-
1 ephorus
ephorus ī, m, ἔφοροσ, a Spartan magistrate, one of the five Ephori, C., N.* * *ephor, a Spartan magistrate -
2 ephorus [1]
1. ephorus, ī, m. (εφορος), der Aufseher, Ephorus, gew. Plur. ephorī, ōrum u. ûm, m., die aus fünf Mitgliedern bestehende höchste Staatsbehörde in Sparta, der außer der Oberaufsicht über alle Beamten, namentlich auch über die beiden Könige, die Sorge für die inneren u. auswärtigen Angelegenheiten des Staates und die Unterhandlungen mit fremden Gesandten oblag, Cic. de legg. 3, 16 u.a. Nep. Paus. 3, 5 u.a. – / griech. Nom. Plur. ephoroe, Val. Max. 4, 1. ext. 8 Halm (Kempf ephori), synk. Genet. Plur. ephorûm, Nep. Ages. 4, 1.
-
3 ephorus
1. ephorus, ī, m. (εφορος), der Aufseher, Ephorus, gew. Plur. ephorī, ōrum u. ûm, m., die aus fünf Mitgliedern bestehende höchste Staatsbehörde in Sparta, der außer der Oberaufsicht über alle Beamten, namentlich auch über die beiden Könige, die Sorge für die inneren u. auswärtigen Angelegenheiten des Staates und die Unterhandlungen mit fremden Gesandten oblag, Cic. de legg. 3, 16 u.a. Nep. Paus. 3, 5 u.a. – ⇒ griech. Nom. Plur. ephoroe, Val. Max. 4, 1. ext. 8 Halm (Kempf ephori), synk. Genet. Plur. ephorûm, Nep. Ages. 4, 1. -
4 Ephorus
1.ĕphŏrus, i ( nom. plur. ephoroe = ephoroi, Val. Max. 1, 41, ext. 8), m., = ephoros, a member of a well-known body of Spartan magistrates, the Ephori, Cic. Leg. 3, 7, 16; id. Tusc. 1, 42, 100; id. Off. 2, 23; Nep. Them. 7, 2; id. Ages. 4.2.Ephŏrus, i, m., = Ephoros, a celebrated Greek historian of Cumae, a disciple of Isocrates, Cic. de Or. 2, 13 fin.; 23; id. Brut. 56, 204; id. Or. 51, 172; Quint. 9, 4, 87 al. -
5 ephorus
1.ĕphŏrus, i ( nom. plur. ephoroe = ephoroi, Val. Max. 1, 41, ext. 8), m., = ephoros, a member of a well-known body of Spartan magistrates, the Ephori, Cic. Leg. 3, 7, 16; id. Tusc. 1, 42, 100; id. Off. 2, 23; Nep. Them. 7, 2; id. Ages. 4.2.Ephŏrus, i, m., = Ephoros, a celebrated Greek historian of Cumae, a disciple of Isocrates, Cic. de Or. 2, 13 fin.; 23; id. Brut. 56, 204; id. Or. 51, 172; Quint. 9, 4, 87 al. -
6 ephorus
I ī m. (греч.)эфор, высшее (из числа пяти) должностное лицо в Спарте C, Nep etc.II Ephorus, ī m.Эфор, из города Cyme (Эолида), ученик Исократа, автор всемирной истории (ок. 360 г. до н. э.) C, Q -
7 Ephorus [2]
2. Ephorus, ī, m. (Ἔφορος) ein griech. Historiker aus Cyme in Kleinasien, Schüler des Isokrates, lebte um 340 v. Chr., Cic. Brut. 204; or. 172; de or. 2, 57. Quint. 10, 1, 74.
