer.
    \
        Immortalitati mandare. Cic. Rendre immortel.
    \
        Literis Latinis Graeco sermone tractata mandare. Cicero. Mettre ou traduire en Latin.
    \
        Literis suas cogitationes mandare. Cic. Mettre par escript.
    \
        Memoriae mandatum, Platonem tenui admodum pecunia familiari fuisse. Gel. On trouve par escript, Il est escript que, etc.
    \
        Memoriae mandare aliquid. Cic. Mettre en sa memoire, Apprendre par coeur.
    \
        Monumentis mandare. Cic. Bailler en garde et recommandation d'eternelle memoire les faicts d'aucun, ou autres semblables, à quelque chose qui soit d'eternelle duree, comme sont lettres et choses semblables.
    \
        Monumentis annalium mandare. Ci. Escrire parmi les chroniques.
    \
        Scriptis mandare. Cic. Coucher par escript.
    \
        Terrae semina mandare. Columel. Semer.
    \
        Versibus mandare. Cic. Escrire par vers.
    \
        Vinculis mandare. Cic. Mettre en prison.
    \
        Causam mandare alicui. Ouid. Commettre, Luy bailler en charge.
    \
        Curam, vel curas mandare alteri. Plin. iunior. Luy bailler ou laisser la cure et le soing de quelque chose.
    \
        Honores mandare alicui. Cicero. Luy bailler quelque estat ou office.
    \
        Mandare magistratum. Cic. Donner office de magistrat.
    II.
        Mando, mandis, mandi, mansum, mandere. Plin. Cicero. Mascher.
    \
        Mando, mandonis, m. g. Varro. Un grand mangeur, Gourmand.

    Dictionarium latinogallicum > mando

  • 10 Laomedon

    Lāomedōn, ontis, Akk. ontem u. onta, m. (Λαομέδων), König in Troja, Vater des Priamus, Ov. met. 11, 196 sqq. Hor. carm. 3, 3, 22. Hyg. fab. 89 u. 250. Cypr. idol. 2. – Dav.: a) Lāomedontēus, a, um, laomedonteisch, poet. = trojanisch, Verg. u. Sil.: u. (weil die Römer nach der Sage Nachkommen des Äneas) = römisch, Sil. – b) Lāomedontius, a, um (Λαομεδόντιος), laomedontisch, Verg. – c) Lāomedontiadēs, ae, m. (Λαομεδοντιάδης), der Laomedontiade (männliche Nachkomme des Laomedon), v. Priamus, Verg.: Plur. poet., Laomedontiadae, Genet. adûm, v. den Trojanern, Verg.; v. den Römern, Sil.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Laomedon

  • 11 unitas

    ūnĭtas, ātis, f. [unus], the state of being one, oneness, unity.
    I.
    Lit.: singularis numeri unitas. Gell. 19, 8, 11:

    linum duplex triplexve sic tortum. ut unitas in eo facta sit,

    Cels. 7, 4, 4:

    Monotes et Henotes, id est solitas et unitas,

    Tert. adv. Valent. 37:

    alv ei,

    Plin. 5, 9, 9, § 48:

    mundi,

    Just. 2, 1, 14:

    in unitatem coire,

    Cels. 4, 19:

    inter se implicantur et quasi unitatem faciunt,

    Col. 11. 3, 43.—
    II.
    Trop.
    A.
    Sameness, uniformity:

    si alterum horum diceretur Priamus alterum Hecuba, nullam unitatem assignificaret, quae apparet in lego et legi et in Priamus et Priamo,

    Varr. L. L. 8, § 3 Müll;

    foliorum unitas in suo cuique genere permanet, praeterquam populo, hederae, etc.,

    Plin. 16, 22, 35, § 85: in unitatem venit equester ordo, are brought under one name (that of Equites), id. 33, 2, 8, § 32.—
    B.
    Unity of sentiment, agreement, concord virtutes ibi esse debebunt, ubi consensus atque unitas erit:

    dissident vitia,

    Sen. Vit. Beat. 8, 5.

