Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

Coclēs

  • 1 Cocles

    Cocles, clitis, m. (= ocles, Varr. l. l.), der (von Geburt) Einäugige, Enn. b. Varr. LL. 7, 71 (von den Arimaspen). Plaut. Curc. 393. Plin. 11, 150. – bes. der Römer Horatius Cocles, der die Tiberbrücke gegen das Heer des Porsenna allein verteidigte, Liv. 2, 10. Cic. de legg. 2, 10 u.a., bes. Dichter (s. Thiel Verg. Aen. 8, 650).

    lateinisch-deutsches > Cocles

  • 2 Cocles

    Cocles, clitis, m. (= ocles, Varr. l. l.), der (von Geburt) Einäugige, Enn. b. Varr. LL. 7, 71 (von den Arimaspen). Plaut. Curc. 393. Plin. 11, 150. – bes. der Römer Horatius Cocles, der die Tiberbrücke gegen das Heer des Porsenna allein verteidigte, Liv. 2, 10. Cic. de legg. 2, 10 u.a., bes. Dichter (s. Thiel Verg. Aen. 8, 650).

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Cocles

  • 3 Cocles

    Coclēs, itis m.
    Коклес (букв. «одноглазый», «кривой»), cognomen римского национального героя П. Горация, который со Спурием Ларцием и Титом Герминием защищал против этрусской армии Порсены Свайный мост (Pons Sublicius) под Римом L, C etc.

    Латинско-русский словарь > Cocles

  • 4 Coclēs

        Coclēs itis, m    [SCA- +oculus], one - eyed.— Esp. surname of Horatius, who, in the war with Porsenna, defended a bridge alone, L., C., V.
    * * *
    one-eyed person; Horatius (who kept Etruscans from Subician bridge)

    Latin-English dictionary > Coclēs

  • 5 cocles

    [st1]1 [-] cocles, itis, m.: borgne. [st1]2 [-] Cocles, itis, m.: Horatius Coclès (Romain célèbre lors de la guerre de Porsenna).
    * * *
    [st1]1 [-] cocles, itis, m.: borgne. [st1]2 [-] Cocles, itis, m.: Horatius Coclès (Romain célèbre lors de la guerre de Porsenna).
    * * *
        Cocles, huius coclitis, pen. corr. Plaut. Borgne.

    Dictionarium latinogallicum > cocles

  • 6 Cocles

    1.
    cō̆cles, ĭtis, m. [for scoculus; root ska-; cf. skia, skotos, and oculus (cf. Fleck. in Rhein. Mus. 8, p. 231)], cognomen of a person blind with one eye, Plin. 11, 37, 55, § 150; so Enn. ap. Varr L. L. 7, § 71; Plaut. Curc. 3, 1, 23.
    2.
    Cō̆cles, itis, m., the cognomen of a Roman, Horatius Cocles. who, in the war with Porsenna, defended a bridge alone, Liv 2, 10, 2 sq.; Cic. Off. 1, 18, 61; id. Leg. 2, 4, 10; Verg. A. 8, 650; Plin. 34, 5, 11, § 22; 36, 15, 23, § 100 al.; Prop. 3 (4), 11, 63; Sen. Ep. 120, 7.

    Lewis & Short latin dictionary > Cocles

  • 7 cocles

    1.
    cō̆cles, ĭtis, m. [for scoculus; root ska-; cf. skia, skotos, and oculus (cf. Fleck. in Rhein. Mus. 8, p. 231)], cognomen of a person blind with one eye, Plin. 11, 37, 55, § 150; so Enn. ap. Varr L. L. 7, § 71; Plaut. Curc. 3, 1, 23.
    2.
    Cō̆cles, itis, m., the cognomen of a Roman, Horatius Cocles. who, in the war with Porsenna, defended a bridge alone, Liv 2, 10, 2 sq.; Cic. Off. 1, 18, 61; id. Leg. 2, 4, 10; Verg. A. 8, 650; Plin. 34, 5, 11, § 22; 36, 15, 23, § 100 al.; Prop. 3 (4), 11, 63; Sen. Ep. 120, 7.

