Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

Polished

  • 1 condītus

        condītus adj. with comp.    [P. of condio], seasoned, savory: condītiora facit haec: pyxis, chest of drugs, Iu. — Fig., of discourse, polished, ornamented: sermo: oratio lepore condītior: nemo suavitate condītior.
    * * *
    I
    condita -um, conditior -or -us, conditissimus -a -um ADJ
    seasoned, spiced up, flavored, savory; polished, ornamented (discourse/style)
    II
    condita, conditum ADJ
    preserved, kept in store; hidden, concealed, secret; sunken (eyes)
    III
    founding (of a city); establishment; preparing (L+S); preserving fruit; hiding

    Latin-English dictionary > condītus

  • 2 cultus

        cultus adj. with comp. and sup.    [P. of colo], cultivated, tilled: ager cultissimus: fundus, H.: materia: cultiora loca, Cu.—Fig., neat, tidy, well-dressed: bene puella, O.: femina cultissima, O. — Polished, elegant, cultivated: animi: cultiora tempora, Cu.: carmina, O.
    * * *
    I
    culta -um, cultior -or -us, cultissimus -a -um ADJ
    cultivated/tilled/farmed (well); ornamented, neat/well groomed; polished/elegant
    II
    habitation; cultivation (land); civilization, refinement; polish, elegance; care, worship, devotion/observance; form of worship, cult; training/education; personal care/maintenance/grooming; style; finery, splendor; neatness/order

    Latin-English dictionary > cultus

  • 3 dentātus

        dentātus adj.    [dens], having teeth: serrula: male, O.— Polished with a tooth: charta.
    * * *
    dentata, dentatum ADJ
    toothed; w/(prominent/displayed) teeth; w/spikes/teeth/gears; polished w/tooth

    Latin-English dictionary > dentātus

  • 4 līmātulus

        līmātulus adj. dim.    [limatus], somewhat polished: opus est huc limatulo tuo iudicio.
    * * *
    limatula, limatulum ADJ
    rather polished, refined

    Latin-English dictionary > līmātulus

  • 5 nitidus

        nitidus adj. with comp. and sup.    [cf. niteo], shining, glittering, bright, polished, clear: nitidus iuventā (of the serpent that has shed its skin), V.: aries nitidissimus auro, O.: pisces, with gleaming scales, O.: ocelli, Iu.—Of animals, sleek, plump, in good condition, well-favored, blooming: iumenta, N.: quos pexo capillo nitidos videtis: ex nitido fit rusticus, H.: vacca, O.: campi nitidissimi: nitidissimus annus, rich, O.—Fig., cultivated, polished, refined: verba nitidiora: hilares nitidique vocantur, Iu.
    * * *
    nitida, nitidum ADJ
    shining, bright

    Latin-English dictionary > nitidus

  • 6 polītus

        polītus adj. with comp. and sup.    [P. of polio], polished, accomplished, refined, cultivated, polite: homo ex scholā: oratio: politioris humanitatis expers: doctrinā politissimus.
    * * *
    polita, politum ADJ
    refined, polished

    Latin-English dictionary > polītus

  • 7 rāsilis

        rāsilis e, adj.    [1 RAD-], scraped, smoothed, polished, smooth: torno buxum, V.: fibula, O.
    * * *
    rasilis, rasile ADJ
    worn smooth, polished

    Latin-English dictionary > rāsilis

  • 8 teres

        teres etis, adj.    [1 TER-], rounded off, rounded, well-turned, round, smooth: stipites, Cs.: oliva, V.: fusus, O.: hastile, L.: mucro, V.: cervix, rounded, V.: puer, a graceful figure, H.: plagae, tightly twisted, H.: zona, neat, O.: gemma, becoming, V.—Fig., finished, complete, smooth, polished: (sapiens) in se ipso totus teres atque rotundus, H.: Atticorum aures: oratio, polished.
    * * *
    (gen.), teretis ADJ
    smooth; tapering

