Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

Imitation

  • 1 imitatio

    ĭmĭtātĭo, ōnis, f. [id.], imitation (class.; cf. aemulatio).
    I.
    In gen.:

    imitatio virtutis aemulatio dicitur,

    Cic. Tusc. 4, 8, 17; cf. Quint. 1, 2, 26:

    excellentium civium virtus imitatione digna,

    Cic. Phil. 14, 6, 17:

    imitatione tantam ingenii praestantiam consequi,

    id. Off. 3, 1, 1:

    ut ad imitationem sui vocet alios,

    id. Rep. 2, 42:

    periculosa exempli,

    id. Fl. 11, 24:

    antiquitatis,

    Quint. 11, 3, 10:

    nostrorum dictorum factorumque,

    id. 9, 2, 59:

    fori consiliorumque,

    id. 2, 4, 41 al.:

    in omni re vincit imitationem veritas,

    Cic. de Or. 3, 57, 215:

    nihil ostentationis aut imitationis afferre,

    id. 3, 12, 45:

    longe difficillima est imitationis imitatio,

    the copying of a copy, Plin. Ep. 4, 28, 3:

    certatim haec omnis imitatio lacessivit, ut, etc.,

    Macr. S. 7, 13, 11.—
    B.
    The faculty of imitation:

    ingenii signum in parvis praecipuum memoria est:... proximum imitatio,

    Quint. 1, 3, 1.—
    II.
    In rhet. lang.
    A.
    Imitation of an orator:

    imitatio est, in qua impellimur cum diligenti ratione, ut aliquorum similes in dicendo velimus esse,

    Auct. Her. 1, 2, 3; cf. Cic. de Or. 2, 22 sq.; Quint. 10, 2.—
    B.

    Lewis & Short latin dictionary > imitatio

  • 2 imitatio

    ĭmĭtātĭo, ōnis, f. [st2]1 [-] imitation, copie. [st2]2 [-] onomatopée.
    * * *
    ĭmĭtātĭo, ōnis, f. [st2]1 [-] imitation, copie. [st2]2 [-] onomatopée.
    * * *
        Imitatio, Verbale. Cic. Suite, Imitation.

    Dictionarium latinogallicum > imitatio

  • 3 effigies

    effĭgĭes, ēi (ante-class. form nom.:

    effĭgĭa,

    Plaut. Rud. 2, 4, 7; Afran. ap. Non. 493, 2; Inscr. Orell. 7416 l.— Nom. plur.:

    effigiae,

    Lucr. 4, 105.— Acc. plur.:

    effigias,

    id. 4, 42 and 85), f. [effingo, I.], an (artistic) copy, imitation of an object (in concreto— for syn. cf.: imago, pictura, simulacrum, signum, statua, tabula).
    I.
    (Class.) With the accessory idea of resemblance obtained by imitation, a likeness, portrait, image, effigy.
    A.
    Lit.:

    formarum,

    Lucr. 4, 105; cf. id. ib. 42 and 85: Veneris, * Plaut. Rud. 2, 4, 7; cf.:

    deus effigies hominis et imago,

    Cic. N. D. 1, 37, 103:

    quandam effigiem spirantis mortui,

    id. Q. Fr. 1, 3, 1; cf. also: simulacrum deae (Veneris) non effigie humana, Tac. H. 2, 3 fin.; and:

    quam satus Iapeto... Finxit in effigiem moderantum cuncta deorum,

    Ov. M. 1, 83:

    vix convenire videretur, quem ipsum hominem cuperent evertere, ejus effigiem simulacrumque servare,

    his mere effigy, Cic. Verr. 2, 2, 65 fin.:

    effigiem Xanthi Trojamque videtis,

    Verg. A. 3, 497; of shades, ghosts:

    effigiem nullo cum corpore falsi finxit apri,

    Ov. M. 14, 358; Sil. 13, 778; cf.:

    effigies, immo umbrae hominum,

    Liv. 21, 40, 9;

    of the shade of a deceased person in a dream,

    Plin. Ep. 3, 5, 4;

    or in the lower world,

    Sil. 13, 779. —
    2.
    Adv.: in or ad effigiem or effigie, after the likeness of, in the form of, like, Sil. 5, 5; Plin. 5, 10, 11, § 62; 21, 5, 11, § 23.—
    B.
    Trop. (a favorite expression of Cic.):

    perfectae eloquentiae speciem animo videmus, effigiem auribus quaerimus,

    its imitation, Cic. Or. 3 (v. the passage in connection); cf.:

    consiliorum ac virtutum effigiem relinquere,

    id. Arch. 12, 30:

    Sex. Peducaeus reliquit effigiem et humanitatis et probitatis suae filium,

    the image, id. Fin. 2, 18, 58; cf. id. Tusc. 3, 2; id. de Or. 1, 43, 193; Liv. 26, 41; 1, 56:

    ad effigiem justi imperii scriptus,

    the ideal, id. Q. Fr. 1, 1, 8:

    ut res ipsas rerum effigies notaret,

    id. de Or. 2, 86 fin.; cf.

    effingo, I. B.: ostensus est in alia effigie,

    appeared in another form, Vulg. Marc. 16, 12.—
    II.
    Poet. and in post-Aug. prose, in gen., the plastic (less freq. the pictorial) representation of an object, an image, statue, portrait: saxea ut effigies bacchantis, * Cat. 64, 61; Verg. A. 2, 167; 184; 3, 148; 7, 177; Hor. S. 1, 8, 30; Ov. H. 20, 239; Tac. A. 1, 74; 6, 2; id. H. 5, 9 al.; Quint. 6, 1, 32; cf. id. 12, 10, 5; Ov. Tr. 1, 7, 7; Vulg. Sap. 15, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > effigies

  • 4 abstraho

    abstrăho, ĕre, traxi, tractum [ abs + traho] - tr. - tirer, traîner loin de, séparer de, détacher de, éloigner de [au pr. et fig.].    - inf. parf. sync. abstraxe, Lucr. 3, 650.    - abstrahere aliquem ab aliquo: séparer qqn d'un autre.    - abstrahere a rebus gerendis, Cic. CM 15: détourner de l'activité politique. --- cf. Sull. 11 ; Arch. 12, Phil. 3, 31.    - abstrahere a sollicitudine, Cic. Dej. 38: arracher, soustraire à l'inquiétude.    - se abstrahere a similitudine Graecae locutionis, Cic. Br. 259: se détourner d'une imitation du parler grec.    - a corpore animus abstractus, Cic. Div. 1, 66: l'âme détachée du corps.    - navem remulco abstraxit, Caes. BC. 2, 23: il tira le bateau avec un câble (il remorqua le bateau).    - mors abstrahit a malis, Cic.: la mort nous arrache aux misères.    - abstrahere milites a duce, Cic.: détacher les soldats de leur chef.    - magnitudine pecuniae a bono honestoque in pravum abstractus est, Sall. J. 29, 2: à cause d'une grosse somme d'argent, il fut détourné du bien et de l'honneur pour suivre la voie du mal.    - de matris amplexu aliquem abstrahere, Cic. Font. 46: arracher qqn des bras de sa mère. --- cf. Ov. H. 15, 154.    - abstrahere e sine gremioque patriae, Cic. Cæl. 59: arracher du sein, du giron de la patrie.    - abstrahere ex oculis hominum, Liv. 39, 49, 12: soustraire aux regards des hommes.    - cf. Cic. Sull. 9 ; Liv. 37, 27, 6 ; 38, 49, 8.    - frumento ac commeatu abstractus, Cæs. BC. 3, 78, 3: entraîné loin du ravitaillement et des approvisionnements.    - abl. ou dat. Ov. M. 13, 658 ; Sen. Med. 144 ; Tac. An. 2, 5 ; Luc. 6, 80.    - abstrahit (me) sermonis egestas, Lucr.: la pauvreté de la langue m'arrête (= m'empêche d'expliquer).    - parto decori abstrahi, Tac. An. 2, 26: être arraché à une gloire acquise. ---- cf. Amm. 20, 4, 18 ; 30, 7, 2.    - ad bellicas laudes abstrahere, Cic. Br. 239: entraîner vers les exploits guerriers.    - cf. Sen. Ep. 88, 19 ; Const. 2, 3 ; Tac. An. 4, 13.    - vix me hinc abstraxi, Ter.: j'ai eu de la peine à m'en tirer.
    * * *
    abstrăho, ĕre, traxi, tractum [ abs + traho] - tr. - tirer, traîner loin de, séparer de, détacher de, éloigner de [au pr. et fig.].    - inf. parf. sync. abstraxe, Lucr. 3, 650.    - abstrahere aliquem ab aliquo: séparer qqn d'un autre.    - abstrahere a rebus gerendis, Cic. CM 15: détourner de l'activité politique. --- cf. Sull. 11 ; Arch. 12, Phil. 3, 31.    - abstrahere a sollicitudine, Cic. Dej. 38: arracher, soustraire à l'inquiétude.    - se abstrahere a similitudine Graecae locutionis, Cic. Br. 259: se détourner d'une imitation du parler grec.    - a corpore animus abstractus, Cic. Div. 1, 66: l'âme détachée du corps.    - navem remulco abstraxit, Caes. BC. 2, 23: il tira le bateau avec un câble (il remorqua le bateau).    - mors abstrahit a malis, Cic.: la mort nous arrache aux misères.    - abstrahere milites a duce, Cic.: détacher les soldats de leur chef.    - magnitudine pecuniae a bono honestoque in pravum abstractus est, Sall. J. 29, 2: à cause d'une grosse somme d'argent, il fut détourné du bien et de l'honneur pour suivre la voie du mal.    - de matris amplexu aliquem abstrahere, Cic. Font. 46: arracher qqn des bras de sa mère. --- cf. Ov. H. 15, 154.    - abstrahere e sine gremioque patriae, Cic. Cæl. 59: arracher du sein, du giron de la patrie.    - abstrahere ex oculis hominum, Liv. 39, 49, 12: soustraire aux regards des hommes.    - cf. Cic. Sull. 9 ; Liv. 37, 27, 6 ; 38, 49, 8.    - frumento ac commeatu abstractus, Cæs. BC. 3, 78, 3: entraîné loin du ravitaillement et des approvisionnements.    - abl. ou dat. Ov. M. 13, 658 ; Sen. Med. 144 ; Tac. An. 2, 5 ; Luc. 6, 80.    - abstrahit (me) sermonis egestas, Lucr.: la pauvreté de la langue m'arrête (= m'empêche d'expliquer).    - parto decori abstrahi, Tac. An. 2, 26: être arraché à une gloire acquise. ---- cf. Amm. 20, 4, 18 ; 30, 7, 2.    - ad bellicas laudes abstrahere, Cic. Br. 239: entraîner vers les exploits guerriers.    - cf. Sen. Ep. 88, 19 ; Const. 2, 3 ; Tac. An. 4, 13.    - vix me hinc abstraxi, Ter.: j'ai eu de la peine à m'en tirer.
    * * *
        Abstraho, abstrahis, pen. cor. abstraxi, abstractum, abstrahere. Entrainer, Emmener hors, ou Tirer hors par force.
    \
        Aliquem ab alio abstrahere. Terentius. Separer maugré qu'il en ait. \ A malis abstrahere. Cic. Delivrer.
    \
        A disciplina abstrahere. Cic. Destourner, Divertir.
    \
        Ciuitatem a seruitio abstrahere. Cic. Delivrer.
    \
        A consuetudine. Cic. Distraire.
    \
        A sensu mentis. Cic. Aliener.
    \
        Abstrahere se a corpore. Cic. Se divertir des choses corporelles.
    \
        Abstrahere aliquem de complexu. Cic. Arracher.
    \
        Abstrahere ex amplissimorum virorum comitatu. Cic. Retirer par contrainte.
    \
        Abstrahere aliquem ad bellicas laudes. Cic. Attirer.
    \
        Abstrahere in seruitutem. Caes. Emmener par force en servage.