    Lewis & Short latin dictionary > unitas

  • 12 Dardanius

    (Dardanius) a, um [ Dardania ]
    дарданский, перен. троянский (gens H, V) или римский (ductor, sc. Scipio Africanus Sil)

    Латинско-русский словарь > Dardanius

  • 13 Priameius

    Латинско-русский словарь > Priameius

  • 14 Áuri sácra famés

    Проклятая жажда золота.
    Вергилий, "Энеида", III, 49-57:
    Thréicio regí, cum jám diffíderet ármis
    Dárdaniáe cingíqu(e) urb(em) óbsidióne vidéret.
    Íll(e), ut opés fractáe Teucr(um) ét fortúna recéssit,
    Rés Agamémnoniás victríciaqu(e) árma secútus,
    Fás omn(e) ábrumpit: Polydór(um) obtrúncat et áuro
    Ví potitúr. Quid nón mortália péctora cógis,
    Некогда был Полидор, с обильной казной золотою
    Тайно отправлен к царю фракийцев несчастным Приамом:
    Веру утратил тогда в оружье дарданское старец,
    Видя, что город кольцом осады плотно охвачен,
    Царь, побежденных предав, Агамемнона сторону принял.
    Высшее право презрев, Полидора убил он и силой
    Золото все захватил. О, на что только ты не толкаешь
    Алчные души людей, проклятая золота жажда!
    (Перевод С. Ошерова)
    Деньги представляют собой не только один из предметов страсти к обогащению, но единственный ее предмет. Эта страсть по существу есть auri sacra fames. (К. Маркс, К критике политической экономии.)
    Мопассан сам хорошо знает, что "Gil Blas" подлая газета... Но что прикажете делать? Auri sacra fames... а в его случае просто fames. Очень уж хорошо платит "Gil Blas". (И. С. Тургенев - М. М. Стасюлевичу, 12.XII 1882.)
    Три часа прений по делу золотопромышленников Зотова и Рышкина, тому самому, по которому попал в беду Паткуль и которому косвенно прикосновенны Огарёв и Адлерберг. Никогда по государственному вопросу не обнаруживается стол живого и всеобщего участия: auri sacra fames. (П. А. Валуев, Дневник.)
    Деньги. - Причина всех зол - заметить "auri sacra fames". (Гюстав Флобер, Лексикон прописных истин.)

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Áuri sácra famés

  • 15 Sunt lacrimae rerum

    Есть слезы для бед, есть слезы для чужих бед (т. е. слезы сочувствия).
    Вергилий, "Энеида", I, 461-62:
    Én Priamús. Sunt híc etiám sua práemia láudi,
    Súnt lacrimáe rer(um), ét mentém mortália tángunt.
    Вот и Приам, погляди! И тут есть награда за доблесть,
    Слезы сочувствия есть и земное трогает души.
    (Перевод В. Брюсова)
    - Слова Энея, который в одном из карфагенских храмов видит изображение событий троянской войны.
    Ряд отрывков из этого дневника ["Дневника поэта" ] будет служить нам как бы историей лондонских бедствий поэта, до знакомства его с Борком. Время от времени мы будем дополнять или пояснять темные места в примечаниях. Эпиграфы: Sunt lacrimae rerum, et mentem mortalid tangunt... Он испытал все удары несчастия, но силился смотреть на беду с утешительной стороны. (А. В. Дружинин, Георг Крабб и его произведения (примечание).)

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Sunt lacrimae rerum

  • 16 Aesacos

    Aesacos u. Aesacus, ī, m. (Αἴσακος), Sohn des Priamus, Gemahl der Asterope od. Hesperia, Form -os, Ov. met. 11, 762 sqq.: Form -us, Mythogr. Lat. 2, 176.