    Lewis & Short latin dictionary > cocles

  • 8 Cocles

    See under Horatius.

    Woodhouse English-Greek dictionary. A vocabulary of the Attic language > Cocles

  • 9 Cocles

    , itis f
      Коклес, римский cognomen; Horatius C. см. Horatius

    Dictionary Latin-Russian new > Cocles

  • 10 hortius

    I
    Horace/Horatio; (Roman gens name); (H. Cocles held bridge; Q. Hhortius Flaccus, poet)
    II
    Hortia, Hortium ADJ
    Horace/Horatio; Roman gens; (H. Cocles held bridge) (Q. Hhortius Flaccus, poet)

    Latin-English dictionary > hortius

  • 11 Ingenti gradu occupāvit pontem

    Поступью великана занял мост.
    Тит Ливий, II, 10:
    Circumferens inde truces minaciter oculos ad proceres Etruscorum nunc singulos provocare, nunc increpare omnes: "servitia regum superborum, suae libertatis immemores alienam oppugnatum venire". Cunctati aliquamdiu sunt, dum alius alium, ut proelium incipiant, circumspectant. Pudor deinde commovit aciem, et clamore sublato undique in unum hostem tela coniciunt. Quae cum in objecto cuncta scuto haesissent, neque ille minus obstinatus ingenti pontem obtineret gradu, jam impetu conabantur detrudere virum, cum simul fragor rupti pontis simul clamor Romanorum, alacritate perfecti operis sublatus, pavore subito impetum sustinuit. Tum Cocles "Tiberine pater" inquit, "te sancte precor, haec arma et hunc militem propitio flumine accipias". Ita sic armatus in Tiberim desiluit, multisque superincidentibus telis incolumis ad suos tranavit, rem ausus plus famae habituram ad posteros quam fidei.
    "Грозно озирая врагов, он то вызывал отдельных из этрусских военачальников, то осыпал всех их бранью: "Рабы своевольных царей, вы забыли о своей свободе и приходите отнимать чужую!" Те сначала медлили, оглядываясь один на другого, кому начать сражение. Но затем стыд охватил весь строй, раздаются воинственные возгласы и в одинокого врага с разных сторон летят копья. Когда все они застряли в подставленном щите, а Коклес неустрашимо продолжал поступью великана удерживать за собой мост, этруски попытались общим натиском опрокинуть героя, когда внезапно грохот обрушивающегося моста и радостный крик воодушевленных римлян поразили смущением нападающих. Тогда Коклес воскликнул: "Тебя, отец Тиберин, с верой молю, прими благосклонным течением это оружие и этого воина", и так, вооруженный, бросился в Тибр, и среди множества намеченных в него копий невредимым доплыл к своим, совершив подвиг, которому суждено было встретить в потомстве больше восхвалений, чем доверия".
    - Эпизод из древнейшей истории римской республики - война с этрусским царем Порсенной (508 г. до н. э.). Легендарный характер этого эпизода подтверждается сообщениями других римских писателей (Тацит, "История", III, 72; Плиний, "Естественная история", XXXIV, 14, 39).
    Его труды легли в основание всех новейших разысканий о римской истории. Его нельзя более обойти, занимаясь древностями. Ingenti gradu occupavit pontem. Зато друзья и ученики с уважением собирают все написанное или сказанное им. (Т. Н. Грановский, Б. Г. Нибур.)

