-
1 Endymion
Endymiōn, ōnis, m. (Ενδυμίων), Sohn des Aëthlios od. des Zeus u. der Kalyke, Vater des Ätolos. Er wurde nach einer spätern Sage von der Selene in Karien auf dem Berge Latmos im Schlafe überrascht und verfiel seitdem in einen ewigen Schlaf, Cic. Tusc. 1, 92. Prop. 2, 15, 15. Ov. art. am. 3, 83: dormitor E., Mart. 10, 4, 4: Endymionis somnus = ewiger Schlaf, Cic. de fin. 5, 55. – appellat. ein Endymion = ein schöner geliebter Jüngling, Iuven, 10, 318. Apul. met. 1, 12. – Dav. Endymiōnēus, a, um, endymionëisch, sopores, ewiger Schlaf (s. vorher), Auson. Cupido cruc. (XXIII) 2, 41 p. 123, 3 Schenkl.
-
2 Endymion
Endymiōn, ōnis, m. (Ενδυμίων), Sohn des Aëthlios od. des Zeus u. der Kalyke, Vater des Ätolos. Er wurde nach einer spätern Sage von der Selene in Karien auf dem Berge Latmos im Schlafe überrascht und verfiel seitdem in einen ewigen Schlaf, Cic. Tusc. 1, 92. Prop. 2, 15, 15. Ov. art. am. 3, 83: dormitor E., Mart. 10, 4, 4: Endymionis somnus = ewiger Schlaf, Cic. de fin. 5, 55. – appellat. ein Endymion = ein schöner geliebter Jüngling, Iuven, 10, 318. Apul. met. 1, 12. – Dav. Endymiōnēus, a, um, endymionëisch, sopores, ewiger Schlaf (s. vorher), Auson. Cupido cruc. (XXIII) 2, 41 p. 123, 3 Schenkl.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Endymion
-
3 Endymion
Endymĭon, ōnis, m., = Endumiôn, a beautiful youth of Mount Latmos, in Caria, who, on account of his love for Juno, was condemned by Jupiter to perpetual sleep. While in this state Luna fell violently in love with him, Cic. Tusc. 1, 38, 92:B.Endymionis somnus,
i. e. perpetual sleep, id. Fin. 5, 20, 55; Prop. 2, 15, 15 (3, 7, 15 M.); Ov. A. A. 3, 83 al.—Transf., a beautiful, beloved youth in gen., Juv. 10, 318; App. M. 1, p. 107.—II. -
4 Endymion
Endymiōn, ōnis m.Эндимион, прекрасный юноша, любимец Селены, погружённый ею в вечный сон на горе Латм (Кария) C, Prp, O etc. -
5 Endymioneus
Endymĭon, ōnis, m., = Endumiôn, a beautiful youth of Mount Latmos, in Caria, who, on account of his love for Juno, was condemned by Jupiter to perpetual sleep. While in this state Luna fell violently in love with him, Cic. Tusc. 1, 38, 92:B.Endymionis somnus,
i. e. perpetual sleep, id. Fin. 5, 20, 55; Prop. 2, 15, 15 (3, 7, 15 M.); Ov. A. A. 3, 83 al.—Transf., a beautiful, beloved youth in gen., Juv. 10, 318; App. M. 1, p. 107.—II. -
6 Latmus
Latmus, i, m., = Latmos, a mountain in Caria, at the mouth of the Mæander, where Luna (Selene) kissed the sleeping Endymion, Cic. Tusc. 1, 38, 92; Mel. 1, 17; Plin. 5, 29, 31, § 113.—II.Hence,A.Latmĭus, a, um, adj., of or belonging to Mount Latmus, Latmian:B.Latmius Endymion,
Ov. A. A. 3, 84:venator,
Endymion, Val. Fl. 8, 28.—Latmĭădēus, a, um, adj., the same; of Endymion, Mart. Cap. 9, § 919. -
7 Latmus
Latmus, ī, m. (Λάτμος), ein Berg in Karien, wo Selene (Luna) den schlafenden Endymion küßte, Cic. Tusc. 1, 92. Mela 1, 17, 1. – Dav.: a) Latmius, a, um, latmisch, saxa, Catull.: Endymion, Ov.: ders. L. venator, Val. Flacc. – b) Latmiadēus, a, um, latmisch, carmen, Mart. Cap. 9. § 919.
