Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

Cyrēnensis

  • 1 Cyrenensis

    I Cyrēnēnsis, e [ Cyrene ] II Cyrēnēnsis, is m.

    Латинско-русский словарь > Cyrenensis

  • 2 Cyrenensis

    1.
    Cyrēnē, ēs, and Cyrēnae, ārum, f., the chief town of a province of the same name in Libya, now Kuren, celebrated for its trade, and as the birthplace of Callimachus, Eratosthenes, and Aristippus, Mel. 1, 8, 2; Plin. 5, 5, 5, § 31; Sall. J. 19, 3; Plaut. Rud. prol. 41; Cic. Planc. 5, 13; Nep. Ages. 8, 6; Sil. 8, 57; Cat. 7, 4; Sol. 27, 44.—
    II.
    Hence,
    A.
    Cyrēnăĭcus, a, um, adj., Cyrenaic: provincia, or absol.: Cyrēnăĭca, ae, f., the province Cyrenaica, in Libya, Mel. 1, 8, 1; Plin. 5, 5, 5, § 31 sq.;

    also Cyrenaica Africa,

    id. ib. §

    8: lacrima, i. e. laser,

    Scrib. Comp. 167; cf. Plin. 19, 3, 15, § 38 sq.:

    philosophia,

    the school of philosophy founded by Aristippus, Cic. de Or. 3, 17, 62.— Subst.: Cyrēnăĭci, ōrum, m., its adherents, Cic. Ac. 2, 42, 131; id. Tusc. 3, 13, 28; id. Off. 3, 33, 116 al.—
    B.
    Cyrēnaeus, a, um, adj., of Cyrene:

    urbs,

    i. e. Cyrene, Sil. 8, 159:

    aquae,

    i. e. drunk by Callimachus, Prop. 4 (5), 6, 4.—
    2.
    Subst.: Cyrēnaei, ōrum, m.
    a.
    The inhabitants of Cyrene, Nep. Hann. 8, 1.—
    b.
    The adherents of the Cyrenaic philosophy (cf. the preced.), Cic. Ac. 2, 24, 76.—
    C.
    Cyrēnensis, e, adj., the same:

    senatus,

    Plaut. Rud. 3, 4, 8:

    populares,

    id. ib. 3, 2, 1:

    agri,

    Cic. Agr. 2, 19, 51:

    provincia,

    Dig. 19, 2, 61.—In plur. subst.: Cyrēnenses, ĭum, m., inhabitants of Cyrene, Sall. J. 79, 2; Plin. 7, 56, 67, § 208; Tac. A. 3, 70.
    2.
    Cyrēnē, ēs, f., = Kurênê.
    I.
    A nymph, mother of Aristæus, Verg. G. 4, 376; 4, 354; Just. 13, 7.—
    II.
    A nymph, mother of Idmon, Hyg. Fab. 14.—
    III.
    A fountain in Thessaly, Serv. ad Verg. G. 4, 354.

    Lewis & Short latin dictionary > Cyrenensis

  • 3 cyrenensis provincia

    провинция с главн. городом Кирена, на сев. берегу Африки (1. 61 § 1 D. 19, 2).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > cyrenensis provincia

  • 4 Cyrene

    Cȳrēnē, ēs, u. Cȳrēnae, ārum, f. (Κυρήνη), I) die Hauptstadt von Cyrenaïka in Libyen, von Battos aus Thera erbaut, Geburtsort des Kallimachus (Solin. 27. § 44), Eratosthenes u. Aristippus, berühmt durch Handel, j. Ruinen von Grenneh, Form -ēne, Sall. Iug. 19, 3. Mela 1, 8, 2 (1. § 40). Iustin. 13, 7, 1. Sil. 8, 57. Augustin. serm. 46, 41: Form -ēnae, Cic. Planc. 13. Sall. hist. fr. 2, 39 (47). Solin. 27, 44. Catull. 7, 4. – Dav.: A) Cȳrēnaicus, a, um (Κυρηναϊκός), cyrenisch, Cyrenaica provincia od. Africa, od. bl. Cyrenaica, die Provinz Cyrenaïka in Libyen, Mela u. Plin.; Cyr. philosophia, die von Aristippus gegründete Philosophenschule, Cic. (so auch disciplina, Lact. epit. 39, 7); deren Anhänger Cyrenaici, Cic.: lacrima C., i.e. laser, Scrib. – Nbf. Cȳrēnaeicus ( nicht Cȳrēnēicus), a, um, cyrenäisch, provincia (s. vorh.), Mela 1, 8, 1 (1. § 39); subst., Cȳrēnaeicī, ōrum, m., die Einw. der Provinz Cyrenaïka, Mela 1, 7, 6 (1. § 38); vgl. Haupt opusc. 3, 536. – B) Cȳrēnaeus, a, um (Κυρηναιος), cyrenäisch, aus Cyrene, urbs, Cyrene, Sil.: aquae, das von Kallimachus getrunkene, Prop.: subst., Cȳrēnaeus, ī, m., der Cyrenäer, Augustin. serm. 46, 41. – Cȳrēnaeī, ōrum, m., die Anhänger der cyrenäischen Philosophie, die Cyrenäer, Cic. – C) Cȳrēnēnsis, e, cyrenensisch, Plaut. u. Cic.: subst., Cȳrēnēnsis, is, m., ein Einw. von Cyrene, ein Cyrenenser, Augustin. serm. 46, 41: Plur. Cȳrēnēnsēs, ium, m., die Einw. von Cyrene, die Cyrenenser, Sall. Iug. 79. § 3 u. 5. – II) Cȳrēnē, ēs, f., die Tochter des Hypseus, Sohnes des Peneios, Mutter des Aristäos von Apollo, Verg. georg. 4, 321 u. 354; vgl. Hyg. fab. 161.