    Latin-English dictionary > teres

  • 9 nitidus

    nĭtĭdus, a, um, adj. [niteo], shining, glittering, bright, polished, clear (class.; syn.: splendidus, lautus).
    I.
    Lit.:

    facite, sultis, nitidae ut aedes meae sint,

    Plaut. Stich. 1, 2, 8:

    in picturis alios horrida, inculta... contra alios nitida, laeta delectant,

    Cic. Or. 11, 36:

    nitidus juventā (anguis),

    Verg. G. 3, 437:

    caesaries,

    id. ib. 4, 337:

    caput solis,

    id. ib. 1, 467:

    ebur,

    Ov. M. 2, 3:

    aries nitidissimus auro,

    id. F. 3, 867:

    aether,

    Val. Fl. 3, 467:

    pisces,

    with gleaming scales, Ov. M. 1, 74:

    cujus turbavit nitidos exstinctus passer ocellos,

    Juv. 6, 8.—
    B.
    Transf.
    1.
    Of animals, sleek, plump, fat:

    jumenta,

    Nep. Eum. 5, 6.—
    2.
    Of persons, well-conditioned, well-favored, healthy-looking:

    me pinguem et nitidum bene curatā cute vises,

    Hor. Ep. 1, 4, 15.—So, nitidis sensibus haurire aliquid, with fresh, unblunted, unsated senses, Claud. Cons. Mall. Theod. 193.—
    3.
    Good-looking, handsome, beautiful, neat, elegant, spruce, trim:

    nimis nitida femina,

    Plaut. Mil. 4, 2, 12; id. Aul. 3, 6, 4:

    quos pexo capillo nitidos videtis,

    Cic. Cat. 2, 10, 22:

    ex nitido fit rusticus,

    Hor. Ep. 1, 7, 83:

    villae,

    id. ib. 1, 15, 46:

    nitidioris vitae instrumenta,

    Plin. 13, 16, 30, § 100.—
    4.
    Of fields and plants, blooming, fertile, luxuriant:

    nitidae fruges arbustaque laeta,

    Lucr. 2, 594:

    campi nitidissimi viridissimique,

    Cic. Verr. 2, 3, 18, § 47:

    nitidissima arboris pars,

    Plin. 17, 14, 24, § 104. — Poet.:

    nitidissimus annus,

    rich, fertile, Ov. F. 5, 265.—
    5.
    Of the wrestling ring, in allusion to the oil with which the wrestlers' bodies were anointed: palaestrae, Mart. 4, 8, 5.—
    II.
    Trop., cultivated, polished, refined:

    nitidum quoddam genus verborum et laetum,

    Cic. de Or. 1, 18, 81:

    verba nitidiora,

    id. Part. 5, 17:

    Isocrates nitidus et comptus,

    Quint. 10, 1, 79:

    Messala,

    id. 1, 7, 35:

    oratio,

    id. 8, 3, 18; 49;

    orator,

    id. 12, 10, 78:

    nitida et curata vox,

    id. 11, 3, 26:

    hilares nitidique vocantur,

    Juv. 11, 178:

    vita nitidior,

    Plin. 13, 16, 30, § 100.—Hence, adv.: nĭtĭdē, splendidly, brightly, beautifully, magnificently:

    ut nitide nitet,

    Plaut. Truc. 2, 4, 3:

    cenare nitide,

    id. Cas. 3, 6, 19; cf. id. Cist. 1, 1, 11.

    Lewis & Short latin dictionary > nitidus

  • 10 perpolio

    per-pŏlĭo, īvi, ītum ( fut. perpolibo, App. M. 6, 28), 4, v. a., to polish well.
    I.
    Lit.:

    loco calce arenāque perpolito,

    Vell. 2, 22, 3:

    aurum tritu perpolitum,

    Plin. 33, 4, 21, § 66:

    caudae setas horridas comptā diligentiā perpolibo,

    App. M. 6, 28, p. 185; cf. Vell. 2, 22, 4.—
    II.
    Trop., to polish, perfect, finish, put the finishing hand to (class.):

    opus,

    Cic. de Or. 2, 13, 54:

    perpolire et absolvere aliquid,

    id. Univ. 13:

    perpolire atque conficere,

    id. de Or. 2, 28, 121:

    perpoliendi labor,

    id. Balb. 7, 17:

    ea, quae habes instituta, perpolies,

    id. Fam. 5, 12, 10.— Hence, perpŏlītus, a, um, P. a., thoroughly polished or refined:

    homines perfecti in dicendo et perpoliti,

    Cic. de Or. 1, 13, 58:

    qui non sit omnibus iis artibus perpolitus,

    id. ib. 1, 16, 72; so,

    litteris perpolitus,

    id. Pis. 29, 70:

    vita perpolita humanitate (opp. immanis),

    id. Sest. 42, 92:

    oratio,

    id. de Or. 1, 8, 31:

    explicatio,

    id. ib. 2, 27, 120.—Hence, adv.: perpŏlītē, in a very polished manner; in sup.:

    perfecte et perpolitissime absolutae,

    Auct. Her. 4, 32, 44.

