Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

Ingeni

  • 1 inĝeni·a

    находчивый, изобретательный, хитроумный, смекалистый; замысловатый \inĝeni{}{·}a{}e находчиво, изобретательно, хитроумно, смекалисто; замысловато \inĝeni{}{·}a{}ec{·}o находчивость, изобретательность, хитроумие, смекалка, смекалистость; замысловатость.

    Эсперанто-русский словарь > inĝeni·a

  • 2 ingeni

    enginy

    Vocabulario Castellano-Catalán > ingeni

  • 3 Diligentia maximum etiam mediocris ingeni subsidium

    Diligence is a very great help even to a mediocre intelligence. (Seneca)

    Latin Quotes (Latin to English) > Diligentia maximum etiam mediocris ingeni subsidium

  • 4 enginy

    ingeni, ingenio

    Vocabulari Català-Castellà > enginy

  • 5 ingenium

        ingenium ī, n    [1 in+GEN-], innate quality, nature, temperament, constitution: locorum hominumque ingenia, L.: arvorum, V.: ferae bestiae, praecipitia ingenia sortitae, Cu.—Natural disposition, temper, character, bent, inclination: est ingenio bono, T.: in liberos lene, T.: inverecundum animi: vera loqui etsi meum ingenium non moneret, L.: redire ad ingenium, natural bent, T.: Volscis levatis metu suum rediit ingenium, L.: virile, S.: mitis ingeni iuvenem, L.: temperare suum, temper, L.: eiusdem ingeni est, tradere, etc.—Natural capacity, talents, parts, abilities, genius: quid abest homini? an ingenium?: ingenio abundare: excellens ac singulare: praestantissimum: durum, H.: in promptu habere, S.: celeres ingeni motūs: vigor, O.: docilitas, N.: qui ingenio parum possum: ingeni acuendi causā: ea vestris ingeniis committo: ingenia ad intellegendum aptiora.—A nature, character: ut magistratus mansueto permitteretur ingenio, L.—A genius, man of genius, clever person: excellens: id in magnis ingeniis plerumque contingit: idem ad res diversissimas habilius, L.: Praemia ingeniis posuere, i. e. poets, V.
    * * *
    I
    nature, innate quality; natural disposition/capacity; character; talent
    II
    trick, clever device

    Latin-English dictionary > ingenium

  • 6 инженер

    1) по образованию Diplómingenieur [ Ze-] s, e
    2) должность der Ingeníeur , о женщине тж. die Ingeníeurin =, nen

    гла́вный инжене́р — Chéfingenieur [Sef-]

    Она́ рабо́тает инжене́ром на заво́де. — Sie ist Ingeníeur(in) in éinem Betríeb.

    Русско-немецкий учебный словарь > инженер

  • 7 benignus

    bĕnignus, a, um (contr. pour *benigenus) [bonus + genus] [st1]1 [-] bon, bienveillant, amical.    - comes benigni, faciles, suaves homines esse dicuntur, Cic. Balb. 36: on appelle comes (obligeants), les hommes bienveillants, complaisants, agréables.    - homines benigno vultu ac sermone, Liv. 28, 26, 6: des hommes ayant un air et des propos bienveillants.    - benignus alicui, Plaut. Pers. 583, etc. ; Hor. O. 3, 29, 52: bienveillant à l'égard de qqn.    - benignus erga aliquem, Plaut. Mil. 1230: bienveillant à l'égard de qqn.    - benignus adversus aliquem, Sen. Ep. 120, 10: bienveillant à l'égard de qqn. [st1]2 [-] bienfaisant, libéral, généreux.    - qui benigniores esse volunt quam res patitur, Cic. Off. 1, 44: ceux qui veulent être plus généreux que leurs moyens ne le permettent.    - fortuna... nunc mihi, nunc alii benigna, Hor. O. 3, 29, 52: la fortune est libérale tantôt pour moi, tantôt pour un autre.    - ego dum illo licitumst usa sum benigno et lepido et comi, Ter. Hec. 837: tant que cela lui a été permis, j'ai trouvé en lui un homme généreux, charmant, aimable.    - poét. vini somnique benignus, Hor. S. 2, 3, 3: trop ami du vin et du sommeil. [st1]3 [-] poét. = faustus: favorable, propice.    - Stat. S. 5, 1, 108; id. Th. 10, 216. [st1]4 [-] qui produit généreusement, riche, abondant, fécond.    - ingeni benigna vena, Hor. O. 2, 18, 10: une veine généreuse de talent.    - benigna materia gratias agendi, Liv. 42, 38, 6: abondante matière de remerciements.    - terra benigna, Tib. 3, 3, 3: terre fertile. --- Ov. Am. 1, 10, 56; Plin. 18, 1; Hor. Ep. 1, 16, 8; O. 1, 17, 15.
    * * *
    bĕnignus, a, um (contr. pour *benigenus) [bonus + genus] [st1]1 [-] bon, bienveillant, amical.    - comes benigni, faciles, suaves homines esse dicuntur, Cic. Balb. 36: on appelle comes (obligeants), les hommes bienveillants, complaisants, agréables.    - homines benigno vultu ac sermone, Liv. 28, 26, 6: des hommes ayant un air et des propos bienveillants.    - benignus alicui, Plaut. Pers. 583, etc. ; Hor. O. 3, 29, 52: bienveillant à l'égard de qqn.    - benignus erga aliquem, Plaut. Mil. 1230: bienveillant à l'égard de qqn.    - benignus adversus aliquem, Sen. Ep. 120, 10: bienveillant à l'égard de qqn. [st1]2 [-] bienfaisant, libéral, généreux.    - qui benigniores esse volunt quam res patitur, Cic. Off. 1, 44: ceux qui veulent être plus généreux que leurs moyens ne le permettent.    - fortuna... nunc mihi, nunc alii benigna, Hor. O. 3, 29, 52: la fortune est libérale tantôt pour moi, tantôt pour un autre.    - ego dum illo licitumst usa sum benigno et lepido et comi, Ter. Hec. 837: tant que cela lui a été permis, j'ai trouvé en lui un homme généreux, charmant, aimable.    - poét. vini somnique benignus, Hor. S. 2, 3, 3: trop ami du vin et du sommeil. [st1]3 [-] poét. = faustus: favorable, propice.    - Stat. S. 5, 1, 108; id. Th. 10, 216. [st1]4 [-] qui produit généreusement, riche, abondant, fécond.    - ingeni benigna vena, Hor. O. 2, 18, 10: une veine généreuse de talent.    - benigna materia gratias agendi, Liv. 42, 38, 6: abondante matière de remerciements.    - terra benigna, Tib. 3, 3, 3: terre fertile. --- Ov. Am. 1, 10, 56; Plin. 18, 1; Hor. Ep. 1, 16, 8; O. 1, 17, 15.
    * * *
        Benignus, Adiectiuum a Bono, dicitur liberalis, beneficus, clemens. Liberal et qui donne voluntiers, et fait plaisir. Benin, Clement, Gratieux, Doulx, Courtois.
    \
        Ager benignus. Ouid. Qui rapporte et produit beaucoup de fruict.
    \
        Oratio benigna. Cic. Benigne, Gratieuse.
    \
        Tellus benigna. Plinius. Qui rend beaucoup au laboureur.
    \
        Terra benigna. Tibul. Fertile, De grand rapport.
    \
        Vini, somnique benignus. Horat. Bien beuvant, et bien dormant.

