-
81 Campus Sceleratus
1.campus, i, m. [cf. kêpos, Dor. kapos; perh. for scampus from skaptô, to dig, scabo; whence Campania, and perh. Capua; for the inserted m, cf. AAB-' lambanô].I.In gen.A.Lit., of any open, level land, without reference to cultivation or use, an even, flat place, a plain, field (freq. and class.; cf.: ager, planities, aequor; opp. mons, collis, silva, etc.; cf.2.Doed. Syn. III. p. 8 sq.): saxum plani raptim petit aequora campi,
Lucr. 3, 1015; cf. id. 5, 950:in camporum patentium aequoribus,
Cic. Div. 1, 42, 93:aequor campi,
Verg. A. 7, 781; Sil. 5, 376:aequo dare se campo,
id. 9, 56:in aequo campi,
Liv. 5, 38, 4:campos pedibus transire,
Lucr. 4, 460; cf. id. 5, 493:campos et montes peragrantes,
Cic. Div. 1, 42, 94; cf. id. N. D. 2, 39, 98:spatia frugifera atque immensa camporum,
id. ib. 2, 64, 161; Col. 1, 2, 4; Lucr. 5, 1372:campus in prata et arva salictaque et arundineta digestus,
Col. 1, 2, 3; cf. Auct. Her. 4, 18, 25; Curt. 8, 1, 4; Lucr. 5, 782; Tib. 4, 3, 1:virentes,
Lucr. 1, 19:frequens herbis et fertilis ubere,
Verg. G. 2, 185:gramineus,
id. A. 5, 287; Hor. C. 2, 5, 6:pingues Asiae,
id. Ep. 1, 3, 5: redeunt jam gramina campis, id. C. 4, 7, 1:herbosus,
id. ib. 3, 18, 9:herbidus aquosusque,
Liv. 9, 2, 7:opimus, id'. 31, 41, 7: campi frumenti ac pecoris et omnium copiā rerum opulenti,
id. 22, 3, 3:pigri,
Hor. C. 1, 22, 17 al. —Campus, like ager, is used in a wider or more restricted sense, as conveying a particular or more general idea: in agro publico campi duo milia jugerum immunia possidere,
Cic. Phil. 3, 9, 22:agros Vaticanum et Pupinium, cum suis opimis atque uberibus campis conferendos,
id. Agr. 2, 35, 96:si pinguis agros metabere campi,
Verg. G. 2, 274 and 276; Lucr. 2, 324 sq.:certamina magna per campos instructa,
id. 2, 5:campus terrenus,
Liv. 33, 17, 8:dimicaturum puro ac patenti campo,
id. 24, 14, 6:(praefecti regii) suas copias in campum Marathona deduxerunt,
Nep. Milt. 4, 2: numquam in campo ( in the free, open field) sui fecit potestatem, id. Ages. 3, 6; so id. Hann. 5, 4; Ov. M. 10, 151; cf. id. ib. 13, 579:insistere Bedriacensibus campis ac vestigia recentis victoriae lustrare oculis concupivit (Vitellius),
Tac. H. 2, 70; so,Bebriaci Campo spolium affectare,
the battlefield, Juv. 2, 106:campum colligere,
Veg. Mil. 3, 25.—Meton., the produce of the field:B.moriturque ad sibila (serpentis) campus,
Stat. Th. 5, 528.—Poet. like aequor, in gen., any level surface (of the sea, a rock, etc.):C.caeruleos per campos,
Plaut. Trin. 4, 1, 15:campi natantes,
Lucr. 5, 489; 6, 405; 6, 1141:liquentes,
Verg. A. 6, 724; 10, 214:campus Liberioris aquae,
Ov. M. 1, 41; 1, 43:latus aquarum,
id. ib. 1, 315;11, 356: immotā attollitur undā Campus (i. e. saxum),
Verg. A. 5, 128.—Trop.:II.feratur eloquentia non semitis sed campis,