-
8 Latmus
Latmus, ī, m. (Λάτμος), ein Berg in Karien, wo Selene (Luna) den schlafenden Endymion küßte, Cic. Tusc. 1, 92. Mela 1, 17, 1. – Dav.: a) Latmius, a, um, latmisch, saxa, Catull.: Endymion, Ov.: ders. L. venator, Val. Flacc. – b) Latmiadēus, a, um, latmisch, carmen, Mart. Cap. 9. § 919. -
9 dormitor
dormītor, ōris m. [ dormio ]спящий, погружённый в (вечный) сон ( Endymion M) -
10 Latmius
-
11 Aetoli
Aetōlī, ōrum, m. (Αἰτωολοί), die Ätolier, die nach Ätolus (Sohn des Endymion), der mit einer Schar Epeer (äolischen u. pelasgischen Stammes) aus Elis flüchtete, benannten Bewohner der Landschaft Ätolia, die sich später zum ätolischen Bund vereinigten, Liv. 31, 28 sqq. Plaut. capt. prol. 24 u. 59: Genet. Aetolûm, Verg. Aen. 11, 308. Stat. Theb. 2, 372. – Adj. Aetōlus, a, um (Αἰτωλός), ätolisch, cives, Plaut.: legati, Liv.: plagae, mit Anspielung auf Meleager u. die kalydonische Jagd, Hor.: u. so arma, cuspis, des Ätoliers Diomedes, Verg.: urbs od. Arpi, die von Diomedes gegründete Stadt Arpi in Apulien (s. Diomēdēs), Verg.: dah. campi, die ätolischen = apulischen Ebenen (von Kannä), Sil. – Dav. abgeleitet: 1) Aetōlia, ae, f. (Αἰτωλία), die im westl. Griechenland zwischen dem ozolischen Lokris u. Akarnanien gelegene Landschaft Ätolien, südlich von Thessalien u. Epirus, j. etwa Artinia u. Lepanto, Cic. u.a.: Abl. Aetoliā, aus Ät., Corp. inscr. Lat. 1, 534. – 2) Aetōlicus, a, um (Αἰτωλικός), ätolisch, aper, der erymanthische Eber, Plaut.: bellum, Liv. – 3) Aetōlis, idis, Abl. ide, f. (Αἰτωλίς), die Ätolierin, Deïanira (Tochter des Öneus, Königs von Ätolien), Ov. her. 9, 131. – 4) Aetōlius, a, um (Αἰτώλιος), ätolisch, heros, der Ätolier Diomedes, Ov. met. 14, 461.
-
12 consopio
cōn-sōpio, īvī, ītum, īre, völlig bewußtlos machen, I) eig.: a) = völlig betäuben, lumen exstinctum... consopit ibidem concĭdere, betäubt so die Sinne, daß man niedersinkt, Lucr. 6, 792: inter initia (veneni) consopitus, Suet. Claud. 44, 3. – b) in tiefen Schlaf versetzen, völlig einschläfern, Passiv consopiri = i n tiefen Schlaf verfallen, fest einschlafen, bibe tu quoque et consopire, Vulg. Habac. 2, 16: Endymion a luna consopitus, Cic. Tusc. 1, 92: agitatores consopiti sunt, Vulg. Nah. 2, 3: somno est consopitus, Cic. de div. 2, 135: quid melius quam in mediis vitae laboribus obdormiscere et ita coniventem somno consopiri sempiterno? in einen ewigen Schlaf verfallen, Cic. Tusc. 1, 117. – II) übtr., Passiv consopiri = außer Kraft treten, cum omnis illa XII tabularum antiquitas lege Aebutiā latā consopita sit, Gell. 16, 10, 8.