    Dictionarium latinogallicum > benignus

  • 8 detero

    dētĕro, ĕre, trīvi, trītum - tr. - [st2]1 [-] user par le frottement, user. [st2]2 [-] broyer, écraser. [st2]3 [-] diminuer, affaiblir, user, détruire.    - calces deteris, Plaut.: tu me marches sur les talons.    - deteret via pedes, Tibul.: le chemin blessera tes pieds.    - deterere vestem usu, Plin.: user un vêtement.    - dum procedunt, aspicit lupus a catena collum detritum cani, Phaedr. 3: chemin faisant, le loup aperçoit, à la place de la chaîne, le cou du chien pelé.    - laudes egregii Caesaris et tuas culpa deterere ingeni, Hor.: diminuer la gloire du grand César et la tienne par mon peu de génie.    - necesse est deteratur fulgor, Quint.: l'éclat nécessairement diminue.
    * * *
    dētĕro, ĕre, trīvi, trītum - tr. - [st2]1 [-] user par le frottement, user. [st2]2 [-] broyer, écraser. [st2]3 [-] diminuer, affaiblir, user, détruire.    - calces deteris, Plaut.: tu me marches sur les talons.    - deteret via pedes, Tibul.: le chemin blessera tes pieds.    - deterere vestem usu, Plin.: user un vêtement.    - dum procedunt, aspicit lupus a catena collum detritum cani, Phaedr. 3: chemin faisant, le loup aperçoit, à la place de la chaîne, le cou du chien pelé.    - laudes egregii Caesaris et tuas culpa deterere ingeni, Hor.: diminuer la gloire du grand César et la tienne par mon peu de génie.    - necesse est deteratur fulgor, Quint.: l'éclat nécessairement diminue.
    * * *
        Detero, deteris, pen. corr. detriui, detritum, pen. prod. deterere: vt Deterere frumenta. Colum. Batre le blé en la grange.
    \
        Detritum milium. Colum. Batu, ou Broyé.
    \
        Deterere calces. Plaut. User en frotant ou froyant l'un contre l'autre.
    \
        Manibus deterere tabellas. Propert. Souiller en maniant, ou Salir, Ordir, ou User.
    \
        Vsu aliquid deteri. Quintil. Estre usé et diminué.
    \
        Deterere, Destruere, Corrumpere. Plin. Briser, Menuiser, Empirer, Gaster, Corrompre.
    \
        Deterere laudes alicuius. Horat. Diminuer.

