Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

Pregnancy

  • 1 gravitās

        gravitās ātis, f    [gravis], weight, heaviness: <*>er inane moveri gravitate: navium, Cs.: ignavā <*>equeunt gravitate moveri, O.— Pregnancy, O.— Unwholesomeness, oppressiveness, severity, heaviness, <*>ulness: caeli: loci, L.: morbi: soporis, O.: seniis, O.: annonae, dearness, Ta.: odoris, disagree<*>bleness, Ta.— Disease, sickness: corporis: mem<*>rorum.—Fig., heaviness, slowness: linguae.— Harshness, severity: belli, L.: crudelitatem gravi<*>ati addidit, L.—Of things, weight, importance: <*>rovinciae Galliae: civitatis, Cs.: sententiarum: versūs gravitate minores, H.—Of persons, weight, dignity, gravity, presence, influence: inauditā gravitate praeditus: comitate condīta gravitas: cum gravitate loqui: oris, L.: Incolumi gravitate, without loss of dignity, H.
    * * *
    weight; dignity; gravity; importances, oppressiveness; pregnancy; sickness

    Latin-English dictionary > gravitās

  • 2 Maternus

    1.
    māternus, a, um, adj. [mater], of or belonging to a mother, maternal (class.): sanguis, Enn. ap. Non. 292, 16 (Trag. v. 184 Vahl.):

    paternus maternusque sanguis,

    Cic. Rosc. Am. 24, 66:

    animus,

    Ter. Heaut. 4, 1, 24:

    nomen,

    Cic. Clu. 5, 12:

    menses,

    the months of pregnancy, Nemes. Cyn. 19:

    tempora,

    time of pregnancy, Ov. M. 3, 312: Caesar cingens maternā tempora myrto, i. e. of Venus, the mother of Æneas, from whom sprang the race of the Cæsars, Verg. G. 1, 28:

    arma (Aeneae),

    i. e. which his mother Venus had obtained for him from Vulcan, id. A. 12, 107:

    aves,

    i. e. the doves sacred to Venus, id. ib. 6, 193:

    avus,

    i. e. Atlas, the father of Maia, the mother of Mercury, id. ib. 4, 258:

    Delum maternam invisit Apollo,

    i. e. where his mother Latona had borne him, id. ib. 144: aequora, i. e. from which she (Venus) was born, Ov. F. 4, 131:

    Numa,

    related by the mother's side, id. P. 3, 2, 105; cf.:

    an ad maternos Latinos hoc senatus consultum pertineat,

    Gai. Inst. 3, 71:

    nobilitas,

    by the mother's side, Verg. A. 11, 340: Idus, i. e. of May (Mercury's birthday), Mart. 7, 71 5—Of animals:

    ut agnus condiscat maternum trahere alimentum,

    Col. 7, 3:

    perdix materna vacans cura,

    Plin. 10, 33, 51, § 103.
    2.
    Māternus, i, m., a Roman surname:

    Curiatius Maternus,

    Tac. Or. 2.

    Lewis & Short latin dictionary > Maternus

  • 3 maternus

    1.
    māternus, a, um, adj. [mater], of or belonging to a mother, maternal (class.): sanguis, Enn. ap. Non. 292, 16 (Trag. v. 184 Vahl.):

    paternus maternusque sanguis,

    Cic. Rosc. Am. 24, 66:

    animus,

    Ter. Heaut. 4, 1, 24:

    nomen,

    Cic. Clu. 5, 12:

    menses,

    the months of pregnancy, Nemes. Cyn. 19:

    tempora,

    time of pregnancy, Ov. M. 3, 312: Caesar cingens maternā tempora myrto, i. e. of Venus, the mother of Æneas, from whom sprang the race of the Cæsars, Verg. G. 1, 28:

    arma (Aeneae),

    i. e. which his mother Venus had obtained for him from Vulcan, id. A. 12, 107:

    aves,

    i. e. the doves sacred to Venus, id. ib. 6, 193:

    avus,

    i. e. Atlas, the father of Maia, the mother of Mercury, id. ib. 4, 258:

    Delum maternam invisit Apollo,

    i. e. where his mother Latona had borne him, id. ib. 144: aequora, i. e. from which she (Venus) was born, Ov. F. 4, 131:

    Numa,

    related by the mother's side, id. P. 3, 2, 105; cf.:

    an ad maternos Latinos hoc senatus consultum pertineat,

    Gai. Inst. 3, 71:

    nobilitas,

    by the mother's side, Verg. A. 11, 340: Idus, i. e. of May (Mercury's birthday), Mart. 7, 71 5—Of animals:

    ut agnus condiscat maternum trahere alimentum,

    Col. 7, 3:

    perdix materna vacans cura,

    Plin. 10, 33, 51, § 103.
    2.
    Māternus, i, m., a Roman surname:

    Curiatius Maternus,

    Tac. Or. 2.

    Lewis & Short latin dictionary > maternus

  • 4 conceptiō

        conceptiō ōnis, f    [con- + CAP-], a conception, becoming pregnant. — Fig., a composing, drawing up (of formulas).
    * * *
    conception, action/fact of conceiving, pregnancy; idea/notion/formula/system

    Latin-English dictionary > conceptiō

  • 5 graviditās

        graviditās ātis, f    [gravidus], pregnancy.

