Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

Innocentius

  • 1 Innocentius

    Универсальный англо-русский словарь > Innocentius

  • 2 innocens

    in-nocēns, entis, Abl. gew. ente, unschädlich, 1) eig.: innocentis pocula Lesbii, Hor.: vinum innocentius, Plin.: cibus innocentior, Plin. – II) übtr.: A) unschädlich, epistulae, Cic.: contentiones, ohne Bitterkeit geführte, Vell. – B) u nschuldig = unsträflich, harmlos, unbescholten, rechtschaffen, uneigennützig (Ggstz. nocens u. bei Kirchenschr. Ggstz. peccator), homo innocens, Cic., innocentissimus, Cic.: praetor inn., Cic.: vilissimum scortum, sed patriciis innocentius, Flor.: vita, Plin.: aetas, Cypr.: sanguis, unschuldiges Blut, Tac.: loca pura atque innocentia, friedliche, Tac. – m. Abl., vitā innocentissimus, Vell. 2, 2, 2: m. Genet., factorum, in usw., Tac. ann. 4, 34. – subst., Cornif. rhet. 2, 3, 5. Sall. Cat. 54, 5.

    lateinisch-deutsches > innocens

  • 3 innocens

    in-nocēns, entis, Abl. gew. ente, unschädlich, 1) eig.: innocentis pocula Lesbii, Hor.: vinum innocentius, Plin.: cibus innocentior, Plin. – II) übtr.: A) unschädlich, epistulae, Cic.: contentiones, ohne Bitterkeit geführte, Vell. – B) u nschuldig = unsträflich, harmlos, unbescholten, rechtschaffen, uneigennützig (Ggstz. nocens u. bei Kirchenschr. Ggstz. peccator), homo innocens, Cic., innocentissimus, Cic.: praetor inn., Cic.: vilissimum scortum, sed patriciis innocentius, Flor.: vita, Plin.: aetas, Cypr.: sanguis, unschuldiges Blut, Tac.: loca pura atque innocentia, friedliche, Tac. – m. Abl., vitā innocentissimus, Vell. 2, 2, 2: m. Genet., factorum, in usw., Tac. ann. 4, 34. – subst., Cornif. rhet. 2, 3, 5. Sall. Cat. 54, 5.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > innocens

  • 4 ignobilis

    ī-gnōbilis, e (in u. gnobilis = nobilis), unbekannt (Ggstz. nobilis), I) dem Rufe nach unbekannt, unberühmt, ruhmlos, gemein, a) v. Pers., homo, Cic.: legati, Liv.: non ignobilis dicendi magister, Cic.: civitas, Caes.: ign. ferae, Curt.: nec ignobiles in officiis civilibus, Quint. 2, 4, 27. – Superl., ignobilissimi alioqui, Plin. 35, 28. – b) v. Lebl.: urbs, Liv.: haud ign. urbs, Liv.: argentaria non ign., Cic.: libellus, Auson.: reditus, Liv.: mors, Curt.: pax, Eutr. – Compar., innocentius iam est quodcumque et ignobilius, Plin. 23, 34. – II) unbekannt der Geburt nach, von niederer (geringer) Herkunft (Abkunft), niedrig, gemein, virgo, Ter.: familia, Cic.: vulgus, Verg.: M. Agrippa ignobilis loco, Tac.

    lateinisch-deutsches > ignobilis

  • 5 innocenter

    innocenter, Adv. (innocens), unschuldig = unsträflich, harmlos, rechtschaffen, rechtlich, vivere, Quint.: innocentius agere, Tac.: vita innocentissime acta, Auct. decl. in Sall.

    lateinisch-deutsches > innocenter

  • 6 Иннокентий

    Универсальный русско-английский словарь > Иннокентий

  • 7 innocenter

    innŏcentĕr, adv. [st2]1 [-] sans danger, avec sûreté. [st2]2 [-] honnêtement, d'une manière irréprochable.
    * * *
    innŏcentĕr, adv. [st2]1 [-] sans danger, avec sûreté. [st2]2 [-] honnêtement, d'une manière irréprochable.
    * * *
        Innocenter, Aduerbium. Cic. Innocemment, Sans nuisance.
    \
        Innocentius decrescente luna, quam crescente fiunt. Plin. On les gaste moins.

