-
1 naris
nāris, is, f. [for nasis, from root na-; Sanscr. nārā, water; nāsā, nose; kindred to nasus; cf.: no, nāre], a nostril, usually in plur., nāres, ĭum, f., the nostrils, the nose.I.Lit.(α).In sing. ( poet. and in postclass. prose):(β).et lati rictūs et panda loquenti Naris erat,
Ov. M. 3, 675; 6, 141; 12, 253; id. A. A. 1, 520; Pers. 1, 33; Grat. Cyn. 172; Macer. ap. Charis. p. 82 P.; App. M. 8, p. 213; Tert. adv. Marc. 1, 13.—In plur.:B.nares, eo, quod omnis odor ad supera fertur, recte sursum sunt,
Cic. N. D. 2, 56, 141:nares contractiores habent introitus,
id. ib. 2, 57, 145:fasciculum ad nares admovere,
id. Tusc. 3, 18, 43:mediis in naribus ingens gibbus,
Juv. 6, 108:patulis captavit naribus auras,
Verg. G. 1, 376.—The nose, as an organ expressive of sagacity, and also of scorn and anger:II.naribus ducere tura,
to smell, Hor. C. 4, 1, 21: naribus labrisque non fere quicquam decenter ostendimus, tametsi derisus iis, contemptus, fastidium significari solet, nam et corrugare nares, ut Horatius ait... indecorum est, etc., to turn up the nose, to sneer, Quint. 11, 3, 80:ne sordida mappa Corruget nares,
cause you to turn up your nose, Hor. Ep. 1, 5, 22:omnis copia narium,
sweet-smelling flowers, id. C. 2, 15, 6:de nare loqui,
to speak through the nose, Pers. 1, 33: Aesopus naris emunctae senex, of a clean nose, i. e. of sharp perception, of fine powers of observation, Phaedr. 3, 3, 14; so,(Lucilius) emunctae naris,
Hor. S. 1, 4, 8:acutae nares,
id. ib. 1, 3, 30;and on the contrary: homo naris obesae,
of a dull nose, id. Epod. 12, 3: naribus uti, to turn up the nose, i. e. to banter, ridicule, id. Ep. 1, 19, 45; cf.:rides et nimis uncis naribus indulges,
Pers. 1, 41.—Of anger: Calpurni saevam legem Pisoni' reprendi, Eduxique animam in prioribu' naribus, Lucil. ap. Non. 427, 32 (Sat. 20, 4):in naribus primoribus vix pertuli,
Afran. ib. 33 (Com. Rel. v. 384 Rib.).—Transf., an opening, orifice, vent, air-hole, of a canal, etc.:inter duos parietes canalis ducatur, habens nares ad locum patentem,
Vitr. 7, 4; 7, 10; Vop. Prob. 21; Pall. 9, 9. -
2 nāris
nāris is, f [1 NA-], a nostril: mediā nare, O.: nares recte sursum sunt.— Plur, the nose: reticulum ad narīs sibi admovere: mediis in naribus Gibbus, Iu.: tauri spirantes naribus ignem, V.— The nose (as expressive of sagacity or of scorn): naribus Duces tura, smell, H.: ne sordida mappa Corruget narīs, cause you to turn up, H.: omnis copia narium, sweet-smelling flowers, H.: naris emunctae senex, i. e. keen perception, Ph.: acutae nares, H.: homo naris obesae, dull, H.: naribus uti, turn up the nose, H.* * *nostril; nose (pl.) -
3 nāsus
nāsus ī, m [1 NA-], the nose: aduncus, T.: nasus quasi murus oculis interiectus: pravus, H.— The nose, sense of smell: non quia nasus Illis nullus erat, H.— The nose (as expressing scorn or satire): naso suspendis adunco Ignotos, H.: suspendens omnia naso, H.— A nozzle, spout: calix nasorum quattuor, Iu.* * *nose; sense of smelling -
4 ēmungō