    Dictionarium latinogallicum > abstraho

  • 5 assimulo

    assimulo, (adsimulo), āre, āvi, ātum - tr. - [st2]1 [-] rendre semblable; imiter, représenter. [st2]2 [-] supposer semblable, assimiler, comparer. [st2]3 [-] feindre, simuler, reproduire par imitation, contrefaire, faire semblant.    - assimulavit anum, Ov. M. 14, 656: il se déguisa en vieille femme.    - furere adsimulavit, Pac. ap. Cic. Off. 3, 26, 98: il fit semblant d'être fou.    - quid mihi meliust, quam ego med adsimulem insanire, Plaut. Men. 5.2.79: que puis-je faire de mieux sinon de faire semblant d'être fou?    - adsimulato quasi hominem quaesiveris, Plaut. Ep. 2.2.11: fais comme si tu avais cherché ton homme.
    * * *
    assimulo, (adsimulo), āre, āvi, ātum - tr. - [st2]1 [-] rendre semblable; imiter, représenter. [st2]2 [-] supposer semblable, assimiler, comparer. [st2]3 [-] feindre, simuler, reproduire par imitation, contrefaire, faire semblant.    - assimulavit anum, Ov. M. 14, 656: il se déguisa en vieille femme.    - furere adsimulavit, Pac. ap. Cic. Off. 3, 26, 98: il fit semblant d'être fou.    - quid mihi meliust, quam ego med adsimulem insanire, Plaut. Men. 5.2.79: que puis-je faire de mieux sinon de faire semblant d'être fou?    - adsimulato quasi hominem quaesiveris, Plaut. Ep. 2.2.11: fais comme si tu avais cherché ton homme.
    * * *
        Assimulo, assimulas, pen. cor. assimulare. Terent. Feindre ce qui n'est point, Simuler, Contrefaire.
    \
        Venire me assimulabo. Terent. Je feray semblant de venir.
    \
        Vlysses furere assimuluiat. Cic. A faict semblant d'estre furieux, A contrefaict le furieux.
    \
        Ita assimulauit se, quasi Amphitruo siet. Plaut. Il s'est si bien deguisé qu'il semble estre Amphitruo.
    \
        Formam Britanniae Liuius et Fabius bipenni, assimulauere. Tacit. Ont accomparagé, Ont dict estre semblable.
    \
        Assimulare literas. Tacit. Contrefaire lettres.
    \
        Assimulari, Passiuum. Terent. Tum pol ego is essem vere qui assimulabar. Lors j'eusse vrayement esté celuy que je contrefaisoye, celuy que je feignoye estre.

    Dictionarium latinogallicum > assimulo

  • 6 effigies

    effigĭēs, ēi f. [st2]1 [-] représentation, image, forme, figure, portrait, copie, effigie; statue. [st2]2 [-] ressemblance, imitation, forme, image, portrait, modèle. [st2]3 [-] fantôme, spectre.    - finxit in effigiem deorum: il l'a fait à l'image des dieux.
    * * *
    effigĭēs, ēi f. [st2]1 [-] représentation, image, forme, figure, portrait, copie, effigie; statue. [st2]2 [-] ressemblance, imitation, forme, image, portrait, modèle. [st2]3 [-] fantôme, spectre.    - finxit in effigiem deorum: il l'a fait à l'image des dieux.
    * * *
        Effigies, effigiei, pen. prod. foem. gen. Pli. Image ou semblance et pourtraict faict sur le vif, Effigie.
    \
        Complecti effigiem alicuius in auro. Ouid. Graver ou enchasser en un anneau d'or.
    \
        Conformata effigies caminis. Stat. Faicte de fonte.
    \
        Habere effigiem thuris. Plin. Resembler à encens.
    \
        Effigiem Dei in se ostendere. Plin. Resembler à Dieu.
    \
        Ad effigiem Macedonicae chlamydis. Plin. A la semblance, ou A la facon et maniere de, etc.
    \
        In effigiem pelagi exundabat lacus. Silius. Comme fait la mer.
    \
        Columnae effigie iaci. Plin. En forme d'une colomne.