    Lewis & Short latin dictionary > perpolio

  • 11 perpolite

    per-pŏlĭo, īvi, ītum ( fut. perpolibo, App. M. 6, 28), 4, v. a., to polish well.
    I.
    Lit.:

    loco calce arenāque perpolito,

    Vell. 2, 22, 3:

    aurum tritu perpolitum,

    Plin. 33, 4, 21, § 66:

    caudae setas horridas comptā diligentiā perpolibo,

    App. M. 6, 28, p. 185; cf. Vell. 2, 22, 4.—
    II.
    Trop., to polish, perfect, finish, put the finishing hand to (class.):

    opus,

    Cic. de Or. 2, 13, 54:

    perpolire et absolvere aliquid,

    id. Univ. 13:

    perpolire atque conficere,

    id. de Or. 2, 28, 121:

    perpoliendi labor,

    id. Balb. 7, 17:

    ea, quae habes instituta, perpolies,

    id. Fam. 5, 12, 10.— Hence, perpŏlītus, a, um, P. a., thoroughly polished or refined:

    homines perfecti in dicendo et perpoliti,

    Cic. de Or. 1, 13, 58:

    qui non sit omnibus iis artibus perpolitus,

    id. ib. 1, 16, 72; so,

    litteris perpolitus,

    id. Pis. 29, 70:

    vita perpolita humanitate (opp. immanis),

    id. Sest. 42, 92:

    oratio,

    id. de Or. 1, 8, 31:

    explicatio,

    id. ib. 2, 27, 120.—Hence, adv.: perpŏlītē, in a very polished manner; in sup.:

    perfecte et perpolitissime absolutae,

    Auct. Her. 4, 32, 44.

    Lewis & Short latin dictionary > perpolite

  • 12 Polio

    1.
    pŏlĭo, īvi and ĭi, ītum, 4 ( imperf polibant, Verg. A. 8, 436), v. a. [root par, in parēre, appārere; cf. pulcher], to smooth, furbish, polish (class.; syn.: limo, levigo).
    I.
    Lit.: ROGVM ASCIA NE POLITO, Fragm. XII. Tab. ap. Cic. Leg. 2, 23, 59:

    parietem tectorio,

    Col. 8, 8, 3:

    daedala signa,

    Lucr. 5, 1451:

    gemmas cotibus,

    Plin. 37, 8, 32, § 109:

    ligna squatinae piscis cute,

    id. 32, 9, 34, § 108. marmora, id. 36, 6, 9, § 52:

    scabritiam ferri hircorum sanguine,

    id. 28, 9, 41, § 148:

    lapis politus,

    Vulg. 1 Macc. 13, 27:

    polite lanceas,

    id. Jer. 46, 4.—
    B.
    Transf. (= apparare, curare, colere), to set off, adorn, decorate, embellish: causa poliendi agri, Enn. ap. Non. 66, 27 (Ann. v. 324 Vahl.); cf.:

    campi politi,

    id. ib. (Sat. v. 23 Vahl.); and:

    politus culturā fundus,

    Varr. R. R. 3, 2, 5:

    vestes,

    to scour, Plin. 35, 17, 57, § 197; cf.

    vestimenta,

    Dig. 47, 2, 12; Gai. Inst. 3, 143; 162:

    linum in filo,

    Plin. 19, 1, 3, § 18:

    minium in officinis,

    id. 33, 7, 40, § 122; cf. Sillig ad Plin. 3, 5, 9, § 60:

    domus polita,

    well-ordered, Phaedr. 4, 5, 26; cf.:

    regie polita aedificia,

    Varr. R. R. 1, 2, 10.—
    II.
    Trop., to polish, refine, improve, adorn: ignarus poliendae orationis, Cic. de Or. 1, 14, 63:

    ut opus poliat lima non exterat,

    Quint. 10, 4, 4:

    verba,

    id. 8, 6, 63:

    materiam versibus senariis,

    Phaedr. 1, prol. 2:

    carmina,

    Ov. P. 1, 5, 61:

    mores,

    Petr. 8. —Hence, pŏlītus, a, um, P. a. (in the trop. sense), polished, accomplished, refined, cultivated, polite (class.):

    doctrinā homines,

    Lucr. 3, 307:

    homo politus e scholā,

    Cic. Pis. 25, 59:

    politus artibus,

    id. Fin. 1, 7, 26:

    homo (orator),

    id. de Or. 2, 58, 236:

    aliquem politum reddere,

    Plin. Ep. 1, 16, 6. accurata et polita oratio, Cic. Brut. 95, 326; cf.:

    ornata oratio et polita,

    id. de Or. 1, 8, 31; so,

    epistula,

    Plin. Ep. 7, 13, 2.— Comp.:

    Crassus (in dicendo) politior et ornatior,

    Tac. Or. 18:

    facundia politiorem fieri,

    Val. Max. 2, 2, 2:

    homo politioris humanitatis expers,

    Cic. de Or. 2, 17, 72.— Sup.:

    vir omni liberali doctrinā politissimus,

    Cic. Fam. 13, 1, 5.—Hence, adv.: pŏlītē, in a polished manner, exquisitely, elegantly:

    polite subtiliterque effici,

    Cic. Ac. 2, 38, 120:

    polite apteque dicere,

    id. Fin. 4, 3, 5:

    ornate politeque dicere,

    id. Cael. 3, 8:

    scribere,

    id. Brut. 19, 76.— Comp.:

    politius perfectiusque proferre aliquid,

    Cic. de Or. 1, 2, 5:

    politius limare,

    id. Ac. 1, 1, 2.
    2.
    pŏlĭo, ōnis, v. pellio.
    3.
    Pōlio ( Pollio), ōnis, m., the name of a music-teacher, Juv. 7, 176.

    Lewis & Short latin dictionary > Polio

  • 13 polio

    1.
    pŏlĭo, īvi and ĭi, ītum, 4 ( imperf polibant, Verg. A. 8, 436), v. a. [root par, in parēre, appārere; cf. pulcher], to smooth, furbish, polish (class.; syn.: limo, levigo).
    I.
    Lit.: ROGVM ASCIA NE POLITO, Fragm. XII. Tab. ap. Cic. Leg. 2, 23, 59:

    parietem tectorio,

    Col. 8, 8, 3:

    daedala signa,

    Lucr. 5, 1451:

    gemmas cotibus,

    Plin. 37, 8, 32, § 109:

    ligna squatinae piscis cute,

    id. 32, 9, 34, § 108. marmora, id. 36, 6, 9, § 52:

    scabritiam ferri hircorum sanguine,

    id. 28, 9, 41, § 148:

    lapis politus,

    Vulg. 1 Macc. 13, 27:

    polite lanceas,

    id. Jer. 46, 4.—
    B.
    Transf. (= apparare, curare, colere), to set off, adorn, decorate, embellish: causa poliendi agri, Enn. ap. Non. 66, 27 (Ann. v. 324 Vahl.); cf.:

    campi politi,

    id. ib. (Sat. v. 23 Vahl.); and:

    politus culturā fundus,

    Varr. R. R. 3, 2, 5:

    vestes,

    to scour, Plin. 35, 17, 57, § 197; cf.

    vestimenta,

    Dig. 47, 2, 12; Gai. Inst. 3, 143; 162:

    linum in filo,

    Plin. 19, 1, 3, § 18:

    minium in officinis,

    id. 33, 7, 40, § 122; cf. Sillig ad Plin. 3, 5, 9, § 60:

    domus polita,

    well-ordered, Phaedr. 4, 5, 26; cf.:

    regie polita aedificia,

    Varr. R. R. 1, 2, 10.—
    II.
    Trop., to polish, refine, improve, adorn: ignarus poliendae orationis, Cic. de Or. 1, 14, 63:

    ut opus poliat lima non exterat,

    Quint. 10, 4, 4:

    verba,

    id. 8, 6, 63:

    materiam versibus senariis,

    Phaedr. 1, prol. 2:

    carmina,

    Ov. P. 1, 5, 61:

    mores,

    Petr. 8. —Hence, pŏlītus, a, um, P. a. (in the trop. sense), polished, accomplished, refined, cultivated, polite (class.):

    doctrinā homines,

    Lucr. 3, 307:

    homo politus e scholā,

    Cic. Pis. 25, 59:

    politus artibus,

    id. Fin. 1, 7, 26:

    homo (orator),

    id. de Or. 2, 58, 236:

    aliquem politum reddere,

    Plin. Ep. 1, 16, 6. accurata et polita oratio, Cic. Brut. 95, 326; cf.:

    ornata oratio et polita,

    id. de Or. 1, 8, 31; so,

    epistula,

    Plin. Ep. 7, 13, 2.— Comp.:

    Crassus (in dicendo) politior et ornatior,

    Tac. Or. 18:

    facundia politiorem fieri,

    Val. Max. 2, 2, 2:

    homo politioris humanitatis expers,

    Cic. de Or. 2, 17, 72.— Sup.:

    vir omni liberali doctrinā politissimus,

    Cic. Fam. 13, 1, 5.—Hence, adv.: pŏlītē, in a polished manner, exquisitely, elegantly:

    polite subtiliterque effici,

    Cic. Ac. 2, 38, 120:

    polite apteque dicere,

    id. Fin. 4, 3, 5:

    ornate politeque dicere,

    id. Cael. 3, 8:

    scribere,

    id. Brut. 19, 76.— Comp.:

    politius perfectiusque proferre aliquid,

    Cic. de Or. 1, 2, 5:

    politius limare,

    id. Ac. 1, 1, 2.
    2.
    pŏlĭo, ōnis, v. pellio.
    3.
    Pōlio ( Pollio), ōnis, m., the name of a music-teacher, Juv. 7, 176.

