-
1 Plotius
1.M. Plautius Hypsaeus, [p. 1386] a consul A. U. C. 630, Cic. de Or. 1, 36, 166.—2.M. Plautius Silvanus, a tribune of the people A. U. C. 666, Ascon. Cic. Corn. p. 79.—3.L. Plotius Gallus, a rhetorician in the time of Marius, Suet. Rhet. 2.—4.L. Plotius, a poet who celebrated the Mithridatic war, Cic. Arch. 9, 20.—Hence,A.Plautĭus ( Plōt-), a, um, adj., of or pertaining to a Plautius ( Plotius), Plautian, Plotian: Plautia lex, of the tribune of the people M. Plautius Sylvanus, Ascon. Cic. Corn. p. 79:B.ipse (Catilina) lege Plautiā interrogatus est,
Sall. C. 31, 4; Cic. Mil. 13, 35:Plautia rogatio,
Gell. 13, 3, 5:Plotia rogatio,
Suet. Caes. 5.—Plautĭānus ( Plōt-), a, um, adj., Plautian:fabulae,
of the comic poet Plautius, Gell. 3, 3:de bonis Plotianis,
belonging to a certain Plotius, Cic. Fam. 13, 8, 2. -
2 Plautius
1.M. Plautius Hypsaeus, [p. 1386] a consul A. U. C. 630, Cic. de Or. 1, 36, 166.—2.M. Plautius Silvanus, a tribune of the people A. U. C. 666, Ascon. Cic. Corn. p. 79.—3.L. Plotius Gallus, a rhetorician in the time of Marius, Suet. Rhet. 2.—4.L. Plotius, a poet who celebrated the Mithridatic war, Cic. Arch. 9, 20.—Hence,A.Plautĭus ( Plōt-), a, um, adj., of or pertaining to a Plautius ( Plotius), Plautian, Plotian: Plautia lex, of the tribune of the people M. Plautius Sylvanus, Ascon. Cic. Corn. p. 79:B.ipse (Catilina) lege Plautiā interrogatus est,
Sall. C. 31, 4; Cic. Mil. 13, 35:Plautia rogatio,
Gell. 13, 3, 5:Plotia rogatio,
Suet. Caes. 5.—Plautĭānus ( Plōt-), a, um, adj., Plautian:fabulae,
of the comic poet Plautius, Gell. 3, 3:de bonis Plotianis,
belonging to a certain Plotius, Cic. Fam. 13, 8, 2. -
3 Plotianus
1.M. Plautius Hypsaeus, [p. 1386] a consul A. U. C. 630, Cic. de Or. 1, 36, 166.—2.M. Plautius Silvanus, a tribune of the people A. U. C. 666, Ascon. Cic. Corn. p. 79.—3.L. Plotius Gallus, a rhetorician in the time of Marius, Suet. Rhet. 2.—4.L. Plotius, a poet who celebrated the Mithridatic war, Cic. Arch. 9, 20.—Hence,A.Plautĭus ( Plōt-), a, um, adj., of or pertaining to a Plautius ( Plotius), Plautian, Plotian: Plautia lex, of the tribune of the people M. Plautius Sylvanus, Ascon. Cic. Corn. p. 79:B.ipse (Catilina) lege Plautiā interrogatus est,
Sall. C. 31, 4; Cic. Mil. 13, 35:Plautia rogatio,
Gell. 13, 3, 5:Plotia rogatio,
Suet. Caes. 5.—Plautĭānus ( Plōt-), a, um, adj., Plautian:fabulae,
of the comic poet Plautius, Gell. 3, 3:de bonis Plotianis,
belonging to a certain Plotius, Cic. Fam. 13, 8, 2. -
4 colurus
cŏlūrus, a, um, adj., = kolouros, mutilated; hence,I.In astron.: coluri circuli, = kolouroi, the colures, two circles passing through the equinoctial and solstitial points, and cutting each other at right angles at the poles, Macr. Somn. Scip. 1, 15. —II.In metre: metrum, a syllable too short, Plotius, Metr. p. 2649 P. -
5 Numida
