Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

altitūdō

  • 1 altitudo

    altitūdo, ĭnis, f. [st2]1 [-] hauteur, élévation. [st2]2 [-] profondeur.    - pedales in altitudinem trabes, Caes.: poutres qui ont un pied de hauteur.    - altitudo fluminis: profondeur d'un fleuve.    - altitudo animi, Cic. Fam. 4, 13, 7: grandeur d'âme.    - ad simulanda negotia altitudo ingenii, Sall. J. 95, 3: une profondeur d'esprit pour dissimuler.
    * * *
    altitūdo, ĭnis, f. [st2]1 [-] hauteur, élévation. [st2]2 [-] profondeur.    - pedales in altitudinem trabes, Caes.: poutres qui ont un pied de hauteur.    - altitudo fluminis: profondeur d'un fleuve.    - altitudo animi, Cic. Fam. 4, 13, 7: grandeur d'âme.    - ad simulanda negotia altitudo ingenii, Sall. J. 95, 3: une profondeur d'esprit pour dissimuler.
    * * *
        Altitudo, pen. prod. altitudinis, Denominatiuum. Haulteur.
    \
        Altitudo, Profunditas: vt Altitudo fluminis, vel maris. Plin. Profondeur.
    \
        In profundam altitudinem maris se immittere. Senec. Se jecter au fin fond de la mer.
    \
        Altitudo plagae. Cels. La profondeur d'une playe.
    \
        Altitudo animi. Cic. Grand cueur et magnanime.

    Dictionarium latinogallicum > altitudo

  • 2 altitudo

    altitūdo, inis, f. (altus), I) die Höhe, 1) eig. u. meton.: a) eig.: aedium, Cic.: aedificiorum, Sen. rhet. u. Tac.: turris, Curt., turrium, Plin.: montium, Cic.: summi clivi, Vitr.: moenium, Sall. fr. u. Liv.: muri, Nep.: arborum, Curt.: ramorum, Solin.: Siciliae, Sall. fr.: linea est longitudo quaedam sine latitudine et altitudine, Varr. fr.: pedales in altitudinem (fußhohe = fußdicke) trabes, Caes.: in altitudinem pedum XV effectis operibus, Caes.: praeminent altitudine milium passuum duorum, Sall. fr.: Plur., Cic. de nat. deor. 1, 54. Gell. 1, 20, 3: impendentium montium altitudines, Cic. de nat. deor. 2, 98: expugnandorum montium altitudines, Gromat. vet. p. 93, 2. – b) meton., die Höhe, Anhöhe, Sing., Val. Max. 7, 6, 5: Plur. (mit u. ohne montium), Liv. 21, 30, 6; 27, 18, 9: altitudines moenium, Cic. har. resp. 49. – altitudo meridiana, die Mittagshöhe, ab oriente usque in meridianam altitudinem sol insurgit, Augustin. de genes. ad litt. 2, 14, 29. – 2) übtr., die Höhe, Erhabenheit, fortunae, gloriae, orationis, Cic.: sententiarum, Gell.: animi, hochherzige Gesinnung, Hochherzigkeit, Cic. part. or. 77; ep. 3, 10, 10; 4, 13, 4. Liv. 4, 6, 12 (verschieden von unten no. II, 2): humanitatis, erhabene Menschenfreundlichkeit, Val. Max. 5, 1. ext. 3. – II) die Tiefe, 1) eig.: fluminis, maris, Caes.: maris od. Nili profunda altitudo, Sen. u. Tac. (im Bilde, in vastiorem altitudinem et velut profundum invehi, Liv.): altitudo plagae (Wunde), Cels.: cavernae in altitudinem depressae, Curt.: vallis in altitudinem depressa, Hirt. b.G.: cum terra ad infinitam altitudinem desedisset, Cic.: fossa quattuor pedum altitudinis, Auct. b. Alex.: Plur., speluncarum concavae altitudines, Cic. de nat. deor. 2, 98 (Baiter mit Heindorf amplitudines). – 2) übtr., a) vom Zustande der Ruhe, altitudo dormitionis, Arnob. 5, 9. p. 182, 13 R. – b) altitudo animi, die Kunst (Gabe), seine Gefühle zu beherrschen und zu verbergen, die vornehme Ruhe, Verschlossenheit, verschlossene Haltung (griech. βαθύτης), Cic. de off. 1, 88; Tac. ann. 3, 44 (verschieden von oben no. I, 2): dass. alt. ingenii, Sall. Iug. 95, 3 (dazu Fabri); vgl. in altitudinem conditus, sich in sich selbst zurückziehend, Tac. hist. 4, 86.