    Latin-English dictionary > graviditās

  • 6 māternus

        māternus adj.    [mater], of a mother, maternal: animus, T.: sanguis: genus, S.: mens, maternal affection, O.: tempora, of pregnancy, O.: Caesar cingens maternā tempora myrto, i. e. of Venus (mother of Aeneas, ancestor of the Caesars), V.: arma (Aeneae), i. e. obtained for him by Venus, V.: aves, i. e. sacred to Venus, V.: avus, on the mother's side, V.: Delum maternam invisit Apollo, i. e. native, V.: aequora, i. e. from which Venus sprang, O.: rebus maternis absumptis, estate, H.: nobilitas, on the mother's side, V.
    * * *
    materna, maternum ADJ
    maternal, motherly, of a mother

    Latin-English dictionary > māternus

  • 7 compleo

    com-plĕo ( conp-), ēvi, ētum, 2 (contr. forms: complerunt, complerint, complerat, complesse, etc., for compleverunt, etc., very often), v. a. [pleo, whence suppleo, plenus], to fill up, fill full, fill out (class. in prose and poetry).
    I.
    Lit., of material objects.
    A.
    In gen., with acc. of place, vessel, etc., filled.
    (α).
    Alone:

    hostes fossam complent,

    Caes. B. G. 5, 40; Auct. B. Hisp. 16; Tac. H. 2, 25:

    tune aut inane quicquam putes esse, cum ita conpleta et conferta sint omnia, ut, etc.,

    Cic. Ac. 2, 40, 125:

    metu, ne compleantur navigia,

    Liv. 41, 3, 2:

    deducunt socii navis et litora conplent,

    Verg. A. 3, 71:

    conplebant Laidos aedes (amatores),

    Prop. 2, 6, 1:

    corpora quae loca complerent,

    occupy space, Lucr. 1, 522:

    legiones cum loca Camporum complent,

    id. 2, 324:

    milites complent murum,

    Caes. B. G. 7, 27:

    vigiles domum Flavii complevere,

    Tac. H. 3, 69; id. A. 15, 33:

    scrobem ad medium,

    Col. Arb. 4, 5:

    non bene urnam,

    Ov. M. 12, 616:

    vascula,

    Quint. 1, 2, 28:

    paginam,

    to fill out, write full, Cic. Att. 13, 34 fin.:

    speluncas, of the winds,

    Lucr. 6, 197.—
    (β).
    With abl. of material, etc.:

    fossas sarmentis et virgultis,

    Caes. B. G. 3, 18:

    totum prope caelum... humano genere conpletum est,

    Cic. Tusc. 1, 12, 28:

    mundum animorum multitudine,

    id. Div. 2, 58, 119:

    bestiis omnium gentium circum conplere,

    Liv. 44, 9, 4:

    naufragorum trepidatione passim natantium flumen conpleverunt,

    id. 42, 62, 6:

    Hispanias Gallias Italiam monumentis ingentium rerum,

    id. 30, 28, 4:

    quos (gradus) ubi accusator concitatis hominibus complerat,

    Cic. Clu. 34, 93:

    munus Apolline dignum libris,

    Hor. Ep. 2, 1, 217:

    late loca milite,

    Verg. A. 2, 495:

    naves serpentibus,

    Nep. Hann. 11, 6:

    amphoras plumbo,

    id. ib. 9, 3:

    statuas aëneas pecuniā,

    id. ib. 9, 3:

    horrea messibus,

    Luc. 3, 66:

    complentur moenia et tecta maerentium turbā,

    Tac. A. 3, 1:

    Palatium multitudine et clamoribus complebant,

    id. ib. 14, 61:

    virgultibus et cratibus et corporibus exanimis complere lossas,

    id. ib. 4, 51; cf.

    also: et terrae... stirpium renovatione complentur,

    Cic. N. D. 2, 51, 128.—
    (γ).
    With gen.:

    conviviumque vicinorum cottidie conpleo,

    Cic. Sen. 14, 46:

    cum completus jam mercatorum carcer esset,

    id. Verr. 2, 5, 57, § 147:

    quae causa... ararum conpleverit urbis,

    Lucr. 5, 1162.—
    B.
    Esp.
    1.
    In milit. lang.
    a.
    To make the army, a legion, etc., of a full number, to complete, fill up:

    legiones in itinere,

    Caes. B. C. 1, 25:

    cohortes pro numero militum complet,

    Sall. C. 56, 1; Nep. Milt. 5, 1:

    legione completā per maniplos,

    Sil. 8, 119.—
    b.
    To man, fill with men:

    classem Romanam sociis navalibus,

    Liv. 24, 11, 9:

    naves colonis pastoribusque,

    Caes. B. C. 1, 56; cf.:

    has (naves) sagittariis tormentisque compleverunt,

    id. ib. 2, 4:

    naves bis denas aut plures,

    Verg. A. 11, 327 Serv.—
    2.
    To fill, impregnate:

    alias (mulieres),

    Lucr. 4, 1249; 4, 1275.—
    3.
    Transf., of light, sound, etc. (freq.).
    a.
    To fill with light, maké full:

    ut cuncta suā luce conpleat (sol),

    Cic. Rep. 6, 17, 17:

    mundum suā luce,

    id. N. D. 2, 46, 119:

    terras largā luce,

    id. ib. 2, 19, 43:

    orbem (luna),

    Tib. 2, 4, 18:

    lunae se cornua lumine complent,

    Verg. A. 3, 645:

    quod maria ac terras omnis caelumque rigando Conpleat (sol),

    Lucr. 5, 595.—
    b.
    To fill with sound, cause to resound, etc., to fill, make full:

    omnia clamoribus,

    Lucr. 4, 1014:

    omnia vocibus,

    id. 5, 1065:

    nemus querellis,

    id. 2, 358; cf.:

    nemus timendā voce,

    Hor. Epod. 6, 9:

