Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

(to)+nose

  • 1 naris

    nāris, is, f. [for nasis, from root na-; Sanscr. nārā, water; nāsā, nose; kindred to nasus; cf.: no, nāre], a nostril, usually in plur., nāres, ĭum, f., the nostrils, the nose.
    I.
    Lit.
    (α).
    In sing. ( poet. and in postclass. prose):

    et lati rictūs et panda loquenti Naris erat,

    Ov. M. 3, 675; 6, 141; 12, 253; id. A. A. 1, 520; Pers. 1, 33; Grat. Cyn. 172; Macer. ap. Charis. p. 82 P.; App. M. 8, p. 213; Tert. adv. Marc. 1, 13.—
    (β).
    In plur.:

    nares, eo, quod omnis odor ad supera fertur, recte sursum sunt,

    Cic. N. D. 2, 56, 141:

    nares contractiores habent introitus,

    id. ib. 2, 57, 145:

    fasciculum ad nares admovere,

    id. Tusc. 3, 18, 43:

    mediis in naribus ingens gibbus,

    Juv. 6, 108:

    patulis captavit naribus auras,

    Verg. G. 1, 376.—
    B.
    The nose, as an organ expressive of sagacity, and also of scorn and anger:

    naribus ducere tura,

    to smell, Hor. C. 4, 1, 21: naribus labrisque non fere quicquam decenter ostendimus, tametsi derisus iis, contemptus, fastidium significari solet, nam et corrugare nares, ut Horatius ait... indecorum est, etc., to turn up the nose, to sneer, Quint. 11, 3, 80:

    ne sordida mappa Corruget nares,

    cause you to turn up your nose, Hor. Ep. 1, 5, 22:

    omnis copia narium,

    sweet-smelling flowers, id. C. 2, 15, 6:

    de nare loqui,

    to speak through the nose, Pers. 1, 33: Aesopus naris emunctae senex, of a clean nose, i. e. of sharp perception, of fine powers of observation, Phaedr. 3, 3, 14; so,

    (Lucilius) emunctae naris,

    Hor. S. 1, 4, 8:

    acutae nares,

    id. ib. 1, 3, 30;

    and on the contrary: homo naris obesae,

    of a dull nose, id. Epod. 12, 3: naribus uti, to turn up the nose, i. e. to banter, ridicule, id. Ep. 1, 19, 45; cf.:

    rides et nimis uncis naribus indulges,

    Pers. 1, 41.—Of anger: Calpurni saevam legem Pisoni' reprendi, Eduxique animam in prioribu' naribus, Lucil. ap. Non. 427, 32 (Sat. 20, 4):

    in naribus primoribus vix pertuli,

    Afran. ib. 33 (Com. Rel. v. 384 Rib.).—
    II.
    Transf., an opening, orifice, vent, air-hole, of a canal, etc.:

    inter duos parietes canalis ducatur, habens nares ad locum patentem,

    Vitr. 7, 4; 7, 10; Vop. Prob. 21; Pall. 9, 9.

    Lewis & Short latin dictionary > naris

  • 2 nāris

        nāris is, f    [1 NA-], a nostril: mediā nare, O.: nares recte sursum sunt.— Plur, the nose: reticulum ad narīs sibi admovere: mediis in naribus Gibbus, Iu.: tauri spirantes naribus ignem, V.— The nose (as expressive of sagacity or of scorn): naribus Duces tura, smell, H.: ne sordida mappa Corruget narīs, cause you to turn up, H.: omnis copia narium, sweet-smelling flowers, H.: naris emunctae senex, i. e. keen perception, Ph.: acutae nares, H.: homo naris obesae, dull, H.: naribus uti, turn up the nose, H.
    * * *
    nostril; nose (pl.)