    lateinisch-deutsches > altitudo

  • 3 altitudo

    altitūdo, inis, f. (altus), I) die Höhe, 1) eig. u. meton.: a) eig.: aedium, Cic.: aedificiorum, Sen. rhet. u. Tac.: turris, Curt., turrium, Plin.: montium, Cic.: summi clivi, Vitr.: moenium, Sall. fr. u. Liv.: muri, Nep.: arborum, Curt.: ramorum, Solin.: Siciliae, Sall. fr.: linea est longitudo quaedam sine latitudine et altitudine, Varr. fr.: pedales in altitudinem (fußhohe = fußdicke) trabes, Caes.: in altitudinem pedum XV effectis operibus, Caes.: praeminent altitudine milium passuum duorum, Sall. fr.: Plur., Cic. de nat. deor. 1, 54. Gell. 1, 20, 3: impendentium montium altitudines, Cic. de nat. deor. 2, 98: expugnandorum montium altitudines, Gromat. vet. p. 93, 2. – b) meton., die Höhe, Anhöhe, Sing., Val. Max. 7, 6, 5: Plur. (mit u. ohne montium), Liv. 21, 30, 6; 27, 18, 9: altitudines moenium, Cic. har. resp. 49. – altitudo meridiana, die Mittagshöhe, ab oriente usque in meridianam altitudinem sol insurgit, Augustin. de genes. ad litt. 2, 14, 29. – 2) übtr., die Höhe, Erhabenheit, fortunae, gloriae, orationis, Cic.: sententiarum, Gell.: animi, hochherzige Gesinnung, Hochherzigkeit, Cic. part. or. 77; ep. 3, 10, 10; 4, 13, 4. Liv. 4, 6, 12 (verschieden von unten no. II, 2): humanitatis, erhabene Menschenfreundlichkeit, Val. Max. 5, 1. ext. 3. – II) die Tiefe, 1) eig.: fluminis, maris, Caes.: maris od. Nili profunda altitudo, Sen. u. Tac. (im Bilde, in vastiorem
    ————
    altitudinem et velut profundum invehi, Liv.): altitudo plagae (Wunde), Cels.: cavernae in altitudinem depressae, Curt.: vallis in altitudinem depressa, Hirt. b.G.: cum terra ad infinitam altitudinem desedisset, Cic.: fossa quattuor pedum altitudinis, Auct. b. Alex.: Plur., speluncarum concavae altitudines, Cic. de nat. deor. 2, 98 (Baiter mit Heindorf amplitudines). – 2) übtr., a) vom Zustande der Ruhe, altitudo dormitionis, Arnob. 5, 9. p. 182, 13 R. – b) altitudo animi, die Kunst (Gabe), seine Gefühle zu beherrschen und zu verbergen, die vornehme Ruhe, Verschlossenheit, verschlossene Haltung (griech. βαθύτης), Cic. de off. 1, 88; Tac. ann. 3, 44 (verschieden von oben no. I, 2): dass. alt. ingenii, Sall. Iug. 95, 3 (dazu Fabri); vgl. in altitudinem conditus, sich in sich selbst zurückziehend, Tac. hist. 4, 86.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > altitudo

