Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

JUTURNA

  • 1 Juturna

    Jūturna, ae, f. [juvo], a fountain in Latium:

    Juturna fons est in Italia saluberrimus juxta Numicum flumen,

    Serv. Verg. A. 12, 139.—
    II.
    Hence, also, a nymph, sister of Turnus, the king of the Rutuli, Verg. A. 12, 146; 154; Ov. F. 2, 585; 606.—Hence, ad Juturnae (sc. aedem), Cic. Clu. 36:

    Juturnae lacus, in Rome,

    Ov. F. 1, 708; Lact. 2, 7, 9.—Hence, Jūturnālĭa, ium, n., the festival of the nymph Juturna, Serv. Verg. A. 12, 139.

    Lewis & Short latin dictionary > Juturna

  • 2 Juturna

    Jūturna, ae f.
    Ютурна, нимфа одного источника в Латии, сестра царя Турна, возлюбленная Юпитера, который даровал ей бессмертие и владычество над всеми водами; вода её источника (между Laurentum и Ardea) считалась целебной C, V, O etc.

    Латинско-русский словарь > Juturna

  • 3 Juturnalia

    Jūturna, ae, f. [juvo], a fountain in Latium:

    Juturna fons est in Italia saluberrimus juxta Numicum flumen,

    Serv. Verg. A. 12, 139.—
    II.
    Hence, also, a nymph, sister of Turnus, the king of the Rutuli, Verg. A. 12, 146; 154; Ov. F. 2, 585; 606.—Hence, ad Juturnae (sc. aedem), Cic. Clu. 36:

    Juturnae lacus, in Rome,

    Ov. F. 1, 708; Lact. 2, 7, 9.—Hence, Jūturnālĭa, ium, n., the festival of the nymph Juturna, Serv. Verg. A. 12, 139.

    Lewis & Short latin dictionary > Juturnalia

  • 4 Iuturna

    Iūturna, ae, f., eine Quelle in Latium, Nymphe u. Schwester des Turnus (Serv. Verg. Aen. 6, 90), die zu Rom einen Tempel in der 9. Region hatte und der man bes. bei Wassermangel opferte, Verg. Aen. 12, 146 u. 154. Ov. fast. 2, 585 u. 606. Cic. Clu. 101. Arnob. 3, 29: Vergiliana Iuturna, bei Vergil, Apul. de deo Socr. 11. – Nbf. Diūturna, Corp. inscr. Lat. 6, 3095. Vgl. Wissowa Relig. u. Kultus 2. Aufl. S. 222. Anm. 9. – Auch gab es in der Nähe des durch so manche lateinische Sagen geweihten Flusses Numicius im Gebiete von Ardea und Lavinium eine Quelle Iuturna, deren Verehrung weit älter war als die der röm. Juturna, Serv. Verg. Aen. 12, 139. – Nach ihr benannt ist auch der lacus Iuturnae auf dem röm. Forum in der Nähe des Tempels des Kastor u. Pollux, Ov. Fast. 1, 708. Val. Max. 1, 8, 1. Flor. 1, 28, 15. Symm. epist. 1, 89. – Dav. Iūturnālia, ium, n., das Fest der Juturna, Serv. Verg. Aen. 12, 139.

    lateinisch-deutsches > Iuturna

  • 5 Iuturna

    Iūturna, ae, f., eine Quelle in Latium, Nymphe u. Schwester des Turnus (Serv. Verg. Aen. 6, 90), die zu Rom einen Tempel in der 9. Region hatte und der man bes. bei Wassermangel opferte, Verg. Aen. 12, 146 u. 154. Ov. fast. 2, 585 u. 606. Cic. Clu. 101. Arnob. 3, 29: Vergiliana Iuturna, bei Vergil, Apul. de deo Socr. 11. – Nbf. Diūturna, Corp. inscr. Lat. 6, 3095. Vgl. Wissowa Relig. u. Kultus 2. Aufl. S. 222. Anm. 9. – Auch gab es in der Nähe des durch so manche lateinische Sagen geweihten Flusses Numicius im Gebiete von Ardea und Lavinium eine Quelle Iuturna, deren Verehrung weit älter war als die der röm. Juturna, Serv. Verg. Aen. 12, 139. – Nach ihr benannt ist auch der lacus Iuturnae auf dem röm. Forum in der Nähe des Tempels des Kastor u. Pollux, Ov. Fast. 1, 708. Val. Max. 1, 8, 1. Flor. 1, 28, 15. Symm. epist. 1, 89. – Dav. Iūturnālia, ium, n., das Fest der Juturna, Serv. Verg. Aen. 12, 139.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Iuturna

  • 6 Daunius

    a, um [ Daunia ]
    D. heros VTurnus
    Daunia dea VJuturna, сестра Турна

    Латинско-русский словарь > Daunius

  • 7 virago

    virāgo, inis f. [ virgo ]
    мужественная женщина, воинственная дева, воительница, героиня (v. Diana SenT; v. Juturna V)

    Латинско-русский словарь > virago

  • 8 Vulturnus [1]

    1. Vulturnus (Volturnus), ī, m., I) ein Fluß in Kampanien, j. Volturno, Liv. 8, 11, 13; 25, 20, 2. Verg. Aen. 7, 729. Serv. Verg. Aen. 1, 6: Volturnus amnis, Mela 2, 4, 9 (2. § 70). Plin. 3, 61: Volturnus flumen, Frontin. 3, 14, 2. – Dav. Adi. Vulturnus (Volturnus), a, um, vulturnisch, mare, an der Mündung des Flusses Vulturnus, Plin.: vada, Sil. – II) ein Flußgott Kampaniens, Vater der Nymphe Juturna, Arnob. 3, 29. – Dav. Vultarnālis (Volturnālis), e, zum Gotte Vulturnus gehörig, vulturnalisch, flamen, Enn. ann. 122. – subst., Volturnālia, ium, n. (nach Müller Varro LL. 6, 21 = Vertumnalia), das Fest des Volturnus, die Volturnalien, Paul. ex Fest. 379, 2.

    lateinisch-deutsches > Vulturnus [1]

  • 9 Vulturnus

    1. Vulturnus (Volturnus), ī, m., I) ein Fluß in Kampanien, j. Volturno, Liv. 8, 11, 13; 25, 20, 2. Verg. Aen. 7, 729. Serv. Verg. Aen. 1, 6: Volturnus amnis, Mela 2, 4, 9 (2. § 70). Plin. 3, 61: Volturnus flumen, Frontin. 3, 14, 2. – Dav. Adi. Vulturnus (Volturnus), a, um, vulturnisch, mare, an der Mündung des Flusses Vulturnus, Plin.: vada, Sil. – II) ein Flußgott Kampaniens, Vater der Nymphe Juturna, Arnob. 3, 29. – Dav. Vultarnālis (Volturnālis), e, zum Gotte Vulturnus gehörig, vulturnalisch, flamen, Enn. ann. 122. – subst., Volturnālia, ium, n. (nach Müller Varro LL. 6, 21 = Vertumnalia), das Fest des Volturnus, die Volturnalien, Paul. ex Fest. 379, 2.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Vulturnus