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Ingenti gradu occupāvit pontem

  • 12 Horatius

    Horātius, a, um, Name einer röm. gens, aus der die Drillinge Horatii stammten, die die albanischen drei Curiatii besiegten, Liv. 1, 24 sqq. (deren Schwester Horatia, Liv. 1, 26 14.). – Ebenso Horatius Cocles, der sich dem Heere Porsenas auf der Brücke allein widersetzte, Liv. 2, 10. Sen. ep. 120, 7. – Q. Horatius Flaccus, Sohn eines Freigelassenen aus einem horazischen Hause (geb. am 8. Dez. 65 v. Chr., gest. am 27. Nov. 8 v. Chr.), der größte unter den römischen Dichtern in Lyrik u. Satire, von sehr ehrenwertem Charakter, dah. auch von Mäcenas besonders begünstigt u. mit einem kleinen Landgute beschenkt, Ov. trist. 4, 10, 49. Quint. 10, 1. § 94 u. 96: bl. Flaccus, Lact. 2, 4, 3. Vgl. W. E. Weber Q. Horatius Flaccus als Mensch und Dichter. Jena 1844. W. Teuffel Gesch. der röm. Literat.6 § 234–240. – Dav. Horātiānus, a, um, horatianisch, H. ille Atabulus (s. Hor. sat. 1, 5, 78), Gell. 2, 22. § 25.

    lateinisch-deutsches > Horatius

  • 13 einäugig

    einäugig, luscus. cocles (mit einem Auge geboren). – altero oculo (oder lumine) captus od. orbus (der das eine Auge verloren hat). – unum oculum habens (übh. nur ein Auge habend). – unum oculum in media fronte habens. uno oculo in media fronte insignis (ein Auge mitten auf der Stirn habend, von den Zyklopen). – sie sollen ei. sein, iis singuli oculi esse dicuntur.

    deutsch-lateinisches > einäugig

  • 14 ohne

    ohne, I) Praep.:sine (zur Bezeichnung des Mangels einer Person od. Sache). – sine alcis opera (ohne jmds. Beistand, Hilfe, z.B. sine ducis opera, d. i. ohne Führer). – praeter (außer, nächst, jmd. od. etwas noch außerdem gerechnet). – nicht ohne, non sine; cum (mit, unter; beide auch = nicht ohne jmds. Hilfe, Zutun etc.). – ohne Freunde, sine amicis: ohne alle Gefahr, sine ullo periculo: nicht ohne einige Ursache, non sine aliqua causa: sie sollten ohne sich selbst noch jeder zehn herbeibringen, praeter se denos adducerent. Häufig ist jedoch »ohne« im Latein. auch durch andere Wendungen zu geben, u. zwar: a) durch nullus im Ablat. mit dem bei »ohne« stehenden Substantiv, z.B. ohne Mühe, nul bi negotio: ohne Gefahr, nullo periculo. – b) durch Adjektive wie: expers alcis rei (nicht teilhaftig einer Sache, z.B. ohne Bildung, exp eruditionis). – carens alqā re (etwas nicht habend, z.B. civitas lege carens: und carensprincipio extremoque, ohne Anfang u. Ende) – nudus alqā re (eines Gegenstandes entblößt. z.B. urbs nuda defensoribus). – inops ab etc (ganz arm an etc., z.B. ohne Freunde, inops abamicis). – immemor alcis rei (nicht denkend an etc., z.B. cibi, quietis). – ohne Kinder, s. kinderlos. – c) durch besondere Adjektive oder Adverbien, die ein Entferntsein, Mangeln bezeichnen, bes. durch mit in... zusammengesetzte, z.B. ohne Kleider, nudus (nackt): ohne Mühe, facilis, Adv.facile (leicht, keine Mühe machend): ohne Testament, intestatus: ohne Einladung (ohne eingeladen zu sein), invocatus: ohne Überlegung handeln, temere od. inconsiderate agere. – d) durch die Negation mit Partizipien, namentlich mit dem Abl. absolut., z.B. ich will die Wahrheit sagen ohne Furcht vor dem Verdacht der Schmeichelei, quod verum est dicam non reverensassentandi suspicionem: ohne Festsetzung eines Termins, nullā praestitutā die: ohne Widerspruch der Natur, non repugnante naturā. – Ebenso nicht (nichts, niemals etc.)... ohne, non (nihil, numquam)... nisi, z.B. es wäre mir wahrlich ohne Erinnerung nicht eingefallen, non mehercule mihi nisi admonito in mentem venisset: Cäsar führte das Heer nie auf gefahrvollen Wegen ohne Erforschung der Örtlichkeiten, Caesar exercitumnumquam per insidiosaloca duxit, nisi speculatus locorum situs: nichts nützt Lehre u. Wissenschaft ohne Mitwirkung der Natur, nihil [1829] praecepta atque artes valent nisi adiuvante naturā. – e) durch bloße Ablat. absol., wenn »ohne« = nachdem oder wenn weggenommen u. dgl., z.B. ein Rumpf ohne Kopf, truncum corpus dempto capite od. abscisocapite: ohne bestimmte Angabe der Menschen und Zeiten, hominum et temporum definitione sublatā: was kann das Leben für einen Reiz haben ohne Freundschaft? quae potestesse vitae iucunditas sublatis amicitiis? – f) durch nisi oder ni fuisset (wenn jmd. oder etwas nicht gewesen wäre); z.B. die Brücke hätte beinahe den Feinden einen Weg gebahnt ohne einen Mann, den Horatius Kokles, ponsiter hostibus dedit, ni unus vir fuisset, Horatius Cocles. – g) ohne mit seinem Subst. durch ein Verbum, gew. mit der Negation, z.B. ohne etwas sein od. sein müssen, alqā recarere (z.B. initio): und principio extremoque); ohne jmd. od. etwas nicht sein können, alqo oder alqā re carere non posse (nicht entbehren können); alqā re egere (nicht haben und gern haben wollen); aber auch sine alqare omnino esse non posse (ohne etwas gar nicht bestehen können): jmd. ohne Unterstützung (Hilfe) lassen, alqm non adiuvare.

