Перевод: со всех языков на английский

с английского на все языки

Latos

  • 1 lātus

        lātus adj. with comp. and sup.    [STER-], broad, wide, extensive: fossa: via: amnis latior, L.: latissimum flumen, Cs.: rana bove latior, Ph.: Moenia, V.: latos finīs parare, Cs.: orbis, H.: terrae, O.: Polyphemi acies, wide eye, Iu.: latus ut in Circo spatiere, spreading the toga wide, H.— Broad, in breadth, extending (with expressions of distance): fossae xv pedes, Cs.: palus non latior pedibus quinquaginta, Cs.—As subst n.: crescere in latum, in width, O.—Fig., of utterance, broad. —Plur. n. as subst: cuius tu illa lata imitaris, broad pronunciation.—Of style, diffuse, copious: oratio latior.
    * * *
    I
    lata -um, latior -or -us, latissimus -a -um ADJ
    wide, broad; spacious, extensive
    II
    side; flank

    Latin-English dictionary > lātus

  • 2 эмпетрихт, широкий

    DICTIONARY OF ANIMAL NAMES IN FIVE LANGUAGES > эмпетрихт, широкий

  • 3 armus

    armus, i, m., = harmos [arô; v. arma inct. ], pr., a joining together; the shoulder where it is fitted to the shoulder-blade, the fore quarter (opp. suffrago), and, with few exceptions, of the shoulder of an animal, while umerus designates that of men.
    I.
    Lit.: solus homo bipes: uni juguli, umeri;

    ceteris armi,

    Plin. 11, 43, 98, § 243:

    digiti (Hippomenae in leonem mutati) curvantur in ungues: Ex umeris armi fiunt, Ov M. 10, 700.—So, elephantis,

    Plin. 11, 40, 95, § 233:

    leonis,

    id. 11, 39, 94, § 229:

    pantherae,

    id. 8, 17, 23, § 62 et saep.: leporis, Hor S. 2, 4, 44;

    2, 8, 89: equi,

    id. ib. 1, 6, 106:

    arietis,

    Vulg. Num. 6, 19; ib. Exod. 29, 27.—Of men:

    latos huic hasta per armos Acta,

    Verg. A. 11, 644;

    Paul. ex Fest. s. v. armita, p. 4 Müll.—And of the arms of men,

    Luc. 9, 831.—
    * II.
    In a more extended sense, the whole side of an animal:

    spumantis equi fodere calcaribus armos,

    Verg. A. 6, 881; cf. Hor. S. 1, 6, 106.

    Lewis & Short latin dictionary > armus

  • 4 derelinquo

    dē-rĕlinquo, līqui, lictum, 3, v. a.
    I.
    In the class. lang., to forsake wholly, to abandon, desert (good prose): cf.:

    Ti. Gracchum a Q. Tuberone derelictum videbamus,

    Cic. Lael. 11, 37:

    ut aratores agros latos ac fertiles desererent totasque arationes derelinquerent,

    id. Verr. 2, 3, 51, § 120:

    serere aliquid in inculto et derelicto solo,

    id. Brut. 4, 16: naves ab aestu derelictae, * Caes. B. G. 3, 13 fin.:

    castra,

    Liv. 39, 50, 5; cf. 37, 8, 5;

    10, 17, 5: in arce praesidium dereliquit,

    Curt. 9, 4:

    perditi atque ab omni non modo fortuna, verum etiam spe derelicti,

    Cic. Cat. 1, 10, 25; cf.:

    ut me quasi pro derelicta sis habiturus,

    Plaut. Truc. 4, 4, 14; Cic. Att. 8, 1:

    communem causam (with deserere),

    Cic. Caecin. 35 fin.:

    desertarum derelictarumque rerum patrocinium suscipere,

    id. N. D. 1, 5, 11:

    Dominum,

    Vulg. 1 Reg. 12, 10 et saep.—
    2.
    To leave behind:

    in qua (arce) praesidium dereliquit,

    Curt. 9, 4, 8:

    filium quem privatum dereliquerat,

    Sall. J. 5 fin.; Treb. Pol. Trig. Tyr. 12.—
    II.
    In late Lat., to leave behind, to bequeath:

    libros de gente Romana conscriptos,

    Arn. 5, p. 161:

    derelictum magnum aes alienum,

    Hier. Ep. 108, 30.

    Lewis & Short latin dictionary > derelinquo

  • 5 humile

    hŭmĭlis, e, adj. [humus; like chamalos from chamai, on the ground, i. e.], low, lowly, small, slight (class.; esp. freq. in the trop. signif.).
    I.
    Lit.:

    arbores et vites et ea quae sunt humiliora neque se tollere a terra altius possunt,

    Cic. Tusc. 5, 13, 37; cf.:

    turrim humilem parvamque fecerant,

    Caes. B. C. 2, 8, 1 sq.:

    humilior munitio,

    id. ib. 3, 63, 2:

    (naves) humiliores quam quibus in nostro mari uti consuevimus,

    id. B. G. 5, 1, 2:

    humiles habitare casas,

    Verg. E. 2, 29:

    domus,

    Hor. C. 3, 1, 22:

    postes,

    Ov. M. 8, 639:

    arcus,

    id. ib. 3, 30:

    arae,

    Val. Fl. 3, 426:

    virgas humilis mordere salicti,

    Juv. 11, 67:

    Forentum,

    low, situated in the plain, Hor. C. 3, 4, 16; so,

    Myconos,

    Ov. M. 7, 463:

    Italia,

    Verg. A. 3, 522:

    humillimo solo aqua diutissime immorata,

    Just. 2, 1 med.:

    avi similis, quae circum litora, circum Piscosos scopulos humilis volat aequora juxta,

    flies low, Verg. A. 4, 255; cf.:

    decisis humilis pennis,

    Hor. Ep. 2, 2, 50:

    potest ex deformi humilique corpusculo exire formosus animus ac magnus,

    small, diminutive, Sen. Ep. 66:

    brevi atque humili corpore homines,

    Gell. 19, 13, 3; Curt. 7, 4:

    humiles Cleonae,

    little, petty, Ov. M. 6, 417 (in Ptolem. polis ou megalê):