    Dictionarium latinogallicum > effigies

  • 7 exemplum

    exemplum, i, n. [st2]1 [-] copie, imitation, exemple, reproduction. [st2]2 [-] type, original, modèle. [st2]3 [-] échantillon, exemplaire, spécimen. [st2]4 [-] formule, formulaire, contenu, teneur (d'un écrit). [st2]5 [-] exemple, modèle, patron. [st2]6 [-] celui qui sert d'exemple, exemple. [st2]7 [-] exemple, précédent. [st2]8 [-] châtiment exemplaire, exemple, punition. [st2]9 [-] manière, procédé, habitude.    - exemplum epistolae: le double d'une lettre.    - alicui esse exemplo: servir d'exemple à qqn.    - exemplum ab aliquo (ab aliqua re) petere: prendre modèle sur qqn (sur qqch).    - in provincia edere exemplum severitatis: donner à la province un exemple de sévérité.    - edere exempla in aliquem, Ter. Eun. 5, 7, 21: faire un exemple sur qqn.    - proponere alicui exempla ad imitandum: proposer à qqn des modèles à imiter.    - exempli causâ (gratiâ): à titre d'exemple, par exemple.    - ad exemplum: pour servir d'exemple.    - exempla proferre: citer des précédents.    - periculosam exempli imitationem reliquis in posterum prodere: créer un dangereux précédent pour la postérité.    - animale exemplum: exemple vivant.    - uno exemplo omnes vitam vivere, Plaut. Mil. 3, 1, 132: vivre tous sur le même modèle (vivre tous de la même façon).    - quaestionem de expilatis thesauris eodem exemplo haberi quo Pomponius praetor triennio ante habuisset, Liv. 31, 11: mener une enquête sur le pillage du trésor, comme l'avait fait le préteur Pomponius trois ans plus tôt.    - exemplum purpurae, tritici, Auct. Her. 4, 6, 9: échantillon de pourpre, de blé.
    * * *
    exemplum, i, n. [st2]1 [-] copie, imitation, exemple, reproduction. [st2]2 [-] type, original, modèle. [st2]3 [-] échantillon, exemplaire, spécimen. [st2]4 [-] formule, formulaire, contenu, teneur (d'un écrit). [st2]5 [-] exemple, modèle, patron. [st2]6 [-] celui qui sert d'exemple, exemple. [st2]7 [-] exemple, précédent. [st2]8 [-] châtiment exemplaire, exemple, punition. [st2]9 [-] manière, procédé, habitude.    - exemplum epistolae: le double d'une lettre.    - alicui esse exemplo: servir d'exemple à qqn.    - exemplum ab aliquo (ab aliqua re) petere: prendre modèle sur qqn (sur qqch).    - in provincia edere exemplum severitatis: donner à la province un exemple de sévérité.    - edere exempla in aliquem, Ter. Eun. 5, 7, 21: faire un exemple sur qqn.    - proponere alicui exempla ad imitandum: proposer à qqn des modèles à imiter.    - exempli causâ (gratiâ): à titre d'exemple, par exemple.    - ad exemplum: pour servir d'exemple.    - exempla proferre: citer des précédents.    - periculosam exempli imitationem reliquis in posterum prodere: créer un dangereux précédent pour la postérité.    - animale exemplum: exemple vivant.    - uno exemplo omnes vitam vivere, Plaut. Mil. 3, 1, 132: vivre tous sur le même modèle (vivre tous de la même façon).    - quaestionem de expilatis thesauris eodem exemplo haberi quo Pomponius praetor triennio ante habuisset, Liv. 31, 11: mener une enquête sur le pillage du trésor, comme l'avait fait le préteur Pomponius trois ans plus tôt.    - exemplum purpurae, tritici, Auct. Her. 4, 6, 9: échantillon de pourpre, de blé.
    * * *
        Exemplum, exempli. Cic. Exemple, Chose qu'on nous propose pour eviter ou suyvre.
    \
        Malo exemplo id factum est. Valer. Max. La facon de faire ne vault rien. B.
    \
        Exemplo haud probabili rem actam censebat. Liu. Il estoit d'advis que la facon de faire ne valoit rien. B.
    \
        Sine exemplo tempora. Quintil. Lesquels n'ont aucuns exemples des temps precedents.
    \
        Si meum exemplum esset. Martial. Si c'estoit à mon exemple que les autres l'eussent faict, Si j'eusse esté le premier, Si j'en eusse esté inventif, Si c'estoit de mon invention.
    \
        Ad illud exemplum fit. Plaut. Il se fait ainsi que tu dis.
    \
        Quod ad exemplum est, coniectura si reperire possumus? Plaut. A qui resemble il?
    \
        Ad exemplum ambarum, mores earum existimans. Terentius. Estimant les meurs d'elles estre semblables aux meurs de ces deux ci.
    \
        Melioribus exemplis addere se. Claud. Suyvre ceulx qui ont mieulx faict.
    \
        Capere exemplum de aliquo. Terent. L'ensuyvre et imiter, ou faire punition exemplaire de luy.
    \
        Expetere exemplum. Plaut. Desirer d'en avoir le patron.
    \
        Exemplo alicuius facere. Terentius. A l'exemple d'aucun, Le suyvre.
    \
        Exemplo facere. Cic. Faire quelque chose à l'exemple d'un autre.
    \
        Nullo exemplo aliquid facere. Cic. Faire quelque chose de nouveau que personne n'a encore faict.
    \
        Exemplum habere. Plaut. Avoir l'exemple et patron.
    \
        Imitari exemplum alicuius. Plin. iunior. Prendre patron sur aucun.
    \
        Pingere exemplum. Plaut. Peindre patron aux autres.
    \
        Praebere. Liu. Bailler exemple.
    \
        Reperire exemplum. Plaut. Trouver à qui quelque chose resemble.
    \
        Exemplum statuite in me, vt adolescentuli Vobis placere studeant, potius quam sibi. Terent. Faire que je soye pour exemple et patron.
    \
        Exemplo esse alicui. Terent. Estre pour exemple.
    \
        Exemplum sumere. Terent. Prendre exemple.
    \
        Exempla. Quintil. Jugements donnez en cas pareil.
    \
        Exemplo vno. Plaut. Tout d'une sorte et semblablement.
    \
        Exemplum. Cic. Le double de quelque escripture, La copie.
    \
        Scripta pluribus exemplis. Ouid. Dequoy on a faict plusieurs doubles et copies.
    \
        Exemplo eodem literae binae. Cic. De mesme teneur.
    \
        Animale exemplum. Cic. Patron vif, ayant ame et vie.
    \
        Exempla. Plaut. Punitions exemplaires.
    \
        Nullum caruit exemplo nefas. Seneca. Nulle meschanceté est demouree impunie.
    \
        Edere exempla in aliquem. Terent. Punir aucun griefvement, à fin qu'il serve d'exemple aux autres.
    \
        Exemplum. Quintil. Ce qu'on recite pour prouver ce qu'on a dict, Exemple et similitude.
    \
        Exempli gratia. Plin. Pour exemple.
    \
        Illa exempli mulier, illa seculi decus. Quintil. L'exemple et mirouer des autres, Sur laquelle les autres se doibvent mirer et reigler pour vivre vertueusement.
    \
        Sub exemplo aliquem monere. Plin. iunior. En luy proposant exemple des precedents.
    \
        Consulendum existimarem in re ad exemplum pertinenti. Idem. De consequence, et sur quoy on peult prendre exemple.
    \
        Exemplum. Author ad Heren. La monstre et eschantillon de quelque marchandise.
    \
        Sunt inter exempla, qui asininum lac bibendo liberati sunt podagra. Plin. On trouve par escript és exemples anciens.
    \
        Est in exemplis, Dionysio Siciliae tyranno, quum pulsus est ea potentia, accidisse prodigium, etc. Plinius. Il est escript aux anciens exemples.