  • 10 concutio

    con-cŭtĭo, cussi, cussum, 3, v. a. [quatio, as cur = quāre].
    I.
    To strike one upon another, to strike together (rare): utrum cavae manus concutiantur, an planae, Sen. Q. N. 2, 28, 1:

    concussā manu dare signa,

    Ov. M. 11, 465:

    frameas,

    Tac. G. 11.—
    II.
    To shake violently, to shake, agitate (freq. and class. in prose and poetry).
    A.
    Lit. (mostly poet.): concutit ungula terram, Enn. ap. Macr. S. 6, 1 (Ann. v. 419 Vahl.): tonitru concussa aequora caeli, Att. ap. Non. p. 505, 8 (Trag. Rel. v. 224 Rib.); cf.:

    templa caeli summa sonitu (in a parodying of pathos),

    Ter. Eun. 3, 5, 42; cf.:

    serena caeli sonitu,

    Lucr. 2, 1101; 6, 358:

    grandi tonitru concussa repente Terra,

    id. 5, 551; cf. id. 6, 544:

    terra ingenti motu concussa est,

    Liv. 3, 10, 6; Ov. M. 8, 781:

    concussae cadunt urbes,

    Lucr. 5, 1236: concusso terrae motu theatro, * Suet. Ner. 20:

    moenia,

    Ov. M. 13, 175:

    freta,

    id. ib. 6, 691;

    7, 201: undas,

    id. ib. 8, 605:

    artus,

    Lucr. 5, 1076; 6, 595; cf. id. 2, 949:

    corpora risu,

    id. 1, 918; 2, 976; cf. Juv. 3, 101; Quint. 6, 3, 9:

    caput,

    Ov. M. 2, 50:

    caesariem,

    id. ib. 1, 179; cf.

    comam,

    id. F. 2, 846:

    tempora,

    id. M. 13, 644:

    manum,

    id. ib. 11, 465:

    pectus,

    id. ib. 2, 755:

    arma manu,

    to hurl, id. ib. 1, 143; 7, 130; cf.:

    tela lacertis,

    id. ib. 12, 79:

    te certo arcu,

    to hit surely, Prop. 1, 7, 15:

    inmissis aurigae undantia lora Concussere jugis,

    Verg. A. 5, 147:

    in calicibus concussis,

    Plin. 35, 16, 55, § 193 Sillig N. cr.:

    munimenta arietibus admotis,

    Curt. 8, 2, 22:

    aures Caesaris concutit fragor,

    Luc. 6, 163:

    corpus concutit gestatio,

    Sen. Ep. 15, 6:

    pectora planctu,

    Stat. S. 5, 1, 179.— Pass.:

    quorum (ignium) ictu concuti aera verum est,

    Plin. 2, 43, 43, § 112:

    corpus concutitur gestatione,

    Cels. 3, 21:

    majore cachinno Concutitur,

    Juv. 3, 100:

    concutitur sanguis,

    Lucr. 3, 249.—Esp. in part. perf.:

    mugitibus aether,

    Verg. G. 3, 151:

    risu tremulo (ora),

    Lucr. 1, 919; 2, 976:

    rates,

    shattered, Ov. P. 2, 3, 59:

    coma,

    id. F. 2, 846:

    corpus vulnere,

    Stat. S. 3, 4, 70:

    fores,

    Ov. Am. 1, 6, 50:

    ilex,

    Verg. G. 4, 81:

    quercus,

    id. ib. 1, 159:

    materies per artus,

    Lucr. 2, 949:

    Lyrnesia moenia dextrā,

    Ov. M. 13, 175:

    mons,

    Prop. 3, 13 (4, 12), 53:

    paries,

    Dig. 39, 2, 18, § 11:

    remo concusso tollere ratem,

    Val. Fl. 1, 340.— With Gr. acc.:

    pectus concussa crebris verberibus,

    Luc. 2, 335.—
    2.
    Se, to examine by shaking one's self; the figure taken from the searching of a thief, etc., by shaking his garments; hence, trop. equiv. to search, examine (cf. excutio):

    te ipsum Concute, num qua tibi vitiorum inseverit olim Natura,

    Hor. S. 1, 3, 35 Orell. ad loc. and cf. B. 3. infra.—
    B.
    Trop.
    1.
    To shake the power of, shake to its foundation, to shatter, cause to waver, to impair, disturb, distract:

    rem publicam,

    Cic. Phil. 2, 42, 109; Plin. Pan. 6, 3:

    provincias magnis momentis,

    Vell. 2, 78:

    regnum,

    Liv. 33, 19, 1:

    orbem,

    Tac. H. 1, 16:

    opes Lacedaemoniorum,

    Nep. Epam. 6, 4:

    provincias magnis molimentis,

    Vell. 2, 78, 1:

    concusso jam et paene fracto Hannibale,

    Liv. 28, 44, 11:

    domum,

    Tac. H. 3, 45:

    concussā Transrhenanorum fide,

    id. ib. 5, 25:

    nondum concusso senatusconsulto,

    id. A. 14, 43:

    imperium Persarum,

    Curt. 4, 14, 20; cf. Plin. Ep. 10, 114 (115), 3:

    concussa fides,

    Luc. 1, 182.—
    2.
    To shake in feeling, to agitate violently.
    a.
    Usually, to put in fear, terror, or anxiety, to terrify, alarm, trouble:

    terrorem metum concutientem definiunt,

    Cic. Tusc. 4, 8, 19:

    consules declarantur M. Tullius et C. Antonius, quod factum primo populares conjurationis concusserat,

    Sall. C. 24, 1:

    populum Romanum terrore Numantini belli,

    Vell. 2, 90, 3; Quint. 4, 2, 37:

    urbem,

    Verg. A. 4, 666:

    totam Asiam,

    Curt. 4, 1, 20:

    ingens barbaros pavor concusserat,

    id. 8, 2, 24:

    casu concussus acerbo,

    Verg. A. 5, 700; Tac. H. 2, 99 fin.:

    extemplo turbati animi concussaque vulgi Pectora,

    Verg. A. 11, 451. — Poet. in a Greek constr.:

    casu animum concussus amici,

    Verg. A. 5, 869:

    hoc concussa metu mentem Juturna virago,

    id. ib. 12, 468; so Hor. S. 2, 3, 295.—
    (β).
    In the jurists: aliquem, to terrify one by threats, etc., in order to extort money from him, Dig. 1, 18, 6, § 3; Paul. Sent. 5, 25, 12; Cod. Th. 9, 27, 6; cf. concussio, II., concussor, and concussura.—
    b.
    In gen., of any excitement of the passions: magnum et summum est deoque vicinum, non concuti. Hanc stabilem animi sedem Graeci euthumian vocant... ego tranquillitatem voco, Sen. Tranq. 2, 3:

    hoc agite: Poenas petite violatae Stygis: Concutite pectus,

    Sen. Herc. Fur. 105.—
    3.
    To urge, excite, rouse to activity, = excitare, commovere (rare and not ante-Aug.):

    fecundum concute pectus,

    Verg. A. 7, 338:

    tu concute plebem,

    Petr. Poet. 124, 288:

    se concussere ambae,

    Juv. 10, 328:

    non leviter se Numidia concussit,

    Flor. 3, 1, 2.—Hence, * concussus, a, um, P. a., stirred up, restless:

    Pallas aliquanto concussior,

    Mart. Cap. 4, § 332.

    Lewis & Short latin dictionary > concutio

  • 11 Dauniacus

    Daunus, i, m., Daunos, a fabulous king over a part of Apulia (whence it obtained the appellation Daunia), father (or ancestor) of Turnus, and father-in-law of Diomedes, Verg. A. 10, 616; 688; 12, 22 al.; Hor. Od. 3, 30, 11; 4, 14, 26; Ov. M. 14, 458; 510; id. F. 4, 76; Plin. 3, 11, 16, § 103; Paul. ex Fest. p. 69, 1 Müll.—
    II.
    Hence,
    A.
    Dau-nĭus, a, um, adj., Daunian:

    heros,

    i. e. Turnus, Verg. A. 12, 723:

    gens,

    i. e. the Rutulians governed by Turnus, id. ib. 8, 146:

    dea,

    i. e. Juturna, sister of Turnus, id. ib. 12, 785:

    caedes,

    i. e. of the Romans (pars pro toto), Hor. Od. 2, 1, 34; cf.