on the open field, Quint. 5, 14, 31:(oratio) aequo congressa campo,
on a fair field, id. 5, 12, 92:velut campum nacti expositionis,
id. 4, 2, 39.—Esp.A.As geog. designation.1.Campi Alēii, a plain in Lycia, Cic. Tusc. 3, 26, 63.—2.Campi Lăpĭdĕi, a stony plain near Marseilles, now La Crau, Hyg. Astr. 2, 6; Plin. 3, 4, 5, § 34; 21, 10, 31, § 57.—3.Campi Ma-cri, a district in Gallia Cisalpina, on the river Macra, Varr. R. R. 2, prooem. § 6; Liv. 41, 18, 6; 45, 12, 11.—4.Campi Magni, in Africa, Enn. ap. Cic. de Or. 3, 42, 167 (cf. Vahl. p. 167); Liv. 30, 8, 3.—5.Campi Vĕtĕres, in Lucania, Liv. 25, 16, 25.—B.An open place in or near Rome.1.Campus Esquĭlīnus, on the Esquiline Hill, Cic. Phil. 9, 7, 17; Suet. Claud. 25.—2.Campus Flāmĭnĭus, on which stood the Circus Flaminius, Varr. L. L. 5, § 32 Müll. —3.Campus Scĕlĕrātus, near the Colline Gate, Liv. 8, 15, 8; Fest. p. 333 Müll. —4.Far more freq. Campus, a grassy plain in Rome along the Tiber, in the ninth district, orig. belonging to the Tarquinii, after whose expulsion it was consecrated to Mars (Liv. 2, 5, 2); hence fully called Campus Martĭus, a place of assembly for the Roman people at the comitia centuriata, Cic. Cat. 1, 5, 11; id. Q. Fr. 2, 2, 1; id. Rab. Perd. 4, 11; Hor. C. 3, 1, 11; Quint. 11, 1, 47 al.—Hence,b.Meton., the comitia themselves:III.curiam pro senatu, campum pro comitiis,
Cic. de Or. 3, 42, 167:fors domina campi,
id. Pis. 2, 3:venalis,
Luc. 1, 180; also, much resorted to by the Romans for games, exercise, and recreation, a place for military drills, etc. (cf. campicursio and campidoctor), Cic. Off. 1, 29, 104; id. Quint. 18, 59; id. Fat. 4, 8; 15, 34; id. de Or. 2, 62, 253; 2, 71, 287; Hor. C. 1, 8, 4; 1, 9, 18; 3, 7, 26; id. S. 1, 6, 126; 2, 6, 49; id. Ep. 1, 7, 59; 1, 11, 4; id. A. P. 162.—Trop., a place of action, a field, a theatre, opportunity, subject for debate, etc. (cf. area) (a favorite figure of Cic.):2.me ex hoc ut ita dicam campo aequitatis ad istas verborum angustias revocas,
Cic. Caecin. 29, 84:cum sit campus, in quo exsultare possit oratio, cur eam tantas in angustias et in Stoicorum dumeta compellimus?
id. Ac. 2, 35, 112; cf. id. de Or. 3, 19, 70:in hoc tanto tamque immenso campo cum liceat oratori vagari libere,
id. ib. 3, 31, 124:magnus est in re publicā campus, multis apertus cursus ad laudem,
id. Phil. 14, 6, 17:nullum vobis sors campum dedit, in quo excurrere virtus cognoscique posset,
id. Mur. 8, 18; Plin. Pan. 31, 1: honoris et gloriae campus, id. [p. 276] ib. 70, 8:rhetorum campus de Marathone, Salamine, Plataeis, etc.,
Cic. Off. 1, 18, 61; Juv. 1, 19. -
82 Camulodunum