ēmungō nxī, nctus, ere, to wipe the nose, blow the nose: emungeris, Iu.—In the phrase, emunctae naris, clean-nosed, i. e. of nice discernment, of fine taste, H., Ph.—To cheat, swindle: emuncto Simone, H.: argento senes, T.* * *emungere, emunxi, emunctus Vwipe the nose; trick, swindle -
5 nāsūtus
nāsūtus adj. [nasus], with a large nose, largenosed, H.— Sarcastic, scornful: scripta, nasute, distringis mea, Ph.* * *nasuta, nasutum ADJ -
6 denaso
denasare, denasavi, denasatus V TRANSremove the nose (from a person's face); deprive of the nose (L+S) -
7 aduncus
ăd-uncus, a, um, adj., bent in the manner of a hook, hooked: nasus, a hooked or aquiline nose, * Ter. Heaut. 5, 5, 18 (on the contr. reduncus nasus, a snub or turned-up nose): serrula adunca ex omni parte dentium et tortuosa, Cic. Clu. 48:corpuscula curvata et quasi adunca,
id. N. D. 1, 24:ungues,
id. Tusc. 2, 10:baculum aduncum tenens, quem lituum appellaverunt,
Liv. 1, 18:aliis cornua adunca, aliis redunca,
Plin. 11, 37, 45, § 125.— Poet.:magni praepes adunca Jovis,
i. e. the eagle, Ov. F. 6, 196.— Comp., sup., and adv. not used. -
8 moenero
mūnĕro ( moen-), āvi, ātum, 1, v. a., and mūnĕror, ātus (v. Gell. 18, 12, 20), 1, v. dep. [munus], to give, bestow, present a thing; to present, honor, reward with a thing (rare but class.; syn.: dono, largior, impertion.I.Form munero, with dat.: cujus exuvias et coronam huic muneravit virgini, Att. ap. Non. 499, 11: Kalendis suam matrem. Plaut. Mil. 3, 1, 97:II.Horolen,
Flor. 3, 5, 28 (Trag. Rel. v. 446 Rib.):beneficium alicui,
to render, Plaut. Capt. 5, 1, 15; Turp. ap. Non. 477, 19.—With abl.:ea, quibus rex te munerare constituerat,
Cic. Deiot. 6, 17: inani me, inquis, lance muneras. Sen. Ep. 119, 5; Dig. 48, 20, 6 fin.:a Trojano locupletissime muneratus,
Spart. Hadr. 3, 4:mulier munerata,
Amm. 14, 7, [p. 1176] 4:legatus muneratus,
id. 17, 8, 3.—In gerundive:non meretriculis moenerandis rem coëgit,
Plaut. Truc. 2, 2, 55 Speng.— Absol.:at certatim nutricant et munerant,
Plaut. Mil. 3, 1, 121:regni eum societate muneravit,
Macr. S. 1, 7, 21:dignus quem maximis officiis muneres,
Symm. Ep. 1, 104. —Form muneror:natura aliud alii muneratur,
Cic. Inv. 2, 1, 3:assectatur, assidet, muneratur,
id. Par. 5, 2, 39; Ter. Heaut. 2, 3, 59 (dub.;Fleck. demunerarier): Alexis me opipare muneratus est,
Cic. Att. 7, 2, 3:aliquem aliquā re,
Hor. Epod. 2, 20; App. Herm. Trim. 11. ‡ * mungo, ere [obsolete, the orig. form whence emungo, mucus, mucere, mucor, mucedo; cf. Sanscr. muk, to let go, throw off; Gr. apomussô, to wipe away; muktêr, nose; muxa, snivel], to blow the nose: mungo, mussô, Gloss. Philox. -
9 munero
mūnĕro ( moen-), āvi, ātum, 1, v. a., and mūnĕror, ātus (v. Gell. 18, 12, 20), 1, v. dep. [munus], to give, bestow, present a thing; to present, honor, reward with a thing (rare but class.; syn.: dono, largior, impertion.I.Form munero, with dat.: cujus exuvias et coronam huic muneravit virgini, Att. ap. Non. 499, 11: Kalendis suam matrem. Plaut. Mil. 3, 1, 97:II.Horolen,