-
8 Ephorus
2. Ephorus, ī, m. (Ἔφορος) ein griech. Historiker aus Cyme in Kleinasien, Schüler des Isokrates, lebte um 340 v. Chr., Cic. Brut. 204; or. 172; de or. 2, 57. Quint. 10, 1, 74. -
9 Cyme
Cȳmē, ēs, f. (Κύμη), I) Stadt in Äolis, Vaterstadt des Hesiod u. Ephorus, Mutterstadt von Kumä in Kampanien, j. Ruinen bei Sandakli, Vell. 1, 4, 4. Liv. 37, 11 extr.: bes. bekannt durch den mißlungenen Angriff des Alcibiades, Nep. Alc. 7, 1 sq.: später von Erdbeben heimgesucht, Tac. ann. 2, 47. – Dav. Cȳmaeus, a, um (Κυμαιος), aus Cyme, cymäisch, Antigonus, Varro r. r. 1, 1, 8. Col. 1, 1, 9: Athenagoras, Cic. Flacc. 17: fundus, Cic. Flacc. 46. – Plur. subst., Cȳmaeī, ōrum, m., die Einw. von Cyme, die Cymäer, Liv. 38, 39, 8. – II) = Cumae, w. s.
-
10 Cyme
Cȳmē, ēs, f. (Κύμη), I) Stadt in Äolis, Vaterstadt des Hesiod u. Ephorus, Mutterstadt von Kumä in Kampanien, j. Ruinen bei Sandakli, Vell. 1, 4, 4. Liv. 37, 11 extr.: bes. bekannt durch den mißlungenen Angriff des Alcibiades, Nep. Alc. 7, 1 sq.: später von Erdbeben heimgesucht, Tac. ann. 2, 47. – Dav. Cȳmaeus, a, um (Κυμαιος), aus Cyme, cymäisch, Antigonus, Varro r. r. 1, 1, 8. Col. 1, 1, 9: Athenagoras, Cic. Flacc. 17: fundus, Cic. Flacc. 46. – Plur. subst., Cȳmaeī, ōrum, m., die Einw. von Cyme, die Cymäer, Liv. 38, 39, 8. – II) = Cumae, w. s. -
11 religiosus
rĕlĭgĭōsus (in the poets also rellig-), a, um, adj. [religio], reverencing or fearing God ( the gods), pious, devout, religious:b. II.qui omnia quae ad cultum deorum pertinerent, diligenter retractarent et tamquam relegerent, sunt dicti religiosi ex relegendo, etc.,
Cic. N. D. 2, 28, 72 (cf. religio init.):religiosi dicuntur, qui faciendarum praetermittendarumque rerum divinarum secundum morem civitatis delectum habent, nec se superstitionibus implicant,
Fest. p. 289, 15 Müll.:naturā sancti et religiosi,
Cic. Rosc. Com. 15, 44:asotos ita non religiosos ut edant de patellā,
id. Fin. 2, 7, 22:si magis religiosa fuerit,
Plaut. As. 4, 1, 37:nostri majores, religiosissimi mortales,
Sall. C. 12, 3:mortuis religiosa jura tribuere,
religious rites, Cic. Lael. 4, 13:mores justi, integri, religiosi,
id. de Or. 2, 43, 184: amicitiae religiosā quādam necessitudine imbutae, quint. 1, 2, 20: hominem occidere religiosissimum erat, was a thing exceedingly pious or pleasing to the gods, Plin. 30, 1, 4, § 13; cf.:aliqui nomine quoque consalutare religiosius putant, etc.,
id. 28, 2, 5, § 23:Judaei, viri religiosi,
Vulg. Act. 2, 5.—Transf. (acc. to religio, II.).A.Subject., religiously considerate, careful, anxious, scrupulous:b.civitas religiosa, in principiis maxime novorum bellorum... ne quid praetermitteretur, quod aliquando factum esset. ludos Jovi donumque vovere consulem jussit,
Liv. 31, 9:per hos quoque dies abstinent terrenis operibus religiosiores agricolae,
Col. 11, 2, 98; 11, 3, 62:quem campi fructum quia religiosum erat consumere,
was a matter of religious scruple, Liv. 2, 5; 3, 22; 5, 52; 6, 27; cf.:religiosum est, quod jurati legibus judicarunt,
Cic. Inv. 1, 30, 48.—Overscrupulous, over-anxious, superstitious (rare and only ante-class.): religentem esse oportet, religiosum nefas, Poët. ap. Gell. 4, 9, 1:2.ecquis incultior, religiosior, desertior? Cato ap. Fest. s. v. repulsior, p. 236: ut stultae et miserae sumus Religiosae,
Ter. Heaut. 4, 1, 37.—In gen., scrupulous, strict, precise, accurate, conscientious:B.religiosus est non modo deorum sanctitatem magni aestimans, sed etiam officiosus adversus homines,