Camulŏdūnum, i, n., a town of the Trinobantes in Britain, the first Roman colony under Claudius, now Colchester, Tac. A. 12, 32; 14, 31; also called Camalŏdū-num, Inscr. Orell. 208: Camolŏdūnum, Itin. Anton. p. 230 Parth.; and Camal-dūnum, Plin. 2, 75, 77, § 185. -
83 Caria
Cārĭa, ae, f., = Karia.I.A province in Asia Minor, south of Lydia, now the provinces Aïdin and Mentesche in Ejalet Anadoli, Mel. 1, 2, 6; 1, 16, 1; 2, 7, 4; Plin. 5, 27, 29, § 103 sq.; Ter. Eun. 1, 2, 46; Cic. Fl. 27, 65; id. Or. 8, 24; 18, 57; id. Div. 1, 41, 91; Nep. Ages. 3, 1; Curt. 10, 10, 1 al.—B.Hence,1.Car, Cāris, a Carian, Cic. Fl. 27, 65; Nep. Dat. 1, 3.—Orig., the supposed father of the Carian race, and inventor of augury by observing the fight of birds, Plin. 7, 56, 57, § 203.—And in plur.: Cāres, um, m., the inhabitants of Caria, the Carians, Liv. 33, 18, 9.— Acc. Gr. Cārăs, Plaut. Curc. 3, 73; Liv. 38, 13, 7; 44, 15, 1; Sen. Ben. 5, 6, 1; Verg. A. 8, 725; Ov. M. 4, 297; 9, 645; notorious for their treachery; hence the proverbial expression: quid? de totā Cariā nonne hoc vestrā voce vulgatum est, si quid cum periculo experiri velis, in Care id potissimum esse faciendum? Cic. l. l.—2.Cārĭcus, a, um, Carian:II.creta,
Varr. R. R. 1, 57, 1; Plin. 18, 30, 73, § 305.— Subst.: Cārĭca, ae (sc. ficus), a kind of dry fig, Pall. 1, 26, 2; 1, 30, 4; Cic. Div. 2, 40, 84; Stat. S. 4, 9, 26; also for dried figs, in gen., Ov. M. 8, 674; id. F. 1, 185; Plin. 13, 5, 10, § 51.—A town in Caria, called also Hydrela, Liv. 37, 56, 3.—III.A harbor in Thrace, Mel. 2, 2, 5. -
84 Caricus
Cārĭa, ae, f., = Karia.I.A province in Asia Minor, south of Lydia, now the provinces Aïdin and Mentesche in Ejalet Anadoli, Mel. 1, 2, 6; 1, 16, 1; 2, 7, 4; Plin. 5, 27, 29, § 103 sq.; Ter. Eun. 1, 2, 46; Cic. Fl. 27, 65; id. Or. 8, 24; 18, 57; id. Div. 1, 41, 91; Nep. Ages. 3, 1; Curt. 10, 10, 1 al.—B.Hence,1.Car, Cāris, a Carian, Cic. Fl. 27, 65; Nep. Dat. 1, 3.—Orig., the supposed father of the Carian race, and inventor of augury by observing the fight of birds, Plin. 7, 56, 57, § 203.—And in plur.: Cāres, um, m., the inhabitants of Caria, the Carians, Liv. 33, 18, 9.— Acc. Gr. Cārăs, Plaut. Curc. 3, 73; Liv. 38, 13, 7; 44, 15, 1; Sen. Ben. 5, 6, 1; Verg. A. 8, 725; Ov. M. 4, 297; 9, 645; notorious for their treachery; hence the proverbial expression: quid? de totā Cariā nonne hoc vestrā voce vulgatum est, si quid cum periculo experiri velis, in Care id potissimum esse faciendum? Cic. l. l.—2.Cārĭcus, a, um, Carian:II.creta,
Varr. R. R. 1, 57, 1; Plin. 18, 30, 73, § 305.— Subst.: Cārĭca, ae (sc. ficus), a kind of dry fig, Pall. 1, 26, 2; 1, 30, 4; Cic. Div. 2, 40, 84; Stat. S. 4, 9, 26; also for dried figs, in gen., Ov. M. 8, 674; id. F. 1, 185; Plin. 13, 5, 10, § 51.—A town in Caria, called also Hydrela, Liv. 37, 56, 3.—III.A harbor in Thrace, Mel. 2, 2, 5. -
85 Castricianus