Nŭmĭda, ae, m., = Nomas, a nomad:II.Arabia Numidarum,
Vitr. 8, 3, 8 ( = Arabia Nomadum, Plin. 5, 16, 15, § 72): Numidas dicimus quos Graeci Nomadas, sive quod id genus hominum pecoribus negotietur, sive quod herbis, ut pecora aluntur, Paul. ex Fest. p. 173 Müll.—In partic., a Numidian; usually in the plur., Nŭmĭ-dae, ārum, the Numidians, a people of Northern Africa, between Mauritania and the territory of Carthage, in the modern Algiers, Sall. J. 46, 3; 66, 2; 89, 7; Liv. 29, 31; 34; Verg. A. 4, 41; Hor. C. 3, 11, 47.—2.Enslaved and used in Rome as mounted attendants and messengers,
Sen. Ep. 87, 8; 123, 6; Tac. H. 2, 40; Inscr. Orell. 2877:Numidarum columnae,
i. e. of Numidian marble, Juv. 7, 182.—In gen. plur.:Numidūm gentes,
Mart. 12, 26, 6.—In sing.:Numida,
Sall. J. 12, 4.—As adj., of or belonging to the Numidians, Numidian:3.Numidae jaculatores,
Liv. 28, 11;Numidae leones,
Ov. A. A. 2, 183;Numida dens,
i. e. ivory, id. P. 4, 9, 28:ursos figebat Numidas,
Juv. 4, 100.—A Roman surname:B.Plotius Numida,
Hor. C. 1, 36.—Hence,1.Nŭmĭdĭa, ae, f., the country of Numidia, Mel. 1, 6, 1; Plin. 5, 3, 2, § 22; Sall. J. 8, 1; 13, 2; 16, 5; Col. 3, 12, 6 et saep.— Whence, Nŭmĭdĭānus, a, um, adj, Numidian, Plin. 15, 15, 16, § 55.—2.Nŭmĭ-dĭcus, a, um, adj., Numidian:equi Numidici,
Liv. 30, 6:scuta,
Sall. J. 94, 1:cedri,
Plin. 16, 40, 79, § 216:gallina,
Col. 8, 2, 2;called also Numidicae aves,
Plin. 10, 48, 67, § 132:marmor, called also Libycum, Poenum,
id. 5, 3, 2, § 22; 36, 6, 8, § 49; Sen. Ep. 86, 6: Numidicus, a surname of Q. Caecilius Metellus, bestowed on him for his victory over Jugurtha, Vell. 2, 11, 2; Aur. Vict. Vir. Ill. 62, 1. -
6 Numidae
Nŭmĭda, ae, m., = Nomas, a nomad:II.Arabia Numidarum,
Vitr. 8, 3, 8 ( = Arabia Nomadum, Plin. 5, 16, 15, § 72): Numidas dicimus quos Graeci Nomadas, sive quod id genus hominum pecoribus negotietur, sive quod herbis, ut pecora aluntur, Paul. ex Fest. p. 173 Müll.—In partic., a Numidian; usually in the plur., Nŭmĭ-dae, ārum, the Numidians, a people of Northern Africa, between Mauritania and the territory of Carthage, in the modern Algiers, Sall. J. 46, 3; 66, 2; 89, 7; Liv. 29, 31; 34; Verg. A. 4, 41; Hor. C. 3, 11, 47.—2.Enslaved and used in Rome as mounted attendants and messengers,
Sen. Ep. 87, 8; 123, 6; Tac. H. 2, 40; Inscr. Orell. 2877:Numidarum columnae,
i. e. of Numidian marble, Juv. 7, 182.—In gen. plur.:Numidūm gentes,
Mart. 12, 26, 6.—In sing.:Numida,
Sall. J. 12, 4.—As adj., of or belonging to the Numidians, Numidian:3.Numidae jaculatores,
Liv. 28, 11;Numidae leones,
Ov. A. A. 2, 183;Numida dens,
i. e. ivory, id. P. 4, 9, 28:ursos figebat Numidas,
Juv. 4, 100.—A Roman surname:B.Plotius Numida,
Hor. C. 1, 36.—Hence,1.Nŭmĭdĭa, ae, f., the country of Numidia, Mel. 1, 6, 1; Plin. 5, 3, 2, § 22; Sall. J. 8, 1; 13, 2; 16, 5; Col. 3, 12, 6 et saep.— Whence, Nŭmĭdĭānus, a, um, adj, Numidian, Plin. 15, 15, 16, § 55.—2.Nŭmĭ-dĭcus, a, um, adj., Numidian:equi Numidici,