    Latin-English dictionary > nāris

  • 3 nāsus

        nāsus ī, m    [1 NA-], the nose: aduncus, T.: nasus quasi murus oculis interiectus: pravus, H.— The nose, sense of smell: non quia nasus Illis nullus erat, H.— The nose (as expressing scorn or satire): naso suspendis adunco Ignotos, H.: suspendens omnia naso, H.— A nozzle, spout: calix nasorum quattuor, Iu.
    * * *
    nose; sense of smelling

    Latin-English dictionary > nāsus

  • 4 ēmungō

        ēmungō nxī, nctus, ere,    to wipe the nose, blow the nose: emungeris, Iu.—In the phrase, emunctae naris, clean-nosed, i. e. of nice discernment, of fine taste, H., Ph.—To cheat, swindle: emuncto Simone, H.: argento senes, T.
    * * *
    emungere, emunxi, emunctus V
    wipe the nose; trick, swindle

    Latin-English dictionary > ēmungō

  • 5 nāsūtus

        nāsūtus adj.    [nasus], with a large nose, largenosed, H.— Sarcastic, scornful: scripta, nasute, distringis mea, Ph.
    * * *
    nasuta, nasutum ADJ

    Latin-English dictionary > nāsūtus

  • 6 denaso

    denasare, denasavi, denasatus V TRANS
    remove the nose (from a person's face); deprive of the nose (L+S)

    Latin-English dictionary > denaso

  • 7 aduncus

    ăd-uncus, a, um, adj., bent in the manner of a hook, hooked: nasus, a hooked or aquiline nose, * Ter. Heaut. 5, 5, 18 (on the contr. reduncus nasus, a snub or turned-up nose): serrula adunca ex omni parte dentium et tortuosa, Cic. Clu. 48:

    corpuscula curvata et quasi adunca,

    id. N. D. 1, 24:

    ungues,

    id. Tusc. 2, 10:

    baculum aduncum tenens, quem lituum appellaverunt,

    Liv. 1, 18:

    aliis cornua adunca, aliis redunca,

    Plin. 11, 37, 45, § 125.— Poet.:

    magni praepes adunca Jovis,

    i. e. the eagle, Ov. F. 6, 196.— Comp., sup., and adv. not used.

    Lewis & Short latin dictionary > aduncus

  • 8 moenero

    mūnĕro ( moen-), āvi, ātum, 1, v. a., and mūnĕror, ātus (v. Gell. 18, 12, 20), 1, v. dep. [munus], to give, bestow, present a thing; to present, honor, reward with a thing (rare but class.; syn.: dono, largior, impertion.
    I.
    Form munero, with dat.: cujus exuvias et coronam huic muneravit virgini, Att. ap. Non. 499, 11: Kalendis suam matrem. Plaut. Mil. 3, 1, 97:

    Horolen,

    Flor. 3, 5, 28 (Trag. Rel. v. 446 Rib.):

    beneficium alicui,

    to render, Plaut. Capt. 5, 1, 15; Turp. ap. Non. 477, 19.—With abl.:

    ea, quibus rex te munerare constituerat,

    Cic. Deiot. 6, 17: inani me, inquis, lance muneras. Sen. Ep. 119, 5; Dig. 48, 20, 6 fin.:

    a Trojano locupletissime muneratus,

    Spart. Hadr. 3, 4:

    mulier munerata,

    Amm. 14, 7, [p. 1176] 4:

    legatus muneratus,

    id. 17, 8, 3.—In gerundive:

    non meretriculis moenerandis rem coëgit,

    Plaut. Truc. 2, 2, 55 Speng.— Absol.:

    at certatim nutricant et munerant,

    Plaut. Mil. 3, 1, 121:

    regni eum societate muneravit,

    Macr. S. 1, 7, 21:

    dignus quem maximis officiis muneres,

    Symm. Ep. 1, 104. —
    II.
    Form muneror:

    natura aliud alii muneratur,

    Cic. Inv. 2, 1, 3:

    assectatur, assidet, muneratur,

    id. Par. 5, 2, 39; Ter. Heaut. 2, 3, 59 (dub.;