    aëra tinnitibus et murmure,

    Ov. M. 14, 537:

    atria ululatu,

    id. ib. 5, 153:

    atria fremitu,

    id. ib. 5, 3 et saep.:

    fremitu aequora,

    Prop. 2, 16 (3, 8), 37:

    aures (sonus),

    Cic. Rep. 6, 18, 18; cf. id. Agr. 3, 1, 3:

    caelum clamore,

    Sen. Herc. Oet. 798: aures sermonibus, Claud. Cons. Prob. et Olyb. 31: clamor omnia variis terrentium ac paventium vocibus complet, Liv. 5, 21, 11.—
    c.
    Of odors, etc.:

    omnia primo motu ac spiritu suo, vini, unguenti, corporis odore complesset,

    Cic. Verr. 2, 3, 12, § 31; cf. Veg. Vet. 1, 17, 3. —
    4.
    Transf., to cover, overwhelm:

    Dianam (i. e. simulacrum) coronis et floribus,

    i. e. to deck, adorn, Cic. Verr. 2, 4, 35, § 77:

    vortentibus Telebois telis conplebantur corpora,

    Plaut. Am. 1, 1, 95.—
    5.
    To fill, sate with food or drink:

    multo cibo et potione,

    Cic. Tusc. 5, 35, 100:

    se flore Liberi,

    Plaut. Cist. 1, 2, 8:

    haec avis scribitur conchis se solere conplere,

    Cic. N. D. 2, 49, 124.—
    II.
    Trop.
    A.
    To supply fully, furnish abundantly:

    exercitum omni copiā,

    Caes. B. C. 2, 25 fin.
    B.
    To fill with any notion, story, desire, humor, passion:

    completi sunt animi auresque vestrae, me... obsistere, etc.,

    Cic. Agr. 3, 1, 3:

    reliquos (milites) bonā spe,

    Caes. B. C. 2, 21:

    aliquem gaudio,

    Cic. Fin. 5, 24, 69:

    taedio,

    Quint. 8, 6, 14:

    animos robore,

    Luc. 5, 412:

    omnia luctu,

    Sall. C. 51, 9:

    omnia terrore,

    Liv. 34, 9, 13:

    cuncta pavore,

    Curt. 3, 13, 10 al. —With gen.:

    aliquem erroris et dementiae,

    Plaut. Am. 1, 2, 9:

    aliquem flagitii et formidinis,

    id. Men. 5, 5, 3.—
    C.
    To make complete or perfect, to finish; of a promise, to fulfil it:

    lustrationem (annuam) menstruo spatio (luna),

    Cic. N. D. 1, 31, 87; cf. Verg. A. 5, 46:

    his rebus completis legiones reduci jussit,

    Caes. B. C. 3, 46 (Dinter, ex conj., comparatis):

    nocturnum erat sacrum, ita ut ante mediam noctem conpleretur,

    Liv. 23, 35, 15:

    studia,

    Gell. 13, 5:

    conplent ea beatissimam vitam,

    Cic. Fin. 5, 24, 71; cf. id. ib. 3, 13, 43; id. Tusc. 5, 16, 47:

    summam promissi,

    id. Verr. 2, 3, 49, § 116:

    rerum humanarum sorte completā,

    Curt. 10, 6, 6 al. —
    2.
    Of time, to finish, complete:

    Gorgias centum et septem conplevit annos,

    Cic. Sen. 5, 13:

    cum VII. et LXX. annos complesset,

    Nep. Att. 21, 1:

    Corvinus centesimum annum complevit,

    Val. Max. 8, 13, 1; Lact. Op. Dei, 4, 3; cf.:

    sua fata,

    Ov. Tr. 4, 10, 77:

    sua tempora,

    id. M. 15, 816:

    quinque saecula vitae suae,

    id. ib. 15, 395:

    materna tempora,

    i. e. the time of pregnancy, id. ib. 3, 312; cf. id. ib. 11, 311:

    semel quadrigis, semel desultore misso, vix unius horae tempus utrumque curriculum conplebat,

    Liv. 44, 9, 4.—Hence, complētus, a, um, P. a.
    * A.
    Prop., filled full, full: alveus Tiberis ruderibus, * Suet. Aug. 30.—
    B.
    Trop., complete, perfect:

    completus et perfectus verborum ambitus,

    Cic. Or. 50, 168.—
    * Comp., Gell. 1, 7, 20.

    Lewis & Short latin dictionary > compleo

  • 8 conceptus

    1.
    conceptus, a, um, Part., from concipio.
    2.
    conceptus, ūs, m. [concipio].
    I.
    A collecting, gathering:

    (Tiberis) novenorum conceptu dierum navigabilis,

    after the water had been stopped nine days, Plin. 3, 5, 9, § 53.—
    B.
    Concr., a collection, conflux:

    conceptus aquarum inertium vasti,

    Sen. Q. N. 5, 15, 1.—
    II.
    A taking, catching:

    camini,

    i. e. a taking fire, Suet. Vit. 8.—
    B.
    In partic.
    1.
    A conceiving, pregnancy:

    hominum pecudumve,

    Cic. Div. 1, 42, 93; cf.:

    Caeli latu Terraeque conceptu generati editique,

    id. Tim. 11 med.:

    accelerant cochleae,

    Plin. 30, 14, 43, § 126.—
    b.
    Transf., of plants, a budding, sprouting:

    conceptus id est germinatio,

    Plin. 17, 2, 2, § 13:

    satorum,

    id. 17, 18, 30, § 134.—
    2.
    Concr., the fœtus:

    a se abigere,

    Suet. Dom. 22:

    leporis utero exemptus,

    Plin. 28, 19, 77, § 248. —
    C.
    Trop., a conceiving in the mind; concr., a thought, purpose: animi, Firm. Math. 5, 12.