    Dictionarium latinogallicum > detero

  • 9 ingenium

    ingĕnĭum, ĭi, n. [in + geno → gigno] [st1]1 [-] qualité naturelle (d'une chose), nature, propriété.    - arvorum ingenia Virg. G. 2, 177: nature des terrains.    - ingenium soli, Plin.: qualité du terroir.    - ingenium lactis, Col.: propriété du lait.    - crines ingenio suo flexi, Petr. 126: cheveux naturellement frisés.    - locorum hominumque ingeniis, Liv. 28, 12: du fait de la nature du pays et des hommes.    - cf. Sall. H. 1; 61; 3, 17 ; Cott. 9 [st1]2 [-] dispositions naturelles, naturel, humeur, penchant, caractère, tempérament.    - Plaut. Trin. 667 ; etc. ; Ter. Eun. 880, etc.    - suum quisque noscat ingenium, Cic. Off. 1, 114: que chacun apprenne à connaître sa nature propre. --- cf. Cic. Br. 204.    - ad ingenium redit, Ter. Ad. 71: il revient à son naturel.    - ingenio suo vivere, Ter. 3, 36, 1: vivre à sa guise.    - ita ingenium meumst, Plaut. Am. 3, 2, 18: c'est mon caractère.    - Volscis levatis metu suo ingenium suum rediit, Liv. 2,: les Volsques, rassurés, retournèrent à leur vraie nature. [st1]3 [-] [surtout] dispositions intellectuelles, intelligence.    - vis non ingeni solum, sed etiam animi, Cic. Br. 93: la force non seulement de l'intelligence, mais encore de la sensibilité. --- cf. Tac. D 21.    - in magnis animis ingeniisque, Cic. Off. 1, 74: dans les âmes et les intelligences élevées.    - ingenii acies, Cic. de Or. 3, 5, 20: vivacité d'esprit, pénétration. [st1]4 [-] dons naturels, talent naturel [condition de l'éloquence].    - Cic. de Or. 1, 113 ; 2, 147 ; Br. 237 ; Or. 143, etc. [st1]5 [-] talent, génie.    - ingenium ad fingendum, Cic. Font. 40: génie pour inventer.    - summis ingeniis exquisitaque doctrina philosophi, Cic. Fin. 1, 1: les philosophes d'un génie éminent et d'un rare savoir.    - ingenium facere alicui, Ov. Met. 7, 433: donner à qqn de l'esprit.    - ingenio abundare, Cic. Fam. 4, 8, 1: avoir du talent à revendre.    - ingenium: un talent, un génie, un homme de talent...    - atrox ingenium accenderat eo facto magis quam conterruerat, Liv. 3, 11: cet esprit inflexible fut plus irrité qu'abattu par cette démarche.    - cf. Cic. Br. 147 ; Arch. 31; Rep. 2, 2 ; Liv. 41, 4, 3.    - au plur. ingenia: des talents, des génies.    - cf. Cic. Fam. 4, 8, 2 ; Sen. Ep. 2, 1; Polyb 27, 1.    - ingenia fovere, Suet.: encourager les hommes de talent. [st1]6 [-] invention, inspiration.    - ingenium alicujus, Tac. H. 3, 28: idée imaginée par qqn.    - vino ingenium faciente, Ov. M. 7, 433: sous l'inspiration du vin.    - exquisita ingenia cenarum, Plin. Pan. 49, 7: le choix ingénieux des mets.    - plenius ingenio sit miser ille meo ! Ov. Ib. 92: que son malheur dépasse mon imagination !
    * * *
    ingĕnĭum, ĭi, n. [in + geno → gigno] [st1]1 [-] qualité naturelle (d'une chose), nature, propriété.    - arvorum ingenia Virg. G. 2, 177: nature des terrains.    - ingenium soli, Plin.: qualité du terroir.    - ingenium lactis, Col.: propriété du lait.    - crines ingenio suo flexi, Petr. 126: cheveux naturellement frisés.    - locorum hominumque ingeniis, Liv. 28, 12: du fait de la nature du pays et des hommes.    - cf. Sall. H. 1; 61; 3, 17 ; Cott. 9 [st1]2 [-] dispositions naturelles, naturel, humeur, penchant, caractère, tempérament.    - Plaut. Trin. 667 ; etc. ; Ter. Eun. 880, etc.    - suum quisque noscat ingenium, Cic. Off. 1, 114: que chacun apprenne à connaître sa nature propre. --- cf. Cic. Br. 204.    - ad ingenium redit, Ter. Ad. 71: il revient à son naturel.    - ingenio suo vivere, Ter. 3, 36, 1: vivre à sa guise.    - ita ingenium meumst, Plaut. Am. 3, 2, 18: c'est mon caractère.    - Volscis levatis metu suo ingenium suum rediit, Liv. 2,: les Volsques, rassurés, retournèrent à leur vraie nature. [st1]3 [-] [surtout] dispositions intellectuelles, intelligence.    - vis non ingeni solum, sed etiam animi, Cic. Br. 93: la force non seulement de l'intelligence, mais encore de la sensibilité. --- cf. Tac. D 21.    - in magnis animis ingeniisque, Cic. Off. 1, 74: dans les âmes et les intelligences élevées.    - ingenii acies, Cic. de Or. 3, 5, 20: vivacité d'esprit, pénétration. [st1]4 [-] dons naturels, talent naturel [condition de l'éloquence].    - Cic. de Or. 1, 113 ; 2, 147 ; Br. 237 ; Or. 143, etc. [st1]5 [-] talent, génie.    - ingenium ad fingendum, Cic. Font. 40: génie pour inventer.    - summis ingeniis exquisitaque doctrina philosophi, Cic. Fin. 1, 1: les philosophes d'un génie éminent et d'un rare savoir.    - ingenium facere alicui, Ov. Met. 7, 433: donner à qqn de l'esprit.    - ingenio abundare, Cic. Fam. 4, 8, 1: avoir du talent à revendre.    - ingenium: un talent, un génie, un homme de talent...    - atrox ingenium accenderat eo facto magis quam conterruerat, Liv. 3, 11: cet esprit inflexible fut plus irrité qu'abattu par cette démarche.    - cf. Cic. Br. 147 ; Arch. 31; Rep. 2, 2 ; Liv. 41, 4, 3.    - au plur. ingenia: des talents, des génies.    - cf. Cic. Fam. 4, 8, 2 ; Sen. Ep. 2, 1; Polyb 27, 1.    - ingenia fovere, Suet.: encourager les hommes de talent. [st1]6 [-] invention, inspiration.    - ingenium alicujus, Tac. H. 3, 28: idée imaginée par qqn.    - vino ingenium faciente, Ov. M. 7, 433: sous l'inspiration du vin.    - exquisita ingenia cenarum, Plin. Pan. 49, 7: le choix ingénieux des mets.    - plenius ingenio sit miser ille meo ! Ov. Ib. 92: que son malheur dépasse mon imagination !
    * * *
        Ingenium, ingenii. Plaut. La nature et maniere de faire que chascun ha de nature.
    \
        Ingenium patris habet quod sapit. Plaut. Il resemble à son pere de sagesse.
    \
        Ingenio suo viuere. Liu. A sa fantasie.
    \
        Ingenium. Cic. L'esprit et entendement que l'homme ha de nature, L'engin.
    \
        Feruidus ingenio. Ouid. Chauld et colere de nature.
    \
        Mobilissimus ingenio. Tacit. Legier d'esprit et volage, Inconstant, Muable.
    \
        Vena benigna ingenii. Horat. Grande richesse d'esprit.
    \
        Subactum. Cic. Exercité, Cultivé.
    \
        Claudicat ingenium. Lucret. Est debile, Vacile.
    \
        Ingenium substitit malis. Ouid. Mon esprit s'est arresté et tout assopi pour les maulx et ennuis que je porte.
    \
        Ita mihi ingenia sunt, quod lubet, non lubet iam id continuo. Plaut. Je suis d'esprit si legier.
    \
        Ingenio diuino esse. Cic. Avoir un esprit divin et excellent.
    \
        Ad ingenium redire, siue reuerti. Terent. Retourner à sa nature, ou à son naturel, A faire comme on avoit accoustumé.
    \
        Ingenium soli, siue terrae. Plin. La nature de la terre.
    \
        Ingenium coenae. Plin. iunior. L'artificiel et ingenieux appareil du banquet.