    Dictionarium latinogallicum > innocenter

  • 8 lac

    lāc, lactis, n. [st2]1 [-] lait. [st2]2 [-] suc laiteux (des plantes). [st2]3 [-] couleur laiteuse.    - cf. gr. γάλα, γάλακτος.    - lacte vivere, Caes. B. G. 4, 1: vivre de lait.    - lac pressum, Virg.: fromage.    - a lacte cunisque, Quint. 1, 1, 21: dès l'âge le plus tendre.    - lac gallinaceum, Plin. N. H. praef. § 23: lait de poule (chose chimérique, merle blanc).    - satiari quodam disciplinae lacte, Quint. 2, 4, 5: s'abreuver du lait de la science.    - cetera lactis erant, Ov. A. A. 1, 290: le reste était blanc comme le lait.    - herbae cum lacte veneni, Virg.: plantes pleines d'un suc vénéneux.    - acc. lactem, non classique. - habere lactem venui, Apul. M. 8, 19: avoir du lait à vendre.
    * * *
    lāc, lactis, n. [st2]1 [-] lait. [st2]2 [-] suc laiteux (des plantes). [st2]3 [-] couleur laiteuse.    - cf. gr. γάλα, γάλακτος.    - lacte vivere, Caes. B. G. 4, 1: vivre de lait.    - lac pressum, Virg.: fromage.    - a lacte cunisque, Quint. 1, 1, 21: dès l'âge le plus tendre.    - lac gallinaceum, Plin. N. H. praef. § 23: lait de poule (chose chimérique, merle blanc).    - satiari quodam disciplinae lacte, Quint. 2, 4, 5: s'abreuver du lait de la science.    - cetera lactis erant, Ov. A. A. 1, 290: le reste était blanc comme le lait.    - herbae cum lacte veneni, Virg.: plantes pleines d'un suc vénéneux.    - acc. lactem, non classique. - habere lactem venui, Apul. M. 8, 19: avoir du lait à vendre.
    * * *
        Lac, lactis, neut. gen. Sine plurali. Du laict. Virgil.
    \
        Lactis coagulatio. Plin. Caillement de laict.
    \
        Asininum. Plin. Laict d'asnesse.
    \
        Bubulum lac. Plin. Laict de vache.
    \
        Camelinum. Plin. De chameau.
    \
        Caprinum. Plin. De chevre.
    \
        Equinum. Plin. De jument.
    \
        Ficulnum. Plin. Laict de figuier.
    \
        Humanum. Plin. De femme.
    \
        Innocentius est lac decoctum. Plin. Moins malfaisant.
    \
        Ouillum. Plin. De brebis.
    \
        Suillum. Plinius. De truye.
    \
        Vaccinum. Plin. De vache.
    \
        Depulsus lacte leo. Horat. Sevré.
    \
        Lactis vbertatem intermissam restituit glaucium. Plin. Fait revenir et renouveler le laict.
    \
        Lac subducitur agnis. Virgil. On les sevre.

    Dictionarium latinogallicum > lac

  • 9 ignobilis

    ī-gnōbilis, e (in u. gnobilis = nobilis), unbekannt (Ggstz. nobilis), I) dem Rufe nach unbekannt, unberühmt, ruhmlos, gemein, a) v. Pers., homo, Cic.: legati, Liv.: non ignobilis dicendi magister, Cic.: civitas, Caes.: ign. ferae, Curt.: nec ignobiles in officiis civilibus, Quint. 2, 4, 27. – Superl., ignobilissimi alioqui, Plin. 35, 28. – b) v. Lebl.: urbs, Liv.: haud ign. urbs, Liv.: argentaria non ign., Cic.: libellus, Auson.: reditus, Liv.: mors, Curt.: pax, Eutr. – Compar., innocentius iam est quodcumque et ignobilius, Plin. 23, 34. – II) unbekannt der Geburt nach, von niederer (geringer) Herkunft (Abkunft), niedrig, gemein, virgo, Ter.: familia, Cic.: vulgus, Verg.: M. Agrippa ignobilis loco, Tac.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > ignobilis

  • 10 innocenter

    innocenter, Adv. (innocens), unschuldig = unsträflich, harmlos, rechtschaffen, rechtlich, vivere, Quint.: innocentius agere, Tac.: vita innocentissime acta, Auct. decl. in Sall.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > innocenter

  • 11 innocenter

        innocenter adv. with comp.    [innocens], blamelessly, innocently: opes paratae, Ta.: innocentius agere, Ta.