    Dictionarium latinogallicum > exemplum

  • 8 expono

    expōno, ĕre, pŏsŭi, pŏsĭtum - tr. -    - parf. arch. exposivit, Plaut. Cas. 853; part. sync. expostus, Cato. Agr. 151, 2 ; Virg. En. 10, 694. [st1]1 [-] mettre hors, mettre en vue, étaler, exposer, présenter, proposer.    - argentum exponere, Cic. Verr. 4, 62: exposer de l'argenterie.    - cf. Verr. 4, 35 ; Mur. 75.    - exponere herbam in sole, Col. 12, 28, 1: étaler de l'herbe au soleil.    - factum expositum ad imitandum, Cic. Phil. 2, 114: acte proposé à l'imitation.    - expositā ad exemplum nostrā re publicā, Cic.Rep. 1, 46: en offrant notre pays pour modèle.    - exponere alicujus vitam in oculis conspectuque omnium, Cic. Caecil. 27: exposer la vie de qqn aux yeux, aux regards de tous.    - puerum exponere, Liv. 1, 4, 5: exposer un enfant.    - ad Tiberim exponi, Cic. Rep. 2, 4: être exposé sur les bords du Tibre. [st1]2 [-] déposer (sur le rivage), débarquer.    - exercitum exponere, Caes. BG. 5, 9, 1: débarquer une armée.    - ex navibus (navibus) milites exponere, Caes. BG. 4, 37, 1; 5, 23, 4; BC. 3, 111.: débarquer des soldats.    - exponere milites in terram, Caes. BC. 3, 23, 2: débarquer des soldats sur le rivage.    - in litore expositus, Suet. Caes. 4: débarqué sur le rivage.    - cf. Liv. 26, 17, 2 ; 28, 44, 10; Nep. Them. 8, 7 (avec ad Caes. BC. 3, 6, 3 ; avec abl. seul Caes. BC. 3, 29, 3).    - quartā vix demum exponimur horā, Hor. S. 1, 5, 23: nous ne débarquons qu'à la quatrième heure à peine. [st1]3 [-] étendre à terre, jeter par terre.    - paene exposivit cubito, Plaut. Cas. 853: elle a failli me mettre par terre d'un coup de coude.    - si propter necessitatem adversae tempestatis expositum onus fuerit, Dig. 39, 4, 16, § 8: si, contraint par une malencontreuse tempête, on a jeté la cargaison par-dessus bord... [st1]4 [-] tenir une somme à la disposition de qqn.    - exponere alicui de DCCC, Cic. Att. 5, 4, 3: être à la disposition de qqn (se découvrir pour qqn) pour huit cent mille sesterces. [st1]5 [-] exposer à, livrer à la merci de.    - ad ictus expositus, Liv. 9, 35, 6: exposé aux coups.    - ne inermes provinciae barbaris nationibus exponerentur, Tac. H. 3. 5: pour ne pas laisser les provinces exposées sans défense à la merci des barbares.    - exponere nomen Dei, Lact. 1, 7: déshonorer le nom de Dieu.    - exponere exercitum hosti, Flor. 3, 11: livrer l'armée à l'ennemi.    - piscibus beluisque,” Petr. 115:. [st1]6 [-] exposer par écrit, par la parole, expliquer.    - exponere rem breviter, Cic. Cat. 3, 3: exposer un fait brièvement.    - exponere res quemadmodum gesta sit, Cic. Amer. 14: exposer comment une affaire a été menée.    - exposuit quid iniquitas loci posset, Caes. BG. 7: il leur expliqua de quelle importance était le désavantage de la position.    - vobis exponam, quid de quaque re sentiam, Cic. de Or. 1, 227: je vais vous dire ce que je pense sur chaque question.    - absol. exponere de aliqua re, Cic. Rep. 1, 41 ; de Or. 1, 102: faire un exposé sur une chose, traiter une question.    - exponere + prop. inf.: exposer que.    - cf. Cic. Div. 199; Tusc. 1, 26. [st1]7 [-] reproduire, rapporter (un discours, une conversation, etc.)    - in illo sermone qui est expositus in Bruto, Cic. Or. 23: dans cet entretien qui est rapporté dans le Brutus.    - capita exposita nec explicata, Cic. Br. 164: chapitres reproduits sans développement.
    * * *
    expōno, ĕre, pŏsŭi, pŏsĭtum - tr. -    - parf. arch. exposivit, Plaut. Cas. 853; part. sync. expostus, Cato. Agr. 151, 2 ; Virg. En. 10, 694. [st1]1 [-] mettre hors, mettre en vue, étaler, exposer, présenter, proposer.    - argentum exponere, Cic. Verr. 4, 62: exposer de l'argenterie.    - cf. Verr. 4, 35 ; Mur. 75.    - exponere herbam in sole, Col. 12, 28, 1: étaler de l'herbe au soleil.    - factum expositum ad imitandum, Cic. Phil. 2, 114: acte proposé à l'imitation.    - expositā ad exemplum nostrā re publicā, Cic.Rep. 1, 46: en offrant notre pays pour modèle.    - exponere alicujus vitam in oculis conspectuque omnium, Cic. Caecil. 27: exposer la vie de qqn aux yeux, aux regards de tous.    - puerum exponere, Liv. 1, 4, 5: exposer un enfant.    - ad Tiberim exponi, Cic. Rep. 2, 4: être exposé sur les bords du Tibre. [st1]2 [-] déposer (sur le rivage), débarquer.    - exercitum exponere, Caes. BG. 5, 9, 1: débarquer une armée.    - ex navibus (navibus) milites exponere, Caes. BG. 4, 37, 1; 5, 23, 4; BC. 3, 111.: débarquer des soldats.    - exponere milites in terram, Caes. BC. 3, 23, 2: débarquer des soldats sur le rivage.    - in litore expositus, Suet. Caes. 4: débarqué sur le rivage.    - cf. Liv. 26, 17, 2 ; 28, 44, 10; Nep. Them. 8, 7 (avec ad Caes. BC. 3, 6, 3 ; avec abl. seul Caes. BC. 3, 29, 3).    - quartā vix demum exponimur horā, Hor. S. 1, 5, 23: nous ne débarquons qu'à la quatrième heure à peine. [st1]3 [-] étendre à terre, jeter par terre.    - paene exposivit cubito, Plaut. Cas. 853: elle a failli me mettre par terre d'un coup de coude.    - si propter necessitatem adversae tempestatis expositum onus fuerit, Dig. 39, 4, 16, § 8: si, contraint par une malencontreuse tempête, on a jeté la cargaison par-dessus bord... [st1]4 [-] tenir une somme à la disposition de qqn.    - exponere alicui de DCCC, Cic. Att. 5, 4, 3: être à la disposition de qqn (se découvrir pour qqn) pour huit cent mille sesterces. [st1]5 [-] exposer à, livrer à la merci de.    - ad ictus expositus, Liv. 9, 35, 6: exposé aux coups.    - ne inermes provinciae barbaris nationibus exponerentur, Tac. H. 3. 5: pour ne pas laisser les provinces exposées sans défense à la merci des barbares.    - exponere nomen Dei, Lact. 1, 7: déshonorer le nom de Dieu.    - exponere exercitum hosti, Flor. 3, 11: livrer l'armée à l'ennemi.    - piscibus beluisque,” Petr. 115:. [st1]6 [-] exposer par écrit, par la parole, expliquer.    - exponere rem breviter, Cic. Cat. 3, 3: exposer un fait brièvement.    - exponere res quemadmodum gesta sit, Cic. Amer. 14: exposer comment une affaire a été menée.    - exposuit quid iniquitas loci posset, Caes. BG. 7: il leur expliqua de quelle importance était le désavantage de la position.    - vobis exponam, quid de quaque re sentiam, Cic. de Or. 1, 227: je vais vous dire ce que je pense sur chaque question.    - absol. exponere de aliqua re, Cic. Rep. 1, 41 ; de Or. 1, 102: faire un exposé sur une chose, traiter une question.    - exponere + prop. inf.: exposer que.    - cf. Cic. Div. 199; Tusc. 1, 26. [st1]7 [-] reproduire, rapporter (un discours, une conversation, etc.)    - in illo sermone qui est expositus in Bruto, Cic. Or. 23: dans cet entretien qui est rapporté dans le Brutus.    - capita exposita nec explicata, Cic. Br. 164: chapitres reproduits sans développement.
    * * *
        Expono, exponis, penul. prod. exposui, expositum, penul. corr. exponere. Plaut. Mettre hors.
    \
        Exponere in terram copias. Liu. Mettre à terre.
    \
        Exponere exercitum in Africam. Liu. Mettre hors des navires en la terre d'Afrique.
    \
        Exponere in sole foenum vt siccescat. Columel. Mettre au soleil et estendre.
    \
        Aduehere frumentum et exponere. Cicero. Mettre en vente, Exposer en vente.
    \
        Exponere vasa. Cic. Desployer un buffet.
    \
        Expositum factum ad imitandum. Cicero. Proposé et baillé pour exemple.
    \
        Exponere. Terent. Mettre à l'adventure.
    \
        Exposita prouincia ad praedandam. Cicero. Abandonnee en proye.
    \
        Expositum me dentis arbitrio animal. Colum. Abandonné.
    \
        Exposita mors victo. Cic. Apprestee, Presentee.
    \
        Exponere. Cicero. Exposer, Declarer, Dire clerement, Donner à congnoistre et à entendre.
    \
        Exponam vobis breuiter quid hominis sit. Cic. Je vous declareray en peu de parolles quel homme c'est.
    \
        Ex memoria aliquid exponere. Cic. Exposer par coeur.
    \
        Crimina alterius exponere. Cic. Narrer, Reciter.

