-
81 κρᾶσις
κρᾶσις, ἡ, das Mischen, die Mischung; bes. vom Mischen des Weins mit Wasser, ἡ τοῦ οἴνου πρὸς τὸ ὕδωρ, Ath. II, 45 d u. A. Auch Libation gemischtes Weins, Aesch. frg. 49. – Uebh. von jeder Mischung (μίξις, Mengung), durch welche die gemischten Stoffe sich so innig verbinden, daß sie ihre eigene Natur verlieren u. zusammen einen neuen Stoff bilden; ἔδειξα κράσεις ἠπίων ἀκεσμάτων Aesch. Prom. 480; ἐκ κράσεως πρὸς ἄλληλα Plat. Theaet. 152 d; καί τις ἀήϑης κρᾶσις ἀπό τε τῆς ἡδονῆς συγκεκραμένη ὁμοῦ καὶ ἀπὸ τῆς λύπης Phaed. 59 a; κρᾶσιν εἶναι καὶ ἁρμονίαν τὴν ψυχήν 86 b; μο υσικὴ καὶ γυμναστική Rep. IV, 441 e; von der Temperatur der Luft, Phaed. 111 b; vgl. ὡρῶν κρᾶσις Poll. 6, 178; χρωμάτων Luc. Zeux. 5. – Bei den Grammatikern die Verschmelzung zweier Sylben zu einem Mischlaute, τοὔλαιον statt τὸ ἔλαιον, ϑοἰμάτιον = τὸ ἱμάτιον.
-
82 καρδία
καρδία, ἡ, ion. καρδίη, poet. κραδία u. κραδίη, so bei Hom., der die Form καρδίη nur im Anfang des Verses hat, Il. 2, 452. 11, 12. 14, 152; vgl. κέαρ; – 1) das Herz; ἐν δέ τέ οἱ κραδίη μεγάλα στέρνοισι πατάσσει, schlägt in der Brust, Il. 13, 282, wie πηδᾷ Plat. Conv. 215 d; Ar. Nubb. 1391; ἔξω στήϑεος ἐκϑρώσκει Il. 10, 94; δόρυ δ' ἐν κραδίῃ ἐπεπήγει 13, 442; ἀλέκτορος Aesch. Eum. 823; συός Luc. salt. 85. Häufig als Sitz der Gefühle und Leidenschaften, bes. der Furcht, ἔχων κραδίην ἐλάφοιο Il. 1, 225; ὀρχεῖται καρδία φόβῳ Aesch. Ch. 165, denn bei der Furcht schlägt der Puls schneller; Sitz des Muthes, ϑρασείᾳ πνέων καρδίᾳ Pind. P. 10, 44; ἐν μέν οἱ κραδίῃ ϑάρσος βάλε Il. 21, 547, ἐν δὲ σϑένος ὦρσεν ἑκάστῳ καρδίῃ 2, 452; des Zornes, οἰδαίνεται κραδίη χόλῳ Il. 9, 546; ὁπόταν τις καρδίᾳ κότον ἐνελάσῃ Pind. P. 8, 9; πάροιϑεν δὲ πρώρας δριμὺς ἧσται καρδίας ϑυμός Aesch. Ch. 386; καρδίᾳ ϑυμουμένῃ Soph. Ant. 1239; ἔπαυσε καρδίας χόλον Eur. Med. 245; τὸ ϑυμοειδὲς περὶ τὴν καρδίαν Tim. Locr. 100 a; der Freude, χαρᾷ ϑερμαινόμεσϑα καρδίαν Eur. El. 402; der Trauer, ἵξετ' ἄχος κραδίην Il. 23, 47, ἀναστεναχίζειν ἐκ κραδίης 10, 10, ἐν κραδίῃ μέγα πένϑος ἄεξε Od. 17, 489, ἄχος κραδίην καὶ ϑυμὸν ἵκανεν Il. 2, 171; auch ἐν δέ τέ οἱ κραδίῃ στένει ἦτορ, 20, 169; ἐντὸς δὲ καρδία στένει Aesch. Spt. 951; der Liebe, καρδίαν κατέσχετο ἔρωτι δεινῷ Eur. Hipp. 27; ἐκ τῆς καρδίας με φιλεῖς, liebst mich von Herzen, Ar. Nubb. 86, wie ἀπὸ καρδίας Theocr. 29, 4 u. N. T. ἐξ ὅλης καρδίας. Aber τὸ ἀπὸ καρδίας λέγειν ist = vom Herzen, von der Leber wegsprechen, Eur. I. A. 475, wie fr. bei Plut. de ad. et am. discr. 