    Troja,

    id. ib. 15, 424:

    ipse humili designat moenia fossa,

    i. e. slight, shallow, Verg. A. 7, 157; so,

    fossa,

    Tac. A. 1, 61; cf.

    radix,

    Plin. Ep. 8, 20, 5.
    II.
    Trop.
    A.
    As respects rank, birth, fortune, worth, consideration, etc., low, base, mean, humble, obscure, poor, needy, insignificant (cf.:

    supplex, summissus, demissus, abjectus): ut si parentibus nati sint humilibus,

    Cic. Lael. 17, 90:

    humiles nati (shortly after: trivio conceptus et educatus stercore),

    Phaedr. 1, 27, 2: humiles et obscuri homines, Cic. Div. 1, 40, 88; id. Quint. 31, 95:

    humillimus homo de plebe,

    Liv. 3, 19, 9; cf.:

    humilis in plebe et ideo ignobilis puerpera,

    Plin. 7, 36, 36, § 121:

    ne latos fines parare studeant potentioresque humiliores possessionibus expellant,

    Caes. B. G. 6, 22, 3:

    humiliores, opp. opulentiores,

    Hirt. B. G. 8, 51 fin.:

    hos Suevi vectigales sibi fecerunt ac multo humiliores infirmioresque redegerunt,

    Caes. B. G. 4, 3 fin.: homines humiles, opp. amplissimi viri, Balb. et Opp. ap. Cic. Att. 9, 8, A, 1:

    satis superque humilis est, qui, etc.,

    Liv. 3, 53, 9:

    junge tuis humiles, ambitiose, manus,

    of the servants, Ov. A. A. 2, 254:

    civitas ignobilis atque humilis,

    Caes. B. G. 5, 28, 1:

    humilem sane relinquunt et minime generosum, ut ita dicam, ortum amicitiae,

    Cic. Lael. 9, 29:

    Viridomarus, quem Caesar ex humili loco ad summam dignitatem perduxerat,

    Caes. B. G. 7, 39, 1:

    qui cogitationes suas abjecerunt in rem tam humilem atque contemptam,

    Cic. Lael. 9, 32; cf.:

    nihil abjectum, nihil humile cogitant,

    id. Fin. 5, 20, 57:

    aut nulla aut humili aliqua arte praediti,

    id. Arch. 5, 10:

    humiles et sordidae curae,

    Plin. Ep. 1, 3, 3:

    rei pictor,

    Plin. 35, 10, 37, § 120 (dub.;

    Jan. floridissimus): humilis atque obsoletus vestitus,

    Nep. Ages. 8:

    agna,

    poor, humble, Hor. C. 2, 17, 32:

    fortuna,

    Juv. 6, 287:

    domus,

    id. 11, 171.—Hence, subst.: hŭmĭle, is, n., that which is humble or base, a low station:

    ex humili potens,

    Hor. C. 3, 30, 12:

    quales ex humili magna ad vestigia rerum extollit Fortuna,

    Juv. 3, 39.—

    Prov.: Humiles laborant ubi potentes dissident,

    Phaedr. 1, 30, 1.—
    2.
    Of low, mean language: iambus frequentissimus est in iis, quae demisso atque humili sermone dicuntur. Cic. Or. 58, 196:

    sermo,

    Hor. A. P. 229; cf.:

    neque humilem et abjectam orationem nec nimis altam et exaggeratam probat,

    Cic. Or. 57, 192:

    verbum,

    id. Brut. 79, 274:

    humilia et vulgaria verba,

    Quint. 10, 1, 9:

    translatio,

    id. 8, 6, 5:

    si quis sublimia humilibus misceat,

    id. 8, 3, 60:

    quae humilia circa res magnas, apta circa minores videntur,

    id. 8, 3, 18:

    humile et quotidianum sermonis genus,

    id. 11, 1, 6:

    of the author himself: Macer... humilis,

    i. e. commonplace, id. 10, 1, 87:

    nil parvum aut humili modo, Nil mortale loquar,

    Hor. C. 3, 25, 17.—
    B.
    Of mind or character, low, mean, base, abject:

    qui umquam apparitor tam humilis? tam abjectus?

    Cic. Phil. 2, 32, 82:

    ut ille tum humilis, ut demissus erat!

    id. Att. 2, 21, 3:

    humillimus assentator,

    Vell. 2, 83, 1:

    neque nos simus tam humiles, ut quae laudamus inutilia credamus,

    Quint. 11, 1, 13:

    privata deduci superbo Non humilis mulier triumpho,

    Hor. C. 1, 37, 32:

    succumbere doloribus eosque humili animo imbecilloque ferre miserum est,

    Cic. Fin. 1, 15, 49:

    animi,

    Lucr. 6, 52:

    si prece et obsecratione humili ac supplici utemur,

    Cic. Inv. 1, 16, 22; 1, 56 init.; cf.:

    fracto animo, atque humili aliquem supplicare,

    id. Planc. 20, 50:

    humillimae preces, Suet. Vit. Luc.: pavor,

    Verg. G. 1, 331; cf.

    metus,

    Val. Fl. 3, 394.—Hence, adv.: hŭmĭlĭter, low, deeply.
    1.
    Lit. (so post-Aug. and very rare):

    in loco clivoso humilius rami arborum servandisunt, in plano altius,

    Pall. 3, 13, 3:

    eadem facta claritate vel obscuritate facientium vel tolluntur altissime vel humillime deprimuntur,

    very deeply, Plin. Ep. 6, 24, 1. —
    2.
    Trop. (acc. to II. B.), basely, meanly, abjectly, humbly (class.):

    non est ausus elate et ample loqui, cum humiliter demisseque sentiret,

    Cic. Tusc. 5, 9, 24:

    aut servit humiliter, aut superbe dominatur,

    Liv. 24, 25, 8:

    servire alicui,

    id. 45, 32, 5:

    audacter territas, humiliter placas,

    Auct. Her. 4, 20, 28:

    animose paupertatem ferre, humiliter infamiam,

    Sen. Ep. 120 med.