Castricius or - tius, a, um, a Roman gentile name, Cic. Verr. 2, 3, 80, § 185; id. Fl. 23, 54; id. Att. 12, 28, 3 al.—Hence, Castriciānus or - tiānus, a, um, adj., pertaining to a Castricius:negotium,
Cic. Att. 12, 28, 3:nomen,
id. Fl. 23, 24:mendum,
id. Att. 2, 7, 5. -
86 Castricius
Castricius or - tius, a, um, a Roman gentile name, Cic. Verr. 2, 3, 80, § 185; id. Fl. 23, 54; id. Att. 12, 28, 3 al.—Hence, Castriciānus or - tiānus, a, um, adj., pertaining to a Castricius:negotium,
Cic. Att. 12, 28, 3:nomen,
id. Fl. 23, 24:mendum,
id. Att. 2, 7, 5. -
87 Castritianus
Castricius or - tius, a, um, a Roman gentile name, Cic. Verr. 2, 3, 80, § 185; id. Fl. 23, 54; id. Att. 12, 28, 3 al.—Hence, Castriciānus or - tiānus, a, um, adj., pertaining to a Castricius:negotium,
Cic. Att. 12, 28, 3:nomen,
id. Fl. 23, 24:mendum,
id. Att. 2, 7, 5. -
88 Castritius
Castricius or - tius, a, um, a Roman gentile name, Cic. Verr. 2, 3, 80, § 185; id. Fl. 23, 54; id. Att. 12, 28, 3 al.—Hence, Castriciānus or - tiānus, a, um, adj., pertaining to a Castricius:negotium,
Cic. Att. 12, 28, 3:nomen,
id. Fl. 23, 24:mendum,
id. Att. 2, 7, 5. -
89 Catane
Cătĭna (in MSS. also Cătăna), ae ( Cătănē, ēs, Sil. 14, 196), f., = Katanê, a town on the east coast of Sicily, at the foot of Ætna, now Catania, Mel. 2, 7, 16; Plin. 3, 8, 14, § 88; Cic. Verr. 2, 2, 75, § 185; 2, 3, 83, § 192 al.—Hence,II.Cătĭnensis ( Cătĭnĭensis, Just. 4, 3, 4; and Cătă-nensis, Lact. 2, 4, 28), e, adj., belonging to Catina, of Catina:civitas,
Cic. Verr. 2, 4, 8, § 17:pumex,
Juv. 8, 16:L. Manlius Catinensis,
Cic. Fam. 13, 30, 1.—In plur.: Cătĭnenses, ĭum, m., the inhabitants of Catina, Cic. Verr. 2, 2, 49, § 120; 2, 3, 43, § 103. -
90 Catanensis
Cătĭna (in MSS. also Cătăna), ae ( Cătănē, ēs, Sil. 14, 196), f., = Katanê, a town on the east coast of Sicily, at the foot of Ætna, now Catania, Mel. 2, 7, 16; Plin. 3, 8, 14, § 88; Cic. Verr. 2, 2, 75, § 185; 2, 3, 83, § 192 al.—Hence,II.Cătĭnensis ( Cătĭnĭensis, Just. 4, 3, 4; and Cătă-nensis, Lact. 2, 4, 28), e, adj., belonging to Catina, of Catina:civitas,
Cic. Verr. 2, 4, 8, § 17:pumex,
Juv. 8, 16:L. Manlius Catinensis,
Cic. Fam. 13, 30, 1.—In plur.: Cătĭnenses, ĭum, m., the inhabitants of Catina, Cic. Verr. 2, 2, 49, § 120; 2, 3, 43, § 103. -
91 Catina
Cătĭna (in MSS. also Cătăna), ae ( Cătănē, ēs, Sil. 14, 196), f., = Katanê, a town on the east coast of Sicily, at the foot of Ætna, now Catania, Mel. 2, 7, 16; Plin. 3, 8, 14, § 88; Cic. Verr. 2, 2, 75, § 185; 2, 3, 83, § 192 al.—Hence,II.Cătĭnensis ( Cătĭnĭensis, Just. 4, 3, 4; and Cătă-nensis, Lact. 2, 4, 28), e, adj., belonging to Catina, of Catina:civitas,
Cic. Verr. 2, 4, 8, § 17:pumex,
Juv. 8, 16:L. Manlius Catinensis,
Cic. Fam. 13, 30, 1.—In plur.: Cătĭnenses, ĭum, m., the inhabitants of Catina, Cic. Verr. 2, 2, 49, § 120; 2, 3, 43, § 103. -