    Latin-English dictionary > innocenter

  • 12 fulgeo

    fulgeo, fulsi, 2 (ante-class. and poet. form acc. to the third conj.: fulgit, Lucil. and Pompon. ap. Non. 506, 8 and 9; Lucr. 5, 768 Lachm. N. cr.; 6, 160; 174; 214; fulgĕre, Pac., Att., Lucil. ap. Non. 506, 17 sq.; Lucr. 5, 1095; 6, 165; Verg. A. 6, 826; Val. Fl. 8, 284 al.; cf. Sen. Q. N. 2, 56), v. n. [Sanscr, bhrāg', to glow, gleam; Gr. phlegô, phlegethô, to burn, phlox, flame;

    Lat. fulgur, fulmen, fulvus, flagrare, flamma, flāmen,

    Curt. Gr. Etym. p. 187 ], to flash, to lighten (syn.: fulguro, splendeo, luceo).
    I.
    Lit.:

    si fulserit, si tonuerit, si tactum aliquid erit de caelo,

    Cic. Div. 2, 72, 149:

    cum aestate vehementius tonuit quam fulsit,

    Plin. 18. 35, 81, § 354; Mel. 1, 19, 1; Lucr. 6, 160; 165:

    Jove fulgente cum populo agi nefas esse,

    Cic. Vatin. 8, 20; cf.:

    Jove fulgente, tonante... caelo fulgente, tonante,

    id. N. D. 2, 25, 65;

    v. fulguro: tremulo tempestas impete fulgit,

    Lucr. 6, 174:

    fulsere ignes et aether,

    Verg. A. 4, 167:

    picei fulsere poli,

    Val. Fl. 1, 622.—
    * B.
    Trop., of the vivid oratory of Pericles:

    qui (Pericles) si tenui genere uteretur, numquam ab Aristophane poëta fulgere, tonare, permiscere Graeciam dictus esset,

    Cic. Or. 9, 29 (acc. to Aristoph. Acharn. 530 sq.: Perikleês Oulumpios Êstrapten, ebronta, xunekuka tên Hellada); cf.:

    fulgurare ac tonare,

    Quint. 2, 16, 19.—
    II.
    Transf., to flash, glitter, gleam, glare, glisten, shine (syn. splendeo).
    A.
    Lit.:

    qui nitent unguentis, qui fulgent purpurā,

    Cic. Cat. 2, 3, 5:

    marmorea tecta ebore et auro fulgentia,

    id. Par. 1, 3, 13:

    fulgentia signis castra,

    Hor. C. 1, 7, 19: qui caelum versat stellis fulgentibus aptum, Enn. ap. Macr. S. 6, 1 (Ann. v. 30 Vahl.); so id. ib. (Ann. v. 162 ib.):

    caelo fulgebat luna sereno,

    Hor. Epod. 15, 1; cf. id. C. 2, 16, 3; Ov. M. 2, 722:

    fulgens contremuit domus Saturni (i. e. caelum),

    Hor. C. 2, 12, 8:

    micantes fulsere gladii,

    Liv. 1, 25, 4; cf.:

    fulgente decorus arcu Phoebus,

    Hor. Carm. Sec. 61:

    felium in tenebris fulgent radiantque oculi,

    Plin. 11, 37, 55, § 151:

    fulgentes oculi,

    Hor. C. 2, 12, 15:

    fulgentes Cycladae (on account of their marble),

    id. ib. 3, 28, 14 (for which:

    nitentes Cycladae,

    id. ib. 1, 14, 19):

    stet Capitolium fulgens (corresp. to lucidae sedes Olympi),

    id. ib. 3, 3, 43:

    argenti quod erat solis fulgebat in armis,

    Juv. 11, 108.—
    B.
    Trop., to shine, glitter; be conspicuous, illustrious (rare and mostly poet.):

    (virtus) Intaminatis fulget honoribus,

    Hor. C. 3, 2, 18:

    indoles virtutis jam in adulescentulo,

    Nep. Eum. 1, 4:

    quondam nobili fulsi patre,

    Sen. Med. 209:

    fulgens imperio fertilis Africae,

    Hor. C. 3, 16, 31:

    fulgens sacerdotio,

    Tac. H. 4, 42:

    quae sanguine fulget Juli,

    Juv. 8, 42.—Hence, ful-gens, entis, P. a., shining, glittering; in a trop. sense, illustrious.—Comp.:

    fulgentior,

    Sen. Ep. 115, 4.— Sup.:

    Messala fulgentissimus juvenis,

    Vell. 2, 71, 1:

    opus Caesaris,

    id. 2, 39, 1:

    (M. Tullius) fulgentissimo et caelesti ore,

    id. 2, 64, 3:

    duo fulgentissima cognomina patris et patrui,

    Val. Max. 3, 5, 1.— Adv.: fulgenter, glitteringly, resplendently.
    1.
    Lit.:

    quia sic fulgentius radiant,

    Plin. 10, 20, 22, § 43. —
    2.
    Trop.:

    fulgentius instrui poterat luxuria, certe innocentius,

    Plin. 22, 2, 3, § 4.

