Перевод: со всех языков на немецкий

с немецкого на все языки

Balsamstaude

  • 1 balsamum

    balsamum, ī, n. (βάλσαμον), I) der Balsambaum, -strauch, die Balsamstaude (Amyris gileadensis, L.), balsami arbor, Isid. 17, 8, 14 (vgl. Serv. Verg. georg. 2, 119): balsamum modica arbor, Tac. hist. 5, 6: balsamum et palmae, ibid.: turis et balsami silvae, Flor. 3, 5, 29: balsami lacrima (βαλσαμοῦ δάκρυον), der Balsamsaft, Cels. 5, 18. no. 3: dass. balsami umor, Tac. hist. 5, 6: balsami semen, Cels. 5, 18. no. 3. Plin. 12, 115. Scrib. 126 u. 170: balsami seminis grana, Scrib. 177. – II) der aus dem Balsambaume gewonnene schleimige Saft, der Balsamsaft, das Balsamöl, der Balsam, genau der Gileadbalsam od. Mekkabalsam (vgl. Prob. Verg. georg. 2, 115), α) Sing.: oleum balsamum, Apul. met. 10, 21 in.: balsamum sudare (v. Bäumen), Iustin. 36, 3, 4: India et terra Israël balsamum et mel et oleum (Olivenöl) et resinam proposuerunt (hielten feil) in nundinis tuis, Vulg. Ezech. 27, 17. – oft als Arzneimittel, casia, myrrha, balsamum, Cels. 3, 21. p. 107, 12 D.: balsami pars una et olei veteris aut cyprini partes duae, Cels. 6, 6. no. 34: balsamum purgat, Cels. 5, 5, mollit, Cels. 5, 15. – als Wohlgeruch, Vulg. Sirach 24, 20 u. 21: zum Sprengen, ceteris unguentis et geniali balsamo guttatim excusso conspergere plateas, Apul. met. 11, 9. – als Brennmaterial, idem (Heliogabalus) in lucernis balsamum exhibuit, Lampr. Heliog. 24, 1. – β) Plur. balsama, ōrum, n. die Balsamsäfte, der Balsam, bes. als Wohlgeruch, Tac. Germ. 45, 5. Solin. 35, 5. Apul. met. 2, 8; 6, 11. Verg. georg. 2, 119 u. oft bei a. Dichtern (s. Neue-Wagener Formenl.3 Bd. 1. S. 612). – zum Sprengen der Straßen usw., Spart. Hadr. 19, 5: bei Hochzeiten, Apul. met. 6, 24. Claud. nupt. Hon. et Mar. 96; epith. Pall. et Cer. 121: auf Gräber, Anthol. Lat. 779, 134 (109, 134). Auson. epitaph. (XXVII) 30, 2. p. 78 Schenkl.

    lateinisch-deutsches > balsamum

  • 2 eutheristos

    eutheristos, on (ευθέριστος), leicht beschneidbar, arboris genus, eine Balsamstaude, Plin. 12, 114.

    lateinisch-deutsches > eutheristos

  • 3 murra [1]

    1. murra (murrha od. myrrha), ae, f. (μύῤῥα), I) der Myrrhenbaum, eine in Arabien wachsende Balsamstaude, deren Stengel man von unten bis oben aufritzte, um den darunter hervorfließenden Saft zu gewinnen, Plin. 12, 66 sqq. Solin. 33, 9 (wo myrrha). – meton. = der aus dem Myrrhenbaume träufelnde balsamische Saft, die Myrrhe, womit man bei den Alten die Weine schmackhafter machte, Plin. 14, 92, und die Haare salbte, crines murrā madentes, Verg. Aen. 12, 100, od. madidi murrā capilli, Ov. met. 8, 53. – auch übh. als Schönheitsmittel, Ov. medic. fac. 88. – II) die auch murris (myrris, myrrhis) u. myrrhiza genannte Pflanze, wohlriechender Kerbel (Scandix odorata, L.), Plin. 24, 154.

    lateinisch-deutsches > murra [1]

  • 4 opobalsamum

    opobalsamum, ī, n. (ὀποβάλσαμον), der aus der angeritzten Rinde der Balsamstaude sich ergießende od. von selbst aus der Pflanze hervorquellende Saft (ὀπός), der Balsam, Cels. 5, 23, 3. Plin. 13, 18 u. 37, 204. Scrib. Larg. 33 u.a. Iustin. 36, 3, 1: arbores opobalsami, Balsambäume, Iustin. 36, 3, 4. – Plur., Stat. silv. 3, 2, 141. Mart. 11, 8, 1. Iuven. 2, 41.

    lateinisch-deutsches > opobalsamum

  • 5 εὐ-θέριστος

    εὐ-θέριστος, leicht zu mähen, τὸ εὐϑ., eine Art Balsamstaude, Plin. H. N. 12, 25, 54.