  • 4 altitudo

    altĭtūdo, dĭnis, f. [altus], height or depth (cf. alo, p. a. init.).
    I.
    Height, altitude (syn.: altum, cacumen, culmen, vertex, apex).
    A.
    Lit.:

    altitudinem temperato,

    Cato, R. R. 22, 23:

    altitudo aedium,

    Cic. Off. 3, 16:

    montium,

    id. Agr. 2, 19; Vulg. Isa. 37, 24:

    in hac immensitate altitudinum,

    Cic. N. D. 1, 20:

    navis,

    Caes. B. G. 4, 25:

    muri,

    Nep. Them. 6, 5:

    moenium,

    Tac. H. 3, 20; so absol.:

    fore altitudines, quas cepissent hostes (sc. montium),

    heights, Liv. 27, 18.—
    B.
    Trop., height, loftiness:

    elatio atque altitudo orationis,

    Cic. Brut. 17:

    fortunae et gloriae,

    id. Rab. Post. 16:

    animi,

    greatness of soul, nobleness of mind, id. Fam. 4, 13, 7; so Liv. 4, 6 fin.; Gell. 17, 2 et saep.—
    II.
    Depth (syn.: altum, profundum).
    A.
    Lit.:

    spelunca infinitā altitudine,

    Cic. Verr. 2, 4, 48; so id. ib. 2, 5, 27; id. Div. 1, 43:

    fluminis,

    Caes. B. G. 4, 17:

    maris,

    id. ib. 4, 25:

    terrae,

    Vulg. Matt. 13, 5; ib. Marc. 4, 5:

    plagae,

    Cels. 7, 7, § 9.—
    B.
    Trop., depth, extent (eccl. Lat.):

    O altitudo divitiarum sapientiae et scientiae Dei,

    Vulg. Rom. 11, 33.—Spec., depth of soul, secrecy, reserve, Gr bathutês: exercenda est facilitas et altitudo animi, quae dicitur, i. e. a serenity or calmness that conceals the real feelings, Cic. Off. 1, 25, 88.—In mal. part.:

    ad simulanda negotia altitudo ingenii incredibilis,

    Sall. J. 95, 3:

    per illos dies egit altitudine animi,

    Tac. A. 3, 44; id. H. 4, 86:

    altitudines Satanae,

    deep plots, Vulg. Apoc. 2, 24.

    Lewis & Short latin dictionary > altitudo

  • 5 altitudo

    altitudo altitudo, inis f глубина

    Латинско-русский словарь > altitudo

  • 6 altitudo

    altitudo altitudo, inis f высота, вышина

    Латинско-русский словарь > altitudo

  • 7 altitudo

    altitūdo, inis f. [ altus II ]
    1) вышина, высота (arboris QC; montium, aedium C)
    3) (тж. montis a. L) возвышенность, гора ( omnes altitudines perfringere C)
    4) перен. возвышенность, величие (animi, gloriae C)
    5) глубина (fluminis, maris Cs, Sen etc.)
    6) замкнутость, скрытность (animi C, T; ingenii Sl)
    in altitudinem conditus T — уйдя в себя, замкнувшись в себе

    Латинско-русский словарь > altitudo

  • 8 altitūdō

        altitūdō dinis, f    [altus], height, altitude: aedium: montium: muri, N.: altitudines, heights, L.: in altitudinem pedum LXXX, Cs.—Meton., depth: spelunca infinitā altitudine: maris, Cs.— Fig., height, elevation, loftiness: orationis: gloriae: animi, nobleness, L. — Depth, reserve: animi, i. e. serenity: ingeni, secrecy, S.
    * * *
    height, altitude; depth; loftiness, profundity, noblemindedness, secrecy

    Latin-English dictionary > altitūdō

  • 9 altitudo

    altitudo, dinis, f., height, R. 8:39; depth, deepness, ||Mt. 13:5; Ap. 2:24.

    English-Latin new dictionary > altitudo

  • 10 altitudo

    высота, вышина (1. 4 D. 8, 4).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > altitudo

  • 11 altitudo

    Рус. Высота, высота над уровнем моря
    Eng. altitude

    Верхнелужицко-русский словарь > altitudo

  • 12 altitudo

    , inis f
      1) вышина, высота;
      2) глубина

    Dictionary Latin-Russian new > altitudo

  • 13 altitudo

    1. altitude
    2. cote

    Dictionnaire espéranto-français > altitudo

  • 14 O altitūdo

    Послание ап. Павла к Римлянам, 11.33: O altitudo divitiarum sapientiae et scientiae Dei! Quam incomprehensibilia sunt judicia ejus et investigabiles viae ejus! "О глубина премудрости и всеведения Бога! Сколь непостижимы его помыслы и неисповедимы его пути!"
    O altitudo! Житие и деяния великого сановника николаевского времени [ В. Н. Панина ] и его верного оруженосца М. Топильского никогда не были описаны с такой глубиной и последовательностью.( А. И. Герцен Граф В. Н. Панин.)