    Dictionarium latinogallicum > expono

  • 9 imago

    ĭmāgo, ĭnis, f. [st2]1 [-] image (produit de l'art), portrait, représentation, effigie. [st2]2 [-] masque de cire, portrait d'un personnage illustre à Rome (que ses descendants conservaient dans l'atrium et qu'ils faisaient porter dans les funérailles). [st2]3 [-] image (naturelle), ressemblance, reflet, tableau (au pr. et au fig.). [st2]4 [-] ce que l'on se représente en imagination: idée, pensée, souvenir. [st2]5 [-] forme, signe extérieur, aspect, tableau; comparaison, image, métaphore (t. de rhét.) [st2]6 [-] ombre (des morts), fantôme, vision, simulacre, apparence (au pr. et au fig.). [st2]7 [-] imitation d'un son, écho.    - imagines (au plur.): portraits d’ancêtres, noblesse (moulages en cire reliés par des inscriptions, tituli, relatant les magistratures et les hauts faits. Le jus imaginum, le droit d’images, commençait à l’édilité curule).    - homo multarum imaginum, Sall.: un homme de vieille noblesse (un homme qui a de nombreux portraits d'aïeux).
    * * *
    ĭmāgo, ĭnis, f. [st2]1 [-] image (produit de l'art), portrait, représentation, effigie. [st2]2 [-] masque de cire, portrait d'un personnage illustre à Rome (que ses descendants conservaient dans l'atrium et qu'ils faisaient porter dans les funérailles). [st2]3 [-] image (naturelle), ressemblance, reflet, tableau (au pr. et au fig.). [st2]4 [-] ce que l'on se représente en imagination: idée, pensée, souvenir. [st2]5 [-] forme, signe extérieur, aspect, tableau; comparaison, image, métaphore (t. de rhét.) [st2]6 [-] ombre (des morts), fantôme, vision, simulacre, apparence (au pr. et au fig.). [st2]7 [-] imitation d'un son, écho.    - imagines (au plur.): portraits d’ancêtres, noblesse (moulages en cire reliés par des inscriptions, tituli, relatant les magistratures et les hauts faits. Le jus imaginum, le droit d’images, commençait à l’édilité curule).    - homo multarum imaginum, Sall.: un homme de vieille noblesse (un homme qui a de nombreux portraits d'aïeux).
    * * *
        Imago, pen. prod. imaginis, pen. corr. foem. gen. Image et semblance d'aucun, Representation, Simulacre, Effigie, Remembrance.
    \
        Demosthenis imaginem ex aere vidi. Cic. La statue de, etc.
    \
        Imago priscae frugalitatis. Plin. iunior. L'exemple de, etc.
    \
        Libertatis imago. Tacitus. Semblance et apparence de liberté, mais non pas vraye liberté.
    \
        Aurea imago foelicis mali. Ouid. L'effigie d'or d'une pomme, Une pomme d'or.
    \
        Aurea imago maris. Virgil. La mer tiree et gravee en or.
    \
        Pacis imago. Tacit. Paix fourree.
    \
        Tristis imago ponti. Ouid. Quand on pense au dangier de la mer.
    \
        Quietis nocturnae imago. Tacit. Songe et imagination, ou vision qui vient en dormant.
    \
        Imaginem Reip. nullam reliquissent. Cic. Nulle apparence de, etc.
    \
        Vitae. Tacit. Exemple, Exemplaire.
    \
        Loquax humanae vocis imago, psittacus. Ouid. Qui contrefait la parolle de l'homme, Qui parle comme un homme.
    \
        Cerea imago. Horat. De cire.
    \
        Expressa. Cic. Image tiree au vif.
    \
        Deus humana sub imagine. Ouid. En forme d'homme.
    \
        Nocturnae imagines. Tibull. Visions de songe.
    \
        Imagines maiorum. Cic. Images faictes à la semblance des ancestres, que les nobles souloyent anciennement à Rome mettre tout à l'entour de leurs maisons par ordre, avec inscription de leurs faicts et vaillances, à celle fin que en sortant ils fussent admonnestez de suyvre leur vertu. Lesquelles aussi on portoit au convoy du corps d'un trespassé qui estoit de la famille. C'est aussi noblesse d'ancienneté.
    \
        Imagines subitae. Plin. iunior. Noblesse qui n'est point d'ancienne race, comme ceulx qui de nagueres sont anobliz par le prince, Noblesse faicte en haste.

    Dictionarium latinogallicum > imago

  • 10 imitamentum

    ĭmĭtāmentum, i, n. Tac. action de contrefaire, imitation, copie.
    * * *
    ĭmĭtāmentum, i, n. Tac. action de contrefaire, imitation, copie.
    * * *
        Imitamentum, Aliud verbale. Gell. Simulation.
    \
        Imitamenta doloris. Tacit. Simulation d'ennuy, comme quand on fait le dueil d'aucun, de la mort duquel neantmoins on est bien aise, Dueil feinct et contrefaict.
    \
        Tristitiae imitamenta. Tacit. Simulation de tristesse, Quand quelqu'un fait semblant d'estre triste et ennuyé.

    Dictionarium latinogallicum > imitamentum

  • 11 imitor

    ĭmĭtor, āri, ātus sum - tr. -    - inf. prés. imitarier, Plaut. Capt. 3, 1, 25; Lucr. 5, 1377 [st1]1 [-] imiter, reproduire par imitation; remplacer (par qqch de semblable).    - imitari chirographum, Cic. Nat. 3, 30, 74: imiter une signature. --- Cic. Fam. 9, 20, 2.    - tibi fortasse idoneus fuit nemo quam imitarere, Cic. Verr. 2, 3, 41: peut-être n'as-tu pas trouvé quelqu'un à imiter.    - imitari aliquem in aliqua re: imiter qqn en qqch.    - imitari aliquem in persona lenonis, Cic. Rosc. Com. 7, 20: imiter qqn en jouant le rôle de leno.    - antiquitatem imitari, Cic. Brut. 36, 137: imiter les façons de parler archaïques.    - alicujus vitia imitari, Cic. de Or. 2, 92: reproduire les défauts de qqn.    - poet. sudibus ferrum imitari, Virg. En. 11, 894: remplacer le fer par des pieux.    - imitantur pocula vitea fermento atque acidis sorbis, Virg. G. 3, 380: ils remplacent le jus de la vigne par du malt et des sorbes acides. [st1]2 [-] imiter, être semblable à.    - signa imitantur veritatem, Cic. Br. 70: des statues reproduisent la réalité.    - humor sudorem videtur imitari, Cic. Div. 2, 58: une humidité paraît semblable à de la sueur. [st1]3 [-] rendre, exprimer, représenter.    - imitari penicillo luctum, Cic.: reproduire la douleur avec le pinceau.    - molles imitari aere capillos, Hor. A. P. 33: rendre avec le bronze la souplesse des cheveux.    - putre solum (namque hoc imitamur arando), Virg. G. 2, 204: sol friable (car c'est ce que nous cherchons à reproduire par le labourage).    - vultu maestitiam imitari, Tac. An. 1, 24: simuler la tristesse sur son visage.
    * * *
    ĭmĭtor, āri, ātus sum - tr. -    - inf. prés. imitarier, Plaut. Capt. 3, 1, 25; Lucr. 5, 1377 [st1]1 [-] imiter, reproduire par imitation; remplacer (par qqch de semblable).    - imitari chirographum, Cic. Nat. 3, 30, 74: imiter une signature. --- Cic. Fam. 9, 20, 2.    - tibi fortasse idoneus fuit nemo quam imitarere, Cic. Verr. 2, 3, 41: peut-être n'as-tu pas trouvé quelqu'un à imiter.    - imitari aliquem in aliqua re: imiter qqn en qqch.    - imitari aliquem in persona lenonis, Cic. Rosc. Com. 7, 20: imiter qqn en jouant le rôle de leno.    - antiquitatem imitari, Cic. Brut. 36, 137: imiter les façons de parler archaïques.    - alicujus vitia imitari, Cic. de Or. 2, 92: reproduire les défauts de qqn.    - poet. sudibus ferrum imitari, Virg. En. 11, 894: remplacer le fer par des pieux.    - imitantur pocula vitea fermento atque acidis sorbis, Virg. G. 3, 380: ils remplacent le jus de la vigne par du malt et des sorbes acides. [st1]2 [-] imiter, être semblable à.    - signa imitantur veritatem, Cic. Br. 70: des statues reproduisent la réalité.    - humor sudorem videtur imitari, Cic. Div. 2, 58: une humidité paraît semblable à de la sueur. [st1]3 [-] rendre, exprimer, représenter.    - imitari penicillo luctum, Cic.: reproduire la douleur avec le pinceau.    - molles imitari aere capillos, Hor. A. P. 33: rendre avec le bronze la souplesse des cheveux.    - putre solum (namque hoc imitamur arando), Virg. G. 2, 204: sol friable (car c'est ce que nous cherchons à reproduire par le labourage).    - vultu maestitiam imitari, Tac. An. 1, 24: simuler la tristesse sur son visage.
    * * *
        Imitor, pen. corr. imitaris, imitari. Plin. iunior. Contrefaire, Ensuyvre, Imiter.
    \
        Prosequebatur atque imitabatur antiquitatem. Cic. Ensuyvoit et contrefaisoit.
    \
        Imitari alas auium. Plin. Estre semblable aux ailes des oiseaux.
    \
        Chirographum alterius. Sueton. Contrefaire, Falsifier.
    \
        Imitatur sermones hominis turdus. Plin. Contrefait.

    Dictionarium latinogallicum > imitor

  • 12 mendacium

    mendācĭum, ĭi, n. [st2]1 [-] mensonge, imposture, fausseté. [st2]2 [-] illusion (des sens), erreur. [st2]3 [-] nouvelle fausse ou erronée, fiction, fable. [st2]4 [-] imitation, reproduction, contrefaçon.    - totus ex mendacio factus: (homme) qui n'est que mensonge.    - struere mendacium: ourdir un mensonge.    - alicui de re mendacium dicere: mentir à qqn à propos de qqch.
    * * *
    mendācĭum, ĭi, n. [st2]1 [-] mensonge, imposture, fausseté. [st2]2 [-] illusion (des sens), erreur. [st2]3 [-] nouvelle fausse ou erronée, fiction, fable. [st2]4 [-] imitation, reproduction, contrefaçon.    - totus ex mendacio factus: (homme) qui n'est que mensonge.    - struere mendacium: ourdir un mensonge.    - alicui de re mendacium dicere: mentir à qqn à propos de qqch.
    * * *
        Mendacium, mendacii. Menterie, Mensonge.
    \
        Dicere mendacium alicui. Cic. Luy mentir.