    Camena,

    i. e. Roman, id. ib. 4, 6, 27:

    bulbus (an excellent kind growing in Apulia),

    Ov. R. Am. 797; cf. Plin. 19, 5, 30, § 95.—
    2.
    Subst.: Daunii, ōrum, m., the inhabitants of Apulia Daunia, Plin. 3, 11, 16, § 103;

    called also Dauni,

    Mel. 2, 4, 2.—
    B.
    Daunĭăcus a, um, adj., Daunian, for Apulian:

    campi,

    Sil. 12, 429.—
    C.
    Dau-nĭas, ădis, f., the province Daunia, poet. for Apulia:

    militaris,

    Hor. Od. 1, 22, 14.

    Lewis & Short latin dictionary > Dauniacus

  • 12 Daunias

    Daunus, i, m., Daunos, a fabulous king over a part of Apulia (whence it obtained the appellation Daunia), father (or ancestor) of Turnus, and father-in-law of Diomedes, Verg. A. 10, 616; 688; 12, 22 al.; Hor. Od. 3, 30, 11; 4, 14, 26; Ov. M. 14, 458; 510; id. F. 4, 76; Plin. 3, 11, 16, § 103; Paul. ex Fest. p. 69, 1 Müll.—
    II.
    Hence,
    A.
    Dau-nĭus, a, um, adj., Daunian:

    heros,

    i. e. Turnus, Verg. A. 12, 723:

    gens,

    i. e. the Rutulians governed by Turnus, id. ib. 8, 146:

    dea,

    i. e. Juturna, sister of Turnus, id. ib. 12, 785:

    caedes,

    i. e. of the Romans (pars pro toto), Hor. Od. 2, 1, 34; cf.

    Camena,

    i. e. Roman, id. ib. 4, 6, 27:

    bulbus (an excellent kind growing in Apulia),

    Ov. R. Am. 797; cf. Plin. 19, 5, 30, § 95.—
    2.
    Subst.: Daunii, ōrum, m., the inhabitants of Apulia Daunia, Plin. 3, 11, 16, § 103;

    called also Dauni,

    Mel. 2, 4, 2.—
    B.
    Daunĭăcus a, um, adj., Daunian, for Apulian:

    campi,

    Sil. 12, 429.—
    C.
    Dau-nĭas, ădis, f., the province Daunia, poet. for Apulia:

    militaris,

    Hor. Od. 1, 22, 14.

    Lewis & Short latin dictionary > Daunias

  • 13 Daunii

    Daunus, i, m., Daunos, a fabulous king over a part of Apulia (whence it obtained the appellation Daunia), father (or ancestor) of Turnus, and father-in-law of Diomedes, Verg. A. 10, 616; 688; 12, 22 al.; Hor. Od. 3, 30, 11; 4, 14, 26; Ov. M. 14, 458; 510; id. F. 4, 76; Plin. 3, 11, 16, § 103; Paul. ex Fest. p. 69, 1 Müll.—
    II.
    Hence,
    A.
    Dau-nĭus, a, um, adj., Daunian:

    heros,

    i. e. Turnus, Verg. A. 12, 723:

    gens,

    i. e. the Rutulians governed by Turnus, id. ib. 8, 146:

    dea,

    i. e. Juturna, sister of Turnus, id. ib. 12, 785:

    caedes,

    i. e. of the Romans (pars pro toto), Hor. Od. 2, 1, 34; cf.

    Camena,

    i. e. Roman, id. ib. 4, 6, 27:

    bulbus (an excellent kind growing in Apulia),

    Ov. R. Am. 797; cf. Plin. 19, 5, 30, § 95.—
    2.
    Subst.: Daunii, ōrum, m., the inhabitants of Apulia Daunia, Plin. 3, 11, 16, § 103;

    called also Dauni,

    Mel. 2, 4, 2.—
    B.
    Daunĭăcus a, um, adj., Daunian, for Apulian:

    campi,

    Sil. 12, 429.—
    C.
    Dau-nĭas, ădis, f., the province Daunia, poet. for Apulia:

    militaris,

    Hor. Od. 1, 22, 14.

    Lewis & Short latin dictionary > Daunii

  • 14 Daunius

    Daunus, i, m., Daunos, a fabulous king over a part of Apulia (whence it obtained the appellation Daunia), father (or ancestor) of Turnus, and father-in-law of Diomedes, Verg. A. 10, 616; 688; 12, 22 al.; Hor. Od. 3, 30, 11; 4, 14, 26; Ov. M. 14, 458; 510; id. F. 4, 76; Plin. 3, 11, 16, § 103; Paul. ex Fest. p. 69, 1 Müll.—
    II.
    Hence,
    A.
    Dau-nĭus, a, um, adj., Daunian:

    heros,

    i. e. Turnus, Verg. A. 12, 723:

    gens,

    i. e. the Rutulians governed by Turnus, id. ib. 8, 146:

    dea,

    i. e. Juturna, sister of Turnus, id. ib. 12, 785:

    caedes,

    i. e. of the Romans (pars pro toto), Hor. Od. 2, 1, 34; cf.

    Camena,

    i. e. Roman, id. ib. 4, 6, 27:

    bulbus (an excellent kind growing in Apulia),

    Ov. R. Am. 797; cf. Plin. 19, 5, 30, § 95.—
    2.
    Subst.: Daunii, ōrum, m., the inhabitants of Apulia Daunia, Plin. 3, 11, 16, § 103;

    called also Dauni,

    Mel. 2, 4, 2.—
    B.
    Daunĭăcus a, um, adj., Daunian, for Apulian:

    campi,

    Sil. 12, 429.—
    C.
    Dau-nĭas, ădis, f., the province Daunia, poet. for Apulia:

    militaris,

    Hor. Od. 1, 22, 14.

    Lewis & Short latin dictionary > Daunius

  • 15 Daunus

    Daunus, i, m., Daunos, a fabulous king over a part of Apulia (whence it obtained the appellation Daunia), father (or ancestor) of Turnus, and father-in-law of Diomedes, Verg. A. 10, 616; 688; 12, 22 al.; Hor. Od. 3, 30, 11; 4, 14, 26; Ov. M. 14, 458; 510; id. F. 4, 76; Plin. 3, 11, 16, § 103; Paul. ex Fest. p. 69, 1 Müll.—
    II.
    Hence,
    A.
    Dau-nĭus, a, um, adj., Daunian:

    heros,

    i. e. Turnus, Verg. A. 12, 723:

    gens,

    i. e. the Rutulians governed by Turnus, id. ib. 8, 146:

    dea,

    i. e. Juturna, sister of Turnus, id. ib. 12, 785:

    caedes,

    i. e. of the Romans (pars pro toto), Hor. Od. 2, 1, 34; cf.

    Camena,

    i. e. Roman, id. ib. 4, 6, 27:

    bulbus (an excellent kind growing in Apulia),

    Ov. R. Am. 797; cf. Plin. 19, 5, 30, § 95.—
    2.
    Subst.: Daunii, ōrum, m., the inhabitants of Apulia Daunia, Plin. 3, 11, 16, § 103;

    called also Dauni,

    Mel. 2, 4, 2.—
    B.
    Daunĭăcus a, um, adj., Daunian, for Apulian:

    campi,

    Sil. 12, 429.—
    C.
    Dau-nĭas, ădis, f., the province Daunia, poet. for Apulia:

    militaris,

    Hor. Od. 1, 22, 14.

