-
1 σταθερός
σταθερός, stehend, feststehend, unbeweglich, fest; Aesch. frg. 261 bei Plat. Phaedr. 242 a, ἢ οὐχ ὁρᾷς ὡς σχεδὸν μεσημβρία ἵσταται ἤδη ( vulg. ἡ δὴ) καλουμένη σταϑερά, der hohe Mittag, wenn die Sonne im Zenith gleichsam stille steht; u. dem analog νυκτὸς τὸ σταϑερώτατον, die hohe Mitternacht, ϑέρος σταϑερόν, der hohe, heißeste Sommer, Antimach. 76; σταϑερὸν ἦμαρ, Ap. Rh. 1, 450; vgl. Ruhnk. Tim. p. 235. – Vom ruhigen Meere, Antiphil. ep. (X, 17), wo Jac. zu vergleichen; μέλαν σταϑερόν, Paul. Sil. 52 (VI, 62); vgl. βύϑος, D. Hal. 1, 71; ἡ σταϑερή sc. γῆ, das feste Land, Diocl. 4 (VII, 393); εὐδία, übtr. Ruhe im Staate, Plut. Dio 38. – S. auch σταϑηρός.
-
2 τιγγάβαρι
-
3 μύκης
μύκης, ητος, ὁ, auch nach der 1. Deklination, – 1) der Pi lz, Arist. de anim. 2, 7, 7; vgl. bes. Ath. II c. 56 (p. 60), wo aus Antiphanes μύκητας, aus Nic. μύκητα, μύκητες, μυκήτων u. aus Epicharm. μύκαις citirt wird u. μύκαι aus Diocl. Caryst.; Sp. – 2) die Schnuppeam Lampendocht, ἔπεισι γοῦν τοῖσιν λύχνοις οὑτοιῒ μύκητες, was bevorstehenden Regen ankündigen sollte, Ar. Vesp. 262; μύκητα φέρειν, Agath. 17 (V, 263); vgl. Arat. 976; Callim. fr. bei Choerob. in B. A. 1399. – Auch der Deckel am Ende der Degenscheide, das Ortband, von seiner gespitzten, pilzähnlichen Gestalt, Her. 3, 64; ὁ κατὰ τὴν λαβὴν κρατητὴς καλούμενος, Hesych.; nach Schol. Nic. Al. 521 τὸ ἄκρον τοῦ ξίφους τὸ κατακλεῖον τὴν ϑήκην. – Auch andere pilzähnliche Dinge, wie ὁ ἱλος, ὃν φύει ἡ ἐλαία, Theophr.; aber Inscr. 93 sind es die Stummeln der abgehauenen Oelbäume, = πρέμνον; nach Hesych. πῖλος, δερμάτινον ὑπηρέσιον. – Nach Choerob. a. a. O. auch τὸ αἰδοῖον τοῦ ἀνϑρώπου, wofür der gen. μύκεω aus Archil. angeführt wird.
-
4 κροκάλη
-
5 γυναικάριον
γυναικάριον, τό, dim. von γυνή, Weibchen, Diocl. com. B. A. 87; N. T.
-
6 γυναικίζω
γυναικίζω, weibisch sein, sich weibisch benehmen, Diocl. com. B. A. 31, γυναικῶν τρόπῳ διάγειν; τῷ φϑέγματι Ar. Th. 268, wie ein Weib sprechen; γυναικίζει καὶ ἐκκεκιναίδισται D. Cass. 50, 27; pass. ebenso, Hippocr.; Pol. 32, 25; muliebria pati, Luc. somn. 19; Diogen. 4, 10. Nach Hesych. = die monatliche Reinigung haben.
-
7 κόσσυφος
κόσσυφος, ὁ, att. κόττυφος, vgl. κόψιχος, die Drossel, bes. die Schwarzdrossel, Amsel; Arist. H. A. 9, 19; Ael. H. A. 1, 14; Matro bei Ath. IV, 136 d u. öfter; neben κίχλαι, Diocl. ib. VII, 305 b, wie in der Anth., z. B. M. Arg. 28 (IX, 82). – Bei Paus. 9, 22, 4 eine Art Hähne in Tanagra. – Auch ein Fisch, Plin. H. N.
-
8 δύς-κλητος
δύς-κλητος, verrufen, Diocl. bei Ath. III, 120 d.
-
9 δικτυ-βολέω
δικτυ-βολέω, das Netz werfen, fischen, Diocl. 2 (VI, 186), l. d.
-
10 μαλακόσαρκος
μαλακόσαρκος, weichfleischig, von einem Fisch, Diocl. bei Ath. VII, 305 b u. öfter; auch Medic.
-
11 θηρο-τόκα
-
12 ἀ-γόμφιος
ἀ-γόμφιος, ohne Backzahne, Diocl. com. B. A. 339 ἀγόμφιον αἰῶνα τρίψει, vom Greisenalter.
-
13 ἀθέλδεται
-
14 ἑψανός
ἑψανός, ή, όν, kochbar, leicht zu kochen, Hippocr.; Arist. Probl. 20, 4. 5; ἑψανὰ ἄγρια εἶναι ϑρί-δακα Diocl. bei Ath. II, 68 e, Küchenkräuter; daher weich, Plat. com. bei Suid.