    II) Adv. »ohne zu« m. folg. Infin. od. »ohne daß« mit folg. Tempus eines Verbums, muß im Latein. gegeben werden: a) durch die Negation und Partizipia, z.B. die Römer bieten den Griechen von selbst, ohne gebeten zu sein, Hilfe gegen den Tyrannen Nabis dar, Romani Graecis non rogati ultro adversus tyrannumNabim offerunt auxilium: ich habe nichts getan, ohne es lange bedacht und lange vorher überlegt zu haben, nihil feci non diu consideratum ac multo ante medidatum: er ging fort, ohne den Brief gelesen zu haben, abiit epistulā non lectā; übrig. s. die Beispp. vorher unter no. I, d. – b) durch besondere Adjektive, s. oben unter no. I, c. – bes. auch durch verneinende Adjektive, z.B. die Kleinen verraten oft manches, ohne zu wissen, worauf es abzielt, parvi saepe indicaverunt aliquid,quo id pertineret ignari. – c) wenn der Satz mit »ohne zu« oder »ohne daß« aussagt, daß gleichzei tig mit dem Mangeln an etwas etwas anderes stattfindet, wo man es mit »und nicht« vertauschen kann, durch nec (necque), z.B. viele loben die Redner und Dichter, ohne zu wissen warum (sie sie loben), multi probant oratores et poëtas neque intellegunt,quā re commoti probent. – Wenn aber der mit »ohne zu od. daß« folgende Satz als Wirkung und Folge des vorigen zu denken ist, so steht ut non od. (aber nur, wenn im vorigen Satze auch schon eine Negation steht) quin od. qui non, z.B. er will lieber für einen braven Mann gehalten sein, ohne es wirklich zu sein, als es wirklich sein, ohne dafür gehalten zu werden, mavult existimari bonus vir, ut nonsit, quam esse, ut non putetur: ich komme nie mit dir zusammen, ohne daß ich klüger weggehe, numquam accedo, quin abs te doctior abeam: ich für meinen Teil habe niemand, von dem ich wohl vermuten konnte, daß er zu dir kommen werde, fortgelassen, ohne ihm einen Brief mitzugeben, equ idem neminem praetermisi, quem quidem ad te perventurum [1830] putarem, cui litteras non dederim. – d) durch sine mit Abl. eines Subst., z.B. ohne zu klagen, sine querela: ohne es zu fühlen, sine sensu.so zwar... aber ohne zu etc., ita... ne tamen (s. Liv. 22, 61, 5).