    Lewis & Short latin dictionary > conceptus

  • 9 conpleo

    com-plĕo ( conp-), ēvi, ētum, 2 (contr. forms: complerunt, complerint, complerat, complesse, etc., for compleverunt, etc., very often), v. a. [pleo, whence suppleo, plenus], to fill up, fill full, fill out (class. in prose and poetry).
    I.
    Lit., of material objects.
    A.
    In gen., with acc. of place, vessel, etc., filled.
    (α).
    Alone:

    hostes fossam complent,

    Caes. B. G. 5, 40; Auct. B. Hisp. 16; Tac. H. 2, 25:

    tune aut inane quicquam putes esse, cum ita conpleta et conferta sint omnia, ut, etc.,

    Cic. Ac. 2, 40, 125:

    metu, ne compleantur navigia,

    Liv. 41, 3, 2:

    deducunt socii navis et litora conplent,

    Verg. A. 3, 71:

    conplebant Laidos aedes (amatores),

    Prop. 2, 6, 1:

    corpora quae loca complerent,

    occupy space, Lucr. 1, 522:

    legiones cum loca Camporum complent,

    id. 2, 324:

    milites complent murum,

    Caes. B. G. 7, 27:

    vigiles domum Flavii complevere,

    Tac. H. 3, 69; id. A. 15, 33:

    scrobem ad medium,

    Col. Arb. 4, 5:

    non bene urnam,

    Ov. M. 12, 616:

    vascula,

    Quint. 1, 2, 28:

    paginam,

    to fill out, write full, Cic. Att. 13, 34 fin.:

    speluncas, of the winds,

    Lucr. 6, 197.—
    (β).
    With abl. of material, etc.:

    fossas sarmentis et virgultis,

    Caes. B. G. 3, 18:

    totum prope caelum... humano genere conpletum est,

    Cic. Tusc. 1, 12, 28:

    mundum animorum multitudine,

    id. Div. 2, 58, 119:

    bestiis omnium gentium circum conplere,

    Liv. 44, 9, 4:

    naufragorum trepidatione passim natantium flumen conpleverunt,

    id. 42, 62, 6:

    Hispanias Gallias Italiam monumentis ingentium rerum,

    id. 30, 28, 4:

    quos (gradus) ubi accusator concitatis hominibus complerat,

    Cic. Clu. 34, 93:

    munus Apolline dignum libris,

    Hor. Ep. 2, 1, 217:

    late loca milite,

    Verg. A. 2, 495:

    naves serpentibus,

    Nep. Hann. 11, 6:

    amphoras plumbo,

    id. ib. 9, 3:

    statuas aëneas pecuniā,

    id. ib. 9, 3:

    horrea messibus,

    Luc. 3, 66:

    complentur moenia et tecta maerentium turbā,

    Tac. A. 3, 1:

    Palatium multitudine et clamoribus complebant,

    id. ib. 14, 61:

    virgultibus et cratibus et corporibus exanimis complere lossas,

    id. ib. 4, 51; cf.

    also: et terrae... stirpium renovatione complentur,

    Cic. N. D. 2, 51, 128.—
    (γ).
    With gen.:

    conviviumque vicinorum cottidie conpleo,

    Cic. Sen. 14, 46:

    cum completus jam mercatorum carcer esset,

    id. Verr. 2, 5, 57, § 147:

    quae causa... ararum conpleverit urbis,

    Lucr. 5, 1162.—
    B.
    Esp.
    1.
    In milit. lang.
    a.
    To make the army, a legion, etc., of a full number, to complete, fill up:

    legiones in itinere,

    Caes. B. C. 1, 25:

    cohortes pro numero militum complet,

    Sall. C. 56, 1; Nep. Milt. 5, 1:

    legione completā per maniplos,

    Sil. 8, 119.—
    b.
    To man, fill with men:

    classem Romanam sociis navalibus,

    Liv. 24, 11, 9:

    naves colonis pastoribusque,

    Caes. B. C. 1, 56; cf.:

    has (naves) sagittariis tormentisque compleverunt,

    id. ib. 2, 4:

    naves bis denas aut plures,

    Verg. A. 11, 327 Serv.—
    2.
    To fill, impregnate:

    alias (mulieres),

    Lucr. 4, 1249; 4, 1275.—
    3.
    Transf., of light, sound, etc. (freq.).
    a.
    To fill with light, maké full:

    ut cuncta suā luce conpleat (sol),

    Cic. Rep. 6, 17, 17:

    mundum suā luce,

    id. N. D. 2, 46, 119:

    terras largā luce,

    id. ib. 2, 19, 43:

    orbem (luna),

    Tib. 2, 4, 18:

    lunae se cornua lumine complent,

    Verg. A. 3, 645:

    quod maria ac terras omnis caelumque rigando Conpleat (sol),

    Lucr. 5, 595.—
    b.
    To fill with sound, cause to resound, etc., to fill, make full:

    omnia clamoribus,

    Lucr. 4, 1014:

    omnia vocibus,

    id. 5, 1065:

    nemus querellis,

    id. 2, 358; cf.:

    nemus timendā voce,

    Hor. Epod. 6, 9:

    aëra tinnitibus et murmure,

    Ov. M. 14, 537:

    atria ululatu,

    id. ib. 5, 153:

    atria fremitu,

    id. ib. 5, 3 et saep.:

    fremitu aequora,

    Prop. 2, 16 (3, 8), 37:

    aures (sonus),

    Cic. Rep. 6, 18, 18; cf. id. Agr. 3, 1, 3:

    caelum clamore,

    Sen. Herc. Oet. 798: aures sermonibus, Claud. Cons. Prob. et Olyb. 31: clamor omnia variis terrentium ac paventium vocibus complet, Liv. 5, 21, 11.—
    c.
    Of odors, etc.:

    omnia primo motu ac spiritu suo, vini, unguenti, corporis odore complesset,

    Cic. Verr. 2, 3, 12, § 31; cf. Veg. Vet. 1, 17, 3. —
    4.
    Transf., to cover, overwhelm:

    Dianam (i. e. simulacrum) coronis et floribus,

    i. e. to deck, adorn, Cic. Verr. 2, 4, 35, § 77:

    vortentibus Telebois telis conplebantur corpora,

    Plaut. Am. 1, 1, 95.—
    5.
    To fill, sate with food or drink:

    multo cibo et potione,

    Cic. Tusc. 5, 35, 100:

    se flore Liberi,

    Plaut. Cist. 1, 2, 8:

    haec avis scribitur conchis se solere conplere,

    Cic. N. D. 2, 49, 124.—
    II.
    Trop.
    A.
    To supply fully, furnish abundantly:

    exercitum omni copiā,

    Caes. B. C. 2, 25 fin.
    B.
    To fill with any notion, story, desire, humor, passion:

    completi sunt animi auresque vestrae, me... obsistere, etc.,

    Cic. Agr. 3, 1, 3:

    reliquos (milites) bonā spe,

    Caes. B. C. 2, 21:

    aliquem gaudio,

    Cic. Fin. 5, 24, 69:

    taedio,

    Quint. 8, 6, 14:

    animos robore,

    Luc. 5, 412:

    omnia luctu,

    Sall. C. 51, 9:

    omnia terrore,

    Liv. 34, 9, 13:

    cuncta pavore,

    Curt. 3, 13, 10 al. —With gen.:

    aliquem erroris et dementiae,

    Plaut. Am. 1, 2, 9:

    aliquem flagitii et formidinis,

    id. Men. 5, 5, 3.—
    C.
    To make complete or perfect, to finish; of a promise, to fulfil it:

    lustrationem (annuam) menstruo spatio (luna),

    Cic. N. D. 1, 31, 87; cf. Verg. A. 5, 46:

    his rebus completis legiones reduci jussit,

    Caes. B. C. 3, 46 (Dinter, ex conj., comparatis):

    nocturnum erat sacrum, ita ut ante mediam noctem conpleretur,

    Liv. 23, 35, 15:

    studia,

    Gell. 13, 5:

    conplent ea beatissimam vitam,

    Cic. Fin. 5, 24, 71; cf. id. ib. 3, 13, 43; id. Tusc. 5, 16, 47:

    summam promissi,

    id. Verr. 2, 3, 49, § 116:

    rerum humanarum sorte completā,

    Curt. 10, 6, 6 al. —
    2.
    Of time, to finish, complete:

    Gorgias centum et septem conplevit annos,

    Cic. Sen. 5, 13:

    cum VII. et LXX. annos complesset,

    Nep. Att. 21, 1:

    Corvinus centesimum annum complevit,

    Val. Max. 8, 13, 1; Lact. Op. Dei, 4, 3; cf.:

    sua fata,

    Ov. Tr. 4, 10, 77:

    sua tempora,

    id. M. 15, 816:

    quinque saecula vitae suae,

    id. ib. 15, 395:

    materna tempora,

    i. e. the time of pregnancy, id. ib. 3, 312; cf. id. ib. 11, 311:

    semel quadrigis, semel desultore misso, vix unius horae tempus utrumque curriculum conplebat,

    Liv. 44, 9, 4.—Hence, complētus, a, um, P. a.
    * A.
    Prop., filled full, full: alveus Tiberis ruderibus, * Suet. Aug. 30.—
    B.
    Trop., complete, perfect:

    completus et perfectus verborum ambitus,

    Cic. Or. 50, 168.—
    * Comp., Gell. 1, 7, 20.

    Lewis & Short latin dictionary > conpleo

  • 10 genitale

    gĕnĭtālis, e, adj. [id.], of or belonging to generation or birth, causing generation or birth, fruitful, generative, genital ( poet. and in post-Aug. prose; cf.: genialis, genetivus).
    I.
    Adj.:

    genitalia materiaï Corpora,

    generative principles, elements, Lucr. 2, 62:

    corpora quatuor,

    the four elements, Ov. M. 15, 239:

    semina,

    Lucr. 5, 851; Verg. G. 2, 324:

    partes (corporis),

    genital parts, Lucr. 4, 1044; Col. 6, 26, 2:

    membra,

    Ov. Am. 2, 3, 3:

    loca,

    Col. 6, 36, 2:

    arvum,

    Verg. G. 3, 136; cf.