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > O altitūdo

  • 15 alt. (altitudo)

    abr
    altitude

    Dictionarium Latino-Gallicum botanicae > alt. (altitudo)

  • 16 alt. (altitudo)

    abr
    altitude

    Dictionarium Latino-Gallicum botanicae > alt. (altitudo)

  • 17 Высота

    - altitudo; sublime; sublimitas; summitas; excelsitas; excelsum; proceritas;

    • высота над уровнем моря - a. supra mare (s.m.);

    • от основания и до высоты 10-15 см стебель голый - caulis a basi ad altitudinem 10-15 cm nudus;

    • в высоту - in altum;

    • растение 5 см высоты - planta 5 cm alta;

    • стебель 1 м высоты - caulis 1 m altus;

    • высота гор достигает 4000 м над уровнем моря - fastigia montium 4000 m s. m. attigunt;

    • от высоты темнеет в глазах - altitudo oculis caliginem offundit;

    • пасть с высоты столь великого счастья - se tanto fortunarum suggestu dejicere;

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Высота

  • 18 Erhabenheit

    Erhabenheit, altitudo. – excelsitas (eig. und uneig.). – eminentia (Erhöhung, hervorragender Teil). – sublimitas (uneig., das Erhabensein über das Alltägliche, sowohl der Gesinnung nach als im Ausdruck etc., z.B. carminis, in verbis). – elatio (uneig., die Erhebung, der Aufschwung des Gemüts, der Rede). – granditas (Großherzigkeit der Rede). – E. der Gesinnung, der Denkungsart, animi altitudo; animi excelsitas, elatio: E. der Rede, des Ausdrucks, orationis elatio atque altitudo; orationis od. verborum granditas; verborum maiestas; magnificentia verborum (das Pathetische).

    deutsch-lateinisches > Erhabenheit

  • 19 Tiefe

    Tiefe, altitudo (die Tiefe als Beschaffenheit, eig. u. bildl., z.B. fluminis: u. animi, ingenii).altum. profundum (das Tiefe, die Tiefe als Ort, nur in den Kasus obliqui mit Präpositionen). – vorago (ein Abgrund). – gurges (der Strudel des Wassers und tiefe, reißende Stelle im Wasser übh.). – latitudo (die Breite, die horizontale Entfernung von vorn nach hinten). – vocis genus grave (die tiefe Tonart der Stimme). – Tiefen, loca in mirandam altitudinem depressa, ōrum,n. pl – die T. des Meeres, altitudo maris, stärker profunda altitudo maris (als Beschaffenheit); profundum maris. profundum mare (der Boden ganz unten im Meere): in der T., in [2285] profundo (ganz unten auf dem Boden); in recessu (hinten): aus der tiefsten T., ex infimo. – sich in die T. stürzen, se iacĕre in profundum; se immittere in profundam altitudinem: sich aus der T. erheben, ex alto emergere: von der T., von den Tiefen (des Wassers) verschlungen werden, in profundum hauriri; gurgitibus absumi. – der Graben hat zehn Fuß T., fossa in altitudinem decem pedum depressa est: das Haus hat dreißig Fuß T., domus triginta pedes in latitudinem exstructa est: das Grundstück hat vierzig Fuß T., fundus in latitudinem quadraginta pedum patet. – die T. der Weisheit Gottes, summa dei sapientia: aus den Tiefen der Weisheit schöpfen, ex ipsis sapientiae penetralibus petere alqd: in die Tiefen der Wissenschaften hinabsteigen, interiores et reconditas litteras scrutari.