Liv. 30, 6:scuta,
Sall. J. 94, 1:cedri,
Plin. 16, 40, 79, § 216:gallina,
Col. 8, 2, 2;called also Numidicae aves,
Plin. 10, 48, 67, § 132:marmor, called also Libycum, Poenum,
id. 5, 3, 2, § 22; 36, 6, 8, § 49; Sen. Ep. 86, 6: Numidicus, a surname of Q. Caecilius Metellus, bestowed on him for his victory over Jugurtha, Vell. 2, 11, 2; Aur. Vict. Vir. Ill. 62, 1. -
7 Numidia
Nŭmĭda, ae, m., = Nomas, a nomad:II.Arabia Numidarum,
Vitr. 8, 3, 8 ( = Arabia Nomadum, Plin. 5, 16, 15, § 72): Numidas dicimus quos Graeci Nomadas, sive quod id genus hominum pecoribus negotietur, sive quod herbis, ut pecora aluntur, Paul. ex Fest. p. 173 Müll.—In partic., a Numidian; usually in the plur., Nŭmĭ-dae, ārum, the Numidians, a people of Northern Africa, between Mauritania and the territory of Carthage, in the modern Algiers, Sall. J. 46, 3; 66, 2; 89, 7; Liv. 29, 31; 34; Verg. A. 4, 41; Hor. C. 3, 11, 47.—2.Enslaved and used in Rome as mounted attendants and messengers,
Sen. Ep. 87, 8; 123, 6; Tac. H. 2, 40; Inscr. Orell. 2877:Numidarum columnae,
i. e. of Numidian marble, Juv. 7, 182.—In gen. plur.:Numidūm gentes,
Mart. 12, 26, 6.—In sing.:Numida,
Sall. J. 12, 4.—As adj., of or belonging to the Numidians, Numidian:3.Numidae jaculatores,
Liv. 28, 11;Numidae leones,
Ov. A. A. 2, 183;Numida dens,
i. e. ivory, id. P. 4, 9, 28:ursos figebat Numidas,
Juv. 4, 100.—A Roman surname:B.Plotius Numida,
Hor. C. 1, 36.—Hence,1.Nŭmĭdĭa, ae, f., the country of Numidia, Mel. 1, 6, 1; Plin. 5, 3, 2, § 22; Sall. J. 8, 1; 13, 2; 16, 5; Col. 3, 12, 6 et saep.— Whence, Nŭmĭdĭānus, a, um, adj, Numidian, Plin. 15, 15, 16, § 55.—2.Nŭmĭ-dĭcus, a, um, adj., Numidian:equi Numidici,
Liv. 30, 6:scuta,
Sall. J. 94, 1:cedri,
Plin. 16, 40, 79, § 216:gallina,
Col. 8, 2, 2;called also Numidicae aves,
Plin. 10, 48, 67, § 132:marmor, called also Libycum, Poenum,
id. 5, 3, 2, § 22; 36, 6, 8, § 49; Sen. Ep. 86, 6: Numidicus, a surname of Q. Caecilius Metellus, bestowed on him for his victory over Jugurtha, Vell. 2, 11, 2; Aur. Vict. Vir. Ill. 62, 1. -
8 Numidianus
Nŭmĭda, ae, m., = Nomas, a nomad:II.Arabia Numidarum,
Vitr. 8, 3, 8 ( = Arabia Nomadum, Plin. 5, 16, 15, § 72): Numidas dicimus quos Graeci Nomadas, sive quod id genus hominum pecoribus negotietur, sive quod herbis, ut pecora aluntur, Paul. ex Fest. p. 173 Müll.—In partic., a Numidian; usually in the plur., Nŭmĭ-dae, ārum, the Numidians, a people of Northern Africa, between Mauritania and the territory of Carthage, in the modern Algiers, Sall. J. 46, 3; 66, 2; 89, 7; Liv. 29, 31; 34; Verg. A. 4, 41; Hor. C. 3, 11, 47.—2.Enslaved and used in Rome as mounted attendants and messengers,
Sen. Ep. 87, 8; 123, 6; Tac. H. 2, 40; Inscr. Orell. 2877:Numidarum columnae,
i. e. of Numidian marble, Juv. 7, 182.—In gen. plur.:Numidūm gentes,