    Griechisch-deutsches Handwörterbuch > εὐ-θέριστος

  • 6 βάλσαμος

    βάλσαμος, , die Balsamstaude, Sp.

    Griechisch-deutsches Handwörterbuch > βάλσαμος

  • 7 βάλσαμον

    βάλσαμον, τό, 1) die Balsamstaude, Theophr.; vgl. D. Sic. 19, 98. – 2) das wohlriechende Harz derselben, Theophr. u. Sp. – Nic. Ther. 947 braucht die zweite Sylbe lang.

    Griechisch-deutsches Handwörterbuch > βάλσαμον

  • 8 balsamum

    balsamum, ī, n. (βάλσαμον), I) der Balsambaum, - strauch, die Balsamstaude (Amyris gileadensis, L.), balsami arbor, Isid. 17, 8, 14 (vgl. Serv. Verg. georg. 2, 119): balsamum modica arbor, Tac. hist. 5, 6: balsamum et palmae, ibid.: turis et balsami silvae, Flor. 3, 5, 29: balsami lacrima (βαλσαμοῦ δάκρυον), der Balsamsaft, Cels. 5, 18. no. 3: dass. balsami umor, Tac. hist. 5, 6: balsami semen, Cels. 5, 18. no. 3. Plin. 12, 115. Scrib. 126 u. 170: balsami seminis grana, Scrib. 177. – II) der aus dem Balsambaume gewonnene schleimige Saft, der Balsamsaft, das Balsamöl, der Balsam, genau der Gileadbalsam od. Mekkabalsam (vgl. Prob. Verg. georg. 2, 115), α) Sing.: oleum balsamum, Apul. met. 10, 21 in.: balsamum sudare (v. Bäumen), Iustin. 36, 3, 4: India et terra Israël balsamum et mel et oleum (Olivenöl) et resinam proposuerunt (hielten feil) in nundinis tuis, Vulg. Ezech. 27, 17. – oft als Arzneimittel, casia, myrrha, balsamum, Cels. 3, 21. p. 107, 12 D.: balsami pars una et olei veteris aut cyprini partes duae, Cels. 6, 6. no. 34: balsamum purgat, Cels. 5, 5, mollit, Cels. 5, 15. – als Wohlgeruch, Vulg. Sirach 24, 20 u. 21: zum Sprengen, ceteris unguentis et geniali balsamo guttatim excusso conspergere plateas, Apul. met. 11, 9. – als Brennmaterial, idem (Heliogabalus) in lucernis balsamum exhibuit, Lampr. Heliog. 24,
    ————
    1. – β) Plur. balsama, ōrum, n. die Balsamsäfte, der Balsam, bes. als Wohlgeruch, Tac. Germ. 45, 5. Solin. 35, 5. Apul. met. 2, 8; 6, 11. Verg. georg. 2, 119 u. oft bei a. Dichtern (s. Neue-Wagener Formenl.3 Bd. 1. S. 612). – zum Sprengen der Straßen usw., Spart. Hadr. 19, 5: bei Hochzeiten, Apul. met. 6, 24. Claud. nupt. Hon. et Mar. 96; epith. Pall. et Cer. 121: auf Gräber, Anthol. Lat. 779, 134 (109, 134). Auson. epitaph. (XXVII) 30, 2. p. 78 Schenkl.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > balsamum

  • 9 eutheristos

    eutheristos, on (ευθέριστος), leicht beschneidbar, arboris genus, eine Balsamstaude, Plin. 12, 114.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > eutheristos