Flor. 3, 5, 28 (Trag. Rel. v. 446 Rib.):beneficium alicui,
to render, Plaut. Capt. 5, 1, 15; Turp. ap. Non. 477, 19.—With abl.:ea, quibus rex te munerare constituerat,
Cic. Deiot. 6, 17: inani me, inquis, lance muneras. Sen. Ep. 119, 5; Dig. 48, 20, 6 fin.:a Trojano locupletissime muneratus,
Spart. Hadr. 3, 4:mulier munerata,
Amm. 14, 7, [p. 1176] 4:legatus muneratus,
id. 17, 8, 3.—In gerundive:non meretriculis moenerandis rem coëgit,
Plaut. Truc. 2, 2, 55 Speng.— Absol.:at certatim nutricant et munerant,
Plaut. Mil. 3, 1, 121:regni eum societate muneravit,
Macr. S. 1, 7, 21:dignus quem maximis officiis muneres,
Symm. Ep. 1, 104. —Form muneror:natura aliud alii muneratur,
Cic. Inv. 2, 1, 3:assectatur, assidet, muneratur,
id. Par. 5, 2, 39; Ter. Heaut. 2, 3, 59 (dub.;Fleck. demunerarier): Alexis me opipare muneratus est,
Cic. Att. 7, 2, 3:aliquem aliquā re,
Hor. Epod. 2, 20; App. Herm. Trim. 11. ‡ * mungo, ere [obsolete, the orig. form whence emungo, mucus, mucere, mucor, mucedo; cf. Sanscr. muk, to let go, throw off; Gr. apomussô, to wipe away; muktêr, nose; muxa, snivel], to blow the nose: mungo, mussô, Gloss. Philox. -
10 muneror
mūnĕro ( moen-), āvi, ātum, 1, v. a., and mūnĕror, ātus (v. Gell. 18, 12, 20), 1, v. dep. [munus], to give, bestow, present a thing; to present, honor, reward with a thing (rare but class.; syn.: dono, largior, impertion.I.Form munero, with dat.: cujus exuvias et coronam huic muneravit virgini, Att. ap. Non. 499, 11: Kalendis suam matrem. Plaut. Mil. 3, 1, 97:II.Horolen,
Flor. 3, 5, 28 (Trag. Rel. v. 446 Rib.):beneficium alicui,
to render, Plaut. Capt. 5, 1, 15; Turp. ap. Non. 477, 19.—With abl.:ea, quibus rex te munerare constituerat,
Cic. Deiot. 6, 17: inani me, inquis, lance muneras. Sen. Ep. 119, 5; Dig. 48, 20, 6 fin.:a Trojano locupletissime muneratus,
Spart. Hadr. 3, 4:mulier munerata,
Amm. 14, 7, [p. 1176] 4:legatus muneratus,
id. 17, 8, 3.—In gerundive:non meretriculis moenerandis rem coëgit,
Plaut. Truc. 2, 2, 55 Speng.— Absol.:at certatim nutricant et munerant,
Plaut. Mil. 3, 1, 121:regni eum societate muneravit,
Macr. S. 1, 7, 21:dignus quem maximis officiis muneres,
Symm. Ep. 1, 104. —Form muneror:natura aliud alii muneratur,
Cic. Inv. 2, 1, 3:assectatur, assidet, muneratur,
id. Par. 5, 2, 39; Ter. Heaut. 2, 3, 59 (dub.;Fleck. demunerarier): Alexis me opipare muneratus est,
Cic. Att. 7, 2, 3:aliquem aliquā re,
Hor. Epod. 2, 20; App. Herm. Trim. 11. ‡ * mungo, ere [obsolete, the orig. form whence emungo, mucus, mucere, mucor, mucedo; cf. Sanscr. muk, to let go, throw off; Gr. apomussô, to wipe away; muktêr, nose; muxa, snivel], to blow the nose: mungo, mussô, Gloss. Philox. -
11 mungo
mūnĕro ( moen-), āvi, ātum, 1, v. a., and mūnĕror, ātus (v. Gell. 18, 12, 20), 1, v. dep. [munus], to give, bestow, present a thing; to present, honor, reward with a thing (rare but class.; syn.: dono, largior, impertion.I.Form munero, with dat.: cujus exuvias et coronam huic muneravit virgini, Att. ap. Non. 499, 11: Kalendis suam matrem. Plaut. Mil. 3, 1, 97:II.Horolen,