Mart. 12, 26, 6.—In sing.:Numida,
Sall. J. 12, 4.—As adj., of or belonging to the Numidians, Numidian:3.Numidae jaculatores,
Liv. 28, 11;Numidae leones,
Ov. A. A. 2, 183;Numida dens,
i. e. ivory, id. P. 4, 9, 28:ursos figebat Numidas,
Juv. 4, 100.—A Roman surname:B.Plotius Numida,
Hor. C. 1, 36.—Hence,1.Nŭmĭdĭa, ae, f., the country of Numidia, Mel. 1, 6, 1; Plin. 5, 3, 2, § 22; Sall. J. 8, 1; 13, 2; 16, 5; Col. 3, 12, 6 et saep.— Whence, Nŭmĭdĭānus, a, um, adj, Numidian, Plin. 15, 15, 16, § 55.—2.Nŭmĭ-dĭcus, a, um, adj., Numidian:equi Numidici,
Liv. 30, 6:scuta,
Sall. J. 94, 1:cedri,
Plin. 16, 40, 79, § 216:gallina,
Col. 8, 2, 2;called also Numidicae aves,
Plin. 10, 48, 67, § 132:marmor, called also Libycum, Poenum,
id. 5, 3, 2, § 22; 36, 6, 8, § 49; Sen. Ep. 86, 6: Numidicus, a surname of Q. Caecilius Metellus, bestowed on him for his victory over Jugurtha, Vell. 2, 11, 2; Aur. Vict. Vir. Ill. 62, 1. -
9 Numidicus
Nŭmĭda, ae, m., = Nomas, a nomad:II.Arabia Numidarum,
Vitr. 8, 3, 8 ( = Arabia Nomadum, Plin. 5, 16, 15, § 72): Numidas dicimus quos Graeci Nomadas, sive quod id genus hominum pecoribus negotietur, sive quod herbis, ut pecora aluntur, Paul. ex Fest. p. 173 Müll.—In partic., a Numidian; usually in the plur., Nŭmĭ-dae, ārum, the Numidians, a people of Northern Africa, between Mauritania and the territory of Carthage, in the modern Algiers, Sall. J. 46, 3; 66, 2; 89, 7; Liv. 29, 31; 34; Verg. A. 4, 41; Hor. C. 3, 11, 47.—2.Enslaved and used in Rome as mounted attendants and messengers,
Sen. Ep. 87, 8; 123, 6; Tac. H. 2, 40; Inscr. Orell. 2877:Numidarum columnae,
i. e. of Numidian marble, Juv. 7, 182.—In gen. plur.:Numidūm gentes,
Mart. 12, 26, 6.—In sing.:Numida,
Sall. J. 12, 4.—As adj., of or belonging to the Numidians, Numidian:3.Numidae jaculatores,
Liv. 28, 11;Numidae leones,
Ov. A. A. 2, 183;Numida dens,
i. e. ivory, id. P. 4, 9, 28:ursos figebat Numidas,
Juv. 4, 100.—A Roman surname:B.Plotius Numida,
Hor. C. 1, 36.—Hence,1.Nŭmĭdĭa, ae, f., the country of Numidia, Mel. 1, 6, 1; Plin. 5, 3, 2, § 22; Sall. J. 8, 1; 13, 2; 16, 5; Col. 3, 12, 6 et saep.— Whence, Nŭmĭdĭānus, a, um, adj, Numidian, Plin. 15, 15, 16, § 55.—2.Nŭmĭ-dĭcus, a, um, adj., Numidian:equi Numidici,
Liv. 30, 6:scuta,
Sall. J. 94, 1:cedri,
Plin. 16, 40, 79, § 216:gallina,
Col. 8, 2, 2;called also Numidicae aves,
Plin. 10, 48, 67, § 132:marmor, called also Libycum, Poenum,
id. 5, 3, 2, § 22; 36, 6, 8, § 49; Sen. Ep. 86, 6: Numidicus, a surname of Q. Caecilius Metellus, bestowed on him for his victory over Jugurtha, Vell. 2, 11, 2; Aur. Vict. Vir. Ill. 62, 1. -
10 splendidus
splendĭdus, a, um, adj. [splendeo], bright, shining, glittering, brilliant, etc. (class.; syn.: nitidus, lucidus, coruscus).I.Lit.A.In gen.: o magna templa caelitum, commixta stellis splendidis, Enn. ap. Varr. L. L. 7, § 6 Müll. (Trag. v. 227 Vahl.); so,B.signa caeli,