92 Catinenses
Cătĭna (in MSS. also Cătăna), ae ( Cătănē, ēs, Sil. 14, 196), f., = Katanê, a town on the east coast of Sicily, at the foot of Ætna, now Catania, Mel. 2, 7, 16; Plin. 3, 8, 14, § 88; Cic. Verr. 2, 2, 75, § 185; 2, 3, 83, § 192 al.—Hence,II.Cătĭnensis ( Cătĭnĭensis, Just. 4, 3, 4; and Cătă-nensis, Lact. 2, 4, 28), e, adj., belonging to Catina, of Catina:civitas,
Cic. Verr. 2, 4, 8, § 17:pumex,
Juv. 8, 16:L. Manlius Catinensis,
Cic. Fam. 13, 30, 1.—In plur.: Cătĭnenses, ĭum, m., the inhabitants of Catina, Cic. Verr. 2, 2, 49, § 120; 2, 3, 43, § 103. -
93 Catinensis
Cătĭna (in MSS. also Cătăna), ae ( Cătănē, ēs, Sil. 14, 196), f., = Katanê, a town on the east coast of Sicily, at the foot of Ætna, now Catania, Mel. 2, 7, 16; Plin. 3, 8, 14, § 88; Cic. Verr. 2, 2, 75, § 185; 2, 3, 83, § 192 al.—Hence,II.Cătĭnensis ( Cătĭnĭensis, Just. 4, 3, 4; and Cătă-nensis, Lact. 2, 4, 28), e, adj., belonging to Catina, of Catina:civitas,
Cic. Verr. 2, 4, 8, § 17:pumex,
Juv. 8, 16:L. Manlius Catinensis,
Cic. Fam. 13, 30, 1.—In plur.: Cătĭnenses, ĭum, m., the inhabitants of Catina, Cic. Verr. 2, 2, 49, § 120; 2, 3, 43, § 103. -
94 Catiniensis
Cătĭna (in MSS. also Cătăna), ae ( Cătănē, ēs, Sil. 14, 196), f., = Katanê, a town on the east coast of Sicily, at the foot of Ætna, now Catania, Mel. 2, 7, 16; Plin. 3, 8, 14, § 88; Cic. Verr. 2, 2, 75, § 185; 2, 3, 83, § 192 al.—Hence,II.Cătĭnensis ( Cătĭnĭensis, Just. 4, 3, 4; and Cătă-nensis, Lact. 2, 4, 28), e, adj., belonging to Catina, of Catina:civitas,
Cic. Verr. 2, 4, 8, § 17:pumex,
Juv. 8, 16:L. Manlius Catinensis,
Cic. Fam. 13, 30, 1.—In plur.: Cătĭnenses, ĭum, m., the inhabitants of Catina, Cic. Verr. 2, 2, 49, § 120; 2, 3, 43, § 103. -
95 chalcus
chalcus, i, m., = chalkos, a copper coin, the tenth (acc. to Gr. authors, the sixth or eighth) part of an obolus, Plin. 21, 34, 109, § 185. -
96 Cimbri
Cimbri, ōrum, m., = Kimbroi [Cimbri linguā Gallicā latrones dicuntur, Fest. p. 43, 7], a people of Northern Germany (in Holstein, Silesia, and Jutland);II.on their irruption into Italy conquered by Marius,
Mel. 3, 3 fin.; Plin. 2, 67, 67, § 167; 4, 13, 27, § 94 sq.; Tac. G. 37; Caes. B. G. 1, 33; 1, 40; 2, 4; Liv. Epit. lib. 63-68; Prop. 2, 1, 24; Flor. 3, 31 sq.; Cic. Imp. Pomp. 20, 60; id. Tusc. 2, 27, 65; id. Off. 1, 12, 38.—In sing.: Cimber, bri, m., a Cimbrian, Val. Max. 2, 10, 6; cf. Quint. 8, 3, 29; and adj., Cimbrian:triumphus,
Ov. P. 4, 3, 45.—Cimber, also, a cognomen of L. Tillius, one of the murderers of Cœsar, Cic. Phil. 2, 11, 27; Cass. ap. Cic. Fam. 12, 13, 3.—Hence, -
97 Cimbrice
Cimbri, ōrum, m., = Kimbroi [Cimbri linguā Gallicā latrones dicuntur, Fest. p. 43, 7], a people of Northern Germany (in Holstein, Silesia, and Jutland);II.on their irruption into Italy conquered by Marius,