    Lewis & Short latin dictionary > Daunus

  • 16 simile

    sĭmĭlis, e, adj. [Sanscr. samā, together; Gr. hama, omoios; Lat. simul, simulare; cf. simia], like, resembling, similar (cf. par); constr. with gen. (so usu. in ante-Aug. Lat.), with dat. (rare in Cic., except with neuter nouns), with inter, atque, and absol.
    (α).
    With gen. (mostly ante - Aug.; so always in Plaut. and Ter.; cf. Brix ad Plaut. Capt. 1, 2, 7; but in Cic. almost exclusively of living beings; yet always veri simile; v. Madv. ad Cic. Fin. 5, 5, 12);

    of persons: similes avorum,

    Lucr. 4, 1218:

    nimis simili'st mei,

    Plaut. Am. 1, 1, 286; cf. id. ib. 2, 2, 226:

    ecquid mei similist (puer)?

    id. Truc. 2, 6, 24 Speng.:

    omnis inveniri similis tui vis,

    id. Capt. 3, 4, 50 Brix:

    ita est istaec (amica) hujus similis nostrae tua,

    id. Mil. 2, 6, 39:

    alia ejus similis,

    id. ib. 2, 5, 38:

    similis est Sagaristionis,

    id. Pers. 1, 1, 14:

    hominis similis,

    Cic. N. D. 1, 28, 78; Val. Max. 9, 14, 2:

    symbolum ejus similem,

    Plaut. Ps. 1, 1, 55:

    sui similem speciem,

    Cic. Tusc. 1, 15, 34:

    sui similis res,

    Lucr. 5, 830:

    volo me patris mei similem,

    Plaut. As. 1, 1, 53: patris similem esse. Cic. Verr. 2, 5, 12, § 30:

    non tam potuit patris similis esse, quam ille fuerat sui,

    id. Off. 1, 33, 121: quaererem ex eo, cujus suorum similis fuisset Africani fratris nepos; facie vel patris, vitā omnium perditorum ita similis, ut esset facile deterrimus;

    cujus etiam similis P. Crassi nepos, etc.,

    id. Tusc. 1, 33, 81:

    tui similis est probe,

    Ter. Heaut. 5, 3, 18:

    est similis majorum suorum,

    id. Ad. 3, 3, 57:

    haud similis virgo est virginum nostrarum,

    id. Eun. 2, 3, 22: haud parasitorum aliorum simil'est, Naev. ap. Non. 224, 26:

    virum non similem furis hujus,

    Plaut. As. 3, 3, 91:

    domini similis es,

    Ter. Eun. 3, 2, 43:

    in magistratu privatorum similes,

    Cic. Rep. 1, 43, 67:

    multi Gnathonum similes cum sint,

    id. Lael. 25, 94:

    plures Romuli quam Numae similes reges,

    Liv. 1, 20:

    ut sis tu similis Coeli Byrrhique latronum, Non ego sim Capri neque Sulci,

    Hor. S. 1, 4, 69 et saep.:

    deos esse tui similes putas?

    Plaut. Am. 1, 1, 128; so,

    tui,

    id. Rud. 2, 6, 16; Liv. 22, 39:

    nostri similes,

    id. 26, 50:

    sui similis,

    Plaut. Trin. 2, 2, 7; cf.:

    alterum similem sui quaerere,

    Cic. Lael. 22, 82:

    nihil est appetentius similium sui quam natura,

    id. ib. 14, 50:

    quam uterque est similis sui!

    Ter. Phorm. 3, 2, 16:

    tui similem esse,

    Cic. Fam. 9, 14, 6:

    sui similis gens,

    Tac. G. 4.—Of things:

    tam similem quam lacte lactist (i. e. lactis est, Brix ad loc.),

    Plaut. Mil. 2, 2, 85:

    haec atque hujus similia alia damna,

    id. ib. 3, 1, 105:

    perpulchra credo dona aut nostri similia,

    Ter. Eun. 3, 2, 15 Umpfenb.:

    quid habet illius carminis simile haec oratio,

    Cic. Rep. 1, 36, 56:

    si fabularum similia didicimus,

    id. ib.:

    paupertatem, ignominiam, similia horum,

    id. Fin. 3, 15, 51:

    similes meorum versus,

    Hor. S. 2, 1, 3:

    nonne hoc monstri simile'st?

    Ter. Eun. 2, 3, 43; so,

    monstri,

    id. Phorm. 5, 7 (8), 61:

    prodigii,

    Cic. Lig. 4, 11:

    narrationem veri similem,

    id. de Or. 2, 19, 83; cf.

    Cels. ap. Cuint. 2, 15, 32: simile veri,

    Cic. Fam. 12, 5, 1:

    quae similia veri sint,

    Liv. 5, 21 Drak. N. cr.; v. verus, and cf. also in the foll.—In comparing persons with things:

    hominem quojus rei Similem esse arbitrarer simulacrumque habere... Novarum aedium esse arbitror similem ego hominem,

    Plaut. Most. 1, 2, 6 sq.:

    amator simil'est oppidi hostilis,

    id. Truc. 1, 2, 68:

    meretricem esse similem sentis condecet,

    id. ib. 2, 1, 16: tu pueri pausilli simili'es, Nov. ap. Non. 224, 28:

    equi te Esse feri similem dico,

    Hor. S. 1, 5, 57.— Comp.: hominem hominis similiorem numquam vid: ego alterum, Neque aqua aquae, neque lac [p. 1701] test lactis usquam similius, Plaut. Men. 5, 9, 29 sq. Brix ad loc.:

    Rhodii Atticorum similiores,

    Cic. Brut. 13, 52.— Sup.:

    hic noster quaestus aucupii simillimu'st,

    Plaut. As. 1, 3, 63; id. Bacch. 4, 8, 72:

    meretrix fortunati oppidi,

    id. Cist. 1, 1, 82:

    tener et lactens puerique simillimus aevo,

    Ov. M. 15, 201:

    simillima societas hereditatis,

    Cic. Rosc. Com. 18, 55:

    quid esset simillimum veri,

    id. Tusc. 5, 4, 11.—
    (β).
    With dat. (of both persons and things; freq., and in post-Aug. writers almost always; not in Plaut. or Ter. acc. to Ritschl, Opusc. 2, 570 sq.; 579 sq.; but contra, v. Ussing ad Plaut. Am. v. 595): simia quam similis nobis, Enn. ap. Cic. N. D. 1, 35, 97 (Sat. v. 45 Vahl.):

    patri suo,

    Cat. 61, 221; cf.:

    similis quidem (genitos) alios avo et ex geminis quoque alterum patri, alterum matri, annoque post genitum majori similem fuisse ut geminum. Quasdam sibi similis semper parere, quasdam viro, quasdam nulli, quasdam feminam patri, marem sibi,

    Plin. 7, 12, 10, § 51:

    similis malo est,

    Plaut. Poen. 3, 2, 36: Terentio non similem dices quempiam, Afran. ap. Suet. Vit. Ter. fin.:

    filius patri similis,

    Cic. Fin. 5, 5, 12 Madv. N. cr.:

    sit suo similis patri,

    Cat. 61, 217:

    patri,

    Ov. M. 6, 622:

    parentibus ac majoribus suis,

    Quint. 5, 10, 24:

    par similisque ceteris,

    Sall. C. 14, 4:

    huic in hoc similis,

    Cic. Ac. 2, 37, 118:

    similes Icilio,

    Liv. 3, 65:

    hinnuleo,

    Hor. C. 1, 23, 1:

    puro te similem vespero petit Rhode,

    id. ib. 3, 19, 26:

    multum similis metuenti,

    id. S. 2, 5, 92:

    fluctuanti,

    Liv. 6, 13 Drak.:

    flenti,

    Ov. M. 3, 652:

    cognoscenti,

    id. ib. 2, 501:

    roganti,

    id. ib. 3, 240:

    cogitantibus et dubitantibus,

    Quint. 11, 2, 47:

    ediscenti,

    id. 11, 2, 46:

    legenti,

    id. 11, 2, 32 et saep.—Of things:

    res similis nostris rebus,

    Lucr. 5, 435:

    quid simile habet epistula aut judicio aut contioni?

