-
1 Delikt
Delikt n -(e)s, -е юр. дели́кт, правонаруше́ние; volkerrechtliches Delikt междунаро́дный дели́кт; vollendetes Delikt зако́нченный дели́кт -
2 Delikt
-
3 Delikt
-
4 Delikt
-
5 Delikt
Delikt n <Delikts; Delikte> JUR suç -
6 Delikt
Delikt <-(e) s, -e> [de'lıkt] ntjur suç; ( unerlaubte Handlung) haksız fiil -
7 Delikt
Delikt n bűncselekmény -
8 Delikt
n; -(e)s, -e offen|ce (Am. -se)* * *das Deliktmisdemeanour; offense; delict; offence* * *De|lịkt [de'lɪkt]nt -(e)s, -e (JUR)offence (Brit), offense (US); (schwerer) crime* * *De·likt<-[e]s, -e>[deˈlɪkt]nt JURein geringfügiges \Delikt a petty offenceein schweres \Delikt a serious crime* * *das; Delikt[e]s, Delikte offence* * ** * *das; Delikt[e]s, Delikte offence* * *-e n.crime n.delict (Legal) n.felony n.offence (UK) n.offense (US) n. -
9 Delikt
n -(e)s, -e юр.деликт, правонарушениеvolkerrechtliches Delikt — международный деликтvollendetes Delikt — законченный деликт -
10 Delikt
-
11 Delikt
De·likt <-[e]s, -e> [deʼlɪkt] ntein geringfügiges \Delikt a petty offenceein schweres \Delikt a serious crime -
12 Delikt
Delikt n delikt n, brott n -
13 Delikt
De'likt n <Delikt(e)s; Delikte> delikt m -
14 Delikt
-
15 Delikt
1) Vergehen просту́пок -
16 Delikt
-
17 Delikt
-
18 Delikt
сущ.1) воен. проступок2) юр. преступление, правонарушение (наказуемое и/или обязывающее к возмещению ущерба), деликт -
19 Delikt
nделикт, правонарушение, проступок, преступлениеDeutsch-Russisch Wörterbuch für Finanzen und Wirtschaft > Delikt
-
20 Delikt
n -(e)s, -e
См. также в других словарях:
Delikt — Delikt … Deutsch Wörterbuch
delikt — dèlikt (delȉkt) m <G mn kātā> DEFINICIJA pravn. 1. djelo protiv zakona u raznim težinama prekoračenja i oštrine kazne koju za sobom povlači [krvni delikt]; zločin 2. prekršaj [verbalni delikt] ETIMOLOGIJA lat. delictum ≃ delinquere: činiti… … Hrvatski jezični portal
Delikt — Sn Straftat; Verfehlung erw. fach. (15. Jh.) Entlehnung. Entlehnt aus l. dēlictum, dem substantivierten PPP. von l. dēlinquere in seiner Pflicht fehlen, sich vergehen ; eigentlich ausgehen, fehlen , zu l. linquere lassen, überlassen, zurücklassen … Etymologisches Wörterbuch der deutschen sprache
Delikt — (lat., delictum), s. Verbrechen … Meyers Großes Konversations-Lexikon
Delíkt — Delíkt, s. Delictum … Kleines Konversations-Lexikon
dèlikt — (delı̏kt) m 〈G mn kātā〉 pravn. djelo protiv zakona u raznim težinama prekoračenja i oštrine kazne koju za sobom povlači [krvni ∼; verbalni ∼]; zločin ✧ {{001f}}lat … Veliki rječnik hrvatskoga jezika
Delikt — »Vergehen, Straftat«: Das Fremdwort wurde im späten 15. Jh. aus lat. delictum »Verfehlung«, dem substantivierten Part. Perf. von delinquere »ermangeln, fehlen«, entlehnt. Das Part. Präs. lat. delinquens »fehlend« erscheint in unserem Fremdwort… … Das Herkunftswörterbuch
Delikt — Ein Delikt ist in der deutschen Rechtssprache im Zivilrecht eine unerlaubte Handlung und im Strafrecht eine Straftat (Verbrechen oder Vergehen). Die Kriminologie verwendet den Ausdruck Delikt als Oberbegriff für alle im weitesten Sinne… … Deutsch Wikipedia
delíkt — a m (ȋ) 1. jur. kršitev pravila za družbeno sožitje, ki je zanjo s pravnim predpisom določena kazen: delikt obsega kazniva dejanja, gospodarske prestopke in vse vrste prekrškov / civilnopravni, mednarodnopravni delikt 2. nedopustno dejanje ali… … Slovar slovenskega knjižnega jezika
Delikt — Übertretung; Verletzung; Nichteinhaltung; Ordnungswidrigkeit; Verstoß; Vergehen; Zuwiderhandlung; Überschreitung; Untat; Straftat; Verbrechen * * * … Universal-Lexikon
Delikt — das Delikt, e (Mittelstufe) eine rechtswidrige Handlung, Straftat Beispiel: Er wurde wegen eines Delikts verurteilt. Kollokation: ein Delikt begehen … Extremes Deutsch