    Dictionarium latinogallicum > ingenium

  • 10 viduo

    viduo, āre, āvi, ātum - tr. - [st2]1 [-] rendre vide, vider, priver, dépouiller de. [st2]2 [-] piller, ravager, dépeupler.    - solus arva numquam viduata pruinis lustrabat, Virg. G. 4, 518: seul, il errait à travers les guérets jamais désertés par les frimas.    - architectus ingeni viduatus, Vitr. 5, 7, 7: architecte sans talent.    - conjux viduata taedis, Sen. Med. 581: [épouse privée d'hymen] = épouse divorcée.    - Agrippina viduata morte Domitii, Suet. Galb. 5: Agrippine devenue veuve à la mort de Domitius.    - Aquilonibus foliis viduantur orni, Hor. O. 2, 6: Aquilon ne dépouille pas les ornes de leurs feuilles.    - orba pedum partim, manuum viduata vicissim, Lucr. 5, 840: des êtres, certains sans pieds, d'autres, au contraire, sans mains.
    * * *
    viduo, āre, āvi, ātum - tr. - [st2]1 [-] rendre vide, vider, priver, dépouiller de. [st2]2 [-] piller, ravager, dépeupler.    - solus arva numquam viduata pruinis lustrabat, Virg. G. 4, 518: seul, il errait à travers les guérets jamais désertés par les frimas.    - architectus ingeni viduatus, Vitr. 5, 7, 7: architecte sans talent.    - conjux viduata taedis, Sen. Med. 581: [épouse privée d'hymen] = épouse divorcée.    - Agrippina viduata morte Domitii, Suet. Galb. 5: Agrippine devenue veuve à la mort de Domitius.    - Aquilonibus foliis viduantur orni, Hor. O. 2, 6: Aquilon ne dépouille pas les ornes de leurs feuilles.    - orba pedum partim, manuum viduata vicissim, Lucr. 5, 840: des êtres, certains sans pieds, d'autres, au contraire, sans mains.
    * * *
        Viduo, viduas, viduare. Colum. Faire vefve, Priver.
    \
        Dexteram viduare ense. Seneca. Laisser l'espee qu'on tenoit en la main, et la jecter, Vuider sa main de l'espee qu'on tenoit.
    \
        Orni viduantur foliis. Horat. Se despouillent de leurs fueilles.
    \
        Vrbem viduare ciuibus. Virgil. Tuer les citoyens, Vuider la ville de ses habitants.

    Dictionarium latinogallicum > viduo

  • 11 perīclitor

        perīclitor ātus, ārī, dep.    [periculum], to try, prove, test, make trial of, put to the test: periclitemur, si placet, etc.: belli fortunam: periclitandae vires ingeni: periclitatis moribus amicorum, tested. —To put in peril, endanger, risk, hazard: non est in uno homine salus summa periclitanda rei p.— To try, make an attempt: cottidie quid nostri auderent, periclitabatur, Cs.— To venture, be bold, be enterprising: proeliis et periclitando tuti sunt, Ta.— To be in danger, incur danger, be imperilled, run risk: ut potius Gallorum vita quam legionariorum periclitaretur, Cs.: quid aliud quam ingeni famā periclitarer? L.: si esset in perficiendis pontibus periclitandum, Cs.
    * * *
    periclitari, periclitatus sum V DEP
    try, prove, test, make a trial of, put to the test/in peril; risk, endanger

    Latin-English dictionary > perīclitor

  • 12 detero

    dē-tero, trīvī, trītum, ere, abreiben, abscheuern, abreibend abnutzen, I) eig.: a) im allg.: haec (metallene usw. Gegenstände) igitur minui, cum sint detrita, videmus, Lucr.: calces deteris, du trittst mir die Fersen ab, Plaut.: cur iniusto cotidie iugo boum colla deterimus? Ps. Quint. decl.; vgl. a catena collum detritum cani, Phaedr.: deteret invalidos et via longa pedes, Tibull.: det. fores divitum, det. viduarum postes et orborum limina, v. Aufwartenden, Amm.: libentius dabo statuas quam vestem et quod usus brevis deterit, Sen.: has tabellas quondam nostris manibus detriverat usus, Prop.: quam minimum usu deteri (v. Gold), Plin.: vestis usu detrita, Plin.: detrita tegmina, Tac.: omnia vincula detrito fune cadunt, Prop. – b) als t. t. des Ackerbaues, die Hülsenfrüchte mit der Dreschwalze ausreiben, od. vom Vieh austreten lassen, ausdreschen, frumenta, Col.: in area detrita frumenta, Col.: lini semen et milium detritum, Col.: segetem nemo deterat, Vopisc. – II) übtr.: a) entfernend abreiben, abschleifen, det. sibi multa, Hor. sat. 1, 10, 69: multum inde decoquent anni, multum ratio limabit, aliquid velut usu ipso deteretur, Quint. 2, 4, 7. – b) vermindernd abreiben, Abbruch tun, schmälern, verwischen, Passiv deteri auch = schwinden, vergehen, dum pudor... vetat laudes egregii Caesaris et tuas culpā deterere ingeni, Hor. carm. 1, 6, 10 sq.: quantum detritum est famae! Sil. 7, 247: si quid ardoris ac ferociae miles habuit, popinis et comissationibus et principis imitatione deteritur, Tac. hist. 2, 76: necesse est deteratur fulgor, Quint. 10, 5, 16: nimia cura deterit magis quam emendat, Plin. ep. 9, 35, 2. – c) abnutzend abreiben, abnutzen, detrita bellis Suessa, mitgenommen, Sil. 8, 399: qui ab alio genere vitae detriti iam et retorridi ad litterarum disciplinas serius adeunt, Gell. 15, 30, 1. – d) Partiz. detritus = durch öftern Gebrauch gang u. gäbe geworden = alltäglich, gewöhnlich, illa in agendis causis iam detrita, jene in den gerichtlichen Verhandlungen schon abgedroschenen Redensarten, Quint. 8, 6, 51.