    Cic. Fam. 9, 21, 1:

    quid illi simile bello fuit?

    Caes. B. G. 7, 77:

    qui non Fescennino versu (i. e. versui) similem jaciebant,

    Liv. 7, 2 Drak. N. cr.:

    argumentum vero simile comoediae,

    Quint. 2, 4, 2; cf.:

    similia veris erant,

    Liv. 10, 20, 5:

    partim vera partim mixta eoque similia veris,

    id. 29, 20, 1; 8, 20, 5:

    cui vitio simile sit schema, ut, etc.,

    Quint. 9, 3, 10:

    primus (iambus) ad extremum similis sibi,

    Hor. A. P. 254:

    versus sibi,

    Quint. 9, 4, 60:

    oratio fuit precibus quam jurgio similis, similior,

    Liv. 3, 40 Drak. N. cr.—Comp.:

    flunt omnia castris quam urbi similiora,

    Liv. 4, 31 fin.:

    similius vero facit ipsos in amicitiam redisse,

    id. 8, 26, 6; 10, 26, 13; Quint. 3, 8, 31.— Sup.:

    puro simillimus amni,

    Hor. Ep. 2, 2, 120:

    media simillima veris sunt,

    Liv. 26, 49:

    simillimum id vero fecit,

    id. 44, 30, 4.—
    (γ).
    With gen. and dat. together:

    tum similes matrum materno semine fiunt, Ut patribus patrio,

    Lucr. 4, 1211:

    neque lac lacti magis est simile quam ille ego similis est mei,

    Plaut. Am. 2, 1, 54 Ussing ad loc.:

    deos hominum quam homines deorum, hoc illi, illud huic,

    Cic. N. D. 1, 32, 90:

    itaque plectri similem linguam nostri solent dicere, chordarum dentis, naris cornibus iis, qui, etc.,

    id. ib. 2, 59, 149; cf. under e.—
    (δ).
    In a doubtful construction. On account of the form:

    fugae similis profectio,

    Caes. B. G. 5, 47; 6, 7; 7, 43 fin.; id. B. C. 3, 13 et saep.—Because of an unsettled reading:

    similem Caesaris (or Caesari),

    Suet. Caes. 52.—
    (ε).
    With in and acc.:

    in speciem Junonis,

    App. M. 10, p. 253 fin.
    (ζ).
    With inter:

    homines inter se cum formā tum moribus similes,

    Cic. Clu. 16, 46; so,

    homines inter se (opp. differentes),

    Quint. 12, 10, 22:

    (catulos) Inter se similes,

    Ov. M. 13, 835:

    quae sunt inter se similia,

    Cic. de Or. 3, 54, 206:

    res inter se similes,

    Quint. 9, 2, 51.—In a twofold construction:

    nihil est unum uni tam simile, tam par, quam omnes inter nosmetipsos sumus,

    Cic. Leg. 1, 10, 29:

    sunt inter se similia, sed non etiam prioribus,

    Quint. 9, 3, 49.—
    (η).
    With atque ( ac), et, ut si, tamquam si:

    si quid docere vis, aliquid ab isto simile in aestimatione atque a ceteris esse factum,

    Cic. Verr. 2, 3, 83, § 193:

    ut simili ratione atque ipse fecerit suas injurias persequantur,

    Caes. B. G. 7, 38 fin.:

    nec similem habeat vultum, et si ampullam perdidisset,

    Cic. Fin. 4, 12, 31;

    v. Madv. ad h. l.: similes sunt, ut si qui dicant, etc.,

    id. Sen. 6, 17:

    similes sunt di, tamquam si Poeni, etc.,

    id. Div. 2, 64, 131.—
    (θ).
    Absol.:

    decet facta moresque hujus habere me similes,

    Plaut. Am 1, 1, 114:

    ex uno puteo similior numquam potis Aqua aeque sumi, quam haec est atque ista,

    id. Mil. 2, 6, 68 Brix ad loc.:

    ita formā simili pueri (gemini), ut, etc.,

    id. Men. prol. 19:

    meus est (puer), nimium quidem simili'st,

    id. Truc. 2, 6, 26:

    laudantur simili prole puerperae,

    i. e. that look like their fathers, Hor. C. 4, 5, 23:

    ecce similia omnia,

    Ter. Phorm. 2, 1, 34:

    par est avaritia, similis improbitas,

    Cic. Rosc. Am. 40, 118;

    but cf., in a more restricted sense: similia omnia magis quam paria,

    Liv. 45, 43:

    ad quam (amicitiam) se similis animus applicet,

    Cic. Lael. 14, 48:

    sicut erat in simili causā antea factum,

    id. Rep. 2, 37, 63:

    quod in simili culpā versabantur,

    Caes. B. C. 3, 110:

    simili ratione,

    id. B. G. 7, 4; id. B. C. 3, 76 al.:

    similem esse te volo quomodo filium, non quomodo imaginem,

    Sen. Ep. 84, 8:

    ecce aliud simile, dissimile,

    Cic. Fin. 4, 27, 76:

    si quis Aristotelem similem emit,

    a likeness of Aristotle, Juv. 2, 6; cf.:

    tabella, in quā tam similem videbis Issam, ut sit tam similis sibi nec ipsa,

    Mart. 1, 109, 19 sq.; 7, 87, 4:

    te similem,

    your likeness, Stat. S. 3, 3, 201; 5, 1, 1.— Poet., adverb. (=similiter):

    similis medios Juturna per hostīs Fertur,

    Verg. A. 12, 477.— Comp.:

    similiorem mulierem Magisque eandem non reor deos facere posse,

    Plaut. Mil. 2, 6, 48:

    nihil hoc simile est similius,

    id. Am. 1, 1, 290. — Sup.:

    simillimos dicito esse,

    Plaut. Mil. 2, 2, 91.—Hence, subst.: sĭmĭle, is, n.
    1.
    A comparison, likeness, parallel case, or example:

    quo facilius res perspici possit hoc simile ponitur,

    Cic. Fin. 3, 16, 54:

    utuntur simili,

    id. ib. 3, 14, 46:

    nec improbum sit pro simili accipi, quod plus sit,

    Quint. 7, 1, 61:

    qui memoriam ab aliquo simili transferunt ad id, quod, etc.,

    id. 11, 2, 30 et saep.:

    ignavi et erepti et similia,

    id. 1, 5, 69; 1, 6, 2; 2, 4, 26; 3, 5, 16 et saep.; cf.:

    latitatio, metus, similia,

    id. 7, 2, 46:

    de philosophiā, de republicā, similibus,

    id. 9, 4, 19; 11, 3, 153.—
    2.
    Resemblance, simile et majus est et par et minus, Quint. 7, 8, 7.— Adv. in two forms, simulter (ante-class.) and similiter (class.).
    * a.
    sĭmulter, in like manner, similarly:

    exossabo ego illum simulter itidem ut muraenam coquos,

    Plaut. Ps. 1, 3, 148 (cited ap. Non. 170, 25: simulter pro similiter); v. Ritschl ad Plaut. 1. 1.—
    b. (α).
    Absol. (so most freq.):

    ecquid adsimulo similiter?