    Fleck. demunerarier): Alexis me opipare muneratus est,

    Cic. Att. 7, 2, 3:

    aliquem aliquā re,

    Hor. Epod. 2, 20; App. Herm. Trim. 11. ‡ * mungo, ere [obsolete, the orig. form whence emungo, mucus, mucere, mucor, mucedo; cf. Sanscr. muk, to let go, throw off; Gr. apomussô, to wipe away; muktêr, nose; muxa, snivel], to blow the nose: mungo, mussô, Gloss. Philox.

    Lewis & Short latin dictionary > moenero

  • 9 munero

    mūnĕro ( moen-), āvi, ātum, 1, v. a., and mūnĕror, ātus (v. Gell. 18, 12, 20), 1, v. dep. [munus], to give, bestow, present a thing; to present, honor, reward with a thing (rare but class.; syn.: dono, largior, impertion.
    I.
    Form munero, with dat.: cujus exuvias et coronam huic muneravit virgini, Att. ap. Non. 499, 11: Kalendis suam matrem. Plaut. Mil. 3, 1, 97:

    Horolen,

    Flor. 3, 5, 28 (Trag. Rel. v. 446 Rib.):

    beneficium alicui,

    to render, Plaut. Capt. 5, 1, 15; Turp. ap. Non. 477, 19.—With abl.:

    ea, quibus rex te munerare constituerat,

    Cic. Deiot. 6, 17: inani me, inquis, lance muneras. Sen. Ep. 119, 5; Dig. 48, 20, 6 fin.:

    a Trojano locupletissime muneratus,

    Spart. Hadr. 3, 4:

    mulier munerata,

    Amm. 14, 7, [p. 1176] 4:

    legatus muneratus,

    id. 17, 8, 3.—In gerundive:

    non meretriculis moenerandis rem coëgit,

    Plaut. Truc. 2, 2, 55 Speng.— Absol.:

    at certatim nutricant et munerant,

    Plaut. Mil. 3, 1, 121:

    regni eum societate muneravit,

    Macr. S. 1, 7, 21:

    dignus quem maximis officiis muneres,

    Symm. Ep. 1, 104. —
    II.
    Form muneror:

    natura aliud alii muneratur,

    Cic. Inv. 2, 1, 3:

    assectatur, assidet, muneratur,

    id. Par. 5, 2, 39; Ter. Heaut. 2, 3, 59 (dub.;

    Fleck. demunerarier): Alexis me opipare muneratus est,

    Cic. Att. 7, 2, 3:

    aliquem aliquā re,

    Hor. Epod. 2, 20; App. Herm. Trim. 11. ‡ * mungo, ere [obsolete, the orig. form whence emungo, mucus, mucere, mucor, mucedo; cf. Sanscr. muk, to let go, throw off; Gr. apomussô, to wipe away; muktêr, nose; muxa, snivel], to blow the nose: mungo, mussô, Gloss. Philox.

    Lewis & Short latin dictionary > munero

  • 10 muneror

    mūnĕro ( moen-), āvi, ātum, 1, v. a., and mūnĕror, ātus (v. Gell. 18, 12, 20), 1, v. dep. [munus], to give, bestow, present a thing; to present, honor, reward with a thing (rare but class.; syn.: dono, largior, impertion.
    I.
    Form munero, with dat.: cujus exuvias et coronam huic muneravit virgini, Att. ap. Non. 499, 11: Kalendis suam matrem. Plaut. Mil. 3, 1, 97:

    Horolen,

    Flor. 3, 5, 28 (Trag. Rel. v. 446 Rib.):

    beneficium alicui,

    to render, Plaut. Capt. 5, 1, 15; Turp. ap. Non. 477, 19.—With abl.:

    ea, quibus rex te munerare constituerat,

    Cic. Deiot. 6, 17: inani me, inquis, lance muneras. Sen. Ep. 119, 5; Dig. 48, 20, 6 fin.:

    a Trojano locupletissime muneratus,

    Spart. Hadr. 3, 4:

    mulier munerata,

    Amm. 14, 7, [p. 1176] 4:

    legatus muneratus,

    id. 17, 8, 3.—In gerundive:

    non meretriculis moenerandis rem coëgit,

    Plaut. Truc. 2, 2, 55 Speng.— Absol.:

    at certatim nutricant et munerant,

    Plaut. Mil. 3, 1, 121:

    regni eum societate muneravit,

    Macr. S. 1, 7, 21:

    dignus quem maximis officiis muneres,

    Symm. Ep. 1, 104. —
    II.
    Form muneror:

    natura aliud alii muneratur,

    Cic. Inv. 2, 1, 3:

    assectatur, assidet, muneratur,

    id. Par. 5, 2, 39; Ter. Heaut. 2, 3, 59 (dub.;

    Fleck. demunerarier): Alexis me opipare muneratus est,

    Cic. Att. 7, 2, 3:

    aliquem aliquā re,

    Hor. Epod. 2, 20; App. Herm. Trim. 11. ‡ * mungo, ere [obsolete, the orig. form whence emungo, mucus, mucere, mucor, mucedo; cf. Sanscr. muk, to let go, throw off; Gr. apomussô, to wipe away; muktêr, nose; muxa, snivel], to blow the nose: mungo, mussô, Gloss. Philox.

    Lewis & Short latin dictionary > muneror

  • 11 mungo

    mūnĕro ( moen-), āvi, ātum, 1, v. a., and mūnĕror, ātus (v. Gell. 18, 12, 20), 1, v. dep. [munus], to give, bestow, present a thing; to present, honor, reward with a thing (rare but class.; syn.: dono, largior, impertion.
    I.
    Form munero, with dat.: cujus exuvias et coronam huic muneravit virgini, Att. ap. Non. 499, 11: Kalendis suam matrem. Plaut. Mil. 3, 1, 97:

    Horolen,

    Flor. 3, 5, 28 (Trag. Rel. v. 446 Rib.):

    beneficium alicui,

    to render, Plaut. Capt. 5, 1, 15; Turp. ap. Non. 477, 19.—With abl.:

    ea, quibus rex te munerare constituerat,

    Cic. Deiot. 6, 17: inani me, inquis, lance muneras. Sen. Ep. 119, 5; Dig. 48, 20, 6 fin.:

    a Trojano locupletissime muneratus,

    Spart. Hadr. 3, 4:

    mulier munerata,

    Amm. 14, 7, [p. 1176] 4:

    legatus muneratus,

    id. 17, 8, 3.—In gerundive:

    non meretriculis moenerandis rem coëgit,

    Plaut. Truc. 2, 2, 55 Speng.— Absol.:

    at certatim nutricant et munerant,

    Plaut. Mil. 3, 1, 121:

    regni eum societate muneravit,

    Macr. S. 1, 7, 21:

    dignus quem maximis officiis muneres,

    Symm. Ep. 1, 104. —
    II.
    Form muneror:

    natura aliud alii muneratur,

    Cic. Inv. 2, 1, 3:

    assectatur, assidet, muneratur,

    id. Par. 5, 2, 39; Ter. Heaut. 2, 3, 59 (dub.;

    Fleck. demunerarier): Alexis me opipare muneratus est,

    Cic. Att. 7, 2, 3:

    aliquem aliquā re,

    Hor. Epod. 2, 20; App. Herm. Trim. 11. ‡ * mungo, ere [obsolete, the orig. form whence emungo, mucus, mucere, mucor, mucedo; cf. Sanscr. muk, to let go, throw off; Gr. apomussô, to wipe away; muktêr, nose; muxa, snivel], to blow the nose: mungo, mussô, Gloss. Philox.