Fest. p. 278 Müll.:quod et in re misericordem se praebuerit et in testimoniis religiosum,
Cic. Caecin. 10, 26:testis religiosissimus,
id. Vatin. 1, 1:natio minime in testimoniis dicendis religiosa,
id. Fl. 10, 23:judex,
Quint. 4, 1, 9:quem rerum Romanarum auctorem laudare possum religiosissimum,
Cic. Brut. 11, 44:ad Atticorum aures teretes et religiosas qui se accommodant,
id. Or. 9, 27:ephorus vero non est religiosissimae fidei,
Sen. Q. N. 7, 16, 2:religiosissimis verbis jurare,
Petr. 21. —Of the objects of religious veneration (temples, statues, utensils, etc.), holy, sacred:2.templum sane sanctum et religiosum,
Cic. Verr. 2, 4, 43, § 94; cf. id. Imp. Pomp. 22, 65:signum sacrum ac religiosum,
id. Verr. 2, 4, 57, § 127;and so with sacer,
id. Leg. 3, 13, 31:dies,
Suet. Tib. 61:ex Aesculapi religiosissimo fano,
Cic. Verr. 2, 4, 43, § 93:Ceres antiquissima, religiosissima,
id. ib. 2, 4, 49, § 109; cf.:religiosissimum simulacrum Jovis Imperatoris,
id. ib. 2, 4, 57, §128: altaria,
id. Planc. 35, 68:deorum limina,
Verg. A. 2, 365:loca,
Cic. Rab. Perd. 2, 7:sacra religiosissima,
Vell. 2, 45, 1; Suet. Aug. 7:vestes,
id. Tib. 36; id. Oth. 12:simulacra,
Sedul. 1, 227:divini juris sunt veluti res sacrae et religiosae... (sunt res) religiosae quae diis manibus relictae sunt,
Gai. Inst. 2, 3 sq. —Esp.: dies religiosus, a day upon which it was unlucky to undertake any thing important, a day of evil omen, e. g. the dies Alliensis, the dies atri, etc., Cic. Att. 9, 5, 2; Lucil. ap. Non. 379, 19; Liv. 6, 1; 26, 17; 37, 33; Suet. Tib. 61; id. Claud. 14 al.; cf. Gell. 4, 9, 4; and Fest. s. h. v. p. 231.—3.Solum religiosum, land consecrated by the burial of the dead, Gai. Inst. 2, 6 sq.—Hence, adv.: rē̆lĭgĭōsē.1.Piously, religiously:2.religiosius deos colere,
Liv. 10, 7; cf.:templum religiosissime colere,
Cic. Inv. 2, 1, 1:natalem religiosius celebrare,
Plin. Ep. 3, 7, 8.—Considerately, scrupulously, punctually, exactly, conscientiously:testimonium dicere,
Cic. Cael. 22, 55; cf. Plin. Pan. 65, 2:commendare,
Cic. Fam. 13, 17 fin.:nihil religiose administrabat,
Col. 3, 10, 7; cf. id. 8, 5, 11:quicquid rogabatur, religiose promittebat,
considerately, cautiously, Nep. Att. 15:religiosius rem rusticam colere,
Col. 11, 2, 95:poëticen religiosissime veneror,
Plin. Ep. 3, 15, 2. -
12 relligiosus
rĕlĭgĭōsus (in the poets also rellig-), a, um, adj. [religio], reverencing or fearing God ( the gods), pious, devout, religious:b. II.qui omnia quae ad cultum deorum pertinerent, diligenter retractarent et tamquam relegerent, sunt dicti religiosi ex relegendo, etc.,
Cic. N. D. 2, 28, 72 (cf. religio init.):religiosi dicuntur, qui faciendarum praetermittendarumque rerum divinarum secundum morem civitatis delectum habent, nec se superstitionibus implicant,
Fest. p. 289, 15 Müll.:naturā sancti et religiosi,
Cic. Rosc. Com. 15, 44:asotos ita non religiosos ut edant de patellā,
id. Fin. 2, 7, 22:si magis religiosa fuerit,
Plaut. As. 4, 1, 37:nostri majores, religiosissimi mortales,
Sall. C. 12, 3:mortuis religiosa jura tribuere,
religious rites, Cic. Lael. 4, 13:mores justi, integri, religiosi,
id. de Or. 2, 43, 184: amicitiae religiosā quādam necessitudine imbutae, quint. 1, 2, 20: hominem occidere religiosissimum erat, was a thing exceedingly pious or pleasing to the gods, Plin. 30, 1, 4, § 13; cf.:aliqui nomine quoque consalutare religiosius putant, etc.,