31. – Uebh. Neigung, Begierde, oft verbunden κραδίη καὶ ϑυμός με ἐποτρύνει, z. B. Il. 10, 220, u. κραδίη ϑυμός τε κελεύει. Dah. κλῦϑι μου πρόφρονι καρδίᾳ, mit wohlwollendem Herzen, Aesch. Suppl. 344; σιδηρέη Od. 4, 293, vgl. Il. 3, 60; τίνα οἴει καρδίαν ἔχειν, welche Gesinnung, Plat. Rep. VI, 492 c. – Aber auch der Sitz des Denkvermögens, διχϑὰ δὲ κραδίη μέμονε φρεσίν Il. 16, 435, κραδίη πόρφυρε Od. 4, 572, πολλὰ δέ οἱ κρ. προτιόσσετ' ὄλεϑρον 5, 389, ὡς ἄνοον κραδίην ἔχες Il. 21, 441; ἐν καρδίαις σοφίαν ἐμβάλλειν Pind. Ol. 13, 16; προφϑάσασα καρδίαν γλῶσσα Aesch. Ag. 999. – 2) der obere Magenmund, Theocr. 2, 49. – 3) das Mark der Pflanzen, Theophr., auch der Kern des Holzes. – 4) LXX. vrbdt καρδία ϑαλάσσης, die Tiefe.
-
83 κατα-πετάννῡμι
κατα-πετάννῡμι (s. πετάννυμι), darüber ausbreiten, behängen; bei Hom. in tmesi, κατὰ λῖτα πετάσσας, Il. 8, 441, wie κατὰ μὲν ἱστία πετάσατε Eur. Hel. 1475; κατεπέτασ' αὐτοῦ τὴν κεφαλὴν φοινικίδι Ar. Plut. 731; Vesp. 131; καταπετάσαι ἱστίῳ πολλοὺς ἀνϑρώπ ους Plat. Parm. 131 d, damit bedecken, verhüllen; pass., ἵπποι ἱματίοις καταπεπταμένοι Xen. Cyr. 8, 3, 16.
-
84 κατα-πήγνῡμι
κατα-πήγνῡμι (s. πήγνυμι), – 1) fest einstecken, einheften; ἔγχος μὲν κατέπηξεν ἐπὶ χϑονί Il. 6, 213, er steckte die Lanze in der Erde fest, vgl. 7, 441. 9, 350; ἰὸς ἐν γαίῃ κατέπηκτο 11, 378, er blieb in der Erde stecken; τὸν ὀβελίσκον κατάπηξον πρὸ σαυτοῦ Ar. Av. 360; ἐν δὲ σκόλοπας κατέπηξαν Her. 9, 97; στήλη καταπεπηγυῖα, feststehende Säule, 7, 30; καταπαγεὶς σκόλοψ S. Emp. pyrrh. 1, 238. – 2) gerinnen, gefrieren lassen, u. im pass. wie im perf. II. act. gefrieren, gerinnen, Arist. H. A. 8, 19 Pol. 3, 55, 5.
-
85 γεραίρω
γεραίρω (entstanden aus ΓΕΡΑΡΙΏ, von γεραρός), auszeichnen, ehren; Hom. dreimal, τινά τινι, Einen mit etwas ehren, von der Auszeichnung, welche man Jemandem dadurch erweis't, daß man ihm bei Tische außer dem gleichen Antheil am Essen noch ein besonderes schönes Stück giebt: Odyss. 14, 437 νώτοισιν δ' Ὀδυσῆα διηνεκέεσσι γέραιρεν ἀργιόδοντος ὑός; 441 μὲ ἀγαϑοῖσι γεραίρεις; Iliad. 7, 321 νώτοισιν δ' Αἴαντα διηνεκέεσσι γέραιρεν ἥρως Ἀτρείδης, aus der Odyss. entlehnt, Füllstück zwischen dem sechsten und dem siebenten Liede Lachmanns. – Oefter bei Pind., βωμοὺς ἐγέραρεν ἑορταῖς Ol. 5, 5; vgl. Nem. 5, 8; χοροὶ ἐγέραιρον οἴκους Eur. El. 712; τίμιος γεραίρεται Suppl. 569; φωνῇ, mit Gesang preisen, Ar. Th. 961; ϑυσίαν χορείαις ποίαισι Plat. Legg. VII, 799 a; vgl. Epin. 980 b; ἐγέραιρε τιμαῖς Xen. Cyr. 8, 1, 39; τὰ ϑεοίνια τῷ Διονύσῳ Dem. 59, 78, d. i. feiern; sp. D.