    deutsch-lateinisches > ohne

  • 15 anemone

    ănĕmōnē, ēs, f. anémone (fleur).    - [gr]gr. ἀνεμώνη, ης.
    * * *
    ănĕmōnē, ēs, f. anémone (fleur).    - [gr]gr. ἀνεμώνη, ης.
    * * *
        Anemone, anemones, penul. prod. Pli. herba, cuius duo sunt genera: altera, herba venti dicitur: flores huius rustici vocant Coquelourdes, et cocles. altera, Passe fleurs.

    Dictionarium latinogallicum > anemone

  • 16 Horatius

    Horātius, a, um, Name einer röm. gens, aus der die Drillinge Horatii stammten, die die albanischen drei Curiatii besiegten, Liv. 1, 24 sqq. (deren Schwester Horatia, Liv. 1, 26 14.). – Ebenso Horatius Cocles, der sich dem Heere Porsenas auf der Brücke allein widersetzte, Liv. 2, 10. Sen. ep. 120, 7. – Q. Horatius Flaccus, Sohn eines Freigelassenen aus einem horazischen Hause (geb. am 8. Dez. 65 v. Chr., gest. am 27. Nov. 8 v. Chr.), der größte unter den römischen Dichtern in Lyrik u. Satire, von sehr ehrenwertem Charakter, dah. auch von Mäcenas besonders begünstigt u. mit einem kleinen Landgute beschenkt, Ov. trist. 4, 10, 49. Quint. 10, 1. § 94 u. 96: bl. Flaccus, Lact. 2, 4, 3. Vgl. W. E. Weber Q. Horatius Flaccus als Mensch und Dichter. Jena 1844. W. Teuffel Gesch. der röm. Literat.6 § 234-240. – Dav. Horātiānus, a, um, horatianisch, H. ille Atabulus (s. Hor. sat. 1, 5, 78), Gell. 2, 22. § 25.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Horatius

  • 17 adsisto

    as-sisto ( ads-, Fleck., Lachm., B. and K., Rib., Halm; ass-, Merk.), astĭti, no sup., 3, v. n. (cf. absisto), to place one's self somewhere, to stand, post one's self.
    I.
    In gen.:

    Mane tu atque adsiste ilico,

    Plaut. Most. 4, 2, 2:

    Adsistite omnes contra me,

    id. Ps. 1, 2, 23:

    ut adsisterent coram Domino,

    Vulg. Job, 1, 6; ib. 2 Par. 9, 7:

    adsiste altrinsecus,

    Plaut. Ps. 1, 3, 123:

    hic propter hunc adsiste,

    Ter. Ad. 2, 1, 15:

    Qui nunc hic adsistunt,

    Vulg. Zach. 3, 7:

    Accede, nate, adsiste,

    Cic. Tusc. 2, 9, 21:

    ut ipsi ad fores adsisterent, imperat,

    id. Verr. 2, 1, 26:

    ut contra omnes hostium copias in ponte unus (Cocles) adsisteret,

    id. Leg. 2, 4, 10:

    Quem Turnus super adsistens,

    Verg. A. 10, 490:

    Donec Laërtius heros Astitit,

    Ov. M. 13, 125. —
    II.
    Esp.
    A.
    As indicating a completed action, to stand somewhere, to stand at or by:

    ita jacere talum, ut rectus adsistat,

    may stand erect, Cic. Fin. 3, 16, 54:

    Nec refert quibus adsistas regionibus ejus,

    Lucr. 1, 964:

    lecto assistere,

    Ov. F. 5, 457:

    precanti,

    id. ib. 1, 631: adsisto divinis, * Hor. S. 1, 6, 114:

    neque enim scribenti, ediscenti et cogitanti praeceptor adsistit,

    Quint. 1, 2, 12.—With acc.:

    equos,

    Stat. Th. 3, 299.— Trop.:

    consulum tribunalibus Italia et publicae provinciae adsisterent, i. e. comparerent jura accepturi,