    Lewis & Short latin dictionary > polio

  • 14 Pollio

    1.
    pŏlĭo, īvi and ĭi, ītum, 4 ( imperf polibant, Verg. A. 8, 436), v. a. [root par, in parēre, appārere; cf. pulcher], to smooth, furbish, polish (class.; syn.: limo, levigo).
    I.
    Lit.: ROGVM ASCIA NE POLITO, Fragm. XII. Tab. ap. Cic. Leg. 2, 23, 59:

    parietem tectorio,

    Col. 8, 8, 3:

    daedala signa,

    Lucr. 5, 1451:

    gemmas cotibus,

    Plin. 37, 8, 32, § 109:

    ligna squatinae piscis cute,

    id. 32, 9, 34, § 108. marmora, id. 36, 6, 9, § 52:

    scabritiam ferri hircorum sanguine,

    id. 28, 9, 41, § 148:

    lapis politus,

    Vulg. 1 Macc. 13, 27:

    polite lanceas,

    id. Jer. 46, 4.—
    B.
    Transf. (= apparare, curare, colere), to set off, adorn, decorate, embellish: causa poliendi agri, Enn. ap. Non. 66, 27 (Ann. v. 324 Vahl.); cf.:

    campi politi,

    id. ib. (Sat. v. 23 Vahl.); and:

    politus culturā fundus,

    Varr. R. R. 3, 2, 5:

    vestes,

    to scour, Plin. 35, 17, 57, § 197; cf.

    vestimenta,

    Dig. 47, 2, 12; Gai. Inst. 3, 143; 162:

    linum in filo,

    Plin. 19, 1, 3, § 18:

    minium in officinis,

    id. 33, 7, 40, § 122; cf. Sillig ad Plin. 3, 5, 9, § 60:

    domus polita,

    well-ordered, Phaedr. 4, 5, 26; cf.:

    regie polita aedificia,

    Varr. R. R. 1, 2, 10.—
    II.
    Trop., to polish, refine, improve, adorn: ignarus poliendae orationis, Cic. de Or. 1, 14, 63:

    ut opus poliat lima non exterat,

    Quint. 10, 4, 4:

    verba,

    id. 8, 6, 63:

    materiam versibus senariis,

    Phaedr. 1, prol. 2:

    carmina,

    Ov. P. 1, 5, 61:

    mores,

    Petr. 8. —Hence, pŏlītus, a, um, P. a. (in the trop. sense), polished, accomplished, refined, cultivated, polite (class.):

    doctrinā homines,

    Lucr. 3, 307:

    homo politus e scholā,

    Cic. Pis. 25, 59:

    politus artibus,

    id. Fin. 1, 7, 26:

    homo (orator),

    id. de Or. 2, 58, 236:

    aliquem politum reddere,

    Plin. Ep. 1, 16, 6. accurata et polita oratio, Cic. Brut. 95, 326; cf.:

    ornata oratio et polita,

    id. de Or. 1, 8, 31; so,

    epistula,

    Plin. Ep. 7, 13, 2.— Comp.:

    Crassus (in dicendo) politior et ornatior,

    Tac. Or. 18:

    facundia politiorem fieri,

    Val. Max. 2, 2, 2:

    homo politioris humanitatis expers,

    Cic. de Or. 2, 17, 72.— Sup.:

    vir omni liberali doctrinā politissimus,

    Cic. Fam. 13, 1, 5.—Hence, adv.: pŏlītē, in a polished manner, exquisitely, elegantly:

    polite subtiliterque effici,

    Cic. Ac. 2, 38, 120:

    polite apteque dicere,

    id. Fin. 4, 3, 5:

    ornate politeque dicere,

    id. Cael. 3, 8:

    scribere,

    id. Brut. 19, 76.— Comp.:

    politius perfectiusque proferre aliquid,

    Cic. de Or. 1, 2, 5:

    politius limare,

    id. Ac. 1, 1, 2.
    2.
    pŏlĭo, ōnis, v. pellio.
    3.
    Pōlio ( Pollio), ōnis, m., the name of a music-teacher, Juv. 7, 176.