    Lewis & Short latin dictionary > humile

  • 6 humilis

    hŭmĭlis, e, adj. [humus; like chamalos from chamai, on the ground, i. e.], low, lowly, small, slight (class.; esp. freq. in the trop. signif.).
    I.
    Lit.:

    arbores et vites et ea quae sunt humiliora neque se tollere a terra altius possunt,

    Cic. Tusc. 5, 13, 37; cf.:

    turrim humilem parvamque fecerant,

    Caes. B. C. 2, 8, 1 sq.:

    humilior munitio,

    id. ib. 3, 63, 2:

    (naves) humiliores quam quibus in nostro mari uti consuevimus,

    id. B. G. 5, 1, 2:

    humiles habitare casas,

    Verg. E. 2, 29:

    domus,

    Hor. C. 3, 1, 22:

    postes,

    Ov. M. 8, 639:

    arcus,

    id. ib. 3, 30:

    arae,

    Val. Fl. 3, 426:

    virgas humilis mordere salicti,

    Juv. 11, 67:

    Forentum,

    low, situated in the plain, Hor. C. 3, 4, 16; so,

    Myconos,

    Ov. M. 7, 463:

    Italia,

    Verg. A. 3, 522:

    humillimo solo aqua diutissime immorata,

    Just. 2, 1 med.:

    avi similis, quae circum litora, circum Piscosos scopulos humilis volat aequora juxta,

    flies low, Verg. A. 4, 255; cf.:

    decisis humilis pennis,

    Hor. Ep. 2, 2, 50:

    potest ex deformi humilique corpusculo exire formosus animus ac magnus,

    small, diminutive, Sen. Ep. 66:

    brevi atque humili corpore homines,

    Gell. 19, 13, 3; Curt. 7, 4:

    humiles Cleonae,

    little, petty, Ov. M. 6, 417 (in Ptolem. polis ou megalê):

    Troja,

    id. ib. 15, 424:

    ipse humili designat moenia fossa,

    i. e. slight, shallow, Verg. A. 7, 157; so,

    fossa,

    Tac. A. 1, 61; cf.

    radix,

    Plin. Ep. 8, 20, 5.
    II.
    Trop.
    A.
    As respects rank, birth, fortune, worth, consideration, etc., low, base, mean, humble, obscure, poor, needy, insignificant (cf.:

    supplex, summissus, demissus, abjectus): ut si parentibus nati sint humilibus,

    Cic. Lael. 17, 90:

    humiles nati (shortly after: trivio conceptus et educatus stercore),

    Phaedr. 1, 27, 2: humiles et obscuri homines, Cic. Div. 1, 40, 88; id. Quint. 31, 95:

    humillimus homo de plebe,

    Liv. 3, 19, 9; cf.:

    humilis in plebe et ideo ignobilis puerpera,

    Plin. 7, 36, 36, § 121:

    ne latos fines parare studeant potentioresque humiliores possessionibus expellant,

    Caes. B. G. 6, 22, 3:

    humiliores, opp. opulentiores,

    Hirt. B. G. 8, 51 fin.:

    hos Suevi vectigales sibi fecerunt ac multo humiliores infirmioresque redegerunt,

    Caes. B. G. 4, 3 fin.: homines humiles, opp. amplissimi viri, Balb. et Opp. ap. Cic. Att. 9, 8, A, 1:

    satis superque humilis est, qui, etc.,

    Liv. 3, 53, 9:

    junge tuis humiles, ambitiose, manus,

    of the servants, Ov. A. A. 2, 254:

    civitas ignobilis atque humilis,

    Caes. B. G. 5, 28, 1:

    humilem sane relinquunt et minime generosum, ut ita dicam, ortum amicitiae,

    Cic. Lael. 9, 29:

    Viridomarus, quem Caesar ex humili loco ad summam dignitatem perduxerat,

    Caes. B. G. 7, 39, 1:

    qui cogitationes suas abjecerunt in rem tam humilem atque contemptam,

    Cic. Lael. 9, 32; cf.:

    nihil abjectum, nihil humile cogitant,

    id. Fin. 5, 20, 57:

    aut nulla aut humili aliqua arte praediti,

    id. Arch. 5, 10:

    humiles et sordidae curae,

    Plin. Ep. 1, 3, 3:

    rei pictor,

    Plin. 35, 10, 37, § 120 (dub.;

    Jan. floridissimus): humilis atque obsoletus vestitus,

    Nep. Ages. 8:

    agna,

    poor, humble, Hor. C. 2, 17, 32:

    fortuna,

    Juv. 6, 287:

    domus,

    id. 11, 171.—Hence, subst.: hŭmĭle, is, n., that which is humble or base, a low station:

    ex humili potens,

    Hor. C. 3, 30, 12:

    quales ex humili magna ad vestigia rerum extollit Fortuna,

    Juv. 3, 39.—

    Prov.: Humiles laborant ubi potentes dissident,

    Phaedr. 1, 30, 1.—
    2.
    Of low, mean language: iambus frequentissimus est in iis, quae demisso atque humili sermone dicuntur. Cic. Or. 58, 196:

    sermo,

    Hor. A. P. 229; cf.:

    neque humilem et abjectam orationem nec nimis altam et exaggeratam probat,

    Cic. Or. 57, 192:

    verbum,

    id. Brut. 79, 274:

    humilia et vulgaria verba,

    Quint. 10, 1, 9:

    translatio,

    id. 8, 6, 5:

    si quis sublimia humilibus misceat,

    id. 8, 3, 60:

    quae humilia circa res magnas, apta circa minores videntur,

    id. 8, 3, 18:

    humile et quotidianum sermonis genus,

    id. 11, 1, 6:

    of the author himself: Macer... humilis,

    i. e. commonplace, id. 10, 1, 87:

    nil parvum aut humili modo, Nil mortale loquar,

    Hor. C. 3, 25, 17.—
    B.
    Of mind or character, low, mean, base, abject:

    qui umquam apparitor tam humilis? tam abjectus?