    vulvae,

    Col. 7, 9, 5;

    so of plants: membra,

    id. 3, 10, 12: locus, id. § 14; cf. id. 3, 6, 1:

    profluvium,

    Plin. 20, 13, 51, § 143; cf. id. 7, 14, 12, § 61:

    foedera,

    matrimony, Stat. Th. 3, 300:

    menses,

    the months of pregnancy in which the child may be born, Gell. 3, 16, 4:

    ros,

    fertilizing, Plin. 2, 8, 6, § 38:

    hora anni,

    i. e. in the spring, id. 9, 35, 54, § 107: dies, birth-day (usually dies natalis), Tac. A. 16, 14; also,

    lux,

    Stat. S. 2, 3, 62:

    solum,

    birth-place, natal soil, Vell. 2, 15, 1:

    sedes,

    Prud. Cath. 10 fin. terra, Amm. 27, 5 fin.: dii, the gods that produce everything: Romulus in caelo cum dis genitalibus aevum Degit, Enn. ap. Serv. ad Verg. A. 6, 764 (Ann. v. 119 Vahl.); imitated by Aus. Per. Iliad. 4; Num. ap. Eckh. D. N. V. 7, p. 139: sterilitas, barrenness, Trebat. ap. Gell. 4, 2, 9.—
    II.
    Subst.
    A.
    Gĕnĭtālis, is, f., a surname of Diana, as presiding over births:

    sive tu (Diana) Lucina probas vocari Seu Genitalis,

    Hor. C. S. 16.—
    B.
    gĕ-nĭtāle, is, n. (sc. membrum;

    v. above, I.),

    Cels. 4, 1; Plin. 28, 8, 27, § 93; 37, 10, 57, § 157; Arn. 5, 18 et saep.; in plur., id. 11, 49, 110, § 263; Quint. 1, 6, 36; Juv. 6, 514. —Hence, adv.: gĕnĭtālĭter, in a fertilizing manner, fruitfully, Lucr. 4, 1258.

    Lewis & Short latin dictionary > genitale

  • 11 Genitalis

    gĕnĭtālis, e, adj. [id.], of or belonging to generation or birth, causing generation or birth, fruitful, generative, genital ( poet. and in post-Aug. prose; cf.: genialis, genetivus).
    I.
    Adj.:

    genitalia materiaï Corpora,

    generative principles, elements, Lucr. 2, 62:

    corpora quatuor,

    the four elements, Ov. M. 15, 239:

    semina,

    Lucr. 5, 851; Verg. G. 2, 324:

    partes (corporis),

    genital parts, Lucr. 4, 1044; Col. 6, 26, 2:

    membra,

    Ov. Am. 2, 3, 3:

    loca,

    Col. 6, 36, 2:

    arvum,

    Verg. G. 3, 136; cf.

    vulvae,

    Col. 7, 9, 5;

    so of plants: membra,

    id. 3, 10, 12: locus, id. § 14; cf. id. 3, 6, 1:

    profluvium,

    Plin. 20, 13, 51, § 143; cf. id. 7, 14, 12, § 61:

    foedera,

    matrimony, Stat. Th. 3, 300:

    menses,

    the months of pregnancy in which the child may be born, Gell. 3, 16, 4:

    ros,

    fertilizing, Plin. 2, 8, 6, § 38:

    hora anni,

    i. e. in the spring, id. 9, 35, 54, § 107: dies, birth-day (usually dies natalis), Tac. A. 16, 14; also,

    lux,

    Stat. S. 2, 3, 62:

    solum,

    birth-place, natal soil, Vell. 2, 15, 1:

    sedes,

    Prud. Cath. 10 fin. terra, Amm. 27, 5 fin.: dii, the gods that produce everything: Romulus in caelo cum dis genitalibus aevum Degit, Enn. ap. Serv. ad Verg. A. 6, 764 (Ann. v. 119 Vahl.); imitated by Aus. Per. Iliad. 4; Num. ap. Eckh. D. N. V. 7, p. 139: sterilitas, barrenness, Trebat. ap. Gell. 4, 2, 9.—
    II.
    Subst.
    A.
    Gĕnĭtālis, is, f., a surname of Diana, as presiding over births:

    sive tu (Diana) Lucina probas vocari Seu Genitalis,

    Hor. C. S. 16.—
    B.
    gĕ-nĭtāle, is, n. (sc. membrum;

    v. above, I.),

    Cels. 4, 1; Plin. 28, 8, 27, § 93; 37, 10, 57, § 157; Arn. 5, 18 et saep.; in plur., id. 11, 49, 110, § 263; Quint. 1, 6, 36; Juv. 6, 514. —Hence, adv.: gĕnĭtālĭter, in a fertilizing manner, fruitfully, Lucr. 4, 1258.

    Lewis & Short latin dictionary > Genitalis

  • 12 genitalis

    gĕnĭtālis, e, adj. [id.], of or belonging to generation or birth, causing generation or birth, fruitful, generative, genital ( poet. and in post-Aug. prose; cf.: genialis, genetivus).
    I.
    Adj.:

    genitalia materiaï Corpora,

    generative principles, elements, Lucr. 2, 62:

    corpora quatuor,

    the four elements, Ov. M. 15, 239:

    semina,

    Lucr. 5, 851; Verg. G. 2, 324:

    partes (corporis),

    genital parts, Lucr. 4, 1044; Col. 6, 26, 2:

    membra,

    Ov. Am. 2, 3, 3:

    loca,

    Col. 6, 36, 2:

    arvum,

    Verg. G. 3, 136; cf.