    lateinisch-deutsches > detero

  • 13 dilabor

    dī-lābor, lāpsus sum, lābī (dis u. labor), I) auseinander gleiten, A) eig.: α) v. Gebäuden, Körpern usw., auseinander gehen, -fallen, sich auflösen, verfallen, zerfallen, aedificium dilabens, Sen.: aedis Iovis vetustate dilapsa, Liv.: dilapsa vetustate moenia, Tac.: navis putris iam admodum et vetustate dilabens, Liv.: dilapsa cadavera tabo, Verg.: dilapsa in cineres fax, Hor. – poet., ungula in quinos dilapsa absumitur ungues, Ov. met. 1, 742. – β) v. Flüssigem, zerrinnen, zerfließen, zerschmelzen, sich auflösen, eadem (aqua conglaciata) admixto calore liquefacta et dilapsa, Cic.: ut nix tot hominum iumentorumque incessu dilapsa est, Liv.: quā (nebulā) dilabente, zerrann, sich verzog, Liv. – poet., (Proteus) in aquas tenues dilapsus abibit, Verg. georg. 4, 410. – B) übtr., zerfallen, zerstieben, auseinander stieben, versplittert werden, in ein Nichts zerrinnen od. sich auflösen, vergehen, in Verfall geraten, iam illa (mala et incommoda), quae socordiā nostrā collecta sunt, dilabentur, Sall. fr.: intento opus est animo, ne omnia dilabantur, si unum aliquod effugerit, Cic.: bella inopiā dilabi, zerschlügen sich, Iustin. – male parta male dilabuntur, Poëta b. Cic.: rem familiarem dilabi sinere, Cic. – praeclara facies, magnae divitiae, ad hoc vis corporis etc. dilabuntur; at ingeni egregia facinora sicut anima immortalia sunt, Sall.: dilapsa esse robora corporum animorumque, Liv. – ut praeclarissime constituta res publica dilaberetur, Cic.: rem communem esse dilapsam, Cic.: concordiā parvae res crescunt, discordiā maxumae dilabuntur, Sall.: vectigalia publica neglegentiā dilabebantur, wurden versplittert, Liv.: profecto omnis invidia prolatandis consultationibus dilapsa foret, hätte sich in ein Nichts aufgelöst, hätte sich verloren, Sall. – II) von einem Orte od. von jmd. sich trennend entgleiten, A) eig.: α) v. persönl. Subjj., bef. von Soldaten, die ihren Standort ohne od. gegen Befehl verlassen, unser entschlüpfen, entwischen, entrinnen, entweichen, sich aus dem Staube machen, sich unbemerkt fortmachen (vgl. Fabri Liv. 21, 32, 10), hostes oppressi aut dilapsi forent, Sall. fr.: exercitus brevi dilabitur, Sall.: sine commeatibus ab signis, ab ordinibus, Liv.: ex praesidio, Liv.: in oppida, Liv.: passim in civitates, Liv.: nocte in sua tecta, sich verlaufen, Liv.: domum, Frontin.: ad praedam, Liv.: ad resumenda arma, Suet.: u.m. 1. Supin., praedatum, pabulatum, lignatum, Liv. – β) v. Lebl., gleichs. entgleiten, entweichen, v. Gewässern, Fibrenus... rapide dilapsus (im raschen Fortströmen) cito in unum confluit, Cic.: amnis presso in solum alveo dilabitur, Curt.: dilabente aestu, als die Flut zurücktrat, Tac.: cum (aquae) a capite aquarum a solo vetustate dilapsae essent, entwichen, ausgeblieben war, Corp. inscr. Lat. 6, 1258. – v. Feuer usw., dilapso per culinam Vulcano (= igni), sich verbreitet, Hor.: omnis et unā dilapsus calor, entwich, verglomm, Verg. – v. der Erde, ne terra facile dilabatur, Veget. mil. 3, 8. p. 83, 3 L. – B) übtr., entschlüpfen, entweichen, entschwinden, 1) im allg.: qui fortunis alicuius inducti amicitiam eius secuti sunt, hi, simul ac fortuna (Glück) dilapsa est, devolant omnes, Cornif. rhet.: dilapsis inter nova grandia curis, Ov. – impune maxima peccata dilabuntur, entschlüpfen der Ahndung, schlüpfen so durch, Cornif. rhet. – sunt alii plures fortasse, sed de mea memoria dilabuntur, entschwinden aus meinem G., entgehen mir, Cic. – 2) insbes., v. der Zeit = entschwinden, verfließen, dilapso tempore, Sall. Iug. 36, 4.