Lucr. 4, 444:lumina solis,
id. 2, 108:caelum cum aequaliter totum erit splendidum,
Plin. 18, 35, 80, § 351; cf. comp.:quanto splendidior quam cetera sidera fulget Lucifer,
Ov. M. 2, 722:sol splendidior,
Tib. 4, 1, 123.— Sup.:splendidissimus candor,
Cic. Rep. 6, 16, 16:color (with flam neus),
Lucr. 6, 208:ostro crinis,
Ov. M. 8, 8: venabula. id. ib. 8, 419:fons splendidio vitro,
Hor. C. 3, 13, 1; cf.: Galatea Splendidior vitro, Ov. M. 13, 791:umor sudoris,
Lucr. 6, 1187: bilis, bright yellow, cholê xanthê, Hor. S. 2, 3, 141 (cf.:vitrea bilis,
Pers. 3, 8). —In partic., of style of living, dress, etc., brilliant, splendid, magnificent, sumptuous (syn. magnificus):II.quorum in villā ac domo nihil splendidum fuit praeter ipsos,
Cic. Par. 5, 2, 38:splendida domus gaudet regali gaza,
Cat. 64, 46; Verg. A. 1, 637:vestis,
Petr. 12; cf.:splendidus et virilis cultus,
Quint. 11, 3, 137:homo (opp. luxuriosus),
Vell. 2, 105, 2:secundas res splendidiores facit amicitia,
Cic. Lael. 6, 22.—Trop.A.In gen., brilliant, illustrious, distinguished, noble (cf.:B.egregius, amplus): C. Plotius, eques Romanus splendidus,
Cic. Fin. 2, 18, 58; cf.:vir splendidissimus atque ornatissimus civitatis suae,
id. Fl. 20, 48:homo propter virtutem splendidus,
id. Verr. 2, 4, 18, § 38; Plin. Ep. 4, 4, 2:splendidissima ingenia,
Cic. Off. 1, 8, 26; 1, 18, 61:causa splendidior,
id. Rosc. Am. 49, 142; cf.:splendida facta,
Hor. Ep. 2, 1, 237:ratio dicendi,
Cic. Brut. 75, 261; so,splendida et grandis oratio,
id. ib. 79, 273; cf.:splendidius et magnificentius (genus dicendi),
id. ib. 55, 201; cf.: figurarum commentis splendida loca attentare, brilliant passages of a speech, Amm. 29, 2, 8:splendidis nominibus illuminatus est versus,
Cic. Or. 49, 163:splendidioribus verbis uti,
id. Brut. 58:vox suavis et splendida,
clear, id. ib. 55, 203:cum de te splendida Minos Fecerit arbitria,
Hor. C. 4, 7, 21.—In partic. (with the accessory idea of mere appearance, opp. to what is real or actual), showy, fine, specious, = speciosus:C. 1.non tam solido quam splendido nomine,
Cic. Fin. 1, 18, 61:praetendens culpae splendida verba tuae,
Ov. R. Am. 240.—Lit.:2.ornare magnifice splendideque convivium,
Cic. Quint. 30, 93; cf.:apparatus splendidissime expositus,
Petr. 21.—Trop., brilliantly, splendidly, nobly:(β). (γ).acta aetas honeste ac splendide,
honorably, with distinction, Cic. Tusc. 3, 25, 61; cf. id. Sen. 18, 64:splendidius contra regem quam, etc., bellum gerere, Auct. B. Alex. 24, 2: ornate splendideque facere,
Cic. Off. 1, 1, 4:dicta,
id. Fin. 1, 2, 6:in parentem Splendide mendax,
Hor. C. 3, 11, 35:splendidissime natus,
of very high birth, Sen. Ep. 47, 8; cf. Plin. Ep. 6, 33, 2.—Ostentatiously:invitare,
Auct. Her. 4, 50, 63; cf.:parum se splendide gerere,
with too little show, meanly, Nep. Att. 14, 2.