    vulvae,

    Col. 7, 9, 5;

    so of plants: membra,

    id. 3, 10, 12: locus, id. § 14; cf. id. 3, 6, 1:

    profluvium,

    Plin. 20, 13, 51, § 143; cf. id. 7, 14, 12, § 61:

    foedera,

    matrimony, Stat. Th. 3, 300:

    menses,

    the months of pregnancy in which the child may be born, Gell. 3, 16, 4:

    ros,

    fertilizing, Plin. 2, 8, 6, § 38:

    hora anni,

    i. e. in the spring, id. 9, 35, 54, § 107: dies, birth-day (usually dies natalis), Tac. A. 16, 14; also,

    lux,

    Stat. S. 2, 3, 62:

    solum,

    birth-place, natal soil, Vell. 2, 15, 1:

    sedes,

    Prud. Cath. 10 fin. terra, Amm. 27, 5 fin.: dii, the gods that produce everything: Romulus in caelo cum dis genitalibus aevum Degit, Enn. ap. Serv. ad Verg. A. 6, 764 (Ann. v. 119 Vahl.); imitated by Aus. Per. Iliad. 4; Num. ap. Eckh. D. N. V. 7, p. 139: sterilitas, barrenness, Trebat. ap. Gell. 4, 2, 9.—
    II.
    Subst.
    A.
    Gĕnĭtālis, is, f., a surname of Diana, as presiding over births:

    sive tu (Diana) Lucina probas vocari Seu Genitalis,

    Hor. C. S. 16.—
    B.
    gĕ-nĭtāle, is, n. (sc. membrum;

    v. above, I.),

    Cels. 4, 1; Plin. 28, 8, 27, § 93; 37, 10, 57, § 157; Arn. 5, 18 et saep.; in plur., id. 11, 49, 110, § 263; Quint. 1, 6, 36; Juv. 6, 514. —Hence, adv.: gĕnĭtālĭter, in a fertilizing manner, fruitfully, Lucr. 4, 1258.

    Lewis & Short latin dictionary > genitalis

  • 13 gravedo

    grăvēdo, ĭnis, f. [gravis].
    I.
    Heaviness of the limbs, cold in the head, catarrh:

    quasi gravedo profluat,

    Plaut. As. 4, 1, 51; Cels. 4, 2, 4; Cic. Att. 10, 16, 6; 16, 14, 4; Cat. 44, 13; Plin. 23, 1, 6, § 10; 25, 13, 94, § 150; 30, 4, 11, § 31.—In plur., Cels. 1, 2; of heaviness in the head produced by intoxication:

    ad crapulae gravedines,

    Plin. 20, 13, 51, § 136.—
    II.
    Pregnancy, Nemes. Cyneg. 132.

    Lewis & Short latin dictionary > gravedo

  • 14 graviditas

    grăvĭdĭtas, ātis, f. [gravidus], pregnancy (very rare; perh. hapax eirêm.); ab eo (Sole) Luna illuminata graviditates et partus afferat maturitatesque gignendi, *Cic. N. D. 2, 46, 119.

    Lewis & Short latin dictionary > graviditas

  • 15 gravitas

    grăvĭtas, ātis, f. [gravis], weight, heaviness.
    I.
    Lit., in gen.:

    omnibus ejus (terrae) partibus in medium vergentibus nihil interrumpat, quo labefactari possit tanta contentio gravitatis et ponderum,

    Cic. N. D. 2, 45, 116; cf.:

    per inane moveri gravitate et pondere,

    id. Fat. 11, 24; Lucr. 3, 1054; cf.

    also: cuncta necesse est Aut gravitate sua ferri primordia rerum, Aut, etc.,

    id. 2, 84:

    nostros propter gravitatem armorum, quod, etc.,

    Caes. B. G. 5, 16, 1:

    tum etiam gravitate et tarditate navium impediebantur,

    id. B. C. 1, 58, 3:

    ignava nequeunt gravitate moveri,

    Ov. M. 2, 821:

    me mea defendit gravitas (corresp. to moles and pondus),

    id. ib. 9, 39.—
    B.
    Transf.
    1.
    Of smell, rankness, offensiveness, fetidness:

    quorundam odorum suavitati gravitas inest,

    Plin. 21, 7, 18, § 37:

    a quibusdam vocatur cynozolon propter gravitatem odoris (shortly before: odore gravissimo),

    id. 22, 18, 21, § 47:

    animae,

    id. 20, 9, 35, § 91:

    halitus,

    id. 30, 6, 15, § 44:

    oris,

    id. 28, 12, 51, § 190.—
    2.
    Of bodily condition, health, severity, vehemence, violence, unwholesomeness; heaviness, dulness, faintness, sickness:

    corpore vix sustineo gravitatem hujus caeli,

    Cic. Att. 11, 22, 2:

    caeli aquarumque,

    Liv. 23, 34, 11:

    loci,

    id. 25, 26, 13:

    morbi,

    Cic. N. D. 3, 31, 76:

    pressus gravitate soporis,

    Ov. M. 15, 21; cf. id. ib. 11, 618:

    an quod corporis gravitatem et dolorem animo judicamus, animi morbum corpore non sentimus?

    painful, diseased condition, Cic. Tusc. 3, 1, 2 Kühn.; cf.

    membrorum,

    id. Fin. 4, 12, 31; and Lucr. 3, 478:

    capitis,

    Plin. 27, 12, 105, § 130:

    aurium,

    id. 20, 11, 44, § 115; cf.