-
86 κελαινός
κελαινός, poet. = μέλας, schwarz, dunkel, finster; αἷμα Il. 1, 303 Od. 16, 441; κῦμα Il. 9, 6; νύξ 5, 310, wie Aesch. Pers. 420; κελαινῇ λαίλαπι ἶσος Il. 1 1, 747; χϑών 16, 384; φῦλον, von den Aethiopen, Aesch. Prom. 810; von der Unterwelt, Τάρταρος 1052, κελαινὸς δ' ἄϊδος ὑποβρέμει μυχὸς γᾶς 431; κελαιναὶ Ἐρινύες, die grausen, gräßlichen, Ag. 449; νᾶες Soph. Ant. 944; βλέφαρα 1287; κόνις Eur. El. 478; ὄμβρος Empedocl. bei D. L. 8, 59; λόγχα, ξίφος, wahrscheinlich blutbefleckt, Soph. Tr. 853 Ai. 227; vgl. Eur. Bacch. 628; φάσγανον Lycophr. 1169; a. sp. D.
-
87 καλλί-ροος
καλλί-ροος, dasselbe, vgl. καλλίῤῥοος; Od. 5, 441. 17, 206; Δίρκη Pind. I. 7, 19; πνοαί, vom Flötenspiel, Ol. 6, 83.
-
88 κορώνη
κορώνη ἡ (vgl. κορωνός u. κορωνίς), – 1) bei Hom. ein Meervogel, die Meerkrähe; Od. 12, 418. 14, 308; κορῶναι εἰνάλιαι 5, 66; vgl. Ael. H. A. 15, 23 u. 3, 9. – Die eigentliche Krähe, λακέρυζα, Hes. O. 745; Archil. bei Ath. XIII, 594 d. Man schrieb ihr ein langes Leben zu; dah. ὑπὲρ τὰς κορώνας βεβιωκώς, von sehr alten Leuten, Poll. 2, 16. Sprichwörtlich κορώνη τὸν σκορπίον, Mel. 4 (XII, 92); vgl. Zenob. 4, 57. – 2) alles Gebogene, Gekrümmte; – a) der Ring an der Hausthür, mit dem diese zugezogen wird, ϑύρην δ' ἐπέρυσσε κορώνῃ ἀργυρέῃ Od. 1, 441, vgl. 7, 90. 21, 138; Sp.; auch wie κόραξ, ein Thürklopfer. – b) das äußerste, gekrümmte und mit einem Ringe versehene Ende des Bogens, von Metall, an dem man die Bogensehne befestigte, πᾶν δ' εὖ λειήνας χρυσέην ἐπέϑηκε κορώνην Il. 4, 111, vgl. Od. 21, 165. – c) das gebogene Hintertheil des Schiffes und die daran angebrachten Verzierungen, Arat. 345. Vgl. κορωνίς. – d) das äußerste, gekrümmte oder in einen Knopf auslaufende Ende der Pflugdeichsel, woran das Joch mit dem Jochriemen befestigt wurde, Ap. Rh. 3, 1317; Poll. 1, 252. – e) Kranz, Krone, corona, Sp. – 3) aus b folgt die Verbindung κο-ρώνην ἐπιϑεῖναί τινι, z. B. τῷ βίῳ, Luc. Peregr. 33, ein Ende, den Beschluß machen, Sp. – S. κορωνίς.