    Plaut. Men. 1, 2, 37:

    similiter atque uno modo,

    Cic. Brut. 66, 233:

    illa quae similiter desinunt aut quae cadunt similiter,

    id. de Or. 3, 54, 206; id. Tusc. 4, 11, 25:

    si non similiter semper ingrediamur in argumentationem,

    id. Inv. 1, 41, 76:

    addunt etiam C. Marium... Similiter vos, cum, etc.,

    id. Ac. 2, 5, 14:

    quorum non similiter fides est nec justitia laudata,

    id. Rep. 2, 36, 61 et saep.— Comp.: scurram multo similius imitatum, more perfectly or naturally, Phaedr. 5, 5, 34.— Sup.:

    ut, etc.... simillime, etc.,

    just so, Cic. Tusc. 2, 23, 54.—
    (β).
    With atque ( ac), et, ut si:

    neque vero illum similiter, atque ipse eram, commotum esse vidi,

    Cic. Phil. 1, 4, 9; id. Ac. 2, 23, 72; Quint. 3, 7, 26:

    similiter facis, ac si me roges, cur, etc.,

    Cic. N. D. 3, 3, 8:

    similiter facere eos... ut si nautae certarent, etc.,

    id. Off. 1, 25, 87:

    similiter facit ut si posse putet,

    id. Tusc. 4, 18, 41:

    similiter et si dicat, etc.,

    id. Fin. 2, 7, 21; v. Madv. ad h. l.— Sup.:

    hic excipit Pompeium, simillime atque ut illā lege Glaucippus excipitur,

    Cic. Agr. 1, 4, 13.—
    * (γ).
    With dat.:

    similiter his, etc.,

    Plin. 11, 25, 30, § 86.

    Lewis & Short latin dictionary > simile

  • 17 similis

    sĭmĭlis, e, adj. [Sanscr. samā, together; Gr. hama, omoios; Lat. simul, simulare; cf. simia], like, resembling, similar (cf. par); constr. with gen. (so usu. in ante-Aug. Lat.), with dat. (rare in Cic., except with neuter nouns), with inter, atque, and absol.
    (α).
    With gen. (mostly ante - Aug.; so always in Plaut. and Ter.; cf. Brix ad Plaut. Capt. 1, 2, 7; but in Cic. almost exclusively of living beings; yet always veri simile; v. Madv. ad Cic. Fin. 5, 5, 12);

    of persons: similes avorum,

    Lucr. 4, 1218:

    nimis simili'st mei,

    Plaut. Am. 1, 1, 286; cf. id. ib. 2, 2, 226:

    ecquid mei similist (puer)?

    id. Truc. 2, 6, 24 Speng.:

    omnis inveniri similis tui vis,

    id. Capt. 3, 4, 50 Brix:

    ita est istaec (amica) hujus similis nostrae tua,

    id. Mil. 2, 6, 39:

    alia ejus similis,

    id. ib. 2, 5, 38:

    similis est Sagaristionis,

    id. Pers. 1, 1, 14:

    hominis similis,

    Cic. N. D. 1, 28, 78; Val. Max. 9, 14, 2:

    symbolum ejus similem,

    Plaut. Ps. 1, 1, 55:

    sui similem speciem,

    Cic. Tusc. 1, 15, 34:

    sui similis res,

    Lucr. 5, 830:

    volo me patris mei similem,

    Plaut. As. 1, 1, 53: patris similem esse. Cic. Verr. 2, 5, 12, § 30:

    non tam potuit patris similis esse, quam ille fuerat sui,

    id. Off. 1, 33, 121: quaererem ex eo, cujus suorum similis fuisset Africani fratris nepos; facie vel patris, vitā omnium perditorum ita similis, ut esset facile deterrimus;

    cujus etiam similis P. Crassi nepos, etc.,

    id. Tusc. 1, 33, 81:

    tui similis est probe,

    Ter. Heaut. 5, 3, 18:

    est similis majorum suorum,

    id. Ad. 3, 3, 57:

    haud similis virgo est virginum nostrarum,

    id. Eun. 2, 3, 22: haud parasitorum aliorum simil'est, Naev. ap. Non. 224, 26:

    virum non similem furis hujus,

    Plaut. As. 3, 3, 91:

    domini similis es,

    Ter. Eun. 3, 2, 43:

    in magistratu privatorum similes,

    Cic. Rep. 1, 43, 67:

    multi Gnathonum similes cum sint,

    id. Lael. 25, 94:

    plures Romuli quam Numae similes reges,

    Liv. 1, 20:

    ut sis tu similis Coeli Byrrhique latronum, Non ego sim Capri neque Sulci,

    Hor. S. 1, 4, 69 et saep.:

    deos esse tui similes putas?

    Plaut. Am. 1, 1, 128; so,

    tui,

    id. Rud. 2, 6, 16; Liv. 22, 39:

    nostri similes,

    id. 26, 50:

    sui similis,

    Plaut. Trin. 2, 2, 7; cf.:

    alterum similem sui quaerere,

    Cic. Lael. 22, 82:

    nihil est appetentius similium sui quam natura,

    id. ib. 14, 50:

    quam uterque est similis sui!

    Ter. Phorm. 3, 2, 16:

    tui similem esse,

    Cic. Fam. 9, 14, 6:

    sui similis gens,

    Tac. G. 4.—Of things:

    tam similem quam lacte lactist (i. e. lactis est, Brix ad loc.),

    Plaut. Mil. 2, 2, 85:

    haec atque hujus similia alia damna,

    id. ib. 3, 1, 105:

    perpulchra credo dona aut nostri similia,

    Ter. Eun. 3, 2, 15 Umpfenb.:

    quid habet illius carminis simile haec oratio,

    Cic. Rep. 1, 36, 56:

    si fabularum similia didicimus,

    id. ib.:

    paupertatem, ignominiam, similia horum,

    id. Fin. 3, 15, 51:

    similes meorum versus,

    Hor. S. 2, 1, 3:

    nonne hoc monstri simile'st?

    Ter. Eun. 2, 3, 43; so,

    monstri,

    id. Phorm. 5, 7 (8), 61:

    prodigii,

    Cic. Lig. 4, 11:

    narrationem veri similem,

    id. de Or. 2, 19, 83; cf.

    Cels. ap. Cuint. 2, 15, 32: simile veri,

    Cic. Fam. 12, 5, 1:

    quae similia veri sint,

    Liv. 5, 21 Drak. N. cr.; v. verus, and cf. also in the foll.—In comparing persons with things:

    hominem quojus rei Similem esse arbitrarer simulacrumque habere... Novarum aedium esse arbitror similem ego hominem,

    Plaut. Most. 1, 2, 6 sq.:

    amator simil'est oppidi hostilis,

    id. Truc. 1, 2, 68:

    meretricem esse similem sentis condecet,

    id. ib. 2, 1, 16: tu pueri pausilli simili'es, Nov. ap. Non. 224, 28:

    equi te Esse feri similem dico,

    Hor. S. 1, 5, 57.— Comp.: hominem hominis similiorem numquam vid: ego alterum, Neque aqua aquae, neque lac [p. 1701] test lactis usquam similius, Plaut. Men. 5, 9, 29 sq. Brix ad loc.:

    Rhodii Atticorum similiores,

    Cic. Brut. 13, 52.— Sup.:

    hic noster quaestus aucupii simillimu'st,

    Plaut. As. 1, 3, 63; id. Bacch. 4, 8, 72:

    meretrix fortunati oppidi,

    id. Cist. 1, 1, 82:

    tener et lactens puerique simillimus aevo,

    Ov. M. 15, 201:

    simillima societas hereditatis,

    Cic. Rosc. Com. 18, 55:

    quid esset simillimum veri,

    id. Tusc. 5, 4, 11.—
    (β).
    With dat. (of both persons and things; freq., and in post-Aug. writers almost always; not in Plaut. or Ter. acc. to Ritschl, Opusc. 2, 570 sq.; 579 sq.; but contra, v. Ussing ad Plaut. Am. v. 595): simia quam similis nobis, Enn. ap. Cic. N. D. 1, 35, 97 (Sat. v. 45 Vahl.):

    patri suo,

    Cat. 61, 221; cf.:

    similis quidem (genitos) alios avo et ex geminis quoque alterum patri, alterum matri, annoque post genitum majori similem fuisse ut geminum. Quasdam sibi similis semper parere, quasdam viro, quasdam nulli, quasdam feminam patri, marem sibi,

    Plin. 7, 12, 10, § 51:

    similis malo est,

    Plaut. Poen. 3, 2, 36: Terentio non similem dices quempiam, Afran. ap. Suet. Vit. Ter. fin.:

    filius patri similis,

    Cic. Fin. 5, 5, 12 Madv. N. cr.:

    sit suo similis patri,

    Cat. 61, 217:

    patri,

    Ov. M. 6, 622:

    parentibus ac majoribus suis,

    Quint. 5, 10, 24:

    par similisque ceteris,

    Sall. C. 14, 4:

    huic in hoc similis,

    Cic. Ac. 2, 37, 118:

    similes Icilio,

    Liv. 3, 65:

    hinnuleo,

    Hor. C. 1, 23, 1:

    puro te similem vespero petit Rhode,

    id. ib. 3, 19, 26:

    multum similis metuenti,

    id. S. 2, 5, 92:

    fluctuanti,

    Liv. 6, 13 Drak.:

    flenti,

    Ov. M. 3, 652:

    cognoscenti,

    id. ib. 2, 501:

    roganti,

    id. ib. 3, 240:

    cogitantibus et dubitantibus,

    Quint. 11, 2, 47:

    ediscenti,

    id. 11, 2, 46:

    legenti,

    id. 11, 2, 32 et saep.—Of things:

    res similis nostris rebus,

    Lucr. 5, 435:

    quid simile habet epistula aut judicio aut contioni?

    Cic. Fam. 9, 21, 1:

    quid illi simile bello fuit?

    Caes. B. G. 7, 77:

    qui non Fescennino versu (i. e. versui) similem jaciebant,

    Liv. 7, 2 Drak. N. cr.:

    argumentum vero simile comoediae,

    Quint. 2, 4, 2; cf.:

    similia veris erant,

    Liv. 10, 20, 5:

    partim vera partim mixta eoque similia veris,

    id. 29, 20, 1; 8, 20, 5:

    cui vitio simile sit schema, ut, etc.,

    Quint. 9, 3, 10:

    primus (iambus) ad extremum similis sibi,

    Hor. A. P. 254:

    versus sibi,

    Quint. 9, 4, 60:

    oratio fuit precibus quam jurgio similis, similior,

    Liv. 3, 40 Drak. N. cr.—Comp.:

    flunt omnia castris quam urbi similiora,

    Liv. 4, 31 fin.:

    similius vero facit ipsos in amicitiam redisse,

    id. 8, 26, 6; 10, 26, 13; Quint. 3, 8, 31.— Sup.:

    puro simillimus amni,

    Hor. Ep. 2, 2, 120:

    media simillima veris sunt,

    Liv. 26, 49:

    simillimum id vero fecit,

    id. 44, 30, 4.—
    (γ).
    With gen. and dat. together:

    tum similes matrum materno semine fiunt, Ut patribus patrio,

    Lucr. 4, 1211:

    neque lac lacti magis est simile quam ille ego similis est mei,

    Plaut. Am. 2, 1, 54 Ussing ad loc.:

    deos hominum quam homines deorum, hoc illi, illud huic,

    Cic. N. D. 1, 32, 90:

    itaque plectri similem linguam nostri solent dicere, chordarum dentis, naris cornibus iis, qui, etc.,

    id. ib. 2, 59, 149; cf. under e.—
    (δ).
    In a doubtful construction. On account of the form:

    fugae similis profectio,

    Caes. B. G. 5, 47; 6, 7; 7, 43 fin.; id. B. C. 3, 13 et saep.—Because of an unsettled reading:

    similem Caesaris (or Caesari),

    Suet. Caes. 52.—
    (ε).
    With in and acc.:

    in speciem Junonis,

    App. M. 10, p. 253 fin.
    (ζ).
    With inter:

    homines inter se cum formā tum moribus similes,

    Cic. Clu. 16, 46; so,

    homines inter se (opp. differentes),

    Quint. 12, 10, 22:

    (catulos) Inter se similes,

    Ov. M. 13, 835:

    quae sunt inter se similia,

    Cic. de Or. 3, 54, 206:

    res inter se similes,

    Quint. 9, 2, 51.—In a twofold construction:

    nihil est unum uni tam simile, tam par, quam omnes inter nosmetipsos sumus,

    Cic. Leg. 1, 10, 29:

    sunt inter se similia, sed non etiam prioribus,

    Quint. 9, 3, 49.—
    (η).
    With atque ( ac), et, ut si, tamquam si:

    si quid docere vis, aliquid ab isto simile in aestimatione atque a ceteris esse factum,

    Cic. Verr. 2, 3, 83, § 193:

    ut simili ratione atque ipse fecerit suas injurias persequantur,

    Caes. B. G. 7, 38 fin.:

    nec similem habeat vultum, et si ampullam perdidisset,

    Cic. Fin. 4, 12, 31;

    v. Madv. ad h. l.: similes sunt, ut si qui dicant, etc.,

    id. Sen. 6, 17:

    similes sunt di, tamquam si Poeni, etc.,

    id. Div. 2, 64, 131.—
    (θ).
    Absol.:

    decet facta moresque hujus habere me similes,

    Plaut. Am 1, 1, 114:

    ex uno puteo similior numquam potis Aqua aeque sumi, quam haec est atque ista,

    id. Mil. 2, 6, 68 Brix ad loc.:

    ita formā simili pueri (gemini), ut, etc.,

    id. Men. prol. 19:

    meus est (puer), nimium quidem simili'st,

    id. Truc. 2, 6, 26:

    laudantur simili prole puerperae,

    i. e. that look like their fathers, Hor. C. 4, 5, 23:

    ecce similia omnia,

    Ter. Phorm. 2, 1, 34:

    par est avaritia, similis improbitas,

    Cic. Rosc. Am. 40, 118;

    but cf., in a more restricted sense: similia omnia magis quam paria,

    Liv. 45, 43:

    ad quam (amicitiam) se similis animus applicet,

    Cic. Lael. 14, 48:

    sicut erat in simili causā antea factum,

    id. Rep. 2, 37, 63:

    quod in simili culpā versabantur,

    Caes. B. C. 3, 110:

    simili ratione,

    id. B. G. 7, 4; id. B. C. 3, 76 al.:

    similem esse te volo quomodo filium, non quomodo imaginem,

    Sen. Ep. 84, 8:

    ecce aliud simile, dissimile,

    Cic. Fin. 4, 27, 76:

    si quis Aristotelem similem emit,

    a likeness of Aristotle, Juv. 2, 6; cf.:

    tabella, in quā tam similem videbis Issam, ut sit tam similis sibi nec ipsa,

    Mart. 1, 109, 19 sq.; 7, 87, 4:

    te similem,

    your likeness, Stat. S. 3, 3, 201; 5, 1, 1.— Poet., adverb. (=similiter):

    similis medios Juturna per hostīs Fertur,

    Verg. A. 12, 477.— Comp.:

    similiorem mulierem Magisque eandem non reor deos facere posse,

    Plaut. Mil. 2, 6, 48:

    nihil hoc simile est similius,

    id. Am. 1, 1, 290. — Sup.:

    simillimos dicito esse,

    Plaut. Mil. 2, 2, 91.—Hence, subst.: sĭmĭle, is, n.
    1.
    A comparison, likeness, parallel case, or example:

    quo facilius res perspici possit hoc simile ponitur,

    Cic. Fin. 3, 16, 54:

    utuntur simili,

    id. ib. 3, 14, 46:

    nec improbum sit pro simili accipi, quod plus sit,

    Quint. 7, 1, 61:

    qui memoriam ab aliquo simili transferunt ad id, quod, etc.,

    id. 11, 2, 30 et saep.:

    ignavi et erepti et similia,

    id. 1, 5, 69; 1, 6, 2; 2, 4, 26; 3, 5, 16 et saep.; cf.:

    latitatio, metus, similia,

    id. 7, 2, 46:

    de philosophiā, de republicā, similibus,

    id. 9, 4, 19; 11, 3, 153.—
    2.
    Resemblance, simile et majus est et par et minus, Quint. 7, 8, 7.— Adv. in two forms, simulter (ante-class.) and similiter (class.).
    * a.
    sĭmulter, in like manner, similarly:

    exossabo ego illum simulter itidem ut muraenam coquos,

    Plaut. Ps. 1, 3, 148 (cited ap. Non. 170, 25: simulter pro similiter); v. Ritschl ad Plaut. 1. 1.—
    b. (α).
    Absol. (so most freq.):

    ecquid adsimulo similiter?

    Plaut. Men. 1, 2, 37:

    similiter atque uno modo,

    Cic. Brut. 66, 233:

    illa quae similiter desinunt aut quae cadunt similiter,

    id. de Or. 3, 54, 206; id. Tusc. 4, 11, 25:

    si non similiter semper ingrediamur in argumentationem,

    id. Inv. 1, 41, 76:

    addunt etiam C. Marium... Similiter vos, cum, etc.,

    id. Ac. 2, 5, 14:

    quorum non similiter fides est nec justitia laudata,

    id. Rep. 2, 36, 61 et saep.— Comp.: scurram multo similius imitatum, more perfectly or naturally, Phaedr. 5, 5, 34.— Sup.:

    ut, etc.... simillime, etc.,

    just so, Cic. Tusc. 2, 23, 54.—
    (β).
    With atque ( ac), et, ut si:

    neque vero illum similiter, atque ipse eram, commotum esse vidi,

    Cic. Phil. 1, 4, 9; id. Ac. 2, 23, 72; Quint. 3, 7, 26:

    similiter facis, ac si me roges, cur, etc.,

    Cic. N. D. 3, 3, 8:

    similiter facere eos... ut si nautae certarent, etc.,

    id. Off. 1, 25, 87:

    similiter facit ut si posse putet,

    id. Tusc. 4, 18, 41:

    similiter et si dicat, etc.,

    id. Fin. 2, 7, 21; v. Madv. ad h. l.— Sup.:

    hic excipit Pompeium, simillime atque ut illā lege Glaucippus excipitur,

    Cic. Agr. 1, 4, 13.—
    * (γ).
    With dat.:

    similiter his, etc.,

    Plin. 11, 25, 30, § 86.

    Lewis & Short latin dictionary > similis

  • 18 virago

    vĭrāgo, ĭnis, f. [virgo], a man-like, vigorous, heroic maiden, a female warrior, heroine, virago ( poet. and in post-Aug. prose):

    virago aliqua ancilla,

    i. e. vigorous, stout, Plaut. Merc. 2, 3, 79: vos etenim juvenes animum geritis muliebrem, Illa virago viri, Poët. ap. Cic. Off. 1, 18, 61: virago Paluda, i. e. Minerva, Enn. ap. Varr. L. L. 7, § 37 Müll. (Ann. v. 510 Vahl.); so Ov. M. 2, 765; 6, 130; Stat. S. 4, 5, 23; id. Th. 11, 414; of Diana, Sen. Hippcl. 54; of Juturna, Verg. A. 12, 468; of an Amazon, Lact. 1, 9, 2; of Eve, Vulg. Gen. 2, 23.

    Lewis & Short latin dictionary > virago

См. также в других словарях:

  • Juturna — era, en la mitología romana, una deidad menor, ninfa de las aguas y manantiales. Se dice que fue hija del rey mítico Dauno y hermana de Turno, el enemigo de Eneas. Júpiter le concedió la inmortalidad. Es reconocida como esposa del dios Jano y… …   Wikipedia Español

  • Juturna — Juturna, Nymphe, Schwester des Turnus, die in der Gestalt des Camers den Zweikampf ihres Bruders mit Äneas unterbrechen wollte. Sie wurde von Zeus geliebt u. von diesem Gotte mit Unsterblichkeit u. der Herrschaft über die Gewässer Latiums… …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Juturna — (Diuturna), altlatinische Quellgöttin, der in Rom eine Quelle am Forum und ein Tempel auf dem Marsfeld geweiht war. Hier wurde ihr 11. Jan. das Fest der Juturnalien gefeiert, namentlich von den Handwerkern, die zu ihrem Beruf Quellwasser… …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Juturna — Jutùrna ž DEFINICIJA mit. italska nimfa, zaštitnica izvora; njezina svetkovina zvala se juturnalia …   Hrvatski jezični portal

  • Juturna — For the 2005 album by Circa Survive, see Juturna (album). In Roman mythology, Juturna was the goddess of fountains, wells and springs. She was a sister of Turnus and supported him against Aeneas by giving him his sword after he dropped it in… …   Wikipedia

  • Juturna — Iuturna (auch Juturna) ist eine latinische Quellnymphe. Sie war die Schwester des von Aeneas getöteten Königs der Rutuler, Turnus. Weil ihr Jupiter besonders gutgesonnen war, wurde sie zur Göttin der Quellen, Teiche und Flüsse erkoren. Besonders… …   Deutsch Wikipedia

  • JUTURNA — I. JUTURNA Dauni filia, Turni Rutulorum Regis soror, quam Iuppiter, pro erepta virginitagte, immortalitate donavit, Numicique fluv. nympham fecit. Haec in bello fratrem adversus Aeneam multum iuvit, sed videns fratri necem iustare, in Numicum… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Juturna-Quelle — Juturna Quelle. Die Juturna Quelle (lat. lacus Iuturnae) entsprang am Fuße des Palatin und lag auf dem Forum Romanum in Rom. Sie ist nach der latinischen Quellnymphe Juturna benannt. Ihr Wasser wurde als heilbringend verehrt. Im Jahre 117 v. Chr …   Deutsch Wikipedia

  • Juturna (album) — Infobox Album | Name = Juturna Type = Album Artist = Circa Survive Released = April 19, 2005 (USA) January 31, 2006 (Japan) Recorded = 2004 2005 at Salad Days Studio, Beltsville, Maryland Genre = Experimental, Indie, Rock Length = 52:33 Label =… …   Wikipedia

  • Juturna — Jutụrna,   altrömische Quellgottheit, Iuturna …   Universal-Lexikon

  • Castnia juturna — Castnia juturna …   Wikipédia en Français

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»