    deutsch-lateinisches > Tiefe

  • 20 emineo

    ē-mineo, minuī, ēre, heraus-, hervorragen, I) eig.: 1) im allg.: a) vertikal heraus-, hervorragen, heraus-, hervorstehen, ne quid emineret, ubi ignis hostium adhaeresceret, Caes.: his quae eminebant paulatim in se residentibus, Sen.: et nihil emineant et sint sine sordibus ungues, Ov.: tumulis dumtaxat eminentibus, Curt.: eminentibus venis, Cels.: eminentibus oculis, Cic.: oculis foris eminentibus, Vopisc. – m. ex u. Abl., columella non multum e dumis eminens, Cic.: ex terra nihil eminet, quod etc., Cic.: globus terrae eminens e mari, Cic. – m. in u. Abl., machina, in qua undique praeacuti stimuli eminebant, Val. Max.: in medio fere nemore columnam eminere, Curt. – m. Abl. woraus? iam paulum moles aquā eminebat, Curt.: Dareus curru sublimis eminebat, Curt. – m. Abl. womit? ut capite paululum emineat (paxillus), Cels. – m. extra (über) u. Akk., ut (auris) extra tabulam non emineat, Cels. – m. super u. Akk., belua super ipsos fluctus dorso eminens, Curt.: super eum (ruborem) pustulae eminent, Cels. – mit Ang. wie weit? wie hoch? ut non amplius digitis quattuor ex terra eminerent (stipites), Caes.: altitudo muri L cubitorum eminet spatio, Curt.: petra in altitudinem XXX eminet stadia, Curt.: nostros montes (über unsere B.) per bis sex ulnas eminet locus, Lact. – b) horizontal hervorragen, -stehen, vorstehen, duobus eminentibus promunturiis, Caes.: sinus lunae maxime similis, cum eminent cornua, Curt. – m. Praepp., ex summo temone hastae praefixae ferro eminebant, Curt.: hastae multum ultra temonem eminentes, Curt.: dextra omnis acies extra proelium eminens, Liv.: ita ut per costas ferrum emineret, Liv.: inter radios rotarum plura spicula eminebant, Curt.: hasta in partes eminet ambas, Ov.: iugum directum eminens in mare, Caes.: pars eius ad Arctos eminet, ragt hinaus, Manil. – 2) insbes., a) als mediz. t. t., eminens caro, der fleischige Auswuchs, Scrib. Larg. 227. – b) als t. t. der Malerei, hervortreten, den Vordergrund bilden, ut quaedam eminere in opere, quaedam recessisse credamus, Quint. 2, 17, 21: nec pictura, in qua nihil circumlitum est, eminet, Quint. 8, 5, 26. – im Bilde, quo magis id, quod erit illuminatum, exstare atque eminere videatur, Cic. de or. 3, 101.

    II) übtr.: 1) deutlich hervortreten, -sich zeigen, -sichtbar werden od. sein, a) übh.: primum metus eius, mox gaudium eminuit, Plin. ep.: eminet ante oculos, quod petis, ecce tuos, Ov.: sententiae ipsae magis eminent, Quint.: quorum eminet audacia atque proiecta est, Cic. – m. Praepp., toto ex ore crudelitas eminebat, Cic.: cum pigritia et desperatio in omnium vultu emineret, deutlich zu lesen war, Liv. 21, 35, 7: in quorum ore amor eminebat, Sen.: in Poro eminebat auctoritas, Curt.: privata quoque inter publicos honores studia eminebant, Liv.: eminente animo patrio inter publicae poenae ministerium, Liv.: nihil excelsum, nihil quod supra cetera emineat, Liv.: m. Abl. wodurch? quae (altitudo animi) maxime eminet contemnendis et despiciendis doloribus, Cic. – b) dem Klange nach hervortreten, vorklingen, per confusa frementis verba tamen vulgi vox eminet una, Ov. met. 15, 607. – 2) gleichs. hervor-, auftauchen, vix ex gratulando miser iam eminebam, Plaut. capt. 504: si iam tum, cum erit (animus) inclusus in corpore, eminebit foras, wird hinausstreben, Cic. de rep. 6, 29. – 3) hinausragen = hinausstreben, animus in futura eminens, Sen. de tranqu. anim. 9, 2. – 4) hervorragen, hervorstechen, hervorstrahlen = sich auszeichnen, a) v. Pers.: legendus, qui eminebat, Vell.: quos eminere videant altius, Nep. – mit Praepp., eminere inter aequales, Quint.: in his omnibus eminuit Plato, Quint. 1, 12, 15: Demosthenes unus eminet inter omnes in omni genere dicendi, Cic.: supra eam (veritatem) eminere visus est, Sen.: magna quoque ingenia quando plus quam in uno eminuerunt opere? Sen. rhet. – m. Abl. wodurch? armis et robore corporis super ceteros eminens, Curt.: claritudine eminuit, Vell. 2, 130, 1: nihil excelsum, nihil quod supra cetera emineat, in civitatibus fore, Liv. – b) v. Lebl.: tantum eminebat peregrina virtus, Liv.: excellit atque eminet vis, potestas nomenque regium, Cic. – m. Praepp., quibus inter populares aut nobilitas aut opes eminent, Curt.: quae res in negotiis vel bellicis vel civilibus eminebant, Eutr.: sciebas animum eius liberalibus disciplinis... sic esse fundatum, ut supra omnes corporis dolores emineat (erhaben ist), Sen. – m. Abl. wodurch? Philippicas (orationes) Demosthenis isdem eminere virtutibus, Quint. – / Nbf. emino, wov. eminavit, Vulg. (Amiat.) act. apost. 18, 16.