    Lewis & Short latin dictionary > Pollio

  • 15 teres

    tĕrĕs, ĕtis, adj. [tero; cf. Gr. terên, tender], rounded off, rounded, well-turned, round, smooth, etc.:

    teres est in longitudine rotundatum, quales asseres natura ministrat,

    Fest. p. 363 Müll. (class.; syn. rotundus).
    I.
    Lit.:

    stipites,

    Caes. B. G. 7, 73:

    palus,

    Col. 4, 33, 4:

    trunci arborum,

    Verg. A. 6, 207:

    oliva,

    id. E. 8, 16:

    virga,

    Ov. M. 2, 135:

    fusus,

    id. ib. 6, 22:

    hastile,

    Liv. 21, 8, 10: mucro, Verg. A. 7, 665:

    lapillus,

    Ov. M. 10, 260:

    (fundae) habena,

    Verg. A. 11, 579.—Of parts of the body:

    cervix,

    round, slender, Lucr. 1, 35, Verg. A. 8, 633; so,

    collum,

    Ov. M. 10, 113:

    brachiolum,

    Cat. 61, 181. surae, Hor. C. 2, 4, 21, Ov. M. 11, 80:

    membra,

    Suet. Caes. 45:

    digiti,

    Ov. A. A. 1, 622, hence, of the form:

    puer,

    Hor. Epod. 11, 28.—Of other objects:

    plagae,

    tightly twisted, firmly woven, Hor. C. 1, 1, 28 strophium, Cat. 64, 65:

    zona,

    Ov. F. 2, 320:

    gemma,

    Verg. A. 5, 313:

    iaspis, Claud Rapt. Pros. 2, 40: catena,

    Luc. 3, 565:

    filum,

    Plin. 11, 24, 28, § 80:

    mitra,

    Claud. in Eutr. 2, 185: coma, curling, curly, Varr. ap Non. 328, 12.—
    II.
    Trop., in gen., smooth, polished, elegani:

    (sapiens) teres atque rotundus,

    Hor. S. 2, 7, 86, imitated by Aus. Idyll. 16, 4:

    Atticorum aures teretes et religiosae,

    Cic. Or. 9, 27:

    teretes aures intellegensque judicium,

    id. Opt. Gen. 4, 11:

    vox in disputationibus,

    smooth, without impediment, Quint. 11, 3, 64:

    oratio plena, sed tamen teres,

    rounded off, polished, Cic. de Or. 3, 52, 199:

    Ciceroni mollius teretiusque visum est, fretu scribere quam freto,

    Gell. 13, 20, 15.— Sup. and adv. seem not to occur.

    Lewis & Short latin dictionary > teres

  • 16 urbanus

    urbānus, a, um, adj. [urbs], of or belonging to the city or town, city-, town- (opp. rusticus; cf.: urbicus, oppidanus).
    I.
    Lit.
    A.
    Adj.:

    nostri majores non sine causā praeponebant rusticos Romanos urbanis,

    Varr. R. R. 2, praef. §

    1: rustica et urbana vita,

    id. ib. 3, 1, 1:

    vita (opp. rustica),

    Quint. 2, 4, 24; cf. Ter. Ad. 1, 1, 17:

    urbani assidui cives, quos scurras vocant,

    Plaut. Trin. 1, 2, 165:

    scurra,

    id. Most. 1, 1, 14:

    leges,

    id. Rud. 4, 3, 85:

    tribus,

    Cic. de Or. 1, 9, 38:

    praetor,

    Caes. B. C. 3, 20:

    plebes,

    Sall. C. 37, 4:

    servitia,

    id. ib. 24, 4:

    exercitus,

    Liv. 27, 3, 9:

    administratio rei publicae (opp. provincialis),

    Cic. Q. Fr. 1, 1, 15, § 43:

    res,

    Plaut. Cas. 1, 13; Caes. B. G. 7, 6:

    motus,

    id. ib. 7, 1:

    luxus,

    Tac. A. 2, 44: praedia, land and houses, all land covered by buildings (v. praedium), Dig. 50, 16, 198; 8, 1, 1; cf. ib. 8, tit. 2:

    fundus,

    Cato, R. R. 8, 2:

    rus,

    Just. 31, 2:

    cohortes,

    Dig. 25, 1, 8, § 9.—
    2.
    Subst.: urbā-nus, i, m., an inhabitant of a city, a city man, citizen:

    urbani fiunt rustici,

    Plaut. Merc. 4, 3, 15 sq.:

    omnes urbani, rustici,

    Cic. Fin. 2, 23, 77:

    sermo omnis non modo urbanorum, sed etiam rusticorum,

    id. Or. 24, 81:

    otiosi,

    Liv. 5, 20, 6:

    obrepere urbanis,

    Plin. Ep. 9, 20, 2.—
    B.
    Esp., devoted to the city, fond of city life:

    diligere secessum, quem tu nimis urbanus es, nisi concupiscis,

    Plin. Ep. 2, 17, 29.—
    II.
    Transf., in the city fashion, in the city style, citizenlike, both in a good and a bad sense.
    A.
    In a good sense.
    1.
    Polished, refined, cultivated, courteous, affable, urbane (syn.:

    comis, humanus): hominem non solum sapientem, verum etiam, ut nunc loquimur urbanum,

    Cic. Fam. 3, 8, 3; cf. Quint. 8, 3, 34 sq.; so Cic. Verr. 2, 1, 6, § 17.—
    b.
    Transf., of plants, improved, cultivated, ornamental: sunt arborum quaedam urbaniores, quas his placet nominibus distinguere. Hae mites, quae fructu atque aliqua dote umbrarumve officio humaniusjuvant, non improbe dicantur urbanae. Plin. 16, 19, 32, § 78:

    acanthi topiariae et urbanae herbae,

    id. 22, 22, 34, § 76.—
    2.
    Of speech.
    a.
    In gen., refined, polished, elegant. nice, choice:

    in vocibus nostrorum oratorum recinit quiddam et resonat urbanius,

    Cic. Brut. 46, 171:

    genus dicendi,

    Quint. 2, 8, 4:

    os facile, explanatum, jucundum, urbanum, id est, in quo nulla neque rusticitas neque peregrinitas resonet,

    id. 11, 3, 30:

    distinctior et urbanior et altior Cicero,

    Tac. Or. 18.—
    b.
    In [p. 1935] partic., of wit, witty, humorous, facetious: urbanus homo erit, cujus multa bene dicta responsaque erunt: et qui in sermonibus, circulis, conviviis, item in contionibus, omni denique loco ridicule commodeque dicet, Domit. Mars. ap. Quint. 6, 3, 105:

    dictum per se urbanum,

    id. 6, 3, 54:

    circumfertur Marcii Philippi velut urbanissimum factum atque dictum,

    Col. 8, 16, 3:

    qui est in isto genere urbanissimus,

    Cic. Cael. 15, 36:

    Romani veteres atque urbani sales,

    id. Fam. 9, 15, 2:

    homines lauti et urbani,

    id. Verr. 2, 1, 6, § 17:

    hic tibi comis et urbanus liberque videtur,

    witty, clever, Hor. S. 1, 4, 90:

    urbanus coepit haberi,

    id. Ep. 1, 15, 27:

    in senatu dicax et urbanus et bellus,

    Plin. Ep. 4, 25, 3:

    urbanos qui illa censuerunt dicam an miseros? Dicerem urbanos, si senatum deceret urbanitas,

    id. ib. 8, 6, 3.—
    B.
    In a bad sense, bold, forward, impudent:

    frontis ad urbanae descendi praemia,

    Hor. Ep. 1, 9, 11:

    audacia,

    Cic. Prov. Cons. 4, 8.— Adv.: urbānē (acc. to II. A.).
    1.
    Courteously, civilly, affably, politely, urbanely:

    severe et graviter et prisce agere, an remisse ac leniter et urbane,

    Cic. Cael. 14, 33:

    urbanius agere,

    id. ib. 15, 36: urbanissime et prudentissime adjuvit, Treb. Gallien. 14.—More freq.,
    2.
    Of speech, wittily, acutely, elegantly, happily:

    aliquem facete et urbane ridere,

    Cic. Fin. 1, 11, 39:

    bene et urbane dicere,

    Quint. 6, 3, 42; 5, 7, 26; 6, 1, 46 al.:

    interrogare,

    id. 11, 3, 126:

    emendare,

    id. 8, 3, 54:

    urbanius elabi,

    id. 2, 11, 2:

    urbanissime respondere,

    Gell. 15, 5, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > urbanus

  • 17 adēsus

        adēsus    P. of adedo.
    * * *
    adesa, adesum ADJ
    eaten, gnawed; worn away by water, eroded

    adesi lapides -- smooth/polished

    Latin-English dictionary > adēsus

  • 18 conditus

        conditus adj.    [P. of condo], close, hidden, secret: praecordia, H.
    * * *
    I
    condita -um, conditior -or -us, conditissimus -a -um ADJ
    seasoned, spiced up, flavored, savory; polished, ornamented (discourse/style)
    II
    condita, conditum ADJ
    preserved, kept in store; hidden, concealed, secret; sunken (eyes)
    III
    founding (of a city); establishment; preparing (L+S); preserving fruit; hiding