id. 28, 2, 5, § 23:Judaei, viri religiosi,
Vulg. Act. 2, 5.—Transf. (acc. to religio, II.).A.Subject., religiously considerate, careful, anxious, scrupulous:b.civitas religiosa, in principiis maxime novorum bellorum... ne quid praetermitteretur, quod aliquando factum esset. ludos Jovi donumque vovere consulem jussit,
Liv. 31, 9:per hos quoque dies abstinent terrenis operibus religiosiores agricolae,
Col. 11, 2, 98; 11, 3, 62:quem campi fructum quia religiosum erat consumere,
was a matter of religious scruple, Liv. 2, 5; 3, 22; 5, 52; 6, 27; cf.:religiosum est, quod jurati legibus judicarunt,
Cic. Inv. 1, 30, 48.—Overscrupulous, over-anxious, superstitious (rare and only ante-class.): religentem esse oportet, religiosum nefas, Poët. ap. Gell. 4, 9, 1:2.ecquis incultior, religiosior, desertior? Cato ap. Fest. s. v. repulsior, p. 236: ut stultae et miserae sumus Religiosae,
Ter. Heaut. 4, 1, 37.—In gen., scrupulous, strict, precise, accurate, conscientious:B.religiosus est non modo deorum sanctitatem magni aestimans, sed etiam officiosus adversus homines,
Fest. p. 278 Müll.:quod et in re misericordem se praebuerit et in testimoniis religiosum,
Cic. Caecin. 10, 26:testis religiosissimus,
id. Vatin. 1, 1:natio minime in testimoniis dicendis religiosa,
id. Fl. 10, 23:judex,
Quint. 4, 1, 9:quem rerum Romanarum auctorem laudare possum religiosissimum,
Cic. Brut. 11, 44:ad Atticorum aures teretes et religiosas qui se accommodant,
id. Or. 9, 27:ephorus vero non est religiosissimae fidei,
Sen. Q. N. 7, 16, 2:religiosissimis verbis jurare,
Petr. 21. —Of the objects of religious veneration (temples, statues, utensils, etc.), holy, sacred:2.templum sane sanctum et religiosum,
Cic. Verr. 2, 4, 43, § 94; cf. id. Imp. Pomp. 22, 65:signum sacrum ac religiosum,
id. Verr. 2, 4, 57, § 127;and so with sacer,
id. Leg. 3, 13, 31:dies,
Suet. Tib. 61:ex Aesculapi religiosissimo fano,
Cic. Verr. 2, 4, 43, § 93:Ceres antiquissima, religiosissima,
id. ib. 2, 4, 49, § 109; cf.:religiosissimum simulacrum Jovis Imperatoris,
id. ib. 2, 4, 57, §128: altaria,
id. Planc. 35, 68:deorum limina,
Verg. A. 2, 365:loca,
Cic. Rab. Perd. 2, 7:sacra religiosissima,
Vell. 2, 45, 1; Suet. Aug. 7:vestes,
id. Tib. 36; id. Oth. 12:simulacra,
Sedul. 1, 227:divini juris sunt veluti res sacrae et religiosae... (sunt res) religiosae quae diis manibus relictae sunt,
Gai. Inst. 2, 3 sq. —Esp.: dies religiosus, a day upon which it was unlucky to undertake any thing important, a day of evil omen, e. g. the dies Alliensis, the dies atri, etc., Cic. Att. 9, 5, 2; Lucil. ap. Non. 379, 19; Liv. 6, 1; 26, 17; 37, 33; Suet. Tib. 61; id. Claud. 14 al.; cf. Gell. 4, 9, 4; and Fest. s. h. v. p. 231.—3.Solum religiosum, land consecrated by the burial of the dead, Gai. Inst. 2, 6 sq.—Hence, adv.: rē̆lĭgĭōsē.1.Piously, religiously:2.religiosius deos colere,
Liv. 10, 7; cf.:templum religiosissime colere,
Cic. Inv. 2, 1, 1:natalem religiosius celebrare,
Plin. Ep. 3, 7, 8.—Considerately, scrupulously, punctually, exactly, conscientiously:testimonium dicere,
Cic. Cael. 22, 55; cf. Plin. Pan. 65, 2:commendare,
Cic. Fam. 13, 17 fin.:nihil religiose administrabat,
Col. 3, 10, 7; cf. id. 8, 5, 11:quicquid rogabatur, religiose promittebat,
considerately, cautiously, Nep. Att. 15:religiosius rem rusticam colere,
Col. 11, 2, 95:poëticen religiosissime veneror,
Plin. Ep. 3, 15, 2.