    Cic. Phil. 2, 32, 82:

    ut ille tum humilis, ut demissus erat!

    id. Att. 2, 21, 3:

    humillimus assentator,

    Vell. 2, 83, 1:

    neque nos simus tam humiles, ut quae laudamus inutilia credamus,

    Quint. 11, 1, 13:

    privata deduci superbo Non humilis mulier triumpho,

    Hor. C. 1, 37, 32:

    succumbere doloribus eosque humili animo imbecilloque ferre miserum est,

    Cic. Fin. 1, 15, 49:

    animi,

    Lucr. 6, 52:

    si prece et obsecratione humili ac supplici utemur,

    Cic. Inv. 1, 16, 22; 1, 56 init.; cf.:

    fracto animo, atque humili aliquem supplicare,

    id. Planc. 20, 50:

    humillimae preces, Suet. Vit. Luc.: pavor,

    Verg. G. 1, 331; cf.

    metus,

    Val. Fl. 3, 394.—Hence, adv.: hŭmĭlĭter, low, deeply.
    1.
    Lit. (so post-Aug. and very rare):

    in loco clivoso humilius rami arborum servandisunt, in plano altius,

    Pall. 3, 13, 3:

    eadem facta claritate vel obscuritate facientium vel tolluntur altissime vel humillime deprimuntur,

    very deeply, Plin. Ep. 6, 24, 1. —
    2.
    Trop. (acc. to II. B.), basely, meanly, abjectly, humbly (class.):

    non est ausus elate et ample loqui, cum humiliter demisseque sentiret,

    Cic. Tusc. 5, 9, 24:

    aut servit humiliter, aut superbe dominatur,

    Liv. 24, 25, 8:

    servire alicui,

    id. 45, 32, 5:

    audacter territas, humiliter placas,

    Auct. Her. 4, 20, 28:

    animose paupertatem ferre, humiliter infamiam,

    Sen. Ep. 120 med.

    Lewis & Short latin dictionary > humilis

  • 7 latus

    1.
    lātus, a, um, adj. [old Lat. stlātus, Paul. ex Fest. p. 313; Sanscr. root star-, strnāmi = sterno; Gr. stor- in stornumi, stratos; Lat. sterno, stratus, torus; cf. strāges, struo; not connected with platus, nor with 3. lātus = tlêtos], broad, wide.
    I.
    Lit.:

    fossa,

    Cic. Tusc. 5, 20, 59:

    mare,

    id. Verr. 2, 4, 46, § 103:

    via,

    id. ib. 2, 4, 53, §

    119: agri,

    id. Rep. 5, 2, 3:

    clavus,

    Quint. 11, 3, 138 (v. clavus):

    umeri,

    Verg. A. 9, 725; cf.:

    artus barbarorum,

    Tac. A. 2, 21:

    lati et lacertosi viri,

    broad-shouldered, Col. 1, 9, 4; Cic. Rep. 6, 20, 21:

    rana bove latior,

    Phaedr. 1, 24, 5:

    palus non latior pedibus quinquaginta,

    Caes. B. G. 7, 19:

    latissimum flumen,

    id. ib. 2, 27:

    latissimae solitudines,

    id. ib. 6, 22:

    comesse panem tris pedes latum,

    Plaut. Bacch. 4, 1, 8:

    fossae quindecim pedes latae,

    Caes. B. G. 7, 72:

    areas latas pedum denum facito,

    Col. 2, 10, 26:

    populi,

    Verg. A. 1, 225:

    moenia lata videt,

    id. ib. 6, 549:

    latis otia fundis,

    id. G. 2, 468: ne latos fines parare studeant. Caes. B. G. 6, 21:

    ager,

    Liv. 23, 46:

    orbis,

    Hor. C. 1, 12, 57:

    terrae,

    Ov. M. 2, 307:

    lata Polyphemi acies,

    wide eye, Juv. 9, 64.— Neutr. absol.:

    crescere in latum,

    to increase in width, widen, Ov. M. 1, 336.— Absol.:

    per latum,

    Vulg. Ezech. 46, 22:

    in lato pedum centum,

    Lampr. Alex. Sev. 26, 7.—
    B.
    Transf., poet., for proud, swelling (cf. Eng. vulg. spreading):

    latus ut in circo spatiere,

    that you may stalk along largely, proudly, Hor. S. 2, 3, 183:

    lati incesserunt et cothurnati (histriones),

    Sen. Ep. 76, 31. —
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., broad, wide, wide-spread, extended (mostly post-Aug.):

    vox,

    Quint. 11, 3, 82; cf.:

    verba,

    pronounced broadly, Cic. de Or. 3, 12, 46:

    gloria,

    widespread, Plin. Ep. 4, 12, 7:

    lato Murrus caligat in hoste,

    Sil. 1, 499:

    interpretatio,

    broad, not strict, lenient, Dig. 22, 1, 1:

    culpa,

    great, ib. 50, 16, 213; 11, 6, 1 fin.:

    fuga,

    a kind of banishment, whereby all places are forbidden to the exile but one, ib. 48, 22, 5.—
    B.
    In partic., of style, diffuse, detailed, copious, prolix:

    oratio Academicorum liberior et latior (opp. Stoicorum oratio astrictior et contractior),

    Cic. Brut. 31, 120:

    latum atque fusum,

    Quint. 11, 3, 50:

    latiore varioque tractatu,

    id. 7, 3, 16:

    latiore quadam comprehensione,

    id. 2, 5, 14:

    genus orandi latum et sonans,

    Tac. H. 1, 90:

    Aeschines his latior et audentior,

    Quint. 12, 10, 23.— Hence, adv.: lātē, broadly, widely, extensively; with longe, on all sides, far and wide, everywhere.
    1.
    Lit.:

    late longeque diffusus,

    Cic. Leg. 1, 12, 34:

    omnibus longe lateque aedificiis incensis,

    Caes. B. G. 4, 35:

    minus late vagari,

    id. ib. 1, 2:

    regnare,

    Just. 13, 7:

    populus late rex,

    Verg. A. 1, 21; cf.:

    diu Lateque victrix,

    Hor. C. 4, 4, 23:

    cladem inferre,

    Tac. H. 3, 23.— Comp.:

    latius demum operaest pretium ivisse,

    Plaut. Most. 3, 2, 156:

    itaque latius quam caedebatur ruebat (murus),

    Liv. 21, 11:

    possidere (agros),

    Ov. M. 5, 131:

    metui,

    Tac. A. 12, 43. — Sup.:

    ager latissime continuatus,

    Cic. Agr. 2, 26, 70:

    quam latissime possint, ignes faciant,

    Nep. Eum. 9, 3.—
    2.
    Trop.: ars late patet, widely. Cic. de Or. 1, 55, 235:

    Phrygiae late refer primordia gentis,

    Ov. H. 17, 57.— Comp.:

    latius loquuntur rhetores, dialectici compressius,

    Cic. Fin. 2, 6, 17: quod [p. 1042] pateat latius, of rather extensive application, Cic. Off. 3, 4, 19:

    latius perscribere,

    Caes. B. C. 2, 17:

    uti opibus,

    more lavishly, Hor. S. 2, 2, 113.— Sup.:

    fidei bonae nomen latissime manat,

    Cic. Off. 3, 17, 70:

    latissime patere,

    id. ib. 3, 17, 69.
    2.
    lătus, ĕris, n. [cf. Gr. platus; Lat. lăter, Latium, plautus or plotus], the side, flank of men or animals.
    I.
    Lit.:

    ego vostra faciam latera lorea,

    Plaut. Mil. 2, 1, 2: quid conminatu's mihi? Con. Istud male factum arbitror, quia non latus fodi, id. Aul. 3, 2, 4:

    occidisse ex equo dicitur, et latus offendisse vehementer,

    Cic. Clu. 62, 175:

    cujus latus ille mucro petebat,

    id. Lig. 3, 9:

    laterique accommodat ensem,

    Verg. A. 2, 393; Quint. 2, 13, 12; 11, 3, 69; 118:

    laterum inclinatione forti ac virili,

    id. 1, 11, 18: vellere latus digitis, to twitch one by the side (in order to attract attention), Ov. A. A. 1, 606; cf.:

    si tetigit latus acrior,

    Juv. 7, 109:

    tum latus ei dicenti condoluisse... dieque septimo est lateris dolore consumptus,

    pleurisy, Cic. de Or. 3, 2, 6; so,

    lateris dolor,

    Cato, R. R. 125; Cels. 2, 7; 8; Plin. 21, 21, 89, § 155:

    lateris vigili cum febre dolor,

    Juv. 13, 229; cf.:

    laterum dolor aut tussis,

    Hor. S. 1, 9, 32: artifices lateris, i. e. those who make skilful side movements or evolutions, ballet-dancers, Ov. A. A. 3, 351:

    latus tegere alicui,

    to walk by the side of one, Hor. S. 2, 5, 18:

    claudere alicui,

    Juv. 3, 131; and:

    mares inter se uxoresque contendunt, uter det latus illis (sc. pantomimis),

    Sen. Q. N. 7, 32, 3.—Of animals:

    equorum,

    Lucr. 5, 1324:

    cujus (equi aënei) in lateribus fores essent,

    Cic. Off. 3, 9, 38.—
    2.
    Of orators, the lungs:

    lateribus aut clamore contendere,

    Cic. de Or. 1, 60, 255:

    quae vox, quae latera, quae vires, etc.,

    id. Verr. 2, 4, 30, § 67:

    ut lateris conatus sit ille, non capitis,

    Quint. 1, 11, 8; cf.:

    lateris pectorisve firmitas an capitis etiam plus adjuvet,

    id. 11, 3, 16; so id. 11, 3, 40:

    dum vox ac latus praeparetur,

    id. 10, 7, 2; 11, 3, 13:

    voce, latere, firmitate (constat orator),

    id. 12, 11, 2:

    neque enim ex te umquam es nobilitatus, sed ex lateribus et lacertis tuis,

    Cic. de Sen. 9, 27:

    cum legem Voconiam voce magna et bonis lateribus suasissem,

    id. ib. 5, 14:

    illa adhuc audaciora et majorum, ut Cicero existimat, laterum,

    Quint. 9, 1, 29.—
    3.
    Poet., in mal. part., Lucil. ap. Non. 260, 30; Ov. H. 2, 58; 19, 138; Prop. 2, 2, 12:

    lateri parcere,

    Juv. 6, 37.—
    B.
    Transf., in gen.
    1.
    The side, flank, lateral surface of a thing (opp. frons and tergum;

    v. h. vv.): collis ex utraque parte lateris dejectus habebat et in frontem leniter fastigatus paulatim ad planiciem redibat,

    on each side, Caes. B. G. 2, 8; cf. Plin. 17, 23, 35, § 202:

    terra angusta verticibus, lateribus latior,

    Cic. Rep. 6, 20, 21:

    latus unum castrorum,

    Caes. B. G. 2, 5:

    insula, cujus unum latus est contra Galliam,

    id. ib. 5, 13:

    et (Fibrenus) divisus aequaliter in duas partis latera haec (insulae) adluit,

    Cic. Leg. 2, 3, 6.—Of a maritime country, the coast, seaboard:

    Illyricum,

    Juv. 8, 117:

    castelli,

    Sall. J. 93:

    tum prora avertit et undis Dat latus,

    the ship's side, Verg. A. 1, 105:

    ubi pulsarunt acres latera ardua fluctus,

    Ov. M. 11, 529:

    nudum remigio,

    Hor. C. 1, 14, 4; id. Epod. 10, 3:

    dextrum (domus),

    id. Ep. 1, 16, 6:

    mundi,

    id. C. 1, 22, 19:

    crystallus sexangulis nascitur lateribus,

    surfaces, Plin. 37, 2, 9, § 26.—Of an army, the flank, Tac. Agr. 35:

    reliquos equites ad latera disponit,

    Caes. B. G. 6, 7:

    ex itinere nostros latere aperto aggressi,

    id. ib. 1, 25; cf. id. ib. 2, 23 fin.:

    ad latus apertum hostium constitui,

    id. ib. 4, 25:

    ne simul in frontem, simul in latera, pugnaretur,

    Tac. Agr. 35.—So in fighting: latus dare, to expose one's side or flank to the adversary, Val. Fl. 4, 304 (v. II. A. infra).—
    b.
    Esp. freq.: a (ab) latere, on or at the side or flank; a or ab lateribus, on or at the sides or flanks (opp. a fronte, in front, before, and a tergo, at the back, behind):

    a tergo, a fronte, a lateribus tenebitur,

    Cic. Phil. 3, 13, 32:

    a fronte atque ab utroque latere cratibus ac pluteis protegebat,

    Caes. B. C. 1, 25 fin.; id. B. G. 2, 25:

    ab omni latere securus,

    Amm. 16, 9, 3:

    ab latere aggredi,

    Liv. 27, 48:

    disjectos ab tergo aut lateribus circumveniebant,

    Sall. J. 50 fin.:

    ne quis inermibus militibus ab latere impetus fieri posset,

    Caes. B. G. 3, 29:

    Sulla profligatis iis, quos advorsum ierat, rediens ab latere Mauris incurrit,

    Sall. J. 101, 8: si ex hac causa unda prorumperet, a lateribus undae circumfunderentur, Sen. Q. N. 6, 6, 4:

    a lateribus, a fronte, quasi tria maria prospectat,

    Plin. Ep. 2, 17, 5.—
    c.
    Less freq. with ex:

    latere ex utroque,

    Lucr. 2, 1049:

    ex lateribus aggredi aliquem,

    Sall. C. 60:

    tribus ex lateribus (locus) tegebatur,

    Hirt. B. Alex. 28, 4:

    ex alio latere cubiculum est politissimum,

    Plin. Ep. 2, 17, 10:

    omni ex latere armorum molibus urgeri,

    Amm. 19, 7, 7.—
    d.
    With de:

    de latere ire,

    Lucr. 6, 117.—Without prep.:

    alio latere,

    Tac. A. 3, 74.—
    2.
    Poet. (pars pro toto), the body:

    penna latus vestit, tenet,

    Ov. M. 2, 376:

    nunc latus in fulvis niveum deponit harenis,

    id. ib. 2, 865; cf. id. ib. 3, 23;

    14, 710: forte,

    Hor. Ep. 1, 7, 26:

    fessum longā militiā,

    id. C. 2, 7, 18:

    credidit tauro latus,

    id. ib. 3, 27, 26:

    liminis aut aquae Caelestis patiens latus,

    id. ib. 3, 10, 20.—
    II.
    Trop.
    A.
    In gen.: in latera atque in terga incurrere, to attack the sides, i. e. the unguarded points, Quint. 9, 1, 20:

    aliena negotia centum Per caput et circa saliunt latus,

    encompass on every side, Hor. S. 2, 6, 34:

    ut a sems latere numquam discederem,

    never left his side, Cic. Lael. 1, 1; cf.: aliquem lateri alicujus adjungere, to attach to his side, i. e. to give him for a companion, Quint. 1, 2, 5; so,

    alicui latus dare, of a client,

    Sen. Q. N. 7, 32, 3 (cf. B. 1. infra):

    lateri adhaerere gravem dominum,

    hung about them, threatened them, Liv. 39, 25:

    Illyriorum rex, lateri ejus haerens, assiduis precibus promissa exigebat,

    Just. 29, 4, 8; cf.:

    Agathocles regis lateri junctus, civitatem regebat,

    id. 30, 2, 5:

    circumfusa turba lateri meo,

    Liv. 6, 15.—Esp.:

    sacpe dabis nudum latus,

    expose, Tib. 1, 4, 52:

    la. tus imperii nudum,

    Flor. 3, 5, 4:

    nec adulatoribus latus praebeas,

    expose yourself, lay yourself open to, Sen. Q. N. 4 praef.: latere tecto abscedere, i. e safe, unharmed, Ter. Heaut. 4, 2, 5:

    hic fugit omnes Insidias nullique malo latus obdit apertum,

    Hor. S. 1, 3, 59:

    ex uno latere constat contractus,

    on one side, Dig. 19, 1, 13 fin.; so ib. 3, 5, 5:

    nulla ex utroque latere nascitur actio,

    ib. 3, 5, 6, § 4.—
    B.
    In partic.
    1.
    To express intimacy, attachment:

    latus alicui cingere,

    to cling to, Liv. 32, 39, 8; esp. in the phrase: ab latere, at the side of, i. e. in intimate association with (rare, and perh. not ante-Aug.):

    ab latere tyranni: addit eos ab latere tyranni,

    Liv. 24, 5, 13; Curt. 3, 5, 15; cf.:

    ille tuum, Castrice, dulce latus,

    your constant associate, Mart. 6, 68, 4.—
    2.
    Relationship, kindred, esp. collateral relationship (post-Aug.):

    quibus (liberis) videor a meo tuoque latere pronum ad honores iter relicturus,

    Plin. Ep. 8, 10, 3:

    sunt et ex lateribus cognati ut fratres sororesque,

    Dig. 38, 10, 10, § 8:

    ex latere uxorem ducere,

    ib. 23, 2, 68:

    latus omne divinae domus,

    Stat. S. 5 praef.: omnes personae cognatorum aut supra numerantur, aut infra, aut ex transverso, sive a latere... a latere, fratres et sorores, liberique eorum; item parentium fratres et sorores liberique eorum, (Ulp.) de Grad. Cogn. 2 ap. Huschke, Jurisp. Antejust. p. 530.
    3.
    lātus, a, um, Part., v. fero.

    Lewis & Short latin dictionary > latus

  • 8 poema

    pŏēma, ătis ( gen. plur. poëmatorum, Afran. ap. Non. 493, 9; cf. Charis. p. 114 P.:

    poëmatum,

    Suet. Gram. 23; Spart. Hadr. 14; dat. and abl. plur. usually poëmatis, Cic. Off. 3, 3, 15; Plaut. As. 1, 3, 22; Auct. Her. 4, 2, 3;

    but also poëmatibus,

    Suet. Tit. 3; App. Mag. 5), n., = poiêma, a composition in verse, a poem (freq. and class.; syn. carmen): pars est parva poëma, proinde ut epistola quaevis. Illa poësis opus totum, ut tota Ilias una Est thesis, annalesque Enni: atque istoc opus unum Est majus multo quam quod dixi ante poëma, Lucil. ap. Non. 428, 12 sq.; cf.: poëma est lexis euruthmos, id est verba plura modice in quandam conjecta formam. Itaque etiam distichon epigrammation vocant poëma. Poësis est perpetuum argumentum e rhythmis, ut Ilias Homeri et Annales Ennii, Varr. ap. Non. 428, 19 sq.— Plur.:

    poëmata (opp. oratio),

    poetry, Cic. Or. 21, 70.—So of some verses of a poem:

    o poëma tenerum et moratum atque molle!