Flor. 3, 5, 28 (Trag. Rel. v. 446 Rib.):beneficium alicui,
to render, Plaut. Capt. 5, 1, 15; Turp. ap. Non. 477, 19.—With abl.:ea, quibus rex te munerare constituerat,
Cic. Deiot. 6, 17: inani me, inquis, lance muneras. Sen. Ep. 119, 5; Dig. 48, 20, 6 fin.:a Trojano locupletissime muneratus,
Spart. Hadr. 3, 4:mulier munerata,
Amm. 14, 7, [p. 1176] 4:legatus muneratus,
id. 17, 8, 3.—In gerundive:non meretriculis moenerandis rem coëgit,
Plaut. Truc. 2, 2, 55 Speng.— Absol.:at certatim nutricant et munerant,
Plaut. Mil. 3, 1, 121:regni eum societate muneravit,
Macr. S. 1, 7, 21:dignus quem maximis officiis muneres,
Symm. Ep. 1, 104. —Form muneror:natura aliud alii muneratur,
Cic. Inv. 2, 1, 3:assectatur, assidet, muneratur,
id. Par. 5, 2, 39; Ter. Heaut. 2, 3, 59 (dub.;Fleck. demunerarier): Alexis me opipare muneratus est,
Cic. Att. 7, 2, 3:aliquem aliquā re,
Hor. Epod. 2, 20; App. Herm. Trim. 11. ‡ * mungo, ere [obsolete, the orig. form whence emungo, mucus, mucere, mucor, mucedo; cf. Sanscr. muk, to let go, throw off; Gr. apomussô, to wipe away; muktêr, nose; muxa, snivel], to blow the nose: mungo, mussô, Gloss. Philox. -
12 nasus
1.nāsus, i, m. (ante - class. nasum, i, n.: quīs oculi non sunt neque nasum, Lucil. ap. Non. 215, 4; Plaut. Am. 1, 1, 288; id. Curc. 1, 2, 18; id. Men. 1, 2, 57; id. Mil. 4, 6, 41), the nose (syn nares).I.Lit.:B.nasus ita locatus est, ut quasi murus oculis interjectus esse videatur,
Cic. N. D. 2, 57, 143:abripere alicui nasum mordicus,
Plaut. Men. 1, 3, 12:naso exhibere molestiam,
id. Capt. 4, 2, 37:naso clamare magnum,
to snore, id. Mil. 3, 2, 9:acutus,
id. Capt. 3, 4, 115:collisus nasus,
Sen. Ira, 3, 22, 4:pravus,
Hor. A. P. 36:congelati gutta nasi,
Mart. 11, 98, 7:madidique infantia nasi,
Juv. 10, 199:exprimere rorantem frigore nasum,
Mart. 7, 37, 3:ingeminant geminos naso crispante cachinnos,
Pers. 3, 87:si tibi displicuit tuus nasus,
Juv. 6, 495:vigilanti stertere naso,
id. 1, 57.—The nose, as the seat of quick smell; and also the feature whereby anger or scorn is expressed; cf. naris ( poet.):II.rancidum aprum antiqui laudabant, non quia nasus Illis nullus erat,
Hor. S. 2, 2, 89.—Of anger:disce sed ira cadat naso, rugosaque sanna,
Pers. 5, 91; Mart. 6, 64, 28.—Of scorn, derision, satirical wit, satire, sarcasm:naso adunco aliquem suspendere,
Hor. S. 1, 6, 5:Balatro suspendens omnia naso,
id. ib. 2, 8, 64:Lucilius, qui primus condidit stili nasum, Plin. N. H. praef. § 8: non cuicumque datum est habere nasum,
Mart. 1, 42, 18:tacito ridere naso,
id. 5, 19, 17:juvenesque senesque et pueri nasum rhinocerotis habent,
id. 1, 3, 6.—Transf., the projecting part of a vessel, the nozzle or spout (cf. nassiterna):2.calix nasorum quatuor,
Juv. 5, 46; cf. Mart. 14, 96.Nāsus, i, v. Nasos. -
13 rhinoceros