См. также в других словарях:
Ephorus — or Ephoros (Ancient Greek: polytonic|Ἔφορος, c. 400 330 BC), of Cyme in Aeolia, in Asia Minor, was an ancient Greek historian. Information on his biography is limited; he was the father of Demophilus, who followed in his footsteps as a historian … Wikipedia
EPHORUS — Historicus Cumanus, Isocratis auditor, et condiscipulus Theopompi. Scripsit libb. 30. res inter Graecos et Barbaros, per 750. Ann. gestas. Inter Geographos quoque refertur. Suid. De illo Diod. Sic l. 4. Ephorus inquit Cumanus cum res publice… … Hofmann J. Lexicon universale
Ephŏrus — (griech. éphoros, vgl. Ephoren), der Geistliche, der einer Anzahl andrer Geistlichen vorsteht und sie beaufsichtigt, in protestantischen Ländern daher soviel wie Superintendent. Der ihm unterstellte Bezirk heißt Ephorie, sein Amt Ephorat. Der… … Meyers Großes Konversations-Lexikon
Ephorus — ▪ Greek historian born c. 405 BC, Cyme, Aeolis died 330 BC Greek historian, the author of the first universal history (historiography), who, despite his defects, was esteemed in Classical times and is considered the best of the historians… … Universalium
Ephorus — Als Ephorus (Betonung auf der ersten Silbe; Plural Ephoren, betont auf dem „o“; aus dem antiken Sparta, wo fünf Ephoren das höchste Staatsamt innehatten; das Amt des Ephorus heißt Ephorat) bezeichnete man in der frühen Neuzeit den Leiter einer… … Deutsch Wikipedia
Ephorus — Epho|rus der; , ...oren <über gleichbed. kirchenlat. ephorus aus gr. éphoros, vgl. ↑Ephor>: a) ↑Dekan in der reformierten Kirche; b) Leiter eines ev. Predigerseminars od. Wohnheims … Das große Fremdwörterbuch
Ephorus (disambiguation) — Ephorus or Ephoros may refer to:* Ephorus of Cyme (c. 400 330 BC), ancient Greek historian * Ephorus the Younger of Cyme, also ancient Greek historian * Ephorus (teacher), Ephesian painter and teacher of Apelles … Wikipedia
Ephorus the Younger — Ephorus or Ephoros (Ancient Greek: polytonic|Ἔφορος), of Cyme in Aeolia, in Asia Minor, was an ancient Greek historian. He is called the Younger to distinguish him from Ephorus, his earlier colleague from the same town.Ephorus the Younger is… … Wikipedia
Ephorus — Epho|rus 〈m.; , pho|ren〉 = Superintendent [→ Ephor] * * * Epho|rus, der; , ...oren: a) Dekan in der reformierten Kirche; b) Leiter eines evangelischen Predigerseminars od. Wohnheims … Universal-Lexikon
Ephorus — E|pho|rus 〈m.; Gen.: , Pl.: pho|ren〉 = Superintendent [Etym.: <grch. ephoros »Aufseher«] … Lexikalische Deutsches Wörterbuch
Ephorus — Epho|rus, der; , Ephoren (Dekan in der reformierten Kirche; Leiter eines evangelischen Predigerseminars) … Die deutsche Rechtschreibung