    Lewis & Short latin dictionary > mungo

  • 12 nasus

    1.
    nāsus, i, m. (ante - class. nasum, i, n.: quīs oculi non sunt neque nasum, Lucil. ap. Non. 215, 4; Plaut. Am. 1, 1, 288; id. Curc. 1, 2, 18; id. Men. 1, 2, 57; id. Mil. 4, 6, 41), the nose (syn nares).
    I.
    Lit.:

    nasus ita locatus est, ut quasi murus oculis interjectus esse videatur,

    Cic. N. D. 2, 57, 143:

    abripere alicui nasum mordicus,

    Plaut. Men. 1, 3, 12:

    naso exhibere molestiam,

    id. Capt. 4, 2, 37:

    naso clamare magnum,

    to snore, id. Mil. 3, 2, 9:

    acutus,

    id. Capt. 3, 4, 115:

    collisus nasus,

    Sen. Ira, 3, 22, 4:

    pravus,

    Hor. A. P. 36:

    congelati gutta nasi,

    Mart. 11, 98, 7:

    madidique infantia nasi,

    Juv. 10, 199:

    exprimere rorantem frigore nasum,

    Mart. 7, 37, 3:

    ingeminant geminos naso crispante cachinnos,

    Pers. 3, 87:

    si tibi displicuit tuus nasus,

    Juv. 6, 495:

    vigilanti stertere naso,

    id. 1, 57.—
    B.
    The nose, as the seat of quick smell; and also the feature whereby anger or scorn is expressed; cf. naris ( poet.):

    rancidum aprum antiqui laudabant, non quia nasus Illis nullus erat,

    Hor. S. 2, 2, 89.—Of anger:

    disce sed ira cadat naso, rugosaque sanna,

    Pers. 5, 91; Mart. 6, 64, 28.—Of scorn, derision, satirical wit, satire, sarcasm:

    naso adunco aliquem suspendere,

    Hor. S. 1, 6, 5:

    Balatro suspendens omnia naso,

    id. ib. 2, 8, 64:

    Lucilius, qui primus condidit stili nasum, Plin. N. H. praef. § 8: non cuicumque datum est habere nasum,

    Mart. 1, 42, 18:

    tacito ridere naso,

    id. 5, 19, 17:

    juvenesque senesque et pueri nasum rhinocerotis habent,

    id. 1, 3, 6.—
    II.
    Transf., the projecting part of a vessel, the nozzle or spout (cf. nassiterna):

    calix nasorum quatuor,

    Juv. 5, 46; cf. Mart. 14, 96.
    2.
    Nāsus, i, v. Nasos.

    Lewis & Short latin dictionary > nasus

  • 13 rhinoceros

    rhīnŏcĕros, ōtis, m., = rhinokerôs.
    I.
    Lit., a rhinoceros, Plin. 8, 20, 29, § 71; Mart. Spect. 9; 22; id. Epigr. 14, 53; 14, 52, 2; Curt. 8, 9, 16; 9, 1, 5; Suet. Aug. 43: cornua rhinocerotis, Vulg. Deut. 33, 17; Plin. 6, 29, 34, § 173.—
    II.
    Meton., a vessel made of the rhinoceros ' s horn, Juv. 7, 130.— A nickname for a man with a long nose, Lucil. ap. Non. 25, 30 (v. brochus).—

    Prov.: nasum rhinocerotis habere,

    i.e. to turn up the nose, to sneer at every thing, Mart. 1, 3, 6.— Hence, rhīnŏcĕrōtĭcus, a, um, adj., of a rhinoceros:

    naris,

    i.e. sneering, mockery, Sid. Carm. 9, 339.