-
13 rubor
rubor, ōris, m. (rubeo), die Röte, das Rot, I) als Färbestoff: a) rote Schminke, fucati medicamenta (Schönheitsmittel) candoris et ruboris, Cic. or. 79. – b) Purpur, Tyrii rubores, Verg. georg. 3, 307: molles rubores, Sen. Herc. Oet. 664 (668). – II) als Beschaffenheit: 1) als dauernde: a) übh.: cocci, Plin. u. Solin.: purpurascens (caeli), Ambros.: puniceus de mole cruor manabat, et intra temporis exiguum rubor evanescere coepit, Ov. – b) die Röte, das Rot der Haut, bes. des Gesichts, der rote Teint, est illi facies liberalis, multo sanguine, multo rubore, Plin. ep.: ille fusus et candore mixtus rubor (der Venus), Cic.: mixtus candore rubor, Ov.: nullus in ore rubor, Ps. Verg. Cir. 180. – 2) als vorübergehende Beschaffenheit: a) die Röte, das Rot der Haut übh., pectora traxerunt tenuem percussa ruborem, Ov.: flammae latentis indicium rubor est (bei Pestkranken), Ov.: alqm in ruborem dare, braun u. blau schlagen, Plaut. capt. 962. – b) die Röte der Augen, des Gesichts beim Zorn, saepe suum fervens oculis dabat ira ruborem, Ov.: multus ore toto rubor, Sen. – c) die Röte der Scham, das Erröten, die Schamröte, verecundus, Ov.: subitus invita notavit ora rubor, Ov.: Masinissae rubor suffusus, Liv.: ruborem alci inicere, Cornif. rhet.: rubores alci elicere, Cornif. rhet.: ruborem afferre, einen schamrot machen, Tac.: sine ullo rubore mentiri, Apul.: duas res ei rubori fuisse, Liv.: Latmius Endymion non est tibi, Luna, rubori, du brauchst nicht zu erröten über usw., Ov.: m. folg. Genet. Gerund., magnus caelestibus iniectus est rubor ulterius adversus eam saeviendi gentem, quae etc., Val. Max. 1, 1, 15: unde mihi rubori est (weshalb ich sogar erröten muß) m. folg. quod (daß), Tac. ann. 14, 55: alci non rubori est (jmd. braucht nicht zu erröten) m. folg. Infin., Ov. am. 3, 14, 21. – dah. meton., α) die Schamhaftigkeit, Verschämtheit, Cic. de or. 2, 242. – β) der Grund zur Scham, die Beschämung, Schande, Cic. de rep. 4, 6. Liv. 4, 35, 11. Val. Max. 3, 4, 5 u.a. Curt. 9, 7 (29), 25; verb. rubor ac dedecus, Tac. hist. 1, 30: magno cum rubore civitatis, zur großen Sch. des St., Val. Max. 9, 1, 8: u. rubor est alci (es ist beschämend für jmd.) mit folg. Infin., Ov. art. am. 3, 167. Val. Max. 4, 4, 5: nec rubor inter comites aspici, Tac. Germ. 13.
-
14 Aetoli
Aetōlī, ōrum, m. (Αἰτωολοί), die Ätolier, die nach Ätolus (Sohn des Endymion), der mit einer Schar Epeer (äolischen u. pelasgischen Stammes) aus Elis flüchtete, benannten Bewohner der Landschaft Ätolia, die sich später zum ätolischen Bund vereinigten, Liv. 31, 28 sqq. Plaut. capt. prol. 24 u. 59: Genet. Aetolûm, Verg. Aen. 11, 308. Stat. Theb. 2, 372. – Adj. Aetōlus, a, um (Αἰτωλός), ätolisch, cives, Plaut.: legati, Liv.: plagae, mit Anspielung auf Meleager u. die kalydonische Jagd, Hor.: u. so arma, cuspis, des Ätoliers Diomedes, Verg.: urbs od. Arpi, die von Diomedes gegründete Stadt Arpi in Apulien (s. Diomedes), Verg.: dah. campi, die ätolischen = apulischen Ebenen (von Kannä), Sil. – Dav. abgeleitet: 1) Aetōlia, ae, f. (Αἰτωλία), die im westl. Griechenland zwischen dem ozolischen Lokris u. Akarnanien gelegene Landschaft Ätolien, südlich von Thessalien u. Epirus, j. etwa Artinia u. Lepanto, Cic. u.a.: Abl. Aetoliā, aus Ät., Corp. inscr. Lat. 1, 534. – 2) Aetōlicus, a, um (Αἰτωλικός), ätolisch, aper, der erymanthische Eber, Plaut.: bellum, Liv. – 3) Aetōlis, idis, Abl. ide, f. (Αἰτωλίς), die Ätolierin, Deïanira (Tochter des Öneus, Königs von Ätolien), Ov. her. 9, 131. – 4) Aetōlius, a, um (Αἰτώλιος), ätolisch, heros, der Ätolier Diomedes, Ov. met. 14, 461. -