    lateinisch-deutsches > dilabor

  • 14 detero

    dē-tero, trīvī, trītum, ere, abreiben, abscheuern, abreibend abnutzen, I) eig.: a) im allg.: haec (metallene usw. Gegenstände) igitur minui, cum sint detrita, videmus, Lucr.: calces deteris, du trittst mir die Fersen ab, Plaut.: cur iniusto cotidie iugo boum colla deterimus? Ps. Quint. decl.; vgl. a catena collum detritum cani, Phaedr.: deteret invalidos et via longa pedes, Tibull.: det. fores divitum, det. viduarum postes et orborum limina, v. Aufwartenden, Amm.: libentius dabo statuas quam vestem et quod usus brevis deterit, Sen.: has tabellas quondam nostris manibus detriverat usus, Prop.: quam minimum usu deteri (v. Gold), Plin.: vestis usu detrita, Plin.: detrita tegmina, Tac.: omnia vincula detrito fune cadunt, Prop. – b) als t. t. des Ackerbaues, die Hülsenfrüchte mit der Dreschwalze ausreiben, od. vom Vieh austreten lassen, ausdreschen, frumenta, Col.: in area detrita frumenta, Col.: lini semen et milium detritum, Col.: segetem nemo deterat, Vopisc. – II) übtr.: a) entfernend abreiben, abschleifen, det. sibi multa, Hor. sat. 1, 10, 69: multum inde decoquent anni, multum ratio limabit, aliquid velut usu ipso deteretur, Quint. 2, 4, 7. – b) vermindernd abreiben, Abbruch tun, schmälern, verwischen, Passiv deteri auch = schwinden, vergehen, dum pudor... vetat laudes egregii Caesaris et tuas culpā deterere ingeni, Hor. carm. 1, 6, 10 sq.:
    ————
    quantum detritum est famae! Sil. 7, 247: si quid ardoris ac ferociae miles habuit, popinis et comissationibus et principis imitatione deteritur, Tac. hist. 2, 76: necesse est deteratur fulgor, Quint. 10, 5, 16: nimia cura deterit magis quam emendat, Plin. ep. 9, 35, 2. – c) abnutzend abreiben, abnutzen, detrita bellis Suessa, mitgenommen, Sil. 8, 399: qui ab alio genere vitae detriti iam et retorridi ad litterarum disciplinas serius adeunt, Gell. 15, 30, 1. – d) Partiz. detritus = durch öftern Gebrauch gang u. gäbe geworden = alltäglich, gewöhnlich, illa in agendis causis iam detrita, jene in den gerichtlichen Verhandlungen schon abgedroschenen Redensarten, Quint. 8, 6, 51.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > detero

  • 15 dilabor

    dī-lābor, lāpsus sum, lābī (dis u. labor), I) auseinander gleiten, A) eig.: α) v. Gebäuden, Körpern usw., auseinander gehen, -fallen, sich auflösen, verfallen, zerfallen, aedificium dilabens, Sen.: aedis Iovis vetustate dilapsa, Liv.: dilapsa vetustate moenia, Tac.: navis putris iam admodum et vetustate dilabens, Liv.: dilapsa cadavera tabo, Verg.: dilapsa in cineres fax, Hor. – poet., ungula in quinos dilapsa absumitur ungues, Ov. met. 1, 742. – β) v. Flüssigem, zerrinnen, zerfließen, zerschmelzen, sich auflösen, eadem (aqua conglaciata) admixto calore liquefacta et dilapsa, Cic.: ut nix tot hominum iumentorumque incessu dilapsa est, Liv.: quā (nebulā) dilabente, zerrann, sich verzog, Liv. – poet., (Proteus) in aquas tenues dilapsus abibit, Verg. georg. 4, 410. – B) übtr., zerfallen, zerstieben, auseinander stieben, versplittert werden, in ein Nichts zerrinnen od. sich auflösen, vergehen, in Verfall geraten, iam illa (mala et incommoda), quae socordiā nostrā collecta sunt, dilabentur, Sall. fr.: intento opus est animo, ne omnia dilabantur, si unum aliquod effugerit, Cic.: bella inopiā dilabi, zerschlügen sich, Iustin. – male parta male dilabuntur, Poëta b. Cic.: rem familiarem dilabi sinere, Cic. – praeclara facies, magnae divitiae, ad hoc vis corporis etc. dilabuntur; at ingeni egregia facinora sicut anima immortalia sunt, Sall.: dilapsa esse robora
    ————
    corporum animorumque, Liv. – ut praeclarissime constituta res publica dilaberetur, Cic.: rem communem esse dilapsam, Cic.: concordiā parvae res crescunt, discordiā maxumae dilabuntur, Sall.: vectigalia publica neglegentiā dilabebantur, wurden versplittert, Liv.: profecto omnis invidia prolatandis consultationibus dilapsa foret, hätte sich in ein Nichts aufgelöst, hätte sich verloren, Sall. – II) von einem Orte od. von jmd. sich trennend entgleiten, A) eig.: α) v. persönl. Subjj., bef. von Soldaten, die ihren Standort ohne od. gegen Befehl verlassen, unser entschlüpfen, entwischen, entrinnen, entweichen, sich aus dem Staube machen, sich unbemerkt fortmachen (vgl. Fabri Liv. 21, 32, 10), hostes oppressi aut dilapsi forent, Sall. fr.: exercitus brevi dilabitur, Sall.: sine commeatibus ab signis, ab ordinibus, Liv.: ex praesidio, Liv.: in oppida, Liv.: passim in civitates, Liv.: nocte in sua tecta, sich verlaufen, Liv.: domum, Frontin.: ad praedam, Liv.: ad resumenda arma, Suet.: u.m. 1. Supin., praedatum, pabulatum, lignatum, Liv. – β) v. Lebl., gleichs. entgleiten, entweichen, v. Gewässern, Fibrenus... rapide dilapsus (im raschen Fortströmen) cito in unum confluit, Cic.: amnis presso in solum alveo dilabitur, Curt.: dilabente aestu, als die Flut zurücktrat, Tac.: cum (aquae) a capite aquarum a solo vetustate dilapsae essent, entwichen, ausgeblieben war, Corp. inscr. Lat. 6, 1258. – v. Feuer
    ————
    usw., dilapso per culinam Vulcano (= igni), sich verbreitet, Hor.: omnis et unā dilapsus calor, entwich, verglomm, Verg. – v. der Erde, ne terra facile dilabatur, Veget. mil. 3, 8. p. 83, 3 L. – B) übtr., entschlüpfen, entweichen, entschwinden, 1) im allg.: qui fortunis alicuius inducti amicitiam eius secuti sunt, hi, simul ac fortuna (Glück) dilapsa est, devolant omnes, Cornif. rhet.: dilapsis inter nova grandia curis, Ov. – impune maxima peccata dilabuntur, entschlüpfen der Ahndung, schlüpfen so durch, Cornif. rhet. – sunt alii plures fortasse, sed de mea memoria dilabuntur, entschwinden aus meinem G., entgehen mir, Cic. – 2) insbes., v. der Zeit = entschwinden, verfließen, dilapso tempore, Sall. Iug. 36, 4.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > dilabor