-
89 κουρο-τρόφος
κουρο-τρόφος, Knaben, Jünglinge nährend, aufziehend; so heißt Ithaka Od. 9, 27 ἀγαϑὴ κουροτρόφος, eine gute Pflegerinn des jungen Volkes, die einen tüchtigen Menschenschlag zieht; ἔχϑρα Pind. frg. 228; Ἑλλάς Eur. Troad. 565; so auch Τροιζήν Rhian. 3 (XII, 58); Γῆ Ar. Thesm. 300; u. so bes. Demeter, Hesych.; Hekate, Hes. Th. 450; Artemis, D. Sic. 5, 73; Κύπρις, Soph. bei Ath. XIII, 592 a; Nicodem. 5 (VI, 318); vgl. Luc. D. meretr. 5, 1 u. Plat. com. Ath. X, 441 f. – Βριμώ, Ap. Rh. 3, 861. – Junge Kinder aufziehend, nährend, καὶ τιϑήνη Plut. qu. Rom. 57.
-
90 κονίσαλος
κονίσαλος, richtiger als κονίσσαλος, von κόνις, Staub, Staubwirbel, aber schwerlich mit σαλεύω od. ἅλλομαι zusammengesetzt; ἃς ἄρα τῶν ὑπὸ ποσσὶ κονίσαλος ὤρνυτ' ἀελλὴς ἐρχομένων Il. 3, 13; λευκοὶ ὕπερϑ' ἐγένοντο κονισάλῳ 5, 502, öfter; auch bei Sp. – In Athen eine Art Dämon, wie Priapus, Ar. Lys. 982, vgl. Ath. X, 441 f; Strab. XIII, 588.
-
91 κάμ
-
92 κάνεον
κάνεον, τό, zsgzgn κανοῠν, eigtl. ein aus Rohr geflochtener Korb zum Brote, Il. 9, 217 Od. 17, 343, Ath. I, 13 d; von Gold Od. 10, 355, χρυσήλατον Eur. I. A. 1565; κεράμιον D. Hal. 2, 23; die zum Opfer gebrauchten Körbe, in denen die geweihte Gerste, die Kränze u. das Opfermesser lagen, Od. 3, 441, ἐκ κανοῠ ἑλὼν ὀρϑὴν σφαγίδα Eur. El. 810; ἐξάρχου κανᾶ I. A. 435, wie κανοῠν ἐνῆρκται El. 1142; τὸ κανοῦν πάρεστ' ὀλὰς ἔχον Ar. Pax 921; vgl. Add. 1 (VI, 258); sie wurden auf den Köpfen von Jungseauen bei heiligen Festprocessionen getragen, Thue. 6. 56, vgl. κανηφόρος; Dem. 24, 186 τὸν εἰς ἱερὰ εἰςιόντα καὶ χερνίβων καὶ κανῶν ἁψόμενον; ἐξορκοῦν ἐι κανοῖς πρὸς τῷ βωμῷ 59, 78.
-
93 εὐ-θαλπής
-
94 εὔ-χαλκος
-
95 μαχαιρο-ποιός
μαχαιρο-ποιός, ὁ, Messer- od. Säbelschmied; Ar. Av. 441; Dem. 27, 9; Plut. Pelop. 12.
-
96 μεσο-ζύγιος
μεσο-ζύγιος ἐρέτης, = ζευγίτης, E. M. 441, 23.
-
97 νεω-κορία
-
98 μελανό-χροος
μελανό-χροος, = μελάγχροος; Od. 19, 246; μελανόχρουν Plut. Arat. 20; γαῖα, Opp. Cyn. 2, 148. Auch gen. μελανόχροος, Nic. Th. 441; u., Plur. μελανόχροες κύαμοι, Il. 13, 589.
-
99 δια-σκευαστής
δια-σκευαστής, ὁ, der kritische Bearbeiter eines Werkes, Schol. Il. 6, 441. 8, 73; vgl. Lehrs Aristarch. p. 349.