    Tac. A. 13, 4.—
    B.
    Alicui.
    a.
    To stand by one (as counsel) before a tribunal, to defend, assist, aid (post-Aug. for the class. adesse, q. v.):

    adsistebam Vareno,

    Plin. Ep. 7, 6, 3; 7, 10, 85; Dig. 6, 1, 54; App. Dogm. Plat. 1, p. 3.—
    b.
    To stand before one on trial, in judgment (eccl. Lat.):

    Caesari oportet te adsistere,

    Vulg. Act. 27, 23.

    Lewis & Short latin dictionary > adsisto

  • 18 assisto

    as-sisto ( ads-, Fleck., Lachm., B. and K., Rib., Halm; ass-, Merk.), astĭti, no sup., 3, v. n. (cf. absisto), to place one's self somewhere, to stand, post one's self.
    I.
    In gen.:

    Mane tu atque adsiste ilico,

    Plaut. Most. 4, 2, 2:

    Adsistite omnes contra me,

    id. Ps. 1, 2, 23:

    ut adsisterent coram Domino,

    Vulg. Job, 1, 6; ib. 2 Par. 9, 7:

    adsiste altrinsecus,

    Plaut. Ps. 1, 3, 123:

    hic propter hunc adsiste,

    Ter. Ad. 2, 1, 15:

    Qui nunc hic adsistunt,

    Vulg. Zach. 3, 7:

    Accede, nate, adsiste,

    Cic. Tusc. 2, 9, 21:

    ut ipsi ad fores adsisterent, imperat,

    id. Verr. 2, 1, 26:

    ut contra omnes hostium copias in ponte unus (Cocles) adsisteret,

    id. Leg. 2, 4, 10:

    Quem Turnus super adsistens,

    Verg. A. 10, 490:

    Donec Laërtius heros Astitit,

    Ov. M. 13, 125. —
    II.
    Esp.
    A.
    As indicating a completed action, to stand somewhere, to stand at or by:

    ita jacere talum, ut rectus adsistat,

    may stand erect, Cic. Fin. 3, 16, 54:

    Nec refert quibus adsistas regionibus ejus,

    Lucr. 1, 964:

    lecto assistere,

    Ov. F. 5, 457:

    precanti,

    id. ib. 1, 631: adsisto divinis, * Hor. S. 1, 6, 114:

    neque enim scribenti, ediscenti et cogitanti praeceptor adsistit,

    Quint. 1, 2, 12.—With acc.:

    equos,

    Stat. Th. 3, 299.— Trop.:

    consulum tribunalibus Italia et publicae provinciae adsisterent, i. e. comparerent jura accepturi,

    Tac. A. 13, 4.—
    B.
    Alicui.
    a.
    To stand by one (as counsel) before a tribunal, to defend, assist, aid (post-Aug. for the class. adesse, q. v.):

    adsistebam Vareno,

    Plin. Ep. 7, 6, 3; 7, 10, 85; Dig. 6, 1, 54; App. Dogm. Plat. 1, p. 3.—
    b.
    To stand before one on trial, in judgment (eccl. Lat.):

    Caesari oportet te adsistere,

    Vulg. Act. 27, 23.

    Lewis & Short latin dictionary > assisto

  • 19 Horatia

    1. a. b. c.
    Q. Horatius Flaccus, the famous Augustan poet, Juv. 7, 62.—In fem.: Hŏ-rātĭa, ae, the sister of the Horatii, Liv. 1, 26 fin.
    II.
    Derivv.
    A.
    Hŏrātĭus, a, um, adj., of or belonging to a Horatius, Horatian:

    gens,

    Liv. 1, 26:

    virtus,

    Verg. Cul. 359:

    lex,

    Liv. 3, 55; Gell. 6, 7, 2.—
    B.
    Hŏrātĭānus, a, um, adj., of or belonging to the poet Horace, Horatian:

    ille Atabulus,

    Gell. 2, 22, 25.
    2.
    Hŏrātĭus, a, um, adj., v. 1. Horatius, II. A.