    Lewis & Short latin dictionary > rhinoceros

  • 14 rhinoceroticus

    rhīnŏcĕros, ōtis, m., = rhinokerôs.
    I.
    Lit., a rhinoceros, Plin. 8, 20, 29, § 71; Mart. Spect. 9; 22; id. Epigr. 14, 53; 14, 52, 2; Curt. 8, 9, 16; 9, 1, 5; Suet. Aug. 43: cornua rhinocerotis, Vulg. Deut. 33, 17; Plin. 6, 29, 34, § 173.—
    II.
    Meton., a vessel made of the rhinoceros ' s horn, Juv. 7, 130.— A nickname for a man with a long nose, Lucil. ap. Non. 25, 30 (v. brochus).—

    Prov.: nasum rhinocerotis habere,

    i.e. to turn up the nose, to sneer at every thing, Mart. 1, 3, 6.— Hence, rhīnŏcĕrōtĭcus, a, um, adj., of a rhinoceros:

    naris,

    i.e. sneering, mockery, Sid. Carm. 9, 339.

    Lewis & Short latin dictionary > rhinoceroticus

  • 15 lapsō

        lapsō —, —, āre, freq.    [1 labor], to slip, slide, fall: in sanguine, V.: lapsantibus equis, Ta.
    * * *
    lapsare, lapsavi, lapsatus V
    slip, Nose one's footing

    Latin-English dictionary > lapsō

  • 16 polypus (pōl-, H.)

       polypus (pōl-, H.) ī, m, πολύπουσ, a polypus, sea polypus, O.—A tumor in the nose, polypus, H.

    Latin-English dictionary > polypus (pōl-, H.)

  • 17 supīnō

        supīnō —, ātus, āre    [supinus], to bend backwards, lay back, throw over: supinatae glaebae, i. e. turned up by the plough, V.: nasum nidore supinor, turn up my nose, H.
    * * *
    supinare, supinavi, supinatus V
    lay on the back; turn up; tilt back

    Latin-English dictionary > supīnō

  • 18 suspendō

        suspendō dī, sus, ere    [subs (see sub)+pendo], to hang up, hang, suspend: reste suspensus, L.: Oscilla ex altā pinu, V.: tignis nidum, V.: Stamina suspendit telā, O.: in trutinā Homerum, Iu.: Nec sua credulitas piscem suspenderat hamo, had caught, O.: (pueri) Laevo suspensi loculos lacerto, with satchels hanging on their arms, H.: (tellurem) sulco, i. e. turn up, V.— To choke to death by hanging, hang: arbori infelici suspendito: se de ficu.—Of votive offerings, to hang up, dedicate, consecrate: votas suspendere vestīs, V.: Vestimenta maris deo, H.—Of buildings, to build on arches, hang, support, prop: quod ita aedificatum est, ut suspendi non possit: duo tigna suspenderent eam contignationem, propped, Cs.: suspenso furculis muro, L.—Of the looks, to fix, hang: Suspendit pictā voltum mentemque tabellā, H.— With naso, to turn up the nose at, sneer at: naso suspendis adunco Ignotos, H.: omnia naso, H.— Fig., pass, to depend, rest: nec extrinsecus aut bene aut male vivendi suspensas habere rationes, dependent upon externals.—To hang up, suspend, make uncertain, render doubtful, keep in suspense: medio responso rem, L.: omnium animos exspectatione, Cu.— To hang up, stay, stop, check, inter rupt, suspend: fletum, O.: lacrimas, O.
    * * *
    suspendere, suspendi, suspensus V
    hang up, suspend

    Latin-English dictionary > suspendō

  • 19 catarrhus

    cold, catarrh, rheum, flu; flowing down, runny nose, flow of mucus with a cold

    Latin-English dictionary > catarrhus

  • 20 cilotrum

    Latin-English dictionary > cilotrum

См. также в других словарях:

  • Nose piercing — Nicknames Nose ring Location Nose (nostril, nasal septum, nose bridge) Jewelry nose stud, nose b …   Wikipedia