    lateinisch-deutsches > Cyrene

  • 5 Cyrenae

    1.
    Cyrēnē, ēs, and Cyrēnae, ārum, f., the chief town of a province of the same name in Libya, now Kuren, celebrated for its trade, and as the birthplace of Callimachus, Eratosthenes, and Aristippus, Mel. 1, 8, 2; Plin. 5, 5, 5, § 31; Sall. J. 19, 3; Plaut. Rud. prol. 41; Cic. Planc. 5, 13; Nep. Ages. 8, 6; Sil. 8, 57; Cat. 7, 4; Sol. 27, 44.—
    II.
    Hence,
    A.
    Cyrēnăĭcus, a, um, adj., Cyrenaic: provincia, or absol.: Cyrēnăĭca, ae, f., the province Cyrenaica, in Libya, Mel. 1, 8, 1; Plin. 5, 5, 5, § 31 sq.;

    also Cyrenaica Africa,

    id. ib. §

    8: lacrima, i. e. laser,

    Scrib. Comp. 167; cf. Plin. 19, 3, 15, § 38 sq.:

    philosophia,

    the school of philosophy founded by Aristippus, Cic. de Or. 3, 17, 62.— Subst.: Cyrēnăĭci, ōrum, m., its adherents, Cic. Ac. 2, 42, 131; id. Tusc. 3, 13, 28; id. Off. 3, 33, 116 al.—
    B.
    Cyrēnaeus, a, um, adj., of Cyrene:

    urbs,

    i. e. Cyrene, Sil. 8, 159:

    aquae,

    i. e. drunk by Callimachus, Prop. 4 (5), 6, 4.—
    2.
    Subst.: Cyrēnaei, ōrum, m.
    a.
    The inhabitants of Cyrene, Nep. Hann. 8, 1.—
    b.
    The adherents of the Cyrenaic philosophy (cf. the preced.), Cic. Ac. 2, 24, 76.—
    C.
    Cyrēnensis, e, adj., the same:

    senatus,

    Plaut. Rud. 3, 4, 8:

    populares,

    id. ib. 3, 2, 1:

    agri,

    Cic. Agr. 2, 19, 51:

    provincia,

    Dig. 19, 2, 61.—In plur. subst.: Cyrēnenses, ĭum, m., inhabitants of Cyrene, Sall. J. 79, 2; Plin. 7, 56, 67, § 208; Tac. A. 3, 70.
    2.
    Cyrēnē, ēs, f., = Kurênê.
    I.
    A nymph, mother of Aristæus, Verg. G. 4, 376; 4, 354; Just. 13, 7.—
    II.
    A nymph, mother of Idmon, Hyg. Fab. 14.—
    III.
    A fountain in Thessaly, Serv. ad Verg. G. 4, 354.

    Lewis & Short latin dictionary > Cyrenae

  • 6 Cyrenaei

    1.
    Cyrēnē, ēs, and Cyrēnae, ārum, f., the chief town of a province of the same name in Libya, now Kuren, celebrated for its trade, and as the birthplace of Callimachus, Eratosthenes, and Aristippus, Mel. 1, 8, 2; Plin. 5, 5, 5, § 31; Sall. J. 19, 3; Plaut. Rud. prol. 41; Cic. Planc. 5, 13; Nep. Ages. 8, 6; Sil. 8, 57; Cat. 7, 4; Sol. 27, 44.—
    II.
    Hence,
    A.
    Cyrēnăĭcus, a, um, adj., Cyrenaic: provincia, or absol.: Cyrēnăĭca, ae, f., the province Cyrenaica, in Libya, Mel. 1, 8, 1; Plin. 5, 5, 5, § 31 sq.;

    also Cyrenaica Africa,

    id. ib. §

    8: lacrima, i. e. laser,

    Scrib. Comp. 167; cf. Plin. 19, 3, 15, § 38 sq.:

    philosophia,

    the school of philosophy founded by Aristippus, Cic. de Or. 3, 17, 62.— Subst.: Cyrēnăĭci, ōrum, m., its adherents, Cic. Ac. 2, 42, 131; id. Tusc. 3, 13, 28; id. Off. 3, 33, 116 al.—
    B.
    Cyrēnaeus, a, um, adj., of Cyrene:

    urbs,

    i. e. Cyrene, Sil. 8, 159:

    aquae,

    i. e. drunk by Callimachus, Prop. 4 (5), 6, 4.—
    2.
    Subst.: Cyrēnaei, ōrum, m.
    a.
    The inhabitants of Cyrene, Nep. Hann. 8, 1.—
    b.
    The adherents of the Cyrenaic philosophy (cf. the preced.), Cic. Ac. 2, 24, 76.—
    C.
    Cyrēnensis, e, adj., the same:

    senatus,

    Plaut. Rud. 3, 4, 8:

    populares,

    id. ib. 3, 2, 1:

    agri,

    Cic. Agr. 2, 19, 51:

    provincia,

    Dig. 19, 2, 61.—In plur. subst.: Cyrēnenses, ĭum, m., inhabitants of Cyrene, Sall. J. 79, 2; Plin. 7, 56, 67, § 208; Tac. A. 3, 70.
    2.
    Cyrēnē, ēs, f., = Kurênê.
    I.
    A nymph, mother of Aristæus, Verg. G. 4, 376; 4, 354; Just. 13, 7.—
    II.
    A nymph, mother of Idmon, Hyg. Fab. 14.—
    III.
    A fountain in Thessaly, Serv. ad Verg. G. 4, 354.