    Cic. Div. 1, 31, 66;

    and of a short poem,

    Cat. 50, 16, 1. But this distinction is not observed even by Ennius, and poëma was the name in the class. period for every kind of poem:

    latos per populos terrasque poëmata nostra clara cluebunt, Enn. ap. Prob. p. 1401 P. (Ann. v. 3 Vahl.): poëma facere,

    Cic. Ac. 1, 3, 9:

    poëma ad Caesarem quod composueram, incidi,

    id. Q. Fr. 3, 1, 4, § 11:

    Graecum condere,

    id. Att. 1, 16, 15:

    pangere,

    Hor. Ep. 1, 18, 40; id. A. P. 416:

    scribere,

    id. Ep. 2, 1, 117:

    egregium,

    Cic. de Or. 1, 50, 217:

    poëma festivum, concinnum, elegans,

    id. Pis. 29, 70:

    si poëma loquens pictura est, pictura tacitum poëma debet esse,

    Auct. Her. 4, 28, 39:

    ridenda poëmata malo, quam te,

    Juv. 10, 124.

    Lewis & Short latin dictionary > poema

  • 9 transfigo

    trans-fīgo, xi, xum, 3, v. a.
    I.
    To thrust or pierce through, to transpierce, transfix a thing or a person (class.;

    syn. traicio): sagittā Cupido cor meum transfixit,

    Plaut. Pers. 1, 1, 25:

    evelli jussit eam, quā erat transfixus, hastam,

    Cic. Fin. 2, 30, 97:

    transfixi pilis,

    Caes. B. G. 7, 62:

    Q. Fabium gladio per pectus transfigit,

    Liv. 2, 46, 4:

    stricto gladio simul verbis increpans transfigit puellam,

    id. 1, 26, 3:

    contrario ictu per parmam transfixus,

    id. 2, 6, 9:

    latus,

    id. 5, 36, 7:

    corpus,

    id. 21, 8, 11:

    transfigitur scutum Pulfioni,

    Caes. B. G. 5, 44:

    scuta uno ictu pilorum,

    id. ib. 1, 25:

    unguibus anguem, Cic. poët. Div. 1, 47, 106: transfixo pectore,

    Verg. A. 1, 44.—In a Greek construction:

    qui hastis corpus transfigi solent,

    Plaut. Most. 2, 1, 11; so,

    sonipes transfixus pectora ferro,

    Luc. 7, 528.—
    II.
    To thrust something through a thing ( poet. and very rare):

    latos huic hasta per armos Acta tremit duplicatque virum transfixa dolore,

    Verg. A. 11, 645:

    ora ducis transfixo deformia pilo,

    Luc. 9, 138.

    Lewis & Short latin dictionary > transfigo

  • 10 vasto

    vasto, āvi, ātum, 1, v. a. [id.; hence, Ital. guastar, and Fr. gāter], to make empty or vacant, to leave untenanted or uninhabited, to desert.
    I.
    Lit. (rare but class.):

    lex erat lata de vastato ac relicto foro,

    Cic. Sest. 24, 53:

    vastati agri sunt,

    Liv. 3, 32, 2:

    venator vastata lustra fugit,

    i.e. destitute of game, Val. Fl. 1, 480: pati terram stirpium asperitate vastari, to lie waste or untilled, Cic. N. D. 2, 39, 99.—
    II.
    Transf., to empty or deprive of inhabitants, to lay waste, desolate, ravage, devastate; to ruin, destroy (the predom. signif. of the word; syn.: populor, vexo).
    (α).
    Absol.:

    cum equitatus liberius praedandi vastandique causā se in agros ejecerat,

    Caes. B. G. 5, 19.—
    (β).
    With acc.:

    ipse ad vastandos depopulandosque fines Ambiorigis proficiscitur,

    Hirt. B. G. 8, 24:

    agros,

    Caes. B. G. 1, 11; Cat. 66, 12; Cic. Verr. 2, 3, 50, § 119 (with exinanire):

    Italiam (with diripere),

    id. Cat. 4, 6, 13:

    terram,

    id. N. D. 2, 39, 99:

    partem provinciae incursionibus,

    Caes. B. G. 5, 1:

    omnia caedibus, incendiis, ruinis,

    Hirt. B. G. 8, 25:

    omnia ferro ignique vastata,

    Liv. 7, 30, 15; 10, 12, 7:

    omnia (with invadere, polluere),

    Sall. J. 41, 9:

    omnia igni ferroque,

    Vell. 2, 110, 6:

    Tydides multā vastabat caede cruentus,

    Verg. A. 1, 471:

    omnia late vastant,

    id. G. 4, 16:

    fana Poenorum tumultu,

    Hor. C. 4, 4, 47:

    (zonae) vastantur frigore semper,

    Tib. 4, 1, 153:

    cuncta (panthera),

    Phaedr. 3, 2, 14:

    direpti vastatique classe,

    Tac. H. 2, 16:

    quos (Mardos) vastavit,

    id. A. 14, 23 fin.—Pass.:

    ipsi cultores arvaque maturis jam frugibus ut hostile solum vastabantur,

    Tac. H. 2, 87 fin. —With abl. of that which is destroyed or removed:

    et latos vastant cultoribus agros,

    Verg. A. 8, 8:

    agrosque viris annosaque vastant oppida,

    Stat. Th. 3, 576.—
    B.
    Trop.:

    ita conscientia mentem excitam vastabat,

    harassed, perplexed, Sall. C. 15, 5.