    lateinisch-deutsches > Aesacos

  • 17 Alexander

    Alexander, drī, m. (Ἀλέξανδρος), im Altertum häufig vorkommender Männername, unter dem am bekanntesten sind: I) Paris, Sohn des Priamus, der den Namen Alexander (Ἀλέξανδρος = Männer beschützend, v. ἀνήρ u. ἀλέξομαι) später erhielt, weil er die Räuber vertrieb u. die Hirten beschützte (vgl. Varr. LL. 7, 82), Enn. tr. 74. Cornif. rhet. 4, 41. Cic. fat. 34: dah. A. Paris, Plin. 34, 77. – II) Alexander von Pherä (dh. Pheraeus), durch seine Grausamkeit berüchtigter Tyrann in Thessalien (reg. v. 370–357 v. Chr.), der durch seine Gemahlin Thebe u. deren Brüder ermordet wurde, Cic. de off. 2, 25. Nep. Pelop. 5, 1 sqq. – III) Alexander I., Sohn des Molosserfürsten Neoptolemus, Bruder der Olympias u. so Oheim Alex. des Gr., gelangte durch Hilfe Philipps, an dessen Hofe er erzogen worden war, zur Herrschaft über die Molosser in Epirus (332 v. Chr.; dah. Molossus gen.), kam durch Verrat um (326 v. Chr.), Iustin. 8, 6; 9, 6 sq.; 12, 2. Liv. 8, 3 u. 1724. – IV) Alexander der Große, Sohn Philipps von der Olympias, geb. 356, gest. 323 v. Chr., reg. seit 336 v. Chr., führte, nachdem er seine abtrünnigen Nachbarn gezüchtigt hatte, den schon von seinem Vater vorbereiteten Heereszug gegen das schon verfallene Perserreich aus u. dehnte als glücklicher Eroberer das mazedonische Reich bis zum Indus aus; sein Leben von Curtius beschr.; vgl. Iustin. lib. 11 u. 12. Liv. 6, 16 sqq. Droysen, Gesch. Alexanders des Gr., 5. Aufl. Gotha 1898. – V) Cornelius Alexander, s. polyhistōr. – / Form Alexandrus, Privil. vet. im Corp. inscr. Lat. 3. p. 848. col. 5. lin. 25: Schreibung Alexanter auf ältern Monumenten zu Rom nach Quint. 1, 4, 16; ebenso Alixenter, Corp. inscr. Lat. 1, 1501 (vgl. Ritschl opusc. 2, 496 sq.) u. Akk. Alixentrom, Corp. inscr. Lat. 14, 4099.

    Davon abgeleitet: A) Alexandrīa od. -ēa, ae, f. (Ἀλεξάνδρεια; über die im klass. Latein wahrsch. gew. Form -ea s. Madvig Cic. de fin. 5, 54. Drak. Liv. 31, 43, 5; vgl. Prisc. 2, 47), Name vieler von Alexander dem Gr. auf seinen Zügen gegründeter Städte (dah. Plur. cognominibus Alexandriis, Auct. itin. Alex. 36), von denen die bekanntesten sind: 1) Alexandria in Ägypten, auch mit dem Bein. Magna, im Westen der kanopischen Nilmündung (332 v. Chr.) erbaut, unter den Ptolemäern Hauptstadt des Reichs u. Residenz prachtliebender u. kunstsinniger Könige, Hauptsitz der von diesen Fürsten ungemein begünstigten Wissenschaften, unter den Römern Mittelpunkt des Welthandels, wegen des dort herrschenden Luxus u. des damit verbundenen ausschweifenden Lebens der Bewohner berüchtigt, noch j. Alexandria u. türk. Skanderia, Plin. 5, 62. Curt. 4, 8 (33), 1 sqq. Amm. 22, 16, 7 sqq. Cic. de fin. 5, 54. Hor. carm. 4, 14, 35. – 2) Alexandria Troas, auch bl. Troas gen., Stadt südl. von Troja an der Küste, zur Zeit der Römer von diesen wegen ihrer Anhänglichkeit sehr begünstigt u. gehoben, Liv. 35, 42; 37, 35. Cic. Acad. 2, 11, aber später bl. Kolonie, Plin. 5, 124. – 3) Alexandria in Syrien, u. zwar in Pieria zwischen Issus u. Antiochien, j. Alexandrette od. Scanderone, Plin. 5, 91. – 4) Alexandria Ariôn, d.h. im Lande der Arier, am Flusse Arius (Ferah) u. an der großen Karawanenstraße nach Indien, j. Herat, Plin. 6, 61 u. 6, 93. Amm. 23, 6, 69. – 5) Alexandria in Arachosia, auch Alexandropolis gen., j. Kandahar, Amm. 23, 6, 72. – 6) Alexandria ad Caucasum, am Kreuzwege zwischen Ariana, Indien u. Baktrien, am Westabhang des Schneegebirges, das gegen NW. die indischen Länder begrenzt, in der Nähe des heutigen »Kabul«, Plin., 46. Curt. 7, 3 (14), 23. – 7) Stadt an der Vereinigung des Acesines und Indus, an der Stelle des heutigen Mittun Kot, Curt. 9, 8 (31), 8. – 8) Alexandria ultima (Ἀλ. εσχάτη), Alexanders des Großen äußerste Gründung am Jaxartes in Sogdiana, wahrsch. das jetzige Khodjend, Plin. 6, 49. Curt. 7, 6 (28), 25. Amm. 23, 6, 59.