15 consopio
cōn-sōpio, īvī, ītum, īre, völlig bewußtlos machen, I) eig.: a) = völlig betäuben, lumen exstinctum... consopit ibidem concĭdere, betäubt so die Sinne, daß man niedersinkt, Lucr. 6, 792: inter initia (veneni) consopitus, Suet. Claud. 44, 3. – b) in tiefen Schlaf versetzen, völlig einschläfern, Passiv consopiri = i n tiefen Schlaf verfallen, fest einschlafen, bibe tu quoque et consopire, Vulg. Habac. 2, 16: Endymion a luna consopitus, Cic. Tusc. 1, 92: agitatores consopiti sunt, Vulg. Nah. 2, 3: somno est consopitus, Cic. de div. 2, 135: quid melius quam in mediis vitae laboribus obdormiscere et ita coniventem somno consopiri sempiterno? in einen ewigen Schlaf verfallen, Cic. Tusc. 1, 117. – II) übtr., Passiv consopiri = außer Kraft treten, cum omnis illa XII tabularum antiquitas lege Aebutiā latā consopita sit, Gell. 16, 10, 8.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > consopio
-
16 rubor
rubor, ōris, m. (rubeo), die Röte, das Rot, I) als Färbestoff: a) rote Schminke, fucati medicamenta (Schönheitsmittel) candoris et ruboris, Cic. or. 79. – b) Purpur, Tyrii rubores, Verg. georg. 3, 307: molles rubores, Sen. Herc. Oet. 664 (668). – II) als Beschaffenheit: 1) als dauernde: a) übh.: cocci, Plin. u. Solin.: purpurascens (caeli), Ambros.: puniceus de mole cruor manabat, et intra temporis exiguum rubor evanescere coepit, Ov. – b) die Röte, das Rot der Haut, bes. des Gesichts, der rote Teint, est illi facies liberalis, multo sanguine, multo rubore, Plin. ep.: ille fusus et candore mixtus rubor (der Venus), Cic.: mixtus candore rubor, Ov.: nullus in ore rubor, Ps. Verg. Cir. 180. – 2) als vorübergehende Beschaffenheit: a) die Röte, das Rot der Haut übh., pectora traxerunt tenuem percussa ruborem, Ov.: flammae latentis indicium rubor est (bei Pestkranken), Ov.: alqm in ruborem dare, braun u. blau schlagen, Plaut. capt. 962. – b) die Röte der Augen, des Gesichts beim Zorn, saepe suum fervens oculis dabat ira ruborem, Ov.: multus ore toto rubor, Sen. – c) die Röte der Scham, das Erröten, die Schamröte, verecundus, Ov.: subitus invita notavit ora rubor, Ov.: Masinissae rubor suffusus, Liv.: ruborem alci inicere, Cornif. rhet.: rubores alci elicere, Cornif. rhet.: ruborem afferre, einen schamrot machen, Tac.: sine ullo rubore mentiri,————Apul.: duas res ei rubori fuisse, Liv.: Latmius Endymion non est tibi, Luna, rubori, du brauchst nicht zu erröten über usw., Ov.: m. folg. Genet. Gerund., magnus caelestibus iniectus est rubor ulterius adversus eam saeviendi gentem, quae etc., Val. Max. 1, 1, 15: unde mihi rubori est (weshalb ich sogar erröten muß) m. folg. quod (daß), Tac. ann. 14, 55: alci non rubori est (jmd. braucht nicht zu erröten) m. folg. Infin., Ov. am. 3, 14, 21. – dah. meton., α) die Schamhaftigkeit, Verschämtheit, Cic. de or. 2, 242. – β) der Grund zur Scham, die Beschämung, Schande, Cic. de rep. 4, 6. Liv. 4, 35, 11. Val. Max. 3, 4, 5 u.a. Curt. 9, 7 (29), 25; verb. rubor ac dedecus, Tac. hist. 1, 30: magno cum rubore civitatis, zur großen Sch. des St., Val. Max. 9, 1, 8: u. rubor est alci (es ist beschämend für jmd.) mit folg. Infin., Ov. art. am. 3, 167. Val. Max. 4, 4, 5: nec rubor inter comites aspici, Tac. Germ. 13. -
17 consopio
con-sōpĭo, no perf., ītum, 4, v. a., to bring into an unconscious state, to put fast asleep, lull to sleep, to stupefy (rare but class.).I.Lit.:II.somno consopiri sempiterno,
Cic. Tusc. 1, 49, 117:Endymion a Lunā consopitus putatur,