    Dictionarium latinogallicum > mendacium

  • 13 simulatio

    simulātĭo, ōnis, n. [st2]1 [-] faux-semblant, feinte, imitation. [st2]2 [-] Tac. prétexte. [st2]3 [-] Plin. ressemblance.    - simulatio justitiae, Cic.: un simulacre de justice.
    * * *
    simulātĭo, ōnis, n. [st2]1 [-] faux-semblant, feinte, imitation. [st2]2 [-] Tac. prétexte. [st2]3 [-] Plin. ressemblance.    - simulatio justitiae, Cic.: un simulacre de justice.
    * * *
        Simulatio, simulationis, f. g. Cic. Faintise, Beau semblant, Faulx semblant, Simulation.

    Dictionarium latinogallicum > simulatio

  • 14 veritas

    verĭtās, ātis, f. [st2]1 [-] la vérité, le vrai. [st2]2 [-] réalité, existence effective ([] imitation, copie). [st2]3 [-] vérité, franchise, sincérité. [st2]4 [-] justice, équité.    - in tuam veritatem confugit, Cic.: il se met sous l'égide de ton équité.
    * * *
    verĭtās, ātis, f. [st2]1 [-] la vérité, le vrai. [st2]2 [-] réalité, existence effective ([] imitation, copie). [st2]3 [-] vérité, franchise, sincérité. [st2]4 [-] justice, équité.    - in tuam veritatem confugit, Cic.: il se met sous l'égide de ton équité.
    * * *
        Veritas, pen. corr. veritatis, foe. ge. Cic. Verité.
    \
        In veritate. Quintil. A la verité.
    \
        Ex veritate facta imperatorum celebrentur. Tacit. Selon verité.
    \
        Cultor veritatis. Cic. Veritable, Qui tasche à vivre selon droict et raison.
    \
        Proferre aliquid in lucem veritatis. Cic. Mettre en lumiere.
    \
        Reuocare rationem ad veritatem. Cic. Ramener la maniere de faire à la verité.

    Dictionarium latinogallicum > veritas

  • 15 imitāmen

        imitāmen inis, n    [imitor], an imitation, likeness, image: Somnia, quae veras aequent imitamine formas, O.—Plur., O.
    * * *
    imitation; copy

    Latin-English dictionary > imitāmen

  • 16 imitātiō

        imitātiō ōnis, f    [imitor], a copying, imitation: virtutis: virtus imitatione digna: nihil ostentationis imitationis adferre, affectation.
    * * *
    imitation, copy, mimicking

    Latin-English dictionary > imitātiō

  • 17 simulāmen

        simulāmen inis, n    [simulo], a copy, imitation, O.
    * * *
    imitation, simulation

    Latin-English dictionary > simulāmen

  • 18 speculum

        speculum ī, n    [SPEC-], a reflector, lookingglass, mirror: speculorum lēvitas: Inspicere, tamquam in speculum, in vitas omnium, T.: quotiens te speculo videris alterum, H.: ut in speculo rugas aspexit anilīs, O.: Lympharum in speculo, i. e. smooth surface, Ph.—Fig., a mirror, copy, imitation: (infantes et bestias) putat specula esse naturae.
    * * *
    mirror, looking glass, reflector; copy, imitation

    Latin-English dictionary > speculum

  • 19 exemplum

    exemplum, i, n. [eximo], orig., what is taken out as a sample (cf. eximius, from eximo), a sample.
    I.
    Prop. (cf. exemplar, specimen):

    purpurae, tritici,

    Auct. Her. 4, 6, 9.—Hence,
    II.
    Transf.
    A.
    An imitation, image, portrait taken from something; a draught, transcript, copy.
    1.
    Hic quoque exemplum reliquit, Plaut. Ps. 2, 2, 56; cf.:

    o Apella, o Zeuxis pictor, Cur numero estis mortui? hinc exemplum ut pingeretis: Nam alios pictores nihil moror hujusmodi tractare exempla,

    id. Poen. 5, 4, 102 sq.; and in a pun with the follg. signif. under B.: Th. Exempla edepol faciam ego in te. Tr. Quia placeo, exemplum expetis, id. Most. 5, 1, 67:

    aedes probant: sibi quisque Inde exemplum expetunt,

    a sketch, draught, id. ib. 1, 2, 21; cf. id. ib. 3, 2, 75 sq.:

    Pompeii litterarum ad consulem exemplum attulit: Litterae mihi a L. Domitio allatae sunt: earum exemplum infra scripsi... Deinde supposuit exemplum epistolae Domitii, quod ego ad te pridie miseram,

    a transcript, copy, Cic. Att. 8, 6, 1 sq.; 8, 11, 6; 7, 23, 3; id. Fam. 9, 26, 3; Ov. Tr. 1, 7, 23 al.—
    2.
    An equal, parallel:

    clarissimum Homeri inluxit ingenium, sine exemplo maximum,

    Vell. 1, 5, 1.—
    B.
    A sample for imitation, instruction, proof, a pattern, model, original, example, precedent, case (the predominant meaning of the word).
    1.
    In gen.:

    ut mutum in simulacrum ex animali exemplo veritas transferatur,

    from a living model, original, Cic. Inv. 2, 1, 2; cf.:

    feruntur enim ex optimis naturae et veritatis exemplis,

    id. Off. 3, 17, 69:

    propones illi exempla ad imitandum,

    id. Phil. 10, 2, 5; cf.:

    habere exemplum ad imitandum (corresp. to exemplar),

    id. Mur. 31, 66; and:

    nostris exemplo fuit ad imitandum,

    Suet. Gramm. 2:

    exposita ad exemplum nostra re publica,

    Cic. Rep. 1, 46 fin.; cf. id. ib. 2, 31 fin.:

    loquimur de iis amicis, qui ante oculos sunt... Ex hoc numero nobis exempla sumenda sunt,

    id. Lael. 11, 38:

    aliquem ex barbatis illis exemplum imperii veteris, imaginem antiquitatis,

    id. Sest. 8, 19:

    a sapiente petitur exemplum,

    id. Off. 3, 4, 16:

    exemplum a me petere,

    Liv. 7, 32, 12:

    ab eodem Pompeio omnium rerum egregiarum exempla sumantur,

    Cic. de Imp. Pomp. 15, 44:

    ab se ipso exemplum capi posse,

    Liv. 1, 49, 2; cf.:

    cum et ipse sis quasi unicum exemplum antiquae probitatis et fidei,

    Cic. Rep. 3, 5:

    quod in juventute habemus illustrius exemplum veteris sanctitatis?

    id. Phil. 3, 6, 15:

    innocentiae,

    id. de Or. 1, 53, 229:

    qua in muliere etiam nunc quasi exempli causa vestigia antiqui officii remanent,

    as a pattern, example, id. Rosc. Am. 10, 27 (cf. infra, 2.):

    eum virum, unde pudoris pudicitiaeque exempla peterentur,

    id. Deiot. 10, 28:

    firmare animum constantibus exemplis (for constantiae),

    Tac. A. 16, 35; cf.:

    exemplum modestum,

    id. H. 2, 64:

    vitiosi principes plus exemplo quam peccato nocent,

    by their example, Cic. Leg. 3, 14, 32:

    (Tullus Hostilius) de imperio suo, exemplo Pompilii, populum consuluit curiatim,

    id. Rep. 2, 17:

    quod autem exemplo nostrae civitatis usus sum, etc.,

    id. ib. 2, 39: atrox videbatur Appi sententia;

    rursus Vergini Larciique exemplo haud salubres,

    i. e. judged by the precedent, Liv. 2, 30 init.:

    divinare morientes etiam illo exemplo confirmat Posidonius, quo affert, etc.,

    by that example, that case, Cic. Div. 1, 30, 64; id. Inv. 1, 30, 49; cf.:

    hinc illa et apud Graecos exempla... levitatis Atheniensium crudelitatisque in amplissimos cives exempla,

    id. Rep. 1, 3:

    datum in omnes provincias exemplum,

    Tac. A. 1, 78; so,

    dare exemplum,

    to set the example, id. ib. 4, 50:

    tertia legio exemplum ceteris praebuit,

    id. H. 2, 85; 4, 52; Val. Max. 3, 6, 5.—
    2.
    Esp. in phrase: exempli causā or gratiā, for instance, for an example (cf. Krebs, Antibarb. p. 437):

    exempli causa paucos nominavi,

    for example's sake, Cic. Phil. 13, 2, 2; cf.:

    quia in alicujus libris exempli causa id nomen invenerant, putarunt, etc.,

    id. Mur. 12, 27; id. Inv. 1, 37, 66:

    haec exempli gratia sufficient,

    Quint. 9, 2, 56; cf.:

    pauca exempli gratia ponam,

    id. 6, 5, 6; 5, 10, 110; cf.:

    ex quibus in exemplum pauca subjeci,

    Suet. Tib. 21 et saep.:

    venit in exemplum furor,

    teaches, Ov. F. 4, 243; cf. Just. 23, 3.—
    3.
    In partic., a warning example, an example, warning, punishment (rare):

    exemplum statuite in me, ut adolescentuli vobis placere studeant potius quam sibi,