    B) Alexandrēus, a, um (Ἀλεξάνδρειος), alexandrinisch, von Alexandrien, qui istas Alexandreas litteras attulit, Cic. ad Att. 11, 6, 7 ed. Hofm. (mit cod. M.), wo Baiter u.C.F.W. Müller (mit Boot) qui istas Alexandreā (von Alexandrien) litteras attulit.

    C) Alexandriānus, a, um, alexandrinisch, Alexanders, purpura, Lampr. Alex. Sev. 40, 6: ficus, ibid. 60, 5: sodales, ibid. 63, 4.

    D) Alexandrīnus, a, um, 1) alexandrinisch = Alexanders, a) Alexanders d. Gr., historia, Treb. Poll. XXX tyr. 30, 22. – b) des Alexander Severus. opus. Lamor. Alex. Sev. 25, 7: basilica, ibid. 26, 7: sagittarii, dem Alexander ergeben, ibid. 32, 3. – 2) alexandrinisch = von Alerandrien, a) in Ägypten, rex, König von Ägypten (Ptolemäus Auletes), Cic.: vita et licentia, ausschweifendes Leben, wie es in Alexandrien herrschte, Caes.: panis, Plin.: pueri, Petr., od. deliciae, Quint., alex. (od. ägypt., also Mohren-) Sklaven, ein Luxusartikel der Römer: navis, ein Schiff der von Augustus errichteten ägypt. Handelsflotte, Suet. u. Sen.: bellum, Cäsars Kr. in Ägypten nach der pharsal. Schlacht, Cic.: marmora, Sen. – subst., der Alexandriner, Alexandrinus quidam u. idem Alexandrinus, Augustin. de civ. dei 22, 8, 3: gew. Plur., Alexandrīnī, ōrum, m., die Einw. von Alexandria, die Alexandriner, Cic. u.a. – b) von Alex. Troas (oben no. A, 2), laurus, Plin.

    E) Alexandrus, a, um, alexandrisch, Ven. Fort. app. 1, 98.

    lateinisch-deutsches > Alexander

  • 18 Cassandra

    Cassandra, ae, f. (Κασσάνδρα), Tochter des Priamus, die, von Apollo mit der Gabe der Weissagung beschenkt, stets das kommende Unheil vorhersagte, aber bei niemand Glauben fand, Verg. Aen. 2, 247 (u. dazu Serv.); vgl. Hyg. fab. 93 u. 117. – / Auf ältern Monumenten Casantra, s. Quint. 1, 4, 16 (Halm noch Cassantra), u. Casenter(a), Corp. inscr. Lat. 1, 1501.

    lateinisch-deutsches > Cassandra

  • 19 Creusa

    Creūsa, ae, f. (Κρέουσα), I) die auch Glauke genannte Tochter des Königs Kreon zu Korinth, Gemahlin Jasons nach Verstoßung der Medea, wurde von Medea durch ein brennbares Geschenk (nach älterer Sage ein Gewand, nach späterer eine Krone) getötet, Sen. Med. 498. Hyg. fab. 25; vgl. Hor. epod. 5, 65 (u. dazu den Schol.). – II) die Tochter des Priamus, Gemahlin des Äneas, Verg. Aen. 2, 738. – III) Hafenstadt der Thespier in Böotien, j. Kreisa, Liv. 36, 21, 5; auch Creusis, sidis, f. (Κρεῦσις) gen., Mela 2, 3, 10 (2. § 53).