    Lewis & Short latin dictionary > fulgeo

  • 13 innocens

    in-nŏcens, entis, adj. ( gen. plur. innocentūm, Plaut. Rud. 3, 2, 5;

    but innocentium,

    Cic. Verr. 4, 52, § 116), that does no harm.
    I.
    Lit., harmless, inoffensive, innoxious (syn. insons):

    epistula,

    Cic. Fam. 5, 18:

    ruina,

    Mart. 1, 83, 11:

    innocentis pocula Lesbii,

    Hor. C. 1, 17, 21:

    innocentior cibus,

    Plin. 23, 7, 67, § 132.—
    II.
    Transf., that harms no one, blameless, guiltless, innocent.
    A.
    In gen.: servus, Plant. Capt. 3, 5, 7: [p. 958] innocens is dicitur, non qui leviter nocet, sed qui nihil nocet, Cic. Tusc. 5, 14, 41:

    innocens si accusatus sit, absolvi potest,

    id. Rosc. Am. 20, 56:

    vir integer, innocens, religiosus,

    id. Verr. 2, 4, 4, § 7:

    parricidii,

    Flor. 4, 1:

    factorum innocens sum,

    Tac. A. 4, 34:

    innocentissimo patre privatus est,

    Cic. Verr. 2, 2, 33, § 88:

    contentiones,

    carried on without bitterness, Vell. 1, 11, 6:

    vita innocentissimus,

    id. 2, 2, 2.—As subst.: innŏcens, entis, m., the guiltless man:

    cum innocente abstinentiā certabat (Cato),

    Sall. C. 54, 5; Auct. Her. 2, 3, 5. —
    B.
    In partic., disinterested, upright:

    praetores,

    Cic. Verr. 1, 4, 12:

    vir innocens et industrius,

    Suet. Vit. 2; Plin. Pan. 28, 3.—Hence, adv.: innŏcenter, harmlessly, blamelessly, innocently:

    vivere,

    Quint. 7, 4, 18:

    opes innocenter paratae,

    Tac. A. 4, 44.— Comp.:

    omnia, quae caeduntur, innocentius decrescente luna, quam crescente fiunt,

    more safely, better, Plin. 18, 32, 75, § 321:

    agere,

    Tac. H. 1, 9. — Sup.: vita innocentissime acta, Auct. Decl. ap. Sall. 2.

    Lewis & Short latin dictionary > innocens

  • 14 innocenter

    in-nŏcens, entis, adj. ( gen. plur. innocentūm, Plaut. Rud. 3, 2, 5;

    but innocentium,

    Cic. Verr. 4, 52, § 116), that does no harm.
    I.
    Lit., harmless, inoffensive, innoxious (syn. insons):

    epistula,

    Cic. Fam. 5, 18:

    ruina,

    Mart. 1, 83, 11:

    innocentis pocula Lesbii,

    Hor. C. 1, 17, 21:

    innocentior cibus,

    Plin. 23, 7, 67, § 132.—
    II.
    Transf., that harms no one, blameless, guiltless, innocent.
    A.
    In gen.: servus, Plant. Capt. 3, 5, 7: [p. 958] innocens is dicitur, non qui leviter nocet, sed qui nihil nocet, Cic. Tusc. 5, 14, 41:

    innocens si accusatus sit, absolvi potest,

    id. Rosc. Am. 20, 56:

    vir integer, innocens, religiosus,

    id. Verr. 2, 4, 4, § 7:

    parricidii,

    Flor. 4, 1:

    factorum innocens sum,

    Tac. A. 4, 34:

    innocentissimo patre privatus est,

    Cic. Verr. 2, 2, 33, § 88:

    contentiones,

    carried on without bitterness, Vell. 1, 11, 6:

    vita innocentissimus,

    id. 2, 2, 2.—As subst.: innŏcens, entis, m., the guiltless man:

    cum innocente abstinentiā certabat (Cato),

    Sall. C. 54, 5; Auct. Her. 2, 3, 5. —
    B.
    In partic., disinterested, upright:

    praetores,

    Cic. Verr. 1, 4, 12:

    vir innocens et industrius,

    Suet. Vit. 2; Plin. Pan. 28, 3.—Hence, adv.: innŏcenter, harmlessly, blamelessly, innocently:

    vivere,

    Quint. 7, 4, 18:

    opes innocenter paratae,

    Tac. A. 4, 44.— Comp.:

    omnia, quae caeduntur, innocentius decrescente luna, quam crescente fiunt,

    more safely, better, Plin. 18, 32, 75, § 321:

    agere,

    Tac. H. 1, 9. — Sup.: vita innocentissime acta, Auct. Decl. ap. Sall. 2.