См. также в других словарях:
Plotĭus — Plotĭus, 1) P. Gallus, s. Gallus 10). 2) P. Tucca, römischer Dichter, beerbte mit C. Varius seinen Freund Virgilius u. erhielt den Auftrag die letzte Feile an die Äneide zu legen 3) Marius P. Sacerdos, lateinischer Grammatiker; er schr.: De… … Pierer's Universal-Lexikon
PLOTIUS — praenomine Marcus, centurio Caesaris, in colloquio ad Apsum fluvium, a Pompeianis vulneratus. Caes. l. 3. de Bello Civ. v. 19 … Hofmann J. Lexicon universale
PLOTIUS (L.) — L. PLOTIUS poeta, qui, teste Tulliô, carus fuit C. Mario, quia gesta sua ab eo celebrari possearbitraretur. Vide et Lucius … Hofmann J. Lexicon universale
Plotius Tucca — ( fl 35 BC) was a Roman poet and a friend of Virgil s. He was in the circle of friends with Virgil and Maecenas, as indicated by Horace ( Satires ). Virgil regarded him as senior and more admired than he himself was (Hollis 187), and Horace… … Wikipedia
Plotius Tucca — (1. Jahrhundert v. Chr., Lebensdaten unbekannt) war ein Freund Vergils und gemeinsam mit Lucius Varius Rufus Herausgeber der Aeneis. Er stammte wie Vergil aus Norditalien. Horaz nennt Plotius gemeinsam mit Varius und Vergil (Satire 5,39 und… … Deutsch Wikipedia
PLOTIUS Tucca — ut eum vocat Cornutus, vetus Persii interpres, qui de Tucetis loquens Galliae Cisalpinae, prius ait dictum Tucetam, postea vero appellatum esse Tuccam. Horat. l. 1. Serm. Sat. 5. v. 40. Plotius, et Varius Sinuessae, Virgiliusque Occurrunt: animae … Hofmann J. Lexicon universale
PLOTIUS Firmus — e manipularibus, dein vigilibus praeposisitus a militibus, post caedem Galbae, alter Praefectus Praetorii lectus, Tacitus Hist. l. 1. c. 46 … Hofmann J. Lexicon universale
PLOTIUS Gallus — patriâ Lugdunensis, dicendi praeceptor, Romae profitebatur, a quo se Cicero l. de Oratore, una cum Quinto fratre Latinas literas edoctum fuisse testatur; a Tranquillo autem inter Rhetores ponitur, c. 2 … Hofmann J. Lexicon universale
PLOTIUS Griphus — a Caesare Vespasiano, in Senatorum ordinem additus ac legioni praepositus, Tacit. Hist. l. 3. c. 52. In hunc Tertio Iuliano ablata Praetura collata est, Hist. l. 4, c. 39 … Hofmann J. Lexicon universale
PLOTIUS Grippus — nomen Romanni illustris Viri, ad quem exstat Papinii Statii Risus Satur. l. 4. Sylv. 9. ubi Animadv. Barthii vide … Hofmann J. Lexicon universale
LUCIVS Plotius — inter alios, puero Cicerone, fuit insignis dicendi praeceptor, L. Crassi temporibus … Hofmann J. Lexicon universale