    lateinisch-deutsches > Creusa

  • 20 Dardanus

    Dardanus, ī, m. (Δάρδανος), Sohn Jupiters u. der Elektra aus Arkadien, Gründer der Stadt Dardania in Troas, Ahnherr des trojanischen Herrscherstammes, dah. auch der (von Äneas abstammenden) Römer, Verg. Aen. 3, 167. Lact. 1, 23, 3: Akk. Dardanon, Ov. fast. 4, 31. – Dav.: A) Dardanidēs, ae, Vok. a, Genet. Plur. ûm, m. (Δαρδανίδης), der Dardanide, Iulus, Ov.; absol. = Äneas, Verg., u. = der Römer Scipio Afrikanus, Sil.: im Plur. trojanisch, pastores Dardanidae, Verg.: absol. = Trojaner, Verg. – B) Dardanis, nidis, Akk. Plur. nidas, f. (Δαρδανίς), die Dardanide, poet. = Trojanerin, trojanisch, Ov.: Creusa (von Trojanern gegründet), Mart.: absol. = Krëusa, Verg. – C) Dardanius, a, um (Δαρδάνιος), dardanisch, poet. = trojanisch, gens, Verg.: advena, Paris, Ov.: senex, Priamus, Ov.: dux, Äneas, Ov.: carinae, Verg., od. pinus, Ov., Schiffe des Äneas: vates, Helenus, Ov.: Iulus (Sohn des Äneas), Ov.: Roma, Ov. u. Sil.: minister, Ganymedes, Mart. – subst., Dardania, ae, f. (Δαρδανία), α) die von Dardanus gegründete Stadt Dardania am Hellespont, südwestl. von Abydus, Ov. trist. 1, 10, 25. – β) poet. = Troja, Verg., Ov. u.a. – γ) die Landschaft Dardania in Obermösien, Sitz der Dardaner (s. unten Dardani), Varro r. r. 2, 1, 5. – D) Dardanus, a, um, dardanisch, poet. = trojanisch, puppis, des Äneas, Verg.: gens, Hor. – od. = römisch, ductor, der Römer Scipio Afrikanus, Sil. – subst., Dardanī, ōrum, m. (Δάρδανοι), eine Völkerschaft in Obermösien, dem heutigen Serbien, Caes. u.a.

    lateinisch-deutsches > Dardanus

См. также в других словарях:

  • Priămus — Priămus, Schmetterling, s. Ritterfalter …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Priamus — Priamus, König von Troja, Vater des Paris und Hektor, der Polyxena u. Kassandra, sowie vieler anderer Söhne und Töchter, wurde nach Virgil bei der Einnahme Trojas von dem Sohne des Achilles getödtet …   Herders Conversations-Lexikon

  • PRIAMUS — I. PRIAMUS Laomedontisfil. qui, Iliô ab Hercule everso, una cum Hesione sorore in graeciam abductus est captivus. Postea tamen, aurô redemptus. Ilion instauravit simul et exornavit, regnique limites usque adeo protulit, ut non solum Troiae, sed… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Priamus — Neoptolemos tötet Priamos attische Amphore mit schwarzfigürlichen Darstellungen, um 520/510 v. Chr., Louvre Priamos (griechisch Πρίαμος …   Deutsch Wikipedia

  • Priamus, S. — S. Priamus (28. Mai), ein Sardinischer Martyrer. S. S. Aemilius4. (VI. 745.) …   Vollständiges Heiligen-Lexikon

  • Priamus (journal) — Priamus (ISSN 1015 8243) is an academic journal published by the Centre for Entomological Studies, Ankara, Turkey. Founded in 1981, Priamus publishes research papers from the centre on topics including ecology, distribution, taxonomy,… …   Wikipedia

  • Priamus (Asteroid) — Asteroid (884) Priamus Eigenschaften des Orbits (Simulation) Orbittyp Jupiter Trojaner (L5) Große Halbachse 5,164  …   Deutsch Wikipedia

  • Priamus-Automobilwerke — Emblem Kölner Motor …   Deutsch Wikipedia

  • Priamus — Pri|a|mos, Pri|a|mus (griechische Sagengestalt) …   Die deutsche Rechtschreibung

  • Ornithoptera priamus — pronomus (male) Scientific classification Kingdom: Animalia …   Wikipedia

  • Ornithoptera priamus — Paarung Systematik Klasse: Insekten (Insecta) Ordnung …   Deutsch Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»