  • 10 murra

    1. murra (murrha od. myrrha), ae, f. (μύῤῥα), I) der Myrrhenbaum, eine in Arabien wachsende Balsamstaude, deren Stengel man von unten bis oben aufritzte, um den darunter hervorfließenden Saft zu gewinnen, Plin. 12, 66 sqq. Solin. 33, 9 (wo myrrha). – meton. = der aus dem Myrrhenbaume träufelnde balsamische Saft, die Myrrhe, womit man bei den Alten die Weine schmackhafter machte, Plin. 14, 92, und die Haare salbte, crines murrā madentes, Verg. Aen. 12, 100, od. madidi murrā capilli, Ov. met. 8, 53. – auch übh. als Schönheitsmittel, Ov. medic. fac. 88. – II) die auch murris (myrris, myrrhis) u. myrrhiza genannte Pflanze, wohlriechender Kerbel (Scandix odorata, L.), Plin. 24, 154.
    ————————
    2. murra (myrrha, murrha), ae, f., I) ein Mineral, und zwar (nach den neuesten Untersuchungen) der Flußspat, woraus (und zwar bes. aus den seltenen großen Stücken) kostbare Gefäße verfertigt wurden, maculosae pocula murrae, Mart. 10, 80, 1. Vgl. übh. Blümner Techn. der Griechen u. Römer. Bd. 3. S. 276. – II) meton., das Murragefäß, nos bibimus vitro, tu murrā, Mart. 4, 85, 1: murras graves crystallaque portat, Stat. silv. 3, 4, 58.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > murra

  • 11 opobalsamum

    opobalsamum, ī, n. (ὀποβάλσαμον), der aus der angeritzten Rinde der Balsamstaude sich ergießende od. von selbst aus der Pflanze hervorquellende Saft (ὀπός), der Balsam, Cels. 5, 23, 3. Plin. 13, 18 u. 37, 204. Scrib. Larg. 33 u.a. Iustin. 36, 3, 1: arbores opobalsami, Balsambäume, Iustin. 36, 3, 4. – Plur., Stat. silv. 3, 2, 141. Mart. 11, 8, 1. Iuven. 2, 41.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > opobalsamum

  • 12 βάλσαμ

    βάλσαμ, (1) die Balsamstaude. (2) das wohlriechende Harz derselben

    Wörterbuch altgriechisch-deutsch > βάλσαμ

  • 13 βάλσαμος

    Wörterbuch altgriechisch-deutsch > βάλσαμος

  • 14 εὐθέριστος

    εὐ-θέριστος, leicht zu mähen, τὸ εὐϑ., eine Art Balsamstaude

    Wörterbuch altgriechisch-deutsch > εὐθέριστος

См. также в других словарях:

  • Balsamstaude — (Balsamstrauch), s.Commiphora …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Balsamstaude, die — Die Balsamstaude, plur. die n, oder der Balsamstrauch, des es, plur. die sträuche, ein Strauch, der Balsam gibt; besonders der Arabische Strauch, der den wahren Balsam von Gilead oder Mecha liefert, und im Arabischen Balessan und Balsan genannt… …   Grammatisch-kritisches Wörterbuch der Hochdeutschen Mundart

  • Asien [1] — Asien. I. (Alte Geogr.), bei den Alten eigentlich blos das sogenannte Klein Asien, zur römischen Zeit u. bei den Römern auch nur die römische Provinz in dem Westtheile (Asia propria); doch begriff man auch schon im Alterthum den jetzigen Erdtheil …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Balsamkörner — (Carpobalsamum), getrocknete, längliche, mit 4 Linien bezeichnete, mit einem Stielchen versehene, blauröthliche, runzliche Beeren der Balsamstaude, schwach balsamisch schmeckend u. riechend; sollen frisch dem Mekkabalsam an Kräften gleich kommen …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Balsampflanze — Balsamstaude, Balsamstrauch) so v.w. Balsamodendron …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Commiphŏra — Commiphŏra. Jacq. (Balsamodendron Knth., Balsambaum), Gattung der Burserazeen, Bäume mit oft dornigen Zweigen, selten einfachen, meist gedreiten oder unpaarig gefiederten Blättern, kleinen Blüten in Rispen und eiförmigen oder fast kugeligen… …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Balsame — Bạlsame   [von hebräisch bạśạm »Balsamstaude«, »Wohlgeruch«], Singular Bạlsam der, s, sirupartige, häufig wohlriechende Pflanzenexkrete, die meist durch Verwunden, Anzapfen oder Anschwelen von Bäumen gewonnen werden. Balsame sind Lösungen von …   Universal-Lexikon

  • Balsam — »Linderung‹smittel›, Labsal«: Mhd. balsam‹e›, balsem, ahd. balsamo sind aus lat. balsamum »Balsamstrauch (bzw. der aus ihm gewonnene heilende, harzige Saft)« entlehnt. Das lat. Wort geht auf griech. bálsamon, hebr. bos̓ȩm »Balsamstaude;… …   Das Herkunftswörterbuch

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»