    Lewis & Short latin dictionary > innocenter

См. также в других словарях:

  • Innocentĭus — (Innocenz, lat. Name, d.i. der Unschuldige). I. Römer: 1) Jurist u. Agrimensor unter Constantin dem Großen; schr.: De literis notisjuris, wovon Auszüge vorhanden sind, herausgegeben in den Gromatici von Göse. II. Päpste. 2) St. I. I., von Albano… …   Pierer's Universal-Lexikon

  • INNOCENTIUS I — Albâ oriundus, post Anastasium I. Papa, A. C. 402. Persecutoribus Chrysostomi se opposuit: Ioh. Hierosol. Pelagio contra hunc faventem per literas increpuit, ab Augustino admonitus, pelagium condemnavit; aliis contrarium asserentibus. Italiâ et… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • INNOCENTIUS II — Rom. successit Honorio II. A. C. 1130. cui Anacletus II. oppositus, hinc Schilsma horrendum. Ille Romae, hic eiectus Pisis residebat. Illum Contadus Suevus, et Rogerius Sic. Regg. tuebantur: huic Gallus, Anglus, Germanus Rex Lothatius adhaerebant …   Hofmann J. Lexicon universale

  • INNOCENTIUS IV — Geuvensis, prius Sinibaldus dictus, Caelestini IV. successor, A. C. 1243. Patris iuris, ob summam huius peritiam, elogium tulit. Frid. II. Imp. Cardmalis amicus, Pontifex infensus, eum Conc. I. Lugduni habito excommunicavit, purpureum galerum… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • INNOCENTIUS IX — Bononiensis, prius Ioh. Antonius Fachinetus; successor Greg. XIV. A. C. 1591. ostensus tantum, bimestri elapso, An. Aet. 70. exspiravit, studiis, verum in lecto, perpetuo addictus. Tum factio Hisp. Sanctorium obtrusit, Sfortiâ reclamante, fore ut …   Hofmann J. Lexicon universale

  • INNOCENTIUS V — prius Petrus, ex Dominicano, post Gregorium X. Papa Rom. A. C. 1276. nullâ re memorabilis, Obiit 5. post mense. Scripsit in 4. libb. Sententiaru, etc. Thomas Aquinas apologiam pro eo contra aemulos, plurimos errores illi improperantes, edidit.… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • INNOCENTIUS VI — Lemovicensis, autea Steph. Albertus, successit Clem. VI. A. C. 1352. cum sedes Avenione adhuc esset, Romam reformatione opus habere agnovit, bello inter Gallum et Anglum ferventi finem imponere annisus, frustra fuit, Ioh. de Rupe scissa,… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • INNOCENTIUS X — Rom. nomine Ioh. Baptista Pamphilius, successit Urbano VIII. A. C. 1644. sub Greg. XV. Nuntius Neapolim missus: sub Urbano, Card. Francisci Barberini, in Hisp. et Galliam Legati Datarius, in Hisp. cum titulo Patr. Antiocheni et Nuntii Ap.… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • INNOCENTIUS XI — prius Benedictus Odescalci, Comensis, e ditione Mediolanensi, purpuram accepit ab Innoc. X. A. C. 1645. in Clem. X. locum electus est. A. C. 1676. Cum Galliae Rege circa quaestionem Regalium dissedit. Imp. contra Turcas pecuniâ largiter summissâ… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Innocentius I., S. (10) — 10S. Innocentius I.., Papa Conf. (28. Juli). Der Bollandist Wilhelm Cuper handelt am 28. Juli (VI. 548–561) ausführlich von diesem hl. Papste Innocentius und widerlegt Anfangs namentlich den Dempster, welcher denselben als einen Schotten… …   Vollständiges Heiligen-Lexikon

  • Innocentius — Innozenz (lat. innocentius, „der Unschuldige“) ist ein männlicher Vorname. Die weibliche Form des Namens ist Innozenzia. Folgende Päpste trugen den Namen: Innocentius (Märtyrer) ? 302 Innozenz I. 402 417 Innozenz II. 1130 1143 Innozenz III.… …   Deutsch Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»