Mel. 3, 3 fin.; Plin. 2, 67, 67, § 167; 4, 13, 27, § 94 sq.; Tac. G. 37; Caes. B. G. 1, 33; 1, 40; 2, 4; Liv. Epit. lib. 63-68; Prop. 2, 1, 24; Flor. 3, 31 sq.; Cic. Imp. Pomp. 20, 60; id. Tusc. 2, 27, 65; id. Off. 1, 12, 38.—In sing.: Cimber, bri, m., a Cimbrian, Val. Max. 2, 10, 6; cf. Quint. 8, 3, 29; and adj., Cimbrian:triumphus,
Ov. P. 4, 3, 45.—Cimber, also, a cognomen of L. Tillius, one of the murderers of Cœsar, Cic. Phil. 2, 11, 27; Cass. ap. Cic. Fam. 12, 13, 3.—Hence, -
98 Cimbricus
Cimbri, ōrum, m., = Kimbroi [Cimbri linguā Gallicā latrones dicuntur, Fest. p. 43, 7], a people of Northern Germany (in Holstein, Silesia, and Jutland);II.on their irruption into Italy conquered by Marius,
Mel. 3, 3 fin.; Plin. 2, 67, 67, § 167; 4, 13, 27, § 94 sq.; Tac. G. 37; Caes. B. G. 1, 33; 1, 40; 2, 4; Liv. Epit. lib. 63-68; Prop. 2, 1, 24; Flor. 3, 31 sq.; Cic. Imp. Pomp. 20, 60; id. Tusc. 2, 27, 65; id. Off. 1, 12, 38.—In sing.: Cimber, bri, m., a Cimbrian, Val. Max. 2, 10, 6; cf. Quint. 8, 3, 29; and adj., Cimbrian:triumphus,
Ov. P. 4, 3, 45.—Cimber, also, a cognomen of L. Tillius, one of the murderers of Cœsar, Cic. Phil. 2, 11, 27; Cass. ap. Cic. Fam. 12, 13, 3.—Hence, -
99 cingo
cingo, xi, nctum, 3, v. a. [cf. Gr kullos, kurtos;I.Lat. curvus, and clingo,
Curt. Griech. Etym. p. 545 sq. ], to go round in a circle, to surround, encompass, environ, gird, wreathe, crown, etc. (class. in prose and poetry).PropA.In gen.:B.quid autem interius mente? Cingatur igitur corpore externo,
i. e. it must be enclosed in a body, Cic. N. D 1, 11, 27:non enim coronà consessus vester cinctus est, ut solebat,
id. Mil. 1, 1; cf.:judicium insolitā trepidum cinxere coronă,
Luc. 1, 321;tris (navīs) Eurus... Inhdit vadis atque aggere cingit harenae,
Verg. A 1, 112: cincta serpentibus Hydra, id. ib 7, 658: pennae ritu coepere volucrum Cingere utrumque latus, to cover, Ov M. 6, 718, apio fasces et secto cingere porro, Col. 10, 371.—Esp.1.To surround the body with a girdle, to gird on (the sword), to gird; esp. freq in pass. with abl., to be girded, encircled with something. iam quasi zonā, liene cinctus ambulo, Plaut Curc. 2, 1, 5; Curt. 3, 3, 19; cf.:2. a.cui lati clavi jus erit, ita cingatur, ut, etc.,
Quint. 11, 3, 138:ut cingeretur fluxiore cincturā,
Suet. Caes. 45:Hispano cingitur gladio,
Liv. 7, 10, 5; 38, 21, 13; Suet. Calig 49:ferro,
id. Aug. 35: ense, Ov F. 2, 13: cingor fulgentibus armis, Verg A. 2, 749; 11, 188, 11, 536; his cingi telis, id ib. 2, 520: ense latus cingit, Ov F. 2, 784; cf. Stat. Th. 4, 41:cinctas resolvite vestes, Ov M. 1, 382. filios balteis,
Vulg. Lev 8, 13.— Poet., in pass with acc. (cf. accingor, II., and Zumpt, Gr §458): inutile ferrum Cingitur,