    Latin-English dictionary > conditus

  • 19 cultus

        cultus ūs, m    [COL-], labor, care, cultivation, culture: agricolarum: agrorum, L.: fructum edere sine cultu hominum: corporis: frequens, constant, V.: praediscere patrios cultūs, traditional methods of husbandry, V.—Fig., training, education, culture: malo cultu corruptus: animi, mental discipline: pueritiae, means of education, S.: honestarum artium, Ta.: Recti cultūs, H.: Quīs neque mos neque cultus erat, civilization, V.—Style, care, way of life, cultivation, civilization, refinement, luxury: a cultu provinciae abesse, Cs.: humanus civilisque: (sequar) cultūs artīsque locorum, O.: lubido ganeae ceterique cultūs, dissipation, S.: in neutram partem cultūs miser, i. e. neither by gluttony nor by stinginess, H.—An honoring, reverence, adoration, veneration: deorum: cultu venerantur numina, O.: sui, Ta.: meus, for me, Ta.—Attire, dress, garb: miserabilis, S.: forma viri miseranda cultu, V.: virilis, H.: Dianae, O.: nulla cultūs iactatio, display in armor, Ta.: cultūs dotales, bridal array, Ta.
    * * *
    I
    culta -um, cultior -or -us, cultissimus -a -um ADJ
    cultivated/tilled/farmed (well); ornamented, neat/well groomed; polished/elegant
    II
    habitation; cultivation (land); civilization, refinement; polish, elegance; care, worship, devotion/observance; form of worship, cult; training/education; personal care/maintenance/grooming; style; finery, splendor; neatness/order

    Latin-English dictionary > cultus

  • 20 expolītus

        expolītus adj. with comp.    [P. of expolio], polished, smooth: expolitior dens, Ct.— Refined: vir vitā.

    Latin-English dictionary > expolītus

См. также в других словарях:

  • Polished — Pol ished, a. Made smooth and glossy, as by friction; hence, highly finished; refined; polite; as, polished plate; polished manners; polished verse. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • polished — adjective (of rice) having had the outer husk removed during milling. → polish polished adjective improve, refine, or add the finishing touches to. → polish …   English new terms dictionary

  • polished — [päl′isht] adj. 1. a) made smooth and shiny, as by rubbing b) having a naturally smooth and shiny surface 2. elegant; refined 3. without error or flaw; finished [a polished performance] …   English World dictionary

  • Polished — is an award winning short film directed by Ed Gass Donnelly, featuring William B. Davis as a lonely aging businessman who yearns for human contact from shoeshiner Karyn Dwyer. [cite web|url=http://www.tiburonfilmfestival.com/pdf/2003 TIFF Program …   Wikipedia

  • polished — index civil (polite), literate Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • polished — (adj.) elegant, early 15c., pp. adjective from POLISH (Cf. polish) (v.) …   Etymology dictionary

  • polished — pol|ished [ palıʃt ] adjective 1. ) clean and shiny because of being rubbed, usually with a chemical substance: His newly polished shoes gleamed. a gravestone in black polished marble highly polished: a highly polished wooden floor 2. ) of very… …   Usage of the words and phrases in modern English

  • polished — UK [ˈpɒlɪʃt] / US [ˈpɑlɪʃt] adjective 1) clean and shiny because of being rubbed, usually with a chemical substance His newly polished shoes gleamed. a gravestone in black polished marble highly polished: a highly polished wooden floor 2) of very …   English dictionary

  • polished — [[t]pɒ̱lɪʃt[/t]] 1) ADJ GRADED: usu v link ADJ (approval) Someone who is polished shows confidence and knows how to behave socially. He is polished, charming, articulate and an excellent negotiator. 2) ADJ GRADED (approval) If you describe a… …   English dictionary

  • polished — adjective 1. perfected or made shiny and smooth (Freq. 2) his polished prose in a freshly ironed dress and polished shoes freshly polished silver • Ant: ↑unpolished • Similar to: ↑bright, ↑ …   Useful english dictionary

  • polished — /pol isht/, adj. 1. made smooth and glossy: a figurine of polished mahogany. 2. naturally smooth and glossy: polished pebbles on the beach. 3. refined, cultured, or elegant: a polished manner. 4. flawless; skillful; excellent: a polished… …   Universalium

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»