    Lewis & Short latin dictionary > Cyrenaei

  • 7 Cyrenaeus

    1.
    Cyrēnē, ēs, and Cyrēnae, ārum, f., the chief town of a province of the same name in Libya, now Kuren, celebrated for its trade, and as the birthplace of Callimachus, Eratosthenes, and Aristippus, Mel. 1, 8, 2; Plin. 5, 5, 5, § 31; Sall. J. 19, 3; Plaut. Rud. prol. 41; Cic. Planc. 5, 13; Nep. Ages. 8, 6; Sil. 8, 57; Cat. 7, 4; Sol. 27, 44.—
    II.
    Hence,
    A.
    Cyrēnăĭcus, a, um, adj., Cyrenaic: provincia, or absol.: Cyrēnăĭca, ae, f., the province Cyrenaica, in Libya, Mel. 1, 8, 1; Plin. 5, 5, 5, § 31 sq.;

    also Cyrenaica Africa,

    id. ib. §

    8: lacrima, i. e. laser,

    Scrib. Comp. 167; cf. Plin. 19, 3, 15, § 38 sq.:

    philosophia,

    the school of philosophy founded by Aristippus, Cic. de Or. 3, 17, 62.— Subst.: Cyrēnăĭci, ōrum, m., its adherents, Cic. Ac. 2, 42, 131; id. Tusc. 3, 13, 28; id. Off. 3, 33, 116 al.—
    B.
    Cyrēnaeus, a, um, adj., of Cyrene:

    urbs,

    i. e. Cyrene, Sil. 8, 159:

    aquae,

    i. e. drunk by Callimachus, Prop. 4 (5), 6, 4.—
    2.
    Subst.: Cyrēnaei, ōrum, m.
    a.
    The inhabitants of Cyrene, Nep. Hann. 8, 1.—
    b.
    The adherents of the Cyrenaic philosophy (cf. the preced.), Cic. Ac. 2, 24, 76.—
    C.
    Cyrēnensis, e, adj., the same:

    senatus,

    Plaut. Rud. 3, 4, 8:

    populares,

    id. ib. 3, 2, 1:

    agri,

    Cic. Agr. 2, 19, 51:

    provincia,

    Dig. 19, 2, 61.—In plur. subst.: Cyrēnenses, ĭum, m., inhabitants of Cyrene, Sall. J. 79, 2; Plin. 7, 56, 67, § 208; Tac. A. 3, 70.
    2.
    Cyrēnē, ēs, f., = Kurênê.
    I.
    A nymph, mother of Aristæus, Verg. G. 4, 376; 4, 354; Just. 13, 7.—
    II.
    A nymph, mother of Idmon, Hyg. Fab. 14.—
    III.
    A fountain in Thessaly, Serv. ad Verg. G. 4, 354.

    Lewis & Short latin dictionary > Cyrenaeus

  • 8 Cyrenaica

    1.
    Cyrēnē, ēs, and Cyrēnae, ārum, f., the chief town of a province of the same name in Libya, now Kuren, celebrated for its trade, and as the birthplace of Callimachus, Eratosthenes, and Aristippus, Mel. 1, 8, 2; Plin. 5, 5, 5, § 31; Sall. J. 19, 3; Plaut. Rud. prol. 41; Cic. Planc. 5, 13; Nep. Ages. 8, 6; Sil. 8, 57; Cat. 7, 4; Sol. 27, 44.—
    II.
    Hence,
    A.
    Cyrēnăĭcus, a, um, adj., Cyrenaic: provincia, or absol.: Cyrēnăĭca, ae, f., the province Cyrenaica, in Libya, Mel. 1, 8, 1; Plin. 5, 5, 5, § 31 sq.;

    also Cyrenaica Africa,

    id. ib. §

    8: lacrima, i. e. laser,

    Scrib. Comp. 167; cf. Plin. 19, 3, 15, § 38 sq.:

    philosophia,

    the school of philosophy founded by Aristippus, Cic. de Or. 3, 17, 62.— Subst.: Cyrēnăĭci, ōrum, m., its adherents, Cic. Ac. 2, 42, 131; id. Tusc. 3, 13, 28; id. Off. 3, 33, 116 al.—
    B.
    Cyrēnaeus, a, um, adj., of Cyrene:

    urbs,

    i. e. Cyrene, Sil. 8, 159:

    aquae,

    i. e. drunk by Callimachus, Prop. 4 (5), 6, 4.—
    2.
    Subst.: Cyrēnaei, ōrum, m.
    a.
    The inhabitants of Cyrene, Nep. Hann. 8, 1.—
    b.
    The adherents of the Cyrenaic philosophy (cf. the preced.), Cic. Ac. 2, 24, 76.—
    C.
    Cyrēnensis, e, adj., the same:

    senatus,

    Plaut. Rud. 3, 4, 8:

    populares,

    id. ib. 3, 2, 1:

    agri,

    Cic. Agr. 2, 19, 51:

    provincia,

    Dig. 19, 2, 61.—In plur. subst.: Cyrēnenses, ĭum, m., inhabitants of Cyrene, Sall. J. 79, 2; Plin. 7, 56, 67, § 208; Tac. A. 3, 70.
    2.
    Cyrēnē, ēs, f., = Kurênê.
    I.
    A nymph, mother of Aristæus, Verg. G. 4, 376; 4, 354; Just. 13, 7.—
    II.
    A nymph, mother of Idmon, Hyg. Fab. 14.—
    III.
    A fountain in Thessaly, Serv. ad Verg. G. 4, 354.

    Lewis & Short latin dictionary > Cyrenaica

  • 9 Cyrenaici

    1.
    Cyrēnē, ēs, and Cyrēnae, ārum, f., the chief town of a province of the same name in Libya, now Kuren, celebrated for its trade, and as the birthplace of Callimachus, Eratosthenes, and Aristippus, Mel. 1, 8, 2; Plin. 5, 5, 5, § 31; Sall. J. 19, 3; Plaut. Rud. prol. 41; Cic. Planc. 5, 13; Nep. Ages. 8, 6; Sil. 8, 57; Cat. 7, 4; Sol. 27, 44.—
    II.
    Hence,
    A.
    Cyrēnăĭcus, a, um, adj., Cyrenaic: provincia, or absol.: Cyrēnăĭca, ae, f., the province Cyrenaica, in Libya, Mel. 1, 8, 1; Plin. 5, 5, 5, § 31 sq.;

    also Cyrenaica Africa,

    id. ib. §

    8: lacrima, i. e. laser,

    Scrib. Comp. 167; cf. Plin. 19, 3, 15, § 38 sq.:

    philosophia,

    the school of philosophy founded by Aristippus, Cic. de Or. 3, 17, 62.— Subst.: Cyrēnăĭci, ōrum, m., its adherents, Cic. Ac. 2, 42, 131; id. Tusc. 3, 13, 28; id. Off. 3, 33, 116 al.—
    B.
    Cyrēnaeus, a, um, adj., of Cyrene:

    urbs,

    i. e. Cyrene, Sil. 8, 159:

    aquae,

    i. e. drunk by Callimachus, Prop. 4 (5), 6, 4.—
    2.
    Subst.: Cyrēnaei, ōrum, m.
    a.
    The inhabitants of Cyrene, Nep. Hann. 8, 1.—
    b.
    The adherents of the Cyrenaic philosophy (cf. the preced.), Cic. Ac. 2, 24, 76.—
    C.
    Cyrēnensis, e, adj., the same:

    senatus,

    Plaut. Rud. 3, 4, 8:

    populares,

    id. ib. 3, 2, 1:

    agri,

    Cic. Agr. 2, 19, 51:

    provincia,

    Dig. 19, 2, 61.—In plur. subst.: Cyrēnenses, ĭum, m., inhabitants of Cyrene, Sall. J. 79, 2; Plin. 7, 56, 67, § 208; Tac. A. 3, 70.
    2.
    Cyrēnē, ēs, f., = Kurênê.
    I.
    A nymph, mother of Aristæus, Verg. G. 4, 376; 4, 354; Just. 13, 7.—
    II.
    A nymph, mother of Idmon, Hyg. Fab. 14.—
    III.
    A fountain in Thessaly, Serv. ad Verg. G. 4, 354.

    Lewis & Short latin dictionary > Cyrenaici

  • 10 Cyrenaicus

    1.
    Cyrēnē, ēs, and Cyrēnae, ārum, f., the chief town of a province of the same name in Libya, now Kuren, celebrated for its trade, and as the birthplace of Callimachus, Eratosthenes, and Aristippus, Mel. 1, 8, 2; Plin. 5, 5, 5, § 31; Sall. J. 19, 3; Plaut. Rud. prol. 41; Cic. Planc. 5, 13; Nep. Ages. 8, 6; Sil. 8, 57; Cat. 7, 4; Sol. 27, 44.—
    II.
    Hence,
    A.
    Cyrēnăĭcus, a, um, adj., Cyrenaic: provincia, or absol.: Cyrēnăĭca, ae, f., the province Cyrenaica, in Libya, Mel. 1, 8, 1; Plin. 5, 5, 5, § 31 sq.;

    also Cyrenaica Africa,

    id. ib. §

    8: lacrima, i. e. laser,

    Scrib. Comp. 167; cf. Plin. 19, 3, 15, § 38 sq.:

    philosophia,

    the school of philosophy founded by Aristippus, Cic. de Or. 3, 17, 62.— Subst.: Cyrēnăĭci, ōrum, m., its adherents, Cic. Ac. 2, 42, 131; id. Tusc. 3, 13, 28; id. Off. 3, 33, 116 al.—
    B.
    Cyrēnaeus, a, um, adj., of Cyrene:

    urbs,

    i. e. Cyrene, Sil. 8, 159:

    aquae,

    i. e. drunk by Callimachus, Prop. 4 (5), 6, 4.—
    2.
    Subst.: Cyrēnaei, ōrum, m.
    a.
    The inhabitants of Cyrene, Nep. Hann. 8, 1.—
    b.
    The adherents of the Cyrenaic philosophy (cf. the preced.), Cic. Ac. 2, 24, 76.—
    C.
    Cyrēnensis, e, adj., the same:

    senatus,

    Plaut. Rud. 3, 4, 8:

    populares,

    id. ib. 3, 2, 1:

    agri,

    Cic. Agr. 2, 19, 51:

    provincia,

    Dig. 19, 2, 61.—In plur. subst.: Cyrēnenses, ĭum, m., inhabitants of Cyrene, Sall. J. 79, 2; Plin. 7, 56, 67, § 208; Tac. A. 3, 70.
    2.
    Cyrēnē, ēs, f., = Kurênê.
    I.
    A nymph, mother of Aristæus, Verg. G. 4, 376; 4, 354; Just. 13, 7.—
    II.
    A nymph, mother of Idmon, Hyg. Fab. 14.—
    III.
    A fountain in Thessaly, Serv. ad Verg. G. 4, 354.

    Lewis & Short latin dictionary > Cyrenaicus

  • 11 Cyrene

    1.
    Cyrēnē, ēs, and Cyrēnae, ārum, f., the chief town of a province of the same name in Libya, now Kuren, celebrated for its trade, and as the birthplace of Callimachus, Eratosthenes, and Aristippus, Mel. 1, 8, 2; Plin. 5, 5, 5, § 31; Sall. J. 19, 3; Plaut. Rud. prol. 41; Cic. Planc. 5, 13; Nep. Ages. 8, 6; Sil. 8, 57; Cat. 7, 4; Sol. 27, 44.—
    II.
    Hence,
    A.
    Cyrēnăĭcus, a, um, adj., Cyrenaic: provincia, or absol.: Cyrēnăĭca, ae, f., the province Cyrenaica, in Libya, Mel. 1, 8, 1; Plin. 5, 5, 5, § 31 sq.;

    also Cyrenaica Africa,

    id. ib. §

    8: lacrima, i. e. laser,

    Scrib. Comp. 167; cf. Plin. 19, 3, 15, § 38 sq.:

    philosophia,

    the school of philosophy founded by Aristippus, Cic. de Or. 3, 17, 62.— Subst.: Cyrēnăĭci, ōrum, m., its adherents, Cic. Ac. 2, 42, 131; id. Tusc. 3, 13, 28; id. Off. 3, 33, 116 al.—
    B.
    Cyrēnaeus, a, um, adj., of Cyrene:

    urbs,

    i. e. Cyrene, Sil. 8, 159:

    aquae,

    i. e. drunk by Callimachus, Prop. 4 (5), 6, 4.—
    2.
    Subst.: Cyrēnaei, ōrum, m.
    a.
    The inhabitants of Cyrene, Nep. Hann. 8, 1.—
    b.
    The adherents of the Cyrenaic philosophy (cf. the preced.), Cic. Ac. 2, 24, 76.—
    C.
    Cyrēnensis, e, adj., the same:

    senatus,

    Plaut. Rud. 3, 4, 8:

    populares,

    id. ib. 3, 2, 1:

    agri,

    Cic. Agr. 2, 19, 51:

    provincia,

    Dig. 19, 2, 61.—In plur. subst.: Cyrēnenses, ĭum, m., inhabitants of Cyrene, Sall. J. 79, 2; Plin. 7, 56, 67, § 208; Tac. A. 3, 70.
    2.
    Cyrēnē, ēs, f., = Kurênê.
    I.
    A nymph, mother of Aristæus, Verg. G. 4, 376; 4, 354; Just. 13, 7.—
    II.
    A nymph, mother of Idmon, Hyg. Fab. 14.—
    III.
    A fountain in Thessaly, Serv. ad Verg. G. 4, 354.

    Lewis & Short latin dictionary > Cyrene

  • 12 Cyrenenses

    1.
    Cyrēnē, ēs, and Cyrēnae, ārum, f., the chief town of a province of the same name in Libya, now Kuren, celebrated for its trade, and as the birthplace of Callimachus, Eratosthenes, and Aristippus, Mel. 1, 8, 2; Plin. 5, 5, 5, § 31; Sall. J. 19, 3; Plaut. Rud. prol. 41; Cic. Planc. 5, 13; Nep. Ages. 8, 6; Sil. 8, 57; Cat. 7, 4; Sol. 27, 44.—
    II.
    Hence,
    A.
    Cyrēnăĭcus, a, um, adj., Cyrenaic: provincia, or absol.: Cyrēnăĭca, ae, f., the province Cyrenaica, in Libya, Mel. 1, 8, 1; Plin. 5, 5, 5, § 31 sq.;

    also Cyrenaica Africa,

    id. ib. §

    8: lacrima, i. e. laser,

    Scrib. Comp. 167; cf. Plin. 19, 3, 15, § 38 sq.:

    philosophia,

    the school of philosophy founded by Aristippus, Cic. de Or. 3, 17, 62.— Subst.: Cyrēnăĭci, ōrum, m., its adherents, Cic. Ac. 2, 42, 131; id. Tusc. 3, 13, 28; id. Off. 3, 33, 116 al.—
    B.
    Cyrēnaeus, a, um, adj., of Cyrene:

    urbs,

    i. e. Cyrene, Sil. 8, 159:

    aquae,

    i. e. drunk by Callimachus, Prop. 4 (5), 6, 4.—
    2.
    Subst.: Cyrēnaei, ōrum, m.
    a.
    The inhabitants of Cyrene, Nep. Hann. 8, 1.—
    b.
    The adherents of the Cyrenaic philosophy (cf. the preced.), Cic. Ac. 2, 24, 76.—
    C.
    Cyrēnensis, e, adj., the same:

    senatus,

    Plaut. Rud. 3, 4, 8:

    populares,

    id. ib. 3, 2, 1:

    agri,

    Cic. Agr. 2, 19, 51:

    provincia,

    Dig. 19, 2, 61.—In plur. subst.: Cyrēnenses, ĭum, m., inhabitants of Cyrene, Sall. J. 79, 2; Plin. 7, 56, 67, § 208; Tac. A. 3, 70.
    2.
    Cyrēnē, ēs, f., = Kurênê.
    I.
    A nymph, mother of Aristæus, Verg. G. 4, 376; 4, 354; Just. 13, 7.—
    II.
    A nymph, mother of Idmon, Hyg. Fab. 14.—
    III.
    A fountain in Thessaly, Serv. ad Verg. G. 4, 354.

    Lewis & Short latin dictionary > Cyrenenses

  • 13 testis

    1.
    testis, is, comm. ( neutr. form:

    caelum teste vocat,

    Alcim. 6, 576), one who attests any thing (orally or in writing), a witness (cf. superstes):

    testes vinctos attines,

    Plaut. Truc. 4, 3, 63:

    pluris est oculatus testis unus quam auriti decem,

    id. ib. 2, 6, 8:

    deos absentes testes memoras,

    id. Merc. 3, 4, 42:

    vosque, dii, testes facio,

    Liv. 1, 59, 1:

    deos hominesque se testes facere,

    id. 34, 11, 8:

    deūm, quos testes foederum invocabant consules,

    id. 8, 6, 1:

    ut manus ad caelum tendens deos testes ingrati animi Magnetum invocaret,

    id. 35, 31, 13; 39, 51, 12; 41, 25, 4; Curt. 4, 10, 33:

    apud me ut apud bonum judicem argumenta plus quam testes valent,

    Cic. Rep. 1, 38, 59:

    si negem... quo me teste convinces?

    id. Phil. 2, 4, 8:

    satis idonei testes et conscii,

    id. Font. 7, 16; so,

    cupidi, conjurati et ab religione remoti,

    id. ib. 10, 21:

    religiosus,

    id. Vatin. 1, 1:

    incorrupti atque integri,

    id. Fin. 1, 21, 71:

    graves, leves,

    id. Quint. 23, 75:

    locupletissimi,

    id. Brut. 93, 322 et saep.:

    dabo tibi testis nec nimis antiquos nec ullo modo barbaros,

    id. Rep. 1, 37, 58; so,

    testes dare in aliquam rem,

    id. Quint. 23, 75:

    proferre,

    id. Balb. 18, 41:

    adhibere,

    id. Fin. 2, 21, 67:

    citare in aliquam rem,

    id. Verr. 2, 2, 59, §146:

    ut iis testibus in summā pecuniae uteretur,

    Caes. B. C. 3, 105; cf. id. B. G. 1, 14:

    testibus uti,

    Cic. Verr. 1, 18, 55; Quint. 5, 7, 9; 9, 2, 98. — With dependent-clause:

    testis faciet ilico, Vendidisse me,

    Ter. Ad. 2, 1, 49:

    iis utimini testibus appropinquare eorum adventum,

    Caes. B. G. 7, 77, cf. id. B. C. 3, 90. — Fem.:

    Venus Cyrenensis, testem te testor mihi,

    Plaut. Rud. 5, 2, 51:

    teste deā,

    Ov. H. 16 (17), 124:

    nutrix testis fida doloris,

    Sen. Oct. 76:

    musa mea,

    Ov. P. 3, 9, 50:

    inductā teste in senatu, Haec, inquit, etc.,

    Suet. Claud. 40.—Of things:

    sidera sunt testes et matutina pruina,

    Prop. 2, 9, 41:

    quid debeas, o Roma Neronibus, Testis Metaurum flumen et Hasdrubal Devictus, etc.,

    Hor. C. 4, 4, 38:

    testis mecum est anulus,

    Ter. Ad. 3, 2, 49.—
    II.
    Transf., an eye-witness, spectator, i. q. arbiter (rare; cf.

    also conscius): facies bona teste caret,

    Ov. A. A. 3, 398:

    puduitque gementem, Illo teste mori,

    Luc. 9, 887:

    ac lunā teste moventur,

    Juv. 6, 311.
    2.
    testis, is, m., a testicle, Plaut. Mil. 5, 28; 5, 33:

    dexter asini testis in vino potus,

    Plin. 28, 19, 80, § 261:

    testes pecori ad crura decidui,

    id. 11, 49, 110, § 263; so in plur., Lucil. ap. Non. 235, 5; Hor. S. 1, 2, 45.—In a pun, with 1. testis:

    quod amas, amato testibus praesentibus,

    Plaut. Curc. 1, 1, 31:

    magnis testibus ista res agetur,

    Auct. Priap. 2: cf.

    integritatis,

    Phaedr. 3, 11, 5. [p. 1864]

    Lewis & Short latin dictionary > testis

  • 14 testo

    testor, ātus, 1, v. a. [1. testis].
    I. A.
    Lit. (very rare, and not in Cic.; cf.

    testificor): confiteor: testere licet: signate Quirites,

    thou canst attest it, Ov. P. 4, 15, 11:

    quasi inclamaret aut testaretur locutus est,

    Quint. 11, 3, 172.—
    B.
    Transf., in gen., to make known, show, prove, demonstrate; to give to understand, to declare, aver, assert, bear witness to, etc. (class and very freq.):

    ego quod facio, me pacis, otii, etc.... causā facere, clamo atque testor,

    Cic. Mur. 37, 78:

    auctoritatem hujus indicii monumentis publicis,

    id. Sull. 14, 41:

    nunc illa testabor, non me sortilegos... agnoscere,

    id. Div. 1, 58, 132:

    testatur isto audiente, se pro communi necessitudine id primum petere,

    id. Quint. 21, 66:

    clarissimā voce se nomen Oppianici... delaturum esse testatur,

    id. Clu. 8, 23:

    ea quae accidere testatus antea,

    Sall. H. 4, 61, 10 Dietsch:

    testatus, quae praestitisset civibus eorum, etc.,

    Liv. 25, 10, 8:

    vectigal testandi causā publicum agrum esse imponere,

    id. 31, 13, 7:

    assiduoque suos gemitu testata dolores,

    Ov. M. 2, 486:

    quod Cicero pluribus et libris et epistulis testatur,

    Quint. 12, 2, 6:

    utraeque (venae et arteriae) vim quandam incredibilem artificiosi operis divinique testantur,

    Cic. N. D. 2, 55, 138:

    sunt Agamemnonias testantia litora curas,

    Prop. 3, 7 (4, 6), 21:

    ut pura testantur sidera caelo,

    Tib. 4, 1, 10:

    verba nos testantia gratos,

    Ov. M. 14, 307:

    carmina raros testantia mores,

    id. P. 1, 9, 43:

    campus sepulcris proelia testatur,

    Hor. C. 2, 1, 31:

    numerus autem (saepe enim hoc testandum est) est non modo non poëtice junctus, verum etiam, etc.,

    Cic. Or. 68, 227; Quint. prooem. § 26; 11, 1, 5.—
    2.
    In partic., to publish one ' s last will or testament, to make a will, provide by will for any thing, Cic. Inv. 2, 21, 62:

    cum ignorans nurum ventrem ferre, immemor in testando nepotis decessisset,

    Liv. 1, 34, 3:

    quis dubitaret, quin ea voluntas fuisset testantis, ut is non nato filio heres esset,

    Quint. 7, 6, 10:

    si exheredatum a se filium pater testatus fuerit elogio,

    id. 7, 4, 20:

    primipilari seni jam testato,

    id. 6, 3, 92:

    intestati appellantur, qui cum possent testamentum facere, testati non sunt,

    Dig. 38, 16, 1; 29, 1, 19 pr.;

    49, 14, 45 pr.: nomen testatas intulit in tabulas,

    i. e. into his will, Cat. 68, 122.—
    II.
    To call upon or invoke a person or thing as witness (likewise class.):

    Venus Cyrenensis, testem te testor mihi,

    Plaut. Rud. 5, 2, 51:

    vos, di patrii ac penates, testor, me defendere, etc.,

    Cic. Sull. 31, 86:

    C. Marii et ceterorum virorum mentis testor, me pro illorum famā propugnandum putare, etc.,

    id. Rab. Perd. 10, 30: omnes deos, with an obj.-clause, id. Q. Fr. 1, 3, 2:

    ego omnes homines deosque testor,

    id. Caecin. 29, 83:

    deos immortales,

    id. Clu. 68, 194:

    me potissimum testatus est, se aemulum mearum laudum exstitisse,

    id. Phil. 2, 12, 28 stuprata per vim Lucretia a regis filio, testata cives, se ipsa interemit, id. Fin. 2, 20, 66:

    implorarem sensus vestros, uniuscujusque indulgentiam in suos testarer, etc.,

    id. Sull. 23, 64:

    consulibus deos hominesque testantibus,

    Liv. 4, 53, 5:

    Jovem et laesi foederis aras,

    Verg. A. 12, 496:

    vos, aeterni ignes, et non violabile vestrum testor numen,

    id. ib. 2, 155:

    Theseus infernis, superis testatur Achilles, Hic Ixioniden, ille Menoetiaden,

    Prop. 2, 1, 37:

    volnera testor,

    Ov. F. 4, 885:

    id testor deos, Ter Hec. 3, 5, 26: hoc vos, judices, testor,

    Cic. Sull. 12, 35.
    1.
    Act. collat. form testo, āre, acc. to Prisc. p. 797 P.—
    2.
    Pass. (acc. to I. B.), Cic. Fl. 11, 26:

    cum aliorum monumentis tum Catonis oratione testatum est,

    shown, proved, attested, Quint. 2, 15, 8; 2, 17, 2; 8, prooem. § 20.—Hence, P. a. in pass. force: testātus, a, um, public, manifest, published (class.):

    ut res quam maxime clara ac testata esse posset,

    Cic. Verr. 2, 2, 76, § 187; 2. 2, 42, § 104;

    1, 16, 48: haec testata sunt atque inlustria,

    id. Fam. 11, 27, 6:

    ut testatum esse velim, de pace quid senserim,

    id. Att. 8, 9, 1:

    nihil religione testatum,

    id. Fl. 11, 26.— Comp.:

    ut res multorum oculis esset testatior,

    Cic. Cael. 27, 64: quo notior testatiorque virtus ejus esset, Hirt. B. G. 8, 42:

    quo testatior esset poena improborum,

    id. ib. 8, 44; Nep. Alcib. 4, 5.— Sup.:

    testatissima miracula,

    Aug. Conf. 8, 6.—Hence, adv.: testātō, before witnesses:

    jussum accipiendum est, sive testato quis, sive verbis, aut per nuntium, jusserit,

    Dig. 15, 4, 1; cf. ib. 18, 6, 1; 45, 1, 122; App. Mag. p. 324, 11.—
    2.
    As is well known or evident, Plin. 8, 36, 54, § 130.—
    3.
    After making a will, testate:

    sive testato, sive intestato, decesserint,

    Dig. 49, 14, 45.

    Lewis & Short latin dictionary > testo

  • 15 testor

    testor, ātus, 1, v. a. [1. testis].
    I. A.
    Lit. (very rare, and not in Cic.; cf.

    testificor): confiteor: testere licet: signate Quirites,

    thou canst attest it, Ov. P. 4, 15, 11:

    quasi inclamaret aut testaretur locutus est,

    Quint. 11, 3, 172.—
    B.
    Transf., in gen., to make known, show, prove, demonstrate; to give to understand, to declare, aver, assert, bear witness to, etc. (class and very freq.):

    ego quod facio, me pacis, otii, etc.... causā facere, clamo atque testor,

    Cic. Mur. 37, 78:

    auctoritatem hujus indicii monumentis publicis,

    id. Sull. 14, 41:

    nunc illa testabor, non me sortilegos... agnoscere,

    id. Div. 1, 58, 132:

    testatur isto audiente, se pro communi necessitudine id primum petere,

    id. Quint. 21, 66:

    clarissimā voce se nomen Oppianici... delaturum esse testatur,

    id. Clu. 8, 23:

    ea quae accidere testatus antea,

    Sall. H. 4, 61, 10 Dietsch:

    testatus, quae praestitisset civibus eorum, etc.,

    Liv. 25, 10, 8:

    vectigal testandi causā publicum agrum esse imponere,

    id. 31, 13, 7:

    assiduoque suos gemitu testata dolores,

    Ov. M. 2, 486:

    quod Cicero pluribus et libris et epistulis testatur,

    Quint. 12, 2, 6:

    utraeque (venae et arteriae) vim quandam incredibilem artificiosi operis divinique testantur,

    Cic. N. D. 2, 55, 138:

    sunt Agamemnonias testantia litora curas,

    Prop. 3, 7 (4, 6), 21:

    ut pura testantur sidera caelo,

    Tib. 4, 1, 10:

    verba nos testantia gratos,

    Ov. M. 14, 307:

    carmina raros testantia mores,

    id. P. 1, 9, 43:

    campus sepulcris proelia testatur,

    Hor. C. 2, 1, 31:

    numerus autem (saepe enim hoc testandum est) est non modo non poëtice junctus, verum etiam, etc.,

    Cic. Or. 68, 227; Quint. prooem. § 26; 11, 1, 5.—
    2.
    In partic., to publish one ' s last will or testament, to make a will, provide by will for any thing, Cic. Inv. 2, 21, 62:

    cum ignorans nurum ventrem ferre, immemor in testando nepotis decessisset,

    Liv. 1, 34, 3:

    quis dubitaret, quin ea voluntas fuisset testantis, ut is non nato filio heres esset,

    Quint. 7, 6, 10:

    si exheredatum a se filium pater testatus fuerit elogio,

    id. 7, 4, 20:

    primipilari seni jam testato,

    id. 6, 3, 92:

    intestati appellantur, qui cum possent testamentum facere, testati non sunt,

    Dig. 38, 16, 1; 29, 1, 19 pr.;

    49, 14, 45 pr.: nomen testatas intulit in tabulas,

    i. e. into his will, Cat. 68, 122.—
    II.
    To call upon or invoke a person or thing as witness (likewise class.):

    Venus Cyrenensis, testem te testor mihi,

    Plaut. Rud. 5, 2, 51:

    vos, di patrii ac penates, testor, me defendere, etc.,

    Cic. Sull. 31, 86:

    C. Marii et ceterorum virorum mentis testor, me pro illorum famā propugnandum putare, etc.,

    id. Rab. Perd. 10, 30: omnes deos, with an obj.-clause, id. Q. Fr. 1, 3, 2:

    ego omnes homines deosque testor,

    id. Caecin. 29, 83:

    deos immortales,

    id. Clu. 68, 194:

    me potissimum testatus est, se aemulum mearum laudum exstitisse,

    id. Phil. 2, 12, 28 stuprata per vim Lucretia a regis filio, testata cives, se ipsa interemit, id. Fin. 2, 20, 66:

    implorarem sensus vestros, uniuscujusque indulgentiam in suos testarer, etc.,

    id. Sull. 23, 64:

    consulibus deos hominesque testantibus,

    Liv. 4, 53, 5:

    Jovem et laesi foederis aras,

    Verg. A. 12, 496:

    vos, aeterni ignes, et non violabile vestrum testor numen,

    id. ib. 2, 155:

    Theseus infernis, superis testatur Achilles, Hic Ixioniden, ille Menoetiaden,

    Prop. 2, 1, 37:

    volnera testor,

    Ov. F. 4, 885:

    id testor deos, Ter Hec. 3, 5, 26: hoc vos, judices, testor,

    Cic. Sull. 12, 35.
    1.
    Act. collat. form testo, āre, acc. to Prisc. p. 797 P.—
    2.
    Pass. (acc. to I. B.), Cic. Fl. 11, 26:

    cum aliorum monumentis tum Catonis oratione testatum est,

    shown, proved, attested, Quint. 2, 15, 8; 2, 17, 2; 8, prooem. § 20.—Hence, P. a. in pass. force: testātus, a, um, public, manifest, published (class.):

    ut res quam maxime clara ac testata esse posset,

    Cic. Verr. 2, 2, 76, § 187; 2. 2, 42, § 104;

    1, 16, 48: haec testata sunt atque inlustria,

    id. Fam. 11, 27, 6:

    ut testatum esse velim, de pace quid senserim,

    id. Att. 8, 9, 1:

    nihil religione testatum,

    id. Fl. 11, 26.— Comp.:

    ut res multorum oculis esset testatior,

    Cic. Cael. 27, 64: quo notior testatiorque virtus ejus esset, Hirt. B. G. 8, 42:

    quo testatior esset poena improborum,

    id. ib. 8, 44; Nep. Alcib. 4, 5.— Sup.:

    testatissima miracula,

    Aug. Conf. 8, 6.—Hence, adv.: testātō, before witnesses:

    jussum accipiendum est, sive testato quis, sive verbis, aut per nuntium, jusserit,

    Dig. 15, 4, 1; cf. ib. 18, 6, 1; 45, 1, 122; App. Mag. p. 324, 11.—
    2.
    As is well known or evident, Plin. 8, 36, 54, § 130.—
    3.
    After making a will, testate:

    sive testato, sive intestato, decesserint,

    Dig. 49, 14, 45.

    Lewis & Short latin dictionary > testor

См. также в других словарях:

  • OPHELAS Cyrenensis — cum ingentibus copiis advenit: quem Agathocles audiit amantem esse puerorum: quare ei proprium filium misit obsidem Heraclidem, egregiâ formâ; praeceptumque dedit puero, ut paucos dies resisteret. Ut venit puer, Cyrenensis, eius specie captus,… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • PORUS Cyrenensis — Olymp. 105. stadii victor …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Synesios de Cyrene — Synésios de Cyrène Synésios de Cyrène (v. 370 v. 414), philosophe néoplatonicien, de l école néoplatonicienne d Alexandrie. En latin (Alexandrie est romaine de 47 av. J. C. jusqu en 616 ap. J. C.) : Synesius. Sommaire 1 Biographie 2… …   Wikipédia en Français

  • Synesius — Synésios de Cyrène Synésios de Cyrène (v. 370 v. 414), philosophe néoplatonicien, de l école néoplatonicienne d Alexandrie. En latin (Alexandrie est romaine de 47 av. J. C. jusqu en 616 ap. J. C.) : Synesius. Sommaire 1 Biographie 2… …   Wikipédia en Français

  • Synésios de Cyrène — (v. 370 v. 414), évêque de Ptolémaïs (Cyrénaïque), épistolier, philosophe néoplatonicien, de l école néoplatonicienne d Alexandrie. En latin (Alexandrie est romaine de 30 av. J. C. jusqu en 619 ap. J. C.) : Synesius. Sommaire 1 Biographie 2… …   Wikipédia en Français

  • Synésios de cyrène — (v. 370 v. 414), philosophe néoplatonicien, de l école néoplatonicienne d Alexandrie. En latin (Alexandrie est romaine de 47 av. J. C. jusqu en 616 ap. J. C.) : Synesius. Sommaire 1 Biographie 2 Bibliographie 2.1 …   Wikipédia en Français

  • Synésius — Synésios de Cyrène Synésios de Cyrène (v. 370 v. 414), philosophe néoplatonicien, de l école néoplatonicienne d Alexandrie. En latin (Alexandrie est romaine de 47 av. J. C. jusqu en 616 ap. J. C.) : Synesius. Sommaire 1 Biographie 2… …   Wikipédia en Français

  • Synésius de Cyrène — Synésios de Cyrène Synésios de Cyrène (v. 370 v. 414), philosophe néoplatonicien, de l école néoplatonicienne d Alexandrie. En latin (Alexandrie est romaine de 47 av. J. C. jusqu en 616 ap. J. C.) : Synesius. Sommaire 1 Biographie 2… …   Wikipédia en Français

  • Епархия Кирены — Dioecesis Cyrenensis Руины античной …   Википедия

  • NABCA — Aegyptiis hodie, aliter Oenoplia, cadem cum Veterum connaro, sive loto Cyrenaica, spinosa instar acaciae, latioribus foliis quam zizyphi, fructu gaudet rotundô, iuglandis nucis magnitudine, dulci, odoratô. Dicta autem haec Lotos Cyrenensis est,… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Синесий —         Киренский (Synesios) (между 370 и 375 около 413), греческий оратор, философ и поэт. В 410 был избран епископом. В речи «О царстве» и в «Египетских рассказах, или О промысле» выдвигал политический идеал монарха философа. Мотивы… …   Большая советская энциклопедия

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»