  • 16 adiciō

        adiciō (pronounced adiiciō), iēcī, iectus, ere    [ad + iacio], to throw to, cast to, fling at, put, put to, set near: hordei numero ad summam tritici adiecto: Adiectoque cavae supplentur sanguine venae, O.: telum ex locis superioribus in litus, to hurl, Cs.: aggere ad munitiones adiecto, thrown up before, Cs.—Fig., of the eyes, to cast, throw: ad omnia vestra cupiditatis oculos: oculum hereditati.—Of the mind, to turn, direct, fix: ad virginem animum, T.: consilio animum, L.—Esp., to add by way of increase, superadd: ad bellicam laudem ingeni gloriam: morem ritūsque sacrorum, to institute also, V.: adici clamorem (iubet), to be raised besides, Ta.: Adiecere plus artis Athenae, contributed (to my education), H.— To add a new thought: huc natas adice septem, O.: et radios capitis aspici persuasio adicit, Ta.— To do in addition: qui ad id adeicerat, ut, etc., added the offence of, etc., L.—In auctions, t. t., to add to a bid: liciti sunt usque adeo...; super adiecit Aeschrio, made a higher bid.
    * * *
    adicere, adjeci, adjectus V TRANS
    add, increase, raise; add to (DAT/ad+ACC); suggest; hurl (weapon); throw to/at

    Latin-English dictionary > adiciō

  • 17 adrogantia (arr-)

        adrogantia (arr-) ae, f    [adrogans], assumption, presumption, arrogance: sine adrogantiā gravis: ingeni.—Pride, haughtiness: eius: in conloquio, Cs.: in adrogantiam compositus, i. e. with haughty indifference, Ta.

    Latin-English dictionary > adrogantia (arr-)

  • 18 aestus

        aestus ūs, m    [AID-], an agitation, glow, heat, rage of fire: furit aestus ad auras, V.: quia oleam momorderit aestus, H.: labore et aestu languidi, S.: ad aestūs vitandos aedificare, Cs.: Aestibus mediis, in midday heat, V.: Caniculae, H.: sidereus, O.: ulceris aestus, fever: aegri aestu febrique iactantur.—Poet., summer: medio in aestu, O. — Of the sea, a heaving, swell, surge: fervet aestu pelagus; cf. exsultant aestu latices, boil up, V.: aequoris, breakers, V.: ingreditur ferventes aestibus undas, O. — The waves, billows, sea: delphines aestum secabant, V.: maritimos aestūs maximos in oceano efficere, tides: minuente aestu, at low tide, Cs.—Fig.: quantos aestūs habet ratio comitiorum, tides of passion: civilis belli aestus, H.: quasi aestus ingeni.—Irresolution, uncertainty, hesitation: qui tibi aestus, qui error: amor irarum fluctuat aestu, V.: aestūs graves, H.
    * * *
    agitation, passion, seething; raging, boiling; heat/fire; sea tide/spray/swell

    Latin-English dictionary > aestus

  • 19 altitūdō

        altitūdō dinis, f    [altus], height, altitude: aedium: montium: muri, N.: altitudines, heights, L.: in altitudinem pedum LXXX, Cs.—Meton., depth: spelunca infinitā altitudine: maris, Cs.— Fig., height, elevation, loftiness: orationis: gloriae: animi, nobleness, L. — Depth, reserve: animi, i. e. serenity: ingeni, secrecy, S.
    * * *
    height, altitude; depth; loftiness, profundity, noblemindedness, secrecy