id. ib. 1, 38, 92; cf. id. Div. 2, 66, 135: inter initia (veneni) consopitus, * Suet. Claud. 44.— Absol.: (exstinctum lumen) consopit, benumbs the senses, * Lucr. 6, 793.—Trop., of laws; [p. 435] pass., to become obsolete:cum omnis illa XII. tabularum antiquitas... consopita sit,
Gell. 16, 10, 8. -
18 obdormio
ob-dormĭo, īvi or ii, ītum, 4, v. n. and a., to fall asleep (class.):B.ebrium obdormivisse,
Plaut. Am. 1, 1, 116:Endymion nescio quando in Latmo obdormivit,
Cic. Tusc. 1, 38, 92:sub taxo,
Plin. 16, 10, 20, § 51:quem obdormire volumus,
Cels. 3, 18:Atiam obdormisse,
Suet. Aug. 94:nepetam substernere obdormituris utile est,
Plin. 20, 14, 56, § 158 (Jan, eo dormituris).—Esp., to fall asleep in death (eccl. Lat.):II.obdormivit in Domino,
Vulg. Act. 7, 59.—
См. также в других словарях:
Endymion — may refer to:Fictional characters: *Endymion (mythology), Greek shepherd *Prince Endymion, a form of Mamoru Chiba in the Sailor Moon seriesTitled works: * Endymion , a song by New York screamo band Saetia * Endymion (poem), by John Keats *… … Wikipedia
ENDYMION — pastor quidem, Athlii fil. quem Iuppiter ex Athlio nepotem in caelum assumptum, cum Iunonem amaret, atquo etiam cum Nube pro Iunone concumberet, itatus rursum deiecit, et perpetuo somuo damnavit; unde provenit. Endymionis somnum dormire. Cic. 1.… … Hofmann J. Lexicon universale
Endymion — ist der Name des Geliebten der Selene Artemis in der griechischen Mythologie, siehe Endymion (Griechische Mythologie) eines Interludes (1681) von Marc Antoine Charpentier mehrerer Kriegsschiffe der Royal Navy, siehe HMS Endymion eines epischen… … Deutsch Wikipedia
Endymion — {{Endymion}} Ein wunderschöner junger Mann, in den sich die Göttin Selene* verliebte; Zeus* versenkte ihn in ewigen Schlaf und ließ ihn nicht altern. Nun steigt jede Nacht die Göttin zu ihm herab, um ihn zu küssen (Apollodor, Bibliothek I 56f.;… … Who's who in der antiken Mythologie
Endymion — Saltar a navegación, búsqueda Endymion puede referirse a: Endimión, pastor de la mitología griega Príncipe Endymion, personaje de Sailor Moon Tercera novela de Los Cantos de Hyperion, de Dan Simmons y un personaje de la misma. Poema de John Keats … Wikipedia Español
Endymion — ENDYMĬON, ónis, Gr. Ἐνδυμίων, ωνος, (⇒ Tab. XXVI.) 1 §. Aeltern. Sein Vater war, nach einigen, selbst Jupiter, nach andern aber Aethlius, Jupiters Sohn, und die Mutter Calyce, eine Tochter des Aeolus. Apollod. lib. I. c. 7. §. 5. 2 §. Stand und… … Gründliches mythologisches Lexikon
endymion — [ ɑ̃dimjɔ̃ ] n. m. • 1870; nom d un personnage myth. ♦ Bot. Jacinthe des bois. ● endymion nom masculin (de Endymion, nom propre) Nom générique de la jacinthe des bois. endymion [ɑ̃dimjɔ̃] n. m. ÉTYM. 1870, in P. … Encyclopédie Universelle
Endymion — Endymion, griechisch Endymịon, griechischer Mythos: nach der geläufigen Überlieferung ein Hirt oder Jäger, der Geliebte der Mondgöttin Selene, die ihn in Schlaf versenkte, um ihn ungestört küssen zu können; nach einer anderen Version erbat… … Universal-Lexikon
Endymion — [en dim′ē ən] n. [L < Gr Endymiōn] Gr. Myth. a beautiful young shepherd loved by Selene … English World dictionary
Endymĭon — Endymĭon, Sohn des Zeus od. des Aëthlios u. der Kalike; Hirt, kam aus Thessalien mit einer Colonie nach Elis. Er war gerecht, u. auf seine Bitte belohnte ihn Zeus dafür mit der Gabe, stets jung zu bleiben. Selene liebte ihn u. entführte ihn auf… … Pierer's Universal-Lexikon
Endymĭon — Endymĭon, im griech. Mythus der schöne Sohn des Zeus oder des Aethlios und der Kalyke, König von Elis, war Geliebter der Selene, die ihm 50 Töchter (nach Böckh die 50 Monde des olympischen Festzyklus bedeutend) gebar. Nach andrer Sage war er ein… … Meyers Großes Konversations-Lexikon