-
100 δειλός
δειλός (entstanden aus ΔΕ-Ι-ΛΟ'Σ, Wurzel ΔΕ = ΔΙ, verwandt δέος, δείδω), a) furchtsam, feig, Ggstz von ἄλκιμος, Il. 13, 278; vgl. Arist. Eth. 2, 7, 3; oft bei Plat. u. a. Att.; Ggstz ϑρασύς Diphil. Ath. III, 35 d. Auch mit dem gen., vor etwas, σμίνϑος – οὐδὲ μυάγρης δειλός Gemin. 9 (XI, 410). – b) überh. schlecht, schwach, verächtlich; δειλός τε καὶ οὐτιδανός Il. 1, 293; δειλαί τοι δειλῶν γε καὶ ἐγγύαι ἐγγυάασϑαι Odyss. 8, 351. Dah. bei Theogn. Ggstz von ἀγαϑός u. ἀμείνων, 393. 463; vgl. Hes. O. 711. – c) unglücklich, bejammernswerth, u. mit dem Ausdrucke mitleidigen Bedauerns, arm, oft Hom.; ὤ μοι ἐγὼ δειλός, weh mir Aermstem, Odyss. 5, 299; δειλοῖσι βροτοῖσιν, den armen Sterblichen, Iliad. 22, 31; Anrede ἆ δειλέ, Iliad. 17, 201, ἆ δειλοί, Odyss. 10, 431, ἆ δειλώ Iliad. 17, 443 Odyss. 21, 86; mit genitiv., ἆ δειλὲ ξείνων Odyss. 14, 361. 21, 288. So δειλοῖς ἐν νεκύεσσι Theocrit. 16, 43. Attisch heißt dies δείλαιος. S. Scholl. Aristonic. Iliad. 17, 38. 22, 31. 23, 65 Herodian. 11, 441. 17, 201 Apollon. Lex. Homer. p. 56, 30 Lehrs Aristarch. p. 122.
См. также в других словарях:
441 av. J.-C. — 441 Années : 444 443 442 441 440 439 438 Décennies : 470 460 450 440 430 420 410 Siècles : VIe siècle … Wikipédia en Français
441 — Années : 438 439 440 441 442 443 444 Décennies : 410 420 430 440 450 460 470 Siècles : IVe siècle Ve siècle … Wikipédia en Français
441 — Portal Geschichte | Portal Biografien | Aktuelle Ereignisse | Jahreskalender ◄ | 4. Jahrhundert | 5. Jahrhundert | 6. Jahrhundert | ► ◄ | 410er | 420er | 430er | 440er | 450er | 460er | 470er | ► ◄◄ | ◄ | 437 | 438 | 439 | … Deutsch Wikipedia
-441 — Années : 444 443 442 441 440 439 438 Décennies : 470 460 450 440 430 420 410 Siècles : VIe siècle av. J.‑C. … Wikipédia en Français
441 a. C. — Años: 444 a. C. 443 a. C. 442 a. C. – 441 a. C. – 440 a. C. 439 a. C. 438 a. C. Décadas: Años 470 a. C. Años 460 a. C. Años 450 a. C. – Años 440 a. C. – Años 430 a. C. Años 420 a. C. Años 410 a. C. Siglos … Wikipedia Español
441 — yearbox in?= cp=4th century c=5th century cf=6th century yp1=438 yp2=439 yp3=440 year=441 ya1=442 ya2=443 ya3=444 dp3=410s dp2=420s dp1=430s d=440s dn1=450s dn2=460s dn3=470s NOTOC Events* 8 November The first Council of Orange is convened under… … Wikipedia
441 — Años: 438 439 440 – 441 – 442 443 444 Décadas: Años 410 Años 420 Años 430 – Años 440 – Años 450 Años 460 Años 470 Siglos: Siglo IV – … Wikipedia Español
441 Tactical Fighter Squadron — 441 Silver Fox Squadron Squadron badge Information Role Tactical Fighter Aircraft flown Supermarine Spitfire, North American P 51 Mustang, de Havilland Vampire, Canadair (North American) F 86 Sabre, Canadair (Lockheed) CF 104 Starfighter,… … Wikipedia
(441) bathilde — 441 Bathilde pas de photo Caractéristiques orbitales Époque 18 août 2005 (JJ 2453600.5) Demi grand axe 419,670 Gm (2,805 ua) Aphélie … Wikipédia en Français
441 Bathilde — (441) Bathilde 441 Bathilde pas de photo Caractéristiques orbitales Époque 18 août 2005 (JJ 2453600.5) Demi grand axe 419,670 Gm (2,805 ua) Aphélie … Wikipédia en Français
441 lines — 441 lines, or 383i if named using modern standard, is an early electronic television system. It was used with 50 interlaced frames per second in France and Germany, where it was as an improvement over the previous 180 lines system. In North… … Wikipedia