-
15 ἔκ-δικος
ἔκ-δικος, 1) außer dem Recht, gesetzlos, widerrechtlich; ἔκδικα πάσχω Aesch. Prom. 1095; ὅρκον περῶντες μηδὲν ἔκδικον Eum. 467; ἄνδρες, ungerecht, Soph. O. C. 924; öfter Eur., auch adv. – 2) das Recht handhabend, strafend; χρόνος Diocl. 1 (XII, 35); ὁ ἔκδ., der Rächer, Hdn. 7, 7, 10 u. a. Sp. Auch = σύνδικος, Staatsanwalt, Cic. ad fam. 13, 56.
-
16 ῥᾱχία
ῥᾱχία, ἡ, ion. ῥηχίη, Her., bei Arr. auch ῥηχείη, steiles, felsiges Meergestade ( πᾶς πετρώδης αἰγιαλός, Hesych.), gegen das die Wellen schlagen und sich mit Getös brechen, Brandung; ἁλίστονοι, Aesch. Prom. 714; Soph. frg. 934; παρ' αὐτὴν τὴν ῥαχίαν, Thuc. 4, 10; übh. Meeresküste, ἐν χέρσοισι ῥαχίαις, Diocl. 4 (VII, 393); ἀνεκβάτους ῥαχίας, Lycophr. 379; a. Sp., auch κυμάτων ῥαχίαι, Polyaen. 5, 6. – Dah. die Wellen des hochgehenden Meeres, wie Plut. vrbdt τοῦ πελάγους ἀνισταμένου καὶ τὰ πλοῖα πλάγια ταῖς ῥαχίαις περιβάλλοντος, Sertor. 7; auch ῥαχίαις τισὶ καὶ σάλοις ἐοικέναι, de prof. virt. sent. p. 263; vgl. Pol. 1, 37, 2, ὑπὸ τῆς ῥαχίας πρὸς ταῖς σπιλάσι καταγνύμενα σκάφη; u. im Ggstz von ἄμπωτις, die Fluth, Her. 2, 11. 7, 198; gleichbedeutend mit πλημμύρα, 8, 129. – liebh. Lärm, Getöse, ῥαχίαν ποιοῦντος ἐν δήμῳ καὶ ψόφον, Plut. an seni 10; νόει ὄχλον ῥαχίαν ἠϑροισμένην, Posidipp. bei Ath. IX, 377 c (v. l. ῥακεία u. ῥακία). Den Zusammenhang mit der ersten Bdtg zeigt das Sprichwort ῥαχίας λαλί στερος, welches Diogen. 7, 99 auf die Brandung zurückführt. Auch = ῥάχος, eingeschlossener Raum, Gefängniß, VLL.
См. также в других словарях:
DIOCL — Diocles, Diocletiani … Abbreviations in Latin Inscriptions
Dioclee — Dioclée Dioclée selon De administrando imperio La Dioclée (serbe : Дукља, Duklja ; latin : Doclea ou Diocleia) était un État médiéval sud slave situé sur des terres incluant les territoires de la rivière Zeta, du lac de Skadar et… … Wikipédia en Français
Diocles — Dioclès Cette page d’homonymie répertorie les différents sujets et articles partageant un même nom. Ce nom peut faire référence à : Dioclès, (104 146), un célèbre aurige ; Dioclès, (un mathématicien ; Dioclès, un médecin ;… … Wikipédia en Français
Diocles (Syracuse) — Dioclès (Syracuse) Pour les articles homonymes, voir Dioclès. Dioclès de Syracuse[1] est un homme politique grec, syracusain, de la fin du Ve siècle avant notre ère. Seules quelques années de sa vie sont connues, de 411 à 408. Sommaire … Wikipédia en Français
Diocles (mathematicien) — Dioclès (mathématicien) Pour les articles homonymes, voir Dioclès. Dioclès était un mathématicien et géomètre grec, qui vécut vers la fin du IIe siècle av. J. C. et au début du Ier siècle av. J. C … Wikipédia en Français
Diocles (medecin) — Dioclès (médecin) Pour les articles homonymes, voir Dioclès. Dioclès, médecin grec, de Caryste en Eubée, que l on place après Hippocrate, s occupa un des premiers d anatomie, mais n étudia que sur les animaux. Il perfectionna la thérapeutique et… … Wikipédia en Français
Diocles de Caryste — Dioclès (médecin) Pour les articles homonymes, voir Dioclès. Dioclès, médecin grec, de Caryste en Eubée, que l on place après Hippocrate, s occupa un des premiers d anatomie, mais n étudia que sur les animaux. Il perfectionna la thérapeutique et… … Wikipédia en Français
Diocles de Carystos — Dioclès (médecin) Pour les articles homonymes, voir Dioclès. Dioclès, médecin grec, de Caryste en Eubée, que l on place après Hippocrate, s occupa un des premiers d anatomie, mais n étudia que sur les animaux. Il perfectionna la thérapeutique et… … Wikipédia en Français
Diocles de Syracuse — Dioclès (Syracuse) Pour les articles homonymes, voir Dioclès. Dioclès de Syracuse[1] est un homme politique grec, syracusain, de la fin du Ve siècle avant notre ère. Seules quelques années de sa vie sont connues, de 411 à 408. Sommaire … Wikipédia en Français
Diocletien — Dioclétien Dioclétien Empereur romain … Wikipédia en Français
Dioclès (Mathématicien) — Pour les articles homonymes, voir Dioclès. Dioclès était un mathématicien et géomètre grec, qui vécut vers la fin du IIe siècle av. J. C. et au début du Ier siècle av. J. C … Wikipédia en Français