rhīnŏcĕros, ōtis, m., = rhinokerôs.I.Lit., a rhinoceros, Plin. 8, 20, 29, § 71; Mart. Spect. 9; 22; id. Epigr. 14, 53; 14, 52, 2; Curt. 8, 9, 16; 9, 1, 5; Suet. Aug. 43: cornua rhinocerotis, Vulg. Deut. 33, 17; Plin. 6, 29, 34, § 173.—II.Meton., a vessel made of the rhinoceros ' s horn, Juv. 7, 130.— A nickname for a man with a long nose, Lucil. ap. Non. 25, 30 (v. brochus).—Prov.: nasum rhinocerotis habere,
i.e. to turn up the nose, to sneer at every thing, Mart. 1, 3, 6.— Hence, rhīnŏcĕrōtĭcus, a, um, adj., of a rhinoceros:naris,
i.e. sneering, mockery, Sid. Carm. 9, 339. -
14 rhinoceroticus
rhīnŏcĕros, ōtis, m., = rhinokerôs.I.Lit., a rhinoceros, Plin. 8, 20, 29, § 71; Mart. Spect. 9; 22; id. Epigr. 14, 53; 14, 52, 2; Curt. 8, 9, 16; 9, 1, 5; Suet. Aug. 43: cornua rhinocerotis, Vulg. Deut. 33, 17; Plin. 6, 29, 34, § 173.—II.Meton., a vessel made of the rhinoceros ' s horn, Juv. 7, 130.— A nickname for a man with a long nose, Lucil. ap. Non. 25, 30 (v. brochus).—Prov.: nasum rhinocerotis habere,
i.e. to turn up the nose, to sneer at every thing, Mart. 1, 3, 6.— Hence, rhīnŏcĕrōtĭcus, a, um, adj., of a rhinoceros:naris,
i.e. sneering, mockery, Sid. Carm. 9, 339. -
15 lapsō
lapsō —, —, āre, freq. [1 labor], to slip, slide, fall: in sanguine, V.: lapsantibus equis, Ta.* * *lapsare, lapsavi, lapsatus Vslip, Nose one's footing -
16 polypus (pōl-, H.)
polypus (pōl-, H.) ī, m, πολύπουσ, a polypus, sea polypus, O.—A tumor in the nose, polypus, H. -
17 supīnō
supīnō —, ātus, āre [supinus], to bend backwards, lay back, throw over: supinatae glaebae, i. e. turned up by the plough, V.: nasum nidore supinor, turn up my nose, H.* * *supinare, supinavi, supinatus Vlay on the back; turn up; tilt back -
18 suspendō
suspendō dī, sus, ere [subs (see sub)+pendo], to hang up, hang, suspend: reste suspensus, L.: Oscilla ex altā pinu, V.: tignis nidum, V.: Stamina suspendit telā, O.: in trutinā Homerum, Iu.: Nec sua credulitas piscem suspenderat hamo, had caught, O.: (pueri) Laevo suspensi loculos lacerto, with satchels hanging on their arms, H.: (tellurem) sulco, i. e. turn up, V.— To choke to death by hanging, hang: arbori infelici suspendito: se de ficu.—Of votive offerings, to hang up, dedicate, consecrate: votas suspendere vestīs, V.: Vestimenta maris deo, H.—Of buildings, to build on arches, hang, support, prop: quod ita aedificatum est, ut suspendi non possit: duo tigna suspenderent eam contignationem, propped, Cs.: suspenso furculis muro, L.—Of the looks, to fix, hang: Suspendit pictā voltum mentemque tabellā, H.— With naso, to turn up the nose at, sneer at: naso suspendis adunco Ignotos, H.: omnia naso, H.— Fig., pass, to depend, rest: nec extrinsecus aut bene aut male vivendi suspensas habere rationes, dependent upon externals.—To hang up, suspend, make uncertain, render doubtful, keep in suspense: medio responso rem, L.: omnium animos exspectatione, Cu.— To hang up, stay, stop, check, inter rupt, suspend: fletum, O.: lacrimas, O.* * *suspendere, suspendi, suspensus Vhang up, suspend -
19 catarrhus
cold, catarrh, rheum, flu; flowing down, runny nose, flow of mucus with a cold -
20 cilotrum