    auditus,

    id. 23, 4, 42, § 85:

    audiendi,

    id. 28, 11, 48, § 176:

    oris et dentium,

    id. 37, 10, 54, § 143.—
    3.
    Pressure of price, dearness:

    annonae,

    Tac. A. 6, 13; 11, 4.—
    4.
    The burden of pregnancy:

    tendebat gravitas uterum mihi,

    Ov. M. 9, 287 (cf. onus, id. ib. 10, 504). —
    II.
    Trop.
    A.
    In a bad sense, heaviness, slowness, severity:

    gaudere gravitate linguae sonoque vocis agresti,

    Cic. de Or. 3, 11, 42: injuria gravitate tutior est, severity, cruelty, Sall. Orat. Licin. (Hist. Fragm. 3, 22 Gerl.):

    fessi diuturnitate et gravitate belli,

    Liv. 31, 7, 3: crudelitatem quoque gravitati addidit, id. 24, 45, 13 Weissenb. —
    B.
    In a good sense, weight, dignity, importance, seriousness, gravity (syn.: magnitudo, dignitas, auctoritas, pondus): hos cum Suevi propter amplitudinem gravitatemque civitatis finibus expellere non potuissent, importance, i. e. power, Caes. B. G. 4, 3, 4; cf. Cic. Agr. 2, 32:

    omnium sententiarum gravitate, omnium verborum ponderibus est utendum,

    importance, weight, id. de Or. 2, 17, 72; cf. id. Tusc. 5, 12, 34:

    genus hoc sermonum positum in hominum veterum auctoritate plus videtur habere gravitatis,

    id. Lael. 1, 4:

    quanta illa, di immortales, fuit gravitas! quanta in oratione majestas!

    id. ib. 25, 96:

    tristitia et in omni re severitas habet illa quidem gravitatem,

    id. ib. 18, 66; cf.:

    erat in illo viro comitate condita gravitas,

    id. de Sen. 4, 10:

    gravitate mixtus lepos,

    id. Rep. 2, 1; cf. also id. Q. Fr. 3, 9, 1:

    illud me praeclare admones, cum illum videro, ne nimis indulgenter et ut cum gravitate potius loquar,

    id. Att. 9, 9, 2; 9, 19, 3; id. Fam. 5, 16, 5:

    de virtute et gravitate Caesaris, quam in summo dolore adhibuisset,

    id. Q. Fr. 3, 8, 3:

    personae gravitatem intuentes,

    id. Tusc. 2, 21, 49; cf.:

    ego has partes lenitatis et misericordiae semper egi libenter: illam vero gravitatis severitatisque personam non appetivi,

    id. Mur. 3, 6:

    haec genera dicendi in senibus gravitatem non habent,

    id. Brut. 95, 326; id. Rep. 1, 10 fin.:

    majestas quam vultus gravitasque oris prae se ferebat,

    Liv. 5, 41, 8:

    (senarius) quantum accipit celeritatis, tantum gravitatis amittit,

    Quint. 9, 4, 140.

    Lewis & Short latin dictionary > gravitas

  • 16 praegnatio

    praegnātĭo, ōnis, f. [praegnas], a getting with child or with young, a making pregnant; a being with child or with young, pregnancy (ante- and post-class.).
    I.
    Lit., App. M. 1, p. 106, 21.—Of animals, Varr. R. R. 2, 1.—
    B.
    Transf., of plants, Varr. R. R. 1, 44.—
    II.
    Trop., the cause of fertility, the universal productiveness of nature:

    o naturarum omnium fecunda praegnatio,

    App. Trismeg. p. 101, 30.

    Lewis & Short latin dictionary > praegnatio

  • 17 praegnatus

    praegnātus, ūs, m. [id.], pregnancy (eccl. Lat.):

    juvenculae,

    Tert. adv. Jud. 9; id. adv. Marc. 3, 13.

    Lewis & Short latin dictionary > praegnatus

  • 18 praegnax

    praegnax, ācis, adj. [praegnas], inclined to pregnancy:

    divitiae,

    Fulg. Myth. 2, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > praegnax

См. также в других словарях:

  • Pregnancy — Preg nan*cy, n. 1. The condition of being pregnant; the state of being with young. [1913 Webster] 2. Figuratively: The quality of being heavy with important contents, issue, significance, etc.; unusual consequence or capacity; fertility. Fuller.… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • pregnancy — 1520s, from PREGNANT (Cf. pregnant) + CY (Cf. cy) …   Etymology dictionary

  • pregnancy — [n] gestation child bearing, fertilization, germination, gravidity, gravidness, impregnation, parturiency, propagation; concept 427 …   New thesaurus

  • pregnancy — ► NOUN (pl. pregnancies) ▪ the condition or period of being pregnant …   English terms dictionary

  • pregnancy — [preg′nən sē] n. pl. pregnancies the condition, quality, or period of being pregnant …   English World dictionary

  • Pregnancy — For pregnancy in non human animals, see Pregnancy (mammals). Pregnancy Classification and external resources A pregnant woman at the end of the second trimester. ICD 10 …   Wikipedia

  • pregnancy — /preg neuhn see/, n., pl. pregnancies. the state, condition, or quality of being pregnant. [1520 30; PREGN(ANT) + ANCY] * * * Process of human gestation that takes place in the female s body as a fetus develops, from fertilization to birth (see… …   Universalium

  • pregnancy — noun ADJECTIVE ▪ early ▪ late ▪ full term, post term ▪ healthy, normal ▪ successful …   Collocations dictionary

  • Pregnancy — The state of carrying a developing embryo or fetus within the female body. This condition can be indicated by positive results on an over the counter urine test, and confirmed through a blood test, ultrasound, detection of fetal heartbeat, or an… …   Medical dictionary

  • pregnancy — n. the period during which a woman carries a developing fetus, normally in the uterus (compare ectopic pregnancy). Pregnancy lasts for approximately 266 days, from conception until the baby is born, or 280 days from the first day of the last… …   The new mediacal dictionary

  • pregnancy — n. 1) to terminate a pregnancy 2) an ectopic; false; full term; normal pregnancy * * * [ pregnənsɪ] false full term normal pregnancy an ectopic to terminate a pregnancy …   Combinatory dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»