    Lewis & Short latin dictionary > vasto

  • 11 εὐνομία

    εὐνομ-ία, [dialect] Ep. and [dialect] Ion. - ιη, ,
    A good order,

    ἀνθρώπων ὕβριν τε καὶ εὐνομίην ἐφορῶντες Od.17.487

    ;

    ἐν εὐ. εἶναι Xenoph.2.19

    ; μετέβαλον ὧδε ἐς εὐ. Hdt.1.65, cf. 2.124: pl.,

    εὐνομίῃσι πόλιν κάτα.. κοιρανέουσ' h.Hom.30.11

    , cf. Pl.Sph. 216b; ἀπόλεμος εὐ. Pi.P.5.67, cf. AP6.195 (Arch.); Καίσαρος εὐ. ib.236 (Phil.);

    εὐνομίαν διὰ τῆς μουσικῆς εἰσδέχεσθαι Pl.R. 425a

    ;

    οὐκ ἔστι εὐνομία τὸ εὖ κεῖσθαι τοὺς νόμους, μὴ πείθεσθαι δέ Arist.Pol. 1294a3

    , cf. 1280b6, Pl. Def. 413e; οἱ ἐπὶ τῆς εὐνομίας, title of officials in Crete, GDI5075.35 ([place name] Latos).
    3 personified as daughter of Themis, Hes.Th. 902, cf. Pi.O.9.16, 13.6, B.12.186, D.25.11, Lyr.Adesp.140.6, IG2.1598; title of a poem by Tyrtaeus, cf. Arist.Pol. 1307a1, Str.8.4.10.
    4 observance of the laws of art,

    εὐ. μουσική Longus 2.35

    .
    II (

    εὔνομος 11

    ) diligence in foraging: metaph., of bees, Philostr.Im.2.2; regularity in pasturing, of sheep, Longus 1.5.

    Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > εὐνομία

  • 12 Κρητογενής

    A born in Crete, epith. of Zeus, GDI5075.73 ([place name] Latos).

    Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > Κρητογενής

  • 13 τήρημα

    A observation, in Grammar, A.D.Synt.143.4; preservation,

    σεμνώματος IG22.1099.34

    (Epist. Plotinae, ii A.D.), cf. Riv.Ist.Arch.3.40 ([place name] Latos).

    Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > τήρημα

  • 14 ἐξέδριον

    ἐξ-έδριον, τό, Dim. of foreg., IG12(9).907.27 (Chalcis, iv A. D.), GDI5075.58 ([place name] Latos), Roussel
    A Cultes Égyptiens 224 (Delos, ii B.C.), Cic.Fam.7.23.3.

    Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ἐξέδριον

  • 15 ἐπιτολή

    A the rising of a star,

    ἄστρων E.Ph. 1116

    (pl.), cf. Archyt.I, Ptol.Alm.8.4: hence, the season of a star's appearance in the heavens, Hp.Aër.2, Thphr.CP2.19.4, etc.;

    Ἀρκτούρου Th. 2.78

    (pl.);

    Κυνός Arist.HA 602a26

    ;

    τῆς Πλειάδος Plb.4.37.2

    ; later of the sun or moon, App.BC5.90, Philostr.VA6.4 (pl.), Artem.1.3 (pl.):—as explained by Gem.13.3, ἐ.= rising ([etym.] ἀνατολή ) of a star as the sun rises or sets ([etym.] ἐ. ἀληθινή, ἑῴα ἢ ἑσπερία), or just before sunrise or after sunset ([etym.] ἐ. φαινομένη).
    2 rising of the wind, Palaeph. 17 (pl., s.v.l.) ; rise or source of a river, or perh.=

    ἐπιπολή 1.1

    , dub.l.in GDI 5075.52 ([place name] Latos).

    Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ἐπιτολή

  • 16 ὠρεῖον

    ὠρεῖον, τό, Cret. for οὐρεῖον (q. v.),
    A guard-house, fort, GDI5075.79 (Latos, i B. C.): ὤρεια· φυλακτήρια, Hsch.

    Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ὠρεῖον

  • 17 4718

    DICTIONARY OF ANIMAL NAMES IN FIVE LANGUAGES > 4718

См. также в других словарях:

  • lăţos — LĂŢÓS, OÁSĂ, lăţoşi, oase, adj. (Despre animale şi despre coama sau blana lor; p. ext. despre lucruri confecţionate din blană sau din lână) Cu laţe multe, cu păr ori fir lung şi miţos. ♦ (Despre părul sau barba oamenilor) Cu şuviţe lungi, care… …   Dicționar Român

  • Latos — Tomasz Latos Tomasz Edward Latos (* 8. März 1964 in Posen) ist ein polnischer Politiker und seit 2005 Abgeordneter des Sejm in der V. und VI. Wahlperiode. Er ist Absolvent des VI. Allgemeinbildenden Lyceums in Bydgoszcz, danach beendete er das… …   Deutsch Wikipedia

  • latoś — daw. dziś gw. «tego roku, w tym roku» Zboże latoś obrodziło …   Słownik języka polskiego

  • lätös — lä|tös <aus gleichbed. fr. laiteux zu lait »Milch«, dies aus lat. lactem, Akk. von lac> (veraltet) milchig, milchartig [aussehend] …   Das große Fremdwörterbuch

  • Mat Latos — Latos major league debut with the San Diego Padres on July 19, 2009. San Diego Padre …   Wikipedia

  • Mat Latos — Mat Latos …   Wikipédia en Français

  • Tomasz Latos — Tomasz Edward Latos (* 8. März 1964 in Posen) ist ein polnischer Politiker und seit 2005 Abgeordneter des Sejm in der V. und VI. Wahlperiode. Er ist Absolvent des VI. Allgemeinbildenden Lyceums in Bydgoszcz, danach beendete er das Studium an der… …   Deutsch Wikipedia

  • Tomasz Latos — Polish politician infobox name=Tomasz Latos years of life=born 1964 function=member of Sejm 2005 2007 party=Prawo i Sprawiedliwość since=September 25, 2005 utlil= successor= predecessor=Tomasz Latos (born March 08, 1964 in Poznań) is a Polish… …   Wikipedia

  • Saison 2010 des Padres de San Diego — San Diego Padres 2010 Lance Zawadzki Ligue Nationale Division Ouest …   Wikipédia en Français

  • Goodeidae — Taxobox name = Splitfins regnum = Animalia phylum = Chordata classis = Actinopterygii ordo = Cyprinodontiformes familia = Goodeidae subdivision ranks = Subfamilies subdivision = Empetrichthyinae Goodeinae See text for genera and species.Splitfins …   Wikipedia

  • Dance Club Massacre — Origin Chicago, Illinois, U.S. Genres See musical style section Years active 2004–present Labels Black Market A …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»