См. также в других словарях:
Nose piercing — Nicknames Nose ring Location Nose (nostril, nasal septum, nose bridge) Jewelry nose stud, nose b … Wikipedia
Nose Hill Park — View from the summit … Wikipedia
nose — [nōz] n. [ME < OE nosu, akin to Ger nase, orig. a dual, meaning “the two nostrils” < IE base * nas , nostril > Sans nāsā, the nose, lit., pair of nostrils, L nasus, nose & naris (pl. nares), nostril] 1. the part of the human face between … English World dictionary
Nose — (n[=o]z), n. [AS. nosu; akin to D. neus, G. nase, OHG. nasa, Icel. n[ o]s, Sw. n[ a]sa, Dan. n[ a]se, Lith. nosis, Russ. nos , L. nasus, nares, Skr. n[=a]s[=a], n[=a]s. [root]261. Cf. {Nasal}, {Nasturtium}, {Naze}, {Nostril}, {Nozzle}.] [1913… … The Collaborative International Dictionary of English
Nose bit — Nose Nose (n[=o]z), n. [AS. nosu; akin to D. neus, G. nase, OHG. nasa, Icel. n[ o]s, Sw. n[ a]sa, Dan. n[ a]se, Lith. nosis, Russ. nos , L. nasus, nares, Skr. n[=a]s[=a], n[=a]s. [root]261. Cf. {Nasal}, {Nasturtium}, {Naze}, {Nostril}, {Nozzle}.] … The Collaborative International Dictionary of English
Nose hammer — Nose Nose (n[=o]z), n. [AS. nosu; akin to D. neus, G. nase, OHG. nasa, Icel. n[ o]s, Sw. n[ a]sa, Dan. n[ a]se, Lith. nosis, Russ. nos , L. nasus, nares, Skr. n[=a]s[=a], n[=a]s. [root]261. Cf. {Nasal}, {Nasturtium}, {Naze}, {Nostril}, {Nozzle}.] … The Collaborative International Dictionary of English
Nose hole — Nose Nose (n[=o]z), n. [AS. nosu; akin to D. neus, G. nase, OHG. nasa, Icel. n[ o]s, Sw. n[ a]sa, Dan. n[ a]se, Lith. nosis, Russ. nos , L. nasus, nares, Skr. n[=a]s[=a], n[=a]s. [root]261. Cf. {Nasal}, {Nasturtium}, {Naze}, {Nostril}, {Nozzle}.] … The Collaborative International Dictionary of English
Nose key — Nose Nose (n[=o]z), n. [AS. nosu; akin to D. neus, G. nase, OHG. nasa, Icel. n[ o]s, Sw. n[ a]sa, Dan. n[ a]se, Lith. nosis, Russ. nos , L. nasus, nares, Skr. n[=a]s[=a], n[=a]s. [root]261. Cf. {Nasal}, {Nasturtium}, {Naze}, {Nostril}, {Nozzle}.] … The Collaborative International Dictionary of English
Nose leaf — Nose Nose (n[=o]z), n. [AS. nosu; akin to D. neus, G. nase, OHG. nasa, Icel. n[ o]s, Sw. n[ a]sa, Dan. n[ a]se, Lith. nosis, Russ. nos , L. nasus, nares, Skr. n[=a]s[=a], n[=a]s. [root]261. Cf. {Nasal}, {Nasturtium}, {Naze}, {Nostril}, {Nozzle}.] … The Collaborative International Dictionary of English
Nose of wax — Nose Nose (n[=o]z), n. [AS. nosu; akin to D. neus, G. nase, OHG. nasa, Icel. n[ o]s, Sw. n[ a]sa, Dan. n[ a]se, Lith. nosis, Russ. nos , L. nasus, nares, Skr. n[=a]s[=a], n[=a]s. [root]261. Cf. {Nasal}, {Nasturtium}, {Naze}, {Nostril}, {Nozzle}.] … The Collaborative International Dictionary of English
Nose piece — Nose Nose (n[=o]z), n. [AS. nosu; akin to D. neus, G. nase, OHG. nasa, Icel. n[ o]s, Sw. n[ a]sa, Dan. n[ a]se, Lith. nosis, Russ. nos , L. nasus, nares, Skr. n[=a]s[=a], n[=a]s. [root]261. Cf. {Nasal}, {Nasturtium}, {Naze}, {Nostril}, {Nozzle}.] … The Collaborative International Dictionary of English