    Lewis & Short latin dictionary > Horatia

  • 20 Horatianus

    1. a. b. c.
    Q. Horatius Flaccus, the famous Augustan poet, Juv. 7, 62.—In fem.: Hŏ-rātĭa, ae, the sister of the Horatii, Liv. 1, 26 fin.
    II.
    Derivv.
    A.
    Hŏrātĭus, a, um, adj., of or belonging to a Horatius, Horatian:

    gens,

    Liv. 1, 26:

    virtus,

    Verg. Cul. 359:

    lex,

    Liv. 3, 55; Gell. 6, 7, 2.—
    B.
    Hŏrātĭānus, a, um, adj., of or belonging to the poet Horace, Horatian:

    ille Atabulus,

    Gell. 2, 22, 25.
    2.
    Hŏrātĭus, a, um, adj., v. 1. Horatius, II. A.

    Lewis & Short latin dictionary > Horatianus

См. также в других словарях:

  • COCLES — vir Roman. qui, Porsennâ Rege per Sublicium pontem transire conante, solus hostium impetum sustinuit, doncc a tergo pons a sociis frangeretur; quô factô, se cum armis praecipitavit in Tyberim; Et licet vulnus acceperit in coxa, fluvium tamen… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Cocles — may refer to: Horatius Cocles, a hero in the historical legends of ancient Rome Bartolomeo della Rocca (1467–1504), called Cocles, an Italian scholar This disambiguation page lists articles associated with the same title. If an …   Wikipedia

  • Cocles — Cocles, 1) s. Horatius Cocles. 2) Barthelemi della Rocca, geb. 1467 in Bologna, war Arzt u. Chirurg das., Astrolog u. Chiromant; wurde 1504 ermordet; er schr.: Physionomiae et chiromantiae anastasis, Bologna 1504 u. 1523; Chiromantia etc., Bonn… …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Cocles — {{Cocles}} ⇒ Horatius Cocles …   Who's who in der antiken Mythologie

  • COCLES, HORATIUS —    a Roman who defended a bridge against the army of Porsenna till the bridge was cut down behind him, when he leapt into the river and swam across scatheless amid the darts of the enemy …   The Nuttall Encyclopaedia

  • HORATIUS COCLÈS (P.) — HORATIUS COCLÈS PUBLIUS (fin HORATIUS COCLÈS (P.) VIe s.) Le surnom de Coclès, qui signifie Le Borgne et attribué au Romain Publius Horatius, vient de ce que celui ci aurait perdu un œil au cours d’une bataille livrée en HORATIUS COCLÈS (P.) 508… …   Encyclopédie Universelle

  • Horatius Coclès (opéra) — Horatius Coclès Genre Acte lyrique Nb. d actes 1 Musique Étienne Nicolas Méhul Livret …   Wikipédia en Français

  • Horatius Cocles — Horatius Coclès Pour les articles homonymes, voir Horatius. Horatius Cocles, par Hendrik Goltzius. Publius Horatius Coclès (« Ho …   Wikipédia en Français

  • Horatius Cocles — In the historical legends of ancient Rome, Horatius Cocles, Latin for Horatius the one eyed (Cocles itself a shortening of the Greek word Cyclops ), was a hero who, on his own, defended the Pons Sublicius, the bridge that led across the Tiber to… …   Wikipedia

  • Horatius Coclès — Pour les articles homonymes, voir Horatius. Horatius Cocles, par Hendrik Goltzius. Publius Horatius Coclès (« Horatius Le Borgne ») est un héros l …   Wikipédia en Français

  • Horatius Cocles — verteidigt die Brücke (The Comic History of Rome, ca, 1850) Horatius Cocles (cocles: lateinisch für einäugiger Mann ) war ein Volksheld der römischen Mythologie aus der Familie der Horatier. Er soll im Jahr 507 v. C …   Deutsch Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»