  • Nose Hill Park — View from the summit …   Wikipedia

  • nose — [nōz] n. [ME < OE nosu, akin to Ger nase, orig. a dual, meaning “the two nostrils” < IE base * nas , nostril > Sans nāsā, the nose, lit., pair of nostrils, L nasus, nose & naris (pl. nares), nostril] 1. the part of the human face between …   English World dictionary

  • Nose — (n[=o]z), n. [AS. nosu; akin to D. neus, G. nase, OHG. nasa, Icel. n[ o]s, Sw. n[ a]sa, Dan. n[ a]se, Lith. nosis, Russ. nos , L. nasus, nares, Skr. n[=a]s[=a], n[=a]s. [root]261. Cf. {Nasal}, {Nasturtium}, {Naze}, {Nostril}, {Nozzle}.] [1913… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Nose bit — Nose Nose (n[=o]z), n. [AS. nosu; akin to D. neus, G. nase, OHG. nasa, Icel. n[ o]s, Sw. n[ a]sa, Dan. n[ a]se, Lith. nosis, Russ. nos , L. nasus, nares, Skr. n[=a]s[=a], n[=a]s. [root]261. Cf. {Nasal}, {Nasturtium}, {Naze}, {Nostril}, {Nozzle}.] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Nose hammer — Nose Nose (n[=o]z), n. [AS. nosu; akin to D. neus, G. nase, OHG. nasa, Icel. n[ o]s, Sw. n[ a]sa, Dan. n[ a]se, Lith. nosis, Russ. nos , L. nasus, nares, Skr. n[=a]s[=a], n[=a]s. [root]261. Cf. {Nasal}, {Nasturtium}, {Naze}, {Nostril}, {Nozzle}.] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Nose hole — Nose Nose (n[=o]z), n. [AS. nosu; akin to D. neus, G. nase, OHG. nasa, Icel. n[ o]s, Sw. n[ a]sa, Dan. n[ a]se, Lith. nosis, Russ. nos , L. nasus, nares, Skr. n[=a]s[=a], n[=a]s. [root]261. Cf. {Nasal}, {Nasturtium}, {Naze}, {Nostril}, {Nozzle}.] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Nose key — Nose Nose (n[=o]z), n. [AS. nosu; akin to D. neus, G. nase, OHG. nasa, Icel. n[ o]s, Sw. n[ a]sa, Dan. n[ a]se, Lith. nosis, Russ. nos , L. nasus, nares, Skr. n[=a]s[=a], n[=a]s. [root]261. Cf. {Nasal}, {Nasturtium}, {Naze}, {Nostril}, {Nozzle}.] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Nose leaf — Nose Nose (n[=o]z), n. [AS. nosu; akin to D. neus, G. nase, OHG. nasa, Icel. n[ o]s, Sw. n[ a]sa, Dan. n[ a]se, Lith. nosis, Russ. nos , L. nasus, nares, Skr. n[=a]s[=a], n[=a]s. [root]261. Cf. {Nasal}, {Nasturtium}, {Naze}, {Nostril}, {Nozzle}.] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Nose of wax — Nose Nose (n[=o]z), n. [AS. nosu; akin to D. neus, G. nase, OHG. nasa, Icel. n[ o]s, Sw. n[ a]sa, Dan. n[ a]se, Lith. nosis, Russ. nos , L. nasus, nares, Skr. n[=a]s[=a], n[=a]s. [root]261. Cf. {Nasal}, {Nasturtium}, {Naze}, {Nostril}, {Nozzle}.] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Nose piece — Nose Nose (n[=o]z), n. [AS. nosu; akin to D. neus, G. nase, OHG. nasa, Icel. n[ o]s, Sw. n[ a]sa, Dan. n[ a]se, Lith. nosis, Russ. nos , L. nasus, nares, Skr. n[=a]s[=a], n[=a]s. [root]261. Cf. {Nasal}, {Nasturtium}, {Naze}, {Nostril}, {Nozzle}.] …   The Collaborative International Dictionary of English

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»