    Latin-English dictionary > altitūdō

  • 20 an

       an    conj.    I. Prop., in a disjunctive question introducing the latter clause; in Engl. represented by or and the interrog. form of the clause.—After utrum, in direct questions: utrum has corporis an Pythagorae tibi malis viris ingeni dari?: utrum superbiam prius commemorem an crudelitatem?: utrumne iussi persequemur otium, an, etc., H.—In indirect questions, whether... or: intellegere utrum pudor an timor valeret, Cs.: quaero, utrum clemens an inhumanissimus videatur: agitamus utrumne... an, etc., H.—After enclitic -ne in direct questions: vosne Domitium an vos Domitius deseruit? Cs.: uter... isne, qui... an ille, qui? etc.—Annon (an non) in the latter clause simply negatives the former: hocine agis an non? T.—Indirect, whether... or: agitur liberine vivamus an mortem obeamus: quaeso sitne aliqua actio an nulla.—Rarely annon: Roga velitne an non uxorem, T. — After a clause without correl. interrog. particle, in direct questions: ipse percussit an aliis occidendum dedit?: eloquar an sileam? V.—So with -ne pleonast.: obtrectatum esse, Gabinio dicam anne Pompeio, an utrique?—By ellips. of verb, an becomes simply disjunctive between two words: cum Simonides an quis alius polliceretur: cum id constaret, iure an iniuriā eripiendos esse reos, L.—Indirect: vivat an mortuus sit, quis curat?: hoc quaeramus, verum sit an falsum?— With ellips. of verb: neque, recte an perperam (sc. fiat), interpretor, L.; cf. discrimine recte an perperam facti confuso, L.—The former interrog. clause is often implied in a previous affirmation, and the clause with an expects a negative answer: quid enim actum est? an litteris pepercisti? (was it as I have said?), or did you, etc., i. e. you surely did not, etc.: at Pompeii voluntatem a me abalienabat oratio mea. An ille quemquam plus dilexit? or rather: sive vetabat, ‘an hoc inhonestum... necne sit addubites?’ (where an addubites asks a direct question, and hoc... sit an indirect question dependent on it), H.: quas Kalendas Iunias expectasti? an eas, ad quas, etc.?: an Scipio Gracchum interfecit, Catilinam... nos perferemus? or (if what I have said be questioned) while Scipio slew... are we to tolerate Catiline?—After a question, with num, an introduces a new question, correcting or denying the former, or rather: num iniquom postulo? an ne hoc quidem ego adipiscar...? or rather am I not even to get, etc., T.: num Homerum coegit obmutescere senectus? an studiorum agitatio vitae aequalis fuit? or was not rather? etc.—Sometimes the former interrog. clause, to be supplied, expects a negative answer, and the clause with an is an implied affirmation: a rebus gerendis senectus abstrahit? Quibus? an iis, etc.: unde ordiar? an eadem attingam, quae, etc.—So often annon? or is it not so? hem quo fretus sim... annon dixi, etc., T.: annon sensistis triumphatum hodie de vobis esse? or have you not? etc., L. — Ellipt.: cuium pecus? an Meliboei? Meliboeus's, I suppose, V.—    II. Meton., without disjunctive force.—With expressions of doubt, ignorance, uncertainty, the former interrog. clause is regularly omitted, the latter with an expressing the belief or opinion of the speaker, I know not but, I incline to think, I suspect, perhaps, probably: hau scio an quae dixit sint vera, T.: res nescio an maxima, L.: dubito an Apronio data sit merces: haud sciam an ne opus sit quidem, etc., possibly it may not be desirable: is mortuus est, nescio an antequam, etc.: Qui scis, an, quae iubeam, sine vi faciat, T.—In indirect questions, whether: quaesivi an misisset: quae in discrimine fuerunt, an ulla post hanc diem essent, L.—With an repeated: animo nunc huc nunc fluctuat illuc, an sese mucrone... Induat... Fluctibus an iaciat, V.: temptare an sit Corpus an illud ebur, O.
    * * *
    can it be that (introduces question expecting negative answer/further question); whether; (utrum... an = whether... or); or; either

    Latin-English dictionary > an

См. также в других словарях:

  • ingeni — in|ge|ni Mot Pla Nom masculí …   Diccionari Català-Català

  • INGENI — ingenii …   Abbreviations in Latin Inscriptions

  • Fisker Coachbuild — For the manufacturer of the Fisker Karma, see Fisker Automotive Fisker Coachbuild is a car design firm based in Orange County, California. The company produces custom sportscars. Its current models are the Tramonto and Latigo CS. In addition to… …   Wikipedia

  • Henrik Fisker — (born 10 August 1963 in Denmark) is a leading automobile designer and CEO of Fisker Coachbuild. He has lived and worked in Germany, London, and in Southern California. Henrik Fisker graduated from the short lived Swiss campus of California s Art… …   Wikipedia

  • Каллимах поэт — (Καλλίμαχος) из рода Баттиадов, уроженец Кирены (около 310 235 г. до Р. Х.), преемник Зенодота по управлению Александрийской библиотекой и ближайший предшественник Эратосфена, знаменитый поэт, критик и полигистор александрийского периода.… …   Энциклопедический словарь Ф.А. Брокгауза и И.А. Ефрона

  • Каллимах, поэт — (Καλλίμαχος) из рода Баттиадов, уроженец Кирены (около 310 235 г. до Р. Хр.), преемник Зенодота по управлению Александрийской библиотекой и ближайший предшественник Эратосфена, знаменитый поэт, критик и полигистор александрийского периода.… …   Энциклопедический словарь Ф.А. Брокгауза и И.А. Ефрона

  • Declinaisons latin — Déclinaisons latines Les déclinaisons latines sont au nombre de cinq et disposent chacune de six cas (nominatif, vocatif, accusatif, génitif, datif et ablatif). Un septième cas, le locatif, vestige du latin archaïque, a subsisté en latin… …   Wikipédia en Français

  • Declinaisons latines — Déclinaisons latines Les déclinaisons latines sont au nombre de cinq et disposent chacune de six cas (nominatif, vocatif, accusatif, génitif, datif et ablatif). Un septième cas, le locatif, vestige du latin archaïque, a subsisté en latin… …   Wikipédia en Français

  • Déclinaisons Latines — Les déclinaisons latines sont au nombre de cinq et disposent chacune de six cas (nominatif, vocatif, accusatif, génitif, datif et ablatif). Un septième cas, le locatif, vestige du latin archaïque, a subsisté en latin classique dans quelques… …   Wikipédia en Français

  • Déclinaisons latines — Pour consulter un article plus général, voir : Latin#Grammaire. Les déclinaisons latines sont au nombre de cinq et disposent chacune de six cas (nominatif, vocatif, accusatif, génitif, datif et ablatif). Un septième cas, le locatif, vestige… …   Wikipédia en Français

  • Pline l'Ancien — Pour les articles homonymes, voir Pline. Gaius Plinius Secundus …   Wikipédia en Français

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»