    lateinisch-deutsches > emineo

См. также в других словарях:

  • ALTITUDO — titulus Regum honorarius in veteribus Tabulis Regum Franciae, apud Camusatum in Antiquit. Trecensib. Besium in Comit. Pictav. Acherium Spicileg. Tom. XII. etc. cuius locô Graeci ὕψος et κορνφην` usurpant. ita cnim iam Pindarus Olymp. od. α. Τὺ δ᾿ …   Hofmann J. Lexicon universale

  • O altitudo — foreign term Etymology: Latin O (the) height ; feeling of spiritual exaltation …   New Collegiate Dictionary

  • altitude — [ altityd ] n. f. • 1485; lat. altitudo 1 ♦ Élévation verticale d un point par rapport au niveau de la mer. Altitude relative : élévation d un point par rapport à un autre. Mesure des altitudes (opérations de nivellement). Voler à basse altitude …   Encyclopédie Universelle

  • altitudine — ALTITÚDINE, altitudini, s.f. Înălţime a unui punct de pe suprafaţa pământului, considerată în raport cu nivelul mării sau faţă de alt punct de pe suprafaţa terestră. – Din lat. altitudo, inis, fr. altitude. Trimis de ana zecheru, 08.01.2003.… …   Dicționar Român

  • Juan de Zumárraga — (1468 ndash; 3 June 1548) was a Spanish Basque Franciscan prelate and first bishop of Mexico.Zumárraga was born in Durango in the Biscay province in the Basque Country. He entered the Franciscan Order, and in 1527 was custodian of the convent of… …   Wikipedia

  • альтитуда — (от лат. altitudo  высота), то же, что абсолютная высота. * * * АЛЬТИТУДА АЛЬТИТУДА (от лат. altitudo высота), то же, что абсолютная высота (см. АБСОЛЮТНАЯ ВЫСОТА) …   Энциклопедический словарь

  • Хуан де Сумаррага — Портрет отца Сумаррага …   Википедия

  • Сумаррага, Хуан де — Портрет отца Сумарраги …   Википедия

  • АЛЬТИТУДА — (н. лат.). Высота точки над уровнем моря. Словарь иностранных слов, вошедших в состав русского языка. Чудинов А.Н., 1910. АЛЬТИТУДА высота местности над поверхностью моря. Словарь иностранных слов, вошедших в состав русского языка. Павленков Ф.,… …   Словарь иностранных слов русского языка

  • Хуан де Сумаррага — (исп. Fray Juan de Zumarrága). 1468, Паис Васко, Дуранго 3 июня 1548, Мехико. Испанский церковный деятель, первый епископ Мексики. Глубоко противоречивая личность: ввёл в Мексике здравоохранение, высшее образование и книгопечатание. Открыл первую …   Католическая энциклопедия

  • Juan de Zumarraga —     Juan de Zumárraga     † Catholic Encyclopedia ► Juan de Zumárraga     Born at Durango in the Basque provinces in 1468; died in Mexico, 3 June, 1548. He entered the Franciscan Order, and in 1527 was custodian of the convent of Abrojo, where he …   Catholic encyclopedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»