    Ter. Heaut. prol. 51; cf.:

    quibus liberi sunt, statuite exemplum, quantae poenae in civitate sint hominibus istiusmodi comparatae,

    Auct. Her. 4, 35, 47:

    simile in superiore parte provinciae edere exemplum severitatis tuae,

    Cic. ad Q. Fr. 1, 2, 5; cf. Tac. A. 3, 36 fin.; so,

    edere exempla in aliquem,

    Ter. Eun. 5, 7, 21; Caes. B. G. 1, 31, 12; Liv. 29, 27, 4:

    ut ne viderem, quae futura exempla dicunt in eum indigna,

    Ter. Eun. 5, 4, 24:

    habet aliquid ex iniquo omne magnum exemplum,

    Tac. A. 14, 44:

    meritum quidem novissima exempla Mithridatem,

    i. e. the punishment of death, id. ib. 12, 20:

    esse in exemplo,

    to serve as a warning, Ov. M. 9, 454; cf. Vulg. Judae, 7 al.:

    exemplo supplicii reliquos deterrere,

    Hirt. B. G. 8, 44, 1.—
    4.
    Law t. t., a precedent:

    ad exemplum trahere,

    Just. Inst. 1, 2, 6:

    alicui sine exemplo subvenire,

    id. ib. —
    C.
    A way, manner, kind, nature:

    multi more isto atque exemplo vivunt,

    Plaut. Bacch. 3, 6, 11; cf.:

    negat se more et exemplo populi Romani posse iter ulli per provinciam dare,

    Caes. B. G. 1, 8, 3:

    uno exemplo ne omnes vitam viverent,

    Plaut. Mil. 3, 1, 132:

    istoc exemplo,

    id. ib. 2, 4, 6:

    quot me exemplis ludificatust,

    id. Ep. 5, 2, 6:

    eodem exemplo, quo,

    Liv. 31, 12, 3:

    ad hoc exemplum,

    Plaut. Mil. 2, 4, 6:

    quod ad exemplum,

    id. Trin. 4, 2, 76 et saep.—Hence often of methods or examples of punishment (cf. 3. supra):

    quando ego te exemplis pessumis cruciavero,

    Plaut. Capt. 3, 5, 33:

    omnibus exemplis crucior,

    id. Bacch. 5, 1, 6; cf. id. Most. 1, 3, 35; 55; 5, 1, 67.—Freq. of the tenor, purport, contents of a letter, etc.:

    litterae uno exemplo,

    i. e. of the same tenor, Cic. Fam. 4, 4, 1; 10, 5, 1:

    scribere bis eodem exemplo,

    id. ib. 9, 16, 1:

    testamentum duplex... sed eodem exemplo,

    Suet. Tib. 76:

    Capua litterae sunt allatae hoc exemplo: Pompeius mare transiit, etc.,

    Cic. Att. 9, 6, 3:

    (litterarum) exemplum componere,

    id. Agr. 2, 20, 53; Suet. Calig. 55.

    Lewis & Short latin dictionary > exemplum

  • 20 imago

    ĭmāgo, ĭnis, f. [cf. imitor], an imitation, copy of a thing, an image, likeness (i. e. a picture, statue, mask, an apparition, ghost, phantom; the latter only poet. and in post-Aug. prose; cf.: simulacrum, effigies, statua, sigillum): imago ab imitatione dicta, Paul. ex Fest. p. 112 Müll.; cf.: imago dicitur quasi imitago, Porphyr. Hor. C. 1, 12, 4.
    I.
    Lit.
    A.
    In gen., a representation, likeness (usu. of a person), statue, bust, picture:

    Spartiates Agesilaus neque pictam neque fictam imaginem suam passus est esse... unus Xenophontis libellus in eo rege laudando facile omnes imagines omnium statuasque superavit,

    Cic. Fam. 5, 12, 7:

    Demosthenes, cujus nuper inter imagines tuas ac tuorum imaginem ex aere vidi,

    id. Or. 31, 110:

    Epicuri in poculis et in anulis,

    id. Fin. 5, 1, 3: hominis imaginem gypso e facie ipsa primus omnium expressit ceraque in eam formam gypsi infusa emendare instituit Lysistratus Sicyonius, Plin. 35, 12, 44, § 153:

    Africani,

    Cic. Rep. 6, 10:

    mulieris,

    Quint. 7, 7, 5:

    Antigoni,

    id. 2, 13, 12:

    depictam in tabula sipariove imaginem rei,

    id. 6, 1, 32:

    si in tabula mea aliquis pinxerit velut imaginem,

    Gai. Inst. 2, 78:

    cereae,

    Hor. Epod. 17, 76; id. S. 1, 8, 43:

    ut dignus venias hederis et imagine macra,

    Juv. 7, 29:

    hoc tibi sub nostra breve carmen imagine vivat,

    Mart. 9, 1:

    epistula atque imago me certum fecit,

    i. e. the image on the seal, the signet, Plaut. Ps. 4, 6, 35; 4, 2, 29; 4, 7, 105:

    nunc amici anne inimici sis imago, Alcesime, mihi, sciam,

    i. e. will act like a friend, Plaut. Cas. 3, 1, 1.—
    2.
    A phantom, ghost, apparition:

    infelix simulacrum atque ipsius umbra Creusae Visa mihi ante oculos et nota major imago,

    Verg. A. 2, 773; cf.:

    et nunc magna mei sub terras ibit imago,

    shade, spirit, Verg. A. 4, 654; Plin. Ep. 7, 27, 6; cf. id. ib. 1:

    non vanae redeat sanguis imagini,

    Hor. C. 1, 24, 15:

    (somnus) Vanum nocturnis fallit imaginibus,

    Tib. 3, 4, 56; cf. Hor. C. 3, 27, 40; Suet. Aug. 94; id. Calig. 50:

    te videt in somnis, tua sacra et major imago humana turbat pavidum,

    Juv. 13, 221:

    quid natum totiens falsis Ludis imaginibus?

    phantoms, Verg. A. 1, 408:

    ubique pavor et plurima mortis imago,

    id. ib. 2, 369; cf.:

    repetitaque mortis imago,

    Ov. M. 10, 726:

    lurida mortis imago,

    Petr. 123, v. 257:

    varia pereuntium forma et omni imagine mortium,

    Tac. H. 3, 28:

    caesorum insepultorumque,

    id. A. 1, 62:

    supremorum (i. e. funeris) imago,

    id. H. 4, 45.— Poet.:

    genitiva (with forma),

    natural shape, figure, Ov. M. 3, 331; so,

    rudis et sine imagine tellus (= informis),

    shapeless, id. ib. 1, 87.—
    B.
    In partic., an ancestral image of a distinguished Roman (of one who had been aedile, praetor, or consul; usually made of wax, and placed in the atrium of a Roman house, and carried in funeral processions.—
    (α).
    In plur.: obrepsisti ad honores errore hominum, commendatione fumosarum imaginum, quarum simile habes nihil praeter colorem, of smoky (i. e. old) ancestral images, Cic. Pis. 1, 1; cf. Sen. Ben. 3, 28, 1; Plin. 35, 2, 2, § 6:

    si quid deliquero, nullae sunt imagines, quae me a vobis deprecentur,

    no ancestors of distinction, Cic. Agr. 2, 36, 100; cf.:

    quia imagines non habeo et quia mihi nova nobilitas est,

    Sall. J. 85, 25:

    qui imagines familiae suae consecuti sunt,

    Cic. Agr. 2, 1, 1:

    homo veteris prosapiae ac multarum imaginum,

    Sall. J. 85, 10:

    majorum imagines,

    id. ib. 5, 5; Suet. Vesp. 1:

    multis in familia senatoriis imaginibus,

    id. Aug. 4:

    esto beata, funus atque imagines Ducant triumphales tuum,

    Hor. Epod. 8, 11:

    qui stupet in titulis et imaginibus,

    id. S. 1, 6, 17; Plin. 35, 2, 2, § 6 sqq.; Prop. 2, 13, 19; Suet. Vesp. 19.—
    (β).
    In sing. (rare):

    jus imaginis,

    Cic. Verr. 2, 5, 14, § 36:

    imaginis ornandae causa,

    id. Sest. 8, 19:

    vir honoratissimae imaginis futurus ad posteros,

    Liv. 3, 58, 2:

    clarum hac fore imagine Scaptium,

    would become an aristocrat, id. 3, 72, 4, v. Weissenb. ad loc.:

    Tunc Cotta ne imago Libonis exsequias posterorum comitaretur censuit,

    Tac. A. 2, 32.
    II.
    Transf., a reverberation of sound, an echo (mostly poet.):

    (mellaria facere oportet) potissimum ubi non resonent imagines,

    Varr. R. R. 3, 16, 12:

    concava pulsu Saxa sonant, vocisque offensa resultat imago,

    Verg. G. 4, 50; cf. Sil. 14, 365:

    alternae deceptus imagine vocis: Huc coëamus ait... Coëamus retulit Echo,

    Ov. M. 3, 385:

    cujus recinit jocosa Nomen imago,

    Hor. C. 1, 12, 4; so,

    jocosa Vaticani montis,

    id. ib. 1, 20, 8:

    vaga,

    Val. Fl. 3, 596.
    III.
    Trop.
    A.
    In gen., an image or likeness of a thing formed in the mind, a conception, thought, imagination, idea:

    Scipionis memoriam atque imaginem sibi proponere,

    Cic. Lael. 27, 102:

    magnam partem noctium in imagine tua vigil exigo,

    Plin. Ep. 7, 5, 1:

    Verginium cogito, Verginium video, Verginium jam vanis imaginibus audio,

    id. ib. 2, 1, 12: imagines, quae eidôla nominant, quorum incursione non solum videmus, sed etiam cogitamus, Cic. Fin. 1, 6, 21; cf.:

    imagines extrinsecus in animos nostros per corpus irrumpere,

    id. Ac. 2, 40, 125: plena sunt imaginum omnia, nulla species cogitari potest nisi pulsu imaginum, etc.; id. Div. 2, 67, 137 sq.: unum aliquem te ex barbatis illis, exemplum imperii veteris, imaginem antiquitatis, columen rei publicae diceres intueri, an image of the olden time, id. Sest. 8, 19; cf.:

    expressam imaginem vitae quotidianae videre,

    id. Rosc. Am. 16, 47:

    quidnam illi consules dictatoresve facturi essent, qui proconsularem imaginem tam saevam ac trucem fecerint, i. e. by cruelty in office,

    Liv. 5, 2, 9:

    naturae... urbis et populi,

    Cic. Rep. 2, 39 fin.:

    justitiae,

    Quint. 2, 20, 6:

    virtutis,

    id. 10, 2, 15:

    similitudines ad exprimendas rerum imagines compositae,

    id. 8, 3, 72: illae rerum imagines, quas vocari phantasias indicavimus, id. 10, 7, 15:

    conscripta formantur imagine templa,

    plans, Stat. S. 3, 1, 117:

    scipione determinata prius templi imagine in solo,

    Plin. 28, 2, 4, § 15:

    tua, pater Druse, imago,

    memory, Tac. A. 1, 13:

    magna illic imago tristium laetorumque,

    recollection, id. ib. 2, 53:

    si te nulla movet tantae pietatis imago,

    Verg. A. 6, 405.—
    B.
    In partic.
    1.
    In rhet., a figurative representation, similitude, comparison:

    comparabile est, quod in rebus diversis similem aliquam rationem continet. Ejus partes sunt tres: imago, collatio, exemplum. Imago est oratio demonstrans corporum aut naturarum similitudinem, etc.,

    Cic. Inv. 1, 30, 49; cf.:

    imago est formae cum forma cum quadam similitudine collatio,

    Auct. Her. 4, 49, 62; Sen. Ep. 59, 92; Quint. 6, 1, 28; Hor. S. 2, 3, 320; id. Ep. 1, 7, 34.—
    2.
    With the idea predominating of mere imitation, in opp. to what is original or real, a mere form, image, semblance, appearance, shadow:

    consectatur nullam eminentem effigiem virtutis, sed adumbratam imaginem gloriae,

    Cic. Tusc. 3, 2, 3:

    nos veri juris germanaeque justitiae solidam et expressam effigiem nullam tenemus: umbra et imaginibus utimur,

    id. Off. 3, 17, 69; cf.:

    non in umbra et imagine civitatis, etc.,

    id. Rep. 2, 30; and:

    umbram equitis Romani et imaginem videtis,

    id. Rab. Post. 15, 41:

    haec ars tota dicendi, sive artis imago quaedam est et similitudo, habet hanc vim, ut, etc.,

    id. de Or. 2, 87, 356:

    judiciorum,

    only the appearance of courts, id. Sest. 13, 30; cf.:

    imaginem rei publicae nullam reliquissent,

    id. Agr. 2, 32, 88:

    his quoque imaginibus juris spretis,

    Liv. 41, 8, 10:

    imaginem retinendi largiendive penes nos, vim penes Parthos,

    Tac. A. 15, 14:

    habitu et ore ad exprimendam imaginem honesti exercitus,

    the pretence, id. ib. 16, 32; 6, 27; id. H. 1, 84; 3, 70:

    qui faciem eloquentiae, non imaginem praestaret,

    id. Or. 34:

    nec imagine rerum, sed rebus incendit,

    Quint. 10, 1, 16:

    in falsa rerum imagine detineri,

    id. 10, 5, 17; cf.:

    nullo quippe alio vincis discrimine, quam quod illi (hermae) marmoreum caput est, tua vivit imago,

    Juv. 8, 55.—
    3.
    A representative: non in effigies mutas divinum (Augusti) spiritum transfusum;

    sed imaginem veram, caelesti sanguine ortam, intellegere discrimen, etc.,

    Tac. A. 4, 52.—
    4.
    That which suggests or recalls something by resemblance, a reminder:

    me consolatur recordatio meorum temporum, quorum imaginem video in rebus tuis,

    Cic. Fam. 1, 6, 2:

    a Corbulone petierat, ne quam imaginem servitii Tiridates perferret,

    nothing to suggest slavery, Tac. A. 15, 31; cf.:

    moriar, si praeter te quemquam reliquum habeo, in quo possim imaginem antiquae et vernaculae festivitatis adgnoscere,

    Cic. Fam. 9, 15, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > imago

См. также в других словарях:

  • Imitation — Imitation …   Deutsch Wörterbuch

  • IMITATION — Ouvert par la critique platonicienne de la mimesis (République , Liv. III, 393 398 et X, 595 608), le débat sur l’imitation a constamment été enrichi d’exemples destinés à comparer et à opposer les esprits créateurs, vraiment originaux, d’un côté …   Encyclopédie Universelle

  • imitation — Imitation. s. f. v. L Action, ou l effet de celuy qui imite. Parfaite imitation. heureuse imitation. l imitation de la vie, des vertus, des actions de &c. l imitation d un ouvrage, d un tableau, d un poëme &c. cette piece est une imitation de… …   Dictionnaire de l'Académie française

  • Imitation — Im i*ta tion, n. [L. imitatio: cf. F. imitation.] 1. The act of imitating. [1913 Webster] Poesy is an art of imitation, . . . that is to say, a representing, counterfeiting, or figuring forth. Sir P. Sidney. [1913 Webster] 2. That which is made… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Imitation — (von lat. imitatio ‚Nachahmung‘ oder ‚Nachbildung‘) steht für Nachahmung einer anderen Person, siehe Imitator Attrappe, eine Nachbildung eines Originals zu dessen Ersatz oder seiner Vortäuschung Fälschung, allgemein das Ausgeben einer Nachahmung… …   Deutsch Wikipedia

  • imitation — ► NOUN 1) the action of imitating. 2) a copy. ● imitation is the sincerest form of flattery Cf. ↑imitation is the sincerest form of flattery …   English terms dictionary

  • imitation — (n.) c.1400, emulation; act of copying, from O.Fr. imitacion, from L. imitationem (nom. imitatio) a copying, imitation, from pp. stem of imitari to copy, portray, imitate, from PIE *im eto , from root *aim copy. Meaning an artificial likeness is… …   Etymology dictionary

  • imitation — [im΄i tā′shən] n. [L imitatio] 1. the act of imitating 2. a) the result or product of imitating; artificial likeness; copy b) a counterfeit 3. Biol. MIMICRY (sense 2) …   English World dictionary

  • Imitation — (lat.), Nachahmung; auch etwas Nachgeahmtes, besonders auf dem Gebiete der Kunstindustrie, der Juwelierkunst. Vgl. Lehner, Die Imitationen. Anleitung zur Nachahmung von Natur und Kunstprodukten (2. Aufl., Wien 1892). – Über I. in der Musik s.… …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Imitation — Imitation, s.v.w. Nachahmung. Im Gebiete des Bauwesens ist die Nachahmung echter und teurer Stoffe durch Malerei oder durch minder kostbare Stoffe ein oft gebrauchtes Mittel, um Wirkungen für den Augenblick oder für vorübergehende Zwecke zu… …   Lexikon der gesamten Technik

  • Imitation — (lat.), Nachahmung; Imitātor, Nachahmer, Nachäffer; imitatōrisch, nachahmend; imitieren, nachahmen …   Kleines Konversations-Lexikon

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»