Verg. A. 2, 511: cinctaeque ad pectora vestes Bracchia docta movent, Ov M. 6, 59.—Without case: Syrinx, Ov M. 1, 695;puer alte cinctus,
Hor. S. 2, 8, 10.—Hence, in late Lat. cinctus = armis instructus, armatus, armed, equipped, enrolled:cinctus in aliā militiā,
Dig. 39, 1, 38; cf. ib. 39, 1, 25.—As a girding up of the Roman dress was necessary in pursuits requiring physical action, hence, cingor (cf accingor), to make one ' s self ready for any thing, to prepare:cingitur, certe expedit se,
Plaut. Am. 1, 1, 152;cingitur ipse furens certatim in proelia Turnus,
Verg. A. 11, 486; cf.supra,
Quint. 11, 3, 138; Hor S. 2, 8, 10; Ov. M. 6, 59.—Of the head:b.muralique caput summum cinxere coronā,
Lucr. 2, 607; cf.Ov A. A. 3, 392 tempora floribus,
Hor. C. 3, 25, 20;Verg A. 5, 71: spicis,
Tib. 2, 1, 4 et saep.:comam lauro,
Hor. C. 3, 30, 16; cf.:Graias barbara vitta comas,
Ov. Tr. 4, 4, 78; Verg. A. 12, 163: de tenero cingite flore caput, Ov F 3, 254.— Poet.:Atlantis, cinctum assidue cui nubibus atris Piniferum caput et vento pulsatur et imbri,
Verg. A. 4, 248; 7, 658; Prop. 4 (5), 1, 61.—To encircle other parts of the body:3.cujus lacertos anuli mei cingant,
Mart. 11, 100, 2.—Of places, to surround, encircle, invest, enclose (the prevailing signif. in prose, esp. in the histt.; syn.: circumdo, claudo): (Tellus) oras maris undique cingens, Lucr. 6, 633; Cat. 64, 185; 64, 286:4.flumen Dubis paene totum oppidum cingit,
Caes. B. G. 1, 38 provincia mari cincta, Cic. Fl. 12, 27:urbe portus ipse cingitur et continetur,
id. Verr. 2, 5, 37, § 96 Zumpt:quod moenibus cingebatur,
Tac. A. 13, 41:quae (terra) magnā ex parte cingitur fluctibus, speciem insulae praebet, etc.,
Curt. 3, 1, 13; 8, 10, 23; Ov A. A. 2, 469: cingitur insula tribus millibus passuum, i.e. has a circuit of, etc., Plin. 6, 12, 13, § 32.— Poet.:cinxerunt aethera nimbi,
covered, Verg. A. 5, 13:medium diem cinxere tenebrae,
Sen. Herc. Fur. 939.— Trop.;diligentius urbem religione quam ipsis moenibus cingitis,
fortify, Cic. N. D. 3, 40, 94.—In milit. lang., to surround a place or army for defence or in a hostile manner, to fortify, to invest, be set, besiege:5.coronā militum cincta urbs,
Liv. 7, 27, 7: castra vallo, id 7, 39, 8 equites cornua cinxere. covered, id. 23, 29, 3:ultimum agmen validā manu,
to cover, Curt. 4, 13, 30:urbem obsidione,
to besieye, Verg. A. 3, 52;dextera cingitur amni,
id. ib. 9, 469:(hostem) stationibus in modum obsidii,
Tac. A. 6, 34:cingi ab armis hostium,
Ov. P. 2, 8, 69; Tib. 2, 3, 37, Prop. 3 (4), 3, 42.—Trop Sicilia multis undique cincta persons. Cio. Imp. Pomp 11, 30.—To escort, to accompany inermi item regi praetor Achaeorum et unus ex purpuratis latus cingebant, Liv 32, 39, 8:C.dum latus sancti cingit tibi turba senatus, Ov P. 4, 9, 17: nec noscitur ulli, Agminibus comitum qui mode cinctus erat,
id. Tr. 1, 5, 30:cincta virgo matrum catervā, id M. 12, 216, Vell 2, 14, 1,
Tac. A. 1, 77;Sil 4, 448,
Claud. Rapt. Pros. 2, 322 —To peel off the bark around:cingere est deglabrare,
Dig. 47, 7, 6 Pr, cf. Plin 17, 24, 37, § 234 sqq. -
100 circino
circĭno, āvi, ātum, 1, v. a. [circinus], to make round, to round (perh. not anteAug.):arbores, quae in orbem ramos circinant,
Plin. 17, 12, 17, § 88; 16, 38, 73, § 185:circinatum tympanum,
id. 18, 34, 77, § 332:folia circinatae rotunditatis,
id. 16, 23, 35, § 86 — Poet.: (Cyllenius) inclinat cursus, et easdem circinat auras, flies through in a circular course, * Ov. M. 2, 721:utque suos arcus per nubila circinat Iris,
vaults, arches, Manil. 1, 710.
См. также в других словарях:
185 av. J.-C. — 185 Années : 188 187 186 185 184 183 182 Décennies : 210 200 190 180 170 160 150 Siècles : IIIe siècle … Wikipédia en Français
185 — Portal Geschichte | Portal Biografien | Aktuelle Ereignisse | Jahreskalender ◄ | 1. Jahrhundert | 2. Jahrhundert | 3. Jahrhundert | ► ◄ | 150er | 160er | 170er | 180er | 190er | 200er | 210er | ► ◄◄ | ◄ | 181 | 182 | 183 | 184 | 1 … Deutsch Wikipedia
185 — Années : 182 183 184 185 186 187 188 Décennies : 150 160 170 180 190 200 210 Siècles : Ier siècle IIe siècle … Wikipédia en Français
-185 — Années : 188 187 186 185 184 183 182 Décennies : 210 200 190 180 170 160 150 Siècles : IIIe siècle av. J.‑C. … Wikipédia en Français
185 — РСТ РСФСР 185{ 76} Консервы Золотой улей , Цукатные . ОКС: 67.080.10 КГС: Н53 Консервы растительные, варенье, компоты и концентраты Взамен: РСТ РСФСР 185 71 Действие: С 01.10.77 Текст документа: РСТ РСФСР 185 «Консервы Золотой улей , Цукатные .» … Справочник ГОСТов
185 — Años: 182 183 184 – 185 – 186 187 188 Décadas: Años 150 Años 160 Años 170 – Años 180 – Años 190 Años 200 Años 210 Siglos: Siglo I – Siglo II … Wikipedia Español
185 a. C. — Años: 188 a. C. 187 a. C. 186 a. C. – 185 a. C. – 184 a. C. 183 a. C. 182 a. C. Décadas: Años 210 a. C. Años 200 a. C. Años 190 a. C. – Años 180 a. C. – Años 170 a. C. Años 160 a. C. Años 150 a. C. Siglos … Wikipedia Español
185 (число) — 185 сто восемьдесят пять 182 · 183 · 184 · 185 · 186 · 187 · 188 Факторизация: Римская запись: CLXXXV Двоичное: 10111001 Восьмеричное: 271 … Википедия
185. Division (Deutsches Kaiserreich) — 185. Division Aktiv 19. Juni 1916–Januar 1919 Land Deutsches Reich Deutsches Reich … Deutsch Wikipedia
185 (number) — 185 (Roman: Roman|185) is the number equal to 37 times 5. It is the natural number between 184 and 186.It is a 20 gonal number. It can be expressed as the sum of two squares in two different ways: 185 = 13^2 + 4^2 = 11^2 + 8^2Some of its uses are … Wikipedia
185-й Центральный аэрофотогеодезический отряд — (185 ЦАФГО) … Википедия